[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Constantine

[KonstantinosMD]

CONSTANTINE Θρίλερ 2005 (Έγχρ.) Διάρκεια: 121'

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Φράνσις Λόρενς, με τους: Κιάνου Ριβς, Ρέιτσελ Γουάιζ, Τίλντα Σουίντον

Ο Τζον Κονσταντίν, κυνηγός δαιμόνων, συνεργάζεται με μια αστυνομικό που έχει τις ίδιες ικανότητες με αυτόν, δηλαδή να βλέπει αγγέλους και διαβόλους, ώστε να αποτρέψουν τα σχέδια του Μαμωνά, γιου του Σατανά, να κυριαρχήσει επί της Γης. Μεταφορά στην οθόνη ενός ήρωα των DC Comics.

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΗΡΩΑΣ ΤΩΝ DC COMICS, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ "HELLBLAZER", ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΜΕ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΧΑΡΤΙΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΑΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ.

καλά.. δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από ψευτοκουλτούρες κριτικους ένας θεός ξέρει τι, γιατί κινηματογράφου σίγουρα όχι....

Τελοσπάντων, τους έχουμε συνηθίσει πλέον και ευτυχώς έχουμε ξεχωρίσει αυτους που βλέπουν το σινεμά ως διασκέδαση και όχι ως αίθουσα τέχνης όπου σερβίρονται απεριτίφ και τύποι με τραγιάσκες και πούρα χαζεύουν σε πολύχρωμες παπαρδέλες με τις ώρες αναλύοντας τις μεταφυσικές μετατραυματικές μεταφιλοσοφικές μεταμεταφορικές μεταεροπορικές και μετασεξουακικές προεκτάσεις τους....

λοιπόν, τί λέγαμε? αα, για την ταινια...

Κάπου άκουσα ότι θα είναι τρολογία και αυτή, όπως πχ το Blade, πράγμα ευχάριστο αρκετά.

Το κόμικ δεν το είχα διαβάσει ποτέ, δεν νομίζω να κυκλοφορούσε και στην Ελλάδα βέβαια (μόνο σε κάποια εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία ίσως).

Είναι περίπου ότι περιμένει κανείς και αυτό είναι ευχάριστο

Μια καλοφτιαγμένη περιπέτεια φαντασίας βασισμένη σε ένα κόμικ. Με άλλα λόγια ένα πέρα από ευχάριστο δίωρο με δράση και εφέ (πολύ καλά εφέ), μερικές σκηνές που την χαρακτήρισαν 17+, έναν "καταπληκτικό" Λούσιφερ και γενικά ότι χρειάζεσαι για μία απολαυστική έξοδο στους σινεμάδες.

/5 γιατί πετυχαίνει τον σκοπό της.. να σε διασκεδάσει!

[bromptonista]

Μια πολύ καλή ταινία, την οποία μπορώ να προτείνω με κλειστά μάτια στους φίλους της επιστημονικής φαντασίας / μεταφυσικών θρίλερ ( ; ).

Δεν είναι τόσο θρίλερ πάντως όσο ταινία δράσης. Η ταινία από την αρχή είναι καθηλωτική, με τον Κιάνου Ριβς σε μια πολύ καλή παρουσία μετά τη μαγεία του Matrix. Οι -όποιοι- φίλοι του κόμικ ίσως δυσαρεστηθούν με την πινελιά του σκηνοθέτη να αλλάξει λίγο το χαρακτήρα του Τζον Κονσταντίν και να τον φέρει στο Λος Άντζελες από το Λίβερπουλ με μαύρα αντί για ξανθά μαλλιά, αλλά όλοι οι υπόλοιποι θα δουν στο Constantine μια από τις καλύτερες ταινίες από μεταφορά κόμικ, αντάξιο σίγουρα του X-Men και του Spiderman.

Η αστυνομικίνα-μέντιουμ Ρέιτσελ Γουάιζ φοβερή φάτσα, να την έχουμε στα υπ'όψιν για το μέλλον.

Το 6.5/10 (6,245 votes) που παίρνει η ταινία στο IMDB προφανώς οφείλεται στους φίλους του κόμικ που το βλέπουν ψιλοκατακρεουργημένο και στους "καλούς χριστιανούς" από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που βλέπουν λίγο-πολύ την ενσάρκωση του αντίχριστου στην ταινία, και ένα διάχυτο αντικαθολικισμό (που περνά και το κόμικ νομίζω).

Συμφωνώ με τα empopcorn empopcorn /5 !!!

[Remy Fincher]

καλά.. δεν περιμέναμε τίποτα άλλο από ψευτοκουλτούρες κριτικους ένας θεός ξέρει τι, γιατί κινηματογράφου σίγουρα όχι....

