Jump to content

ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ


a/s

Recommended Posts

17 ώρες πριν, Nerom said:

Είναι λίγο ανησυχητικό το πως απλά έχουμε όλοι δεχτεί την κακή εκπαίδευση και ταυτόχρονα η αριστεία ξεχειλίζει. Σκεφτόμουν ότι με τόσες ανάγκες θα το δουν όλοι και θα πάνε στην ΓΙ και θα κορεστεί γρήγορα. Μήπως γνωρίζεις ποιος ο ρόλος τους σε εφημερία; Γιατί στον Ευαγγελισμό ήταν δύο πίσω σε ένα γκισέ (γιατροί ήταν είχαν στηθοσκόπιο) και έλεγαν που να πας. Αν είναι να μην πιάνω ασθενή δεν ξερω :P

Επίσης υπάρχει κάποιου είδους εξειδίκευση; ΠΧ διαβήτης, αθλητιατρική κτλ;

Ως ειδικευόμενος ψυχιατρικής συμβαίνει αρκετά συχνά να έχω στο τμήμα μου γενικούς γιατρούς για την εκπαιδευσή τους στο τρίμηνο της ψυχιατρικής. Έχω συνεργαστεί με πολλούς ειδικευόμενους γενικούς γιατρούς οπότε προσωπικά θεωρώ πως η χρησιμότητα του γενικού γιατρού και το επίπεδο της εκπαιδευσής και καταρτισής του εξαρτάται τελικά από τον εκάστοτε συνάδελφο. 
Στην διάρκεια της ειδικότητάς του ο γενικός γιατρός περνάει από πολλά διαφορετικά τμήματα και καλείται να συμμετέχει στις αντίστοιχες εφημερίες. Δηλαδή όταν κάνει παθολογία εφημερεύει με τους παθολόγους, όταν κάνει χειρουργική με τους χειρουργούς, ψυχιατρική με τους ψυχιάτρους κοκ. Βέβαια λόγω ελείψεων στο ΕΣΥ δεν είναι σπάνιο οι γενικοί γιατροί να καλούνται να μπαλώσουν όλες τις τρύπες του νοσοκομείου ασχέτως του τμήματος στο οποίο βρίσκονται. Π.χ. μπορεί ο τριμηνήτης γενικός γιατρός να έδινε 4 από τις 7 εφημερίες του στην ψυχιατρική και τις άλλες 3 σε άλλα τμήματα από τα οποία είχε ήδη περάσει (παθολογικό, χειρουργικό, καρδιολόγους κλπ). Όσοι έχουν πάρει την ειδικότητα και βρίσκονται σε παράταση αντίστοιχα καλύπτουν κενά σε άλλες ειδικότητες ή κάνουν διαλογή περιστατικών στις γενικές εφημερίες. 
Παρά τους παραπάνω ρόλους στις εφημερίες, ο γενικός γιατρός δεν είναι κατα βάση νοσοκομειακή ειδικότητα αλλά ειδικότητα πρωτοβάθμιας. Είναι η ειδικότητα που θα στελεχώσει κέντρα υγείας και θα εφημερεύσει σε κέντρα υγείας και η ειδικότητα που μπορεί να δουλέψει σε βασικό επίπεδο με μεγάλο φάσμα περιστατικών σε ιατρείο. 

Όσον αφορά στις εξειδικεύσεις σε παραπέμπω στα σχετικά ΦΕΚ (ΦΕΚ 3958_12-9-2018 τΒ, ΦΕΚ 2363_18-6-2019 τΒ, ΦΕΚ 1126/4-4-2019, ΦΕΚ 4688/11-10-2021 τΒ, ΦΕΚ 3017-16.6.2022), βάσει των οποίων από γενική ιατρική μπορεί κανείς να κάνει εξειδίκευση στην επείγουσα ιατρική και στην κλινική φαρμακολογία. Η εξειδίκευση στο διαβήτη μπορεί να γίνει μόνο από παθολογία και παιδιατρική. Η δε αθλητιατρική δεν αναγνωρίζεται ως εξειδίκευση από το ελληνικό κράτος (και όσο δεν αναγνωρίζεται δεν σε εμποδίζει κανείς να ασχοληθείς, να κάνεις τα σχετικά σεμινάρια και όταν νιώσεις έτοιμος να βάλεις τον σχετικό προσδιορισμό στην ταμπέλα του ιατρείου σου). Πολλοί γενικοί γιατροί ασχολούνται τέλος και με κάτι εναλλακτικό (είναι αρκετά διαδεδομένο να έχουν ασχοληθεί με βελονισμό π.χ.) . 

