ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΣΑΝ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

[drnoubaklas]

Η δεκαπενταετία 1990 μέχρι και 2005 χαρακτηρίστηκε από την αθρόα έξοδο φοιτητών σε τρίτες χώρες για την απόκτηση του πτυχίου ιατρικής που τότε φάνταζε μια καλή περίπτωση ένεκα των προοπτικών για γρήγορη και καλή επαγγελματική αποκατάσταση. Παράλληλα η αύξηση αποφοίτων ιατρών χωρίς κανένα προγραμματισμό, με το άνοιγμα νέων τμημάτων ιατρικής και η αύξηση των θέσεων στα τμήματα αυτά για μικροπολιτικούς κυρίως λόγους και η άνευ έλεγχο και περιορισμό είσοδο αποφοίτων από το εξωτερικό οδήγησε τελικά στις μακρόχρονες λίστες αναμονής! Έτσι το δεύτερο κύμα μετανάστευσης δεν άρχισε να ακολουθήσει! Πολλοί αξιόλογοι ιατροί μετανάστευσαν και μεταναστεύουν ακόμα στο εξωτερικό(κυρίως σε ανεπτυγμένες χώρες)για την απόκτηση τμήματος η ολόκληρης της ιατρικής ειδικότητας! Όλοι αυτοί βέβαια με την προοπτική ότι μια μέρα θα επιστρέψουν και θα εργαστούν στην πατρίδα τους.

Η ύπαρξη ελλείψεων ιατρικού προσωπικού στον χώρο της δημόσιας υγείας στην χώρα μας οδήγησε επανειλημμένα την πολιτική ηγεσία στο άνοιγμα νέων θέσεων εκπαίδευσης για ειδικευόμενους σε μια προσπάθεια τόσο να καλύψει κατά τον φθηνότερο δυνατό τρόπο το πρόβλημα αλλά παράλληλα να δρέψει πολιτικά οφέλη από την αποσυμφόρηση των λιστών αναμονής. Η ύπαρξη τόσο μεγάλου αριθμού θέσεων για εκπαίδευση ειδικευόμενων, οι πλάγιοι τρόποι εισόδου στην ειδικότητα(υπεράριθμοι για λόγους υγείας κτλ απλά αναφέρω ενδεικτικά ότι το νοσοκ Ανδρέας Συγγρός έχει 45 κανονικές και άλλες 25 θέσεις υπεραρίθμων) αλλά και η αναμενόμενη στα προσεχή χρόνια επιστροφή αυτών που ειδικεύονται στο εξωτερικό θα δημιουργήσουν σίγουρα τα επόμενα χρόνια συνθήκες πολύ δύσκολες για το επαγγελματικό μέλλον των ιατρών που πλέον όχι μόνο δεν θα ζουν αξιοπρεπώς όπως οι ιατροί παλαιότερων γενεών αλλά θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα βιοπορισμού!

Έτσι ένα τρίτο κύμα μετανάστευσης ιατρών ενδέχεται να ακολουθήσει την επόμενη 10 ετία προς αναζήτηση καλύτερων εργασιακών προοπτικών και ενός αξιοπρεπέστερου τρόπου διαβίωσης! Πολλοί ενδεχομένως από αυτούς που ειδικεύονται στο εξωτερικό να μην επιστρέψουν ποτέ μια και αφουγκραζόμενοι την Ελληνική πραγματικότητα θα προτιμήσουν να μείνουν στην χώρα που ειδικεύτηκαν!

ΚΑΙ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Έχουν τόσα ειπωθεί για την λήψη ειδικότητας στο εξωτερικό αλλά δεν έχουμε ακούσει/συζητήσει και πολλά για την εργασιακή αποκατάσταση και τις προοπτικές για εργασία ειδικευμένων ιατρών σε διάφορες χώρες(κυρίως Ευρωπαϊκές)

Ποια ευρωπαϊκή χώρα θα μπορούσε να θεωρηθεί καλή περίπτωση για να εργαστεί κάποιος ως ειδικευμένος πλέον ιατρός τόσο στο δημόσιο όσο και σαν ελεύθερος επαγγελματίας άσχετα με το που έλαβε τον τίτλο ειδικότητας?

[drnoubaklas]

Αν και το Thread το έχουν επισκευθεί γυρω στα 130 άτομα κανένας δεν φαίνεται να μπαίνει στον πειρασμό να γράψει την άποψη του!

