Περί νομοσχεδίου, άμισθης ειδικότητας, αλληλοσπαραγμού και "λοιπών διατάξεων"...

[Kwstas G]

Παρακολουθώ τόσες μέρες αυτό τον αλληλοσπαραγμό όπως παρακολουθούσα βέβαια και στις προ-πτυχίου εποχές ανάλογες αντιπαραθέσεις εντός και εκτός αμφιθεάτρων. Θα μου επιτρέψετε να διακόψω λίγο τον κοκορομαχικό οίστρο ορισμένων και να καταθέσω τους προβληματισμούς μου.

Αν αποστασιοποιηθούμε λίγο από το πρόβλημα και το δούμε ως τρίτοι θα διαπιστώσουμε πως «κάποιοι» μας έχουν βάλει σε μια διαδικασία μη εποικοδομητικών αντιπαραθέσεων στα όρια πολέμου πολλές φορές όσο «εκείνοι» στην πλάτη τη δική μας και πολλές φορές στα κρυφά αποφασίζουν για το μέλλον μας με «λοιπές διατάξεις»…

Για ακόμα μια φορά βλέπω τον πόλεμο μεταξύ παρατάξεων, τον ατομισμό, τον ωχαδερφισμό, το βόλεμα κι ένα αέναο παιχνίδι πινγκ πονγκ στο οποίο a priori ενώ ξέρουμε ότι δε θα συμφωνήσουμε παρόλα αυτά το συνεχίζουμε. Φαίνεται πως κάποιοι έχουν άπειρο χρόνο να τον καταναλώνουν βρίζοντας ή θίγοντας συναδέλφους…

Θέλω να καταθέσω τα εξής:

Κανένας νόμος δε μπορεί να εξυπηρετεί τις ορέξεις και τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός. Είναι λοιπόν προφανές πως κάποιους θα τους διευκολύνει και κάποιους όχι.

Η άμισθη εργασία δεν υφίσταται όπως πολύ σωστά είπε κάποιος. Μιλάμε για άμισθη απασχόληση. Προσωπικά είμαι κατά και δε θα δεχόμουν να μου την επιβάλλουν. Είναι άλλο όμως το να μου δίνουν τη δυνατότητα να την επιλέξω αν θέλω. Το πρόβλημα με τις αναμονές δε θα λυθεί με το άμισθο εξάμηνο. Παρόλα αυτά τα περί ταξικών διαφορών και ειδικευομένων δυο ταχυτήτων είναι μετά συγχωρήσεως μπούρδες. Όποιος σκεφτεί λίγο πιο ψύχραιμα θα δει ότι είμαστε λίγο πριν την εποχή που θα εφαρμοστεί η μείωση του χρόνου κάποιων ειδικοτήτων και συνεπώς οι ειδικότητες που μάλλον εξυπηρετούνται από το 6άμηνο της παθολογίας, με μια δεύτερη ανάγνωση θα καταλάβουμε ότι λίγο πολύ δεν τη χρειάζονται γι αυτό και ξεκίνησε το θέμα με το πώς αυτή δε θα αποτελεί εμπόδιο για αυτές τις ειδικότητες. Από το να γίνεται όλο αυτό το πανηγύρι όμως, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να πουν κόβεται η παθολογία και τέλος.

Να επανέρθω στις ταξικές διαφορές… Κάποιος συνάδελφος αναφέρθηκε στο ότι κάποτε η ιατρική ήταν για τους λίγους ενώ τώρα είναι για τους πολλούς, θέτοντας το θέμα από την οικονομική του πλευρά. Θα διαφωνήσω λέγοντας τα εξής. Η σημερινή γενιά μεγαλογιατρών, καθηγητών, διευθυντών κλπ σε μεγάλο ποσοστό αν όχι στην πλειοψηφία τους προέρχεται από αγροτικές κοινωνίες, οι οποίοι με δυσκολίες σπούδασαν μεν, παρόλα αυτά τις εποχές εκείνες όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, έμπαιναν με μεγάλη ευκολία στην ιατρική αφού είναι γνωστό ότι στις αντίστοιχες εξετάσεις το επίπεδο μαθημάτων ήταν εκείνο της φυτολογίας, σαφώς δεν υπήρχε όλος αυτός ο όγκος γνώσης που υπάρχει σήμερα, τα βιβλία που χρειάζονταν να διαβάσουν ήταν ελάχιστα και όπως όλοι γνωρίζουμε τις εποχές εκείνες με ένα καρβέλι ψωμί, ένα πανέρι αυγά και με μια βαλίτσα στο χέρι, έφτανες όχι μόνο στην Αθήνα και επιβίωνες αλλά και πέρα από τον Ατλαντικό. Αυτή λοιπόν η γενιά που πάλεψε, πέρασε πείνες, δυσκολίες, μεταπολίτευση, πέρασε από την ανέχεια στην ελίτ της κοινωνίας, ξέχασε από πού ξεκίνησε και δυστυχώς γαλούχησε και τα παιδιά της με λάθος τρόπο, αλλάζοντας άρδην το σκηνικό του λειτουργήματος. Δε θα ξεχάσω τον μακαρίτη τον παππού μου που έλεγε την χαρακτηριστική φράση αναφερόμενος στον γιο ενός πρώην συγχωριανού του γιδοβοσκού, ο οποίος έγδερνε οικονομικά όποιον ασθενή χειρουργούσε. «Λάδωσε το εντεράκι του παιδάκι μου και τώρα τα ξεχνάει!!»

