Μ.Καραγάτσης

[Winmx]

Μ. Καραγάτσης

πραγματικο ονομα:Δημητριος Ροδοπουλος

Δε θα μπορουσε να λειψει ενα τοπικ αφιερωμενο στον αγαπημενο πεζογραφο Μ. Καραγατση.

Ποσες φορες εχει αναφερθει μεσα στα τοπικ αυτη της ενοτητας!

Εχω 4-5 βιβλια του....καποια στιγμη θελω να διαβασω το Βασιλη Λασκος,Σεργιος και Βακχος,Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν.

Ειναι ενας απο τους αγαπημενους μου Ελληνες πεζογραφους,ποσες φορες δεν εχω κανει δωρο βιβλιο του!

Τα βιβλια του εχουν εκδοθει απο την Εστια.

Ας μεταφερουμε ο,τι ξερουμε,ερωτησεις,αποριες,γνωμες και κριτικες.

Στην τηλεοραση μεταφερθηκαν τα μυθιστορηματα του:

Ο κιτρινος φακελος

Ο Γιουγκερμαν

Το 10

απο wikipedia

Ο Μ. Καραγάτσης (1908- 14 Σεπτεμβρίου 1960) ήταν πεζογράφος, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της "Γενιάς του '30". Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Ροδόπουλος. Το ψευδώνυμο Καραγάτσης προήλθε από το δέντρο πτελέα ή καραγάτσι: στο εξοχικό της οικογένειάς του στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, όπου περνούσε τα περισσότερα εφηβικά καλοκαίρια του, συνήθιζε να διαβάζει καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού. Το "Μ." του ψευδωνύμου του προήλθε πιθανότατα από το ρώσικο όνομα "Μίτια" (ρωσική εκδοχή του Δημήτρης) , με το οποίο τον αποκαλούσαν φίλοι και συμφοιτητές του, εξ αιτίας της μεγάλης του αγάπης για τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ιδιαίτερα για το έργο "Αδερφοί Καραμαζώφ". Το γεγονός ότι υπέγραφε τα έργα του ως Μ. Καραγάτσης προκάλεσε σύγχυση σε αρκετούς φιλολόγους, που συχνά ερμήνευαν το "Μ" ως Μιχάλης, εξ αιτίας των ηρώων του Μιχάλη Καραμάνου (στον Γιούγκερμαν) και Μιχάλη Ρούση (στον Μεγάλο ύπνο), που θεωρούνται περσόνες του συγγραφέα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Ο πατέρας του Γεώργιος Ροδόπουλος ήταν δικηγόρος και πολιτικός, με καταγωγή από την Πάτρα, αλλά εγκατεστημένος στη Λάρισα. Η μητέρα του Ανθή καταγόταν από τον Τύρναβο. Ο συγγραφέας ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας, με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα αδέρφια του (18 χρόνια από το πρώτο και 12 από το τέταρτο).

Πέρασε την παιδική του ηλικία σε διάφορες πόλεις εξ αιτίας των μετακινήσεων της οικογένειάς του: το Δημοτικό το παρακολούθησε στη Λάρισα και το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έστειλε ο πατέρας του ως τιμωρία, επειδή είχε πλαστογραφήσει την υπογραφή του σε σχολικό έλεγχο. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, στη Γαλλία. Για οικονομικούς λόγους επέστρεψε στην Αθήνα, ένα χρόνο μετά, και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1930. Εκεί μάλιστα είχε συμφοιτητές και άλλους λογοτέχνες, όπως τους Οδ. Ελύτη, Αγγ. Τερζάκη, Γ. Θεοτοκά.

