[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Shortbus

[John Doe]

Shortbus

Σενάριο, σκηνοθεσία: John Cameron Mitchell

Με τους: Paul Dawson, PJ DeBoy, Sook-Yin Lee, Lindsay Beamish

Βαθμολογία: 4/5

Καλώς ορίσατε στο Shortbus! Παρακαλείσθε, στην είσοδο, εκτός από τα ρούχα σας, να αφήσετε και τις αναστολές σας. Δεν πρόκειται να σας χρειαστούν εδώ μέσα. Βρείτε κάποιο δωμάτιο που να ταιριάζει στις διαθέσεις σας γι' αυτό το βράδυ και κάντε ότι θέλετε. Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι ακόμη κι η ηδονοβλεψία, θεωρείται συμμετοχή...

Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα διαφημιζόταν το Shortbus, αν είχε ανάγκη διαφήμισης. Κάπου εδώ βέβαια εγείρεται το ερώτημα αν όντως το Shortbus υπάρχει και... τι στο καλό είναι αυτό το Shortbus??? Για τους πιο "πρακτικούς", το όνομα αυτό αντιστοιχεί σε ένα περίεργο κλαμπ της Νέας Υόρκης, όπου η λέξη καμπαρέ θεωρείται συνώνυμη του νηπιαγωγείου. Στο Shortbus το sex δεν είναι μέσο τέρψης του διψασμένου κοινού, αλλά λόγος ύπαρξης. Εδώ δεν κάνεις sex επειδή δεν μπορείς να το βρεις αλλού, αλλά από απλή καύλα. Το Shortbus είναι ένα μικρό σχολικό λεωφορείο με προορισμό την αναζήτηση της απόλυτης ηδονής. Για τους πιο "θεωρητικούς" το Shortbus συμβολίζει ένα κίνημα μιας γεννιάς χωρίς στόχους. Αν τα 60s και τα 70s είχαν την ελπίδα της ελευθερίας, τότε τα 80s και τα 90s βίωσαν ένα όνειρο που έβγαινε αληθινό (έστω προσωρινά...). Αυτά τα 00s όμως τι έχουν να περιμένουν? Όταν το παρόν μοιάζει πιο εφήμερο και αβέβαιο από ποτέ, τι σου μένει να περιμένεις από το μέλλον?

Σε μια πλαστική Νέα Υόρκη, πρωτεύουσα ενός πλαστικού οικουμενικού κόσμου, μια σύμβουλος σχέσης (ή αλλιώς σεξολόγος) αναζητά τον οργασμό που δεν ένιωσε ποτέ, ένα γκέι ζευγάρι προσπαθεί να αντέξει την ιδέα της μονογαμικότητας και μια πόρνη διψά να γίνει καλλιτέχνης, αλλά δυστυχώς την έχει προλάβει η συνονόματη Jennifer Aniston. Σε αυτό το σουρεαλιστικό σύμπαν, το σεξ ποικίλλει: είναι απλώς ένας τρόπος να περνάς την ώρα σου, είναι ένας πειραματισμός, είναι ένα βιοποριστικό μέσο, είναι ένα χαμένο παιχνίδι. Οι ήρωες τις ταινίας ΖΟΥΝ για το σεξ. Ίσως γιατί το σεξ έχει γίνει πλέον τόσο εύκολο και τόσο διαθέσιμο, που έχει χάσει την μαγεία του. Δεν υπάρχει πια έρωτας, αλλά δύο (αν είναι περισσότερα ακόμη καλύτερα) κορμιά που πηδιούνται σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι το Shortbus ΔΕΝ είναι τσόντα, όσο και αν μοιάζει με κάτι τέτοιο. Το θέαμα δε γίνεται ούτε για μια στιγμή ερεθιστικό, επομένως δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς μιας πορνοταινίας. Η ταινία επιλέγει να μιλήσει σε αυτήν τη γλώσσα γιατί δεν υπάρχει άλλη γλώσσα για τους ήρωές της. Η ιστορία περιπλέκεται γύρω από ανθρώπους που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους και να μιλήσουν για όλα αυτά που τους φοβίζουν ή τους συναρπάζουν. Οι πρωταγωνιστές μοιάζουν με κάθε σύγχρονο πολίτη μιας μεγαλούπολης, όπου τα πάντα τρέχουν, είναι γρήγορα και κατα συνέπεια σύντομα. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα πάντα ευτελίζονται και τα ανθρώπινα ένστικτα εμπορέυονται στο Shortbus. Και τι είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να επικοινωνήσει? Είναι ένα ζώο, προγραμματισμένο να ικανοποιεί όλες τις ορέξεις του, όταν αυτές παρουσιάζονται, ένα ζώο με τέτοια ορμή που κάνει ακόμα και τα ηλεκτρικά κυκλώματα να βραχυκυκλώνουν.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς???) πρόκειται για μια δύσκολη ταινία. Όχι γιατί το σενάριο περιπλέκεται κι η σκηνοθεσία παίζει με το μυαλό του θεατή, αλλά επειδή το κοινό καλείται να παλέψει με τα taboo του, προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει το θέαμα ως μια σπουδή πάνω στην αποξένωση του σύγχρονου άνθρωπου. Θέλει αρκετή τόλμη, για να ξεπεράσεις τα όργια που εκτυλίσσονται μπροστά σου και να προσπαθήσεις να βρεις το νόημα πίσω από το ωμό σεξ, καθώς οι συμβολισμοί που υπάρχουν είναι πολλοί και μόνο αν είσαι σε εγρήγορση μπορείς να τους αποκωδικοποιήσεις. Απόδειξη το γεγονός ότι κάποιοι έβγαιναν από το σινεμά γιουχάροντας τα αίσχη που είδαν (ενώ ταυτόχρονα σκούπιζαν τα σάλια τους) και κάποιοι άλλοι έβγαιναν προβληματισμένοι σχετικά με το αν παρακολούθησαν ένα αριστούργημα ή μια ταινία-φάρσα που ήθελε απλά να προκαλέσει.

