Σύντομη Σύγχρονη Ιστορία της Ιατρικής Ή Που πας ρε φουκαρά Καραμήτρο.

[drkot]

Μετά από λίγες μέρες σε αυτό το Site και αφού προσπάθησα να περιδιαβώ όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος αυτού το μόνο που αποκόμισα είναι μία μάζα συναδέλφων που αγνοούν την Ιστορία της Ιατρικής και να επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια παραμυθάκια.

Λόγω ηλικίας μου αρέσει να λέω πλέον παραμυθάκια και σκέφτηκα να σας γράψω ένα όπως έζησα εγώ την άσκηση της Ιατρικής και του τί γινόταν δίπλα μου στα τελευταία 20 χρόνια.

Τα παλαιά χρόνια που δεν υπήρχε ΕΣΥ και πολλά Δημόσια Νοσοκομεία οι ιατροί ασκούσαν την ιατρική όπως τους βόλευε και είχαν τις θέσεις τους στο Νοσοκομείο και τα ιατρεία τους τις ώρες που δεν εργαζόταν στο νοσοκομείο. Οι αμοιβές που έπαιρναν από τα ταμεία ήταν υπέρογκες για την εποχή εκείνη (1200 δρχ επίσκεψη στις 30 επισκέψεις έπαιρνες το μισθό του βουλευτή) και ασκούσαν το έργο τους και έφτιαχναν την προίκα τους που τους έδινε και τη δυνατότητα του καλού γάμου.

Στα χρόνια εκείνα ιατρός πήγαινε όποιος άντεχε οικονομικά και είχε το κουράγιο να περιμένει 12 χρόνια για να γίνει πλούσιος. Οι άλλοι που θέλαν να τα πιάσουν χοντρά και γρήγορα ακολουθούσαν μηχανολογικές επιστήμες μιας και μετά το πτυχίο και το στρατό, σκότωνες ένα χωραφάκι έχτιζες κάτι και έπαιρνες το πρώτο σου εκατομμύριο. Η ιατρική ήθελε και διάβασμα και παιρνούσες κάποια χρόνια που δεν έπαιρνες λεφτά (ειδικευόμενος) οπότε δεν συνέφερε. Άσε που είχε και ηθικούς κώδικες στο να τα αρπάζεις. Κάποιοι βέβαια που προέβλεπαν την πτώση των μηχανικών κινήθηκαν προς ιατρικές σχολές (χαρακτηριστικό παράδειγμα οτι Ιατρική περνούσες και με 7 αλλά μηχανικός όχι κάτω του 8) με σκοπό να αναιβούν κοινωνικά και να γίνουν πλούσιοι.

Κατα τις αρχές του 80 τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν. Ο συγχωρεμένος Γεννηματάς στο όραμα του για μία σοσιαλιστική πολιτική και όπως όλες οι πολιτικές που θέλουν να δείξουν κοινωνικό πρόσωπο αποφάσισε να κάνει Δημόσια Υγεία. Και συγκροτεί το ΕΣΥ. Στα πλαίσια αυτά αντιγράφηκε το Αγγλικό σύστημα (το σοσιαλιστικότερο σύστημα στον κόσμο) με αποτελέσμα οι γιατροί να γίνουν πλήρους απασχόλησης και μετά από πολλές μάχες και αγώνες ανάμεσα σε ιδιώτες και ΕΣΥτες πλήρους και αποκλειστικής. Με αυτό το νόμο ο ειδικευόμενος πλέον παύει να παίζει το ρόλο του τσιρακιού δίπλα στους μεγαλογιατρούς που σιγά σιγά του μαθαίνουν και παίρνει έμμισθη θέση σαν ΙΑΤΡΟΣ στο σύστημα με βαθμίδα επιμελητή Γ’. Σαν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης ο ιατρός του ΕΣΥ παίρνει σταθερό μισθό ανάλογα με την βαθμίδα που είναι και ανεξάρτητα από το έργο που παράγει. Τα χρόνια εκείνα και κάποιοι που είχαν κάποια θέση και όνομα που το αποκτήσαν με προσωπικά έξοδα κάνοντας άμμισθα clinical attachement στο εξωτερικό, έβλεπαν ότι το όνομα τους και η προτίμηση του κόσμου δεν τους επιφέρει κανένα έσοδο. Από την άλλη το να πάνε στο ιδιωτικό επάγγελμα δεν συνέφερε λόγω κόστους (εφορία, έξοδα ιατρείου, έξοδα διαφήμησης), μείωσης της φήμης (έφευγε ο τίτλος του διευθυντή κλινικής) και τέλος λόγω ελλάττωσης των πελατών (άτομα από την εφημερία, ψάρεμα πελατών από τα δωρεάν τακτικά ΕΙ κλπ). Αποφασίσαν οι κύριοι αυτοί να συμπληρώσουν το εισόδημα τους και μιας και περάσαμε στη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ όπου η φοροδιαφυγή είχε γίνει εθνικό χόμπυ να βρούν τη λογική λύση του χρηματισμού (φακελάκι). Και έτσι όλοι ήταν ευτυχισμένοι ΕΣΥτες και ασθενείς. Οι ΕΣΥτες γιατί έπερναν ένα έξτρα εισόδημα και οι ασθενείς, μιας και ήταν συνηθισμένοι από το προηγούμενο συστημα το ιδιωτικό, οι τιμές τους ερχόταν φτηνότερες από το να πάνε σε ιδιωτικές κλινικές. Οι ιδιώτες από την άλλη λόγω ότι η πίτα ήταν μεγάλη αφήσαν τους φτωχούς ΕΣΥτες να κάνουν ότι θέλουν με τη μάζα και ασχοληθήκαν με τα υψηλά εισοδήματα των ιδιωτικών κλινικών.

Τις εποχές εκείνες και λόγω άσπρων μαύρων και λοιπων εισοδημάτων οι Ιατροί αποτελούν το μόνο επάγγελμα που χωρίς μεγάλο αρχικό κεφάλαιο βγάζεις πολλά λεφτά αμέσως μετά το πανεπιστήμιο. Άσε και την κοινωνική καταξίωση. Άσε και τις νύφες που σου τις τάζαν με την εισαγωγή σου και από το πρώτο έτος τα προξενιά γινόταν και εσύ απλά καθόσουν και σαν πασάς επέλεγες την καλύτερη. Οπότε αρχίζει πρώτα η ιατρική να αποκτάει βάσεις θεόρατες. Και μετά αρχίζει η φυγή στο εξωτερικό. Αρχικά Ιταλία. Αυτήν ξέραν όλοι οι μηχανικοί και αρχιτέκτονες που τώρα αρχίσαν να πεινάνε αυτή εμπιστευόταν για τα παιδιά τους. Κάτι όμως τα κουμουνιστικά και ο τσέ που εμφυτευόταν στα παιδιά, κάτι οι εξετάσεις για τους ξένους που βάλαν οι ιταλοί, κάτι τα fuore corso που ήθελαν διάβασμα παρόλες τις κομπίνες μετοίκησης βορρά νότου και τέλος και τα έξοδα, η έξοδος προς τα εκεί ήταν περιορισμένη και περιορίστηκε στα υψηλά εισοδήματα (εισοδηματίες, αρχιτέκτονες, ιατροί). Βρέθηκε η γειτονική Γιουγκοσλαβία. Πιο εύκολη λύση και χερσαία σύνορα. Άσε που λόγω πληθωρισμού τα έξοδα ήταν όσο να σπουδάσεις σε μία ελληνική πόλη. Έτσι ο κάθε μεσοαστός που ήθελε να εξασφαλίσει το παιδί του ή δεν μπορούσε να το στηρίξει με τα πανάκριβα φροντηστήρια (2.000.000 το μάθημα μπλόκ σεζόν) από την πρώτη λυκείου για να περάσει πανελλαδικές και να πραγματοποιήσει το παιδί του το όνειρό του το έστελνε εκεί. Οι πλούσοι ξαφνικά ανακαλύψαν ότ λόγω πληθωρισμού άμα πληρώσεις περνάς μαθήματα και ξαφνικά ξυπνήσαν και αυτοί και βρήκαν την προς βορρά λύση για τους κανακάρηδές τους που λόγω γκομενικών και άλλων ασχολιών αδυνατούσαν να διαβάσουν και να κάνουν κάτι στη ζωή τους. Λίγο αργότερα (86 – 87) και αφού εμφανίζονται οι πρώτοι γιατροί που είχαν σταλεί με υποτροφίες του ΚΚΕ στις κομμουνιστικές χώρες ως διαμαρτυρία στην καπιταλιστική νοοτροπία των πανελλαδικών, ο μέσος αστός αλλά και μικροεισοδηματίας ανακαλύπτει τα πανεπιστήμια της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Πρακτορεία οργανώνονται στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων πρακτορείων για Ιταλία και στέλνουν λεωφορεία με επίδοξους γιατρούς στις χώρες αυτές.