Στην εφηβική του ηλικία έγραφε ποιήματα, σύντομα όμως εγκατέλειψε την ενασχόληση με την ποίηση και στραφήκε στην πεζογραφία. Ως πεζογράφος πρωτοεμφανίστηκε το 1927 με το διήγημα "Η κυρία Νίτσα", το οποίο υποβλήθηκε στον διαγωνισμό της Νέας Εστίας και πήρε τον 3ο έπαινο. Ήταν αυτοβιογραφικό διήγημα εμπνευσμένο από τον παιδικό του έρωτα για μια εικοσάχρονη δασκάλα του στο δημοτικό σχολείο στη Λάρισα. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν, το 1933. Προηγουμένως είχε δημοσιεύσει πολλά διηγήματα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος σε μια Ανώνυμη Εταιρεία Ασφαλειών. Από το 1946 ανέλαβε τη θεατρική στήλη της εφημερίδας Βραδυνή και το 1952 άρχισε να εργάζεται στην διαφημιστική εταιρεία ΑΔΕΛ. Το 1956 και το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα των Προοδευτικών του Σπ. Μαρκεζίνη. Δεν είχε κάνει καμία προεκλογική προετοιμασία και όπως ήταν φυσικό, απέτυχε και τις δύο φορές. Όταν κάποιος τον ρώτησε γιατί είχε θέσει υποψηφιότητα, απάντησε ότι το έκανε για να πάρει ψήφους από τον αδερφό του Τάκη Ροδόπουλο, υποψήφιο με την ΕΡΕ.

Το 1958 έπαθε ένα σοβαρό έμφραγμα, που οδήγησε στην σταδιακή αποξένωσή του από τους φιλικούς κύκλους. Συνέχισε όμως να εργάζεται και να γράφει: είχε ξεκινήσει το έργο Το 10, που θα ήταν το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας. Δεν πρόλαβε όμως να το ολοκληρώσει: στις 13 Σεπτεμβρίου 1960 έπαθε έμφραγμα και λίγες ώρες μετά, τα ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου, πέθαν

Έργο

Τα πρώτα έργα του Καραγάτση, από το 1925 ως το 1933, ήταν διηγήματα. Από αυτά, όσα γράφτηκαν πριν από το 1927, δεν τα εξέδωσε ο ίδιος. Το 1933, με το μυθιστόρημα Συνταγματάρχης Λιάπκιν, εγκαινιάστηκε η ώριμη περίοδος της πεζογραφίας του. Τα τρια πρώτα μυθιστορήματά του, Συνταγματάρχης Λιάπκιν, Χίμαιρα, Γιούγκερμαν, αποτελούν μια τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο. Κοινό τους θέμα είναι η αποτυχημένη προσπάθεια τριών ξένων που βρέθηκαν στην Ελλάδα να προσαρμοστούν: ο συνταγματάρχης Λιάπκιν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ο Ρώσος στρατιωτικός Βασίλι Βασίλιεβιτς Νταβίντωφ, ο οποίος μετά την Ρωσική Επανάσταση βρέθηκε στη Λάρισα, όπου εργαζόταν στη Γεωργική Σχολή. Ο κεντρικός ήρωας του Γιούγκερμαν ήταν επίσης Ρώσος στρατιωτικός, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο οικονομικό παράγοντα της Αθήνας. Η ηρωίδα της Χίμαιρας, Μαρίνα, ήταν Γαλλίδα, παντρεμένη με Έλληνα ναυτικό, που ζούσε στη Σύρο. Και οι τρεις ήρωες απέτυχαν να "εγκλιματιστούν" και τελικά οδηγήθηκαν στην καταστροφή.

Επόμενος σημαντικός σταθμός στην πεζογραφία του ήταν το Χαμένο νησί, έργο που ξεχωρίζει από την υπόλοιπη πεζογραφία του εξ αιτίας της απόστασής του από τον ρεαλισμό και την σύγχρονη πραγματικότητα. (Ο ίδιος το χαρακτήρισε "φανταστική νουβέλα"). Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Γερόλυμος Αβαράτος, δεύτερος πλοίαρχος και μοναδικός επιζών από το πλήρωμα ενός πλοίου που ναυάγησε στην Τήλο. Ο ήρωας αναγκάστηκε να μείνει στο νησί για καιρό εξ αιτίας άσχημων καιρικών συνθηκών. Σταδιακά οι κάτοικοι του νησιού παρατήρησαν περίεργα κλιματολογικά φαινόμενα, διαπίστωσαν ότι οι πυξίδες έδιναν λανθασμένες συντεταγμένες και τέλος αποκαλύφθηκε ότι το νησί είχε αποκοπεί από την υφαλοκρηπίδα και έπειτα από ταξίδι στην θάλασσα σταθεροποιήθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό με το όνομα Ταϊλί.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας επιχείρησε να γράψει μια ευρεία, ιστορικού περιεχομένου σύνθεση, με γενικό τίτλο Ο κόσμος που πεθαίνει. Η σειρά θα περιελάμβανε 10 βιβλία που θα αναφέρονταν στην ιστορία μιας οικογένειας από το 1821 ως τη σύγχρονη εποχή. Από αυτά έγραψε τελικά μόνο τρία: Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, Αίμα χαμένο και κερδισμένο, Τα στερνά του Μίχαλου. Ο ήρωας του Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου, Μίχαλος Ρούσης, ήταν έλληνας προεστός που αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και αλλαξοπίστησε, για να σώσει τη ζωή του. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ενός προγόνου του, του Μήτρου Ροδηθάνα ή Ροδόπουλου.

