Αιμοληψιες

[Ulysses]

Ακομη ενας Foreas αν υπηρχε θα βρισκαμε και την απαντηση του υπουργειου στον διοικητη του Θεαγενειου το 2000.

Θα παρακαλουσα αν καποιοι δεν εχουν κατι επ'ουσιας να προσθεσουν να μην κανουν αλλο spamming.

Ευχαριστω πολυ.

[Clemence]

Ακομη ενας Foreas αν υπηρχε θα βρισκαμε και την απαντηση του υπουργειου στον διοικητη του Θεαγενειου το 2000.

Θα παρακαλουσα αν καποιοι δεν εχουν κατι επ'ουσιας να προσθεσουν να μην κανουν αλλο spamming.

Ευχαριστω πολυ.

αν θέλεις μπορείς να χρησιμοποιήσεις το κουμπάκι report για να αναφέρεις κάτι. θα μας διευκόλυνες πολύ. ευχαριστώ.

[Ulysses]

Ευχαριστω τον DrYannis και τον Foreas.

Kαι επαναλαμβανω παρακαλω stop spamming προς πασα κατευθυνση.

Ευχαριστω.

[Foreas]

Χαλαρώστε βρε!

Το θέμα είναι μάλλον ασαφές.

Αν δείτε εδώ

http://www.aimodosia.org/aimodosia/nomoi.htm

ΝΟΜΟΣ ΥΠ΄ ΑΡΙΘ. 1820 ο οποίος καταργήθηκε :

Άρθρο 11

Αιμοληψία

1. Η κρίση για την καταλληλότητα του αιμοδότη γίνεται από γιατρό.

Η εκτέλεση της αιμοληψίας γίνεται από επισκέπτες υγείας και νοσηλεύτριες - νοσηλευτές. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης μπορεί επίσης να ανατεθεί η εκτέλεση της αιμοληψίας από τον προϊστάμενο γιατρό σε ειδικά εκπαιδευμένους τεχνολόγους.

Ο νέος νόμος 3402/2005 είναι μάλλον ασαφής στο θέμα αυτό.

Μάλιστα, βρήκα ένα κείμενο της ομοσπονδίας των νοσηλευτών με μια γνωμοδότηση του νομικού τους τμήματος (ΟΧΙ νόμος δηλ.), ότι κάνουν αιμοληψίες μόνο σε οξέα περιστατικά, όχι τακτικά....

http://www.pasyno.gr/docs/aimolipsies.pdf

εκεί λένε:

"Σύμφωνα με το ΠΔ 157/1991, οι αιμοληψίες είναι σαφέστατα ιατρική πράξη, όπως προκύπτει από τον πίνακα των ιατρικών πράξεων (αύξων αριθμός 93) "

αλλά αν δείτε το

ΠΔ 157/1991

http://rapidshare.com/files/21625925/62_30.04.1991_.pdf

στη θέση 93 το μόνο που βρήκα ήταν

Αιματοληψία στο σπίτι κατά την ημέρα...

[Ulysses]

Ο νομοθετης αφησε το θεμα ασαφες,μαλλον οχι τυχαια.

Ετσι ο καθενας ερμηνευει οπως θελει την κατασταση.

Δημοσιο'υ'παλληλικη αλληλεγγυη rules here...

Αυτο ομως ομως δεν ειναι λογος για υπαναχωρησεις...

Ο Κωδικας Ιατρικης Δεοντολογιας αναφερει παντως τα εξης:

Άρθρο 1 : Έννοιες, ορισμοί και πεδίο εφαρμογής του παρόντος

1. Ιατρική πράξη είναι κάθε πράξη που διενεργείται με σκοπό την με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.

2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.

3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.

Στην συζητηση στην Βουλη την Τριτη 1 Νοεμβριου 2005 επι της αρχης του σχεδιου νομου του Υπουργειου Υγειας και Κοινωνικης Αλληλεγγυης για τον παραπανω κωδικα,ο υφυπουργος κος Γιαννοπουλος δηλωσε τα εξης:

''Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γεγονός ότι το νομοσχέδιο αυτό, όπως τουλάχιστον έγινε αποδεκτό από όλες τις πολιτικές πτέρυγες και απ’ όλους τους συναδέλφους που μίλησαν, έχει μία ιστορική προοπτική, γιατί εδώ και πενήντα χρόνια υπήρχε ένας Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, τον οποίον ήμασταν υποχρεωμένοι να τον αλλάξουμε σε πάρα πολλά σημεία.

Και γιατί να τον αλλάξουμε; Πάρα πολλά δεδομένα καινούργια μπήκαν μέσα στη ζωή μας. Μπήκαν νέες τεχνολογίες, νέες δυνατότητες, άρα λοιπόν θα έπρεπε και ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας να είναι ένας σύγχρονος, ένας μοντέρνος κώδικας. Και μπορεί να πει κανείς τι είναι αυτός ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας. Είναι ένας κώδικας συμπεριφοράς, είναι ένας τρόπος δράσης, είναι η καθημερινή μας βιωματική μας λειτουργία στο χώρο άσκησης του λειτουργήματος της ιατρικής.

