Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

[Christie]

ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΑΝ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ...

Δίχως κόμμα, συνδικάτο, μόνο οργή

Του ΑΛ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

«Estamos aqui», δηλαδή «είμαστε εδώ» στα ισπανικά, φώναζαν χθες το απόγευμα χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες, που κατέκλυσαν στην κυριολεξία την πλατεία Συντάγματος.

Αθήνα

Η φήμη και μόνο από την Ιβηρική χερσόνησο, πως οι εκεί διαδηλωτές φώναζαν «ησυχία, γιατί οι Ελληνες κοιμούνται» αρκούσε για να σηκωθούν πολλά πανό που έγραφαν: «Ξυπνήσαμε». Χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλωμα, περισσότεροι από 20 χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν χθες στην πλατεία Συντάγματος για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους στο Μνημόνιο και τα νέα κυβερνητικά μέτρα.

Ολες οι ηλικίες βρίσκονταν εκεί. Εμπνευσμένοι από το κίνημα των Ισπανών «15-Μ» (επειδή εκεί όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 15ης Μαΐου), που οργανώθηκε και συσπειρώθηκε μέσω του Facebook, έτσι και εδώ, δόθηκε το ραντεβού με σύνθημα «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα». Το κάλεσμα έκανε έκανε λόγο για ειρηνική διαδήλωση. Ετσι και έγινε. Ηδη από τις 18.00, όπως είχε ανακοινωθεί, περισσότεροι από 1.500 πολίτες βρίσκονταν στην πλατεία Συντάγματος και απλώς περίμεναν. Περίπου μία ώρα μετά, το αδιαχώρητο επικρατούσε. Μικρά παιδιά με τους γονείς τους.

Αλλοι με τα κατοικίδιά τους, πολλές παρέες, πολλά ζευγάρια, μοναχικοί, οι γνωστοί γραφικοί κ.ά. Οσο η ώρα περνούσε, ολοένα και περισσότεροι πολίτες έφταναν.

Παρόλο που πολλές ήταν οι αναφορές στους Ισπανούς, δεν ήταν αυτοί οι αποδέκτες των μαζικών και ηχηρών συνθημάτων, όπως «κλέφτες», «προδότες», «πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω», πολλά «ουστ», πολλές μούντζες προς το Κοινοβούλιο, καθώς και ιδιαίτερα υβριστικά συνθήματα προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Μπροστά από τη Βουλή είχε σηκωθεί και ένα τεράστιο πανό, μέχρι πρότινος βρισκόταν έξω από την ισπανική πρεσβεία με ισπανικές και ελληνικές σημαίες και έγραφε: «Estamos despiertos! Que hora es? Ya es hora de que se vayan!», που σημαίνει «Ξυπνήσαμε! Τι ώρα είναι; Είναι ώρα να φύγουν!». Δίπλα υπήρχε ένα πανό που έγραφε μόνον «ουστ».

Γύρω στις 19.30 πέρασε από το Σύνταγμα η προγραμματισμένη πορεία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, όπου και αποδοκιμάστηκε από μεγάλη μερίδα κόσμου.

Υπήρχε οργή. Υπήρχε όμως και αμηχανία. «Τι κάνουμε τώρα;», «Πώς προχωράμε;». Αρκετός κόσμος δεν είχε ξανακατεβεί καν σε διαδήλωση. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, συνθήματα είχαν μόνο καταγγελτικό χαρακτήρα.

Η αμηχανία πάντως εκφράστηκε και σε πολλά ενδύματα πολιτών, με πιο χαρακτηριστικό κοντομάνικο που έγραφε: «Η καμαριέρα αντιστάθηκε. Εμείς τι κάνουμε;».

Στο κάλεσμα των αγανακτισμένων ανταποκρίθηκαν άμεσα χιλιάδες πολίτες.

Αντίστοιχες κινήσεις αγανακτισμένων πραγματοποιήθηκαν σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Φλώρινα, Ζάκυνθο, Αρτα, Καβάλα, Πτολεμαΐδα, Σύρο, Καστοριά, Ναύπλιο, Χανιά, Ξάνθη, Χαλκίδα, Σέρρες, Κομοτηνή, Λαμία, Ρόδο, Ιεράπετρα, Καρδίτσα, Κεφαλονιά, Σάμο, Σητεία, Γιαννιτσά, Πρέβεζα, Καλαμάτα, Χίο, Ιωάννινα, Κέρκυρα, Κοζάνη και Ηράκλειο. Μέχρι αργά το βράδυ, κανείς από το Σύνταγμα δεν είχε φύγει. Πολλοί φώναζαν «venceremos». Θα νικήσουμε, δηλαδή...

Μετά τις χθεσινές ογκώδεις πορείες οργής και αγανάκτησης κόντρα στην κυβέρνηση, τα νέα μέτρα που επιβάλλει και το Μνημόνιο, χιλιάδες πολίτες ανανεώνουν για σήμερα το ραντεβού τους στην πλατεία Συντάγματος στις 6 το απόγευμα.

Πηγή: enet.gr

[schumifer]

Είχε πολύ κόσμο και το απόγευμα πάντως σήμερα

[moss@d]

Οι αγανακτισμένοι στις πλατείες έχουν καμιά ιδέα για το πως θα μειωθεί το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και η ανεργία; Διότι με καθιστικές διαμαρτυρίες σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει.

[hemoglobin]

Οι αγανακτισμένοι στις πλατείες έχουν καμιά ιδέα για το πως θα μειωθεί το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος και η ανεργία; Διότι με καθιστικές διαμαρτυρίες σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει.

Κατ'αρχάς, οι μαζικές αυτές συγκεντρώσεις είναι πρωτοφανείς στη χώρα τούτη και αποτελούν ένδειξη μιας κάποιας αφύπνισης του βαθιά - εώς τώρα - κοιμισμένου λαού μας.

Και όταν η αγανάκτηση και η οργή φέρουν την αφύπνιση, ο προβληματισμός θα ακολουθήσει. Να, λοιπόν, πώς μια "καθιστική διαμαρτυρία" δύναται να δώσει λύση σε κοινωνικά - οικονομικά αδιέξοδα.

Όσον τώρα αφορά στο "χρέος" και το "έλλειμμα", να ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για όρους πλασματικούς.. Μέρη ενός καλοστημένου, ομολουγουμένως, σχεδίου, επινοημένου αποκλειστικά προς βοήθεια του κεφαλαίου και του αρρωστημένου καπιταλισμού, που αντιμετωπίζει ένα ακόμη αναπόφευκτο αδιέξοδο.

Γι'αυτό, στο εξής οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τέτοιου τύπου δράσεις με λιγότερη αφέλεια.

Και,εκθέτοντας κι εγώ την προβληματική μου, να πω μονάχα ότι είναι πολύ σημαντικό να τεθεί η ολοένα και αυξανόμενη οργή υπό την καθοδήγηση σοβρών και αξιόπιστων δυνάμεων, ώστε να μην εκφυλιστεί το αναπτυσσόμενο κίνημα λόγω αδυναμίας οργάνωσης και συντονισμού...

[user111]

Ως προς το έλλειμα κτλ συμφωνώ.

Πάντως, πρωτοφανής από άποψη μαζικότητας δεν είναι!! Τόσο καιρό κατεβαίνουν κάποιοι άνθρωποι στο δρόμο! Οι 100.000 για το ασφαλιστικό δεν λένε κάτι? Αλλά συμφέρει βέβαια ορισμένους να θέτουμε τον κόσμο που ήδη αγωνίζεται και έχει κάποια δράση και οργάνωση (είτε σωστή είτε όχι) "εκτός κοινωνίας". Οι μόνοι που δικαιούνται να μιλήσουν είναι όσο έχουν εντρυφήσει σε αναλύσεις επιπέδου δημοτικού ή γυμνασίου για την κρίση και το ΔΝΤ. Όσοι θέλουν "ειρηνικά πάνω απ΄όλα!" να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους.

Δυστυχώς η προβολή από τα ΜΜΕ κτλ απλά επιβεβαιώνει πως αυτό είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΙ το σύστημα την αγανάκτηση του κόσμου, ώστε όλο αυτό να βγει εντελώς ΑΝΩΔΥΝΟ για τους κρατούντες.

Δε γίνεται ρε πούστη ν ακούμε "χωρίς συνδικαλιστές". Κι αυτό που κυρίως δεν γίνεται, είναι το να τους αφήσουμε όλον τον ετερόκλυτο κόσμο που μαζεύεται εκεί να ζυμωθεί μόνο με βλακείες, χωρίς ν ακούσει αντίθετη άποψη.

Τι "χωρίς συνδικαλιστές" ρε γελοίοι? Δηλαδή, αυτά τα λένε κάτι άτομα που δεν πατάγανε τόσο καιρό σε συνελεύσεις σωματείων, που δεν έχουν κάνει μια απεργία, που ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ Κ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ΅Κ ΔΝ ΗΤΑΝ (ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ) ΣΚΥΛΑΚΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ.

