Φωτο

[Vancomycin]

η φώτο από το άλμπουμ των D.K. Plastic Surgery Disasters

ο Mike Wells κέρδισε το World Press Photo award το 1980 και τραβήχτηκε στην Ουγκάντα

[Vancomycin]

Hi Time magazine, hi Pulitzer Prize

Vulture stalked white piped lie forever

Wasted your life in black and white

'Kevin Carter', Manic Street Preachers, 1996

Μάρτιος 1993. Το Σουδάν πληγώνεται από τον εμφύλιο πόλεμο που έχει τις ρίζες του χρόνια πριν. Ο νοτιοαφρικάνικης καταγωγής φωτογράφος Kevin Carter και ο βοηθός του Γιάο Σίλβα βρίσκονται στο νότιο τμήμα της χώρας με σκοπό την φωτογράφηση των ενεργειών και βημάτων του επαναστατικού κινήματος. Οι πολίτες λιμοκτονούν. Πεθαίνουν κάθε μέρα από ασιτία και έλλειψη ιατροφαρμακευτικής βοήθειας. Στο χωριό Ayod βρίσκεται ένα κέντρο σίτισης της Unicef. Εκεί λίγο πριν της είσοδο του κέντρου ο Carter σηκώνει την φωτογραφική του μηχανή και περιμένει υπομονετικά (όπως ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα) περίπου 20 λεπτά για να αποθανατίσει μια σκηνή που θα μείνει στην ιστορία. Τι ήταν όμως αυτό που του τράβηξε την προσοχή και τον στιγμάτισε για την υπόλοιπη ζωή του?? Εκεί λίγο πριν τον "παράδεισο" , ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι προσπαθεί με ότι δυνάμεις του έχουν απομείνει να φτάσει στην πόρτα που μπορεί να του σώσει την ζωή. Λίγο πιο μακριά ένα αρπακτικό περιμένει και αυτό υπομονετικά (όπως και ο Carter) να συμβεί το μοιραίο και να εξασφαλίσει την τροφή του. Ο Carter, όπως σημείωσε αργότερα, παρακαλούσε να ανοίξει ο γύπας τα φτερά του ώστε να γίνει το σκηνικό της φωτογράφησή του πιο εντυπωσιακό (έλεγε «αυτή θα ήταν η πιο φοβερή φωτογραφία, γιατί θα έμοιαζε σαν να ήταν έτοιμο να σκεπάσει και να εξαφανίσει το παιδί») κάτι που μπορεί να μην έγινε αλλά η φωτογραφία που τράβηξε άλλαξε τα πάντα στον μικρόκοσμό του και όχι μόνο.

Οι New York Times αγόρασαν τα δικαιώματα της φωτογραφίας του Carter και την δημοσίευσαν στο φύλλο της 26ης Μαρτίου 1993. Αυτό ήταν. Εκατοντάδες άνθρωποι επικοινώνησαν με τα γραφεία της εφημερίδας για να μάθουν την τύχη του μικρού κοριτσιού. Όμως κανείς δεν ήξερε. Κανείς δεν έμαθε. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το κοριτσάκι έφτασε τελικά στον καταυλισμό της Unicef αλλά το τι απέγινε μετά είναι άγνωστο. Επίσης έχει γραφτεί ότι μετά την λήψη της φωτογραφίας ο Carter έδιωξε το αρπακτικό και απλά έφυγε. Αλλού πως ο Κάρτερ το σήκωσε και το πήγε στους γιατρούς, στο κέντρο της UNICEF. Όταν κάποια στιγμή ο Carter ρωτήθηκε το μόνο που απάντησε ήταν «το πήραν». Τίποτε άλλο. Και κανείς δεν έμαθε ποτέ.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα - 23 Μαΐου 1994- ο Carter κέρδιζε το Πούλιτζερ. Όλοι ήθελαν να είναι στην συντροφιά του και φυσικά να τους διηγείται την ιστορία της φωτογραφίας. Μαζί με την βράβευση ήρθαν και οι επικρίσεις των συναδέρφων του από όλο τον κόσμο. Κατηγόρησαν την φωτογραφία του ως «ψεύτική» και σχεδόν όλοι σχολίασαν το γεγονός ότι αντί να βοηθήσει το παιδί καθόταν εκεί υπομονετικά περιμένοντας το κατάλληλο καρέ. Φυσικά ο στόχος των σχολίων δεν ήταν μόνο ο Carter αλλά όλοι οι άνθρωποι των ΜΜΕ που για να πετύχουν ένα καλό θέμα και για το πρωτοσέλιδο κάνουν και δίνουν τα πάντα και προπαντός την ανθρωπιά τους. Δύο μήνες μετά - 27 Ιουλίου 1994- ο Carter οδήγησε το φορτηγάκι του μέχρι τις όχθες του ποταμού Braamfonteinspruit, τον χώρο που έπαιζε μικρός πίσω από το πατρικό του σπίτι στο Parkmore, στο Γιοχάνεσμπουργκ. Συνέδεσε ένα λάστιχο με την εξάτμιση και το τοποθέτησε στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, έκλεισε τα παράθυρα και λίγη ώρα μετά ήταν νεκρός. Ήταν μόλις 33 ετών, αφήνοντας πίσω εκτός από την διάσημη φωτογραφία του και μια κόρη μόλις 7 ετών. Πολλοί βιάστηκαν να πουν-γράψουν ότι η αυτοκτονία του Carter ήταν αποτέλεσμα του αντίκτυπου της φωτογραφίας του όχι μόνο στον κόσμο αλλά κυρίως στον ίδιο. Ίσως και ο ίδιος να μην μπόρεσε να διαχειρισθεί την όλη κατάσταση. Όμως πριν βγάλει κανείς το οποιοδήποτε συμπέρασμα σχετικά με τον θάνατο του Carter καλό θα είναι να ρίξει μια ματιά στην ζωή του. Εξάλλου ο Carter δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής με το κοριτσάκι και τον γύπα. Όλοι οι ρεπόρτερ και φωτορεπόρτερ που ασχολούνται με πολέμους, τρέχοντας πίσω από αιματοβαμμένα γεγονότα και καταστάσεις είναι φυσικό να κουβαλάνε μέσα τους διάφορα. Δεν είναι εύκολο πάντα να ξεπερνάς τον θάνατο δίπλα σου και να συνεχίζεις τα τραβάς φωτογραφίες ή να γράφεις κείμενα. Και μην ξεχνάτε πόσοι και πόσοι δεν έχουν βρεθεί στην θέση του Carter ως αυτόπτες μάρτυρες καταστροφικών γεγονότων και αφού έκαναν την δουλειά τους (φωτο, βίντεο, ανταπόκριση κλπ) έστρεψαν (και στρέφουν) αλλού το κεφάλι τους ψάχνοντας το επόμενο θέμα τους.