Παρά τους οποιουσδήποτε κανόνες αφορισμούς ή δυσκολίες που μπορεί να έχει ένας Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, θα έλεγα ότι μπορεί να υπάρξει μια αγωγή δική μας του γιατρού η οποία βέβαια δεν μπορεί να γίνει σε μεγάλες ηλικίες, αλλά είναι μια παιδευτική διαδικασία που πρέπει να ξεκινήσει και από την οικογένεια όταν κανείς προσανατολίζεται να γίνει διάκονος της ιατρικής αλλά κυρίως και μέσα από τα πανεπιστήμια μέσα από τις ιατρικές σχολές που εμείς οι πανεπιστημιακοί οφείλουμε πραγματικά στους νέους γιατρούς, εκτός από να τους μάθουμε τις επιδεξιότητες στην ιατρική τέχνη και επιστήμη και εκτός από τις δυνατότητες που θα τους δώσουμε στη διαγνωστική προσέγγιση, να τους δώσουμε πραγματικά τη δυνατότητα της προσέγγισης του ανθρώπου με ανθρωπιά!

Ηθική και επιστημονική ανεξαρτησία του γιατρού: Μέχρι πού μπορεί να φθάνει η επιστημονική ανεξαρτησία του γιατρού; Πρέπει να είναι άκριτη, πρέπει να μην έχει μέτρα, πρέπει να είναι αχαλίνωτη; Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κάθε ένας μας γιατρός είναι, σύμφωνα με την εκπαίδευση και την επιστημονική δυνατότητα την οποία έχει ότι πρέπει να απλώνει και τα χέρια του. Αλλά ποιος θα είναι αυτός ο οποίος θα πει σ’ έναν συνάδελφο ότι μπορείς να κάνεις μια εξειδικευμένη εγχείριση, να κάνεις ένα λεμφαδενικό καθαρισμό του τραχήλου τη στιγμή που δεν έχεις χειρουργήσει αλλά έχεις φιλοδοξία, ενδεχομένως, να κάνεις μια τέτοια εγχείριση;

Θα μου επιτρέψετε, λόγω της μακράς μου θητείας στο πανεπιστήμιο και στο νοσοκομείο, πιθανόν πολλές φορές να παρασυρθώ, στην ομιλία μου που έχει σχέση με την ιατρική δεοντολογία, με περιπτωσιολογίες. Αλλά οφείλουμε να καταθέσουμε ορισμένα πράγματα για να γίνει κατανοητό το πού μπορεί να φθάσει η ανεξάρτητη επιστημονική λειτουργία ενός γιατρού όταν δεν θα εμπνέεται από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας που θα μπορεί να πει κανείς ότι θα είναι ένα φρένο στη λειτουργία του.

Το ιατρικό πιστοποιητικό και οι ιατρικές γνωματεύσεις, πολλοί συνάδελφοι σχολιάσανε, είναι ένα αίτημα διακαές όλων των συναδέλφων. Δεν μπορεί να υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ της πιστοποίησης, βεβαίωσης ενός συναδέλφου που είναι σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο και ενός γιατρού που ασκεί το λειτούργημα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Βεβαίως, η οποιαδήποτε πλαστή πιστοποίηση έχει τις συνέπειες του Ποινικού Κώδικα. Και υπάρχει βέβαια η αξιολόγηση, όχι σε επίπεδο κριτικής ανάλυσης της βεβαίωσης και πιστοποίησης, αλλά της νομικής κατοχύρωσης ενός πιστοποιητικού από τα θεσμοθετημένα όργανα τα οποία αποτελούν τις πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες επιτροπές.

Στο άρθρο 6 που έγινε μια αναφορά για τα κωλύματα και ασυμβίβαστα τοποθετήθηκε ο κύριος Υπουργός και μάλιστα στην παράγραφο 5. Είναι ακριβώς κάτι που θα μας απασχολήσει στη συζήτηση που θα γίνει όταν θα έρθει στην μεθαυριανή συζήτηση επί των άρθρων. Πράγματι, είναι γεγονός, ότι πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι έτυχαν να έχουν κληρονομικά δεδομένα από γονείς επιχειρηματίες, εκείνην τη στιγμή τι θα πρέπει να γίνει, που αντίκειται και στο κληρονομικό δίκαιο; Να, λοιπόν, θα δοθεί η ευκαιρία μιας καλύτερης διατύπωσης στην παράγραφο 5 του άρθρου 6.

Η ιατρική σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού: Ένας γιατρός πρέπει να έχει τη δυνατότητα μέσα από τη μακροχρόνια εκπαίδευση που έχει να εμπνέει σεβασμό. Αλλά για να εμπνέει σεβασμό πρέπει πραγματικά να εκπαιδευτεί πως θα λειτουργήσει, πώς θα προσεγγίσει, πώς θα προσπελάσει έναν άρρωστο για να τον φέρει κοντά του, να πάρει ένα καλό ιστορικό. ‘Ένα καλό ιστορικό –οι περισσότεροι είμαστε γιατροί εδώ μέσα- είναι το 70% της διαγνώσεως.

Οπότε, αν δεν μπορείς να πάρεις ένα καλό ιστορικό, ο ασθενής δεν έχει τη δυνατότητα να σε αποδεχθεί και μοιραίως δεν μπορείς να λειτουργήσεις και ως καλός γιατρός.

Να, λοιπόν, αυτό το μεγαλείο το οποίο ενέχει η ιατρική, εμείς οι γιατροί, τουλάχιστον οι χειρουργοί, όσον αφορά την οποιαδήποτε εγχειρητική πράξη την οποία κάνουμε. Εμείς έχουμε ακριβώς –το λέω και πάλι- συγκριτικά με άλλους συναδέλφους άλλων επιστημών, ένα μεγαλείο. Ποιο είναι αυτό; Εμείς θα κάνουμε την ίδια χειρουργική πράξη σ’ έναν ο οποίος είναι φίλος, σ’ έναν εχθρό, σ’ έναν ο οποίος ανήκει σε εντελώς διαφορετικό θρήσκευμα, ανεξαρτήτου φυλής, ανεξαρτήτου συγκρότησης.