Φυσικά η ανικανότητα της αριστεράς ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό γι αυτό

[hemoglobin]

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι το "πρωτοφανές" δεν αναφέρεται στη μαζικότητα - προφανώς και δε μπορούμε να παραβλέψουμε τα πλήθη που κατεβαίνουν στις πορείες και τα συλαλλητήρια - αλλά στη διαφορετικότητα του μέσου πάλης. Όπως μας λέει και το όνομά της, η "καθιστική διαμαρτυρία" καθιστά εφικτή τη στενότερη επαφή μεταξύ των "διαμαρτυρόμενων", ώστε μέσα από τις ομιλίες και τα άλλα δρώμενα, να δοθεί το έναυσμα για συζητήσεις, ζύμωση ιδεών και προβληματισμό. Πρωτοφανής, επίσης, είναι και η σύσταση του εν λόγω πλήθους. Δε μιλάμε πλέον για τον κλάσσικό κόσμο που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κατεβεί σε κάθε πορεία και θα συμμετάσχει σε κάθε απεργία. Αυτή τη φορά, στους δρόμους - ή καλύτερα στις πλατείες - βγαίνουν άνθρωποι κάθε ηλικίας, άνθρωποι ως τώρα απαθείς και απροβλημάτιστοι, με μόνο οδηγό την αγανάκτηση και την οργή τους.

Και, ναι, σαφώς υπάρχει σοβαρός κίνδυνος το σύστημα να ενσωματώσει το νεαρό αυτό κίνημα, ώστε να εκτονώσει "αναίμακτα" (φυσικά όμως προσωρινά) τη γενική δυσαρέσκεια. Γι'αυτό και ήδη τόνισα την ανάγκη για καθοδήγηση της αγανάκτησης και της οργής.

Τέλος, η ανικανότητα και ανευθυνότητα της αριστεράς είναι, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, κάτι παραπάνω από προφανείς. Εάν οι αριστεροί, καταρτισμένοι άνθρωποι, που γνωρίζουν τις δομές και τα όπλα του καπιταλισμού, δεν αξιοποιήσουν τις γνώσεις και την εμπειρία που έχουν αποκομίσει τόσο από προσωπική μελέτη, όσο και από αγώνες για να προβληματίσουν και να καθοδηγήσουν αυτό το "ετερόκλητο πλήθος", τότε ποιός θα το κάνει γι'αυτούς;

[Holly]

http://real-democracy.gr/el

how cool is that?μεσα σε 3 μερες οι αγανακτισμενοι αποκτουν την real democracy

[Holly]

Μαζική η προσέλευση στο Σύνταγμα. Πατήστε live stream στο νετ κ θα σας βγάλει πολλα λινκς για τους αγανακτισμένους..

Απο ότι ακούω, τώρα ξεκινά κ η "Λαϊκή Συνέλευση".

[pas moi]

"Πού ήσουν Αγανακτισμένε;

του Τάκη Μίχα

Που ήσουνα Αγανακτισμένε να διαμαρτυρηθείς:

• 
  
  
• Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) κατανάλωνες 12% πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, ενώ το εισόδημά σου ήταν 5% κάτω του μέσου όρου και η παραγωγικότητα της εργασίας σου 20% χαμηλότερη;
  
• Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) άρχισες να παίρνεις σύνταξη στα 55 σου παίρνοντας το σκανδαλώδες ποσοστό του 96% των μέσων αποδοχών και επιβαρύνοντας το ΑΕΠ με 13,5% –ενώ αντίστοιχα οι “μη αγανακτισμένοι” μαλάκες στις χώρες του ΟΟΣΑ άρχιζαν να παίρνουν σύνταξη στα 63, έπαιρναν μόλις το 61% των αποδοχών τους και επιβάρυναν το ΑΕΠ με 10%;
  
• Όταν εσύ(και/ή οι γονείς σου) είχατε στήσει την μεγάλη φιέστα των απεργιών την δεκαετία του 80 υπονομεύοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα της χώρας; Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας κατά την περίοδο 1976-1988 χάθηκαν, εξαιτίας νομίμων απεργιών και μόνο 0,36 εργάσιμες μέρες ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα έναντι 0,06 στις ΗΠΑ και 0,14 στην Ιταλία και την Ισπανία.
  
• Όταν ο Ανδρέας έπαιρνε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις αρχές της δεκαετία του 80 στο 20% και το ανέβαζε μέσα σε μια δεκατία σε 80%;-το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δαπανήθηκε όχι σε επενδύσεις αλλά για τους μισθούς και συντάξεις των «πρασινοφρουρών » με τους οποίους γέμισε το δημόσιο;
  
• Όταν Παγκόσμια Τράπεζα κατέτασσε την Ελλάδα 81η από 202 χώρες στην πάταξη της διαφθοράς και η Διεθνής Διαφάνεια την ταξινομούσε το 2009 σαν την χώρα με τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα μεταξύ των EΕ-27;
  
• Όταν οι συντεχνίες επέβαλλαν κάθε είδους εμπόδια στην αγορά εργασίας που καταλαμβάνει τη χειρότερη 5η θέση στον ΟΟΣΑ; Με αποτέλεσμα η ανεργία μεταξύ των νέων να φτάνει στο 20%, και να αποθαρρύνονται οι ξένες επενδύσεις;
  
• Όταν στην Ελλάδα οι «προοδευτικές δυνάμεις» οικοδομούσαν ένα νομικό πλαίσιο που στοχεύει στην εξόντωση των επενδυτών: Σύμφωνα με την μελέτη Doing Business 2011 της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα αξιολογείται 154η μεταξύ 183 χωρών ως προς την ποιότητα και εφαρμογή των νόμων που αφορούν την προστασία των επενδυτών.
  
• Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έστηναν το μεγαλύτερο φαγοπότι που γνώρισε ο πλανήτης δημιουργώντας έναν δημόσιο τομέα όπου οι δαπάνες μισθών και συντάξεων του δημοσίου τo 2009 απορροφούν το 55% των εσόδων του δημοσίου σε σχέση με το 38% αντίστοιχα που απορροφούν στην υπόλοιπη Ευρώπη;
  
• Όταν χτιζόταν το τεράστιο Ελληνικό κράτος-δεύτερο σε μέγεθος μετά την Πορτογαλία στην ΕΕ (με βάση τις δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με το κατά κεφαλή ΑΕΠ);
  
• Όταν η Ελλάδα δαπανούσε για την δημόσια διοίκηση το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ απ όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ -19.7%-με μέσο όρο ΟΟΣΑ 13,5%(2004)
  
• Όταν η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα ήταν στον πάτο μεταξύ των 23 χωρών της ΕΕ (2000);
  
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες ύψωναν τους περισσότερους φραγμούς στην επιχειρηματικότητα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ;
  
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες επέβαλλαν την μεγαλύτερη χρήση διοικητικών μέτρων εναντίων των επιχειρήσεων στην ΕΕ;
  
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες επέβαλλαν το μεγαλύτερο διοικητικό βάρος (κόστος κρατικής γραφειοκρατίας) στις επιχειρήσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ(το 2003 εκτιμάτο μεταξύ 5,4%-6,8% του ΑΕΠ);
  
• Όταν τα τελευταία οκτώ χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της στην προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ-27;
  
• Όταν τον Μάιο πριν από ένα έτος κάτι άλλοι «αγανακτισμένοι» δολοφονούσαν εν ψυχρώ τρεις εργαζόμενους επειδή οι τελευταίοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στις ντιρεκτίβες τους;
  
• Όταν οι πραιτοριανοί του ΚΚΕ συνελάμβαναν το περασμένο έτος τους 900 τουρίστες-εισβολείς του κρουαζιερόπλοιου Ζενίθ επιβάλλοντας στο ισπανικό πρακτορείο να βγάλει την Ελλάδα από το σχεδιασμό των «ιμπεριαλιστικών» κρουαζιερών που οργάνωνε;.
  
• Όταν οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα μεταξύ των ετών 2003-2008 αντιπροσώπευαν μόνο το 1% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 4,1%;
  
• Όταν οι 11 πιο ζημιογόνες ΔΕΚΟ (με συσσωρευμένες ζημίες 1,7 δις ) στην Ελλάδα πλήρωναν το 2010 μέσο μισθό 40772 ευρώ ανά εργαζόμενο –διπλάσιο από τον αντίστοιχο του ιδιωτικού;
  
• Όταν τα παλληκάρια της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απαλλοτρίωναν τους κοινωνικούς πόρους για να κάνουν «αγανακτισμένες» κρουαζιέρες στην Άπω Ανατολή η στις Μπαχάμες;
  
• Όταν ο μέσος όρος απόδοσης των Ελληνόπουλων στις διεθνείς εξετάσεις στην PIZA ήταν ο χαμηλότερος μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ-με εξαίρεση το Μεξικό και την Τουρκία; Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα απασχολεί τους περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο;
  
• Όταν δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό ΑΕΙ μεταξύ των καλύτερων 100 στον κόσμο;Ότι το πτυχίο του ΑΕΙ βελτιώνει μισθούς κατά μόνο 32%, (έναντι 61% στην ΕΕ) αποφέροντας έτσι απόδοση 3,5% στο κόστος της εκπαίδευσης (έναντι 7% στην ΕΕ);
  
• Όταν επί δεκαετίες τώρα άλλοι «αγανακτισμένοι» καταστρέφουν τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, εμποδίζουν τα μαθήματα και εξευτελίζουν τους καθηγητές απαξιώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την τριτοβάθμια εκπαίδευση;
  
• Όταν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην Ελλάδα είναι μόλις 0,2% δηλαδή δέκα φορές λιγότερα από αυτά που της αναλογούν σε σχέση με τον πληθυσμό της;
  
• Όταν τέλος, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μεταξύ 183 χωρών, η Ελλάδα κατατάσσεται 84η στους θεσμούς, 123η στο μακροοικονομικό περιβάλλον, 94η στην αποδοτικότητα στην αγορά αγαθών, 93η στην ανάπτυξη της χρηματοοικονομικής αγοράς, 74η στην εξειδίκευση των επιχειρήσεων και 79η στις καινοτομίες;
  
• Γιατί Αγανακτισμένε δεν σε είδα ποτέ να διαμαρτύρεσαι για όλα αυτά;
  
  

"

Πού ήσουν Αγανακτισμένε;

Δεν θα μπορούσα να τα έλεγα καλύτερα.

