ΦΕΥΓΩ , ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ , ΧΩΡΙΖΩ ...

[vamos]

ορμομενος απο το παρακατω αρθρο , λεω να ανοιξουμε μια νεα ενοτητα

για τον χωρισμο

χωρισμοι που πονεσαν

χωρισμοι που πονουν ακομα

γιατι μας πληγωνουν

υπαρχει ελπιδα ... επαναπροσεγγισης ?

πως το ξεπερασατε ?

πως , γενικα , διαχειριστηκατε το θεμα "χωρισμος"

σκοπος

αλλοτε να προβληματιστουμε ,

ενιοτε να γελασουμε

ισως να παραδειγματιστουμε

πιθανως να μαθουμε κατι

σιγουρα ομως , να βοηθησουμε και να βοηθηθουμε

Κολλημένοι» με τον/την πρώην

της Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D.Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια (varvogli@otenet.gr)

Μήπως ο/η πρώην σύντροφός σας σας έχει γίνει έμμονη ιδέα και; Μήπως η εικόνα αυτού του ανθρώπου είναι διαρκώς στο μυαλό σας και δυσκολεύεστε να λειτουργήσετε στην καθημερινή σας ζωή ή σας εμποδίζει από το να ξαναφτιάξετε τη ζωή σας; Δυστυχώς, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο όταν δυο άνθρωποι χωρίσουν, ο ένας από τους δύο να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να ξεπεράσει το χωρισμό και να επιμένει -με αρρωστημένο σχεδόν τρόπο- στον/στην πρώην σύντροφό του.

Τι συμβαίνει στο μυαλό των «κολλημένων»;

Το άτομο που έχει «κολλήσει» στην προηγούμενη σχέση του «ξαναπαίζει στο μυαλό του τους διαλόγους του παρελθόντος, δίνοντας νέες, καλύτερες, βελτιωμένες απαντήσεις κι επιχειρήματα. Στο μυαλό του ατόμου αυτού εκτός από τη δική του φωνή υπάρχει και η φωνή του/της συντρόφου, και με αυτό τον τρόπο ξαναδημιουργεί τους διαλόγους που είχαν κάνει σαν ζευγάρι, μόνο που αυτή τη φορά το άτομο που έχει μείνει μόνο τους κατευθύνει προς μια καλύτερη έκβαση.

Ακόμα, το άτομο που έχει «κολλήσει» στην προηγούμενη σχέση του δημιουργεί σενάρια πιθανών συναντήσεων με τον/την πρώην του, καταστρώνει σχέδια και στρατηγικές του πώς θα χειριστεί με επιτυχία την επικείμενη συνάντηση, ακόμα και όταν είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.

Η διανοητική ενέργεια αυτού του ατόμου εξαντλείται λοιπόν σε τέτοιου είδους σχέδια, με αποτέλεσμα να μην αφήνει χώρο στο μυαλό του να δει και να αδράξει άλλες ευκαιρίες που του παρουσιάζονται. Συχνά, όταν γνωρίζει νέα άτομα τα συγκρίνει κατευθείαν με την προηγούμενη σχέση του και, πριν καλά-καλά τα γνωρίσει σε βάθος, τα απορρίπτει, κυριολεκτικά με το που θα πουν καλησπέρα.

Η τάση του ατόμου αυτού είναι να μηρυκάζει τις λεπτομέρειες της προηγούμενης σχέσης του και να έχει πλήρη προσανατολισμό στο παρελθόν, αδυνατώντας να αφοσιωθεί στο παρόν και να δημιουργήσει για το μέλλον. Το άτομο αυτό φιλτράρει τη ζωή του μέσα από το πρίσμα της σχέση που τελείωσε και δεν μπορεί να δει γύρω του τίποτε όμορφο ή θετικό κι έτσι δεν μπορεί να δημιουργήσει ελπίδες για κάτι νέο και διαφορετικό.