Να, γιατί ο γιατρός δεν θα πρέπει να εκμεταλλεύεται –θα έλεγα- την εμπιστοσύνη του ασθενούς, να χρησιμοποιεί τη θέση αυτή για σύναψη διαφόρων ανάρμοστων προσωπικών σχέσεων, όπως αναφέρεται περιγραφικά στο άρθρο 8.

Ποιες είναι οι υποχρεώσεις του γιατρού; Οι υποχρεώσεις του γιατρού λέμε ακριβώς στο άρθρο ότι είναι στα επείγοντα περιστατικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Μα, θα μου πείτε: Τι θα γίνει, αν δεν έχει την εξοικείωση, δεν έχει τη δυνατότητα, δεν έχει εκπαιδευτεί τόσο καλά ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε μια αιμορραγία που του τυχαίνει στο δρόμο; Έχουμε δει τέτοια περιστατικά που έχουν χαθεί και άρρωστοι, γιατί μπορεί κάποιος να ήταν γιατρός, αλλά δεν είχε αυτή τη δυνατότητα να μπορέσει να πάει να «πατήσει μία καρωτίδα», η οποία είχε μια τραυματική ρήξη ή μια ανευρυσματική διάταση του επιπολής φλεβικού δικτύου.

Εκεί λοιπόν τι χρειάζεται; Ναι στην Ιατρική Δεοντολογία, ναι στους κανόνες, εδώ όμως, για να φθάσουμε ακριβώς σε αυτό το σημείο, πρέπει να έχουμε και την καλή ιατρική παιδεία για να εξασφαλίσουμε στους γιατρούς αυτές τις δυνατότητες. Πιστεύουμε ότι αυτήν τη στιγμή το εκπαιδευτικό μας σύστημα λειτουργεί σ’ ένα ικανοποιητικό επίπεδο, θα μπορούσαμε όμως να είμαστε και καλύτεροι και αυτό αποτελεί ένα στοιχείο και μια πρόκληση για μας, ότι δηλαδή θα πρέπει ακριβώς να βελτιώσουμε την εκπαίδευση των νέων συναδέλφων.

Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση είναι κάτι για το οποίο όλοι έχουμε αγωνία, όμως πολλές φορές δεν την εμπεδώνουμε. Η ιατρική εκπαίδευση είναι συνεχής. Πρέπει να διαβάζουμε συνέχεια. Πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι στο σήμερα, όχι στο χθες. Δεν έπεται, επειδή πήρες ένα πτυχίο ιατρικής ή έκανες μια ειδικότητα –ανάλογα τι ειδικότητα και πόσα χρόνια- ότι μ’ αυτό τελείωσες τις εκπαιδευτικές υποχρεώσεις σου απέναντι στην κοινωνία.

Υπάρχει διαφορετική φιλοσοφία, όσον αφορά την εκπαίδευση του γιατρού με την εκπαίδευση την οποία μπορεί να έχει –χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν επιστήμονα- ένας γεωλόγος, επί παραδείγματι ή ένας θεολόγος. Εάν δεν μπορέσουμε να έχουμε ενημέρωση του σήμερα, δεν μπορεί να είμαστε αποδοτικοί, δεν μπορεί να είμαστε αποτελεσματικοί, όπως είπα προηγούμενα στο συγκεκριμένο άρθρο 9, στα επείγοντα περιστατικά. Έξω υπάρχουν εξετάσεις που δίνουν τα bors κάθε τρία χρόνια, για να δουν αν πράγματι ο γιατρός είναι ενημερωμένος.

Μην ξεχνάμε και το άλλο που αναφέρεται, ότι αυτοί οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει την ιατρική πάνω από δύο χρόνια, πρέπει να ξανασπουδάσουν ιατρική. Να, λοιπόν, κάτι που για όλους μας, για εμάς τους λειτουργούς της υγείας, αποτελεί μία πρόκληση συνεχούς εκπαίδευσης, ενημέρωσης, ρετουσαρίσματος.

Υποχρέωση της ενημέρωσης. Πρέπει να ενημερώσουμε πραγματικά τους ασθενείς σε όλα τα θέματα, τα οποία αντιμετωπίζουν. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι είμαστε ένας μεσογειακός λαός, μια χώρα με ιδιαιτερότητες, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που είναι διαβαθμισμένο με πολίτες που πολλές φορές δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκωδικοποιήσουν επιστημονικές λέξεις και ορολογία δική μας και που καμιά φορά –θα έλεγα- δεν θέλουν να νοιώσουν την πραγματική τους εικόνα, κάτι που διαφέρει σε άλλους λαούς, που έχουν μια άλλη ιστορία, έχουν μια εντελώς άλλη ψυχολογία και λειτουργεί διαφορετικά ο γιατρός.

Το λέω αυτό γιατί και με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας λέμε ότι ναι, πρέπει να έχει ενημέρωση ο ασθενής ή αν δεν έχει τη δυνατότητα να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματός του, τουλάχιστον οι συγγενείς θα πρέπει να ενημερωθούν και για τη βαρύτητα της νόσου, αλλά και για τις ενδεχόμενες επιπλοκές που ήθελαν εμφανισθεί από τις οποιεσδήποτε εγχειρητικές τεχνικές.