Σαν προοπτικές αποκατάστασης σκέψου πάντα ότι πρόκειται για ειδικότητα η οποία έχει ζήτηση τόσο στο εξωτερικό όσο και στην ελληνική επαρχεία και ενδεχομένως σύντομα όπως εξελίσσεται η κατάσταση με τους ιατρούς στην ελλάδα είναι πιθανό να ζητάνε γενικούς γιατρούς να καλύπτουν τις αρμοδιότητες παθολόγων και σε νοσοκομεία... 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • Απαντήσεις 59
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Συμφωνώ με όσα είπα ο συνάδελφος πιο πάνω! Επίσης να προσθέσω οτι στον διαβήτη μπορείς να κάνεις μετεκπαίδευση ως γενικός ιατρος που διαρκεί 1 χρόνο ωστόσο δεν παίρνεις τίτλο διαβητολόγου. Εγώ ξεκίνησα με παθολογία αλλά κατάλαβα οτι δεν θέλω καθόλου να ασχοληθώ με νοσοκομειακή ιατρική, αργησα πολυ να πάρω την απόφαση ακριβως επειδή ακουγα γύρω μου που θα πας θα χαραμιστεις κι αλλα τετοια όμορφα, που ακομα τα ακούω.

Έχοντας κάνει ένα χρόνο ειδικότητα ως γενικός ειλικρινά έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Η αντιμετώπιση μπορω να πω ειναι αρκετά καλή απο άλλους συναδέλφους οι περισσότεροι έχουν καταλάβει οτι με καλή πρωτοβάθμια επωφελούνται οι νοσοκομειακοί ιατροί και επίσης αναγνωρίζουν οτι ενας καλός γενικός ιατρός μπορεί να προσφέρει και να βοηθήσει πολύ σε μια κοινότητα. Εφημερίες προσωπικά έχω δώσει σε χειρουργική παθολογική ορθοπεδική (τεπ) και κλειστες σε κοβιντ  1 με 2 τον μηνα(δυστυχώς εχουμε χάσει μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης εξαιτίας της πανδημίας) βέβαια είμαι σε μικρό νοσοκομείο σε μεγαλο πανεπιστημιακό που έχει απειρους ειδικευόμενους δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο.  Διαλογή έχω κάνει εφημερία που το μισώ επειδή όντως κάνεις τον τροχονόμο ( το οποίο πάλι θέλει μια εγρήγορση πχ να ξεχωρίσεις τι ειναι επεόγον και πρέπει να μπεί αμεσα για εξέταση - για μένα θα μπορούσε να το κάνει και μια εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια οπως γίνεται στο εξωτερικό) αλλα συνήθως καλύπτεται απο παρατασιακούς αλλων ειδικοτήτων.

Τα αρνητικά είναι για μένα οτι με το με νέο πρόγραμμα (5ετες) κανεις πολύ κεντρο υγειας (2 χρονια 1 συνεχομενος και 1 σπαστός στα 4 χρονια ειδικότητας σε τριμηνα), περνάς απο κλινικές 1 και 2 μήνες (νευρολογια ΦΙΑ δερμα πνευμονες) που για μενα δεν εχει κανένα νόημα γιατι δεν προλαβαινεις να προσαρμοστείς και να παρεις οσα χρειάζεται. Επίσης για μενα ειναι δύσκολο να κρατήσεις επαφή με όσα μαθαίνεις και προσπαθώ να το κάνω συμμετέχοντας στα τεπ και ζητώντας να εφημερεύσω (συνήθως ως δευτερο ατομο πχ σε ορθοπεδική χ/γ). Είναι μια ειδικότητα που θέλει συνεχη εγρήγορση να παρεις οσα περισσότερα μπορείς απο κάθε τμήμα και διαβασμα.

Στα καλά ειναι οτι παίρνεις όλα τα ρεπό σου και τις αδειές σου όποτε το θέλεις σχεδόν πράγμα που δεν το κανεις με καμια αλλη ειδικότητα ( καταλαβαίνω το κράξιμο πολλών παθολόγων με το απειρο σκατο που τρώνε απο καποια άποψη), εχεις ευελιξια να ασχοληθεις με ότι σου αρέσει παραπάνω δίνοντας εφημερίες στο αντιστοιχο τμημα - δεν πήζεις και δεν βαριέσαι-. Μετά αφου τελειώσεις βρισκεις όπου θέλεις δουλειά και σε νοσοκομείο ως ιατρος τεπ και σε κυ (και κοντα σε πόλη πχ τα κυ της ανατολικής αττικής εχουν θεσεις για επικουρικούς και ειναι φαση 45 λεπτα απο κεντρο αθηνας). Εγώ ενδιαφέρομαι για ιδιωτικό ιατρείο απο εμπειρίες που εχω ακουσει παιδιων που ανοιξαν πανε αρκετά καλά, πρακτικά κάνεις οτι κι ενας παθολόγος  συνταγογράφηση διαχείριση λοιμωξεων κοινότητας και χρονιων νοσηματων.  Εχω ερωτηματικά κατα πόσο όντως σε εμπιστεύονται οι ασθενείς που εχουν συνηθίσει τον παθολόγο να κάνει τη δουλειά του γι στην ελλάδα και κατα πόσο μελλοντικά με τον θεσμό του προσωπικού ιατρού θα επιβαρυνθείς με γραφειοκρατία αρκετή (όπως ειναι εξωτερικό) η θα καλείσαι να εφημερεύσεις στην υπε που υπάγεσαι (όπως εχουν αφήσει να υπαινιχθεί στο πρόσφατο νοσομσχέδιο).