Η έλλειψη προσανατολισμού στο μέλλον αποτελεί τροχοπέδη στη δημιουργία νέων γνωριμιών και σχέσεων. Σκέψεις του τύπου «δε θα βρω καμία ή κανέναν σαν τον/την πρώην μου» δεν αφήνουν περιθώρια να προσέξει κανείς τα προσόντα ενός νέου ανθρώπου που γνωρίζει. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, το άτομο θυμάται κάποια στοιχεία ή περιόδους της σχέσης του και επιμένει να τα ξαναβρεί και να τα ξαναζήσει. Δυστυχώς, όμως, σε αυτή την περίπτωση ξεχνά ότι ακόμα και αν είχε μείνει με τον/την πρώην, κάποιες εποχές, φάσεις ή εμπειρίες περνάνε ανεπιστρεπτί και δεν μπορεί κανείς να τις ξαναβιώσει με την ίδια ένταση (πχ η συγκίνηση του πρώτου ραντεβού ή φιλιού δεν επαναλαμβάνεται, όσο καλή και αν είναι η σχέση στη συνέχεια, ακριβώς επειδή ποτέ δεν θα ξανά-υπάρξει πρώτη φορά).

Τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των «κολλημένων»

Πρέπει να τονίσουμε ότι πρόκειται για άτομα όλων των ηλικιών, μορφωτικών, κοινωνικών και κοινωνικών επιπέδων! Τα βέλη του έρωτα δεν κάνουν τέτοιες διακρίσεις! Ωστόσο, τα άτομα που βρίσκονται στη δυσάρεστη αυτή θέση, δηλαδή να έχουν προσκολληθεί στην προηγούμενή τους σχέση, μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά.

Καταρχήν υπάρχει ένα αίσθημα απέραντης θλίψης, αυτολύπησης και απελπισίας. Το άτομο αυτό αισθάνεται άσχημα και τα βλέπει όλα μαύρα. Υπάρχει έντονη αίσθηση αδυναμίας, που προέρχεται από τις σκέψεις που κάνει το άτομο αυτό σχετικά με το ότι δεν ελέγχει τη σχέση του και, κατ' επέκταση, τη ζωή του. Συχνά το άτομο αυτό αισθάνεται αδικημένο, ότι ο/η σύντροφός του έφυγε χωρίς να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, χωρίς να του επιτρέψει να εξηγήσει με λεπτομέρειες τη θέση του και τα αισθήματά του, και χωρίς τελικά να τον/την καταλάβει. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα οδηγούν σε αυτοσαμποτάρισμα, παραίτηση και στείρα προσκόλληση στο παρελθόν.

Όταν κανείς «κολλήσει» σε προηγούμενη σχέση έχει επίσης έντονη την αίσθηση ότι απορρίφθηκε συνολικά. Το πρόσωπο του πρώην συντρόφου ενσαρκώνει τον «καθολικό δικαστή και κριτή» που κατακρίνει και απορρίπτει το άτομο αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ότι το άτομο αισθάνεται μειονεκτικά και αδυνατεί να εκτιμήσει τον εαυτό του, τις ικανότητες, τα προσόντα και τα προτερήματά του για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Συχνά η ψυχολογική αυτή αδυναμία έχει τις ρίζες της στο παρελθόν αυτού του ατόμου: όταν το άτομο έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια με επικριτικούς γονείς, που το έψεγαν διαρκώς για τα λάθη του και δεν του έδιναν άφθονη ενθάρρυνση και αγάπη, το άτομο αυτό μαθαίνει να είναι επιφυλακτικό και να ζητάει αγάπη και επιβεβαίωση μέσα από κάθε του σχέση, γιατί δεν έχει το προσωπικό του εσωτερικό απόθεμα.

Βεβαίως σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία του «κολλημένου» ατόμου παίζει και ο πληγωμένος εγωισμός του, το βασανιστικό ερώτημα «τι καλύτερο έχει ο νέος του δεσμός που δεν το έχω εγώ;» και η φανταστική σύγκριση με το άλλο αυτό άτομο και τον εαυτό. Κάτι τέτοιο καταρρακώνει το χωρισμένο άτομο και του δημιουργεί μεγαλύτερη στεναχώρια και δυσφορία.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι υπάρχει και πολύς «μποτιλιαρισμένος» θυμός, ο οποίος συνήθως δεν εκφράζεται, τόσο για τον ίδιο του τον εαυτό, που δεν τα κατάφερε σε αυτή του τη σχέση, όσο και για το άλλο άτομο, που τον εγκατέλειψε.