[filpolis]

Οι αγανακτισμένοι είναι οι κλασσικοί χορευταραδες των καρσιλαμάδων στις πλατείες και δρόμους,οι εύγλωττοι σαλτιμπάγκοι των καφενείων.Ας δούμε ποιοι ειναι και ποιοι ενορχηστρώνουν αυτή τη νέα μόδα/τάση.Είναι οι μεσοαστοί ευνοούμενοι της λαικής δεξιάς και κάποιοι αθεράπευτα χουντικοι που παρέσφησαν στο ''κίνημα'',τίποτα παραπάνω από φερέφωνα αντιδημοκρατίας.Σκοπός τους είναι η επιστροφή στην νέα δραχμή και στην εποχή των σπηλαίων γενικότερα, αυτό δηλαδή που είναι ο διακαής πόθος του αρρωστημένου κεφαλαίου.Πισω τους κρύβονται παπάδες και ακροδεξιά στοιχεία που σκοπό έχουν την κλιμάκωση της βίας,την απαξίωση των θεσμών,την εδραίωση του ποπουλισμού. Η ιδέα είναι να μεταφερθεί στην κοινωνική ζωή της πόλης η εμπειρία των γηπέδων, που άδειασαν όταν το πάνω χέρι πήραν οι συμμορίες των χούλιγκαν.Να τονίσω ότι το ''κίνημα'' το συνεπικουρούν πουλημένοι ταγοι του συστηματος και το περιφρουρούν κνιτες με πολιτικά΄, οι αποκαλούμενοι ΄΄ομάδες ψτχραιμίας΄.Πασιφανές οτι εκκολάπτεται αλλη μια ''βελούδινη'' επανάσταση...

[pastel]

Στο Σύνταγμα γεννιέται η ελπίδα

Αυτά που κάνουμε στην Ελλάδα, είναι αυτά που έκανε ο καγκελλάριος Μπρούνινγκ σε μας το 1930. Θα προκαλέσουμε εμφύλιο πόλεμο, λέει ο διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου IFO στο τελευταίο τεύχος του Σπήγκελ, τρομαγμένος κι αυτός με την τερατώδη κοινωνική δυναμική που αναπτύσσει ο νεοφιλελευθερισμός (οι μόνοι που δεν την αντιλαμβάνονται, είναι τα απερίγραπτα οικονομικά «επιτελεία», τρομάρα τους, και των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων).

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, λίγο πριν πέσει, και με τη συνδρομή δυστυχώς και της Νέας Δημοκρατίας, που κατά τα άλλα λέει όχι στο Μνημόνιο (!), να υλοποιήσει τη δεύτερη φάση του, την «αρπαγή της Ελλάδας» δηλαδή, με τη λεηλασία της περιουσίας του ελληνικού λαού («αποκρατικοποιήσεις»), που οι Δανειστές θέλουν να προηγηθεί της χρεωκοπίας.

Την ίδια ώρα, ο «πόλεμος για την αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους κινδυνεύει να παροξύνει την κρίση μιας ΕΕ, που απειλείται μεσοπρόθεσμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται, με διάλυση εν μέσω χάους και αποσύνθεσης. Οι λαοί της Ευρώπης κινδυνεύουν να γνωρίσουν μια μεγάλη ιστορική οπισθοδρόμηση, αν δεν αναπτυχθούν σύντομα νέες ηγεσίες ικανές να αντιμετωπίσουν την κρίση της ηπείρου μας και του πολιτισμού μας. Προϋπόθεση για την ανάδυση νέων ηγεσιών είναι η κινητοποίηση των λαών, μόνη ικανή να σαρώσει ένα παρηκμασμένο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

H είσοδος του λαού στο προσκήνιο

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκοτάδι, όπως κι άλλες φορές στη δραματική ιστορία του, ο ελληνικός λαός λάμπει, εδώ και μερικές μέρες, με την αστραπή του μεγάλου λαϊκού και ιδίως νεολαιίστικου κινήματος που ξεκίνησε με τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, τον Λευκό Πύργο, την Πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου και δεκάδες ακόμα ελληνικές πόλεις (όπως και με την ένταση των αντιδράσεων των εργαζόμενων στις δημόσιες επιχειρήσεις, απέναντι στη λεηλασία της χώρας).

Προς το παρόν βέβαια, τρομοκρατημένος, ο μεγάλος διεθνής τύπος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, αλλά η λογοκρισία που επιβάλλουν, εις βάρος της αξιοπιστίας τους, μεγάλες εφημερίδες φανερώνει πόσο μεγάλος είναι ο τρόμος τους απέναντι στην πιθανότητα λαϊκών εξεγέρσεων.

Στις ελληνικές πλατείες γεννιέται τώρα το σημαντικότερο λαϊκό κίνημα μετά το 1974, μόνος δυνητικά διαθέσιμος φορέας της ελπίδας για μια «Νέα», «Δεύτερη Μεταπολίτευση», που έχει τόσο ζωτική ανάγκη ο τόπος. Δεν μπορούμε τώρα να προβλέψουμε και προδιαγράψουμε τις μορφές, τις μεθόδους, τους ρυθμούς, την εξέλιξή του, τη δυνατότητά του να αντισταθεί στις προσπάθειες χειραγώγησης και «εκτροπής» του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως, ότι αυτό το κίνημα που αρχίζει τώρα να γεννιέται, συνιστά σήμερα την βασική ελπίδα του έθνους μας να αποφύγει ή να περιορίσει τις καταστροφές στις οποίες το σπρώχνει η πολιτική, οικονομική, εκδοτική και κρατική του ελίτ, σε συνδυασμό με τη διεθνή πίεση, της οποίας η εγχώρια ελίτ έχει γίνει ο ενθουσιώδης ιμάντας.

‘Ηδη βλέπουμε το κίνημα των πλατειών να αποκτά γρήγορα τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των μεγάλων λαϊκών κινημάτων, αυτών δηλαδή που έχουν μέλλον γιατί έρχονται από μακριά, γιατί εκφράζουν κοινωνικές ανάγκες που έχουν ωριμάσει πολύ καιρό στα βάθη της κοινωνίας. Βλέπουμε κυρίως την ενστικτώδη αναζήτηση δημοκρατικών μορφών οργάνωσης. Οι συγκεντρωμένοι νοιώθουν ότι πρέπει να συντονισθούν και να επεκταθούν, να οργανώσουν συστηματικά τη δράση τους, όπως κάνουν ήδη με πληθώρα επιτροπών που λειτουργούν άρτια. Στο Σύνταγμα υπάρχει τώρα κανονικά λειτουργούν ιατρείο, ομάδα σίτισης, ομάδα περιφρούρησης, βάρδια δικηγόρων για νομική κάλυψη, ενώ ομάδες διαδηλωτών φεύγουν για γειτονιές ή αναζητούν επαφή με πρωτοβάθμια σωματεία. Οι συγκεντρωμένοι λειτουργούν ραδιοφωνικό και ετοιμάζουν τηλεοπτικό σταθμό μέσω του ‘Ιντερνετ. Επιβεβαιώθηκαν και στην Ελλάδα οι τεράστιες δυνατότητες των νέων Μέσων, όπως το Facebook.

Και η πολιτική;

Βεβαίως, γρήγορα το κίνημα αυτό θα βρεθεί στα πρώτα του μεγάλα διλήμματα. Από τη μια το τροφοδοτεί το υπόγειο, μεγάλο ρεύμα αποστροφής προς όλα τα υπάρχοντα κόμματα, περιλαμβανομένης, αν και λιγότερο, και της αριστεράς (τα «ιερατεία» της οποίας δείχνουν πανικόβλητα στην πλειοψηφία τους). Από την άλλη νοιώθει ήδη την ανάγκη να γίνει «πολιτικό», αφού μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει στα προβλήματα που τίθενται. Για να συγκεράσουν αυτές τις τάσεις, μερικοί μάλιστα πρότειναν, κατά τρόπο ενδεικτικό της υφέρπουσας αντίφασης, την «σουρεαλιστική» ιδέα να κατέβει στις εκλογές το «Λευκό» ως κόμμα!