Η ετυμηγορία μου πάνω στο Shortbus είναι ότι ο John Cameron Mitchell είναι ένας πραγματικά μεγάλος καλλιτέχνης. Ξέρει ακριβώς τι θέλει να πει και δε σκαλώνει στα προσχήματα, φοβούμενος τις αντιδράσεις του κοινού. Η ταινία σαν σύλληψη και σαν υλοποίηση είναι φανταστική και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα αριστούργημα, αν δεν έκανε μια μικρούλα (τοση δα!) κοιλια στο μέσο της διάρκειάς της. Αλλά δεν μπορώ να είμαι πλεονέκτης: δε γίνεται ο άνθρωπος να γυρίζει μια ταινία-δυναμίτη σαν το Hedwig and the Angry Inch συνέχεια! Εν κατακλείδι, το Shortbus είναι μια ταινία που κάθε κινηματογραφόφιλος πρέπει να δει, αρκεί να είναι έτοιμος να διαβάσει πίσω από τις εικόνες και να μη σταθεί στην προκλητική βιτρίνα της. Είναι ένα έργο έξυπνο, με άφθονο χιούμορ κρυμμένο πίσω από τις πιο ανυποψίαστες ατάκες. Στα πλεονεκτήματα της ταινίας συγκαταλέγεται και το υπέροχο soundtrack με ακούσματα από Yo La Tengo και Scott Matthew, το οποίο δεν ντύνει απλώς την εικόνα αλλά δίνει και το στίγμα της με τίτλους όπως το This Piece of Poetry Is Meant to Do Harm.

Σε τελική ανάλυση, το Shortbus είναι τα 60s, αλλά χωρίς την ελπίδα!

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Έρχομαι να συμφωνήσω με τα 1000!! Έχω ακούσει τα καλύτερα.

Άτιμα μικρόβια,μόλις σας δώσω θα λιώσω στους κινηματογράφους,χιχι

[John Doe]

Κι εσύ μικρόβια ε??? Εγώ τα άφησα για καλοκαίρι... Να δω πόσα χρόνια θα τα σέρνω στην πλάτη μου ακόμη... Αλί, αλί και τρισαλί...

αλλά δεν πειράζει.

[Winmx]

Μου'χουν πει για το εργο απο το Δεκεμβριο....ξερω οτι υπαρχει ταινιοκριτικη δεν την εχω διαβασει αλλα ξερω οτι εχει 4

Για το εργο μου'χα πει οτι ειναι σαν ψιλοπορνο,οτι εχει φοβερο γελιο,οτι δε πρεπει να εχεις ταμπου γιατι εχει τολμηρες σκηνες.Οοοοοοοκ πριν μερικες μερες νοικιαζω το εργο!

