Jump to content

Σεροτονινεργικες Οδοι


Rapsodos

Recommended Posts

Παιδια καλησπερα τι κανουμε? !!

Μπορει καποιος να γραψει αν ξερει απο ποιες δομες αποτελουνται οι σεροτονινεργικες οδοι η για να το περιορισω , εστω μονο στο μεταιχμιακο συστημα

Αν δεν το εχετε υποψιν ,γραψτε οποιος ξερει καποιο link η να με παραπεμψει σε καποιο βιβλιο

Ευχαριστω πολυ!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

emarup Τα κυτταροσώματα των σεροτονινεργικών νευρώνων βρίσκονται στους πυρήνες της ραφής στο δικτυωτό σχηματισμό. Από εκεί ξεκινάνε οι προβολές που καταλήγουν στο μεταιχμιακό και στο φλοιό. Γιατί δε κάνεις ένα google search?

Φιλικά

υγ: υπάρχει περίπτωση να ψάχνεις κάτι σχετικό με συστήματα ανταμοιβής ή ύπνο?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει, είναι από βιβλίο σχετικά με τα Παρκινσονικά σύνδρομα.

serotonin.jpg

Η μετάφραση που είχε κάτω από την εικόνα (sorry για το οποιοδήποτε λάθος στην ορολογία αλλά έχω μόνο Ιταλικά και Αμερικάνικα βιβλία):

Σεροτονινεργικοί νευρώνες κατά μήκους της μεσαίας γραμμής του εγκεφαλικού στελέχους.

Οι νευρώνες των κυτταρικών ομάδων Β1-3, που αντιστοιχούν στους πυρήνες ραφής magnus, pallidus και obscurus (μεγάλος, ωχρός και σκούρος/επισκιάζων ?) προβάλλουν στο οπίσθιο μέρος του στελέχους και τον νωτιαίο μυελό.

Οι νευρώνες των ομάδων Β4-9, που περιλαμβάνουν την ραφή της γέφυρας , την μέση ραφή και την ραχιαία ραφή, προβάλλουν στο πρόσθιο (κοιλιακό) μέρος του στελέχους, τον υποθάλαμο, τον θάλαμο και τον εγκεφαλικό φλοιό.

CD: Κερκοφόρος πυρήνας

HF: Ιππόκαμπος

H: Υποθάλαμος

Th: Θάλαμος

Cervelletto: Παρεγκεφαλίδα

Corteccia cerebrale: Εγκεφαλικός φλοιός

Cingolo: Προσαγώγιο

Capsula esterna: Έξω κάψα

Fasicolo proencefalico mediale: Μέσο προεγκεφαλικό δεμάτιο

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Καταρχην ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις.

Με ενδιαφερει το νευροβιολογικο μοντελο για την ΙΨΔ(Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη) παρτε μια ιδεα :

H αντιιδεοψυχαναγκαστική δράση της κλομιπραμίνης, ουσίας με ανασταλτική δράση στην επαναπρόσληψη της σεροτονίνης από το συναπτικό χάσμα, καθώς και των εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, οδήγησε στην υπόθεση πιθανών ανωμαλιών του σεροτονεργικού συστήματος, σαν παθογενετική αιτία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.

Tο σεροτονεργικό σύστημα αποτελείται από έναν περιορισμένο αριθμό νευρώνων, των οποίων τα κυτταρικά σώματα εντοπίζονται στο στέλεχος και εκτείνουν ένα πλούσιο δίκτυο προβολών με πολλαπλές διακλαδώσεις, ανιούσες και κατιούσες, σε πολλά δίκτυα στόχους. Oι σεροτονεργικοί (5-HT) υποδοχείς έχουν υποτύπους με διαφορετική εντόπιση στους νευρώνες, κατανομή στον εγκέφαλο και διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης[24]. H μορφή οργάνωσης του σεροτονεργικού συστήματος συνεπάγεται την επιτέλεση βασικών συντονιστικών και ρυθμιστικών λειτουργιών. O ρυθμός τονικής εκφόρτισης των 5-HT νευρώνων βρίσκεται σε άμεση σχέση με το επίπεδο συμπεριφοριολογικής εγρήγορσης και κεντρικής κινητικής επαγρύπνησης. Eπιπλέον, το σεροτονεργικό σύστημα επιδρά στις γνωσιακές διαδικασίες της εκτίμησης δεδομένων, προγραμματισμού και λήψης αποφάσεων[25].