Παρ' όλο που ο συγγραφέας δεν ολοκλήρωσε αυτή τη σύνθεση, συνέχισε να ενδιαφέρεται για ιστορικά θέματα και να εμπνέεται από αυτά: έκανε την απόπειρα να γράψει ένα καθαρά ιστορικό έργο, την Ιστορία των Ελλήνων, από το οποίο έγραψε τελικά μόνο τον πρώτο τόμο για την αρχαία Ελλάδα και έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία Βασίλης Λάσκος, για τον πλοίαρχο του υποβρυχίου "Κατσώνης". Το τελευταίο έργο του σχετικό με την ιστορία έχει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα: το Σέργιος και Βάκχος, με πρωταγωνιστές τους Αγίους Σέργιο και Βάκχο, είναι σατιρική και καυστική κριτική και απομυθοποίηση της Ιστορίας.

Προς το τέλος της ζωής του σχεδίαζε άλλη μια ενότητα, τεσσάρων έργων, από την οποία πρόλαβε να ξεκινήσει μόνο Το 10. Το έργο διαδραματίζεται σε μια λαϊκή πολυκατοικία του Πειραιά. Μάλιστα ο συγγραφέας επισκεπτόταν κάθε πρωί το λιμάνι και παρατηρούσε την κίνηση και τη ζωή εκεί για να αντλήσει υλικό. Το τμήμα που πρόλαβε να γράψει μας αφήνει να υποθέσουμε ότι, αν ολοκληρωνόταν, το έργο θα ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερά του.

Ο χαρακτηρισμός που απέδωσαν οι περισσότεροι κριτικοί της λογοτεχνίας στον Καραγάτση ήταν «γεννημένος πεζογράφος». Όλοι αναγνώριζαν την αφηγηματική του ευχέρεια και τη δημιουργική φαντασία του. Ειδικά η φαντασία του είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους πεζογράφους, και όχι μόνο αυτούς της γενιάς του ‘30. Πολλοί τον κατηγόρησαν ως προχειρογράφο, που δεν ενδιαφερόταν για την επιμέλεια της μορφής των έργων του. Η αλήθεια είναι ότι τα χειρόγραφά του δείχνουν ότι σπάνια έκανε αλλαγές στα έργα του, αλλά αυτό αποδεικνύει ακριβώς την αφηγηματική ευχέρεια που έλειπε από πολλούς συγγραφείς της γενιάς του.

ενα παλιο ενδιαφερον αρθρο απο το Βημα

[ivan]

Έχω διαβάσει τη Μεγάλη Χίμαιρα και δε μου άρεσε καθόλου. Ως εκ τούτου, δε νομίζω να διαβάσω άλλο βιβλίο του.

[Dr Lecter]

Εχω διαβασει το 10 και θελω να διαβασω το Γιουγκερμαν. Εξαιρετικος συγγραφεας, σιγουρα ενας απο τους πεντε καλυτερους Ελληνες συγγραφεις.

[Λευτέρης]

Συνταγματάρχης Λιάπκιν μακρά

[Winmx]

Ο Γιουγκερμαν Idler εχει ενα κακο....οταν το πιασεις στα χερια σου δε μπορεις να το αφησεις παρα μονο οταν το τελειωσεις!!!Ειναι 2 τομοι και ευτυχως για'μενα ηταν καλοκαιρι και διακοπες.

Η περιπετειωδης ζωη του ρωσου αξιωματικου που κατεληξε στελεχος τραπεζας στην Αθηνα!

Καποτε ειχα διαβασει σε ενα αρθρο οτι προκειται για πραγματικο προσωπο.