Αυτό μπορεί να μεταφραστεί με πολλούς τρόπους, μερικοί εκ των πιο σημαντικών ενδέχεται να ειναι α)το θέμα φαίνεται χαοτικό για να καταπιαστεί κάποιος, και ίσως θα έπρεπε να θέσω πιο συγκεκριμένα την χώρα β)δεν υπάρχει εμπειρία μια και αυτή εξαντλείται μέχρι το επίπεδο των έμισθων προς ειδίκευση θέσεων στο εξωτερικό.Συνεπώς σπάνια θα βρείς άτομο στο GreekMeds που να έχει εμπειρία απο τον εργασιακό στίβο(ελεύθερο επαγγελμα, δημόσιο/ιδιωτικό νοσοκομείο και κλινική)σε οποιαδήποτε ευρωπαική χώρα γ)κανέναν απο το ηλικιακό γκρουπ που διαβάζει και γράφει στο forum δεν απασχολεί "ακόμα" ένα τέτοιο ενδεχόμενο(μόνιμή παραμονή στο εξωτερικό για εργασία). Με βάση την αντιθετική θεωρία(για όσους ξέρουν)αυτό μεταφράζεται με το γεγονός ότι ακόμα ένα τέτοιο κύμα μεταναστευσης πρός το εξωτερικό για εργασιακούς λόγους δεν έχει αποκτήσει κρισιμη μάζα για να αρχίσει να απασχολεί σημαντικό ποσοστό νεων γιατρών! Οπότε θα ήταν καλύτερα για οποιον το σκέφτεται να το πράξει τώρα(αν βεβαιως βρισκεται σε τέτοια φάση)παρά σε 5 χρόνια!

Και για να πάρω λιγο την συζήτηση απο τον ιατρικό χώρο θα σας πω ότι αυτό το φαινόμενο το παρατηρώ στον χώρο των μηχανικων(πολ.μηχανικών, αρχιτεκτωνων, ηλεκ.μηχ., μηχαν.μηχανικων κτλ). Φαίνεται οτι αυτοι οι επιστήμονες αντιμετωπίζουν τα ίδια ή και πιό σοβαρά εργασιακά προβλήματα στην χώρα μας λόγω τις υπερπληθώρας αλλά και τις αλληλοεπικάλυψης του αντικειμένου εργασίας, που τους αναγκάζουν να φεύγουν στο εξωτερικό(Ελβετία, Βέλγιο, Αυστρία, Λουξεμβούργο αλλά και αλλού). Αυτές οι χώρες δεν είναι τυχαιες μια και φαίνεται ότι αποτελουν τους κύριους προορισμούς των, ενδεχομένως γιατι αποτελούν "παρθένα γή" για ευρεση εργασίας αλλά και γιατι παρέχουν πολύ καλή ποιότητα ζωής!

Ερχόμενος στα δικά μας και για να κάνω την συζήτηση πιο συγκεκριμένη: ποιές ειναι οι δυνατότητες εύρεσης μονιμης εργασίας σε αυτές τις χώρες τις κεντρικής ευρώπης;, ποιός ο ανταγωνισμός στον χώρο; Κοντολογίς πόσο εύκολη ή δύσκολη θα μπορούσε να είναι η εργασιακή/οικονομική αποκατάσταση και η ένταξη στον ιατρικό χώρο σε σχέση με την Ελλάδα; , αξίζει να το σκεφτεται κανενας σαν μια πιθανή διέξοδο;

[Sith Lord]

ΑΑΑΑΑΑ λάθος κουμπί!

Τέλοσπάντων, έγραφα ότι υπάρχουν δύο περιπτώσεις:

α) αυτός που έκανε κομμάτι ή όλη την ειδικότητα στο εξωτερικό, οπότε ξέρει περίπου τι θα αντιμετωπίσει και έχει παράλληλα και το αβαντάζ της ευχέρειας της γλώσσας, της ικανότητας εκτέλεσης ακόμα και των απλούστερων ιατρικών/γραφειοκρατικών πράξεων, των αρχών του συστήματος υγείας, των κοινωνικών συνθηκών κλπ

β) αυτός που δεν έκανε, οπότε θα πρέπει να μάθει όλα τα παραπάνω στα 33 με 35 έτη, και αν υπάρχει και οικογένεια, ακόμα χειρότερα - θα εκτοπίσει και θα υποβάλλει στην ίδια διαδικασία όλη τη φαμίλια. Σε αυτή την περίπτωση, και αν είναι όλοι σύμφωνοι, ας διαλέξουν μια χώρα στο χάρτη και ας ρωτήσουν εδώ (εν προκειμένω, αν ενδιαφέρει εσένα κάποια χώρα, διάλεξε την ενότητα στο "ειδικότητα στο εξωτερικό").