Για μένα τα όρια του που τελειώνει ο δουλειά του γι και που αρχίζει του παθολόγου τίθενται  σε πιο περίπλοκα και βαριά περιστατικά πχ εναν ΣΔ 1 με νεφρική προσβολη ή έναν ασθενή με πολλαπλές νοσηλείες η ασθενή με HIV. Ο παθολόγος εχει σαφώς παραπάνω γνώσεις στη διερεύνηση και διαχείριση ασθενών που νοσηλεύονται.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

@Abaris

Βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον ότι ένας ΓΙ περνάει από την ψυχιατρική. Ωστόσο θεωρείς ότι μετά από μια τρίμηνη εκπαίδευση μπορεί να προσφέρει κάτι; Δηλαδή τι περιμένει κάποιοςς/η πολιτεία από έναν ΓΙ σε επίπεδο διαχείρησης ψυχιατρικού ασθενούς; Μπορεί να συνατογραφήσει φάρμακα; Φαντάζομαι πως όχι (μήπως απλά βασισμένος σε διάγνωση να δίνει νέες συνταγές;). Σε ευχαριστώ για τα ΦΕΚ δεν τα είχα υπόψιν μου. Τώρα για την Επείγουσα Ιατρική δεν ξέρω πόσοι γιατροί θα ενδιαφέρονταν, προσωπικά χωρίς να έχω εμπειρία στο κομμάτι ακούγεται ενδιαφέρον αλλά θα προτιμούσα αν ήθελα να καταλήξω εκεί να ήμουν αναισθησιολόγος. 

Για τον βελονισμό το έχω δει και εγώ, δεν νιώθω πολύ ενθουσιώδης. Ξέρω και ΓΙ που κάνει μπότοξ αλλά δεν θα θελα να μπλεξω ούτε με εναλλακτικά ούτε με αισθητικά. Θέλω να κάνω και ένα μικρό σχόλιο για την παθολογία. Σαν φοιτητής βρίσκω συναρπαστικό το εύρος της παθολογίας. Αλλά κάπως νιώθω ότι όλα πλέον ανήκουν αλλού -> ΧΑΠ, πνευμονίες κτλ σε πνευμονολόγους, καρδιαγγειακά -> καρδιολόγοι, ηπαρ κτλ -> γαστρεντερολόγοι.  Ταυτόχρονα βλέπω ότι τα περιστατικά είναι υπερήλικες με πολλά υποκείμενα που θέλουν κατά βάση γηροκομείο. Έχω δίκιο να πιστεύω ότι σαν ΓΙ θα βλέπω και πιο νέους ανθρώπους με καλή πρόγνωση;

 @Kyveli

Χαίρομαι που έγραψε και ένας ειδικευόμενος από ΓΙ. Λες ότι έχεις ανάμικτα συναισθήματα. Αν μπορούσες να γυρίσες τον χρόνο πίσω θα ξαναδιάλεγες την ΓΙ; Για μενα η ΓΙ (όχι ότι την έχω ζήσει) εκφράζει αυτό που λέμε «χρειάζομαι έναν γιατρό». Που έχεις το Χ, Υ πρόβλημα και πας να σε δει. Χωρίς να πεθαίνεις, ή να αιμορραγείς, απλά «δεν είσαι καλά». Οπότε και σαν καθημερινότητα θα είναι πιο ευχάριστη από κάποια νοσοκομειακή φαντάζομαι. Αλήθεια έχει κάποια θέση ο ΓΙ σε ασθενείς με καρκίνο; Στο κομμάτι της χειρουργικής τι ακριβώς κάνεις; Φαντάζομαι μόνο ράμματα ή μπαίνεις και χειρουργεία; Γιια μενα νευρα είναι έγκλημα που τα έχουν τόσο λίγο. Ασθενή με ΗIV θεωρείς πως δεν μπορεί να τον χειριστεί ο γενικός; Επίσης αυτό που η μια ειδικότητα θάβει την άλλη δεν το καταλαβαίνω. Μας έλεγε ένας χειρουργός για οξεία κοιλία «καλά εγώ τον χειρούργησα για να ζήσει και μετά τον έδωσα στους παθολόγους για να παίξουν». Λογικά οι παθολόγοι δεν θα πάνε πολύ τους ΓΙ. Αν και φοβάμαι πως όλοι κάπως υποτιμούν τους ΓΙ. Ισχύει ότι δεν έχουν αγροτικό;