Και θα έλεγα, κύριοι συνάδελφοι, ότι πολλές φορές γίνεται ένα λάθος μεταξύ του ιατρικού λάθους και της επιπλοκής που εμφανίζεται, να εκλαμβάνεται από πάρα πολλούς ως ιατρικό λάθος και να υπάρχει και ο ιατρικός διασυρμός, αλλά και γενικότερα να υπάρχουν αυτές οι διεκδικήσεις, οι παράλογες πολλές φορές, σε επίπεδο αστικής ευθύνης.

Επειδή άκουσα τον κ. Κοσιώνη που έκανε ένα σχόλιο όσον αφορά το θέμα της αστικής ευθύνης, θέλω να πω ότι ναι, οι γιατροί πρέπει να έχουν την ασφάλειά τους, όπως παρέχεται αυτήν τη στιγμή από το νοσηλευτικό ίδρυμα που εργάζονται και παράλληλα, αν κάποιος αισθάνεται ιδιαίτερη ανασφάλεια, μπορεί και ο ίδιος να καταφύγει –αυτό γίνεται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα για το mal practice- σε ασφαλιστικές εταιρείες.

Δεν θα ήθελα να κάνω σχόλιο τι μπορεί να γίνει αύριο. Πιστεύω όμως ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Όπως απέναντι από κάθε νοσοκομείο είναι ένα φαρμακείο ή ένα γραφείο τελετών, πιθανόν αύριο να έχουμε και δικηγορικά γραφεία, όπου βγαίνοντας κάποιος με το εξιτήριο, να πηγαίνει να ζητάει ευθύνες για ιατρικά λάθη, τα οποία δεν θα είναι τίποτε άλλο, παρά ιατρικές επιπλοκές.

Ενημέρωση ασθενή. Χρειάζεται η ενημέρωση του ασθενή για όποιες, θα έλεγα, χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται. Φανταστείτε σ’ έναν καρκίνο του πρωκτικού σωλήνα, όπου θα πρέπει να βγει ένας άρρωστος με μία κολοστομία. Με συγχωρείτε που κάνω αυτήν την αναφορά, αλλά είναι για να δώσω ακριβώς τη διάσταση: το πόσο πρέπει να ενημερώσουμε τον ασθενή για ό,τι ήθελε συμβεί. Να μην τον ενημερώσουμε και την άλλη στιγμή, μετά από το χειρουργείο, να βγει με μία μόνιμη κολοστομία.

Τι γίνεται στην Αμερική: Στην Αμερική περνάει ειδικό team τη νύχτα, σε ενημερώνει τι θα γίνει και μαρκάρεται πού θα τοποθετηθεί η κολοστομία. Πάρα πολλές φορές και εγώ έχω αποκρύψει την αλήθεια, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποδεχθεί ο ασθενής αυτήν την ακρωτηριαστική τεχνική.

Θα μπορούσα να απεραντολογήσω, αλλά σεβόμενος το χρόνο, δεν θα ήθελα έτσι μοναχικά, να κάνω μία ιστορική αναφορά στο παρελθόν.

Ιατρικό απόρρητο: Αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς οι γιατροί δυστυχώς είμαστε μοναχικοί άνθρωποι. Είμαστε μοναχικοί σε κάποιες ειδικότητες, γιατί αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων να κλείσουμε μέσα στην καρδιά μας το κάθε πρόβλημα που έχει ο ασθενής. Και βεβαίως, πρέπει να κρατήσουμε επτασφράγιστο το στόμα μας όσον αφορά το τι έχει κάποιος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και μετά θάνατον που μπορεί κάποιο νόσημα να αποτελέσει οικογενειακό σπίλωμα, να μη δώσουμε τη δυνατότητα της διαρροής αυτής της γνώσης και της πληροφορίας.

Η τήρηση του ιατρικού αρχείου: Βεβαίως, χωρίς αρχείο δεν μπορεί να κινηθεί και ο γιατρός, ο ελευθεροεπαγγελματίας, και το νοσοκομείο. Είναι μία μεγάλη υπόθεση που βεβαίως εμείς τη ζούμε, τη βλέπουμε και αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες οι οποίες υπάρχουν.

Αμοιβή γιατρού: Σήμερα, ημέρα θρησκευτική, των Αγίων Αναργύρων, γιορτάζουν βέβαια όλοι οι γιατροί οι ανάργυροι, που είναι η πλειοψηφία του ιατρικού σώματος και της ιατρικής οικογένειας. Σήμερα βέβαια δεν γιορτάζουν οι κάποιοι λίγοι επίορκοι, φιλάργυροι. Ως προς το πώς μπορεί να γίνει, γιατί ακούστηκαν πολλά για τα «φακελάκια», κανείς δεν πιστεύει ότι με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, με τις ποινές, ότι κάποιοι θρασείς συνάδελφοι, ενδεχομένως, θα σωφρονιστούν. Είναι θέμα αγωγής, είναι θέμα πίστης στο λειτούργημα, στη διακονία την οποία αναλαμβάνει ο κάθε γιατρός να κάνει. Αλλά θα πρέπει να πούμε -και έχει αποτελέσει και σχόλιο του κυρίου Υπουργού- για τις αμοιβές των γιατρών –μιλάω για το Εθνικό Σύστημα Υγείας- πως θα πρέπει να αναμορφωθούν και θα αναμορφωθούν σύμφωνα με τα δημοσιονομικά μας.

