[θέατρο] Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα

[tik-tak]

"Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα" του Ευγένιου Ο' Νηλ

Σκηνοθ.: Αντώνης Αντύπας.

Παίζουν: Δ. Καταλειφός, Ρ. Οικονομίδου, Αλ. Κούρκουλος, Κ. Βασαρδάνης, Σ. Καλεμκερίδου.

Σκην.-κοστ.: Γ. Πάτσας. Μουσ.: Ελ. Καραΐνδρου.

ΑΠΛΟ ΘΕΑΤΡΟ

Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα (πίσω από το Πάντειο) , 2109229605

Απόγ: Τετ. (λαϊκή), Κυρ. 6 μ.μ. Βραδ: Πέμ., Παρ., Σάβ. 9 μ.μ.

Εισιτήρια : 22 ευρω λαϊκή: € 18, φοιτ.: € 16.

πρόγραμμα:7 ευρώ με φωτογραφίες και τη βιογραφία συγγραφέα.

Διάρκεια: 145' με 10λεπτο διάλειμμα

--->Η παράσταση θα παίζεται μέχρι τον Ιανουάριο,

καλύτερα να κάνετε τηλεφωνική κράτηση ή να προαγοράσετε τα εισιτήρια.

Επίσης,θα πρότεινα θέσεις στο διάζωμα Β, που είναι το μεσαίο, μπροστά στη σκηνή.

Και...να είστε ντυμένοι ελαφρά,γιατί είναι ζεστός ο χώρος.

υπόθεση: Η μέρα μιας οικογένειας.Η μητέρα-σύζυγος και οι 3 άντρες της,ο σύζυγος και οι 2 γιοι.

Μυστικά και αντιλήψεις. Τα μυστικά και οι αντιληψεις που έχει ο καθένας στο μυαλό του καθορίζουν τον τρόπο δράσης του.Και όχι μόνο.Οι σκέψεις τους καθορίζουν τον τρόπο που παίρνουν τη ζωης τους , τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα , αλλά και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους άλλους. Η ομιχλη άλλοτε προστατευει ,γιατί σε κρύβει,

και άλλοτε σε απομονώνει. Η αγάπη που μολύνεται από το μίσος και το μίσος που μαλακώνει με την αγάπη.

Μια μεγάλη μέρα....μέσα στη νύχτα της ζωής και το ξημέρωμα δεν φαίνεται να φέρνει την ελπίδα ή έστω τον απο

μηχανής Θεο.

Να με συγχωρέσετε για την ασαφή απόδοση της υπόθεσης.

Το έκανα εσκεμμένα , γιατί αυτό που με καθήλωσε στο έργο είναι οτι δεν γνώριζα την υπόθεση,αγνοούσα

στοιχεία-κλειδιά της και, ετσι, πέρασα το πρωτο τρίτο περίπου της παραστασης προσπαθώντας να "διαγνώσω"

(δεν χρησιμοποιείται τυχαία εδώ αυτη η λέξη).

Γι'αυτό θα πρότεινα , να μην μάθετε λεπτομέρειες για το έργο, να μην διαβάσετε την υποθεση για να

μην χάσετε αυτό το παιχνίδι μυστηρίου του συγγραφέα με το κοινο.

λίγα λόγια για το συγγραφέα και το έργο αυτό:

Ο Ευγένιος Ο'Νηλ γεννιεται στη Νεα Υόρκη το 1888,γιος ενός διάσημου ηθοποιού.Εχει εναν μεγαλύτερο αδερφό.

Στα πρωτα χρόνια της ζωής του δεν είχε σταθερή διαμονή εξαιτίας της περιοδίας του πατέρά του.

Η ζωή του δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συμβατική ζωή ενός μεσοαστού καθωσπρέπει γιου.

Αλλαγές σχολείων,ποτό,παρεα με πόρνες,παρέα με καλλιτέχνες,διανοούμενους , περιθωριακά άτομα,

επαφή με ριζοσπαστικές και αναρχικές θεωρίες, γάμος και εγκατάλειψη πρώτης συζύγου και παιδιού,

φυματίωση,γνωριμία με την ψυχανάλυση , αλλά και επιτυχημενα θεατρικά έργα,βραβεία Πούλιτζερ και... βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1936)

Το θεατρικό έργο "Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα" είναι αυτοβιογραφικό.

Τα ονόματα των ρόλων και τα χαρακτηριστικά τους είναι τα πραγματικά.