Ερωτηση:Ειστε σιγουροι για τα 4 ποπ-κορν;

Λοιποοοοοοον.....το εργο εχει 3-4 σκηνες με λιγη γυμνια....σιγα τα λαχανα!Κανα 2 σκηνες που γελας.Ολο το υπολοιπο ειναι ενα ΔΡΑΜΑ!

Δεν ξερουν πια τι να γραψουν οι σεναριογραφοι.....το εργο ηταν μια αμερικανια Αλμοντοβαρ....ναι ναι....

80% ηταν ΠΑΛΙ για τους gay....μα τι περιεργο τωρα τελευταια!Μα τι οργια και αρλουμπες....βλεπεις μερικα βυζια και 5-6 π τσους με το συμπαθειο.

Για'μενα δεν ηταν δυσκολη,δε ηταν για γιουχαρισμα (λες και δεν εχουμε ξανακουσει για πουτανες,γκευ,λεσβιες,ψευτικους οργασμους και κερατα!) δεν ηταν και για σαλια.

[dr_f]

Μια φίλη μου είχε λυσάξει να πάμε να το δούμε και τελικά πήγαμε...

Προσωπικά, αν και ήμουν προετοιμασμένη για το τι θα έβλεπα...ένιωσα αηδία και βαρέθηκα απίστευτα! Νομίζω πως προκαλούσε πολύ περισσότερο απ'όσο χρειαζόταν, για να φανερώσει τη μοναξιά των ανθρώπων κτλ κτλ κτλ...

[Winmx]

Ε οχι και αηδια....

[olizyz]

SHORTBUS

official site

wiki

Το «Shortbus» ήταν με διαφορά η πιο προκλητική ταινία της περασμένης σεζόν καθώς εξέπληξε πολλούς με την τολμηρή σεξουαλικότητά του. Με κύριο άξονα το club με το όνομα «Shortbus» και χρησιμοποιώντας ακόμη και ερασιτέχνες ηθοποιούς, ο Τζον Κάμερον Μίτσελ μιλάει για θέματα ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, ο φετιχισμός και η στειρότητα κοιτάζοντας το θεατή κατάματα. Κάποιοι θα το απορρίψουν λόγω θεματολογίας, άλλοι θα εντυπωσιαστούν. Για να μη μιλήσουμε για την περιβόητη σκηνή της ανορθόδοξης αυτοικανοποίησης...

Shortbus, είτε το λατρεύεις είτε το μισείς...

Aν εξαιρέσει κανείς τις σοκαριστικές εικόνες της αρχής, το shortbus δεν ήταν απλά μια ταινία για το σεξ. Κι ας είχε μπόλικο και μάλιστα "ανορθόδοξο". Φυσικά, δεν ήταν τόσο οι ίδιες οι πράξεις που σόκαραν -σιγά το σοκ- κυκλοφορούν βίντεο από mail σε mail κι από γραφείο σε γραφείο που είναι πολύ πιο σοκαριστικά από κάποιον που κάνει πίπα στον εαυτό του και από το γκρο πλαν ενός πέους σε στύση.

Αλλωστε, είναι ανοησία να σε πιάνει ταραχή με το σεξ του shortbus, όταν η πρώτη ανάγκη που σου καλύπτει το internet είναι αυτή: να χορτάσεις πορνό. και είναι το λιγότερο υποκριτικό να αποχωρείς απ' την αίθουσα έξαλλος όταν έχεις περάσει μέρες ολόκληρες σερφάροντας σε πορνοσάιτ κάθε είδους και έχεις τον σκληρό σου [δίσκο] γεμάτο τσόντες. άσε, που με τόσο θόρυβο που προκάλεσε η ταινία στις κάννες, ήταν αδύνατον να πήγε ανυποψίαστος έστω κι ένας θεατής χθες το βράδυ. όλοι ήξεραν ότι επρόκειτο να δουν μια ταινία με πραγματικό σεξ σε διάφορα συμπλέγματα. [κι αν δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;]

anyway, σιγά να μην έμεινε άφωνο το κοινό που έτρεξε να το δει απ' τις παρτούζες και τη θέα του σπέρματος. αυτό που πρέπει να ξεπεράσεις μάλλον είναι η αμηχανία που σου προκαλούν τέτοιου είδους εικόνες όταν τις μοιράζεσαι με αγνώστους σε μια αίθουσα. κυρίως αυτό.