Πώς να χειριστεί κανείς την κατάσταση

Παρά τον πόνο και την οδύνη που αισθάνεται κανείς μετά τον χωρισμό, χρειάζεται να κάνει έναν απολογισμό της σχέσης και μια ρεαλιστική εκτίμηση της πραγματικότητας. Είναι σημαντικό να ρίξει κανείς μια ματιά μέσα του και να ρωτήσει τον εαυτό του: για ποιο λόγο θεωρώ ότι αυτή η σχέση είναι τόσο σημαντική; Τι με κάνει να παραβλέπω αυτή τη στιγμή όλα τα προβλήματα που είχαμε και να την εξιδανικεύω; Τι είδους άνθρωπος είμαι; Τι προτερήματα έχω; Γιατί πιστεύω ότι δε θα βρω κάποιο άλλο άτομο να κάνω μια καλή σχέση, όπως την επιθυμώ; Για ποιο λόγο η γνώμη του/της πρώην μου βαραίνει τόσο πολύ για εμένα και δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου αντικειμενικά; Γιατί μπλοκάρω και αρνούμαι να δω μελλοντικές προοπτικές;

Όταν κανείς αρχίσει να επεξεργάζεται τα παραπάνω ερωτήματα, μπορεί να φτάσει σε απαντήσεις που θα τον βοηθήσουν να πάρει τη ζωή του πάλι στα χέρια του. Συχνά η συμβολή του ειδικού είναι ζωτικής σημασίας, μια που μπορεί να βοηθήσει το άτομο να ξεμπερδέψει το κουβάρι των μπλεγμένων σκέψεων και συναισθημάτων του.

Eπαναπροσεγγίζοντας τον/την πρώην σύντροφο

Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος (varvogli@otenet.gr)

Πολλές φορές μια σχέση τελειώνει αφήνοντας τη γεύση του μισοτελειωμένου ή την αίσθηση ότι κάτι δεν ολοκληρώθηκε και τελείωσε πριν την ώρα του. Συχνά, μια απότομη διακοπή ερωτικής σχέσης γίνεται διότι ένα από τα δύο -ή και τα δύο- μέλη της έχουν δεχτεί έντονες πιέσεις από τον κοινωνικό τους περίγυρο, ένας από τους δύο κλονίζεται και δεν είναι σίγουρος/η για το τι επιθυμεί, αισθάνεται ότι περικλείεται από έναν στενό κλοιό και χρειάζεται περισσότερο χώρο και περιθώριο για να ξεκαθαρίσει όχι μόνο τα συναισθήματά του, αλλά και το πώς θα πρέπει να προχωρήσει στη σχέση. Τέλος, μπορεί μια παρεξήγηση να αποτελέσει την αρχή του τέλους για μια σχέση.

Τι κοινό έχουν όλες οι παραπάνω περιπτώσεις; Ότι η διακοπή της σχέσης είναι κατά κάποιον τρόπο τεχνητή, δηλαδή δεν οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι το ζευγάρι έπαψε να αγαπάει και να νοιάζεται ο ένας τον άλλον. Εξωτερικοί ή εσωτερικοί παράγοντες κλυδωνίζουν τη σχέση και ένας από τους δύο αποφασίζει να αποστασιοποιηθεί προκειμένου να σκεφτεί καλύτερα, χωρίς να έχει ταυτόχρονα συναισθηματική εμπλοκή.

Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις, τα μέλη της σχέσης μένουν με την αίσθηση του μισοτελειωμένου, σαν να μπήκε μια άνω τελεία και να υπάρχει και συνέχεια. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο όταν, σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή μετά την απομάκρυνσή του, το ζευγάρι κάνει πάλι προσπάθειες επαναπροσέγγισης.

Τα λάθη της επαναπροσέγγισης

Το πιο βασικό λάθος που κάνει κανείς στην προσπάθειά του να επαναπροσεγγίσει τον/την πρώην σύντροφό του είναι όταν κάνει κάποια εκβιαστική κίνηση, στέλνοντας ένα δραματικό σήμα που στόχο έχει να κάνει το άλλο άτομο να νιώσει ένοχο για το ότι έφυγε από τη σχέση.