[Sovereign]

Όμορφο θέμα, όμορφα ελληνικά, άσχημο μέλλον.

Η εύρεση έμμισθης θέσης ειδίκευσης είναι παιχνιδάκι σε σχέση με την εύρεση σοβαρής θέσης ειδικευμένου. Οι χώρες με αναπτυγμένο σύστημα ιατρικής εκπαίδευσης έχουν ένα συγκεκριμένο προγραμματισμό σε σχέση με το πόσους ιατρούς βγάζουν στην αγορά εργασίας και σε αυτό τον προγραμματισμό δεν περιλαμβάνονται -συνήθως- ουρανοκατέβατοι ξένοι.

Σε μια χώρα όπως η Αγγλία, που στη θεωρητική μετανάστευση που προβλέπεις θα είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός λόγω γλώσσας και απόστασης, οι μόνες θέσεις στις οποίες δέχονται ειδικευμένους από άλλες χώρες αυτή τη στιγμή είναι θέσεις locum ή τα διάφορα fellowships. Επισήμως επιτρέπεται αλλά δεν έχω ακούσει, στα 3 χρόνια που είμαι εδώ, ούτε για μία περίπτωση consultant που να πήρε τον τίτλο ειδίκευσης σε άλλη χώρα. Σαφώς εξαρτάται και από την ειδικότητα, αλλά στις ειδικότητες αιχμής, οι οποίες θα έχουν πρόβλημα και στην Ελλάδα, σφάζονται ήδη αρκετές χιλιάδες αγγλοθρεμμένων.

Και τέλος, ακόμα και αν ο Έλληνας ειδικευμένος πληροί τα τυπικά κριτήρια για μία θέση, σίγουρα δεν πληροί τα ουσιαστικά που θα απαιτηθούν στη συνέντευξη.

[Dr Lecter]

Συμφωνω με με τον Σοβ, ετσι οπως ειναι τωρα τα πραγματα μονο θεσεις staff grade θα υπαρχουν στην Αγγλια, οι οποιες ειναι πολυ κακοπληρωμενες για το αγχος και την ευθυνη που εχουν και κατα τη γνωμη μου δεν ειναι αξιολογη μακροπροθεσμη λυση για καποιον που εχει τελειωσει ειδικοτητα.

[drnoubaklas]

Η γνώμη ενός συναδέλφου που είναι 3 ολόκληρα χρόνια στην Αγγλία θα ήταν ανόητο να μην ληφθή υπόψη. Αλλά τι στο καλό γίνεται με το ελεύθερο επάγγελμα στην συγκεκριμένη χώρα; Μονο στο NHS δουλεύουν οι ιατροι στη Μ.Βρετανία;

Και μετά υπάρχουν και άλλες χώρες. Άραγε να υπάρχουν οι ίδιες δυσκολίες;

[dimik]

Να παραθεσω κι εγω λοιπον οσα γνωριζω απο τη Γερμανια..Λοιπον εδω αναμενεται ελλειψη κυριως ειδικευμενων γιατρων τα επομενα χρονια..(και μαλλον εχει ξεκινησει ηδη..) Και για να μιλησω με στοιχεια: http://www.bundesaerztekammer.de/page.asp?his=0.3.1667.1697.1706

Το θεμα ωστοσο ειναι ποσο ευκολο ειναι για καποιον που εχει μαθει μονο το ελληνικο συστημα (και για να μην κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας και τον ελληνικο τροπο ζωης..),να επιβιωσει σε κατι τοσο διαφορετικο..Και μην ξεχναμε οτι εδω ολοι δουλευουν με συμβολαια στα νοσοκομεια..Δλδ μετα απο τα 2 π.χ. χρονια που θα εχεις αρχικα πρεπει να πεισεις οτι οφειλουν να δωσουν κι αλλα 2 και παει λεγοντας..Προσωπικα θεωρω οτι αυτη η ανασφαλεια που εχουν οι γιατροι μαζι με τις πολλες ωρες δουλειας και την εξαρτηση απο τον καθηγητη ειναι και ο λογος που οι Γερμανοι δεν τρελαινονται να γινουν γιατροι...