Όσον αφορά στα ιατρικά συμβούλια, πράγματι αυτά είναι μια πολύ καλή θέση στο να αποδεχθεί ο συνάδελφος γιατρός ότι μια δεύτερη γνώμη στην ιατρική δεν κάνει κακό. Ο κάθε θεράπων ιατρός πρέπει να έχει την αίσθηση ότι ένας άλλος μπορεί επικουρικά να λειτουργήσει και στη διαγνωστική, αλλά και στη θεραπευτική προσέγγιση.

Θα μου επιτρέψετε να σας πω ένα μικρό παράδειγμα. Το 1992-1993 ήταν άρρωστος ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου και βρισκόταν σε κρατικό νοσοκομείο, όπου θεράπων ιατρός –τα λέω γρήγορα- ήταν ο Δημήτρης Κρεμαστινός, ο οποίος ανέλαβε την όλη ιστορία. Τότε, του είχα επισημάνει ότι δεν μπορείς μόνος σου να κάνεις τον θεράποντα ιατρό, εάν δεν έχεις ένα επιτελείο άλλων συμβούλων που να μπορέσουν και αυτοί να προσεγγίσουν τη νοσολογική οντότητα του τότε Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Πράγματι, έγινε συμβούλιο με τότε εννέα έγκριτους καθηγητές και επιστήμονες οι οποίοι ήταν και της προσωπικής επιθυμίας του ιδίου και της οικογένειας και, μάλιστα, τότε καθιερώθηκε το ιατρικό ανακοινωθέν. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστου με είχε ονομάσει τότε «ο κύριος ιατρικό ανακοινωθέν».

Όσον αφορά το ρόλο του γιατρού στην εκπαιδευτική διαδικασία, θα έλεγα ότι πρέπει να εκπαιδεύουμε τους νεώτερους και να τους κάνουμε καλύτερους από εμάς. Πρέπει να δώσουμε αυτήν τη δυνατότητα στα νέα παιδιά να μπορέσουν να μας αποδεχθούν σαν εκπαιδευτές, αλλά και εμείς να είμαστε καλοί εκπαιδευτές.

Η εκπαίδευση όμως δεν είναι μια διαδικασία, όπως άκουσα, που πρέπει να μπει στη λογική του δαιμονισμού και της κατασυκοφάντησης εταιρειών, ότι αναλαμβάνουν επί παραδείγματι να εκπαιδεύσουν και να έχουν την οργανωτική διαδικασία συνεδρίων. Χωρίς συνέδρια δεν μπορούμε να καθιερωθούμε επιστημονικά. Χωρίς ενημέρωση δεν γίνεται. Θα ήταν ευχής έργον να είχαμε τόσο καλή οικονομική κατάσταση και ευρωστία στο Υπουργείο, ώστε το Υπουργείο Υγείας να αναλάμβανε αυτήν την πρωτοβουλία της διά βίου εκπαίδευσης.

Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν αδυναμίες. Το ξέρετε πολύ καλά, οι περισσότεροι είμαστε γιατροί.

Όσον αφορά τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, θα έλεγα το εκπαιδευτικό κομμάτι που προσλαμβάνεις από ένα συνέδριο ή από μια συμμετοχή σου σε μια στρογγυλή τράπεζα ή οι τεχνολογίες οι οποίες διαφημίζονται μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες, να μην αποτελούν στοιχείο προκλητής ζήτησης αυτών των υπηρεσιών που ανεβάζουν το κόστος με όλες τις απρόβλεπτες εξελίξεις.

Δεν λέει κανείς «όχι» στην ιατρική έρευνα και θα ήταν αντιεπιστημονικό να καθιερωθούν κώδικες σκληροί όσον αφορά το ερευνητικό πεδίο δράσης των γιατρών. Υπάρχει η εθνική επιτροπή που καθορίζει τα σχετικά με τα πρωτόκολλα των κλινικών ερευνών και πραγματικά δίνεται η δυνατότητα και στην Ελλάδα να γίνουν πάρα πολλές κλινικές έρευνες. Αυτήν τη στιγμή, ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των ερευνών φεύγει στο εξωτερικό με απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Όσον αφορά τις ιατρικές αποφάσεις στο τέλος της ζωής, κύριοι συνάδελφοι, ακούστηκε πράγματι το θέμα της ευθανασίας. Ποιος είναι υπέρ της ευθανασίας; Ποιος είναι αυτός ο οποίος, ακόμα και αν συνειδητά ο ασθενής τον προτρέψει ή τον παρακαλέσει ή με οποιονδήποτε τρόπο όχι του επιβάλει, αλλά του δημιουργήσει την αίσθηση ότι θα πρέπει να είναι αυτός ο οποίος θα τον οδηγήσει στην Αχερουσία Λίμνη, θα φθάσει σε αυτό το επίπεδο; Έχει τη δύναμη της ψυχής εκείνην τη στιγμή έστω και από έναν αναπνευστήρα να τραβήξει το καλώδιο; Έχει τη δύναμη της ψυχής εκείνην τη στιγμή που ο ασθενής –σε όλους μας έχει τύχει- πολλές φορές μέσα ακριβώς στις τελευταίες του στιγμές, έχοντας επίπεδο συνείδησης, λέει «γιατρέ μου, δεν θέλω άλλο, μη με κουράζεις πια»; Αυτές είναι εκφράσεις που τουλάχιστον εμείς τις έχουμε βιώσει.