Για παράδειγμα, οι δηλώσεις αυτοκτονίες μπορεί να φέρουν τον/την σύντροφο πρόσκαιρα κοντά, όμως δεν είναι κάτι που θα διαρκέσει. Όταν ο άλλος επιστρέφει από τύψεις ή λύπηση, μπορεί να παραμείνει για λίγο, όμως ο συναισθηματικός εκβιασμός που του γίνεται θα επιστρέψει μπούμερανγκ και θα πλήξει τη σχέση.

Το να προσπαθεί κανείς μέσω κοινών φίλων ή συγγενών να «συνετίσει» το μέλος που έφυγε είναι εξίσου μάταιη προσπάθεια, αφού έτσι δε σεβόμαστε την απόφαση του άλλου και δρούμε εγωιστικά και πιεστικά.

Ένα τρίτο λάθος είναι ο βομβαρδισμός του άλλου με τηλεφωνήματα και προσπάθειες επί προσπαθειών για μία ακόμα συνάντηση, μία ακόμα συζήτηση, ένα ακόμα ξεκαθάρισμα. Όταν ο ένας θέλει να αποσυρθεί -ή και να φύγει- ο άλλος πρέπει καταρχήν να σεβαστεί αυτή την απόφαση και στη συνέχεια, αφού περάσει κάποιο χρονικό διάστημα απομάκρυνσης να κάνει κινήσεις προσέγγισης.

Τα κλειδιά της επαναπροσέγγισης

Το κλειδί στην επαναπροσέγγιση του πρώην συντρόφου, είτε είναι άντρας είτε γυναίκα, είναι ο σεβασμός στην επιλογή του να αποσυρθεί. Πολλές φορές το μέλος της σχέσης που έμεινε πίσω αισθάνεται εγκατελειμμένο, προδομένο, έχει την πικρία του «γιατί να μου το κάνει αυτό σε εμένα;» και παίρνει το όλο ζήτημα προσωπικά.

Με αυτό τον τρόπο, όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα μπορεί να μη σχετίζεται με προσωπική του μειονεξία, αλλά με κάποιο ζήτημα που βασανίζει τον/την σύντροφό του. Έτσι, η επαναπροσέγγιση δεν πρέπει να ξεκινάει με το «πες μου τι έκανα λάθος να το διορθώσω», αλλά με έναν τρόπο που φέρνει τους συντρόφους σταδιακά πιο κοντά.

Αρχικά ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό ή με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αποτελούν μια υπενθύμιση στον άλλον ότι εξακολουθούμε να υπάρχουμε κι ενδιαφερόμαστε σε μια απλή, ανθρώπινη βάση! Το μήνυμα δε χρειάζεται να είναι εξομολογητικού ή επαναπροσεγγιστικού περιεχομένου, απλά μια «καλημέρα», ένα «τι κάνεις» μια μικρή αχτίδα νοιαξίματος που ζεσταίνει τον προσωπικό χώρο του άλλου χωρίς όμως να εισβάλει σε αυτόν. Πολλές φορές η ανταλλαγή μηνυμάτων αποτελεί έναν πρώτο, σχετικά ανώδυνο και αποστασιοποιημένο τρόπο επαναπροσέγγισης: ανοίγει μια δίοδο επικοινωνίας, αλλά, βέβαια, δεν εγγυάται τίποτα παραπάνω.

Η συνέχεια είναι σημαντική: πρέπει κανείς να προσέξει τη συχνότητα αλλά και το περιεχόμενο όχι μόνο των δικών του, αλλά και των μηνυμάτων που στέλνει ο άλλος, προκειμένου να συνεχίσει στην ίδια γραμμή επικοινωνίας για λίγο. Συνήθως, όταν εξαντληθούν τα τυπικά και ίσως πιο απρόσωπα πράγματα που αναφέρει κανείς στα πρώτα μηνύματα, μπορεί να βγει κάτι πιο προσωπικό και ουσιαστικό.