Αυτό που μας κληρονόμησαν είναι αυτή η εικόνα…

Λυπάμαι αλλά σήμερα η ιατρική δεν είναι για τους πολλούς. Και ναι υπάρχουν παιδιά που δούλευαν παράλληλα όπως κι εγώ άλλωστε αλλά ήταν ελάχιστοι. Κι όχι μόνο ελάχιστοι αλλά πιστέψτε με ήταν και αντικείμενο χλευασμού και αρνητικών σχολίων τόσο από συμφοιτητές όσο και από καθηγητές αντί να επικροτηθεί η προσπάθειά τους. Και γιατί το λέω αυτό. Γιατί όσο κι αν κλαίγονται ορισμένοι ξέρουμε πολύ καλά πως δεν υπάρχουν ειδικευόμενοι που πεινάνε. Το ότι δεν αμείβονται όσο θα έπρεπε και κάνουν άλλες δουλειές αυτό είναι αλήθεια. Δεν είναι λοιπόν το άμισθο εξάμηνο που θα μας κάνει να πεινάσουμε. Ακόμα και οι «αριστεροί», στην ιατρική δεν είναι τα αξύριστα ταγαράκια που υπάρχουν σε κάποιες άλλες σχολές και που ανέφερε κάποιος. Είναι φιρμάτα τυπάκια με τελευταίας λέξης μοδάτα ρουχαλάκια που παίζουν στα γράμματα το life style, που κύριο μέλημά τους είναι να αγοράσουν το GTI με τα πολλά αλογάκια με τα λεφτά του μπαμπά φυσικά με το που μπουν στην σχολή για να πουλούν μούρη και που όταν κουραστούν από τις παρακολουθήσεις ρίχνουν και καμιά κατάληψη για να πάνε Μύκονο το 3μερο…

Οπότε τα περί ανισότητας και ταξικών διαφορών πάνε περίπατο…

Το αν επιλέξεις να κάνεις άμισθος ένα 6άμηνο από τα πολλά που ίσως κάνουν αρκετοί εθελοντικά είναι δικό σου θέμα. Η κοινωνία είναι έτσι. Και μην στρουθοκαμηλίζουμε. Δεν είμαστε όλοι ίσοι ούτε έχουμε τις ίδιες δυνατότητες. Ποτέ δε θα έχουμε και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε. Ποια η διαφορά του να επιλέξεις ένα άμισθο 6άμηνο από το να μπορεί να στείλει κάποιος το παιδί του στον ιδιωτικό παιδικό σταθμό ή στο ιδιωτικό σχολείο. Από τα να επιλέξει κάποια, να έχει «γυναίκα» για το σίδερο και για τις δουλειές του σπιτιού. Από το να κάνεις ιδιαίτερα ξένες γλώσσες αντί να πας σε φροντιστήριο.

Αν δεν έχεις λεφτά ιατρική ΔΕN βγάζεις. Αναρωτηθήκατε πόσα δώσαμε για συγγράμματα που πραγματικά χρειαζόμασταν και δε μας διανεμήθηκαν, για φωτοτυπίες στο κάθε «μαγαζάκι» της περιοχής, για ταξίδια πέρα δώθε από το αττικό στο κατ και τούμπαλιν, για ρόμπες, στηθοσκόπια, καφέδες στις εξεταστικές κλπ? Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα ακόμα κι ο πιο φτωχός γονιός θα κάνει το σκατό του παξιμάδι προκειμένου να σπουδάσει τον κανακάρη του και να τον κάνει γιατρό. Είναι ψέμα αυτό?