[Winmx]

Μολις τελειωσα το Βασιλη Λασκο.Προκειται για μυθιστορηματικη βιογραφια πραγματικου προσωπου.Ο Λασκος αποφοιτησε απο τη σχολη ναυτικων δοκιμων.Υπηρετησε σε πολλα πλοια και περιπου το 1930 μεταφερθηκε στα υποβρυχια.Βενιζελικος πηρε μερος στο κινημα του '35 που απετυχε.Αυτος εφυγε για την Ιταλια αφου στην Ελλαδα περασε στρατοδικειο.Αργοτερα του δοθηκε αμνηστια κ ετσι μπορεσε να επιστρεψει στην Ελλαδα οπου εκανε διαφορες δουλειες.Με την κηρυξη του ελληνοιταλικου πολεμου και την εισβολη των Γερμανων πηγε στην Ανατολη οπου ανελαβε κυβερνητης το υποβρυχιο Κατσωνης.

Μεσα σε ολα εχουμε στοιχεια για την προσωπικη ζωη του Λασκου,ποτο,παιχνιδι,γυναικες,μπουρδελα,εκπορνευση,αγαπες κτλ.

Πολυ καλο βιβλιο!Λιγο διαφορετικο απο τα αλλα αφου ειναι βιογραφια.Η γραφη του Καραγατση παραμενει ιδια με περισσοτερα ιστορικα στοιχεια.Διατρεχει μισο αιωνα με ιστορικα στοιχεια και πολλα γεγονοτα της ελληνικης ιστοριας χωρις να γινεται κουραστικος.Εξιστορει με μια ευκολια τον ηρωα που σε μεταφερει σε μια αλλη πραγματικοτητα.

Το προτεινω ανεπιφυλακτα για τους φαν του Καραγατση.

[Winmx]

Σεργιος και Βακχος,2 τομοι.Αναφερεται στην ζωη πριν και μετα τον θανατο των 2 Αγιων.Ενα ταξιδι αιωνων απο 250 μ.Χ. μεχρι το 1948 μ.Χ.

Ερχεσαι σε επαφη με τη θρησκεια αλλα με εναν εντελως διαφορετικο τροπο καυστικο,σατιρικο καμια σχεση με εκκλησιαστικη ρητορια και αμπελοφιλοσοφιες!Εξιστορει αλλοτε σοβαρα κ αλλοτε με ευτραπελο τροπο τον Ελληνισμο.Οι 2 Αγιοι δε ζουν πια στον παραδεισο αλλα εχουν παει στο ναο που τους εχουν χτισει προς τιμην του ο Ιουστινιανος.Κρινουν,κατακρινουν,σχολιαζουν και συζητουν για τα παντα.Που και που κανουν και κανα θαυματακι χιχιχιιχ

Το ευχαριστηθηκα....ειναι πολυ απολαυστικο! Ξεκαρδιζεσαι στα γελια....

[tik-tak]

Στο φως άγνωστο έργο του Καραγάτση

Το έργο, που ήταν χαμένο και γνωρίζαμε μόνο τον τίτλο του (“Η Κάρμεν”), το ανακάλυψε και πρόκειται να το εκδώσει σύντομα ο Γιώργος Φρέρης, καθηγητής Συγκριτικής Γραμματολογίας στο τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.

[....ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΟ

Η ψυχή της Κάρμεν με τα μάτια του Καραγάτση

“Μελετούσα το μύθο της μοιραίας γυναίκας, που στη σύγχρονη λογοτεχνία αρχίζει με την Κάρμεν. Όταν είδα ότι στην εργογραφία του Καραγάτση υπάρχει μια ‘Κάρμεν’, αναζήτησα το έργο, αλλά δεν το βρήκα πουθενά”. Κάπως έτσι άρχισε για τον καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Φρέρη μια μικρή περιπέτεια αναζήτησης, που είχε ευτυχή κατάληξη και πρόκειται να πλουτίσει τα ελληνικά γράμματα με ένα ακόμη θεατρικό έργο του μεγάλου μας συγγραφέα.

Στη χθεσινή ημερίδα, που διοργάνωσε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης το -αισίως δεκαετές- Εργαστήριο Συγκριτικής Γραμματολογίας του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, ακούστηκαν από τους συμμετέχοντες πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις στο συνολικό έργο του Μ. Καραγάτση, ενώ και ο Γιώργος Φρέρης έδωσε λεπτομέρειες για αυτό το άγνωστο μέχρι τώρα θεατρικό έργο.