Το επόμενο βήμα στην επικοινωνία είναι να γίνει μια τηλεφωνική επαφή. Όταν κανείς διακρίνεται από αυθεντικότητα, αυθορμητισμό, γνήσιο ενδιαφέρον για τον άλλον (και όχι στενό συμφέρον για το ατομικό του συμφέρον να τα ξαναβρεί με τον/την πρώην του), αυτό δημιουργεί μια χαλαρή κι ευχάριστη ατμόσφαιρα και «περνάει» στο άτομο που έχει απομακρυνθεί.

Σε αυτό το σημείο μπορεί κανείς να προτείνει κάτι που γνωρίζει ότι αρέσει στον πρώην σύντροφό του, ώστε να γίνει ένα μοίρασμα ενδιαφερόντων και το κοινό σημείο να λειτουργήσει σαν γέφυρα επικοινωνίας. Έτσι, το να προτείνει κανείς στον άλλον να πάει στο σινεμά, στο θέατρο, σε ένα καινούργια καφέ που άνοιξε και ξέρει ότι θα αρέσει στον πρώην σύντροφό του, είναι μια καλή αρχή επικοινωνίας.

Και πάλι όμως, το άτομο που κάνει την επαναπροσέγγιση δεν θα πρέπει να το εκλάβει αυτό ως σίγουρο σημάδι ότι τα πράγματα γύρισαν πίσω και ότι η σχέση εδραιώθηκε πάλι. Εδώ είναι χρήσιμο να μπορέσει το άτομο που κάνει την επαναπροσέγγιση να σταθεί λίγο πίσω, να μη βιαστεί να πιέσει τις καταστάσεις και να μην αρχίσει τα «θέλω» και τα «πρέπει». Αυτός είναι ο χρόνος που τα δύο άτομα θα πρέπει να ξανα-αισθανθούν άνετα ο ένας με τον άλλον, να νιώσουν ότι δεν υπάρχει πίεση και ότι τα ζητήματα του παρελθόντος δεν του κατατρέχουν πια.

Στο κάτω-κάτω, ένας βασικός λόγος που οι άνθρωποι χωρίζουν είναι διότι δεν περνούν καλά μαζί, για οποιοδήποτε λόγο. Όταν ξαναέρθουν κοντά και ο ένας από τους δύο αρχίσει να βιάζεται, να πιέζει τις καταστάσεις, να εισβάλει στο χώρο του άλλου, τότε δημιουργούνται οι ίδιες καταπιεστικές συνθήκες που υπήρχαν στην αρχή και οδήγησαν στον χωρισμό.

Με άλλα λόγια, για να γυρίσει κάποιος πίσω σε μια σχέση θα πρέπει να διαπιστώσει με αρκετή βεβαιότητα ότι κάποια από τα πράγματα που τον ενοχλούσαν ή τον πίεζαν έχουν αλλάξει, αλλιώς, όταν η κατάσταση παραμένει «μία από τα ίδια», η επανασύνδεση δεν γίνεται τελικά.

Η συζήτηση για το ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη διακοπή της σχέσης καλό είναι να αναβληθεί για αρκετά αργότερα, όταν αρχίσει πια να διαφαίνεται η πιθανότητα επανασύνδεσης. Μέχρι τότε θα πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα βάση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αίσθησης του «είμαστε καλά μαζί».

Τέλος, θα πρέπει να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ότι μερικές φορές, ακόμα και για άδικους ή λάθος λόγους ένας άνθρωπος αποφασίζει αυθαίρετα να φύγει από μια σχέση και δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Σε αυτό το σημείο, όσο δύσκολο κι αν είναι, μαζεύει κανείς τα συντρίμμια του, επαναπροσδιορίζει τον εαυτό του και τους στόχους του και κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

[Αποφρακτικός_Ειλεός]

Θεωρώ ότι ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός σε έναν χωρισμό

[mixmavros]

Καλά, αν εγώ είχα μόλις χωρίσει και διάβαζα αυτά, θα αυτοκτονούσα! Άκου εκεί... Τον κάνει σκουπίδι τον κολλημένο!