Δεν είναι το πρόβλημα το 6άμηνο λοιπόν.

Είναι η έλλειψη σοβαρότητας, ομαδικότητας και συνεργασίας.

Έχουμε δημοκρατία. Πού είναι τα «όπλα» μας?? Θα με συγχωρήσετε αλλά τα όπλα μας δεν είναι επισχέσεις εργασίας με ειδικευόμενους να γεμίζουν τα καφέ της περιοχής, λαϊκισμοί με πλύσιμο τζαμιών στα φανάρια μαζί με τους πακιστανούς, καδρόνια στην αμερικάνικη πρεσβεία, πετροπόλεμο με τα μπατσάκια, βανδαλισμοί στα αμφιθέατρά ΜΑΣ στις συνελεύσεις, αλληλοσπαραγμός στο greekmeds κλπ

Πάει να ξεσηκωθεί μια ομάδα έρχεται μια άλλη και λέει τα δικά της. Πρώτοι εμείς είμαστε ασόβαροι και γι αυτό καμιά κυβέρνηση δε θα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά και θα μας περνά πάντα στα ψιλά ως «λοιπές διατάξεις».

Έπρεπε να εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή οδηγία γα ωράρια και ρεπό. Λέω εγώ τώρα η αφελής ξανθιά. Τι θα γινόταν αν της επόμενη της εφημερίας του δεν πατούσε ΚΑΝΕΙΣ στην κλινική του. Αν στο 7ωρο σηκώνονταν ΟΛΟΙ και έφευγαν. Θα κατέρρεε το σύστημα ναι ή όχι??

Εδώ πάει να εφαρμοστεί το κεκτημένο από παλιά δικαίωμα στο ρεπό που το έχουν νοσηλευτές και τεχνολόγοι κι αμέσως κάποιοι δικοί μας άρχισαν να συζητούν πώς θα περάσουν και τροπολογία να μεταφέρουν τα ρεπό τους όποτε θέλουν για να τα κολλήσουν μαζεμένα στην άδειά τους!!! Μα είμαστε σοβαροί? Έτσι θα λύσουμε τα προβλήματά μας? Έτσι θα πιέσουμε τις κυβερνήσεις??

Σε κάποια άλλη ενότητα του site έχει ξεσπάσει πόλεμος νοσηλευτών και γιατρών για τα καθηκοντολόγια τους. Να ένα θέμα που δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν σοβαρά. Το 6άμηνο άμισθης ειδικότητας μας μάρανε αν είναι εκπαιδευτκό ή όχι?? Για ποια εκπαίδευση μιλάμε στην ειδικότητα στην Ελλάδα?? Για τα μπουκαλάκια που ετοιμάζεις 2 ώρες? Για τις αιμοληψίες? Για τα καρδιογραφήματα? Είμαστε σοβαροί?

Ντρέπομαι να συνομιλώ με συναδέλφους από άλλες χώρες και να τους αναφέρω ποια είναι τα καθήκοντά μας ως ειδικευόμενοι. Όποιοι έστω και με erasmus εχουν βγει εξωτερικό θα διαπιστώσουν ότι σε καμία χώρα του κόσμου αναπτυσσόμενη ή αναπτυγμένη δεν ασχολούνται οι γιατροί με αυτά . Δε νοείται να καταναλώνει ένας γιατρός όλο το πρωινό με αιμοληψίες και πιέσεις και να πηγαίνει στην επίσκεψη χωρίς να έχει μελετήσει τους ασθενείς του. Δε νοείται να μην είναι παρούσα νοσηλεύτρια βάρδιας στην επίσκεψη όπως γινόταν υποχρεωτικά παλιά και να κάθεται ο ειδικευόμενος άλλες 2 ώρες το μεσημέρι να γράφει οδηγίες. Για ποια εκπαίδευση μιλάμε λοιπόν? Πότε θα εξετάσει τους ασθενείς του? Πότε θα ξεστραβωθεί να διαβάσει για το περίεργο περιστατικό? Πότε θα ενημερώσει ΣΩΣΤΑ το φάκελο του ασθενούς?