Τελοσπάντων, τους έχουμε συνηθίσει πλέον και ευτυχώς έχουμε ξεχωρίσει αυτους που βλέπουν το σινεμά ως διασκέδαση και όχι ως αίθουσα τέχνης όπου σερβίρονται απεριτίφ και τύποι με τραγιάσκες και πούρα χαζεύουν σε πολύχρωμες παπαρδέλες με τις ώρες αναλύοντας τις μεταφυσικές μετατραυματικές μεταφιλοσοφικές μεταμεταφορικές μεταεροπορικές και μετασεξουακικές προεκτάσεις τους....

←

Όταν κάποιος δεν έχει ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ κινηματογράφο, θέατρο, θεωρία Τέχνης ή έστω φιλοσοφία, όπως εγώ κι εσυ αγαπητέ Κων/νε, το μόνο κριτήριο, βάσει του οποίου γράφει "ταινιοκριτικές", είναι απλά και μόνο αν του άρεσε η ταινία, αν τον έκανε να διασκεδάσει ή να βαρεθεί. Στις πραγματικές κριτικές όμως (των ανθρώπων που αποκαλείς δήθεν, ψευτοκουλτουριάρηδες, ελιτιστές κτλ.) το υποκειμενικό στοιχείο έρχεται σε δεύτερη μοίρα ή εξαφανίζεται τελείως. Οι κριτικοί κιν/φου, βλέπεις, έρχονται να αξιολογήσουν την καλλιτεχνική αρτιότητα μιας ταινίας: κατά πόσο ορθή είναι η αφήγηση (εαν έχει κενά ή αν εξυπηρετεί ή όχι το ξετύλιγμα μιας ιστορίας), το σενάριο (κατά πόσο πλατειάζει ή όχι, πόσο πρωτότυποι είναι οι διάλογοι, πόσο επαρκές είναι στην ανάλυση των χαρακτήρων και πόσο συνεπές απέναντί τους, εάν είναι υπερβολικό ή περιέχει κενά και ευκολίες), πόσο πειστικές είναι οι ερμηνείες και τέλος αν φέρεται εις πέρας η προβληματική της (τι θέλει να πει; είναι αξιόλογο αυτό ή μας το χουν πει κι άλλοι καλύτερα; ακόμα κι αν είναι, το λέει σωστά ή αντιφάσκει/ δεν παίρνει θέση; ). Αν λοιπόν διαπιστωθεί, ότι οποιαδήποτε ταινία "μπάζει" σε λίγα, πολλά ή όλα τα ανωτέρω, τότε οι βαθμολογίες μειώνονται. Λογικό είναι, αυτό σημαίνει άλλωστε κριτική έργου τέχνης- για να περάσω στο επόμενο θέμα....

Όταν ο Αϊζενστάιν έκανε το "Ποτέμκιν", ο Λανγκ το "Μετρόπολις", ο Ντράγιερ το "Λόγο" ή ακόμα και οι αδελφοί Μαρξ το "Μια Νύχτα στην Όπερα", δεν έφτυσαν αίμα για να'χουμε εμείς ένα δίωρο να απενεργοποιούμε τον εγκέφαλό μας. Αυτός είναι ο στόχος επιχειρηματιών και όχι καλλιτεχνών, εκτός κι αν δε βλέπεις διαφορά ανάμεσα στα δύο. Το σινεμά είναι πάνω από όλα ΤΕΧΝΗ, και ως τέτοια οφείλει να διδάσκει, να προβληματίζει, να σε κάνει να σκέφτεσαι αλλά και να νιώθεις. Αν τώρα, μπορεί ταυτόχρονα να σε διασκεδάσει κιόλας, ακόμα καλύτερα, έτσι φτιάχνονται οι καλύτερες ταινίες (Lord Of The Rings, anyone?).

Το Constantine δεν το έχω δει, γι'αυτό και δε θα αμφισβητήσω, ούτε θα επιβεβαιώσω τις απόψεις σας. Το ότι σας άρεσε όμως, δε σημαίνει ότι είναι και καλή ταινία (όπου "καλή" βάλε "άρτια", "σωστή").

[KonstantinosMD]

πόσοι από τους κριτικούς έχουν σπουδάσει κινηματογράφο?

και αν το πάμε έτσι, οι περισσότεροι δημιουργοί που κατα καιρούς θάβουν οι κριτικοί έχουν "σπουδάσει" τα λιστ 100 φορές περισσότερο από τον κάθε κριτικό....

και στο κάτω κάτω την κριτική την θέλω για το αν θα με "διασκεδασει" ή "όχι" .... όλα τα άλλα είναι πέρα από περιττά και άχρηστα για τον θεατή

το ότι είναι το σινεμά "τέχνη" δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως όρος πίσω από τον οποίο κρυβόμαστε. Η "τέχνη" είναι πάνω από όλα μέσο επικοινωνίας και κάτι που θα πρέπει να μιλάει σε εμάς σε οποιοδήποτε επίπεδο. Αν λοιπόν εσύ θες να περιορίσεις αυτά τα επίπεδα σε 2-3, εμένα και τους υπολοίπους άφησέ μας να έχουμε όλα τα ports ανοιχτά!

Να σου φέρω ως παράδειγμα ένα αυτόκίνητο... πχ πάρε μια Φεράρι... Το να της βάλει κάποιος βαθμό κάτω από 10/10 επειδή δεν είναι άνετη στην οδήγηση, βρίσκει σε κάθε λακουβίτσα, είναι δύσκολο και επικίνδυνο αμάξι, κοστίζουν όσο ένα μικρό αμάξι τα σέρβις και ένα μέτριο τα ανταλλακτικά, χωράει δε χωράει τις βαλίτσες για μια μίνι εκδρομή και καίει 500 λίτρα το μέτρο είναι κομπλεξισμός και έλλειψη κριτικής ικανότητας.

Κάτι το κρίνουμε με βάση το κοινό που απευθύνεται και με βάση τα όμοιά του..... Αν θέλω να κρίνω μια ταινία επιστημονικής φαντασίας θα το κρίνω συγκριτικά με όμοιες ταινίες και όχι με το Ποτέμκιν, μια κομεντρί με το αν το σινεμά λιώνει στα γέλια και όχι αν εμένα μου φάνηκαν τα αστεία κοινότυπα ή φαιδρά.

Οι καλύτεροι κριτικοί είναι αυτόι που μπορούν και ελέγχουν και τροποποιούν κατά περίπτωση τα κριτήριά τους....

αυτά..... αν θες να συνεχίσουμε την κουβέντα πες μου να χωρίσω τα τόπικς....

[Remy Fincher]

Βεβαίως και να συγκρίνουμε κάθε ταινία με τις όμοιές τις: αλοίμονο αν κάθε ταινία τη συγκρίναμε με τον Πολίτη Κέιν ή το Νονό. Αλλά θέλω να σου πω, παραθέτοντας τα παραδείγματα των πρωτεργατών αυτών στην ανατολή του κινηματογράφου, ότι στόχος είναι, όπως κι εσύ λες, η μετάδοση κάποιου μηνύματος, κάποιας ιδέας και όχι απλά μια αφορμή να μη σκέφτεσαι για ένα δίωρο. Και, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, αλλά είναι μειονότητα οι ταινίες αυτές που πραγματικά έχουν να πουν κάτι αξιόλογο (και με πρωτότυπο τρόπο).

Έπειτα εγώ στάθηκα σ'αυτό που λες, ότι λίγοι βλέπουν τον κινηματογράφο σα διασκέδαση. Μα ΔΕΝ είναι. Η διασκέδαση είναι απλά μια ευχάριστη προέκταση του κινηματογράφου, ΕΝΑΣ από τους στόχους κι όχι Ο στόχος. Διότι όταν γίνεται το τελευταίο, τότε το σινεμά ως τέχνη απαξιώνεται, γίνεται εμπόρευμα. Και ύστερα, τι εννοείς "να σου μιλάει σε 2-3 επίπεδα"; Δηλαδή μια ταινία που έχει σοβαρή προβληματική, και όχι απλοϊκή (π.χ. η αγάπη πάντα νικάει) δεν μπορεί να είναι προσιτή στο κοινό; Γιατί κάποιος που προσπαθεί να κάνει τέχνη και όχι εμπόριο είναι απαραίτητα "Αγγελόπουλος"; Και τι γίνεται όταν το ίδιο το κοινό την απορρίπτει ως ψευτοκουλτούρα, όπως εσύ;

Τέλος, μπορεί να σε ενδιαφέρει αν μια ταινία είναι διασκεδαστική και όχι το "τεχνικό" μέρος, αλλά μην ξεχνάς ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΘΑ ΣΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΟ ΛΟΓΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό και είναι αδύνατο για έναν κριτικό να μπορεί να προβλέψει αν μια ταινία θα σε διασκεδάσει ή όχι. Παραδείγματος χάρη, εγώ έχω στη συλλογή μου το Charlie's Angels. Βεβαίως, η ταινία είναι ηλίθια. Ωστόσο είναι διασκεδαστική (για μένα). Κάποιος άλλος μπορεί να επηρεαστεί από την "ηλιθιότητα" της ταινίας και να μη διασκεδάσει καθόλου (Charlie's Angels: Full Throttle ).

Καλύτερα να χωρίσεις τα τόπικς, όντως.