Κατά τις αρχές της δεκαετίας του 90 αρχίζουν τα λεφτά να αλλάζουν. Ακόμα με τα φακελάκια τα λεφτά λίγα. Οπότε αρχίζουν αγώνες να ενταχθούν οι ιατροί του δημοσίου στο ενιαίο μισθολόγιο κάτι που θα έδινε σημαντική αύξηση. Και έτσι και έγινε. Και γίναμε πλέον Δημόσιοι Υπάλληλοι ΠΕ. Οι ιδιώτες από την άλλη έχουν πρόβλημα με την πίτα. Πλέον όλοι κυνηγάνε τη μάζα. Εκεί το μόνο που πρέπει να εξασφαλιστεί είναι η πίτα. Και πρέπει να βγούν όσοι τη λυμαίνονται. Θύματα αυτού του εμφυλίου οι νέοι γιατροί. Κατά απαίτηση των Καρδιολόγων, Παθολόγων και Γενικών Γιατρών απαγορεύεται σε άτομο μη ειδικού να έχει ιατρείο. Εξαφανίζονται το ‘92 όλοι οι ιατροί άνευ ειδικότητας πρωτοβάθμιας φροντίδας. Οι φοιτητές είμασταν στον κόσμο μας. Με αυτό το νόμο και επειδή θα γινόταν μπάχαλο με τις ειδικότητες αποφασίζουν να καταργήσουν τις λίστες αναμονής και πλέον στην ειδικότητα να πηγαίνεις ανάλογα με το βαθμό πτυχίου και με μία προσωπική συνέντευξη. Οι φοιτητές βλέποντας το εξώφθαλμο αντιδρούν και κλείνουμε τις Σχολές. Και έτσι περνάει η πρώτη απαξίωση του πτυχίου μας και μένουμε με τις λίστες ειδικότητας. Το ‘94 αρχίζουν οι πρώτες αναμονές. 1-2 χρόνια για τα καλά νοσοκομεία λίγοι μήνες για τα άλλα. Αλλά ακόμα υπάρχουν άγονες ειδικότητες.

Πλέον δεν υπήρχαν Ιατροί που να εργάζονται ως άνευ ειδικότητας και να αποσυμφορίζουν το σύστημα. Όλοι τρέχαν να γίνουν ειδικοί. Άσε που αρχίσαν να βγαίνου οι πρώτοι απόφοιτοι από τις νέες Σχολές, να έρχονται οι πρώτοι μεγάλοι αριθμοί Δικατσάδες που σε συνδιασμό με τους πρόσφυγες από την Σ.Ε. προδιέγραφαν μία ζοφερή πορεία. Η πρώτη αντίδραση είναι να δημιουργηθούν νέες θέσεις ειδικότητας. Χαροποίησε ιδιέταιρα τα μικρά νοσοκομεία αφού τώρα θα είχαν και αυτά ειδικευόμενους και οι ειδικοί θα το παίζαν καθηγητές και θα απαιτούσαν φακελάκι. Άσε που τα βράδυα ο φακελωμένος ασθενής θα είχε γιατρό να τον προσέχει και δεν θα τους πρήζαν τα αρχίδια με τις παραξενιές. Οι εγκέφαλοι συνεδριάζουν (πρόεδροι Ιατρικών) να βρούν λύση. Εκεί παίζουν πολλές απόψεις. Πάγιο αίτημα του Αθηνών, Αριστοτελείου και Κρήτης και με την Πάτρα να μην φέρει αντιρήσεις ήταν οι απόφοιτοι των νέων σχολών (Λάρισσα, Δημοκρίτειο) να δίνουν ΔΙΚΑΤΣΑ μαζί με τους εξ ανατολών συναδέλφους λόγω ότι δεν είχαν πλήρεις υποδομές και να αναγνωρίζονται σαν πανεπιστήμιο Αθηνών και για όλους να ισχύει το 10% των υποψηφίων να περνάνε. Επίσης να σταματήσει η χορήγηση αδειών εργασίας για 5 χρόνια ώστε να ισορροπηθούν τα πράγματα. Τελικά μετά από πολλά μαλιοτραβήγματα και βρισίδια έμεινε μόνο το 10% του ΔΙΚΑΤΣΑ και να έχουν προτεραιότητα οι Ρωσοπόντιοι λόγω κοινωνικών λόγων (έπαιρνα επίδομα όσο ήταν άνεργοι και στοίχηζαν πολλά). Και εκεί παρατηρούνται τα έκτροπα που μας κατατρέχουν. Το ΔΚΑΤΣΑ το περνούσες πλέον μόνο άμα μιλούσες Ρώσικα ή άμα είχες πρώτου βαθμού συγγένεια με βουλευτή ή καθηγητή. Όλοι όσοι αγοράζαν τα πτυχία από ανατολάς και βόρεια περνούσαν σε μία εξεταστική και τα δύο μαθήματα και οι υπόλοιποι που έγραφαν για 9 δυστυχώς έμεναν απέξω (θέλαν να γίνουν και γιατροί τα τσογλανια επειδή διαβάζαν, ας διαβάζαν στα 18 τους να περνούσαν πανελλαδικές ήταν η ατάκα που έπαιζε). Λίγο αργότερα προστέθηκε και η τρίμηνη άσκηση για να μη χάσουν οι καθηγητές που εξετάζαν την δυνατότητα να εκτιμήσουν τα προσόντα των ΔΙΚΑΤΣΑδων και προστέθηκε το νέο προσόν πόσο πιο καλές ήταν κάποιες συναδέλφισσες/οι στις διάφορες λειχίες. Οι 5 – 10 καλύτερες/οι έπαιρναν την αναγνώριση.

Την εποχή εκείνη και επειδή αισθανόμασταν αδικημένοι που ήμασταν Δημόσιοι Υπαλλήλοι με μισθό ΠΕ αρχίζουμε να διεκδικούμε λεφτά. Οι αριστερές παρατάξεις βλέποντας κλασικά τον εαυτό τους σαν τζουκμπόξ απέργούσαν διακηρύσοντας ότι αν μας πληρώσουν περισσότερα θα γίνουμε αυτόματα και καλύτεροι γιατροί και θα προσφέρουμε πιο γρήγορη, άμμεση και ποιοτικότερη Ιατρική στους ασθενείς (αυτή τη λογική από κανένα απεργό δεν την έχω καταλάβει, πως αυτόματα μαθαίνεις πιο πολλά μόλις σε πληρώσουν περισσότερο δεν ξέρω) Οι υπόλοιποι ακολουθήσαν το παραδείγμα των χειρούργων (που θιγόταν πλέον να τους λές έτσι γιατί έκανε ρίμμα με το κακούργος, πανούργος) και αρχίσαν να τα αρπάζουν από όπου μπορούσαν (φάρμακα, αντιδραστήρια, εισαγωγή ασθενών κλπ, κλπ). Σε συναντήσεις με τους υπουργούς πάντα έπαιζε η απειλή θέλετε να σας πιάσω γιατα φακελάκια και να σας παίρνω τις άδειες; Κάτσετε με αυτά τα λεφτά και μην μιλάτε. Στην τελική επένδυσα να σας σπουδάζω όχι και να μου βγεί ξυνό να σας πληρώνω περισσότερο από τους άλλους που επένδυσα τα ίδια.

Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται μαύρα. Δύσκολοι καιροί. Με 1200 δρχ επίσκεψη δεν φτάνουν ούτε για ζήτω. Άσε που για να σε πληρώσει κάποιος έπρεπε να έχεις ένα μάτσο περγαμηνές από το εξωτερικό. Κάποιοι που είχαν τα λεφτά, αλλά και τις γνωριμίες να τους σπρώξουν έξω καλά. Οι υπόλοιποι πηγαίναν σε μικρές περιοχές.

Τότε γίνονται τα εξής. Αυτοί που στέλνονται έξω λόγω του ότι το μόνο κριτήριο πλέον ήταν η λειχία δεν μπορούν να στηρίξουν τους τίτλους τους πάντα. Με αποτέλεσμα οι συστατικές να καίγονται.

Οι ιδιώτες αλλά και οι περιφεριακοί γιατροί να αισθάνονται ότι την πίτα του φαρμάκου την τρώνε οι ανειδίκευτοι που μαθαίναν γρήγορα και χωρίς καμία αιδώ αντιγράφαν το παράδειγμά τους και κάναν έκτροπα από τα οποία αυτοί δεν τρώγαν. Οπότε ψηφίζεται ο νόμος ότι γιατρός άνευ ειδικότητας απαγορεύεται να χορηγήσει θεραπεία έκτος αν είναι άμμεση και επείγουσα ανάγκη.

Ταυτόχρονα ο ειδικευόμενος παύει να είναι γιατρός. Και είναι απλά ειδικευόμενος. Κάτι που το θέλαν αμφότερες οι πλευρές. Οι μεγάλοι για να μην τους παίρνουν την πελατεία και οι μικροί κυρίως εργαστηριακοι και παθολογικές ειδικότητες για να μην τους πρήζουν τα αρχίδια με παράλογες απαιτήσεις. Δυστυχώς ο έχων θέση πάντα είναι πιο δυνατός. Οι συνάδελφοι που πιστεύαν ότι θα χώσουν τελικά τον ειδικό να τους βοηθήσει τελικά καταλήγουν να γίνονται παντελώς οι γραφιάδες και τεχνολόγοι του ιδρύματος. Από την άλλη αυτοί που υπέφεραν ήταν οι χειρουργικές ειδικότητες όπου για να πιάσεις μαχαίρι έπρεπε να έχεις κάνει την περιποιήση όλων των άλλων εργαζομένων στον ασθενή να τον μεταφέρεις στο χειρουργείο και αν ήσουνα καλό παιδί μπορεί και να έρραβες δέρμα. Αλλιώς άμα ζητούσες να σου δείξουν, σέ όποια ειδικότητα και να ήσουν, κατέληγες ο Τζωνυ ΤΕΠ γιατί εκεί γίνεται το ψήσιμο και η εκπαίδευση. Σιγά σιγά δημιουργούνται δύο ομάδες ειδικευομένων. Αυτοί που θα γίνουν βοηθοί των μεγαλογιατρών και αυτοί που θα παν στην επαρχία και θα πασσάρουν τα περιστατικά στους μεγαλογιατρούς.