Για τον ίδιο, ο συγγραφέας κράτησε το όνομα Εγκμοντ,του αδελφού του που πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Το έργο διαδραματιζεται το 1912. Ο συγγραφέας το έγραψε το 1939 , το σφράγισε και το κλείδωσε στο συρτάρι του,δεν

ήθελε να το μοιραστεί με το κοινό παρά μόνο 25 χρόνια μετά το θάνατό του.Τελικά,ανέβηκε στο σανίδι 3 χρόνια μετά το

θανατό του.

Στην Ελλάδα έχει παρουσιαστεί 8 φορές .

Πρωτοανέβηκε το 1969 στο Εθνικο Θέατρο με Μινωτή , Παξινού, Χορν,Φυσσουν και Χατζηαργύρη.

Κατα τη γνώμη μου πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη παράασταση, για μια παράσταση εξαιρετική , που

το οφείλει αυτό τόσο στο πολύ ενδιαφέρον κείμενο όσο και στις πολύ καλές ερμηνειες.

Μια παράσταση , που φερθηκε με σεβασμό στο κείμενο.Μια παράσταση που ήθελε με απλότητα και σεμνότητα

να αναδείξει το έργο αξιοποιώντας μονάχα την υποκριτική δεινότητα των ηθοποιών ,χωρίς να έχει

την αγωνία να προτείνει νεα ματιά (π.χ. ερμηνευτική ή σκηνοθετική ή σκηνογραφική), που θα μπορούσε να

το "καπελώσει".

Εχει μεγάλη διάρκεια .Αυτό είναι δηλωμένο από την αρχή, γιαυτό

μπροστά σε αυτό που χαρίζουν το κείμενο και οι ερμηνείες , πιστευω, οτι δεν χωρούν

γκρινίτσες και υποδείξεις για περικοπές.Αρκεί να οπλιστούμε με στωικότητα και να

αφεθούμε να απολαύσουμε μια ενδιαφέρουσα γραφή με δραματικές κορυφώσεις και

υφέσεις με πολύ καλό πλάσιμο χαρακτηρων.

Σαν έργο μου δόθηκε την εντυπωση οτι ειναι "καλή περιπτωση" για τους ηθοποιούς, γιατι

πέρα από τα προαναφερθέντα, ο κάθε ρόλος είναι περίπου ισότιμος με τους υπόλοιπους και

έχει και το μονόλογό του.

Οι ηθοποιοι ήταν ανεξαιρέτως πολύ καλοί στην ερμηνεία τους. Υπηρέτησαν το κείμενο, ακόμα και

με τις ματιές τους (προσέξτε τη ματιά της Οικονομίδου -και τι λεει- ,τα βήματα της , όταν κατεβαίνει

από τη σκάλα, καθώς και τις ματιές του Αλ.Κουρκουλου στη μητερα του)

Το έργο μου έφερνε στο νου συνεχώς 2 πραγματα:

την αρχαια ελληνική τραγωδία και το ποιήμα του Καβάφη "Η Σατραπεια"

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·

να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και σύ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Αλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·

την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

και την αρχαία ελληνική τραγωδία ,γιατι εδώ έχουμε ιστορία , που

διαδραματίζεται σε μια μόνο μέρα ,από το πρωί της

(όπως συμβαίνει και στις τραγωδίες) και έχουμε και τραγικούς ήρωες ,

για τους οποίους νιώθουμε φόβο και έλεος,

φόβο να μην βρεθούμε στη θέση τους και έλεος,συμπόνοια για τα πάθη τους.

"Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,

ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας,

δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν"

και η κάθαρση;

η κάθαρση , που θα μπορούσαν να έχουν οι ήρωες

(και που θα μπορούσαμε να διδαχθούμε εμείς από τα παθήματά τους)

ίσως να αφορά τον τρόπο που σκεφτόμαστε , γιατί αυτες οι σκέψεις μας είναι το ξεκίνημα των

πράξεών μας και διαμορφώνουν τις σχέσεις μας με τους γύρω.Ίσως , ειναι καλύτερα να τις εκφράζεις,

να τις μοιράζεσαι με τους άλλους, γιατί τότε μπορει να χάσουν την παντοδυναμία τους και να

απελευθερωθείς,να λυθούν οι παρεξηγήσεις και να σκορπιστεί ....η ομίχλη, εκεινη που

σε απομονώνει και σου διαστρεβλώνει την αλήθεια ,που σου στερεί να ζήσεις αυτά που πραγματικά θέλεις,

που σου αφαιρεί το δικαίωμα να αγαπάς και να αγαπιέσαι καθαρά.

4,5 / 5