[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Scoop

[Remy Fincher]

"Scoop" emstar

Του Γούντυ Άλλεν

Με τον ίδιο και τους Σκάρλετ Γιόχανσον, Χιου Τζάκμαν, Ίαν ΜακΣέιν, Κέβιν Μακνάλλυ κ.α.

Η χαριτωμένη μα αδέξια Σόντρα Πράνσκυ (Γιόχανσον) φιλοξενείται για το καλοκαίρι σε μια πλούσια Βρετανίδα φίλη και, καθότι φοιτήτρια δημοσιογραφίας, δε βλέπει την ώρα που θα αναδειχθεί στο χώρο της γράφοντας ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ. Το "λαυράκι" που αναζητά θα της το δώσει απρόσμενα το... φάντασμα του διάσημου και πρόσφατα αποθανόντα δημοσιογράφου Τζο Στράμπελ (ΜακΣέιν), όταν αυτός της αποκαλύψει, κατά τη διάρκεια ενός τρικ του νευρωτικού μάγου Σπλεντίνι (Μαντέψτε Ποιός), την ταυτότητα του διαβόητου "Δολοφόνου Ταρώ" που δεν είναι άλλος από τον αριστοκράτη κι ανερχόμενο πολιτικό Πήτερ Λάιμαν (Τζάκμαν). Με την προτροπή του μακαρίτη και με τον απρόθυμο Σπλεντίνι στο πλευρό της η Σόντρα θα προσεγγίσει το γοητευτικό Λάιμαν για να μάθει και να αποκαλύψει την αλήθεια. Μήπως όμως ο έρωτας προλάβει να την τυφλώσει;

Πάρτε ένα "Manhattan Murder Mystery", από το οποίο αφαιρέστε το "Μανχάταν". Στο ξεφλούδισμα θα σας φύγει και λίγο από το "Μύστερυ", αλλά το προσπερνάμε. Μουλιάστε το σε Τσαϊκόφσκυ και Στράους κι έπειτα βουτήξτε το σε κατσαρόλα γεμάτη με Λονδίνο ως περίπου τη μέση. Αφήστε το να τσιγαριστεί κι αφού ροδίσει, σβήστε το με λίγο "Crimes And Misdemeanors". Σερβίρετέ το πασπαλισμένο το με το γνώριμο χιούμορ από ταινίες σας των τελευταίων 20 ετών. Το "Scoop" σας είναι έτοιμο για φάγωμα. Ιδιαίτερα άνοστο δεν είναι, αλλά καλού-κακού ας έχετε παραγγείλει και μια πίτσα.

Ως μέγας φαν του "Γούντμαν" ο συνήθης αντίλογός μου απέναντι σε όσους τον κατηγορούσαν για επαναληψιμότητα ήταν, ότι, όταν επί τριαντα-τόσα συναπτά έτη γράφεις και σκηνοθετείς κάθε χρόνο μια καινούρια ταινία, είναι αναπόφευκτο να επαναλαμβάνεσαι. Το σφάλμα μου στο παραπάνω αντεπιχείρημα διαπίστωσα όταν είδα το "Scoop". Διότι δεν τίθεται θέμα κατά πόσο είναι "φυσικό" ή όχι, αλλά κατά πόσο είναι αποδεκτό ή όχι να υποβάλλεις κάθε χρόνο το κοινό σου στο ίδιο ξαναζεσταμένο φαγητό. Και με το "κοινό" εννοώ φυσικά τους χιλιάδες ανα τον κόσμο φαν σου που προσέρχονται στις σκοτεινές αίθουσες για το ετήσιο ραντεβού μαζί σου αγωνιόντας και ελπίζοντας ότι θα προσφέρεις απλόχερα γέλιο και συγκίνηση, όπως κάποτε συνήθιζες. Επομένως, ειδικά μετά τον περυσινό θρίαμβο του "Match Point", η δικαιολογία του "φυσικού επακόλουθου" δεν υφίσταται πλέον.

Πώς να συνοψίσω λοιπόν την άποψή μου για το "Scoop"; Είναι μια κωμωδία του Γούντυ Άλλεν. Διορθώνω: είναι μια κωμωδία της πρόσφατης περιόδου του Γούντυ Άλλεν. Και συμπληρώνω: είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ κωμωδία της πιο πρόσφατης περιόδου του Γούντυ Άλλεν. Ακόμη και η "Κατάρα του Πράσινου Σκορπιού" ήταν πιο ευρηματική, ακόμη και το "Παίζοντας στα Τυφλά" πιο αστείο, ακόμη και το χλιαρό "Anything Else" πιο ουσιώδες. Τώρα παρά οποιαδήποτε άλλη στιγμή φαίνεται σχεδόν βέβαιο ότι οι ένδοξες μέρες των τρελών και απολαυστικών "Love And Death", "Sleeper", "Bananas", "Midsummer Night's Sex Comedy" έχουν περάσει, ενώ ακόμη και τα καλλιτεχνικά ζενίθ της προηγούμενης δεκαετίας ("Σφαίρες Πάνω Από το Μπρόντγουεϊ", "Όλοι Λένε Σ' Αγαπώ", "Διαλύοντας το Χάρυ", "Συμφωνίες και Ασυμφωνίες") είναι πλέον παρελθόν.