H αναμφισβήτητη αποτελεσματικότητα των σεροτονεργικών φαρμάκων στη θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής οδηγεί στο ερώτημα: Oι αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης δρουν διορθώνοντας κάποια ανωμαλία στο σεροτονεργικό σύστημα, ή τροποποιούν μέσω του άθικτου σεροτονεργικού συστήματος κάποια άλλη παθολογική λειτουργία; Πιο συγκεκριμένα: α) Yπάρχει πρωτογενής σεροτονεργική ανωμαλία σε ασθενείς με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή; β) Πού και πώς οι αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ασκούν την αντιδεοψυχαναγκαστική τους δράση;

α) H άμεση μελέτη συστημάτων υποδοχέων in vivo έγινε πρόσφατα εφικτή χάρη στις λειτουργικές απεικονιστικές τεχνικές. Όμως, δεν έχουν δημοσιευτεί τέτοιες μελέτες του σεροτονεργικού συστήματος στην IΨΔ και λόγω έλλειψης κατάλληλων επιλεκτικών ραδιοσημαντών.

Yπάρχουν αρκετές μελέτες έμμεσων μετρήσεων της κεντρικής σεροτονεργικής λειτουργίας. Σε ορισμένες βρέθηκε αυξημένη συγκέντρωση του μεταβολίτη της σεροτονίνης 5- υδροξυινδολεοξικό οξύ (5-HIAA), στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ασθενών, καθώς και συσχέτιση μεταξύ της μείωσης του 5-HIAA στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και της κλινικής βελτίωσης κατά τη διάρκεια θεραπείας με κλομιπραμίνη. Άλλες μελέτες δεν επιβεβαίωσαν τα παραπάνω ευρήματα. Mελέτες περιφερικής δέσμευσης υποδοχέων στο αίμα έδωσαν αντιφατικά αποτελέσματα. Mελέτες μείωσης των αποθεμάτων της τρυπτοφάνης (πρόδρομος της σεροτοτίνης) δεν έδειξαν αύξηση των ιδεοληψιών ή ψυχαναγκασμών, αλλά μόνο των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Mελέτες φαρμακολογικής πρόκλησης με L- τρυπτοφάνη, Mcpp, ριτανσερίνη, ιψαπυρόνη, φενφλουραμίνη και μετεργολίνη έχουν δώσει αντικρουόμενα αποτελέσματα[21,25].

Eπιπλέον, οι ουσίες πρόκλησης δεν είναι εξειδικευμένες και οι εξεταζόμενες μεταβλητές επηρεάζονται από διάφορα νευροχημικά συστήματα.

β) O τόπος και ο τρόπος δράσης των σεροτονεργικών φαρμάκων δεν είναι ακόμα πλήρως διευκρινισμένα.

Eίναι αρκετά τεκμηριωμένη η δράση τους στην ενδυνάμωση της σεροτονεργικής μεταβίβασης μέσω απευαισθητοποίησης των ανασταλτικών αυτοϋποδοχέων του σεροτονεργικού νευρώνα και κατά συνέπεια αυξημένη η δράση στους μετασυναπτικούς νευρώνες. H διαδικασία αυτή απαιτεί παρέλευση χρόνου 2-4 εβδομάδων και συμπτίπτει με τον χρόνο έναρξης της αντιιδεοψυχαναγκαστικής δράσης των φαρμάκων.

Mακροχρόνια αναστολή επαναπρόσληψης της σεροτονίνης φαίνεται ότι επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον ρυθμό μετατροπής της ντοπαμίνης σε σεροτονίνη, στη γονιδιακή έκφραση νευρώνων για νευροπεπτίδια του στρες και μείωση στην ευαισθησία των 5-HT, προσυναπτικών αύτο- και ετεροϋποδοχέων[26].

Aν και τα σεροτονεργικά φάρμακα έχουν τόσο αντικαταθλιπτικές όσο και αντιιδεοψυχαναστικές ιδιότητες φαίνεται ότι στην IΨΔ τα νευρικά δίκτυα - στόχοι αλλά και ο μηχανισμός δράσης διαφέρουν σε σύγκριση με την κατάθλιψη[25].

Eνώ φαίνεται ότι υπάρχει σχέση μεταξύ διαθεσιμότητας σεροτοτίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα και βελτίωσης της κατάθλιψης, δεν ισχύει το ίδιο σε περιπτώσεις ιδεοψυχαναστικής διαταραχής.

Oξεία μείωση των αποθεμάτων τρυπτοφάνης επιδεινώνει τη βαθμολογία στην κλίμακα κατάθλιψης του Hamilton, ενώ δεν προκαλεί επιδείνωση των ιδεοψυχαναγκαστικών συμπτωμάτων.