Από την άλλη δημιουργούνται δύο νέες κατηγορίες ειδικευομένων. Οι επιμελητές Β’ και οι επικουρικοί γιατροί. Ως ειδικοί πλέον μπορούν να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο να υπάρχει ειδικός γιατρός σε κάθε ραχούλα και αφού δεν ξέρουν και πολλά να απασχολούνται σαν ειδικοί αγροτικοί. Από την άλλη ως μή μόνιμοι (επικουρικοί με σύμβαση ενός έτους και Β΄ με σύμβαση πενταετίας) δεν πρέπει να σηκώνουν κεφάλι και να είναι καλά παιδιά στον διευθυντή τους ωστε να μπορούν να συνεχίσουν την ειδικότητα τους πλέον σαν γιατροί και με την ευθύνη του περιστατικού.

Από την άλλη ικανοποιούν και το πάγιο αίτημα των φοιτητών Ιατρικής για κατάργηση του προαπαιτούμενου αγροτικού για έναρξη ειδικότητας και οι αναμονές τινάζονται σε όλα τα νοσοκομεία σε όλες τις ειδικότητες.

Λόγω ελλειπούς εκπαιδεύσεως αλλά και λόγου υπερπληθώρας ειδικών, οι ειδικοί πλέον αναγκάζονται να καταφεύγουν σε διαφόρα βιοποριστικές λύσεις ανάγκης. Βασικοί εργοδότες διάφοροι μαφιόζοι λαχαναγορίτες/ επιχειρηματίες που ανοίγουν διάφορα πρωτοβάθμια πολυιατρεία. Από την άλλη αυτοί που έκαναν ειδικότητες σε νοσοκομεία με επαφή με τον ιδιωτικό τομέα γίνονται πλέον τσιράκια σε μεγαλοιδιώτες, Όσο για τους χειρουργούς οι μόνη λύση αυτό που τους προτείναν οι ειδικοί τους. Πάρε ειδικότητα και βάλε το περιστατικό στη ιδιωτική κλινική και εμείς θα σου διδάξουμε να το χειρουργήσεις και 50/50 τα λεφτά. Ο άλλος δρόμος του μόνιμου αγκιστρολόγου θέλει γνωριμίες.

Παρά την οικτρή κατάσταση κάποιοι που πρέπει να γίνουν διάδοχοι μεγαλογιατρών βγαίνουν έξω να αποκτήσουν τα φόντα. Εκεί όλοι πάνε σε θέσεις τοποτηρητή. Και σαν γλύφτες τις περισότερες φορές καίνε χαρτιά των συστησάντων. Κάποιο άλλοι προσπαθούν να πάρουν την εκπαίδευση που τους στερήθηκαν σαν ειδικευόμενους. Και εκεί χαλάν το όνομα του Έλληνα ιατρού γιατί όσο και να κρύβαν επιμελώς το ότι είναι ειδικοί έχοντας την αναγνώριση ειδικότητας οι άλλοι τους κρίνουν σαν τέτοιους.

Και παρόλα αυτά κάποιοι ακόμα επιμένουν να βγαίνουν έξω να γίνουν γιατροί βλέποντας τα παραδείγματα κάποιων λίγων που πλουτίζουν κυρίως στην επαρχία. Και κάποιοι ακόμα παιδεύονται να μπουν ιατρική.

Το κράτος αδυνατεί να συγκρατήσει στο λαιμό τους εξ ανατολών ιατρούς. Πρέπει κάποιους να αναγνωρίσει αυτόματα. Σε προσπάθεια του να περισώσει τον λαιμό ζητά από την ΕΕ να αναγνωρίσει μόνο τα πτυχία που πάρθηκαν από την ημέρα ένταξης των χωρών αυτών στην ΕΕ και όχι προγενέστερα. Η ΕΕ απειλεί πως αν συμβεί κάτι τέτοια θα πάψει να αναγνωρίζει τα Ελληνικά Πανεπιστήμια αφού πολλά από αυτά βρίσκονται σε χαμηλότερη σειρά κατάταξης από αντίστοιχα ανατολικά. Στο δίλλημα αυτό αποφασίζει να καρπωθεί γρήγορα πολιτικά το ζήτημα και περνάει στο παρα τρίχα πριν αναγνωριστουν τους περισσότερους και ανοίγει τους ασκούς του αιόλου. Αλλά και πάλι αποφασίσαν τους ασκούς του αιόλου να το εκμεταλευτούν κάποιοι για να περισώσουν την ιατρική και πλέον αναδεικνύοντας το δράμα της γενεάς σας που τελικά έχει καεί και καταστραφεί να αποτρέψει και να καταρρίψει τον μύθο γίνε γιατρός για να μην πεινάσεις. Έτσι οι αναφορές στο δράμα των γιατρών που πεινανε είναι συχνές στα μέσα και ότι έχει να κάνει με γιατρό και πεινάω είναι πρωτοσέλιδο. Στην τελική δούλεψε με τους αρχιτέκτονες και επέφερε τη ρύθμιση δεν θα δουλέψει με τους γιατρούς;

Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι; Ποιές οι λύσεις;

Από ότι βλέπω μέσα στο forum η λύση που ονειρεύεστε όλοι σας είναι να δωθούν σε όλους ειδικότητα και να αγωνιστείται μαλιοτραβηγμένοι και με χτυπήματα στον στίβο του ελεύθερου επαγγέλματος ή του ΕΣΥ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει άτυπη συμφωνία την επαναπροκηρυχθήσα θέση συναδέλφου Β΄ δεν την χτυπά κανένας. Να μην του κόψουμε το ψωμί μετά από 5 χρόνια του ανθρώπου. Ήδη είδα αρκετά τσογλάνια που ίσως λόγω πείνας την καταπατήσαν.

Από την άλλη η πίτα είναι δεδομένη. Για 12.000.000 κατοίκους (ας είναι καλά οι αλβανοί) είμαστε πολλοί οι γιατροί. Το να δημιουργούμε νοσήματα αλλά και αρρώστους για να επιβιώσουμε το κρίνω ώς απαράδεκτο. Υπολογίστηκε κάποτε πώς αν αυξηθεί η αμοιβή του ιατρού κατα 20% το τελικό κόστος νοσηλείας λόγω των άσκοπων εξετάσεων και θεραπείας θα είναι 150% πάνω.

Από την άλλη οι λύσεις που βλέπω του να μπούν όλοι στο ΕΣΥ και να πληρώνονται μάλλον σε σφαίρα φαντασίας ανήκουν. Δεν νομίζω κανένας να θεωρεί λογικά αιτήματα που έχω δεί σε κλινικές 10 κρεββατιών, με 3 επιμελητές και εξωτερικά ιατρεία κλινικής περίπου 100 ασθενών τον μήνα και 200 χειρουργεία το χρόνο να απαιτούν άλλους 2 επιμελητές. Είναι γελοίο. Με 15΄ εξέταση κατα μέσο όρο και 4ωρα εξωτερικά 3 φορές την εβδομάδα ο κάθε επιμελητής για να δικαιολογεί τα λεφτά του θα έπρεπε να βλέπει περίπου 180 ασθενείς στα εξωτερικά κάθε μήνα. Αν το κάνει αυτό και έχει ακόμα τεράστια λίστα αναμονής να απαιτήσει νέους. Όλα τα άλλα είναι απλά γιατί θέλουμε έξτρα φτηνούς (β΄) σκλάβους και εμείς οι παλαίουρες να μή δουλεύουμε.

Από την άλλη το να αυξηθούν οι θέσεις ειδικευομένων θα σας κάνουν μεγαλύτερα έρμαια στον αγώνα σε ποιόν θα δοθεί εκπαίδευση και σε ποιόν όχι. Και το να βγείτε ημιμαθείς τους μόνους που θα βολεύετε θα είναι αυτοί που σας θέλουν υποχείρια.

Η λύση έτσι που τη βλέπω εγώ είναι η ακόλουθη.

Πρώτα πρέπει να αυξηθεί η πίτα. Άρα η ιατρική που θα παρέχετε από τους ιατρούς στην Ελλάδα να είναι τέτοιου επιπέδου που να προσελκύει ξένους ασθενείς. Κάτι που κάνει η τουρκία ήδη αλλά δεν είναι τυχαίο που σε πολλές ειδικότητες είναι υπερδύναμη στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο.

Συνεπώς θα πρέπει να απαιτήσετε να προσδιοριστεί πρόγραμμα εκπαίδευσης και καθήκοντα στις ειδικότητες. Να γίνεται κυκλική εκπαίδευση στις ειδικότητες σε νοσοκομεία μίας περιοχής. Να κρίνονται τα νοσοκομεία και οι θέσεις ειδικότητας κάθε χρόνο ώστε να μην δίνει κάθε πικραμένο χωρίς επιστημονικό έργο νοσοκομείο ειδικότητα. Και να απαιτήσετε να ελέγχεται το κατα πόσο σας περνάνε την εμπειρία στα νοσοκομεία αυτά ή σας έχουν στο φτύσιμο. Και τις θέσεις αυτές για να μή φτάνετε να τις παίρνετε στα 40 να απαιτήσετε να χορηγούντε με εξετάσεις κάθε τρίμηνο. Χωρίς μεταφορές. Σαν τις πανελλαδικές να δηλώνονται ποιά νοσοκομεία θα χορηγήσουν ειδικότητες στο τρίμηνο και ανάλογα με το βαθμό και την προτίμηση να παίρνει κάποιος την θέση.