‘Ενας «αγώνας δρόμου» διεξάγεται αυτή τη στιγμή ανάμεσα στην αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας και την καταστροφική δράση των ελίτ της. Ανίκανοι και απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, στενά συνδεδεμένοι στις πολύ ταξικές επιλογές τους με τους πλούσιους αυτής της χώρας, αυτούς που κατάκλεψαν το κράτος και αρνούνται να πληρώσουν φόρους, οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και η λοιπή ομάδα, ακολουθούμενη από τα μήντια της διαπλοκής, μας απείλησαν πέρυσι με εθνική χρεωκοπία. Οι απειλές, οι δημόσιες δηλώσεις περί Τιτανικού, εντατικών κλπ. διέλυσαν την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού και κατέστρεψαν την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, φέροντάς μας όντως στο χείλος της χρεωκοπίας.

Το αστείο, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ότι προ μηνός κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός για να πιάσει έναν … φαναρτζή, που φέρεται να προκάλεσε κύμα πανικού στέλνοντας ένα μέιλ. Τι άραγε πρέπει να κάνει ο κρατικός μηχανισμός με τον κ. Παπακωνσταντίνου, που προκάλεσε πάλι φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες, με τον κ. Δασκαλόπουλο και την κ. Δαμανάκη, που έθεσαν μόνοι τους θέμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;

1941, 1974, 2011

Σήμερα, η αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος έχει γίνει όρος εθνικής επιβίωσης για την Ελλάδα. Η συμπεριφορά των ελίτ, με επικεφαλής την κυβέρνηση, απέναντι στους ξένους θυμίζει 1941. Το πνευματικό επίπεδο, ο βαθμός κατανόησης των προβλημάτων και ο βαθμός εξάρτησής τους από ξένες δυνάμεις, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο πιο πρόσφατο από την «κυβέρνηση» Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη του 1974.

konstantakopoulos.blogspot.com

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 2.6.2011

[V for Vendetta]

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ

http://www.youtube.com/watch?v=ibg5_nNAy9Y&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=pM24H0HYBqw&feature=player_embedded

[V for Vendetta]

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις εκδηλώσεις λαϊκής αγανάκτησης

07/06/11

Είναι ενθαρρυντικό στοιχείο να βρίσκεται λαός και νεολαία στο δρόμο διαδηλώνοντας τη συσσωρευμένη οργή του.

Μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα πιο ουσιαστικής αγωνιστικής ανάτασης, αν μετεξελιχθεί σε πιο αποφασιστική συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για να αποκρούσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση, ή να γίνουν μικροδιορθώσεις στα μνημόνια των μονοπωλίων.

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη, για να αντιμετωπίσει ο λαός την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να βγάλει σωστά συμπεράσματα, να κατανοήσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, του χρέους, των κλιμακούμενων μνημονίων, να δει καθαρά ότι οι υπεύθυνοι είναι η πολιτική, τα κόμματα και η ΕΕ που υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είναι καιρός οι λαϊκές συνειδήσεις να κάνουν πολιτικό, ιδεολογικό άλμα, να απεγκλωβιστούν από τα ιδεολογήματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να εμπιστευτούν το ΚΚΕ. Το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει πια τίποτα καλό για το λαό, είναι ξεπερασμένο, σαπίζει, μόνο φτώχεια, κρίσεις, πολέμους θα φέρνει.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που πολύ πριν φέρουν το μνημόνιο καλούσε το λαό σε ξεσηκωμό, όταν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του έκρυβαν τις αιτίες και τον καθησύχαζαν για τις συνέπειες της κρίσης, γι' αυτά που θα έφερναν. Άλλωστε το ΚΚΕ είχε προβλέψει ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν και αυθόρμητα μαζικά ξεσπάσματα δίπλα στις μάχες που δίνει το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ έγκαιρα και πριν τις εκλογές προειδοποίησε το λαό για τη θύελλα που θα έφερναν, είτε εκλεγόταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ. Έγκαιρα και με θάρρος πρόβλεψε ότι η πλουτοκρατία, η κυβέρνηση, η ΕΕ κήρυξαν στο λαό πόλεμο και τον κάλεσε να απαντήσει με ανυπακοή, απειθαρχία και αντεπίθεση για να μην πληρώσει αυτός την κρίση, το χρέος και τα αδιέξοδα του συστήματος. Στα τρομοκρατικά διλήμματα «χρεοκοπία ή βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα» έδωσε με θάρρος ξεκάθαρη απάντηση: Καμιά θυσία για τα κέρδη, την κρίση και το χρέος. Την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία. Πατριωτισμός είναι να μην χρεοκοπήσει ο λαός.

Το ΚΚΕ με αίσθημα ευθύνης και εμπιστοσύνης απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα που βγαίνουν σήμερα στο δρόμο και τους επισημαίνει ότι οι αγώνες που δεν στοχεύουν στους υπεύθυνους και τις αιτίες δεν μπορούν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα και τα καλεί να προχωρήσουν αποφασιστικά προς τα εμπρός.

Η γενική απαίτηση «κάτω το μνημόνιο» επί της ουσίας δεν λέει τίποτα, αν δεν γίνει αφετηρία για την παρεμπόδιση κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, αν δεν συνοδεύεται με «κάτω τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τα υπηρετούν». Αλλιώς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα φέρνουν συνεχώς χειρότερα μνημόνια. Αυτό κάνουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από το ύψος τους χρέους. Δεν γίνεται να γυρίσουμε προς τα πίσω σε λύσεις που δοκιμάστηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες.

Η διαμαρτυρία κατά της ανεργίας για να έχει νόημα πρέπει να συνοδεύεται και με την πάλη να γίνουν λαϊκή - κοινωνική περιουσία οι μεγάλες επιχειρήσεις. Όσο ανήκουν στους καπιταλιστές, αυτοί θα καθορίζουν την οικονομία και την παραγωγή, που είτε βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης είτε κρίσης δημιουργεί ανέργους. Ο άγριος ανταγωνισμός τους για υψηλότερη κερδοφορία θα κλείνει τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις, θα εκτοπίζει τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, θα μειώνει τον αριθμό των εργαζομένων, θα τσακίζει μισθούς και δικαιώματα.

Τα γνωστά καλλιεργούμενα επιφανειακά και λαϊκίστικα συνθήματα «κλέφτες», «ψεύτες», απαλλάσσουν τον πραγματικό ένοχο, την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό και τον φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Τα σκάνδαλα, ο χρηματισμός πολιτικών των κομμάτων του συστήματος, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που φέρνει δεινά στο λαό και όχι αιτία. Δίνουν συγχωροχάρτι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και άλλων κομμάτων που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα για ιδεολογικούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.

Τα αντιδραστικά συνθήματα «έξω τα κόμματα, τα συνδικάτα», που προβάλλουν ορισμένα κέντρα και θέλουν να αποκτήσουν απήχηση στο λαό, έχουν ως κύριο στόχο να μπερδέψουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Έτσι έχουν τη δυνατότητα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να ερμηνεύουν το μήνυμα της διαμαρτυρίας με διαφορετικό τρόπο και όπως τους συμφέρει. Να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τους υπεύθυνους, το ΚΚΕ που αποκάλυψε και αντιπάλεψε με συνέπεια την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, να κρύψουν την πολιτική ευθύνη του λαού που τους στήριξε ή τους ανέχτηκε με την ψήφο του. Να κρύψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν σταθερά και πρωτοπόρα για το δίκιο των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Οι εργατικοί λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, πρέπει να στοχεύουν τους υπεύθυνους για τα λαϊκά δεινά που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Να διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να στοχεύουν σε αναγκαίες ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ προειδοποιεί και καλεί τις λαϊκές δυνάμεις που συνειδητοποιούν ότι είναι αναγκαία η λαϊκή δράση για να αποτραπεί η μόνιμη πτώχευση του λαού στην οποία οδηγούν κυβέρνηση - ΕΕ, να αντιμετωπίσουν με δυσπιστία τις κολακείες και τα «αγκαλιάσματα» των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, διάφορων μηχανισμών και ομάδων που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και ακομμάτιστους. Αυτοί έχουν πολλαπλούς στόχους, ειδικούς λόγους και επιδιώξεις, ωστόσο συμπίπτουν σε μια κοινή συνισταμένη παγίδευσης, ναρκοθέτησης ή εκτόνωσης των λαϊκών αγωνιστικών διαθέσεων.

Η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση. Να εγκλωβιστεί σε ανούσια συνθήματα ή σε αντιδραστικά ιδεολογήματα. Έτσι έχουν τη δυνατότητα να βάλουν αυτοί όποια ταμπέλα θέλουν στις λαϊκές απαιτήσεις και κινητοποιήσεις. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να ελέγξουν προς όφελός τους τις λαϊκές αντιδράσεις. Να τις χρησιμοποιήσουν για να εκτονώσουν από ένα σημείο και μετά τη λαϊκή οργή και να την μετατρέψουν σε μοιρολατρία, ότι τίποτα δεν γίνεται, και σε υποταγή. Να τις περιορίσουν σε απατηλούς στόχους μιας καλύτερης διαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ, όπως προβάλλουν η ΝΔ, το κόμμα του Καρατζαφέρη και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η λαϊκή αγανάκτηση που φουντώνει ανησυχεί την πλουτοκρατία, ωστόσο δεν τη φοβίζει, γιατί γνωρίζει ότι χωρίς οργάνωση και ταξική συνειδητοποίηση δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματική και επικίνδυνη γι' αυτούς η λαϊκή αγωνιστική δράση. Αντίθετα επιδιώκουν να την αξιοποιήσουν προκειμένου να σπρώξουν τα κόμματα εξουσίας σε πιο αντιδραστικές και επιθετικές θέσεις. Στο όνομα των «ικανών, άξιων και τίμιων πολιτικών» και με αφορμή τις λαϊκές αντιδράσεις προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε αν το σημερινό κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αποδειχτεί ανίκανο να διαχειριστεί τον λαϊκό παράγοντα, να προχωρήσουν σε μεταμφίεσή του, στη δημιουργία νέων αστικών κομμάτων, ώστε να κερδίσουν χρόνο, να πάρουν «περίοδο χάριτος» ως νέα κόμματα, για να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στην καταδίκη των εργαζομένων στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην οποία οδηγεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και η πολιτική που τα υπηρετεί.

