[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] 21 grams

[Sovereign]

Δράμα του Μεξικανού Alejandro Gonzalez Inarritu, γνωστού και για το Amores perros (2000). Πρωταγωνιστούν οι Sean Penn, Benicio del Torro και η προσωπική μου θεά Naomi "έχω μια τεράστια καριέρα μπροστά μου" Watts.

Δε θα αρχίσω από τις ερμηνείες, στις οποίες άλλωστε δίνεται το μεγάλο βάρος των τρέχουσων κριτικών, αλλά από τη σεναριακή δομή και τη σκηνοθεσία. Φοβερή δουλειά! Η μη γραμμική αφήγηση, σε στυλ Memento, στην αρχή μπερδεύει, αλλά ο θεατής χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια είναι μέσα στην ιστορία χωρίς να προλάβει να το καταλάβει. Όλα ξεκαθαρίζουν μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, η ιστορία γίνεται ξεκάθαρη, πράγμα που έρχεται σαν λύτρωση για το θεατή την ίδια στιγμή που οι ήρωες ζουν το δικό τους καθαρτήριο. Κάμερα στο χέρι, "ξεθωριασμένη" φωτογραφία, όλα συντείνουν σε μια ατμόσφαιρα παρακμής και τραγωδίας, με έντονο όμως το στοιχείο του ρεαλισμού, χωρίς χολυγουντιανές κορώνες.

Όσο για τις ερμηνείες... τι να πρωτοπεί κανείς. Αρχοντικός ο del Torro, άψογη όπως πάντα η Watts, φοβερός ο Penn, αν και ο χαρακτήρας του τελευταίου είναι πολύ πιο μυστηριώδης από τους άλλους δύο. Πραγματικά είναι ελάχιστα τα στοιχεία που έχουμε για αυτόν και αυτό ίσως είναι και το βασικό ελάττωμα της ταινίας.

Όσο για το τελικό νόημα.. αυτό είναι μάλλον υποκειμενικό και εξαρτάται από τις απόψεις του καθενός μας για τη ζωή! Απλό αλλά ταυτόχρονα πολύπλοκο, το αφήνω προς συζήτηση για όσους δουν το έργο.

Παρόλα αυτά... Μία από τις ταινίες της χρονιάς. Με ταινίες σαν κι αυτή, το Big Fish και το Mystic River, ο αμερικάνικος κινηματογράφος ΜΠΟΡΕΙ να επιδείξει έργο!

emstar

[Doctor_7]

Μου άρεσε πολύ περισσότερο από το Mystic River...Θα το ξαναδώ για να παρακολουθήσω πιο άνετα τους χαρακτήρες, γιατί μας ψιλοάγχωσε μέχρι να πάρουμε πρέφα...Η Watts πάει για όσκαρ λέει...πρώτης γυναικείας ρώγας;;;Τι ήταν αυτό ρε...Θα γράψω κάτι μετά τη 2η φορά...Πολύ έντονα συναισθηματική πάντως...ψυχοπλάκωμα...καλή ήταν...

[Ήρα]

μ άρεσε.σε ψυχοπλακώνει όμως .

σε αφήνει να αναρωτιέσαι τι χάνεις και τι κερδίζεις τελικά σε αυτά τα 21 γραμμάρια.

οι ρόλοι βαθιά ανθρώπινοι-προσωπικά με συγκλόνισε σαν ρόλος αλλά και σαν ερμηνεία ο del Torro-ένας άνθρωπος που μπλέκεται στα γρανάζια μιας τυπικής ερμηνείας της διδασκαλίας του Χριστού , ένας ρόλος που ενω θεωρητικά ερμηνεύει τον κακό της υπόθεσης σου δημιούργει συμπάθεια βλεποντάς τον να λιώνει από τις τύψεις και να αυτοτιμωρείται.

η Ναομι πολύ καλή-ομολογώ ότι σε αυτή την ταινία πρόσεξα ότι πέρα από την ομορφιά της γυναίκας της διπλανής πορτας (που προσωπικά έτσι την κατατάσσω στις πιο όμορφες γυναίκες ) έχει και ταλέντο , ακροβατεί μεταξύ μιας νεκρής ζωής (συγκλονίστηκα από την αλήθεια της φράσης που εκστομίζει-η ζωή δε συνεχίζεται !) και ενος σωτήριου νέου ξεκινήματος .

ο Σον Πεν απλά τόσο καλός όσο είναι παντού.

η σκηνοθεσια τύπου memento στην αρχή σε μπερδεύει αλλά αφού καταλάβεις τι γίνεται .νομίζω ότι είναι η ενδεικνυόμενη για τέτοια ταινια.

ηξερα ότι ήταν καλή ταινία.δεν ήξερα όμως ότι θα ψυχοπλακωνόμουν τόσο-γέμισα μαύρα σύννεφα .και όλοι ήταν σε πολύ περίεργη φάση στο τέλος.

πως μπορούν να αλλάξουν όλα σε μια στιγμή..

που μπορεί να φτάσει κάποιος που βασανίζεται...

πως ενώνονται περίεργα τα νήματα...πως μπλέκονται οι ζωές...

οι αριθμοί λένε ότι έπρεπε να γίνουν όλα αυτά για να συναντηθούν δυο άνθρωποι...

από τις πιο λυπητερά ωραίες ταινίες που έχω δει-από αυτές που σε γεμίζουν δάκρυα μέσα και έξω , από αυτες που δε σε βοηθάνε να ξεχάσεις ,από αυτές που έχουν νόημα και σε πληγώνουν , από αυτές που χρειάζεσαι ώμο μετά ...

[ho·mun·cu·li]

Φωτεινη εξαιρεση ο Ντελ Τορο!

Η ταινια μπαζει απο παντου....Ο ρολος της ατυχης που χανει παιδια και αντρα ειναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ....μετα τοση ειναι η λυπη της για τα παιδια της που πηδιεται με τον Πεν...αλλα...οιμε...κι αλλη ατυχια! Παει κι αυτος! Δακρυα, αιμα και ιδρωτας....πολυ κλισε....και το ηθικο διδαγμα?

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΝΑΟΜΙ! Δεν σε βλεπω καλα.....