Από την άλλη και όσο κάποιοι είναι στην αναμονή και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από 15000 ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας να απαιτήσετε να καταργηθεί ο νόμος περι συνταγογράφησης και δυνατότητας ιατρείου για τους μή ειδικούς. Στην τελική είμαστε το μόνο επάγγελμα που απαγορεύεται να ασκήσουμε αυτό που έχουμε σπουδάσει ιδιωτικά παρά μόνο διορισμένοι στο δημόσιο (αγροτικοί)

Δεν νομίζω ότι ένας τελειόφοιτος ιατρικής με σωστές γνώσεις να μήν μπορεί να ρυθμίσει ζάχαρα και πιέσεις και να μην μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κρυολόγημα.

Έτσι οι συνάδελφοι που είναι στην αναμονή πλέον σαν ιατροί με ευθύνη των πράξεων τους και των αποφάσεων τους θα μπορούν να ασκούν το επάγγελμα το οποίο σπούδασαν.

Επίσης χάρης στην ιδιομορφία της πατρίδας μας να αυξάνει ο αριθμός των κατοίκων κάποιων περιοχών κατά τους θερινούς μήνες μπορεί να προταθεί στο υπουργείο να τοποθετεί να προσλαμβάνονται ιατροί κατά τους θερινούς μήνες σε τέτοιες περιοχές, σαν ιατροί πρωτοβάθμιας φροντίδας αλλά και σαν ειδικευόμενοι μάχιμων ειδικοτήτων (χειρουργοί, παθολόγοι ) αλλά μή εκπαιδευτικές θέσεις για βραχύ χρονικό διάστημα ο οποίοι θα επιφέρουν έσοδα από της πληρωμές που θα δίνουν τα ταμεία των τουριστών που θα νοσηλεύονται. Αν το υπουργείο κωφεύει θα μπορούσατε να συστήσετε ένα σύλλογο και να έρθετε σε επαφή με τις ασφαλιστικές ξένων κρατών (κάτι που ήδη κάνουν κάποιοι λαχαναγορίτες) και να κερδίζουν κάποιο εισόδημα που θα τους κρατήσει εν ζωή κάποιοι συνάδελφοί μας.

Τέλος θα πρέπει να απαιτήσετε με κάποιο τρόπο να σας δίνετε η δυνατότητα από τις επιστημονικές εταιρείες να σας γίνουν όσο είστε ανειδίκευτοι κάποια δωρεάν μαθήματα φρεσκαρίσματος των άμεσων αλγόριθμων αντιμετώπισης επειγόντων και άλλων γνώσεων.

Αυτά κάποια που σκπεφτομαι εγώ. Αν εσείς έχετε κάτι άλλο να προτείνετε μπορούμε να το βάλουμε σε αυτό το post.

[ENDEAVOR]

Πολύ καλό το άρθρο του ΔρΚοτ!

Έτσι... ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

@ΔρΚοτ

Συνέχισε το ποιοτικό και ουσιαστικό ποστάρισμα. Στερείται πολύ αυτό το φόρουμ...

[medico parado]

Ωραια αναλυση,μηπως επρεπε να γινεται στο λυκειο για τους υποψηφιους φοιτητες ιατρικης και τους γονεις τους;

Επισης τι λες για τους λιγους ειναι αληθεια φοιτητες που σπουδαζουν ιατρικη δυτικη ευρωπη;

[SleepWalker]

drkot τι να πω...

πραγματικά ξεστραβωτικό ποστ.

νομίζω ότι καλύτερο έχω διαβάσει εδώ...

που ήσουν τοσον καιρό;

[kikitsa]

ωραια αναλυση και προτασεις!

αναμεσα στα αλλα, το παρακατω θα μπορουσε να επιδιωχθει αμεσα οχι μονο ως καποια λυση για την ανεργια αλλα και διοτι υποσκαπτει το πτυχιο ιατρικης

Από την άλλη και όσο κάποιοι είναι στην αναμονή και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από 15000 ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας να απαιτήσετε να καταργηθεί ο νόμος περι συνταγογράφησης και δυνατότητας ιατρείου για τους μή ειδικούς. Στην τελική είμαστε το μόνο επάγγελμα που απαγορεύεται να ασκήσουμε αυτό που έχουμε σπουδάσει ιδιωτικά παρά μόνο διορισμένοι στο δημόσιο (αγροτικοί)

Δεν νομίζω ότι ένας τελειόφοιτος ιατρικής με σωστές γνώσεις να μήν μπορεί να ρυθμίσει ζάχαρα και πιέσεις και να μην μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κρυολόγημα.

Έτσι οι συνάδελφοι που είναι στην αναμονή πλέον σαν ιατροί με ευθύνη των πράξεων τους και των αποφάσεων τους θα μπορούν να ασκούν το επάγγελμα το οποίο σπούδασαν.

[drkot]

Ωραια αναλυση,μηπως επρεπε να γινεται στο λυκειο για τους υποψηφιους φοιτητες ιατρικης και τους γονεις τους;

Επισης τι λες για τους λιγους ειναι αληθεια φοιτητες που σπουδαζουν ιατρικη δυτικη ευρωπη;

Κοίτα είναι πολλά που δεν μπόρεσα να συμπεριλάβω λόγω χώρου και χρόνου. Δεν έπιασα πχ τα μεταπτυχιακά, παρατρεχάμενους, λέκτορες, α. επίκουρους (πάντα μικρό το α), βιογραφικά, εργασίες και τέλος φακελάκι σε όλη την έκταση.

Ασχολήθικα με αυτά γιατί αυτά είναι που μας κάναν πρώτα να μήν λεγόμαστε θεωρούμαστε ιατροί μέχρι τα 40 αλλά μαθητές/φοιτητές και γιατί αυτά θα μας κάνουν αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε τα αντίθετα να εξαπλωθεί αυτό που έχει αρχίσει να λέγεται, γιατρός = μαλάκας - αποτυχημένος.

Για τα δυτικά πανεπιστήμια τώρα.

Η Ιταλία σαν μεσογειακή χώρα ήταν πιο φιλική προς τον χρήστη. Βρισκόσουν στην Ιατρική πιο εύκολα (όχι όπως πχ στην Οδοντιατρική που είναι πιο εύκολο να γίνεις αστροναύτης παρά οδοντίατρος). Και μετά ήταν όπως Ελλάδα. Ίσως και πιό εύκολα στις διάφορες κομπίνες πχ μετοίκηση / μεταγραφή ανάλογα με τα μαθήματα κάθε χρονο σε διάφορα πανεπιστήμια και στο τέλος πήγαινες για τα μαθήματα του 6ου σε ένα γαμάτο πανεπιστήμιο για να πάρεις τον τίτλο του αποφοιτήσαντα. Και από κεί όπως και από τις ανατολικές χώρες, αλλά και από την Ελλάδα, έχουν βγεί γαμάτοι συνάδελφοι αλλά έχουν βγει και κάτι Χάροι άστα να πάνε.

Η Αγγλία στην εποχή μου δεν δεχόταν φοιτητές στην Ιατρική από άλλες χώρες πλην κοινοπολιτείας.

Από παραδείγματα μεταγενέστερα (δεκαετία 90) από Αγγλία και Γαλλία ξέρω ότι τους περισσότερους τους μάσσησε και τους έφτυσε σαν κουκούτσια. (Γνωστοί μου ξεκινήσαν για Ιατροί και καταλήξαν μοριακοί βιολόγοι αλλά και δικηγόροι).

Το αντίστοιχο ξέρω και για ΗΠΑ. Λίγο να χαλαρώσεις και σε έφτυσε αμέσως εκτός συστήματος.

Για άλλες χώρες (Γερμανία και άλλες ΈΕ) δεν ξέρω. Το ότι είχα ένα συνάδελφο (γονείς μετανάστες) που είχε τελειώσει Γερμανία και με είχε κουφάνει με τις γνώσεις του (όπως και πολλά πιτσιρίκια της γενιάς σας ) δεν νομίζω ότι είναι στατιστικά σημαντικό δείγμα.

Γενικά δεν πιστεύω ότι είναι θέμα χώρας αλλά ατόμου. Το να δεχθείς τις πανελλαδικές όπως είναι τώρα είναι άδικο. Αν μία κοπέλα πχ είχε δυσμηνόροια την εβδομάδα των πανελαδικών και αποτύχει είναι άχρηστη; Η κάποιος που εκείνη την εποχή περνούσε ένα προσωπικό δράμα. Από την άλλη ο 19.5 είναι χειρότερος από τον 19.6; Καλό είναι να μην γενικεύουμε.

Η διαφορά ανατολής με δύσης είναι ότι οι εξ ανατολών που θέλαν να γίνουν και γίναν ιατροί έχουν μάθει ιατρική. Την παλαιά ιατρική που ο ιατρός άκουγε έβλεπε και ψηλαφούσε και έβγαζε διάγνωση που επιβεβαιονόταν εργαστηριακά.