Τι λέει πάλι αυτή η Βάρβογλη;

Λοιπόν Βάμος αν και εσύ έπρεπε να κάνεις την αρχή, μιας και άνοιξες το τόπικ, το παραβλέπω και θα παραθέσω μια δικιά μου εμπειρία:

Ήταν μια κοπέλα που μου άρεσε και με συμπαθούσε κι αυτή. Για προσωπικούς λόγους της κοπέλας το πράγμα πήγαινε πολύ αργά, αλλά τελικά ευωδόθηκε η σχέση, μετ' εμποδίων. Η οποία κράτησε κάτι παραπάνω από μήνα και έληξε με την επιστροφή από διακοπές, για τους ίδιους προσωπικούς λόγους που είπα πριν, στο πρώτο -μετά διακοπών- ραντεβού, με πρωτοβουλία της κοπέλας. Εγώ στενοχωρήθηκα πολύ, όσο μπόρεσα όμως κράτησα την αξιοπρέπειά μου (βασικό...) κι έτσι χωρίσαμε.

Ένιωθα ότι μου έλειπε ένα κομμάτι, πραγματικά... Το φιλοσόφησα λίγο το θέμα, έβλεπα πως πιθανόν να έχω ελπίδες για το μέλλον (είπαμε, μου άρεσε πολύ η κοπέλα), αλλά για να μην απογοητευθώ, προσπάθησα να την ξεχάσω και βρήκα διέξοδο στο διάβασμα (μετά τις διακοπές --> εξεταστική). Όμως δεν την είχα ξεχάσει, μου έστελνε αυτή που και που κανένα μήνυμα, έπαιρνα κι εγώ μια στο τόσο 1 τηλέφωνο. Είχα αποφασίσει να προχωρήσω εγώ στη ζωή μου και άμα θέλει ας κάνει κίνηση εκείνη πλέον.

Πολύ καλό μου έκανε που, επειδή διάβαζα στο αναγνωστήριο και τη βιβλιοθήκη, έβλεπα κάθε μέρα πολύ κόσμο, φίλους, φίλες, καινούριες γνωριμίες κλπ. (Μια σοφή ψυχή απο΄δω μέσα μου είχε πει: «Ο έρωτας με έρωτα περνάει» ).

Έτσι περνούσε ο καιρός και σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο ελαφρύ το φορτίο του χωρισμού... Προσαρμόστηκα. Με τα μαθήματα τα πήγα πολύ καλά, κάτι που βοήθησε λίγο το ηθικό μου.

Από 'δω και πέρα είναι off topic αλλά τεσπα:

Και ήρθε η στιγμή που την ξαναείδα (μέχρι τότε την είχα δει φευγαλέα 2 φορές), για περισσότερη ώρα... Μιλήσαμε, δεν είχε αλλάξει τίποτα, το ίδιο χαμόγελο, το ίδιο βλέμμα όταν με κοιτούσε. Γέμισα ελπίδες, συγκρατημένες όμως αυτή τη φορά. Δε θα πάθαινα πάλι το ίδιο... Περίμενα κάτι συγκεκριμένο από μέρους της, όταν το είδα προχώρησα και για να μην τα πολυλογώ, η δεύτερη φορά ήταν πολύ καλύτερη......

Ηθικό δίδαγμα προς χωρισμένους-πληγωμένους: Βγείτε έξω, γνωρίστε κόσμο, φλερτάρετε (άμα σας κάνει κέφι) και ο χρόνος θα σας γιατρέψει... Μερικές φορές και η μουσική βοηθάει πιστεύω... Αυτά από μένα.

Αααα..... Και αυτό που θα μείνει στο τέλος... ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ....

[Biancaneve]

ΕΙΣΤΕ ΒΑΛΤΟΙ, ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!!!!! ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ!!!

[Αρμεγογελαδών]

Ωραια τα ειπε ο mixmavros !!

Εγω τωρα βαριεμαι να διαβασω ολα αυτα που γραφει η Βαρβογλη,αλλα την ειχα δει σε μια φωτο (μικρη βεβαια) και νομιζω δεν ηταν ασχημη.Μου φανηκε για σχετικα βλεπισιμο γκομενακι,απο την αλλη μπορει να κανω και λαθος βεβαια,γιατι αν δεν τη δεις ολοσωμη και απο κοντα μπορει να κανεις ολεθριο λαθος...