Πότε θα ετοιμάσει ένα εξιτήριο της προκοπής? Και δυστυχώς ακόμα κι αυτό στην Ελλάδα ζαβά γίνεται. Εξιτήριο δε νοείται να είναι εκείνο το χαριτωμένο μικρό διπλότυπο χαρτάκι που μοιάζει με απόδειξη!!! Εξιτήριο σε όλες τις χώρες του κόσμου σημαίνει ολόκληρη επιστολή με πλήρη αναφορά στην είσοδο τους ασθενούς, στη νοσηλεία του, στα ευρήματα, κλινικά και εργαστηριακά, στη φαρμακευτική αγωγή, το οποίο να υπάρχει και στο φάκελο του ασθενούς προς διευκόλυνση της μετέπειτα παρακολούθησής του και αντίγραφο για τον ίδιο τον ασθενή και αντίγραφο για το γιατρό που τον παρακολουθεί.

Κι αν κάποιοι πουν ότι ονειρεύομαι, όλα αυτά τα συνάντησα στην πράξη και λειτουργούν άψογα χωρίς παραπάνω κούραση αν αυτό φοβούνται κάποιοι. Είναι θέμα πρόθεσης και τίποτε άλλο. Μας παράδωσαν ένα σύστημα άθλιο και από πλευρά εκπαίδευσης και από πλευρά επαγγελματικής απορρόφησης κι εμείς τι κάνουμε? Από τη μια τρωγόμαστε σαν τα κοκόρια μέχρι να βολευτούμε κι όταν βολευόμαστε γινόμαστε πιστά αντίγραφα αυτών που κατηγορούσαμε και κοροϊδεύαμε.

Όχι βρε παιδιά. Είναι κρίμα. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Φοιτητής ιατρικής, απόφοιτος και μετέπειτα γιατρός δεν είναι αυτό που θέλουν να μας κάνουν, ανθρωπάκια αξιολύπητα να κλαίγονται, να παίζουν ξύλο και να ζητιανεύουν ψίχουλα. Οι περισσότεροι από εμάς ήταν κάποτε η αφρόκρεμα του σχολείου, το καμάρι της γειτονιάς, το παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί να μην είμαστε τώρα? Οκ. Ναι η κοπέλα που κάνει πεντικιούρ στα σπίτια βγάζει πιο πολλά. Αυτό ήταν το όνειρο το δικό μας όμως?? Λεφτά θα βγάλουμε όλοι κάποτε. Όχι εύκολα όμως. Άλλαξαν οι εποχές. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν τα παιδάκια εκείνα που δηλώνουν τώρα ιατρική για να γίνουν πλούσιοι σαν το μπαμπά και να κρατήσουν το ιατρείο του. Δεν είναι αυτό ιατρική όμως. Ούτε το αγροτικό τρόπος πλουτισμού ούτε η ειδικότητα.

Να καταθέσω το παράπονό μου? Στο έτος μου υπήρχαν αστέρια φοιτητές. Οι περισσότεροι δήλωναν με στόμφο τότε πως θα φύγουν εξωτερικό, θα κάνουν το ένα, θα κάνουν το άλλο, μεγαλεπήβολα όνειρα για μεγάλες ειδικότητες κλπ. Εγώ πάλι με αγώνα τελείωσα γιατί δούλευα παράλληλα 9 ώρες τη μέρα και με κορόιδευαν από πάνω γιατί πήγαινα εθελοντικά και εφημέρευα, βοηθούσα, μάθαινα... Σήμερα 2 χρόνια μετά εκείνοι με τα πτυχία με βαθμό 9+ ακόμα χτυπιούνται περιμένοντας προκηρύξεις αγροτικών, βρίσκονται νούμερο 50+ σε κάποιες λίστες αναμονών, τους ταΐζει ο μπαμπάς ακόμα και παρόλα αυτά έχουν άποψη περί παντός επιστητού, βγαίνουν και κινδυνολογούν και φυσικά ειρωνεύονται κάθε άλλο συνάδελφό τους που τόλμησε κάτι διαφορετικό. Και σας ρωτώ. Γιατί ρε παιδιά?