Οι δυτικοί δυστυχώς αυτό το έχουμε υποβιβάσει. Από την άλλη ξέρουμε και χρησιμοποιούμε εργαστηριακές εξετάσεις καλύτερα από αυτούς και ανακαλύπτουμε διάφορες περίεργες ασθένειες που αυτοί αγνούν.

Στις αποστολές με τους γιατρούς του κόσμου έβλεπες. Οι ανατολικοί στην έρημο ήταν γάτες. Δεν τους ξέφευγε τίποτα μόνο με τη φυσική εξέταση. Έτσι΄έσωζαν το 80% των ασθενών. Εμείς με το πλήρες οργανωμένο νοσοκομείο κάναμε ένα σωρο εξετάσεις και σώζαμε το 100%. Ποιός είναι καλύτερος ιατρός δεν ξέρω πραγματικά να σας πώ. Εγώ ή ο ρώσος ή ο ρουμάνος συνάδελφος.

[Βικη]

Οι ανθρωποι με πειρα στο χωρο ειναι ιδιαιτερα χρησιμοι σε μας!Ισως οι μονοι που μπορουν να μας ανοιξουν τα ματια...

[ploutarxos]

αν ζητησουμε δικαιωματα οι ανειδικευτοι ξερεις τι πολεμο θα συναντησουμε απο συναδελφους ειδικευμενους με προσβασεις

πολυ πιο ισχυρες στα κεντρα εξουσιας?εδω σημερα πεινανε οι ειδικευμενοι....

θα αφησουν κι αλλους να μπουν στο παιχνιδι της πρωτοβαθμιας?

η λυση του τουριστο- γιατρου ισως ειναι μια καλη βραχυπροθεσμη λυση,αλλα θαναι για λιγους κ παλι...με συμφωνιες κατω απο το τραπεζι..φοβαμαι

μονοδρομος για μενα η αξιολογηση νοσοκομειων,εκπαιδευτων,υποδομων κ προγραμματων ειδικευσης(να κλεισουν οσες θεσεις δε πληρουν τις προδιαγραφες)

η εισαγωγη εξετασεων για ειδικοτητα και ας μειωθει ο αριθμος των ειδικευμενων δραστικα τις επομενες δεκαετιες,

να εξισορροπηθει η κατασταση!

οι σημερινες κινησεις πολ.σκοπιμοτητων του υπουργειο μας πανε πιο γρηγορα στο μπατο

και μονο τα γερα βυσματα θα επιπλευσουν...

[kokni]

Πολύ μεγάλο κείμενο ώστε να σχολίασει κανείς γραμμή-γραμμή αλλά στέκομαι στα 2-3 πιο σημαντικά:

1) Φυγή προς την Ιταλία υπήρξε σε δύο κύματα, αναφέρθηκες στο δεύτερο κύμα αλλά όχι στο πρώτο της δεκαετίας 70. Τότε, όπου τα ιταλικά πανμια ήταν χάλι μαύρο (πριν την εξαιρετική αναδιοργάνωσή τους), τότε που γύρισαν πτυχιούχοι-κουμπούρια και τότε που βγήκε το άσχημο όνομα για τους εξ Ιταλίας. Πολλοί εξ αυτών δεν έχουν μάθει ακόμη Ιατρική. Το κύμα αυτό περιορίστηκε από μόνο του, πολλοί το κρύβουν ακόμη μετά από τόσα χρόνια, δεν έλαβε ποτέ μαζικές διαστάσεις για την Ιατρική (ενώ έλαβε μαζικές διαστάσεις για μηχανικούς, αρχιτέκτονες, δικηγόρους, πολιτικές επιστήμες κλπ) και έχει ενδιαφέρον να δούμε γιατί δεν έγινε κάτι αντίστοιχο στην δεκαετία του 90 όταν επέστρεψαν οι της ανατολικής ευρώπης.

2) Η εισαγωγή του ΕΣΥ με το κριτήριο της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης εξεδίωξε από τα κεντρικά νοσοκομεία της χώρας έμπειρους γιατρούς. Όσοι είχαν όνομα και μπορούσαν να σταθούν στην αγορά εγκατέλειψαν το πλοίο και σε μια χρονιά έγιναν διευθυντές κλινικών κάτι πρωτοδιορισμένοι βοηθοί. Αυτή η μαζική έξοδος αποτέλεσε τη "μαγιά" για την αργότερα οργανωμένη σε κέντρα ιδιωτική ιατρική και την αποστέρηση του ΕΣΥ από ιατρούς κύρους και ηθικής.

3) Το φακελλάκι αν και διαχρονικό φαινόμενο δεν αποτέλεσε κοινωνικό πρόβλημα μέχρι τα μέσα του 80 όπως λες. Αυτό που έγινε ήταν ότι ενώ οι αρχικές αμοιβές στο ΕΣΥ (τιμολόγια 82) ήταν αξιοπρεπείς, ο καλπάζων πληθωρισμός των επόμενων χρόνων (μέχρι και 30%) ψαλίδισε αυτές τις αποδοχές. Στα πλαίσια μια κακώς εννοούμενης "σοσιαλιστικής" πολιτικής οι αποδοχές καθηλώθηκαν με αντάλλαγμα την ανοχή του κράτους σε δύο τομείς: χαλάρωσε η "αποκλειστική" απασχόληση και άρχισαν πάλι να εμφανίζονται ιατρεία γιατρών του ΕΣΥ και "επιτράπηκε" ο χρηματισμός.

4) Οι βάσεις της ιατρικής εκτοξεύθηκαν με την εισαγωγή του τότε "νέου" συστήματος, το 1983 αν δεν κάνω λάθος. Μέχρι τότε ήταν σε αποδεκτά όρια ενώ κάποια χρόνια νωρίτερα, όταν υπήρχαν οι κατά τόπους δηλώσεις σε κάθε πανεπιστήμιο για την εισαγωγή δεν υπήρχε καν η έννοια της βάσης. Τέλος πάντων, ας μην φτάσουμε πίσω στην εκπ.μεταρρύθμιση! Ουδέποτε ήταν ευκολότερη η εισαγωγή σε Ιατρική σχολή σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη σχολή. Οι εξετάσεις για το πολυτεχνείο δεν είχαν καμία σχέση με τις εξετάσεις της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης (μόνο αυτές υπήρχαν τα παλιά τα χρόνια). Με την εισαγωγή των "νέων" πανελλήνιων-πανελλαδικών το 83-84 ξεκίνησε στην Ελλάδα το δεύτερο κύμα φυγής προς το εξωτερικό και αν θέλεις το συζητάμε τι άλλαξε μέσα σε 2-3 χρόνια από το 1980 στο 1983.

5) Περιγράφεις την ιστορία του 92 πολύ λιτά και διαφωνώ με την σύνδεση που κάνεις με τους γιατρούς άνευ ειδικότητας. Από τότε ήταν γνωστό το πρόβλημα με τις ειδικότητες, σε κάποια νοσοκομεία και κάποιες ειδικότητες υπήρχαν ήδη αναμονές, ξέρανε πως υπήρχαν πολλοί φοιτητές στο εξωτερικό που θα επέστρεφαν κάποια στιγμή και έγινε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα προληπτικά. Εκείνες οι καταλήψεις ήταν τελικά το μοιραίο λάθος για τις γενιές φοιτητών που ακολούθησαν.

αυτά τα ...ολίγα! ωραίο κείμενο πάντως.

[Clemence]

Ουδέποτε ήταν ευκολότερη η εισαγωγή σε Ιατρική σχολή σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη σχολή. Οι εξετάσεις για το πολυτεχνείο δεν είχαν καμία σχέση με τις εξετάσεις της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης (μόνο αυτές υπήρχαν τα παλιά τα χρόνια).

Μάλλον εννοούσε παλαιότερες ακόμα εποχές? (ήταν έτσι τα μεταπολεμικά χρόνια απ΄όσο ξέρω). Όλοι έδιναν εξετάσεις για πολυτεχνείο και πολλοί που δεν τα κατάφερναν έδιναν μετά για ιατρική.

[SleepWalker]

Ουδέποτε ήταν ευκολότερη η εισαγωγή σε Ιατρική σχολή σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη σχολή. Οι εξετάσεις για το πολυτεχνείο δεν είχαν καμία σχέση με τις εξετάσεις της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης (μόνο αυτές υπήρχαν τα παλιά τα χρόνια).

Σόρι κιόλας, αλλά εγώ από τους παλιότερους το αντίθετο ακούω...

[Profiterol]

Είπε ο drkot «Και τις θέσεις αυτές για να μη φτάνετε να τις παίρνετε στα 40 να απαιτήσετε να χορηγούνται με εξετάσεις κάθε τρίμηνο»

Τι μας λέει ότι δε θα μπαίνουν οι συγγενείς καθηγητών για άλλη μια φορά?

(χιαρ ις γκρις!)

Όσο για το πόσοι κ πως μπαίνουν στα πανεπιστήμια με τις πανελλήνιες: Οι ίδιοι που θα έμπαιναν με το ένα σύστημα οι ίδιοι μπαίνουν κ με το άλλο. Ο ίδιος αριθμός. Οι πρώτοι 1000 στη μια περίπτωση, οι πρώτοι 1000 στην άλλη (ο αριθμός ενδεικτικός).

Όλοι προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι όταν αποκτάμε μερική επίγνωση των καταστάσεων, αλλά κοιτάμε να αλλάξουμε ότι μας συμφέρει εκείνη τη στιγμή.