Μπορεί κανείς να το κάνει αυτό; Έχει δύναμη; Εδώ είναι το θέμα που ξεπερνά και τον Κώδικα της Ιατρικής Δεοντολογίας, γιατί είναι η ανθρωπιά του κάθε γιατρού που δεν του δίνει το δικαίωμα αυτό.

Ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Έρχεται η επιστήμη τώρα, έρχεται ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας να πει «ναι, απαγορεύω» σε κλωνοποιήσεις. Για φαντασθείτε, όμως, αν θα μπορούσε ένας νομοθέτης, προ της ερεύνης και των εργασιών του STEP 2, εδώ και τριάντα έως τριάντα πέντε χρόνια να έλεγε, τη στιγμή που ξέραμε τι ήταν το γονιδίωμα, ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε μελέτη, εξέταση, ανάλυση, χαρτογράφηση του γονιδιώματος; Θα μιλάγαμε τότε για μια ιερά εξέταση, η οποία θα λειτουργούσε σε απαγορευτικό επιστημονικό επίπεδο. Έρχεται, όμως, τώρα ο νομοθέτης να δώσει πραγματικά το απαγορευτικό σήμα, το μήνυμα ότι τώρα δεν είναι δυνατόν να φθάσουμε σε κλωνοποιήσεις ατόμων.

Και επειδή άκουσα κάποια πράγματα, θα πω για τις Μ.Ε.Θ.. Ο συνάδελφος κ. Βέρρας, ο οποίος δεν είναι εδώ αυτήν τη στιγμή, έχει δίκιο που είπε για το πότε, πού, ποιος θα αποφασίσει. Ποιος θα πάρει, όμως, το κουράγιο να τραβήξει έναν αναπνευστήρα; Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Δεν έχουμε φθάσει ως ελληνική κοινωνία, ιατρική οικογένεια να αποφασίζουμε για κάτι τέτοιο. Στην Αγγλία υπάρχουν άλλες νόρμες και κανόνες. Στην Αγγλία καρκινοπαθής πάνω από εβδομήντα πέντε ετών δεν μπαίνει σε εντατική μονάδα. Εδώ, όμως, και ο καρκινοπαθής στο τελικό στάδιο, με βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια, με προσδόκιμο επιβίωσης μηδενικό καταλήγουμε να μπαίνει και όχι συμβιβαζόμενοι.

Εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι, λειτουργούμε διαφορετικά. Είμαστε ένας μεσογειακός λαός, έχουμε διαφορετικά αισθήματα, έχουμε μεγαλώσει διαφορετικά, έχουμε μία βιωματική και παιδευτική ανατροφή διαφορετική και βέβαια μιλάμε και σε πολίτες, οι οποίοι έχουν μία συναισθηματική φόρτιση μαζί μας και ταύτιση, που δεν μπορούμε να τους πούμε «ξέρετε, υπάρχουν ντιρεκτίβες που λένε ότι δεν μπαίνεις σ’ ένα μηχάνημα».

Είχαμε προχθές ενενήντα δύο ετών γυναίκα με καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια στο «Σισμανόγλειο» και βεβαίως τη βάλαμε σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Τι θα λέγαμε στους συγγενείς, τι θα λέγαμε στους γνωστούς, στην επίκληση αυτής της γερόντισσας της τετάρτης ηλικίας; Θα λέγαμε «εσείς απαγορεύεται, γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες»; Να, λοιπόν, που ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας είναι ένας καμβάς που μας δίνει τη δυνατότητα της συμπεριφοράς, αλλά θα έλεγα, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι εμείς οι γιατροί είμαστε αυτοί οι οποίοι, όχι μόνο πρέπει να σεβαστούμε τον Κώδικα, αλλά πρέπει να σεβαστούμε και τη συνείδησή μας, την ανθρωπιά μας απέναντι στις συμπεριφορές μας έναντι των πολιτών και ασθενών.

Σας ευχαριστώ.''

Eνω κατοπιν του εγινε η εξης επισημανση απο τον βουλευτη κο Κοσμιδη:

''Πρώτον, γιατί μόνο για το επάγγελμα του ιατρού και όχι και για άλλα επαγγέλματα που επικουρούν το ιατρικό, όπως οι νοσηλευτές, οι χειριστές ιατρικών μηχανημάτων και άλλοι; Άλλωστε αυτοί διενεργούν ιατρικές πράξεις, όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 1, παράγραφος 1. Αλλά ιατρικές πράξεις κατά το ίδιο άρθρο, παράγραφος 2 διενεργούν και οι ερευνητές, βιολόγοι, βιοτεχνολόγοι, γενετιστές, βιοχημικοί και άλλοι. Και είναι ορθώς ο ορισμός της ιατρικής πράξης στο άρθρο 1 σε αντίθεση με το αρχικό σχέδιο που θεωρούσε ιατρικές πράξεις με τον ίδιο σκοπό μόνο τις διενεργούμενες από ιατρό. Ωστόσο, τα λοιπά άρθρα αναφέρονται μόνο στον ιατρό και αυτός κατονομάζεται σε κάθε άρθρο και παράγραφο άρθρου.

Συνεπώς πρόκειται για κώδικα δεοντολογίας άσκησης του επαγγέλματος του ιατρού και όχι των ασκούντων ιατρικές πράξεις''

Ελληνικο δημοσιο σ'αγαπω...