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Σωστά ένα γι οφείλει να διαχειρίζεται περιστατικα πρωτοβάθμιας καθώς και να ενημερώνει σχετικά με την προληψη/διατηρη της υγείας ενός ασθενούς πολύ σημαντικό κομμάτι κατά την γνώμη μου που στην Ελλάδα ειναι αρκετά πίσω. Ένας ασθενης με hiv θα τον διαχειριστει ο λοιμωξιολογος από την εμπειρία μου σε εξωτερική βάση, ο παθολόγος θα διαχειριστει τις επιπλοκές όταν χρειαστεί νοσηλεία με συνδρομή άλλων ειδικότητων, τώρα για ασθενεις με καρκίνο δεν έχω αρκετή εμπειρία για να σου απαντήσω. Στο χγ τεπ ναι αναλαμβάνω ράμματα διάνοιξη αποστηματος εξέταση κοιλιακου αλγους μια πτώση, δεν θα πάω στον πολύ τραυματία που έτσι κι αλλιώς θα πάει ο πιο έμπειρος χ/γ. Όχι τα χειρουργεία δεν με αφορούν ούτε μπήκα 

Για μένα αυτά με τα θαψιματα ειδικότητων είναι αποτέλεσμα της ελληνικής πραγματικότητας που κρίνουμε διαρκώς και κοιτάμε τι κάνει ο διπλανός μας  αντί να κοιτάξουμε πως να βελτιώσουμε πχ τις εργασιακές συνθήκες μου ζούμε. Με τους παθολόγους έχω πολύ καλές σχέσεις επειδή δίνω εφημερίες και είμαι πρόθυμη να τους βοηθήσω, τώρα δεν ξέρω είναι λίγο που θα πέσεις. Ίσως έχει να κάνει και το ότι όσοι συναναστρεφομαι θέλουν νοσοκομειακή καριέρα οπότε δνε με βλέπουν ανταγωνιστικα. Νομίζω στην αρχή σε κοιτάνε πάντα λίγο περίεργα όταν λες τι ειδικότητα κάνεις επειδή έχουν ένα συγκεκριμένο στερεότυπο στο μυαλό τους και δεν το αρνούμαι έχω συναναστρθαφει άτομα που είναι γι και δεν θα έπρεπε να είναι καν γιατροί αλλα νομίζω συναντάς σε όλες τις ειδικότητες τέτοια άτομα, επίσης αισθάνομαι ότι ψιλό αλλάζει αυτό από τα νεώτερα άτομα που έρχονται για ειδικότητα. Όταν δούνε ότι έχεις γνώσεις και ενδιαφέρεσαι μια χαρά σε εκτιμούν. Γενικά είναι μια ειδικότητα που ιδίως σε ένα Κυ μπορεί να βρεθείς απίστευτα εκτεθειμένος αν δεν ξέρεις ιατρική, σε μια αλλεργία σε ένα οεμ σε μια αρρυθμίας είναι περιστατικα που έρχονται και όχι τόσο σπάνια 

Έχω ανάμεικτα συναίσθηματα κυρίως όταν καταλαβαίνω ότι όσο κι αν εκπαιδεύομαι κάνω μεταπτυχιακά κτλ κτλ πάντα η γνώμη κάποιου αλλου ειδικού θα βαραίνει παραπάνω. Είναι ένας χρόνος που έχω αλλάξει από παθολογία σε ΓΙ οπότε είναι νωρίς για να πω αν θα άλλαζα κάτι. Ακριβώς οι ατέλειωτοι γηριατρικοι ασθενείς η λογική του εκτίμηση (κδ ν/λ χ/γ) και παναξονικη σε όλους ήταν μου με απωθησε από την παθολογια. Δεν ξέρω ο χρόνος θα δείξει 

Υπηρεσία υπαιθρου δεν χρειάζεται να κάνουμε κάνουμε στα πλαίσια της ειδικότητας 2 χρόνια ΚΥ σπαστά 

Επίσης να προσθέσω ότι το 3μηνο Ψυχιατρικης το θεωρώ τρομερά σημαντικό ιδίως με το ποσο θερίζει η κατάθλιψη και οι αγχωδεις διαταραχές στον γενικό πλυθησμο ως γενικος ιατρός είσαι ο πρώτος που πρέπει να εντοπίσεις τα συμπτώματα. Το κατά πόσο φτάνει έχει να κάνει με το ποσό θα τρέξεις και ρωτήσεις θα δεις εσύ μέσα σε αυτόν τον χρόνο αλλά έτσι κι αλλιώς είναι ένας προβληματισμός που έχω κι εγώ ακόμα όπως είπα παραπανω. 

Γενικά απ ότι ξέρω ως ιδιώτης γράφεις τα πάντα κάνεις κανονικά έναρξη αντιυπερτασικης αντιδιαβητικης αγωγής τώρα δεν νομίζω κάνεις να ξεκινήσει αγωγή για ψύχωση μου φαίνεται ακραιο. 