Όπως είπε στη “Μ”, η “Κάρμεν” δεν είχε εκδοθεί ποτέ, αλλά ανέβηκε μία φορά στο θέατρο “Κοτοπούλη” το 1948 από τον γνωστό σκηνοθέτη Τάκη Μουζενίδη, με πρωταγωνίστρια τη Νανά Σκιαδά. Το έγγραφο βρέθηκε τελικά σε κάποια ξεχασμένα αρχεία του Μουζενίδη που κατείχε η κόρη του Αγνή, η οποία ήταν θεατρολόγος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έτσι περιήλθε στα χέρια του κ. Φρέρη και με την ευγενική συγκατάθεση της κόρης του συγγραφέα, Μαρίνας Καραγάτση, θα εκδοθεί ως παράρτημα στα πρακτικά της ημερίδας, τα οποία αναμένονται στις αρχές του 2009.

ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗ ΛΙΜΠΙΝΤΟ

Όπως εξηγεί ο καθηγητής του ΑΠΘ, το έργο κρατά το βασικό μύθο της Κάρμεν, όπως εμφανίζεται στη νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ, παίρνοντας ελάχιστα στοιχεία από την όπερα του Μπιζέ. Ως πρόσωπο εμφανίζεται ο ίδιος ο Μεριμέ, ο οποίος υποτίθεται ότι διαβάζει το έργο στο αυτοκρατορικό ζεύγος της Γαλλίας. Καθώς διαβάζει, τα διάφορα περιστατικά του μύθου ζωντανεύουν και κάθε τόσο η πλοκή διακόπτεται ώστε ο Μεριμέ -στην ουσία ο Καραγάτσης- να σχολιάσει μαζί με τον αυτοκράτορα και την αυτοκράτειρα τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της Κάρμεν.

“Στο έργο του Μεριμέ το βάρος δινόταν κυρίως στη λογική, ενώ με τον Καραγάτση εισερχόμαστε στη σφαίρα της ψυχανάλυσης, καθώς μπαίνει το θέμα της λίμπιντο από τη θεωρία του Φρόιντ. Στο έργο εμφανίζονται δύο πάθη, δύο στρατόπεδα, που καταλήγουν φυσικά στο θάνατο. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αν το συνδυάσουμε και με τη χρονολογία που παίζεται το έργο, το 1948, δηλαδή στην καρδιά του εμφυλίου”.

Όσον αφορά τις θεατρικές αρετές του έργου, “είναι αρκετά πρωτοποριακό και χρησιμοποιεί πολύ ωραία την τεχνική που λέγεται ‘θέατρο μέσα στο θέατρο’. Ωστόσο το έργο έχει περισσότερο κινηματογραφική διάσταση. Θα μπορούσε κάλλιστα να γυριστεί ταινία”.

Θα υπάρξει άραγε ενδιαφέρον να ανεβεί στη σκηνή; ρωτάμε τον κ. Φρέρη. “Γιατί όχι; Το έργο έχει πάρα πολλές σκηνές και πάρα πολλά πρόσωπα. Για ένα μικρό θέατρο θα είναι ίσως πολύ δύσκολο, αλλά ένα κρατικό θέατρο μπορεί όλα αυτά να τα αναδείξει. Γιατί να μην το κάνει λοιπόν η Θεσσαλονίκη και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος;”....]

Οκτ 18, 2008

[diamantis-dexter]

Δεν ξεχωρίζω κάποιο βιβλίο του, τουνάντιον μου φαίνεται ότι όλα είναι απαραίτητα για να προσεγγίσει κανείς τον μεγάλο λογοτέχνη.

Με μοναδικό τρόπο συνδυάζει με τη θεματολογία του, την πολύπλοκη ψυχολογία και -κυρίως- το πλήθος των ηρώων του, τις συνεχείς εναλλαγές ύφους και την μοναδική του, αμίμητη γλώσσα, τις αρετές του λόγιου με την αυθεντικότητα του λαϊκού ανθρώπου. Ένας συγγραφέας που έκλεινε μέσα του παραπάνω από έναν ανθρώπους.............και μας τους έδινε όλους.