Το ΚΚΕ δεν χρησιμοποιεί προσωπεία, δεν παριστάνει τον ακομμάτιστο, δεν απευθύνεται πλαγίως στο λαό για να υιοθετήσει τα συνθήματά του. Με παρρησία και θάρρος έχει αποδείξει ότι λέει άφοβα όλη την αλήθεια και προτείνει διέξοδο προς όφελος του λαού.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στο λαό. Υπάρχει λύση. Η χώρα μας έχει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για να αναπτυχθεί και να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να γίνει αυτό απαιτείται να γίνουν κοινωνική λαϊκή περιουσία οι μεγάλες, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Να διαμορφωθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Να υπάρχει πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός με λαϊκή εξουσία και εργατικό λαϊκό έλεγχο. Αυτός ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μπορεί να τον ανοίξει μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που ξεκινάει από τους τόπους δουλειάς και απλώνεται παντού. Δίνει ταυτόχρονα καθημερινά μάχες για την υπεράσπιση των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, χωρίς να χάνει το στόχο της ριζικής ανατροπής.

Το ΚΚΕ καλεί σε αυτόν το δρόμο συμπόρευσης τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις, ειδικά αυτές που για χρόνια ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τις καλούμε για να οργανώσουμε τη λαϊκή ανυπακοή και αντεπίθεση, τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία που θα τα αλλάξει όλα προς όφελος των εργαζομένων και του λαού.

Καμιά υποταγή στα τρομοκρατικά διλήμματα και τις απειλές του κεφαλαίου, της ΕΕ, της κυβέρνησης. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στα δικά τους διλήμματα και αδιέξοδα. Έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την εμπειρία του. Έχει τη δύναμη με την οργάνωση και τη συμμαχία του, με ισχυρό ΚΚΕ, να προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά για τη δική του εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ και λαϊκή οικονομία, να γίνει πραγματικά αφεντικό στον τόπο του και να συμβάλει καθοριστικά και ουσιαστικά στην πάλη των λαών της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, κατά της καταπίεσης των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

[pastel]

Πολιτική και οικονομία, Ρήξη φ. 75 — June 13, 2011 9:15 am

Η πλατεία και οι άλλοι

του Γιώργου Καραμπελιά

Μια θύελλα σαρώνει το μεταπολιτευτικό καθεστώς. Μια θύελλα που έχει ως άμεση αφορμή την τελεσίδικη οικονομική κρίση της δυτικής οικονομικής ηγεμονίας αλλά αφορά και συμπεριλαμβάνει όλους τους τομείς της ζωής του έθνους. Δημογραφία, πολιτισμός, εθνικά θέματα, μεταναστευτικό, ένας κολασμένος χορός προβλημάτων και κρίσεων, περικυκλώνει τη σημερινή Ελλάδα και την απειλεί με καταποντισμό, διαμελισμό, αποσύνθεση.

Επομένως το σύστημα εξουσίας βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο αδιέξοδο. Στο παρελθόν, όταν είχε καταρρεύσει η δικτατορία, και το πλήθος είχε βρεθεί και πάλι στους δρόμους, διέθετε ασφαλιστικές δικλείδες νομιμοποίησης και ενσωμάτωσης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως οι δύο συμβολικοί αντίπαλοι–εκπρόσωποι του συστήματος, μπορούσαν να πολώσουν και να «καναλιζάρουν» τη λαϊκή αγανάκτηση. Επί πλέον το σύστημα διέθετε εφεδρείες σε πολλαπλά επίπεδα. Μια σχετικά ανθηρή οικονομία, που μπορούσε να πραγματοποιήσει παροχές. Μια γεωπολιτική συγκυρία υποχώρησης των ΗΠΑ μετά την ήττα στο Βιετνάμ και την ενίσχυση της ΕΣΣΔ, που μπορούσαν να κουκουλώνουν το γεγονός της μεγάλης εθνικής απώλειας της Κύπρου. Μια «γενιά» νέων στελεχών που αυτάρεσκα πήραν το όνομα της γενιάς του Πολυτεχνείου, έτοιμης να στελεχώσει τους αρμούς του υπό κατασκευήν νέου καθεστώτος. Διανοουμένους αναβαπτισμένους με τις δάφνες, –για ορισμένους πραγματικές– της Αντίστασης στη δικτατορία, δημοσιογράφους, που μόλις έμπαιναν στο παιγνίδι και ήταν ακόμα ικανοί –έστω και στρεβλά– να εκπροσωπούν τον κόσμο. Γι’ αυτό και το σύστημα της μεταπολίτευσης ήταν πανίσχυρο και άντεξε τόσα χρόνια. Όσοι το αντιστρατευόμασταν πραγματικά με συνέχεια και διαχρονικά, ήμασταν μια χούφτα, η πλειοψηφία των οποίων έσβησε, χάθηκε και αποστρατεύτηκε με τον ένα ή άλλο τρόπο, και έμειναν ελάχιστοι, κάτω από την χλεύη και το μίσος των καλοφαγωμένων πρώην συντρόφων τους, υποχρεωμένοι να διασχίσουν την έρημο των τριανταπέντε χρόνων, προσπαθώντας να διασώσουν εκτός από την αξιοπρέπεια τους, την πίστη τους στην πατρίδα, την ιστορία, τον λαό, την κοινωνική δικαιοσύνη.

Όμως, το ότι η μεταπολίτευση επέζησε τόσα πολλά χρόνια, αποδεικνύεται σήμερα ως η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος, διότι δεν ανανεώθηκε, βυθίστηκε μέσα στην «ευωχία της σαρκός» και της αρπαγής, γέρασε, απονομιμοποιήθηκε μέχρι το μεδούλι, και την ώρα της κατάρρευσης εμφανίζεται γυμνό.

Και η σημερινή κρίση είναι σαρωτική: Το σύστημα έχει εξαντλήσει στα 37 χρόνια της μεταπολίτευσης όλο το πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό του κεφάλαιο. Οικονομικά, είναι υπερχρεωμένο, αναποτελεσματικό, παρασιτικό ως το μεδούλι. Τα κόμματα, με επί κεφαλής το κατ’ εξοχήν μεταπολιτευτικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, είναι νεκρά, μαζί με τον αρχηγό της μεταπολίτευσης, τον μεγάλο μάγο της απάτης, τον Ανδρέα καθώς και η Νέα Δημοκρατία και το καραμανλικό τοτέμ. Τα προηγούμενα χρόνια την ίδια τύχη είχε και η Αριστερά για να μη μιλήσουμε για τον παλιάτσο του Τηλε Άστυ. Ας θυμηθούμε μόλις πριν λίγα χρόνια τον διάττοντα αστέρα Αλέκο Αλαβάνο και την φασαρία που προκαλούσε.

Σήμερα το σύστημα διαθέτει μόνον ωχρά ανθρωπάρια, και πρακτορίσκους της κακιάς ώρας, για να διαχειριστούν μια εκθεμελιωτική κρίση. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Σε όλο τον δυτικό κόσμο «ηγούνται» νάνοι και ανθρωπάρια. Ο δαιμόνιος άνθρωπος της Δύσης ο Στρως-Καν είχε την τύχη που γνωρίζουμε. Αν λοιπόν στο κέντρο του συστήματος κυβερνάει ένας Ομπάμα, γιατί στο παράσιτό του να μην κυβερνάει ένας Γιωργάκης;

Οι «πνευματικοί άνθρωποι» εξωνημένοι και απονομιμοποιημένοι – ποιος σήμερα ακούει τον Διονύση Σαββόπουλο ή τον Στέλιο Ράμφο, ή ποιος έχει εμπιστοσύνη στους «πανεπιστημιακούς»; Όσο για τους δημοσιογράφους, αρκεί κανένας να ακούσει μια συζήτηση στο πρώτο καφενείο της χώρας.

Απέναντι τους, σταδιακώς, ενισχύεται και συγκροτείται ένα νέο κοινωνικό και πιολιτικό υποκείμενο. Οι «πλατείες». Ένα κόσμος αγανακτισμένος και προδομένος από όλους τους θεσμούς και τους θεσμικούς εκπροσώπους του. Αυτός ο κόσμος για να μπορέσει να εκφραστεί έπρεπε όχι μόνο να απορρίψει το «σύστημα», αλλά και τους ίδιους τους δήθεν «αντίπαλούς» του. Αυτούς που δύο ή τρία χρόνια πριν, τον Δεκέμβρη του 2008, έκαναν λίμπα τις πλατείες της χώρας και μέχρι τη Μαρφίν, τον Μάϊο του 2010, πρόσφεραν το μεγαλύτερο άλλοθι στο σύστημα για να κρατάει τον κόσμο εγκλωβισμένο στον φόβο, την κατάθλιψη και τους καναπέδες. Ούτε είναι τυχαίο που και η θεσμική και αρτηριοσκληρωτική Αριστερά, τύπου ΚΚΕ, καταγγέλλει τους αγανακτισμένους ως «απολίτικους».