Γενικά πρέπει να είσαι πολύ διαβασμενος και να ξέρεις τα όρια σου.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Θεωρώ τη γενική ιατρική πολύ σημαντική και απαιτητική ειδικότητα, ειδικά τώρα με το αγροτικό που έρχομαι σε επαφή με το αντικείμενο της και δουλεύω με Γ. Ι. στο κέντρο υγείας. Πολλοί ασθενείς, ακόμη και ηλικιωμένοι με χρόνια νοσήματα, έρχονται να εξεταστούν στα επείγοντα από όποιον γιατρό εφημερεύει για οποιοδήποτε θέμα, χωρίς καν να γνωρίζουν να πουν το ιστορικό τους ή τα φάρμακα που παίρνουν και δεν υπάρχει κανένας που να τους παρακολουθεί τακτικά και να τους ρυθμίζει. Ο γενικός οικογενειακός ιατρός είναι αναγκαίος, όχι για να αποτελέσει φραγμό μεταξύ ασθενούς και ιατρών άλλων ειδικοτήτων, αλλά για να μπορούν οι ασθενείς να έχουν έναν σταθερό ιατρό που θα τους ξέρει, θα ρυθμίσει ως ένα βαθμό κάποια προβλήματά τους, θα έχει το φάκελο τους και το πλήρες ιστορικό τους και θα μπορεί να επικοινωνήσει και να συνεργαστεί με τους υπόλοιπους ιατρούς εάν παραστεί ανάγκη. Επιπλέον στα ΚΥ και τα ιατρεία απομακρυσμένων περιοχών οι γενικοί ιατροί είναι αυτοί που θα εκτιμήσουν πρώτοι έναν ασθενή και θα ασκήσουν την προνοσοκομειακή επείγουσα ιατρική. Όμως πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί οι γενικοί ιατροί αποδέχεστε τον θεσμό της υπηρεσίας υπαίθρου, που ουσιαστικά εξισώνει την ειδικότητα σας με το πτυχίο ιατρικής. Γιατί συμμετέχετε στις ίδιες προκηρύξεις θέσεων με τους υπόχρεους και πρακτικά σε κάποια μέρη, όλα τα παραπάνω ζωτικής σημασίας που ανέφερα, τα κάνει ο απόφοιτος ιατρικής, ο οποίος δεν έχει την εκπαίδευση σας. Από τη στιγμή που ο πτυχιούχος ιατρικής εκτελεί χρέη γενικού ιατρού, αυτό δεν αποτελεί πλήγμα για την ειδικότητα σας; Στον εργαστηριακό τομέα έχει συμβεί να προσπαθούν να υποκαταστήσουν το ρόλο μας άλλοι επαγγελματίες, ιατροί και μη, και από πλευράς μας υπάρχουν αντιδράσεις. Οι Γ. Ι. γιατί αποδέχεστε αυτή την υποβάθμιση του ρόλου σας; 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

1 ώρα πριν, Nerom said:

 

@Abaris

Βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον ότι ένας ΓΙ περνάει από την ψυχιατρική. Ωστόσο θεωρείς ότι μετά από μια τρίμηνη εκπαίδευση μπορεί να προσφέρει κάτι; Δηλαδή τι περιμένει κάποιοςς/η πολιτεία από έναν ΓΙ σε επίπεδο διαχείρησης ψυχιατρικού ασθενούς; Μπορεί να συνατογραφήσει φάρμακα; Φαντάζομαι πως όχι (μήπως απλά βασισμένος σε διάγνωση να δίνει νέες συνταγές;). Σε ευχαριστώ για τα ΦΕΚ δεν τα είχα υπόψιν μου. Τώρα για την Επείγουσα Ιατρική δεν ξέρω πόσοι γιατροί θα ενδιαφέρονταν, προσωπικά χωρίς να έχω εμπειρία στο κομμάτι ακούγεται ενδιαφέρον αλλά θα προτιμούσα αν ήθελα να καταλήξω εκεί να ήμουν αναισθησιολόγος. 

Για τον βελονισμό το έχω δει και εγώ, δεν νιώθω πολύ ενθουσιώδης. Ξέρω και ΓΙ που κάνει μπότοξ αλλά δεν θα θελα να μπλεξω ούτε με εναλλακτικά ούτε με αισθητικά. Θέλω να κάνω και ένα μικρό σχόλιο για την παθολογία. Σαν φοιτητής βρίσκω συναρπαστικό το εύρος της παθολογίας. Αλλά κάπως νιώθω ότι όλα πλέον ανήκουν αλλού -> ΧΑΠ, πνευμονίες κτλ σε πνευμονολόγους, καρδιαγγειακά -> καρδιολόγοι, ηπαρ κτλ -> γαστρεντερολόγοι.  Ταυτόχρονα βλέπω ότι τα περιστατικά είναι υπερήλικες με πολλά υποκείμενα που θέλουν κατά βάση γηροκομείο. Έχω δίκιο να πιστεύω ότι σαν ΓΙ θα βλέπω και πιο νέους ανθρώπους με καλή πρόγνωση;