Το "Scoop" είναι 90 λεπτά με το Γούντυ να είναι ο Γούντυ, με τη Σκάρλετ να είναι ο Γουντυ (!), με τον Τζάκμαν να είναι μάλλον αμήχανος, αντί κομψός και κουλ και τον ΜακΣέιν να είναι η μόνη φωτεινή ερμηνευτική παρουσία. Μια ευχάριστη (μη-)ανατροπή και σποραδικές πετυχημένες ατάκες είναι ευπρόσδεκτα μα όχι αρκετά. Ο δημιουργός έχει προφανώς καταλάβει ότι δεν μπορεί πλέον να μας ικανοποιεί με ανθυπο-"Νευρικούς Εραστές". Ωστόσο τι έκανε γι' αυτό; Άλλαξε ήπειρο και σκηνικό εγκαταλείποντας το Μανχάταν. Ας ελπίσουμε ότι μετά και την κριτική και εμπορική αποτυχία του "Scoop" να βάλει μυαλό.

[ho·mun·cu·li]

Καταρχας ας δουμε τα θετικα...τρωγοντας το ιδιο φαγητο...δεν παχαινεις..

Διαφωνω καθετα κ οριζοντια μη σου πω....Το Scoop ηταν μια εξαιρετικη ενεσιμο χιουμορ που ουτε κουραζει, ουτε διαπαιδαγωγει αλλα σιγουρα ψυχαγωγει! Αυτος ειναι σιγουρα ο Γουντυ κ δεν καταλαβαινω γτ θα πρεπε να αλλαξει...Δλδ το Ματς Ποιντ τι παραπανω ειχε?? Κ "η καταρα του πρασινου σκορπιου" ηταν επιεικως η πιο αηδια του Αλλεν που εχω δει ποτες...Προσωπικα το Scoop το συστηνω σε οποιον ειναι τρελαμενος με την ιδιατερη ματια του Γουντι Αλλεν...

May the time kill the critics...κ στο κατω κατω οι ταινιες τoυ ποτε δεν ειχαν την ιδια βροντερη αποδοχη στην Αμερικη οπως εδω....

[Remy Fincher]

Καταρχας ας δουμε τα θετικα...τρωγοντας το ιδιο φαγητο...δεν παχαινεις..

Άμα τρως συνέχεια σουβλάκια;

Το Scoop ηταν μια εξαιρετικη ενεσιμο χιουμορ που ουτε κουραζει, ουτε διαπαιδαγωγει αλλα σιγουρα ψυχαγωγει! Αυτος ειναι σιγουρα ο Γουντυ κ δεν καταλαβαινω γτ θα πρεπε να αλλαξει...

Δες την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην αλυσίδα "Πορφυρό Ρόδο Καϊρου"-"Χάνα και οι Αδελφές της"- "Μέρες Ραδιοφώνου"-"Απιστίες και Αμαρτίες" και σ'αυτή των "Σελέμπριτυ"-'Μικροαπατεώνες"- "Κατάρα Πράσινου Σκορπιού"-"Παίζοντας στα Τυφλά"-"Έρωτας και Τίποτα Άλλο". Στη μεν μια έχεις να κάνεις με τέσσερα καθόλα διαφορετικά φιλμ (από πολύ καλά έως αριστουργήματα) γυρισμένα ωστόσο με την ίδια αισθητική, την ίδια οπτική, τον ίδιο αλλενικό τρόπο και στη δε τέσσερα άλλα (από το ανυπόφορο "Σελέμπριτυ" μέχρι τους συμπαθητικούς "Μικροαπαεώνες") στην οποία το σενάριο, όταν δεν προκύπτει από δάνεια από προηγούμενες ταινίες, προσαρμόζεται αποπνικτικά στη "σφραγίδα" του, γίνεται δηλαδή απλώς μια αφορμή προκειμένου αυτός (ή τα άλτερ ίγκο του- ο Μπιγκς του "...και Τίποτα Άλλο" και ο Φέρελ της "Μελίντα") να άγεται και να φέρεται επί της οθόνης παρέα με τις νευρώσεις και τις ανασφάλειές του.

Με λίγα λόγια κανείς δε θέλει τώρα στα πίσω-πίσω να αλλάξει στυλ και γραφή ο Γούντυ Άλλεν, όπως κανείς δε θα' θελε ο Λυντς να απαλλαχτεί από την αλλοκοτοσύνη του (no chance of that happenin'). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα ανεχομαστε σε κάθε του ταινία να ανακυκλώνει τα ίδια μοτίβα, τα ίδια θέματα, την ίδια πλοκή (*αριστοκράτης φονεύει την εκβιάστρια παράνομη ερωμένη του*), ακόμη και τις ίδιες ατάκες. Θα πρέπει λοιπόν όπως παλιά να προσαρμόσει το γνώριμο ύφος και το χιούμορ του σε πιο πρωτότυπα πλαίσια... να πάψει να γυρίζει ταινίες- συνοθυλεύματα-περιλήψεις των προηγούμενων και να παραδίδει κάθε φορά κάτι ΦΡΕΣΚΟ και ουσιαστικά καινούριο.

May the time kill the critics...κ στο κατω κατω οι ταινιες τoυ ποτε δεν ειχαν την ιδια βροντερη αποδοχη στην Αμερικη οπως εδω....

Ούτε στην Ευρώπη έτυχε ιδιαίτερης αποδοχής το "Scoop" ή οποιαδήποτε άλλη πρόσφατη- με εξαίρεση το "Match Point". Απλά ίσως οι Ευρωπαίοι να είναι πιο επιεικείς.

[ho·mun·cu·li]

E καλα κ συ...κατι η εγκεφαλικη εκφυλιση...κατι το Alzheimer...ειναι κ τοσο χρονων ο ανθρωπος....εγω παντως vote 10 for woody!