Oι Mansari και συν. έδειξαν ότι μετά από λήψη αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης σε τρωκτικά οι αλλαγές στη σεροτονεργική μεταβίβαση λαμβάνουν χώρα γρηγορότερα στον πλευρικό μετωπιαίο λοβό απΥ ότι στον μέσο μετωπιαίο λοβό. Tο εύρημα αυτό συνηγορεί υπέρ της διαφορετικής τοπογραφίας δράσης των φαρμάκων στις δύο παθήσεις, καθώς οι πλευρικές προμετωπιαίες περιοχές εμπλέκονται στην παθοφυσιολογία της κατάθλιψης, ενώ οι μέσες μετωπιαίες περιοχές (κογχομετωπιαίος φλοιός) εμπλέκονται στην παθοφυσιολογία της IΨΔ, στην οποία το θεραπευτικό αποτέλεσμα κατόπιν λήψεως σεροτονεργικών φαρμάκων καθυστερεί αρκετές εβδομάδες σε σύγκριση με την κατάθλιψη[25].

Oι Delgado και Moreno[26] θεωρούν ως αιτία της IΨΔ, τη δυσλειτουργία των αλληλεπιδράσεων μεταξύ εγκεφαλικών περιοχών που χρησιμοποιούν κυρίως γ-αμινο-βουτυρικό οξύ και διεγερτικά αμινοξέα. H δυσλειτουργία αυτή μπορεί να προκαλείται από διαφορετικού είδους βλάβες, όπως π.χ. ισχαιμία, ιογενείς λοιμώξεις, τραύμα, γενετική μειονεξία των κυττάρων στο να ανταπεξέρχονται σε συνθήκες stress. Oι σεροτονεργικοί νευρώνες δρουν ως ρυθμιστές της συνολικής δραστηριότητας και τα σεροτονεργικά φάρμακα πιθανώς ρυθμίζουν την ισορροπία των εισερχομένων ερεθισμάτων μέσω των διαφορετικών τύπων 5-HT υποδοχέων.

Πιθανώς, τα σεροτονεργικά φάρμακα επηρεάζουν τις ιδιαίτερα πλούσιες σεροτονεργικές προβολές στο φλοιο-ραβδωτο-θαλαμικό κύκλωμα, ρυθμίζοντας έτσι αυτό το υπερδραστηριοποιημένο (λόγω διαταραχής των ανασταλτικών μηχανισμών στον κερκοφόρο πυρήνα - ωχρά σφαίρα) κύκλωμα[24].

H ρυθμιστική δράση των σεροτονεργικών ουσιών, ίσως, συνίσταται στην αλλαγή της ισορροπίας του τόνου μεταξύ εμμέσων - άμμεσων κογχομετωπιαίων - φλοιωδών οδών με αποτέλεσμα μείωση της δραστηριότητας του κυκλώματος. H υπόθεση αυτή στηρίζεται στην ειδική κατανομή των σεροτονεργικών υποδοχέων στα βασικά γάγγλια, στην αρνητική δράση της διέγερσης των σεροτονεργικών υποδοχέων πάνω στη διεγερτική γλουταμεργική δραστηριότητα και στη διαφοροποιημένη απάντηση διαφορετικών φλοιικών περιοχών στους αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης[22,24].

Παραμένει αδιευκρίνιστος ο ρόλος των διαφορετικών υποτύπων των σεροτονεργικών υποδοχέων, καθώς και η τελική φαρμακολογική επίδραση των σεροτονεργικών φαρμάκων στον μετωπιαίο και παραμεταιχμιακό φλοιό, στο ραβδωτό σώμα και στην αμυγδαλή.

Eπιγραμματικά, τα μέχρι σήμερα δεδομένα συνοψίζονται ως εξής:

- Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν την υπόθεση πρωτογενούς βλάβης του σεροτονεργικού συστήματος.

- H IΨΔ πιθανόν οφείλεται σε δυσλειτουργία εγκεφαλικών περιοχών, που ρυθμίζονται από σεροτονεργικούς νευρώνες.

- Tα εγκεφαλικά δίκτυα και περιοχές που εμπλέκονται στην IΨΔ πιθανόν διαφέρουν από αυτά που εμπλέκονται στην κατάθλιψη.

- H ακριβής περιγραφή του σεροτονεργικού συστήματος και συνεπώς της παθοφυσιολογίας του δεν είναι ακόμη εφικτή. Oι λειτουργικές απεικονιστικές μελέτες αναμένεται να παίξουν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο της σεροτονεργικής υπόθεσης.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 years later...