 @Kyveli

Χαίρομαι που έγραψε και ένας ειδικευόμενος από ΓΙ. Λες ότι έχεις ανάμικτα συναισθήματα. Αν μπορούσες να γυρίσες τον χρόνο πίσω θα ξαναδιάλεγες την ΓΙ; Για μενα η ΓΙ (όχι ότι την έχω ζήσει) εκφράζει αυτό που λέμε «χρειάζομαι έναν γιατρό». Που έχεις το Χ, Υ πρόβλημα και πας να σε δει. Χωρίς να πεθαίνεις, ή να αιμορραγείς, απλά «δεν είσαι καλά». Οπότε και σαν καθημερινότητα θα είναι πιο ευχάριστη από κάποια νοσοκομειακή φαντάζομαι. Αλήθεια έχει κάποια θέση ο ΓΙ σε ασθενείς με καρκίνο; Στο κομμάτι της χειρουργικής τι ακριβώς κάνεις; Φαντάζομαι μόνο ράμματα ή μπαίνεις και χειρουργεία; Γιια μενα νευρα είναι έγκλημα που τα έχουν τόσο λίγο. Ασθενή με ΗIV θεωρείς πως δεν μπορεί να τον χειριστεί ο γενικός; Επίσης αυτό που η μια ειδικότητα θάβει την άλλη δεν το καταλαβαίνω. Μας έλεγε ένας χειρουργός για οξεία κοιλία «καλά εγώ τον χειρούργησα για να ζήσει και μετά τον έδωσα στους παθολόγους για να παίξουν». Λογικά οι παθολόγοι δεν θα πάνε πολύ τους ΓΙ. Αν και φοβάμαι πως όλοι κάπως υποτιμούν τους ΓΙ. Ισχύει ότι δεν έχουν αγροτικό;

Για να οργανώσω λίγο την απάντηση θα απαντήσω σε ενότητες
1) Αν η τρίμηνη εκπαιδευση προσφέρει κάτι: Εξαρτάται από το team ειδικευομένων που θα πέσεις, από την κλινική και από το δικό σου ενδιαφέρον. Σε παιδιά που πέρασαν από την κλινική όπου έκανα άσκηση φροντίζαμε να τους μαθαίνουμε να ξεχωρίζουν την κατάθλιψη, την ψύχωση και κάποια πολύ γενικά πράγματα για τις αγχώδεις διαταραχές. Κατα βάση στους γενικούς γιατρούς μαθαίναμε ορθολογική χρήση SSRIs, βενζοδιαζεπινών και (ψυχο)γηριατρική χρήση αντιψυχωσικών. Το τρίμηνο αρκεί για να πάρει κανείς μια πρώτη γεύση σε αυτά και να μάθει ποια φάρμακα είναι ασφαλή σε συγχορηγήσεις, πως και πότε να μην δίνει βένζο και πως να διαχειρίζεται ηλικιωμένους με αυπνία. 


2) Τι περιμένει η πολιτεία από έναν γενικό γιατρό σε επίπεδο διαχείρισης ψυχιατρικού ασθενούς: Η πολιτεία φαντασιώνεται ότι ο γενικός γιατρός θα είναι κάτι σαν τον GP του NHS, θα μπορεί να βάλει διάγνωση και να διαχειριστεί απλές διαταραχές της διάθεσης και αγχώδεις διαταραχές και θα καλύπτει μέσω ίκα τη συνταγογράφηση ψυχιατρικών φαρμάκων κάθε ψυχιατρικής νόσου. Γνώμη μου βέβαια ότι 3 μήνες δεν αρκούν για να μάθει κανείς τις αγχώδεις διαταραχές, ίσως κάποια πολύ βασικά πράγματα. Τώρα όσον αφορά σε παρακολούθηση ψυχιατρικής πάθησης έχω δει πολύ μεγάλες αστοχίες από γενικό γιατρό, οι οποίες δεν ήταν σπάνιο να είναι αστοχίες με οργανικές επιπλοκές (έγραφε ο άλλος efexor σε μια ασθενή που ο ίδιος είχε διαγνώσει με κατάθλιψη χωρίς να δοκιμάσει πρώτα πιο απλές λύσεις και η ασθενής είχε φτάσει να παίρνει τριπλό αντιυπερτασικό μετά το efexor γιατί δεν ρυθμιζόταν η πιεσή της... το efexor έχει σαν πολύ συχνή παρενέργεια την υπέρταση και οι ψυχίατροι προτιμάμε να το χρησιμοποιούμε αφού αποτύχουν πρώτα άλλες αγωγές).

3) Αν μπορεί να συνταγογραφίσει φάρμακα
Ναι μπορεί, ουσιαστικά τα πάντα. Αν βέβαια κάτι φτάσει να έχει νομικές προεκτάσεις μάλλον θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η γνώμη του ψυχιάτρου. 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