Και είναι όντως «απολίτικοι», διότι αρνούνται στο σύνολό του το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Κατά συνέπεια αποτελούν κίνδυνο. Κίνδυνο, να κατεδαφίσουν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, ό,τι έχτιζαν με υπομονή και επιμονή επί δεκαετίες τα αφεντικά του, τον εθνομηδενισμό, τον ατομισμό, τον ωχαδερφισμό, την υποταγή. Κίνδυνο να κάνουν και πάλι την ελληνική σημαία σύμβολο αντίστασης, στην τρόϊκα, τον νέο-οθωμανισμό, τα κοράκια των τραπεζών, την αποεθνικοποίηση – από την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας μέχρι τη μαζική λαθρομετανάστευση. Κίνδυνο να εφεύρουν και πάλι την άμεση δημοκρατία, και ν’ αρχίσουν να βάζουν τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό σύστημα, για νέου τύπου πολιτικούς σχηματισμούς, ακόμα και για ένα ριζικά νέο Σύνταγμα. Και όλα αυτά χωρίς έλεγχο, και δικλείδες ασφαλείας.

Έχουν κυριολεκτικά τρομοκρατηθεί. Οι τηλεοράσεις αρχίζουν πλέον να συντάσσονται δειλά-δειλά με τις «πλατείες» και τους αγανακτισμένους· φθαρμένοι τηλεπαρουσιαστές που μέχρι χθες παρουσίαζαν το μνημόνιο ως αναγκαιότητα, πανεπιστημιακοί, – όπως οι «εκσυγχρονιστές» πρυτάνεις και άλλοι πιστοί υπηρέτες της κομματοκρατίας,– θέλουν να πάρουν το τραίνο της αγανάκτησης, σε μια απελπισμένοι απόπειρα να ελέγξουν την πλατεία. Μια πλατεία, όπου επίσης κυκλοφορούν οιωνοσκόποι, καφετζούδες, Μπρανκαλεόνε και πράκτορες ποικίλλων χρωμάτων και συμφερόντων.

Μπορεί, προς στιγμήν, κάποιοι απ’ αυτούς επειδή χαϊδεύουν τ’ αυτιά του πλήθους, να εισπράττουν ακόμα και χειροκροτήματα και να αυταπατώνται ότι μπορούν να «ελέγξουν» αυτό το πολύβουο και ανεξέλεγκτο ποτάμι της αγανάκτησης. Μάταια όμως, γιατί η κρίση είναι βαθιά και ανεπίστρεπτη και δεν παίρνει ούτε γιατροσόφια ούτε εύκολες χειραγωγήσεις. Δεν σηκώνει νέος Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε κακέκτυπά του, ούτε κλώνοι του. Κυρίως δε, γιατί αυτός ο «απολίτικος» κόσμος, που σήμερα, σε μια στιγμή της συνειδησιακής του εξέλιξης, από το ναδίρ του προβληματισμού, όπου βρισκόταν πριν μερικά χρόνια, προς μια νέα αντίληψη, μπορεί να χειροκροτήσει κάποιον δημαγωγό των πλατειών ή των τηλεοράσεων, αύριο, όταν αυτός θα επιχειρήσει να τον εξαπατήσει, θα τον καταβαραθρώσει και αυτόν. Έτσι εξ άλλου χτίζεται μια νέα συνείδηση. Μέσα από την ίδια την εμπειρία των ανθρώπων. Δοκιμάζοντας, χειροκροτώντας, απορρίπτοντας, εμπεδώνοντας νέες αλήθειες.

Ο κόσμος γνωρίζει το ποιόν όλων αυτών των σωτήρων που νομίζουν πως τον χρησιμοποιούν, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι πλατείες που τους χρησιμοποιούν, μέχρις ότου αναδείξουν νέες ηγεσίες μέσα από τα σπλάχνα τους, ηγεσίες που δεν θα βγαίνουν από το φθαρμένο μέχρι μυελού οστέων προσωπικό της μεταπολίτευσης! Και θα τους πετάξει σα στυμμένες λεμονόκουπες, όταν και εάν δοκιμάσουν να χειραγωγήσουν αυτό το ορμητικό ρεύμα. Θα πρέπει να θυμηθούμε το προηγούμενο του παπα-Γκαπόν στη Ρωσία του 1905, όταν ένας πράκτορας της Αστυνομίας, μεταβλήθηκε, άθελά του, σε ηγέτη μιας αυθεντικής επανάστασης!

Γι’ αυτό και το ρεύμα των αγανακτισμένων μπόρεσε συμβολικά να το εκφράσει μόνον ένας βάρδος της ρωμιοσύνης, γιατί ο λαός έχει εμπιστοσύνη στο «Άξιον Εστί» και τον «Επιτάφιο», έχει εμπιστοσύνη στις διαχρονικές αξίες της αντίστασης του ελληνισμού, που προσωποποιεί ο Μίκης Θεοδωράκης.

Μέσα από τις πλατείες λοιπόν, εμείς, όσοι μισούμε βαθιά τον κόσμο και τους εκφραστές της μεταπολίτευσης, οι λίγοι που ερχόμαστε από το παρελθόν μαζί με τους πολλούς, τον «απολίτικο» κόσμο, προχωρώντας κάθε φορά ένα βήμα, στους δικούς του ρυθμούς, για να συγκροτήσουμε τα νέα πολιτικά υποκείμενα, που θα είναι διατεθειμένα και ικανά να δώσουν τη μεγάλη μάχη για την πατρίδα, την αλήθεια, το δίκιο.

[skydogsully]

Τάδε έφη...ο Οικολόγος - Εναλλάκτικός?

ps: ''Αν λοιπόν στο κέντρο του συστήματος κυβερνάει ένας Ομπάμα...''ωχρό ανθρωπάριο, και πρακτορίσκος της κακιάς ώρας''...

Άραγε κάποιος που σου λέει μόνο ...μπράβο ρε σύντροφε και πάμε μαζί ΕΜΕΙΣ, είναι λαικιστής αν δεν σου λέει και ΠΩς θα βγει το λούκι από τον κ0λ0?

Παρεπιπτόντως...για ποιο λόγο οι μάζες αυτής της πλατείας ΔΕΝ είναι χειραγωγίσιμες?

[pastel]

Πολιτική και οικονομία, Ρήξη φ. 71 — February 6, 2011 12:59 pm

Ποιά η εναλλακτική έξοδος από το μνημόνιο

του Μ. Χατζηπέτρου

Εννέα μήνες μετά την υπογραφή και εφαρμογή του επαίσχυντου Μνημονίου, είμαστε σε θέση να κάνουμε κάποιες χρήσιμες παρατηρήσεις ως προς τα παρακάτω: Στην Ελλάδα υπάρχει ταύτιση φιλελευθέρων και αριστερών οικονομολόγων στο ότι το Μνημόνιο φέρνει ύφεση και ανεργία, που με τη σειρά τους επιτείνουν το χρέος, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης του εν λόγω τριπτύχου (ύφεση, ανεργία, χρέος κ.ο.κ). Ταύτιση υπάρχει περίπου και στις αιτίες της διεθνούς διάστασης της κρίσης, δηλαδή στην αυτονόμηση του χρηματιστικού κεφαλαίου από το παραγωγικό. Εδώ οι συγκλίσεις σταματούν.

H κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς το 2008 έδειξε δύο πράγματα:

Πρώτο, το ότι η παγκοσμιοποίηση όπως την ξέρουμε τελείωσε. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι, «στη ροή της ιστορίας, όποια καπιταλιστική οικονομία μετασχηματίστηκε σε χρηματιστική έχασε την ηγεμονία της προς όφελος της παραγωγικής χώρας-δανειστή» (Τζ. Αρίγκι–Γ. Καραμπελιάς). Οι ιταλικές πόλεις, και ιδιαίτερα η Γένοβα, με τη στροφή τους στη χρηματιστική οικονομία, άρχισαν να χάνουν σταδιακά το προβάδισμα από την ανερχόμενη τότε Ολλανδία, την οποία διαδέχθηκε η Μ. Βρετανία, για να παραδώσει με τη σειρά της τη σκυτάλη στις ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα με τις ΗΠΑ και την Κίνα.

2ον, «Το μοντέλο δυτικός-εβραιοαγγλοαμερικάνος τραπεζίτης-Ασιάτης παραγωγός, μας τελείωσε» (Δ. Γεωργόπουλος). Τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, υπήρχε η «αφέλεια» των Δυτικών, που πίστευαν ότι η βαριά οχληρή βιομηχανία θα έμενε στην Ασία και τη Λ. Αμερική, ενώ η τεχνολογία και το τραπεζικό σύστημα στη Δύση –κι έτσι όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι, και ο Δυτικός μισθωτός των 1500 ευρώ και ο Κινέζος των 100 δολαρίων. Πλην όμως, τώρα, η Κίνα καθίσταται ικανή να αντιγράψει τα πάντα, ενώ η υπόλοιπη Ασία και η Λατινική Αμερική δεν αφήνουν πλέον τους Δυτικούς να τους εκμεταλλεύονται όπως τις προηγούμενες δεκαετίες.