Ο Carter, ήταν μέλος του «Bang-Bang Club». Ενός Club που δραστηριοποιήθηκε την περίοδο 1990-1994 του απαρτχάιντ, και αποτελούταν κυρίως από τέσσερις φωτογράφους Kevin Carter, Greg Marinovich, Ken Oosterbroek και Joao Silva. Η «φιλοσοφία» τους ήταν «take the picture in any cost». Για περισσότερα ψάξτε και δείτε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ "The Death of Kevin Carter: Casualty of the Bang Bang Club"

Τροποποιήθηκε 16 Σεπτεμβρίου 2010 από Vancomycin

[asteraki]

Από την σφαγή στη Γάζα.

[vavel]

Βαρύ το τελευταίο asteraki...

[Guest fay_]

επειδή μου αρέσει η ψυχιατρική αλλά και η φωτογραφία,βρηκα αυτο που τα συνδιάζει

http://www.invitromagazine.gr/2014/11/05/i-mistiki-dipli-zoi-ton-anthropon-me-psichiki-asthenia-apotipomeni-se-fotografies/#pretty

[Guest fay_]

http://humorchic.blogspot.it/2014/10/art-female-cartoon-characters-survivor.html

[Guest fay_]

downtown divas

http://www.ignant.de/2014/11/04/downtown-divas-by-gigi-ben-artzi-and-loral-amir/

[Guest fay_]

δεη-ορυχεία

http://mashable.com/2014/11/12/lignite-greece/

[Guest fay_]

project ή κρυμμένη ψυχοπαθολογία;

http://viralwomen.com/post/daughter_puts_herself_into_her_mothers_childhood_photos

[Guest fay_]

για τον θάνατο

http://www.cathrineertmann.dk/#!aboutdying/ct4w

[Guest fay_]

1/12

http://portfolio.news247.gr/aidsday

[Nomad]

[Guest fay_]

και αυτός εδώ είναι ο λογαριασμός στο ινσταγκραμ,ενός 4χρονου φωτογράφου

http://instagram.com/hawkeyehuey

[Guest fay_]

μόνο εγώ δεν το θεωρώ τέχνη;

http://www.boredpanda.com/domestic-bliss-family-photography-susan-copich/

σε αντίθεση με αυτό

http://www.boredpanda.com/dust-portraits/

[Sunny]

μόνο εγώ δεν το θεωρώ τέχνη;

http://www.boredpanda.com/domestic-bliss-family-photography-susan-copich/

Ούτ' εγώ. Πολύ σκοτεινό και άβολο· καθόλου χιουμοριστικό.

[Guest fay_]

Η Ευρώπη διαδηλώνει για το Charlie Hebdo

http://www.lifo.gr/now/world/58053

επίσης σήμερα 17.00 έξω από το γαλλικό ινστιτούτο Σίνα 31 θα υπάρξει συνάντηση πολιτών ως ένδειξη συμπαράστασης στο πένθος της Γαλλίας.

[Guest fay_]

[asteraki]

Οι πρόσφυγες του Κοσόβου (Carol Guzy)

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Agim Shala, ένα αγόρι δύο ετών που παραδίδεται μέσω του συρματοπλέγματος στην οικογένειά του, στον προσφυγικό καταυλισμό που στήθηκε στην Αλβανία.

