Η νέα ηλεκτρονική δικαιοσύνη

[Clemence]

Hμερομηνία : 02-09-08

Η νέα ηλεκτρονική δικαιοσύνη

Ένας χείμαρρος ηλεκτρονικής πληροφορίας απειλεί να κατακλύσει το αμερικανικό δικαστικό σύστημα

Η κόρη της Ντον Μπέι πάσχει από νευρική ανορεξία και χρειάστηκε να νοσηλευθεί με κόστος 1.000 δολάρια την ημέρα. Η ασφαλιστική εταιρεία της οικογένειας, Horizon Blue Cross Blue Shield, κάλυψε τα έξοδα για τον πρώτο μήνα, αλλάζοντας στάση στη συνέχεια και ζητώντας αποδείξεις ότι η διαταραχή οφείλεται σε βιολογικούς και όχι ψυχολογικούς παράγοντες. Έτσι, η οικογένεια Μπέι μαζί με γονείς άλλων ανορεξικών και βουλιμικών εφήβων ένωσαν τις δυνάμεις τους και μήνυσαν την Horizon. Η άμεση αντίδραση της εταιρείας ήταν να ζητήσει να συγκεντρωθούν όλες οι συζητήσεις των εφήβων στο Διαδίκτυο, όσα γράφουν στα προφίλ τους στο MySpace και το Facebook, σε φόρουμ, σε e-mail σε blogs και οπουδήποτε αλλού σχολίασαν ή συζήτησαν οι έφηβες.

Ο δικηγόρος των Μπέι, Ντέιβιντ Μέιζι, έκανε ένσταση στο αίτημα στη βάση της παραβίασης των προσωπικών δεδομένων. Η ένσταση απορρίφθηκε, κι έτσι οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών συγκεντρώθηκαν μαζί με τα αποτυπώματα των εφήβων στο Ίντερνετ και εξετάζονται. Όπως είναι φυσικό, η εξέταση ενός τέτοιου όγκου στοιχείων είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, ανέφερε ο δικηγόρος.

Μεγάλο μέρος της πληροφορίας σήμερα βρίσκεται σε ηλεκτρονική μορφή. «Πράγματα που ποτέ δεν θα υπήρχαν σε έντυπη μορφή υπάρχουν σήμερα σε ηλεκτρονική», εξηγεί η Ρεμπέκα Κουρλίς, πρώην δικαστής του ανώτατου δικαστηρίου στο Κολοράντο και νυν διευθύντρια ινστιτούτου στο πανεπιστήμιο του Ντένβερ που ασχολείται με τη μελέτη και τον ανασχεδιασμό του δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ.

Το σύστημα, αναφέρει, είναι ήδη «ασθενές» και η νέα πρακτική εξέτασης ηλεκτρονικών στοιχείων απειλεί να το φέρει σε ακόμη χειρότερη θέση. Πολλές είναι οι διαμάχες ιδιοκτητών - ενοικιαστών που πλέον διαρκούν μέχρι και τρία χρόνια, ή διαζύγια που καταλήγουν σε ψηφιακούς πολέμους φθοράς του πρώην συζύγου. Ταυτόχρονα, κάποιες υποθέσεις κλείνουν με συμβιβασμό, επειδή η μία πλευρά δεν αντέχει το κόστος της νέας πρακτικής με την ονομασία e-discovery.

Για τις μεγάλες εταιρείες, τα αντίστοιχα κόστη ορίζονται σε εκατομμύρια δολάρια. Ο Πάτρικ Ότ, δικηγόρος της Verizon, εταιρείας τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ με πολύ συχνή παρουσία στα δικαστήρια, αναφέρει ότι στις αρχές της δεκαετίας το e-discovery εφαρμοζόταν μία φορά το χρόνο. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα στοιχεία ήταν τυπωμένα σε χαρτί και ο όγκος τους περιορισμένος, ενώ στις σπάνεις περιπτώσεις προσκόμισης ηλεκτρονικών στοιχείων, ο όγκος τους δεν ξεπερνούσε τα 100 Gigabytes. Σήμερα, το e-discovery εφαρμόζεται σχεδόν σε κάθε υπόθεση και περιλαμβάνει Terrabytes πληροφορίας, που θα αντιστοιχούσαν σε εκατομμύρια έντυπες σελίδες. Για μία συνηθισμένη υπόθεση, απαιτούνται 200 δικηγόροι για να εξετάσουν ηλεκτρονικά στοιχεία για περίπου τέσσερις μήνες, με κόστος εκατομμυρίων δολαρίων.

Οι εξελίξεις αυτές έχουν οδηγήσει στη δημιουργία μιας εξειδικευμένης αγοράς e-discovery, με εταιρείες που χρεώνουν από 125 έως 600 δολάρια την ώρα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα ετήσια έσοδα τους έχουν αυξηθεί από 40 εκατομμύρια δολάρια το 1999 σε περίπου 2 δισεκατομμύρια το 2006 με πιθανή περαιτέρω αύξηση στα 4 δισεκατομμύρια το 2009.

Η διαδικασία του e-discovery ξεκινάει όταν οι αντίδικοι απαιτούν να συγκεντρωθούν όλες οι μορφές πληροφορίας στην αναζήτηση σχετικών με την υπόθεση στοιχείων. Κάθε πλευρά στη συνέχεια αναγνωρίζει όλους τους υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, δικτυακούς server και οτιδήποτε μπορεί να περιέχει δεδομένα. Ο όγκος της πληροφορίας στη συνέχεια κατηγοριοποιείται και εξετάζεται από το προσωπικό νομικών εταιρειών.

Οι εταιρείες που βρίσκονται συχνά στα δικαστήρια, έχουν ξεκινήσει να πραγματοποιούν αυτές τις διαδικασίες με δικούς τους πόρους και δυναμικό. Η Verizon για παράδειγμα, χρησιμοποιούσε αρχικά εξειδικευμένες εταιρείες στο e-discovery, αργότερα όμως στελέχωσε δικό της τμήμα όταν το κόστος της πρακτικής πλέον ξεπερνούσε τις αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.

Καθώς όμως οι μεγάλες εταιρείες προσαρμόζονται στην πρακτική του e-discovery, δημιουργείται η ανησυχία ότι το απαγορευτικό του κόστος για τους απλούς πολίτες θα τους αποτρέπει από την προσφυγή στα δικαστήρια, γεγονός που σημαίνει ότι τελικά η δικαιοσύνη θα προσδιορίζεται από τον πλούτο και όχι από την ισχύ των επιχειρημάτων.

Πηγή: The Economist