Η σεροτονίνη, ένας χημικός αγγελιαφόρος του εγκεφάλου που έχει συνδεθεί με την κατάθλιψη, είναι πιθανό να παίζει ρόλο και στις σεξουαλικές προτιμήσεις, υποστηρίζουν νευροβιολόγοι στην Κίνα: αρσενικά ποντίκια στα οποία είχε μπλοκαριστεί η σύνθεση σεροτονίνης προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν αδιακρίτως με αρσενικά και θηλυκά. Παραμένει βέβαια άγνωστο αν το ίδιο θα συνέβαινε και στους ανθρώπους.

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που αυξάνουν τη συγκέντρωση σεροτονίνης στον εγκέφαλο είναι γνωστό ότι μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλικές δυσλειτουργίες, όπως μειωμένη επιθυμία και καθυστέρηση στον οργασμό. Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία που να συνδέουν τη σεροτονίνη με την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλοφιλία στον άνθρωπο.

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, δίνει τις πρώτες ενδείξεις για την πιθανή σχέση της σεροτονίνης με τη σεξουαλική προτίμηση και συμπεριφορά.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Γι Ράο του Εθνικού Ινστιτούτου Βιολογικών Επιστημών στο Πεκίνο, δημιούργησαν γενετικά τροποποιημένα αρσενικά ποντίκια, στα οποία είχε απενεργοποιηθεί το γονίδιο ενός ενζύμου (υδροξυλάση της τρυπτοφάνης 2) που απαιτείται για τη σύνθεση σεροτονίνης.

Τα ποντίκια αυτά έχασαν τη σεξουαλική προτίμησή τους για τα θηλυκά: προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν με θηλυκά και αρσενικά ποντίκια χωρίς να κάνουν διακρίσεις.

Όταν όμως οι ερευνητές τους χορήγησαν με ένεση μια ουσία που μετατρέπεται σε σεροτονίνη στον εγκέφαλο, τα τροποποιημένα πειραματόζωα εμφάνισαν σαφή προτίμηση στα θηλυκά.

«Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι οι σεροτονεργικοί νευρώνες στον ενήλικο εγκέφαλο ρυθμίζουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις στα θηλαστικά» γράφουν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους.

«Από ό,τι γνωρίζουμε, είναι η πρώτη φορά που ένας νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου καταδεικνύεται ότι έχει σημασία στη σεξουαλικές προτιμήσεις στα θηλαστικά» επισημαίνουν.

Γεγονός πάντως είναι ότι η σεξουαλική συμπεριφορά των ποντικών παρουσιάζει μεγάλες διαφορές σε σχέση με τον άνθρωπο. Στα τρωκτικά, η σεξουαλική έλξη εξαρτάται περισσότερο από οσφρητικά ερεθίσματα και φερομόνες, ενώ στον άνθρωπο βασίζεται κυρίως σε οπτικά ερεθίσματα.

Οι ερευνητές διαβεβαιώνουν πάντως ότι τα γενετικά τροποποιημένα πειραματόζωα «δεν ήταν γενικά ελαττωματικά στην όσφρηση ή την αντίληψη των φερομονών».

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο ίδιος μηχανισμός ισχύει και στον άνθρωπο.

Σχολιάζοντας την είδηση στο BBC, ο Δρ Κιθ Κέντρικ, καθηγητής Νευροεπιστημών στο Ινστιτούτο Babraham του Κέμπριτζ, εκτίμησε ότι «σε αυτή τη φάση, η δυνητική σχέση ανάμεσα στη σεροτονίνη και τις σεξουαλικές προτιμήσεις στον άνθρωπο πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ισχνή».

Ο Δρ Κέντρικ παραδέχτηκε ότι υπάρχουν «πολύ περιορισμένες ενδείξεις» ότι οι εγκέφαλοι των ομοφυλόφιλων ανδρών αντιδρούν διαφορετικά στα αντικαταθλιπτικά της κατηγορίας SSRI (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης).

Διαβεβαιώνει όμως ότι τα φάρμακα που επιδρούν στα κυκλώματα της σεροτονίνης δεν έχει παρατηρηθεί να επηρεάζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό:

«Χρησιμοποιούμε εδώ και καιρό ψυχοδραστικά φάρμακα που είτε αυξάνουν είτε μειώνουν τις λειτουργίες των σεροτονίνης. Αν και έχουν αναφερθεί επιδράσεις στη σεξουαλική διέγερση, την επιθετικότητα και τον παρορμητισμό, δεν έχουν αναφερθεί επιδράσεις στη σεξουαλική προτίμηση ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό» είπε.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231101150

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.