Το διεθνές πολιτικό σκηνικό, επομένως, μεταβάλλεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, οι τεκτονικές πλάκες μετακινούνται και τίποτε δεν είναι όπως πριν.

Η ελληνική περίπτωση

Η Ελλάδα εντάχθηκε παρασιτικά στη Δύση. Η όποια βιομηχανική της ανάπτυξη, που την κατηγοριοποιούσε, κατά τη δεκαετία του ’70, σε μια κατάσταση ανάλογη των σημερινών νεοανερχόμενων οικονομικών δυνάμεων (χώρες ΑΧΕ στην οικονομική βιβλιογραφία της εποχής, ήτοι Αργεντινή, Χιλή, Ελλάδα –τι ειρωνεία!–), εξαντλήθηκε από το ίδιο το φαύλο πολιτικό σύστημα. Η φαινομενική ευημερία των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων οφειλόταν στη «γεωπολιτική αξία του οικοπέδου Ελλάς» (Π. Κονδύλης) και στους σχεδιασμούς των Γερμανογάλλων σε σχέση με αυτή.

Το μνημόνιο ως υποθήκη

Ας παρομοιάσουμε την πατρίδα μας με μιας τεράστιας αξίας γη, που έχει στα όριά της ένα κακοχτισμένο σπίτι και έναν ανίκανο και κλέφτη διαχειριστή. Αντί ο τελευταίος να αναλάβει τις ευθύνες του, δανείζεται συνεχώς, με αποτέλεσμα τα τελευταία δανεικά (αυτά της τρόικας) να υποθηκεύσουν με διπλή υποθήκη τη γη μας. Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, ποικίλες φωνές έρχονται να αμφισβητήσουν αυτό τον διαχειριστή. Προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες.

Στρατηγικές εξόδου από το μνημόνιο

Η φιλελεύθερη άποψη.

Αυτή εκφράζεται κυρίως από φιλελεύθερους οικονομολόγους, φίλα προσκείμενους στην ηγεσία της Ν.Δ. Άλλωστε, να μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι, κ.κ. Σαμαράς και Μηταράκης, είναι οικονομολόγοι. Εκείνο που εντυπωσιάζει στη φιλελεύθερη αντιμνημονιακή άποψη είναι ότι μένει στενά στη κριτική του φαύλου κύκλου ύφεσης-ανεργίας-χρέους, που αναπαράγει το Μνημόνιο, και δεν προχωράει παραπέρα. Η κατοχή της χώρας και η τριπλή υποθήκη μένουν στο απυρόβλητο. Το μείγμα των αιτημάτων της Δεξιάς περιλαμβάνει αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, ώστε να αποτινάξουμε από πάνω μας την επαχθή υποθήκη. Εναποθέτει στα ευρω-ομόλογα και την επιμήκυνση του δανεισμού τις ελπίδες εξόδου, ενώ ψελλίζει και κάτι περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Οι θέσεις αυτές συνεπάγονται διάφορους κινδύνους, για παράδειγμα αν στα πλαίσιά τους πωληθεί έστω και σε υψηλή τιμή η Αγροτική Τράπεζα, αυτή η επιλογή πρακτικά θα έχει χαρίσει μεγάλο μέρος της γης των Ελλήνων αγροτών στον αγοραστή (μέσω των δανείων και των υποθηκών).

Οι αριστερές απόψεις

Το ΚΚΕ προτείνει την κρατικοποίηση των πάντων. Φρονίμως ποιόν, δεν μιλάει για άρνηση χρέους (άλλωστε και οι Μπολσεβίκοι ανέλαβαν μέρος χρεών της τσαρικής Ρωσίας). Ως ριζικό φάρμακο προτείνει την πάγια θέση του περί αποχώρησης από την Ε.Ε.

Η άποψη της αποχώρησης από την Ευρωζώνη

Αυτή υποστηρίζεται από αναλυτές που έχουν ομοιότητες, αλλά και διαφορές μεταξύ τους. Την αποχώρηση από το ευρώ, ως λύση στη γενεσιουργό αιτία του χρέους των χωρών του Νότου, προτείνει ο καθηγητής στο Ηνωμένο Βασίλειο, Κ. Λαπαβίτσας, ο οποίος επηρεάζεται εξίσου και από την παραδοσιακή «αντιευρώ» αγγλοσαξονική σχολή.

Ο Δ. Καζάκης προκρίνει, εκτός από την αποχώρηση από το ευρώ, και την επιστροφή στη δραχμή, και την έξοδο από την Ε.Ε., την παράλληλη άρνηση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της χώρας (πλην αυτού που χρωστάμε σε μεμονωμένους ιδιώτες και ασφαλιστικά ταμεία του εξωτερικού –δηλαδή ένα 20%).

Οι απόψεις αυτές θα ήταν μονόδρομος –όχι βέβαια σε όλο το εύρος τους – σε περίπτωση διάλυσης της Ευρωζώνης ή σε περίπτωση διάσπασής της με ένα νέο γερμανικό ευρώ.

Όμως η μεγάλη αδυναμία αυτών των απόψεων είναι το πολιτικό κενό στο οποίο βρίσκονται, γιατί δεν τοποθετούνται πάνω στη διεθνή και την εθνική πολιτική και γεωπολιτική συγκυρία.

Στη Δύση (Ευρώπη–ΗΠΑ), η ταύτιση σοσιαλιστών και νεοφιλελευθέρων παροξύνει τα αδιέξοδα. Διαλυτικά ακροδεξιά φαινόμενα κάνουν έντονη την εμφάνισή τους στη λογική του «κοιτάω την πάρτη μου» (Λίγκα του Βορρά, Βλάαμς Μπλοκ, Κόμμα του Τσαγιού) και επιτίθενται έντονα στην όποια λογική κοινωνικής προστασίας ή άρσης περιφερειακών ανισοτήτων.

Αυτό το κλίμα παρέχει μια κοινωνική βάση που θα νομιμοποιήσει τις κυβερνήσεις να αντιδράσουν πολύ αρνητικά σε μια τέτοια κατεύθυνση. Μια τέτοιου τύπου άρνηση του χρέους θα συσπειρώσει εναντίον μας δυνάμεις που θα μας λιώσουν εδώ και τώρα για παραδειγματισμό. Επίσης, η επιστροφή στη δραχμή θα αυξήσει αμέσως κατά 30% το χρέος, οπότε, όποιο «κούρεμα» και να γίνει, μοιραία θα επιστρέψουμε στην ίδια κατάσταση που ήμασταν, μη έχοντας άλλη επιλογή πέρα από την ολική άρνηση του χρέους, επιστρέφοντας στο αδιέξοδο που θίξαμε παραπάνω.

Απέναντι σ’ αυτές τις προτάσεις, η ίδια η πραγματικότητα έχει πολλά να μας διδάξει. Για παράδειγμα, ο σημερινός πρόεδρος του Ισημερινού, Ρ. Κορέα, απέδειξε ότι μπορεί, στη λογική της άρνησης του επαχθούς χρέους, να γίνει αναδιαπραγμάτευση και κούρεμα ακόμα και με ένα σκληρό νόμισμα. Υπενθυμίζουμε ότι η χώρα έχει συνδεδεμένο το νόμισμά της με το δολάριο των ΗΠΑ.

Παράλληλα με όλα αυτά, είναι σαφές ότι οι παραπάνω απόψεις προσπερνούν εντελώς τον νεο-οθωμανικό παράγοντα, αλλά και τα παιχνίδια αποσταθεροποίησης που παίζουν χρόνια τώρα ΗΠΑ και Γερμανία στα Βαλκάνια, με φόντο τον έλεγχο της Ευρασίας και της Μ. Ανατολής.

Όπως δήλωσε κι ένας αναλυτής: «Αν πούμε δεν πληρώνω φράγκο, θα στείλουν την Τουρκία να εισπράξει». Διαφωτιστικό ως προς το τελευταίο είναι το ανατριχιαστικό σκίτσο γερμανικής εφημερίδας, που παρουσίαζε την Ακρόπολη, νοικιασμένη, να λειτουργεί υπό τουρκική σημαία.

Ποιά η εναλλακτική έξοδος από το μνημόνιο

Η έξοδος από την τριπλή κατοχή πρέπει να είναι απότοκος όχι μόνο οικονομικών, αλλά και πολιτικο-κοινωνικών όρων. Πρέπει να παίρνει υπόψη της τη βασική αρχή ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο προηγούμενο καταναλωτικό και παρασιτικό μοντέλο.

Το κυριότερο είναι να μην πεινάσει η χώρα: «Αν ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις στον αγροτικό τομέα, θέλουμε περίπου δυο χρόνια για τη διατροφική μας αυτάρκεια» (Ν. Ντάσιος). Από εκεί και πέρα, «μπορούμε να βρούμε εναλλακτικές πολιτικές δανεισμού (Ρωσία-Κίνα) με αντίστοιχες οικονομικοπολιτικές συμφωνίες (Μ. Θεοδωράκης, Ιδρυτική διακήρυξη ΣΠΙΘΑΣ).