@Abaris

Ψυχιατρική δεν έχω κάνει ακόμα οπότε ίσως αυτό που θα πω να είναι λάθος, αλλά αυτό πιστεύω μέχρι στιγμής. Πως η ψυχική νόσος από ελαφριά έως βαριά θέλει από πίσω και ψυχανάλυση/ψυχοθεραπεία (ή τέλος πάντων κάτι που θέλει λόγια όχι φάρμακο) και πως μπορεί να συνδυάζεται η θεραπεία της με κάποιο φάρμακο. Το να πάει κάποιος σε έναν ΓΙ και να έχει έστω και μια ήπια ψυχική διαταραχή (που ακόμα δεν τις ξέρω) και απλά να πετάξει ένα αγχολυτικό δεν είναι κακή ιατρική; Δεν θα έπρεπε να μπορέσει να κάνει κάτι σαν συμβουλευτική; Από την άλλη ο ψυχιάτρος τι θα κάνει αν τα κάνει ο γενικός αυτά; Θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ΓΙ ασθενής με κατάθλιψη; Από την εμπειρία σου κάποιος με ψυχική νόσο θα χτυπούσε την πόρτα ΓΙ;

@Kyveli

Φαντάζομαι ότι η ΓΙ έχει την δυσκολία ότι ο άλλος πρέπει να ξέρει τα πάντα. Ο αιματολόγος πχ θα έχει αυτές τις παθήσεις. Ο ψυχιατρος επίσης κοκ. Ο ΓΙ πρέπει κάτι να ξέρει για όλα (από την άλλη υπάρχει το jack of all trades master of none). Την ΓΙ την σκέφτομαι σοβαρά σαν επιλογή ειδικότητας για αυτό ίσως το υπεραναλύω. Μαρέσει που δεν έχει αγροτικό, μαρέσει που μπορείς να ασχοληθείς με τα πάντα, που θεωρείται ότι έχει καλή ποιότητα ζωής αλλά δεν μαρέσει που θεωρείσαι κάπως “αποτυχημένος” στα μάτια πολλών. Από την άλλη μου κάνει μεγαλύτερη μιζέρια η παθολογία με βάση αυτά που έβλεπα στα νοσοκομεία. Επίσης άσχετο λίγο έχει ο ΓΙ δικαίωμα υπογραφής γενικής αίματος; Είχα βλέψεις για χειρουργικές ειδικότητες αλλά όλοι με γείωσαν πολύ και νομίζω ότι σε ένα ΚΥ ή στο ιδιωτικό μου ιατρείο θα κάνω πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το να κρατάω άγκιστρα για τον καθηγητή. Θα θελα να φύγω από τους “θεούς” και να είμαι κάπου με καθημερινούς ανθρώπους που να νιώθω ότι βοηθάω.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

11 ώρες πριν, Nerom said:

@Abaris

Ψυχιατρική δεν έχω κάνει ακόμα οπότε ίσως αυτό που θα πω να είναι λάθος, αλλά αυτό πιστεύω μέχρι στιγμής. Πως η ψυχική νόσος από ελαφριά έως βαριά θέλει από πίσω και ψυχανάλυση/ψυχοθεραπεία (ή τέλος πάντων κάτι που θέλει λόγια όχι φάρμακο) και πως μπορεί να συνδυάζεται η θεραπεία της με κάποιο φάρμακο. Το να πάει κάποιος σε έναν ΓΙ και να έχει έστω και μια ήπια ψυχική διαταραχή (που ακόμα δεν τις ξέρω) και απλά να πετάξει ένα αγχολυτικό δεν είναι κακή ιατρική; Δεν θα έπρεπε να μπορέσει να κάνει κάτι σαν συμβουλευτική; Από την άλλη ο ψυχιάτρος τι θα κάνει αν τα κάνει ο γενικός αυτά; Θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ΓΙ ασθενής με κατάθλιψη; Από την εμπειρία σου κάποιος με ψυχική νόσο θα χτυπούσε την πόρτα ΓΙ;

καλήμέρα, 
Είναι θέμα για μεγάλη συζήτηση αυτό που θετεις
Σε γενικές γραμμές η ψυχοθεραπεία είναι ένα εργαλείο το οποίο έχει πολύ συγκεκριμένες ενδείξεις, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα σε ασθενής με έντονη ψυχοπαθολογία (που τους οδηγεί δηλαδή σε δυσλειτουργία στην καθημερινότητα), και δεν είναι cost effective (από την άποψη ότι ένα ψυχοπαθολογικό σύμπτωμα θα σπάσει πολύ πιο γρήγορα και με πολύ μικρότερο κόστος για τον ασθενή και τον ασφαλιστικό φορέα με φαρμακευτική αγωγή). Η ψυχοθεραπεία έχει πολλά άλλα οφέλη, αλλά δυστυχώς, σε ένα κράτος το οποίο δεν την καλύπτει ασφαλιστικά, δεν μπορεί να είναι διαθέσιμη σε πάρα πολλούς ανθρώπους.  Σε πρακτικό επίπεδο, πολλές περιπτώσεις ανθρώπων δεν χρειάζονται απαραίτητα ψυχοθεραπεία, μπορεί να περνάνε μια δύσκολη κατάσταση με πρόσφατη έναρξη, να βοηθηθούν πολύ με μια φαρμακευτική θεραπεία την οποία θα πάρουν για λίγους μήνες και μετά να είναι καλά για χρόνια.

Στο γενικό γιατρό δίνεται η δυνατότητα να γράφει ψυχιατρικές αγωγές κατα βάση για να μπορεί να υποστηρίξει την επαρχεία και να ελαφρύνει τις ελάχιστες και κορεσμένες υπηρεσίες ψυχικής υγείας του κράτους. Το κράτος επιτρέπει την συνταγογράφηση ψυχιατρικών φαρμάκων για να μπορεί ένας γενικός γιατρός να συνταγογραφεί στην επαρχεία και να μπορεί να βλέπει έναν αριθμό τέτοιων περιστατικών στην επαρχεία. Πολύ λάθος για εμένα σαν λογική - η επαρχεία χρειάζεται ενίσχυση από υπηρεσίες ψυχικής υγείας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν προγραμματίζεται να συμβεί.

Σε πρακτικό τώρα επίπεδο, και αφήνοντας έξω τον κακό σχεδιασμό του κράτους για τις ειδικότητες, σαν γενικός γιατρός θα είσαι η πρώτη επαφή του ασθενούς με το σύστημα υγείας, κατα βάσει θα δουλεύεις με οικογένειες και θα έχεις ασθενείς τους οποίους θα βλέπεις για χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, το να μπορείς να αναγνωρίσεις μια προσαρμοστική αντίδραση, ή την έναρξη μια καταθλιπτικής διαταραχής ή μιας αγχώδους διαταραχής και να τα αντιμετωπίσεις (με 10 μέρες βένζο, ή με μερικούς μήνες SSRI και με μια κλίμακα) για εμένα δεν είναι λάθος. Απλά πρέπει να ξέρεις που δεν μπορείς να βοηθήσεις και να ξέρεις να παραπέμψεις. Αν κανείς περνάει μια δύσκολη φάση και γίνει καλά με 3-4 μέρες βένζο από το 10ήμερο σχήμα σου, μάλλον δεν χρειάζεται να φτάσει στον ψυχίατρο. Αν κάποιος πήρε τον SSRI για κατάθλιψη και συνεχίζει μετά από 1μιση μήνα να μη νιώθει καλά, μάλλον θα χρειαστεί ψυχίατρο. Αυτά τα πράγματα μαθαίνει ένας γενικόςγιατρός στην ψυχιατρική (και πως να βάζει seroquel και risperdal σε άυπνους ηλικιωμένους :P ). 

Κάποιος με ψυχική νόσο μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του γενικού γιατρού, από τον ψυχωσικό που ψάνει την επιβεβαίωση ότι δεν είναι τρελός (κράτα απόσταση και παραπεμψέ τον άμεσα), μέχρι την διαταραχή προσωπικότητας που δεν θέλει να γίνει καλά, οπότε δεν θα θέλει να πάει σε ψυχίατρο και θα προβάλει διάφορους (οικονομικούς κυρίως λόγους - φρόντισε να μην υποπέσεις στο σφάλμα να ξεκινήσεις ψυχιατρική αγωγή σε άτομο που βλέπεις πρώτη φορά - καλύτερα να τους παραπέμψεις), μέχρι τους σωματοποιητικούς ασθενείς (που θα πρέπει να ξέρεις να εξαντλήσεις την σωματική διερεύνηση, και θα πρέπει να σου κόψει να τους παραπέμψεις σε ψυχίατρο), μέχρι τα περιστατικά που σου γράφω παραπάνω και θα μπορείς να τα ξεκινήσεις μόνος σου. 

Στην τελική ένα τρίμηνο κάνεις, τα παραπάνω θα τα συζητήσεις και στο τρίμηνο, και παράλληλα θα κάνεις γνωριμίες με ψυχιάτρους για να μπορείς να παραπέμψεις ή να συζητήσεις κάτι που σε προβληματίζει. 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 7 months later...

Στο κομμάτι της αποκατάστασης και των απολαβών πως είναι;  Είμαι τόσο χαμμένος στην επιλογή των ειδικοτήτων, η γενική ιατρική μου δίνει την "ασφάλεια" ότι τα "κρατάω όλα"  χωρίς να ειδικευτώ αυστηρά κάπου και μαρέσει η φιλοσοφία της οικογενειακής ιατρικής. Φοβάμαι πως, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, θα αντιμετωπίζομαι σαν ένας γιατρός β κατηγορίας. Έχω ακούσει επίσης ότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι κάπως προβληματική (το διάβασα και παραπάνω).

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 8 months later...

Ποσο διαβασμα απαιτει κατα μεσο ορο η γεν ιατρικη,σκεφτομαι οτι θα ηθελα να εχω μια σχετικη ποιοτητα ζωης και να μην ειμαι συνεχεια πανω απο τα βιβλια.Η ιατρικη ειναι το  2ο πτυχιο μου  κ ειδικοτητα θα ξεκινησω στην ηλικια 34-35.Υπαρχει κανενας γεν ιατρος στο φορουμ να μας πει σε γενικες γραμμες το προγραμμα του.Να σημειωσω οτι σαν ειδικοτητα μου φαινεται πολυ ενδιαφερουσα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντησε σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.