Γεια σου Ελλαδα

[mchorti]

Τα φιαλιδια , Μαρια, ποιος τα ετοιμαζει?

στη χειρουργική που τις αιμοληψίες τις κάνουν ειδικευόμενοι και αγροτικοι αυτοι ετοιμάζουν και τα φιαλίδια δυστυχώς.

σε όλες τις άλλες κλινικές οι παρασκευαστές.

[Ulysses]

Συνεπως ο Κωδικας Ιατρικης Δεοντολογιας δεν αποτελει καθηκοντολογιο στην λειτουργια των ελληνικων νοσοκομειων.

Αποτελει Κωδικα δεοντολογιας στην ασκηση της ιατρικης.

Κανενας δεν μπορει να ισχυριστει οτι επειδη οι παρασκευαστες δεν ειναι ιατροι για αυτο δεν πρεπει να κανουν αιμοληψιες στις κλινικες,αλλα να ρουφουν αμεριμνοι το καφεδακι τους τα πρωινα,την ωρα που οι ειδ/νοι των τμηματων κανουν αγωνα δρομου για να προλαβουν ειτε να κατεβουν στα ΤΕΠ ειτε να μαζεψουν τα ασυμμαζευτα μετα απο γενικη εφημερια.

Και βλεπω καποιοι ιατροι δεν θυμουνται απο που ξεκινησαν,αλλα βολεμενοι εκει που ειναι τωρα παγιωνουν μια κατασταση που ο ιδιωτικου δικαιου εργαζομενος του νοσοκομειου,ο ειδ/νος,ειναι ο δουλοπαροικος της υποθεσης...

Αιδως Αργειοι!

[mchorti]

Εγω βλέπω ότι στην πράξη, απο ένα σημείο και μετά απλά κουράζεσαι να μαλώνεις και κοιτάς να τα βγάλεις πέρα όπως μπορεις.

Το μεγάλο πρόβλημα πολλές φορές είναι στο ΤΕΠ, όπου κι εκεί ακούς διάφορα του τύπου "εγω δεν είμαι τριετους φοιτησης νοσηλεύτρια και δεν δικαιούμαι να κάνω αιμοληψία" ή "να περάσεις εσυ τον ορο, αυτο είναι ιατρική πράξη". Αντε μετά βγάλε εφημερία αν έχεις και πόλεμο απο το νοσηλευτικό προσωπικό.

[Ulysses]

Το νοσηλευτικο προσωπικο ειναι αψογο.

Οι παρασκευαστες απ'εναντιας ειναι ο ανθος του νοσοκομειου...

Για να μην προσθεσουμε νοσοκομους ( νοσοκομους λεμε,οχι νοσηλευτες) που μου δινουν την εντυπωση ωρες ωρες ο,τι σαπροφυτουν...

Αλλα το θεμα μας ειναι οι αιμοληψιες απο τους παρασκευαστες.

[Clemence]

επειδή το θέμα ενδιαφέρει πολλούς από μας, θα ήταν χρήσιμο να προσδιορίζατε για ποιών τμημάτων ειδικευόμενους μιλάτε κάθε φορά

[Ulysses]

Ο νέος νόμος 3402/2005 είναι μάλλον ασαφής στο θέμα αυτό.

Ο ιδιος ο νομοθετης αφηνει ανοικτο το ενδεχομενο προσθηκων,την στιγμη που καποιοι αλλοι επικαλουνται τον συγκεκριμενο Κωδικα σαν να προκειται για την Βιβλο.

''Δώσαμε, επίσης, αφειδώς παραδείγματα της καθημερινής ιατρικής πράξης, είτε υπήρχαν νομολογιακές λύσεις είτε όχι. Είμαστε της άποψης ότι οι συγγραφείς πρέπει να παρέχουμε επιστημονικές και πρακτικές λύσεις στην καθημερινή άσκηση της ιατρικής.''

''Σε νεότερες εκδόσεις θα μπορούσαν να συμπληρωθούν τα κενά, οι παραλείψεις, αλλά και να συμπληρωθούν οι νομολογιακές κατευθύνσεις, τόσο των Διοικητικών Δικαστηρίων, όσο και του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (Α.Π.Σ.Ι.).''

Οριστε και το link:

http://www.iatronomiki.gr/

Αιδως Αργειοι...

[per-sempre]

Εχω απογοητευτει.Και αυριο εφημερευω και <<οφειλω>> να διαθεσω 3 τουλαχιστον, πολυτιμες ωρες, για να φτιαξω φιαλιδια/παραπεμπτικα.Αν ειναι δυνατον!

[bromptonista]

Ακομη ενας Foreas αν υπηρχε θα βρισκαμε και την απαντηση του υπουργειου στον διοικητη του Θεαγενειου το 2000.Θα παρακαλουσα αν καποιοι δεν εχουν κατι επ'ουσιας να προσθεσουν να μην κανουν αλλο spamming.Ευχαριστω πολυ.

Ρε παιδιά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω το θέμα και δε βλέπω πουθενά spamming. Τι ακριβώς εννοείς;

Εχω απογοητευτει.Και αυριο εφημερευω και <<οφειλω>> να διαθεσω 3 τουλαχιστον, πολυτιμες ωρες, για να φτιαξω φιαλιδια/παραπεμπτικα.Αν ειναι δυνατον!