Είμαστε στην Ελλάδα, το πρόβλημα όλων όσων μας συμβαίνουν εντοπίζεται πολύ νωρίτερα, στην παίδευση των μικρών παιδιών. Κ οι εξετάσεις κ τα φακελάκια κ οι πληρωμές μαθημάτων στο εξωτερικό κ όλα.

Αλλά είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν πρώτα κ μετά τα άλλα, ακόμα κ αν το σύστημα έχει «παραθυράκια», οι σωστά παιδευμένοι δε θα διανοούνται να τα χρησιμοποιήσουν.

Κ τι σας λέω εγώ τώρα ε?

Όταν γκρινιάζατε για το ένα κ το άλλο σύστημα πάλι τους ίδιους ψηφίζατε, τα ίδια λαμόγια. Ποιος, κύριοι, έκανε τη διαφορά?

Όχι δεν είμαι ούτε ΚΚΕ-ς ούτε πασόκος (όπως συνηθίζεται να τους αποκαλούμε), ούτε καμία αντιπολίτευση (γιατί αν το προσέξατε δεν υπάρχει).

Ένας ταλαιπωρημένος είμαι όπως όλοι. Μέσα στο άγχος «κ τι θα γίνει αν αλλάξει το σύστημα»

[tony]

Η λύση έτσι που τη βλέπω εγώ είναι η ακόλουθη.

Πρώτα πρέπει να αυξηθεί η πίτα. Άρα η ιατρική που θα παρέχετε από τους ιατρούς στην Ελλάδα να είναι τέτοιου επιπέδου που να προσελκύει ξένους ασθενείς. Κάτι που κάνει η τουρκία ήδη αλλά δεν είναι τυχαίο που σε πολλές ειδικότητες είναι υπερδύναμη στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο.

Συνεπώς θα πρέπει να απαιτήσετε να προσδιοριστεί πρόγραμμα εκπαίδευσης και καθήκοντα στις ειδικότητες. Να γίνεται κυκλική εκπαίδευση στις ειδικότητες σε νοσοκομεία μίας περιοχής. Να κρίνονται τα νοσοκομεία και οι θέσεις ειδικότητας κάθε χρόνο ώστε να μην δίνει κάθε πικραμένο χωρίς επιστημονικό έργο νοσοκομείο ειδικότητα. Και να απαιτήσετε να ελέγχεται το κατα πόσο σας περνάνε την εμπειρία στα νοσοκομεία αυτά ή σας έχουν στο φτύσιμο. Και τις θέσεις αυτές για να μή φτάνετε να τις παίρνετε στα 40 να απαιτήσετε να χορηγούντε με εξετάσεις κάθε τρίμηνο. Χωρίς μεταφορές. Σαν τις πανελλαδικές να δηλώνονται ποιά νοσοκομεία θα χορηγήσουν ειδικότητες στο τρίμηνο και ανάλογα με το βαθμό και την προτίμηση να παίρνει κάποιος την θέση.

Από την άλλη και όσο κάποιοι είναι στην αναμονή και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από 15000 ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας να απαιτήσετε να καταργηθεί ο νόμος περι συνταγογράφησης και δυνατότητας ιατρείου για τους μή ειδικούς. Στην τελική είμαστε το μόνο επάγγελμα που απαγορεύεται να ασκήσουμε αυτό που έχουμε σπουδάσει ιδιωτικά παρά μόνο διορισμένοι στο δημόσιο (αγροτικοί)

Δεν νομίζω ότι ένας τελειόφοιτος ιατρικής με σωστές γνώσεις να μήν μπορεί να ρυθμίσει ζάχαρα και πιέσεις και να μην μπορεί να αντιμετωπίσει ένα κρυολόγημα.

Έτσι οι συνάδελφοι που είναι στην αναμονή πλέον σαν ιατροί με ευθύνη των πράξεων τους και των αποφάσεων τους θα μπορούν να ασκούν το επάγγελμα το οποίο σπούδασαν.

Επίσης χάρης στην ιδιομορφία της πατρίδας μας να αυξάνει ο αριθμός των κατοίκων κάποιων περιοχών κατά τους θερινούς μήνες μπορεί να προταθεί στο υπουργείο να τοποθετεί να προσλαμβάνονται ιατροί κατά τους θερινούς μήνες σε τέτοιες περιοχές, σαν ιατροί πρωτοβάθμιας φροντίδας αλλά και σαν ειδικευόμενοι μάχιμων ειδικοτήτων (χειρουργοί, παθολόγοι ) αλλά μή εκπαιδευτικές θέσεις για βραχύ χρονικό διάστημα ο οποίοι θα επιφέρουν έσοδα από της πληρωμές που θα δίνουν τα ταμεία των τουριστών που θα νοσηλεύονται. Αν το υπουργείο κωφεύει θα μπορούσατε να συστήσετε ένα σύλλογο και να έρθετε σε επαφή με τις ασφαλιστικές ξένων κρατών (κάτι που ήδη κάνουν κάποιοι λαχαναγορίτες) και να κερδίζουν κάποιο εισόδημα που θα τους κρατήσει εν ζωή κάποιοι συνάδελφοί μας.

Τέλος θα πρέπει να απαιτήσετε με κάποιο τρόπο να σας δίνετε η δυνατότητα από τις επιστημονικές εταιρείες να σας γίνουν όσο είστε ανειδίκευτοι κάποια δωρεάν μαθήματα φρεσκαρίσματος των άμεσων αλγόριθμων αντιμετώπισης επειγόντων και άλλων γνώσεων.

Αυτά κάποια που σκπεφτομαι εγώ. Αν εσείς έχετε κάτι άλλο να προτείνετε μπορούμε να το βάλουμε σε αυτό το post.

Πολυ ενημερωτικο.

Οσον αφορα την πελατεια απο το εξωτερικο δεν ξερω κατα ποσο θα βοηθησει αυτους που "πεινανε", αφου οι λεφταδες απο το εξωτερικο θα πανε σε μεγαλα ονοματα ,επισης λεφταδες.Και ποσοι να ερθουν πια, ωστε να μεγαλωσει τοσο η πιτα που να ειναι ολοι ευχαριστημενοι?

Παρακολουθω καιρο τους "τελειωμενους" , και θα συμφωνησω με καποιον που ειπε παραπανω οτι ο καθενας αναλογα με την θεση που βρισκεται στην παρουσα χρονικη στιγμη, προτεινει και αναλογες λυσεις.(δεν αναφερομαι φυσικα σε σενα δρκοτ, προς αποφυγη παρεξηγησης).

"Ουσιαστικη" λυση δεν εχω να προσφερω ουτε εγω, και στο κατω κατω δεν υποχρεουμαι να γνωριζω λυση.Αλλοι εχουν αυτην την αρμοδιοτητα και υποχρεωση.Οι ιατρικες γνωσεις μου δεν νομιζω να επαρκουν για να λυσουν ενα προβλημα βουνο που διαιωνιζεται και διογκωνεται με τα χρονια, και εχει φτασει σε τετοιο σημειο που να αναρωτιεται κανεις αν υπαρχει πραγματικα σωτηρια.

Βεβαια παρομοια προβληματα με υπερπληθωρες εργαζομενων υπαρχουν και σε αλλα επαγγελματα, αλλα οι ιατροι ειναι αλλη ρατσα.Μπορει και να μην θελουν τελικα να λυσουν τα προβληματα.

Ισως θα πρεπει να γινει αυτο που ειχε πει ο Λεβεντης καποτε.Να γκρεμιστει η Ελλαδα και να ξαναχτιστει απο την αρχη..

Στο μεταξυ ας επιβιωσει ο ικανοτερος..

[Clemence]

" Τα νοσοκομεία λειτουργούν και τις ημέρες των εορτών," δηλώνει ο Α. Γιαννόπουλος.

05/04/2007

Εκπομπή: Συνέντευξη σε εκπομπή της ΝΕΤ 105,8 με την Κατερίνα Σερέτη.

Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης με τον Αθανάσιο Γιαννόπουλο, υφυπουργό Υγείας:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Σύμφωνα με δημοσίευμα του Έθνους, υπολειτουργούν αρκετά χειρουργεία σε δημόσια νοσοκομεία αυτές τις ημέρες, πολλά είναι κλειστά από Μ. Πέμπτη έως και την Πέμπτη μετά το Πάσχα για παράδειγμα το Μεταξά, κάποια είναι από τη Μ. Παρασκευή έως την Τρίτη μετά το Πάσχα. Βέβαια είναι κάποιοι ασθενείς οι οποίοι λένε ότι δεν θέλουν να γίνει η επέμβαση αν δεν επείγει αυτές τις ημέρες και ότι μπορούν να την κάνουν και μετά το Πάσχα, υπάρχουν όμως άλλοι για τους οποίους υπάρχει ανάγκη αλλά κλείνουν οι κλινικές. Ισχύει αυτό το πράγμα;»

Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: « Δεν ισχύει. Τα νοσοκομεία λειτουργούν, λειτουργούν και τις ημέρες των εορτών. Εφημερεύουν τα νοσοκομεία, οι γιατροί είναι παρόντες, οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες και αυτοί που στελεχώνουν το δυναμικό των νοσοκομείων μας εφημερεύουν. Βεβαίως το ξέρετε πολύ καλά και το δημοσίευμα το γράφει κάπως θολά, κανείς δεν θέλει να χειρουργηθεί ούτε Χριστούγεννα, ούτε Πάσχα. Κανείς δεν θέλει τις γιορτές αυτές να είναι μέσα. Τα επείγοντα όμως περιστατικά όλα αντιμετωπίζονται, προς Θεού δηλαδή αν δεν αντιμετωπιστούν τα επείγοντα περιστατικά, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιμορραγίες, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αποφρακτικοί ιλεοί, -μιλάω για επείγουσες καταστάσεις,- αν δεν αντιμετωπίσουμε ένα πνευμοθώρακα ή μια ενδοεγκεφαλική αιμορραγία. Καλό θα είναι να γράφουνε πολλά θέματα αλλά να μην δημιουργούν μια ιδιαίτερη ανησυχία στον κόσμο με ανακρίβειες τις οποίες πραγματεύονται τα δημοσιεύματα. Όλες αυτές τις ημέρες εφημερεύουν τα νοσοκομεία, υπάρχουν χειρουργεία, βεβαίως δεν χειρουργούνται τα χρόνια περιστατικά. Κι ακόμα και καρκίνο να έχει κανείς, δεν θέλει να χειρουργηθεί το Πάσχα, θέλει να κάνει Πάσχα με την οικογένειά του, θέλει να είναι με τους συγγενείς του, μόνο αν είναι ένα επίπλοκο περιστατικό θα χειρουργηθεί. Το ξέρετε πολύ καλά, το βλέπετε κι εσείς, έχετε μαρτυρίες συγγενών και φίλων. Άρα λοιπόν τις ημέρες αυτές και οι υπηρεσίες τις εκμεταλλεύονται και δίνουν και κάποια ρεπό που χρειάζονται και που πραγματικά το προσωπικό οφείλει να πάρει και τις άδειές του και τα ρεπό τα οποία έχει εν δυνάμει.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Αυτό που λένε πολλοί γιατροί είναι ότι θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερο προσωπικό και έτσι θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν πιο εύκολα αυτές οι καταστάσεις. Ότι υπάρχει έλλειψη στα μεγάλα νοσοκομεία.»

Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: « Ναι, δεν λέω ότι είναι υπερστελεχωμένα τα νοσοκομεία μας. Υπάρχει μια υποστελέχωση ιδιαίτερα στη νοσηλευτική υπηρεσία. Δεν είναι όμως αυτή η τραγική εικόνα που παρουσιάζεται γιατί ο καθένας λέει νούμερα αυθαίρετα. Ότι χρειαζόμαστε 25.000 νοσηλευτές ή θέλουμε 30.000 κλπ. Από πού τα βρίσκουν αυτά τα νούμερα; Δηλαδή πως επιστημονικά τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα του προσωπικού αυτού; Γιατί πρέπει να είμαστε σοβαροί σε καθετί που λέμε. Χρειάζεται ένας μεγαλύτερος αριθμός αλλά αυτό που χρειάζεται είναι και μια αναδιάταξη των δυνάμεών μας, των μονάδων μας από πλευράς δηλαδή στελεχώσεως κάποιων κλινικών και εκεί παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο οι διευθύνουσες του νοσοκομείου που με καλύτερη διαχείριση του προσωπικού, θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος από τη διαχείριση του προσωπικού όπως γίνεται από τις νοσηλευτικές υπηρεσίες και το λέω αυτό διότι τουλάχιστον μου δίνεται η δυνατότητα να κάνω κριτική όταν 37 χρόνια ολόκληρα είμαι μέσα στα νοσοκομεία. Δεν είμαι εκτός νοσοκομείου, δεν είμαι εκτός χαρακώματος. Πάντως τα περιστατικά αντιμετωπίζονται πάρα πολύ καλά, υπεύθυνα γι’ αυτό έχουμε και τις μεγάλες και καλές στατιστικές από τα δημόσια νοσοκομεία. Κάνουμε κριτική στον δημόσιο τομέα, σχολιάζοντας και τον ιδιωτικό αλλά κανείς δεν έχει πάει στον ιδιωτικό τομέα να δει και τη θνητότητα και τις επιπλοκές και το πώς φεύγουν μετά οι άρρωστοι και ζητάνε βοήθεια στον δημόσιο τομέα της υγείας. Τα ιδιωτικά όταν είναι σοβαρό το περιστατικό και δεν θέλουν να φορτωθούν ένα θάνατο, δεν το παίρνουν το περιστατικό και τα καρδιοχειρουργικά περιστατικά και τα επίπλοκα περιστατικά, δεν τα παίρνουν. Θέλουν να πάει στον δημόσιο τομέα και στον δημόσιο τομέα έχουμε εκλεκτούς συναδέλφους. Ότι υπάρχει αναμονή, βεβαίως υπάρχει αναμονή. Όταν ο Ευαγγελισμός εφημερεύει και δέχεται από 1.500 έως 2.000 άτομα το τμήμα επειγόντων περιστατικών, το Λαϊκό το ίδιο, το ΚΑΤ το ίδιο, το Κρατικό Αθηνών, καταλαβαίνετε οι υποδομές όσο και να τις κάνουμε μεγάλες πάντοτε θα είναι ελλειμματικές στη μεγάλη κοσμοσυρροή που παρατηρείται στις ημέρες της εφημερίας. Δεν συγκρίνεται ο δημόσιος τομέας της υγείας με τον ιδιωτικό τομέα, ο ιδιωτικός τομέας λειτουργεί επικουρικά- κανείς δεν αντιλέγει, εγώ ιδιαίτερα έχω σχολιάσει ότι βοηθάει τον δημόσιο τομέα αλλά ο δημόσιος χαρακτήρας του συστήματος υγείας- ο δημόσιος τομέας της υγείας είναι εφάμιλλος με μεγάλα κέντρα της ΕΕ. Και επειδή μου δίνεται η ευκαιρία μέσω της εκπομπής σας να περάσω κι ένα μήνυμα σε πολλούς ανθρώπους συμπολίτες μας οι οποίοι δεν γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό, θα σας έλεγα ότι οι συνθήκες που επικρατούν από πλευράς αναμονής στα νοσοκομεία του εξωτερικού είναι χειρότερες από τις ελλαδικές συνθήκες που επικρατούν. Και δεν το λέω αυτό επειδή είμαι υφυπουργός Υγείας, το λέω με πλήρη γνώση διότι έχω επισκεφθεί, έχω δει, έχω ζήσει, γνωρίζω και αν έχετε και μαρτυρίες κάποιων Ελλήνων που έτυχε σε διακοπές ή ταξίδια να πάθουν κάτι, έχουν τις χειρότερες των αναμνήσεων.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Ισχύει το γεγονός ότι στην Αγγλία- είναι δήλωση του κ. Νησιώτη ο οποίος είναι διευθυντής χειρουργός στο Μεταξά- υπάρχει απογευματινή βάρδια στα χειρουργεία ενώ δεν σταματούν στις δυόμισι το μεσημέρι γιατί δεν υπάρχει προσωπικό;»

Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: « Έχουν άλλο σύστημα λειτουργίας. Και ο συνάδελφος ο Θανάσης ο Νησιώτης δεν μπορεί να τα λέει αυτά γιατί εκεί έχουν και διπλές βάρδιες γιατρών. Εδώ δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι θα βάλουμε απογευματινό ωράριο γιατρών, θα βάλουμε άλλους γιατρούς το απόγευμα να δουλεύουν. Το κυκλικό ωράριο περίοδο του ’77, ήταν η απαρχή μιας μεγάλης απεργίας που εμείς την ξέρουμε γιατί τη ζήσαμε. 53 ημέρες απεργίας, 53 ημέρες απεργία για το κυκλικό ωράριο. Το είχε αναγγείλει ο τότε υπουργός Υγείας που ήταν ο Κωστής ο Στεφανόπουλος και μετά πρόεδρος της Δημοκρατίας, με υφυπουργό τον Γιάννη τον Κεφαλογιάννη. Αυτά δεν τα ξέρουν οι νεότεροι. Δεν θέλουν κυκλικό ωράριο, δεν μπορούμε να βάλουμε δεύτερη βάρδια γιατρών. Θα πάμε σε 48 ώρες και 58 ώρες εργασίας, πως λοιπόν θα δουλέψουν τα νοσοκομεία βάρδια; Ο Άγγλος έχει άλλη φιλοσοφία, άλλη νοοτροπία. Εγώ γιατρός είμαι, εκτιμώ τους γιατρούς, ξέρω τις αγωνίες, τα προβλήματα. Υποχρηματοδοτημένοι είναι μισθολογικά αλλά υπάρχει και μια άλλη φιλοσοφία και μία νοοτροπία. Αλλά τα περιστατικά όπως αντιμετωπίζονται εδώ στην Ελλάδα, δεν αντιμετωπίζονται στο εξωτερικό. Έχετε ακούσει εσείς ποτέ καρδιοχειρουργικό περιστατικό, να κάνει κανείς στεφανιαία παράκαμψη και μόλις περάσει το ωράριο εργασίας στις 2 ή 3 η ώρα που τελειώνει να μπει άλλο team να συνεχίσει το περιστατικό; Το έχετε ακούσει αυτό στην Ελλάδα; Είναι αποδεκτό, το θέλει κανείς αυτό; Ο γιατρός του δηλαδή που ξέρει την κατάστασή του και ο ασθενής τον έχει εμπιστευθεί, να τον εγκαταλείψει την ώρα του χειρουργείου διότι πέρασε το ωράριό του και να αναλάβουν οι άλλοι; Κι όμως γίνεται στη Σουηδία, στη Γερμανία. Αναλαμβάνουν άλλα άτομα, ενημερώνονται από το χειρουργικό team που βρίσκεται η εγχείριση και αναλαμβάνουν. Αυτή είναι η απρόσωπη ιατρική την οποία εδώ δεν τη θέλει κανείς, είμαστε ένας μεσογειακός λαός, έχουμε τις ιδιαιτερότητές μας, έχουμε επενδύσει πάνω στη διαπροσωπική σχέση που έχει αναπτυχθεί με τον κάθε γιατρό και δεν υπάρχει τέτοιο φαινόμενο στην Ελλάδα. Δεν αφήνουν τις εγχειρήσεις να τις συνεχίσουν οι άλλοι. Άρα λοιπόν μην λέμε για κυκλικά ωράρια και μην λέμε για βάρδιες χειρουργών.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Το θέμα των ομολόγων ακούμπησε λίγο και το υπουργείο Υγείας με την παραίτηση του κ. Δημήτρη Κοσμά του διοικητή του νοσοκομείου Κορίνθου. Όπως αποκαλύφθηκε είχε επενδύσει σε δομημένο ομόλογο αξίας 2,5 εκ. ευρώ, κάνατε και μία σκληρή δήλωση εσείς και αμέσως μετά υπέβαλλε την παραίτησή του. Θα μείνει εδώ το θέμα ή θα συνεχιστεί; Γιατί ξέρω ότι έγινε και μία σύσκεψη χθες.»

Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: « Θα υπάρξει έλεγχος. Ο υπουργός, ο κ. Αβραμόπουλος έχει μηδενική ανοχή σε όποιο σύστημα παρατηρούνται είτε έκνομες πράξεις είτε ακόμα όπως ήταν η συγκεκριμένη της Κορίνθου παρατυπία διοικητικής δεοντολογίας. Ας τη χαρακτηρίσω κάπως ήπια αν και εγώ είπα χαρακτηρισμούς διότι δεν εξουσιοδότησε κανείς τον κ. διοικητή να παίξει ομόλογα. Δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, δεν υπάρχει καμία τέτοια εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου αλλά και το διοικητικό συμβούλιο δεν μπορεί να λέει σ’ ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου: ‘‘θα παίξουμε ομόλογα’’. Τι είναι; Είναι καμία επιχείρηση; Το θέμα βέβαια αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων. Εδώ δεν υπήρξε ζημιά, δεν παίζει κανένα ρόλο, τέτοιες ενέργειες είναι κολάσιμες, καταδικαστέες διότι αλλιώς δεν μπορούμε να σταθούμε ως σύστημα. Γι’ αυτό κιόλας του υπέδειξα του κ. διοικητού χθες να υποβάλλει την παραίτησή του στον υπουργό όπως είχαμε συνεννοηθεί και με τον κ. υπουργό και με εξουσιοδότησε κατ’ αυτό τον τρόπο να χειριστούμε το θέμα άμεσα, χωρίς να λέμε ότι θα κάνουμε διοικητική έρευνα, θα δούμε. Υπάρχουν ακαριαίες αποφάσεις και το έδειξε και ο κ. υπουργός στο θέμα του νοσοκομείου του Χατζηκώστα, στο θέμα του υποδιοικητού του ΕΚΑΒ που αν αξιολογήσουμε τώρα τις παραβατικές διοικητικές ενέργειες, μπορεί να χαρακτηριστούν ως υπερβολές αυτές οι αποφάσεις. Δεν είναι όμως διότι πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα, πρέπει να δώσουμε ένα δείγμα ότι πρέπει να λειτουργούν με ευπρέπεια με τους κανόνες που ορίζουν τα όργανά μας που ορίζει η νομοθεσία μας.»

[SleepWalker]

drkot μηπως να μας ελεγες και την ιστορια των ασφαλιστικών ταμείων;

πως ξεκινησαν και πως φτασανε στα τωρινα χαλια

με ενδιαφέρει η ανάλυση σου. αν θες ανοιξε αλλο thread

[drkot]

drkot μηπως να μας ελεγες και την ιστορια των ασφαλιστικών ταμείων;

πως ξεκινησαν και πως φτασανε στα τωρινα χαλια

με ενδιαφέρει η ανάλυση σου. αν θες ανοιξε αλλο thread

Φιλε μου μεγάλη ιστορία και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Άσε που μπορεί να μην έχω όλες τις παραμέτρους. Πάντως φταίμε και οι Ιατροί για το χάλι των ταμείων αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Ίσως μετά τα χριστούγεννα που θα καταθέσω το project για τον τομέα ασφαλιστικά ταμεία στο master, να ανεβάσω μια συνοπτική αναφορά. Επί του παρόντος τρέχω με άλλα και αδυνατώ να μαζέψω πληροφορίες και δεν είμαι γνώστης του θέματος σε βάθος.

Από την άλλη υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα ταμεία ώς ταμεία και στα οικονομικά τους και ανάμεσα στην επαγγελματική ή οικονομική σχέση μας ως ιατρούς με αυτά.

Και κάποιες απαντήσεις στα παραπάνω. Η Παροχή Υγείας καλώς ή κακώς αποτελεί ένα προϊόν. Και έχει τις ίδιες οικονομικές παραμέτρους όπως κάθε προϊόν. Άρα όταν η αγορά κατακλυσθεί από το προϊόν θα πρέπει να ακολουθήσουν τα απλά βήματα. α) βελτίωση ποιότητας του προϊόντος, β) αύξηση του αγοραστικού κοινού. Για να μπορέσει το προϊόν να κρατήσει σταθερή την τιμή του και να μην τη ρίξει. Υπάρχει βέβαια και η προοπτική "κλέβω στο ζύγι" όπως και η προοπτική τεχνικής ζήτησης (που δυστυχώς στην Ελλάδα κατευθυνόμαστε προς αυτό το δρόμο) αλλά αυτές μακροπρόθεσμα επιφέρουν προβλήματα και αποτελούν βραχυπρόθεσμες λύσεις. Με το παραπάνω πνεύμα και με την πεποίθηση ότι οι περισσότεροι από εμάς πρέπει να δουλέψουμε με αξιοπρεπείς αποδοχές έδωσα κάποιες σκέψεις ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα του προϊόντος και πιθανόν να αυξηθεί το αγοραστικό κοινό. Πάντως με το σύγχρονο αγοραστικό κοινό (πληθυσμός Ελλάδος) όλοι οι παροχείς Υγείας έχουν υπεραρκετό αριθμό Ιατρών και ελάχιστες εως καθόλους ελλείψεις. (εν αντιθέσει με άλλους εργαζόμενους στον τομέα υγείας). Τέλος τη λύση πρέπει να τη βρούμε εμείς και μόνο εμείς οι ίδιοι. Αν περιμένουμε από κάποιο σωτήρα να μας τη δώσει, σωθήκαμε. Στην τελική πολίτες είμαστε και είναι υποχρέωσή μας να συστήσουμε και ίσως να απαιτήσουμε να πραγματοποιηθεί μία λύση στο πρόβλημά μας. Γι αυτό ψηφίζουμε συνδικαλιστικά όργανα και κάνουμε συνελεύσεις για να βρίσκουμε τα προβλήματά μας και να αποφασίζουμε λύσεις και να πιέζουμε για την εφαρμογή τους.

Ισως όμως να ισχύει και αυτό που μου είπε προχτες ένας φίλος μεταξύ τσιγάρου και Guinness. Στον σύγχρονο κόσμο ο Ιατρός δεν είναι και τίποτα διαφορετικό (οικονομικά, ηθικά, ταξικά) από τον οιονδήποτε εργαζόμενο. Ίσως να είναι και ποιό κάτω. Η μόνη έξτρα ανταμοιβή που έχουμε είναι ότι δεν έχουμε προσωπική ζωή.

[froutopia]

Λοιπον προτινω να μαζεψουμε ολες τις τοποθετησεις του κυριου...να τις τυπωσουμε και να τις μοιρασουμε σε οσους σκεφτοντε να σπουδασουν ιατρικη :anavwfwties:

φραγκα μηδεν ...ουτε για σαλιο

προξενια μηδεν...με μια ''κακομοιρη ''γιατρο ειμαι εδω και χρονια και παραλυρουμε αναμεσα σε γερμανιες σουηδιες αγγλιες ελληνισταν και αντε δωσε στις γριες να καταλαβουν οτι σε φαγανε τα κυκλωματα

ειδικοτητα μηδεν ...αναμουυυυυυνη???τι ειν τουτο...αχ και να ξερες

αποκατασταση μηδεν...ΕΣΥ?τι ειν τουτο...μαμα εχουμε ΕΣΥ?(δες διαφημιση βονταφον και μπηκες στο νοημα)

Να σε καλα παντως με πονεσε αλλα ως λιγο αρχιδιστης και μια τζουριτσα ιδεαλιστης γελασα...μαλαουι σου ρχομαι

[ploutarxos]

προξενια μηδεν...με μια ''κακομοιρη ''γιατρο ειμαι εδω και χρονια και παραλυρουμε αναμεσα σε γερμανιες σουηδιες αγγλιες ελληνισταν και αντε δωσε στις γριες να καταλαβουν οτι σε φαγανε τα κυκλωματα

παραλυωωωωωωωωωωωωω

νιωθω σα να ειμαι πρωτη μερα στο σχολειοοοοοοοο

και το θερμομετρο να δειχνει μειον δυο.....(στη σουηδια καλοκαιρι κι εχει κρυο..)