[Fuhgawz]

οτι κολλαει, ξεκολλαει

αν οχι, μη μασας

χρησιμοποιησε διαλυτικο.

[vamos]

για ανυπαντρες

για ... δυσκολες

σεξ η' μονο φιλοι ?

για παντρεμενες

[ploutarxos]

χρονια πολλα βρε βαμεεεε!

οτι επιθυμας

κ τραγουδακι΄ποτε δε θα πεθανουμε κουφαλα νεκρθαφτηη...

[Born]

Γκαραντί μέθοδος:

ταινίες του Μπρους Λι

PSP με σπασμένα παιχνίδια

άφθονα σουβλάκια, πίτσες κ λοιπά ντελίβερι

άπλετες ώρες στο γυμναστήριο

[anasMZ]

Γειά χαρά σε όλους!!

Πραγματικά, πολύ απλή και ανθρώπινη –άρα genius, η ιδέα του topic αυτού, με θέμα τις «καψουροϊστορίες» μας!!

Vamos είσαι «Θεός»!!

Λοιπόν, κι εγώ, πριν από περίπου ένα χρόνο, χωρίσαμε με την κοπέλα μου. Είναι αλήθεια ότι, κάποιες στιγμές, νιώθαμε κι δυό μας μια «ψιλο-μούχλα»…

Εγώ επέμεινα ότι θα ‘θελα να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία ανανέωσης στη σχέση μας.

Η Μ., παρά το ότι, πραγματικά, πονούσε, μου είπε οριστικά «όχι»… Το έχουν αυτό οι Λέοντες, είναι απόλυτοι στις αποφάσεις τους…

Πραγματικά, άνοιξε η γη κάτω από τα πόδια μου…

Ήμουνα «λιώμα»…

Δεν κολλάω να το πώ (εξάλλου δεν είναι κακό να τσαλακώνουμε, πού και πού, τον εγωισμό μας) ότι υπέφερα…

Κάθε κομμάτι στο ραδιόφωνο μου τη θύμιζε…

Κάθε κορίτσι στο δρόμο είχε κάτι απο το χρώμα της φωνής της…

Τέλος πάντων, ένιωσα έντονη την ανάγκη να αποφορτίσω τα συναισθήματά μου, γράφοντας στίχο, κυρίως, αλλά και μουσική.

Πρέπει να πώ ότι εδώ και χρόνια, είχα ανακαλύψει μια μικρή έφεση στην ενασχόληση αυτή…

Τελικά, προέκυψαν κάποια αρκετά αξιόλογα κομμάτια που, νομίζω, ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα, από πολλά «καψουροτράγουδα» που ακούμε (εγώ τουλάχιστον, είμαι του Λαϊκού –όχι του σκυλάδικου!!)

Ύστερα από αρκετό ψάξιμο, μάλλον το «όνειρο» θα γίνει πράξη. Μια επιλογή τους θα γίνει επίσημο «demo» και θα περάσει σε σοβαρή «τροχιά» Προώθησης (όχι!! Είμαι έντονα φάλτσος!! Εγώ θα «περιοριστώ» στο ρόλο του Στιχουργού &Συνθέτη)

Το πρώτο κομμάτι που έγραψα, το οποίο, σαφώς, έχει απόλυτα το «άρωμά» της, θα ‘θελα να το αφιερώσω στη στήλη μας –στο topic μας αυτό.

Το «μύνημα» που αξίζει να περάσουμε είναι ότι ο «πόνος» και η «χαρά» είναι στοιχεία απόλυτα και άρρηκτα συνυφασμένα με τη «ζωή»…

Και σε τελική ανάλυση, Γοργόνες και Μάγκες μου «ουδέν κακό αμιγές καλού και τούμπαλιν»!!

Την αγάπη μου σε όλους.