Tο shortbus είναι μια ταινία για το σεξ, με πολύ σεξ. φαντάζομαι ότι ο μίτσελ έφτιαξε αυτήν ακριβώς την ταινία που ονειρευόταν: ένα πορνό που το σεξ να μην λειτουργεί καυλωτικά, αλλά με τρόπο σαρκαστικό. να προκαλεί γέλιο, αλλά και να σε προκαλεί να δεις και πίσω απ' αυτό τις ανθρώπινες σχέσεις, τη διάθεση του ανθρώπου να δοκιμάζει καινούργια πράγματα μέχρι το τέλος της ζωής του [η σκηνή με το μονόλογο του ηλικιωμένου δημάρχου που κάνει απολογισμό είναι συγκλονιστική].

Δεν ειναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο τολμηρές σκηνές έβγαζαν γέλιο. ειδικά η απίθανη σκηνή -είμαι περίεργος να δω πώς θα την υποδεχτούν οι αμερικάνοι στις αίθουσες- όπου ένας εκ των πρωταγωνιστών τραγουδάει τον εθνικό ύμνο -ή κάτι τέτοιο, ένδοξο τέλος πάντων- στην κώλο του νεαρού που γλύφει. ο δε νεαρός τραγουδάει το ίδιο πατριωτικό απόσπασμα έχοντας για μικρόφωνο το πουλί του μπροστινού του. εικόνες αδιανόητες για μια ταινία που είναι φτιαγμένη για το μεγάλο κοινό.T

Tο πιο μεγάλο κατόρθωμα του μίτσελ, όμως, δεν είναι οι προκλητικές εικόνες. σε αναγκάζει από μια στιγμή και μετά να ξεχάσεις ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια σου αφορούν "ανορθόδοξες" σχέσεις -ανθρώπους με ιδιαιτερότητες, anyway- [gay, ανοργασμικές ψυχολόγους, διαλυμένες dominatrix, ματάκηδες. τραβεστί] και το ενδιαφέρον σου επικεντρώνεται σε ότι υπάρχει πίσω απ' το σεξ.

Σε ανθρώπους, που ασχέτως σεξουαλικών προτιμήσεων, ζητούν μόνο το καλύτερο. η εξομολόγηση της τρομακτικής dominatrix ότι θέλει ένα σπιτάκι με σκύλο και μια 'νορμάλ' ζωή είναι συγκινητική.

Δεν ξέρω αν το shortbus είναι μια σπουδαία ταινία. Το σενάριο φαίνεται απλοϊκό, παραείναι gay, τολμηρό, προκλητικό. ξέρω μόνο ότι ο μίτσελ έφτιαξε ένα αριστούργημα. μία απ' τις ταινίες που σε 20 χρόνια θα χαρακτηρίζουν το 2006. και η σκηνή στο club στο τέλος, παρόλο που αρκετοί τη βρήκαν αδύναμο φινάλε [ελλείψει έμπνευσης;] ήταν συναρπαστική.Tαινιάρα!!

by tranzistor.gr

[γιατρίνα]

Μια καλή ταινία. Αρκετά προκλητικές σκηνές αλλά μέσα από αυτές προκύπτει ένας εύστοχος προβληματισμός γύρω από τη σεξουαλικότητα, την καταπιεσμένη διαφορετικότητα, τη μοναξιά μας και την αναζήτηση της γνώσης του εαυτού μέσα από τον άλλο.

[zubrowka]

Λατρεμένη.

Συμφωνώ με τα παιδιά, είναι υποκριτικό να λέμε οτι μας σοκάρουν σκηνές σεξ. Ειδικά σε ταινίες όπου το σεξ δεν παρουσιάζεται ως κάτι πρόστυχο. Μακάρι η νοοτροπία του σκηνοθέτη να είχε μεγαλύτερη αποδοχή στη "σύγχρονη" κοινωνία του "..μάω και ..μιεμαι" και της "...τσας του τσολιά".