Χρόνια τώρα η ιατρική εκπαίδευση δεν είναι συνώνυμη της εθελοντικής εκπαίδευσης? Χρόνια τώρα δεν τρέχουμε από φοιτητές σε κλινικές, σε ιατρεία, σε χειρουργεία, για να ξεστραβωθούμε γιατί 6 χρόνια ελλιπούς εκπαίδευσης δε μας κάνουν ασφαλείς και σίγουρους να αναλάβουμε περιστατικά? Το άμισθο 6άμηνο μας μάρανε?? Και στην τελική αφού κάνουμε που κάνουμε λάντζα γιατί να μην μπορούμε να την κατοχυρώσουμε κάπως? Πόσες πόρτες χτυπήσαμε για να πάμε σε κάποιες αναπτυγμένες χώρες μόνο να παρακολουθήσουμε κάποιες εβδομάδες για να πάρουμε ένα γαμημένο χαρτί για το βιογραφικό μας. Πόση λάντζα βγάλαμε κάποιοι από μας και στη σχολή και στην αναμονή προ αγροτικού ή ειδικότητας προκειμένου να μην τα ξύνουμε σπίτι μας περιμένοντας? Το άμισθο 6άμηνο μας μάρανε??

Λύσεις υπάρχουν. Και δε θα έρθουν μαγικά από καμιά κυβέρνηση και κανένα νομοσχέδιο. Αυτό που χρειάζεται είναι θάρρος, συνεργασία, βούληση, συναίσθηση της πραγματικότητας και ΑΓΑΠΗ για το ιατριλίκι και τον ασθενή. Επιμένω και θα επιμένω μέχρι να μου βγει η ψυχή.

Κι αυτά σας τα λέω εγώ που είμαι ήδη 32+, μπήκα στην ιατρική στα 23 μου ξεκινώντας τη ζωή μου από το μηδέν, παρατώντας πίσω καριέρα στα οικονομικά κι αυτή τη στιγμή ενάμιση χρόνο μετά τη σχολή παρόλο που περιμένω κι εγώ για αγροτικό και ειδικότητα, αντί να κλαίγομαι, αντί να δουλεύω στα bodyline μιας και το θεωρείτε τόσο απαξιωτικό, τόλμησα να πάω εξωτερικό, δοκίμασα, δε μου έκατσε, γύρισα, ψάχτηκα και δεν εγκατέλειψα ποτέ τον αρχικό μου στόχο. Η τόσων χρόνων εθελοντική μου εργασία κόντρα στις Κασσάνδρες εμένα προσωπικά μου απέφερε και ένα σωρό ασθενείς τους οποίους παρακολουθώ κατ’ οίκον, και συνεργασία ( έμμισθη πλέον) με ένα από τα καλύτερα ογκολογικά ερευνητικά κέντρα και διδακτορικό στον τομέα που ονειρευόμουν και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και ομιλίες σε συνέδρια. Τίποτα από όλα αυτά δεν είχα τολμήσει να σκεφτώ ότι μπορώ να ζήσω. Και πόσο μάλλον να είμαι στον τομέα της έρευνας, πού? Στην Ελλάδα… Κι όμως επέμεινα και να το αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά χωρίς πτυχίο 9+, χωρίς συστατικές επιστολές από μεγαλοκαθηγητάδες, χωρίς μπαμπά γιατρό ή ακαδημαϊκό, χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη... Εγώ απλά είδα κάτι στις ειδήσεις που το είδαν εκατομμύρια Έλληνες και με θράσος και θάρρος πήγα και τους είπ

[Kwstas G]

Με ενδιαφέρει το αντικείμενο ΠΟΛΥ. Με αφήνετε να παρακολουθώ?? Πόσες χιλιάδες γιατροί σε αναμονή βρίσκονται στην Αθήνα αυτή τη στιγμή οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν κάνει το ίδιο?? Μα κανένας δεν πήγε! Κι όμως έχουν σπεύσει αρκετοί συμφοιτητές μου να συζητούν με απορία ποιος με έβαλε εμένα εκεί!!!!! Συμφοιτητές μου που έχουν και τα χρήματα και τους βαθμούς και τα προσόντα και το «σπρώξιμο» να κάνουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα από τα δικά μου. Κι όμως δεν κάνουν. Περιμένουν τη σειρά τους να κάνουν μια άθλια ειδικότητα σε κάποιο «ΙΚΑ» σπαταλώντας το χρόνο τους βρίζοντας ο ένας τον άλλο.

Γι αυτό επιμένω. Δεν είναι το χρήμα ούτε το ζητούμενο, ούτε το μέτρο σύγκρισης της εκπαιδευτικής αξίας.