Τέτοιες συμφωνίες ενδέχεται να βοηθήσουν και στην αμυντική θωράκιση της χώρας από τον νεο-οθωμανισμό. Μπορεί εκ παραλλήλου να υπάρξει, με σοβαρή προεργασία, αναδιαπραγμάτευση ενός μεγάλου μέρους του χρέους ως «επαχθούς», όπως έκανε νόμιμα και πετυχημένα ο Κορέα στον Ισημερινό. Και όλα αυτά συνδυάζονται άνετα με τη δυναμική διεκδίκηση των 162 δισ. ευρώ που μας οφείλει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία.

Κυρίως όμως εκείνο που πρέπει να υπάρξει είναι η αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού υποδείγματος, του πτώματος της μεταπολίτευσης.

Αυτοδυναμία ενεργειακή και διατροφική για την πατρίδα, στήσιμο νέων εναλλακτικών οικονομικών δικτύων «παγκόσμιας εμβέλειας, βασισμένα στην τοπικότητα, όπως αυτή διαμεσολαβείται από το διαδίκτυο με κυρίαρχο ρόλο των ελληνισμό της διασποράς» (Δ. Μάρτος).

Δημιουργική επιστροφή στην τοπική παράδοση. Να δούμε τι μπορούμε να αναβιώσουμε από τον μεγάλο πλούτο της τοπικής παραγωγής που είχε η Ελλάδα.

Κοντολογίς, ο τόπος χρειάζεται μια νέα πατριωτική παραγωγική συμμαχία όπου μπορούν να ενταχθούν ακόμα και τμήματα του μη κρατικοδίαιτου και διαπλεκόμενου, αλλά παραγωγικού, εθνικού κεφαλαίου.

Την αλλαγή του υποδείγματος πρέπει να την προκαλέσει ένα νέο κίνημα, που έργο του θα είναι να αποξηράνει τον μεταπολιτευτικό βάλτο και να βάλει φωτιά σε όσα ξερόχορτα απομένουν. Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω, προς επίρρωσιν τον τελευταίων, τα επίκαιρα λόγια του Πέδρο Βούσκοβιτς, υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση του δολοφονημένου Σαλβατόρ Αλιέντε: «Για να πάει καλά η οικονομία, πρέπει να πάει καλά το πολιτικό κίνημα των εργαζομένων».

[Holly]

"Αφού η Ελλάδα χρεοκοπεί.."

Το Μarketwatch.com προφητεύει πως η Ελλάδα πέφτει σε ύφεση σαν της δεκαετίας του 1930 και δίνει πέντε συμβουλές στους επενδυτές για να κερδίσουν από την ''επικείμενη χρεοκοπία''.

''Δεν χρειάζεται κανείς κρυστάλλινη σφαίρα για να δει ποιο θα είναι το μεγαλύτερο event των επόμενων 12 μηνών στις αγορές παγκοσμίως: η χρεοκοπία της Ελλάδας. Και μιας και είναι τόσο σίγουρο, όσο και το να πάει στον τελικό του Wimbledon ο Rafael Nadal φέτος, καλό είναι να δούμε και πως μπορεί να βγει κέρδος από την επικείμενη χρεοκοπία''.

Έτσι ξεκινάει το άρθρο του ο Matthew Lynn στο marketwatch.com και συνεχίζει γράφοντας πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν έχουμε χρεοκοπήσει ήδη είναι πως θέλουν ακόμα λίγο χρόνο οι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα και να θωρακίσουν τις τράπεζες τους ώστε να μην κλαίνε καμία καταστροφή τύπου-Lehman Brothers.

Αμέσως μετά η κυνικότητα του απογειώνεται όσο χρειάζεται για να καλέσει τα κοράκια και να τα συμβουλεύσει πως θα βγάλουν χρήματα.

''Αυτό που θα προκαλέσει μια ελληνική χρεοκοπία είναι να στρέψει το μυαλό όλων στο ενδεχόμενο διάσπασης του ευρώ. Επομένως, εάν το ευρώ δεν πρόκειται να υπάρχει σε πέντε χρόνια, πρέπει να τοποθετήσετε αναλόγως και το χαρτοφυλάκιό σας'' είναι ο πυρήνας των σκέψεων του κυρίου Lynn.

Βήμα πρώτο για τους επενδυτές, σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να είναι η αγορά γερμανικών ομολόγων και το ''σορτάρισμα'' στο γερμανικό δείκτη DAX γιατί: ''το νέο γερμανικό μάρκο που θα προκύψει από την κατάρρευση της ευρωζώνης θα είναι ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα στον κόσμο. Θα είναι καλό για τα γερμανικά ομόλογα αλλά κακό για τους μεγάλους εξαγωγείς της χώρας''.

Αμέσως μετά ο αρθρογράφος προτείνει την πώληση του ελβετικού φράγκου και την υποτιμητική κερδοσκοπία σε βάρος του βελγικού χρηματιστηρίου.Προσέξτε με ποιό απαξιωτικό τρόπο για το Βέλγιο προτείνει την σκύλευση του:''οι Βρυξέλλες θα είναι ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να αγοράζει σοκολάτες ενώ θα αλλάζει τρένο για να μεταβεί σε άλλη τοποθεσία''.

Η τέταρτη συμβουλή του είναι η αγορά μετοχών ταξιδιωτικών εταιρειών γιατί:''μόλις φύγει το ευρώ, οι περιφερειακές χώρες θα δουν τα νομίσματά τους να υποχωρούν δραματικά, ενώ ο βασικός πυρήνας της Ευρώπης θα δει τα δικά του να ανατιμούνται. Μια από τις επιπτώσεις θα είναι ότι οι Βορειοευρωπαίοι θα μπορούν πολύ εύκολα να πάνε διακοπές στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία''.

Ως τούρτα στο κερασάκι προτείνει την πώληση αμερικανικών τραπεζών αλλά την αγορά του δολαρίου καθώς εκτιμά πως οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες έχουν ξεπλυθεί από τα ομόλογα μειώσει δραστικά τη συμμετοχή τους σε ελληνικό χρέος. «Ποιος αγόρασε αυτό το χρέος; Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν καταλήξει να διαθέτουν μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Όπως και οι ασιατικές και οι τράπεζες της Μέσης Ανατολής. Όταν συμβεί η χρεοκοπία, αυτοί θα είναι που θα αναλάβουν το μεγαλύτερο μέρος των ζημιών».

http://www.newsit.gr...5&catid=13&la=1

[V for Vendetta]

ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΑΚΗ!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΩΡΓΟ!

[Nomad]

Απολαυστικός John Stewart, σχολιάζει τα γεγονότα στην Ελλάδα.

http://www.dailymotion.com/video/xjhy67_john-steward-yyy-yyy-yyyyyyyy-yyyyyyyyyy-yyyyy_news#from=embed

[V for Vendetta]

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Μειώνεται ο κόσμος

Διαρροή κόσμου,και κλίμα προβοκάτσιας χαρακτηρίζουν τις τελευταίες συνελεύσεις «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. Χαρακτηριστικό ότι καταψηφίστηκε πρόταση «να καταδικάσει η λαϊκή συνέλευση την ατομική στοχοποίηση και τους προπηλακισμούς κατά βουλευτών». Υπερψηφίζονται προτάσεις όπως να πάνε με ντουντούκα στο σπίτι του Παπουτσή, εκφράζονται άλλες όπως «Να πάμε έξω από τα σπίτια των βουλευτών, να τους κάνουμε να φοβούνται».

Ταυτόχρονα στις συνελεύσεις προβληματίζονται γιατί η συμμετοχή του κόσμου φθίνει. Π.χ.: «Να προβληματιστούμε γιατί είμαστε τόσο λίγοι. Καταρχήν οι ομάδες με τις συνελεύσεις τους κουράζουν τον κόσμο», ή «Μειώνεται ο κόσμος, γιατί ενώ υπάρχει θέληση, δεν έχουμε στόχο, δεν ξέρουμε πού οδεύει. Θα ξεφουσκώσει επειδή δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Δεν ξέρουμε αν θέλουμε κυβέρνηση και ποια θέλουμε. Δεν ξέρουμε τι εννοούμε με την άμεση δημοκρατία. Ολοι να ερχόμαστε εδώ και να προτείνουμε ρεαλιστικές λύσεις. Π.χ. εγώ είχα προτείνει κυβέρνηση προσωπικοτήτων».

Σημειωτέον ότι κυβέρνηση προσωπικοτήτων έχει προτείνει ο Καρατζαφέρης. Μετά τις απόψεις τους πώς να μην εμφιλοχωρεί στην πλατεία και ο αντικομμουνισμός; Ειπώθηκαν χαρακτηριστικά στις τελευταίες συνελεύσεις: «Δεν θέλω να είναι από πίσω μου το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Αν ήθελαν αυτοί, ας φέρνανε εδώ κόσμο. Οι απόψεις τους φταίνε. Οχι η αγωνιστικότητα των παιδιών. Πολεμάνε με όπλα που έχουνε συντριβεί (...) Τα κόμματα είναι απαρχαιωμένα». 'Η «Να μπορέσουμε να καταφέρουμε τα κόμματα, η Παπαρήγα, ο Τσίπρας, ο Καρατζαφέρης (σ.σ: βολικότατο τσουβάλιασμα) να μην έχουν οπαδούς»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

[V for Vendetta]

ZORBAS THE GREEK