Το μοναδικό είναι το ύφος του: Αυτή η ελαφριά ειρωνία, οι υπαρξιακές και φιλοσοφικές αγωνίες, οι πλούσιες εικόνες, η αφήγηση, άλλοτε καλπάζουσα και άλλοτε συγκλονιστικά αργή και περιγραφική δίνουν στον Καραγάτση μια θέση στο πάνθεον των αμίμητων Ελλήνων πεζογράφων που δεν άφησαν πίσω τους σχολή, γιατί κανείς δεν μπόρεσε να γράψει όπως αυτοί. Παρέα με τον Καζατζάκη, τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη, τον Μυριβήλη.

Το ότι δεν κατέπνιξε τον λαϊκό Έλληνα μέσα στο έργο του του στοίχισε μια θέση στην συντηρητική λογοτεχνική κοινωνία του μέσου του 20ου αιώνα, και μια θέση στην Ακαδημία Αθηνών. Δεν του στοίχισε όμως την θέση του στους αξέχαστους Έλληνες λογοτέχνες.

[Winmx]

Ο συνταγματαρχης Λιαπκιν

Μου’ρθε πεσκεσι και η αληθεια ειναι οτι ηθελα εδω και παρα πολυ καιρο να το διαβασω.Στην πρωτη ευκαιρια το αρχισα και το ρουφηξα κυριολεκτικα!

Ειναι το πρωτο λογοτεχνικο του Καραγατση.Εξιστορει την ιστορια και το δραμα ενος Ρωσου προσφυγα που κατεληξε επιστατης του «Σταθμου Επιβητορων Ιππων της Αβερωφειο Γεωργικης Σχολης Λαρισης».

Πολυ ρεαλιστικο θεμα εκεινης της εποχης,ερωτες,μανιες,νοοτροπιες...

Η γραφη του ειναι διαφορετικη απο τα υπολοιπα εργα του.Διαπιστωσα ενα διαφορετικο τροπο γραφης και λεξιλογιου...ειδικα αν το συγκρινω με τα τελευταια του λογοτεχνικα.Απο αυτο το βιβλιο του ανοιγονται οι οριζοντες του Γιουγκερμαν,μια συντομη αναφορα.

Τωρα που εχω διαβασει μερικα βιβλια του Καραγατση θα’λεγα οτι οποιος δεν εχει διαβασει κανενα εργο να ξεκινησει απ’αυτο,μετα το Γιουγκερμαν.

Τριλογια σου ερχομαι Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, Αίμα χαμένο και κερδισμένο, Τα στερνά του Μίχαλου....τα Χμας μου τα κανω δωρο!!!!

[tik-tak]

την Τετάρτη 7/1/09 και ώρα 7μμ στην ΕΤ1 και στο πρόγραμμα Παρασκηνιο

μιλά η Μαρίνα Καραγάτση για τον πατέρά της.

[Winmx]

περιμενω σχολια!!!

[Winmx]

Τι κριμα που δεν εχουμε μιλησει για την τριλογια του Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, Αίμα χαμένο και κερδισμένο, Τα στερνά του Μίχαλου.Για μια αλλη φορα ανακαλυπτω ποσο φοβερος ειναι αυτος ο συγγραφεας και αναρωτιεμαι αν ειχε πεθανει μεγαλυτερος ποσα αλλα εργα καταπληκτικα θα μας ειχε χαρισει!

Αξιζει να διαβαστουν γιατι ειναι ενα πανεμορφο ταξιδι στην πελοπονησο κατα τη διαρκεια της επαναστασης και της δημιουργιας του κρατους μας.Ρεαλισμος,νατουραλισμος,σεξουαλισμος (για μια ακομα φορα!!!),ιστορικος......

Ο Μιχαλος ειναι προεστος,αιχμαλωτιζεται απο τους Τουρκους...αλλαξοπιστει για να σωθει....πολεμαει για να ξανακερδισει τη προηγουμενη ελληνικη του ζωη.Μεσα σ'ολα αυτα βρισκει το χρονο να ειναι εραστης και συζυγος.

Γεγονοτα βασισμενα σε πραγματικο ηρωα του 1821.

Ειναι απο τα καλυτερα του και οσοι ειστε φαν του Καραγατση πρεπει να το διαβασετε!

(λιγα μου εμειναν.... )