Tasos

Πάλι το βράδυ

θα μέ ‘βρει μόνο, να γεμίζω μια γωνιά

Ψάχνοντας χάδι

κι η θύμησή σου να θαμπώνει τη ματιά

«Θα ‘μαστε φίλοι»

Νιώθω τα λόγια σου να γίνονται θηλιά

Στεγνά τα χείλη

Μέσ’ το ποτό θ’αναστηθούν παλιά φιλιά

Κάθε νύχτα

να γυρίσεις σου ζητώ

Νιώθω μόνος

κι έχω πάψει πια στα πόδια να πατώ

Δεν αντέχω

να βουλιάζω στο ποτό

Είσαι λάθος

Είσαι πάθος

Είσαι φλέβα μου και ζώ

Είμ’ ένα «τίποτα»

παραπατάω στου καϋμού το μονοπάτι

Αυτό το «τίποτα»

ίσως στα χέρια σου ξανά να γίνει «κάτι»

Σαν μια παραίσθηση

είσαι παντού, βλέπω τα μάτια σου να κλαίνε

Δεν έχω αίσθηση

τρέμουν τα χείλη μου κι αγάπης λόγια λένε

** Ζεϊμπέκικο **

[notbad]

Κάθε εμπόδιο σε καλό...μπορεί να γίνεις μεγάλος μουσικοσυνθέτης Χα...και χάρη της χρωστάς της Μ.

[olizyz]

Θεωρώ ότι ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός σε έναν χωρισμό

Διαφωνώ.. για εμένα έχουν περάσει 4 χρόνια αλλά τπτ.

Ηθικό δίδαγμα προς χωρισμένους-πληγωμένους: Βγείτε έξω, γνωρίστε κόσμο, φλερτάρετε (άμα σας κάνει κέφι) και ο χρόνος θα σας γιατρέψει... Μερικές φορές και η μουσική βοηθάει πιστεύω... Αυτά από μένα.

Αααα..... Και αυτό που θα μείνει στο τέλος... ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ....

Πίστεψε με mix δεν είναι τόσο απλό... όσους και να γνωρίσεις πάντα θα τους συγκρίνεις με αυτόν/αυτήν και πάντα η ζυγαριά θα γέρνει στον/στην πρώην.

[ania]

Διαφωνώ.. για εμένα έχουν περάσει 4 χρόνια αλλά τπτ.

Πίστεψε με mix δεν είναι τόσο απλό... όσους και να γνωρίσεις πάντα θα τους συγκρίνεις με αυτόν/αυτήν και πάντα η ζυγαριά θα γέρνει στον/στην πρώην.

4 χρόνια?

πωπω.... αυτό θα πει κόλλημα....

στο 2ο συμφωνώ απολύτως....

[internal]

Μιας και υπέπεσε στην αντίληψή μου το topic:

Δεν έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση, αλλά το έχω δει το story από πολύ κοντά...

Ξεκολλάτε ρεεεεεεεεεεεεε

[bad_samaritan]

καλα απιστευτο

κοιτουσα τα ιδια ακριβως ποστ (οχι απο το τοπικ) αλλα απο ενα ξεχασμενο μειλ που ειχα στειλει σε μια φιλη μου ...καμμενη ...

αλλα ειχα κανει κοπι πειστ απο το τοπικ ολα τα ποστ γιατι μου ειχαν φανει χρησιμα για την περισταση:ΡΡΡ

παντως συμφωνω και δεν μπορω να καταλαβω με τιποτα τα ατομα που κολλανε τοοοσο ασχημα..

[pitsiou]

Ούτε κι εγώ μπορούσα να καταλάβω, μέχρι που μου ήρθε ουρανοκατέβατα!

Όταν καταφέρεις να βγεις από το βούρκο, είσαι καλύτερος άνθρωπος, πιο συμπονετικός και πιο επιεικής με τους γύρω σου.

Οι επανασυνδέσεις μου αφήνουν μια ξινίλα. Συνήθως πρόκειται για εύκολο σεξ, αν και ούτε το σεξ ούτε η σχέση δε φτάνουν τα επίπεδα των "καλών ημερών" του ζευγαριού.

Συμπαθείς μου κολλημένοι, ξέρω ότι έχετε βαρεθεί την ατάκα ΞΕΚΟΛΛΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ, αλλά γαμώ το, γιατροί είστε, νομίζετε ότι θα έχετε ποτέ περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σας από τώρα; Άντε λοιπόν, ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ!