[Yann Tiersen]

[John Doe]

Yann Tiersen

Τετάρτη 14 Ιουνίου

Θέατρο Λυκαβηττού

Τετάρτη βράδυ αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που οδηγεί στον αγαπημένο λόφο, που δυστυχώς όμως φέτος αγνοήθηκε από τους διοργανωτές συναυλιών. Η πρώτη θερινή συναυλία (για εμένα) στο Λυκαβηττό απείχε μόλις κάποια λεπτά και όλοι ήμασταν ενθουσιασμένοι που θα ξαναβλέπαμε το τρομερό παιδί της Γαλλίας. Ο κόσμος γύρω πολύς (ομολογώ πως περίμενα ακόμη περισσότερο) και απόλυτα ανομοιογενής. Από την μία πλευρά κοριτσάκια με φακίδες στη μύτη που θαρρούσες πως άκουγαν τη μουσική της Amelie τρεις φορές κάθε μέρα (σαν αντιβίωση), από την άλλη οι πιο "εναλλακτικοί", με πιο ροκ διάθεση και στη μέση κάποιοι (όχι πολλοί) γιάπηδες που συνόδευαν με περρισό καμάρι το "αίσθημα", νομίζωντας ότι από κάπου θα ξεπηδήσουν τα κανάλια. Από όλους αυτούς, μάλλον οι δεύτεροι βγήκαν δικαιωμένοι.

Ο Yann εμφανίστηκε στην ώρα του, με ροκ σχήμα στη σκηνή, δείχνοντας από νωρίς ότι όσοι ήρθαν για να ακούσουν Amelie μάλλον θα απογοητευτούν. Άλλαζε το ένα όργανο, πίσω απ' το αλλό και έδινε σε όλα τα τραγούδια του, παλιά και νέα, μια πιο άγρια διάθεση. Εξακολουθούσε να είναι μελωδικός, αλλά τα κομμάτια του θαρρείς πως τα ξεγύμνωσε επίτηδες, για να αποδείξει πόσο μεγάλος συνθέτης είναι. Απόδειξη? Το Monochrome (προσωπική αδυναμία) το έκανε σπαρακτικό και οργισμένο, σαν να επρόκειτο για ένα εντελώς νέο τραγούδι. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και η μπάντα του, επιστρατεύοντας πριόνια, πειραγμένες φυσαρμόνικες κι ένα πρωτόγονο synth. Στα θετικά του συγκαταλέγονται ότι η εμφάνισή του διήρκησε δύο ώρες (ίσως και κάτι παραπάνω), με αρτιότατο ήχο και με μια συμπεριφορά νεαρού ερασιτέχνη που δεν μπορεί να πιστέψει πόσο πολύ αρέσει στον κόσμο.

Ο Tiersen έχει εξελιχθεί πάρα πολύ από την τελευταία φορά που τον είδα ζωντανά, πριν 3 χρόνια. Εξακολουθεί να έχει το ίδιο πάθος στη σκηνή, αλλά πλέον βαδίζει πιο σίγουρα και πιο δυναμικά. Είναι όντως ένας ΠΟΛΥ μεγάλος καλλιτέχνης.Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα έχει τυποποιηθεί ως ο "γλυκερός κύριος Amelie". Ίσως μετά από αυτήν τη συναυλία η ταμπέλα αυτή να αλλάξει, αφού αυτό το κοινό μάλλον δεν περασε καλά. Χαρακτηριστικά θα θυμάμαι δύο κοπελίτσες που μέσα στην πλήξη τους τον κορόιδευαν ("καλέ αυτός τι κάνει στα πατώματα?") και ένα ζευγάρι που έφυγε στη μέση της συναυλίας γιατί είχε κλείσει τραπέζι στο Balthasar.

Anyway, η πλειοψηφία του κοινού φάνηκε ότι πέρασε πάρα πολύ καλά. Σε κάθε περίπτωση ήταν μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ βραδιά! Ανυπομονούμε να σε ξαναδούμε Yann!

Το setlist ήταν το εξής (βοήθησε και το ίντερνετ στο να συμπληρώσω κάποια κενά):

L'Horloge

Les enfants

La Veillée

Le quartier

Le jour de l'ouverture

A secret place

Monochrome

Bagatelle

L'homme aux bras ballants

Marco boules > (Duo Marco Yann)

Sur le fil

Le Terrasse

La Rade

La Perceuse

Les Bras de Mer

Plus d'hiver

La boulange

Kala

La Crise

The ex

…………………………

Qu'en reste-t-il

Amélie

Le Banquet

Le Train

…………………………

Western

Esther

…………………………

A ceux qui sont malades par mer calme

[pastel]

Ένα συνηθισμένο και ταπεινό ψιλόβροχο δυστυχώς μας άφησε με την όρεξη εδώ στη Θεσσαλονίκη, αφού εξαιτίας του ακυρώθηκε η συναυλία..

Στεναχωριέμαι όχι μόνο γιατί τζάμπα κουβαληθήκαμε τόσος κόσμος στη Μονή Λαζαριστών. Πες εγώ είμαι από εκεί και δεν θυσίασα και παραπάνω από ένα απόγευμα. Φασταστείτε όμως τα παιδιά από το Βόλο που ήρθαν μόνο και μόνο για τη συναυλία. Κυρίως όμως αυτό για το οποίο τσατίζομαι είναι που διαβάζω ότι ήταν γαμάτα.

[ho·mun·cu·li]

Ένα συνηθισμένο και ταπεινό ψιλόβροχο δυστυχώς μας άφησε με την όρεξη εδώ στη Θεσσαλονίκη, αφού εξαιτίας του ακυρώθηκε η συναυλία..

Στεναχωριέμαι όχι μόνο γιατί τζάμπα κουβαληθήκαμε τόσος κόσμος στη Μονή Λαζαριστών. Πες εγώ είμαι από εκεί και δεν θυσίασα και παραπάνω από ένα απόγευμα. Φασταστείτε όμως τα παιδιά από το Βόλο που ήρθαν μόνο και μόνο για τη συναυλία. Κυρίως όμως αυτό για το οποίο τσατίζομαι είναι που διαβάζω ότι ήταν γαμάτα.

Ναι αλλα περασαμε καλα ετσι κι αλλιως....

Εχασες που δεν ηρθες χτες μαζι μας......