Λατζέρης μέχρι αηδίας για 4 ευρώ την ώρα...

[Clemence]

Και βλεπω καποιοι ιατροι δεν θυμουνται απο που ξεκινησαν,αλλα βολεμενοι εκει που ειναι τωρα παγιωνουν μια κατασταση που ο ιδιωτικου δικαιου εργαζομενος του νοσοκομειου,ο ειδ/νος,ειναι ο δουλοπαροικος της υποθεσης...

Αιδως Αργειοι!

ενδιαφέρον, συνέχισε το να δούμε πού θέλεις να καταλήξεις ...?

[Ulysses]

Και βλεπω καποιοι ιατροι δεν θυμουνται απο που ξεκινησαν,αλλα βολεμενοι εκει που ειναι τωρα παγιωνουν μια κατασταση που ο ιδιωτικου δικαιου εργαζομενος του νοσοκομειου,ο ειδ/νος,ειναι ο δουλοπαροικος της υποθεσης...

Αιδως Αργειοι!

ενδιαφέρον, συνέχισε το να δούμε πού θέλεις να καταλήξεις ...?

Απο τις 7 Ιουλιου αυτη η καθυστερημενη ερωτηση δεν χρηζει απαντησεως....

Keep spamming

[Evanescent_doctor]

Το ότι πολλοί άλλοι που παρακολουθούν το topic δεν καταλαβαίνουν τι σε χάλασε και χαρακτηρίζεις ως spamming έχει καμιά σημασία για σένα;;;

[Ulysses]

Το ότι πολλοί άλλοι που παρακολουθούν το topic δεν καταλαβαίνουν τι σε χάλασε και χαρακτηρίζεις ως spamming έχει καμιά σημασία για σένα;;;

Εχεις και εσυ οπως η φιλη σου να προσθεσετε κατι ουσιωδες εδω....?Σε αυτο το τοπικ??

Αν εισαι εκπροσωπος ομαδος θα επρεπε να σκεφτεις και τις εκλογες που ειναι προ των πυλων...

Μηπως στο νοσοκομειο σου εκανες καποια κινηση μαζι με ολους τους αλλους ειδικευομενους οσον αφορα τις αιμοληψιες η' απευθυνθηκες στο υπουργειο?

Αν οχι,τοτε μαλλον πρεπει να προηγειται σκεψη πριν το posting...

Καταλαβες ποιοι 2 εισαστε ΟFF TOPIC εδω...

[Clemence]

δεν έχει μάλλον δει κάποιος εδώ ότι έχει παρέμβει ήδη ένας αδμιν στο θέμα.

οι κανόνες υπάρχουν για όλους και το να προκαλείς χωρίς λόγο δεν είναι ανεκτό εδώ.

το θέμα το κλείνω εγώ μέχρι να το δει αδμιν, γιατί βλέπω πως οι προκλήσεις δεν έχουν τέλος.

καλή συνέχεια με τα περί φίλων και λοιπά σε άλλα θέματα.

[DrYannis]

εδω και 6 μηνες αιμοληψιες πρωηνες διενεργουν οι ειδικευομενοι στο νοσοκομειο Παπανικολαου στην Θεσσαλονικη. εχω γινει πολυ καλος. ειναι λιγες οι παρασκευαστριες οποτε προτιμησαν να καθονται . τωρα σκεφτομαι να καταθεσω τα χαρτια για μονιμο διορισμο ως αιμοληπτης μεσω ασεπ. ααφου εχω πτυχιο πανεπιστημιου, λογικα θα παρω τη θεση! ωραια. ασε που μολις διοριστω θα το παιξω αρρωστος με συνδρομο καρπιαιου σωληνα και δε θα ξαναπαρω αιμα!

[bad_samaritan]

τί είδικότητα παίρνεις? "αιμοληψίας"?

πέρα από την πλάκα, σε τί ειδικευεσαι?

[tsapgeo]

τί είδικότητα παίρνεις? "αιμοληψίας"?

πέρα από την πλάκα, σε τί ειδικευεσαι?

εχει απαγορευτει με αποφαση δικαστηριου να κανουν αιμοληψια το πρωι οι ειδικευομενοι.ψαξτο λιγο,θα δω και εγω αν μπορω να βρω κατι.

[gustavo]

εχει απαγορευτει με αποφαση δικαστηριου να κανουν αιμοληψια το πρωι οι ειδικευομενοι.ψαξτο λιγο,θα δω και εγω αν μπορω να βρω κατι.

ειναι σιγουρο αυτο? ποια ειναι αυτη η αποφαση συγκεκριμενα?

[DrYannis]

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ νομιζω. αλλα σκοπευω να γινω μονιμος αιμοληπτης. λετε να μετραει στο ασεπ το πτυχιο?ετσι ξεπερναμε και την ανεργεια των ιατρων.

στο θεαγενειο το 2000 ανοιξη τεθηκε το θεμα στην διοικηση του νοσοκομειου. τοτε ο υπουργος εξεδωσε υπουργικη αποφαση που τονιζε πως οι παρασκευαστριες θα πρεπει να διενεργουν τις αιμοληψιες τα πρωινα και τις αργιες - απογευματα οι νοσοκομες του τμηματος. οποιος μπορει και μενει αθηνα ας το ψαξει. προσπαθησα να βρω την υπουργικη αποφαση αυτη η οποια ακομα ισχυει αφου εκτοτε δεν παρθηκε αλλη αποφαση που να την ανερει αλλα δε την βρηκα.