Ναι να μην υποκύπτουμε σε άλλου είδους συμφέροντα, ναι να μην μας εκμεταλλεύονται, ναι υπάρχουν εργασιακά και νομικά δικαιώματα αλλά ας εμβαθύνουμε λίγο. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα. Κι όποιος δεν αντέχει και του φαίνεται βουνό, ας βάλει μια τελεία όπως έκανα εγώ στα 23 μου και ας αλλάξει τη ζωή του. Η ιατρική έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα συνεχίσει να είναι. Και παρεμπιπτόντως για να μη σκοτώνεστε αδίκως για ωράρια και εργασιακά δικαιώματα ρωτήστε φίλους σας που κάνουν ειδικότητα στο εξωτερικό πόσες ώρες δουλεύουν, πόσες μέρες την εβδομάδα και πόσα χρήματα παίρνουν, έτσι για να μη μας σερβίρουν φούμαρα περί ευρωπαϊκών κανονισμών και νομίζουμε ότι μόνο στην Ελλάδα δεν τους εφαρμόζουμε… Η ιατρική καλώς ή κακώς είναι η ζωή σου όλη. Αν σου αρέσει την κάνεις. Αν δε σου αρέσει, κάνε κάτι άλλο και άσε δρόμο για τους υπόλοιπους. Μη χαλάς την εικόνα της επιστήμης, μην χαλάς την εικόνα του γιατρού, μην τσακίζεις όνειρα, μην γκρεμίζεις ελπίδες. Δε σε έβαλε κανείς με το ζόρι να γίνεις γιατρός και σίγουρα δεν πέρασες σε αυτή τη σχολή επειδή έτυχε!

Και στο λέω εγώ που ζω μόνη μου από τα 18, που δεν είμαι πλούσια, που δεν έχω άκρες, που έχω «συμβιβαστεί» να ζω με μια σύμβαση 800 ευρώ δουλεύοντας στο εργαστήριο 13 ώρες τη μέρα και που πληρώνω και ενοίκιο με αυτά, που απελπίζομαι όταν πλακώνουν οι λογαριασμοί κάθε μήνα και στιγμιαία λυγίζω και βρίζω τον εαυτό μου που αρνήθηκα εκείνη την executive θέση στην φαρμακευτική κι εκείνη την άλλη PR θέση στο διαγνωστικό, που όμως τελικά παραμένω εκεί που είμαι γιατί η λαχτάρα μου να κάνω την ιατρική που εγώ ονειρεύτηκα είναι πέρα από μισθούς και ατσαλάκωτες θέσεις εργασίας... Δεν θα αφήσω λοιπόν κανένα μαλάκα, καμιά χώρα, καμιά κυβέρνηση να με εμποδίσει να κάνω αυτό που θέλω. Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, θα φτάσω εκεί που έχω σχεδιάσει και έχω ονειρευτεί με οποιοδήποτε κόστος ψυχικής και σωματικής κόπωσης και ανέχειας γιατί είμαι ξεροκέφαλη και κωλοχαρακτήρας και αναρχοαυτόνομη ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ!!! Θα προτιμούσα να είναι και κάποιοι άλλοι έτσι κι όχι να αλληλοσπαράζονται με τον τρόπο που παρακολουθώ να συμβαίνει τόσα χρόνια σε αυτό το site…

PS

Μιας και θα κάνω πολύυυυυυ καιρό να ξαναγράψω εδώ, σας παρακαλώ όσοι έχετε επαφή με συναδέλφους στο εξωτερικό που κάνουν εκεί ειδικότητα, παρακαλέστε τους να διαγραφούν από τις λίστες στην Eλλάδα. Επίσης εσείς που σφάζεστε για τα 6άμηνα παθολογίας, σας θερμοπαρακαλώ δηλώστε πραγματικό χρόνο στις νομαρχίες. Σας παρακαλώ δηλαδή. Ξέρω τουλάχιστον 25 άτομα που δε θα κάνουν εδώ ειδικότητα κι άλλους τόσους που έχουν δηλώσει πλήρη παθολογία ενώ θέλουν 1-2 χρόνια. Πρακτικά στην αληθινή αναμονή δεν αλλάζει κάτι. Αλλά αυτό το παρτακίστικο «να χω καβάτζα» ας στο σκεφτούν λίγο καλύτερα γιατί δυσκολεύει εμάς στον υπολογισμό του πραγματικού χρόνου αναμονής, Δεν είναι λύση στο πρόβλημα αλλά ας γίνουμε λίγο πιο ευσυνείδητοι για τους συναδέλφους μας. Από τα μικρά και ασήμαντα ξεκινούν οι μεγάλες αλλαγές...Τα υπόλοιπα θα έρθουν! Είναι θέμα χρόνου!

Φιλικά

Κατερίνα