[asteraki]

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβερία (Carolyn Cole)

Η φωτογράφος των «Los Angeles Times» απαθανάτισε το ζοφερό αυτό καρέ κατά την αποστολή της στη Λιβερία, απεικονίζοντας τα καταστροφικά αποτελέσματα του εμφυλίου πολέμου που μάστισε την πολύπαθη χώρα. Οι κάλυκες καλύπτουν σχεδόν εξ' ολοκλήρου δρόμο της πρωτεύουσας Μονρόβια, τραγικό απομεινάρι των συγκρούσεων που έλαβαν χώρα εκεί μεταξύ των κρατικών δυνάμεων και των ανταρτών.

Τροποποιήθηκε 2 Απριλίου 2015 από asteraki

[asteraki]

Μετά την καταιγίδα (Patrick Farrell)

Ο φωτογράφος της «Miami Herald» κατέγραψε τις οδυνηρές αυτές εικόνες από τα θύματα της Αϊτής το 2008, πάντα σε ασπρόμαυρα στιγμιότυπα. Στη φωτογραφία, ένα μικρό αγόρι προσπαθεί να σώσει ένα καροτσάκι από την καταστροφή που έπληξε τη χώρα, με τη μορφή του τυφώνα που χτύπησε την αϊτινή επικράτεια.

[asteraki]

Η δύναμη του ενός (Oded Balilty)

Ήταν το 2006 όταν η ισραηλινή κυβέρνηση διέταξε την εκκένωση των παράνομων οικισμών των εποίκων. Η ισραηλινή φωτογράφος του Associated Press ήταν παρούσα στην εκκένωση του οικισμού, όταν η κατάσταση κλιμακώθηκε και μετατράπηκε σε σφοδρή σύγκρουση μεταξύ των εποίκων και της αστυνομίας. Στη φωτογραφία, η 16χρονη Ynet Nili προσπαθεί να απωθήσει τις δυνάμεις της τάξης.

[asteraki]

Η τραγωδία της Μποπάλ (Pablo Bartholomew)

Ο φημισμένος Ινδός φωτορεπόρτερ κατέγραψε με τον φακό του τη βιομηχανική τραγωδία στο εργοστάσιο φυτοφαρμάκων της Μποπάλ, που έφερε τον όλεθρο στις ζωές 558.000 ανθρώπων, στέλνοντας στον θάνατο περισσότερες από 15.000 ψυχές. Η οικολογική καταστροφή από τη διαρροή του τοξικού νέφους ήταν κατακλυσμιαία, μαστίζοντας τόσο το περιβάλλον όσο και τον ανθρώπινο παράγοντα.

Τροποποιήθηκε 2 Απριλίου 2015 από asteraki

[asteraki]

Επιχείρηση «Λεοντόκαρδος» (Deanne Fitzmaurice)

Η βραβευμένη με Πούλιτζερ για τη φωτοειδησεογραφική της δουλειά απέσπασε το βραβείο το 2005 για την καταγραφή των συγκρούσεων στο Ιράκ. Η Επιχείρηση «Λεοντόκαρδος» είναι η οδύσσεια ενός 9χρονου αγοριού που τραυματίστηκε σοβαρά στις βίαιες συγκρούσεις του Πολέμου του Ιράκ: το αγόρι μεταφέρθηκε επειγόντως σε νοσοκομείο του Όκλαντ των ΗΠΑ, όπου και υποβλήθηκε σε σειρά ιδιαιτέρως κρίσιμων για τη ζωή του επεμβάσεων. Και ήταν το κουράγιο του και η απίστευτη θέληση για ζωή που έδωσε στον μικρό Ιρακινό Saleh Khalaf το παρατσούκλι «Λεοντόκαρδος».

[asteraki]

Η οδύσσεια της Omayra Sanchez (Frank Fourier)

Ο γνωστός φωτορεπόρτερ απαθανάτισε το ζοφερό ενσταντανέ με την Omayra Sanchez παγιδευμένη μέσα στη λάσπη και τα κατεστραμμένα κτίρια. Η έκρηξη ηφαιστείου στην Κολομβία το 1985 πυροδότησε γιγαντιαία κατολίσθηση, η οποία έφερε τον όλεθρο σε πολλές πόλεις, στερώντας ταυτοχρόνως τη ζωή σε 25.000 ανθρώπους. Έπειτα από 3 μέρες μάχης για τη ζωή της κάτω από τα χαλάσματα, η Omayra άφησε την τελευταία της πνοή από υποθερμία. Ο τραγικός της θάνατος υπογράμμισε με τα πλέον ζοφερά χρώματα την ολιγωρία των Αρχών να ανταποκριθούν γρήγορα στην καταστροφή και να σώσουν τα θύματα της χειρότερης φυσικής καταστροφής που γνώρισε ποτέ η Κολομβία. Η φωτογραφία του Frank Fournier τραβήχτηκε λίγο πριν από τον θάνατο του κοριτσιού.

Πηγή των φωτογραφιών:http://www.newsbeast.gr/world/arthro/754151/ ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --eikones- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --sokaran-tin-oikoumeni/

[alfa-xi]

http://www.ianpettigrew.com/salty-girls.html