[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Η Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου

[bromptonista]

Αυτό θα είναι μάλλον το τελευταίο μου ποστ με το Firefox. Βαρέθηκα να κρασάρει και να χάνω τα κείμενά μου!!!

Ποιος είναι ο κύριος Λαζαρέσκου;

Ένας 62-63χρονος, αλκοολικός, που ζει μόνος του με τις γάτες του στο Βουκουρέστι, έκανε χειρουργείο για το έλκος του πριν 15 χρόνια και τώρα έχει κεφαλαλγία και επιγαστραλγία.

Ο Λαζαρέσκου δεν είναι σε καμία περίπτωση για εμάς τους γιατρούς ότι ο Γιόζεφ Κ της "Δίκης" είναι για τους νομικούς. Ο Κρίστι Πουίου, σκηνοθέτης, σεναριογράφος (και ποιητής!) που υπογράφει την ταινία στα πλαίσια της "εξαλογίας" του "Ιστορίες από τα προάστια του Βουκουρεστίου", δεν είναι Κάφκα. Είναι όμως πολύ καλός, και έχοντας την τύχη να συνεργαστεί με δυο πολύ καλούς ηθοποιούς, τον Ioan Fiscuteanu (Lazarescu Dante Remus) και τη Luminita Georghiu (Mioara), μας δίνει μια αξιόλογη ταινία για το ρουμάνικο σύστημα υγείας δευτερευόντως και για τις σχέσεις των ανθρώπων κυρίως.

Η υπόθεση της ταινίας

Αφού δε θα πάτε που δε θα πάτε να τη δείτε (στην Ελλάδα δεν πρέπει να συγκίνησε ούτε τους σινεφίλ με τα αρκετά βραβεία της, όπως έκανε στο εξωτερικό - βλέπε 8,5/10 στο imdb και 91% στο rotten tomatoes), θα σας ταράξω στα σπόιλερ. Μάλιστα θα το κάνω και τηλεγραφικά, γιατί έχει περάσει και η ώρα...

Ο Λαζαρέσκου πονάει. Παίρνει για ασθενοφόρο μία, δύο, δεν έρχεται. Το λέει στους γείτονές του μία, δύο, τρεις, δεν ενδιαφέρονται. Κάποια στιγμή που ενδιαφέρονται καλούν αυτοί το ασθενοφόρο και ξεκινά η Οδύσσεια αυτού του άξιου ανθρώπου στα νοσοκομεία του Βουκουρεστίου: αλλού βγάζει βιοχημικά, αλλού αξονική, αλλού δέχονται να τον χειρουργήσουν. Από τις 10 το βράδι μέχρι τις 4 το πρωί ένα ασθενοφόρο ασχολείται μόνο με την περίπτωσή του, καθώς ένα μεγάλο τροχαίο συναγωνίζεται μαζί του για την προσοχή του συστήματος υγείας. Υποσκληρίδιο αιμάτωμα και έναν όγκο στο ήπαρ είχε ο κύριος Λαζαρέσκου, μας λέει με μια φυσικότητα ο ακτινολόγος στο δεύτερο νοσοκομείο. Πώς ζει ακόμα ως το τελευταίο είναι βεβαίως μια απορία, όχι όμως κάτι το απίθανο: ο πονοκέφαλος γίνεται ημιπάρεση, ακούσια απώλεια ούρων και κοπράνων, λεκτική αφασία...

Οι γιατροί

Διεθνώς τελικά πρέπει να είμαστε αναίσθητοι και ανάλγητοι Όπως οι νοσηλευτές-τραυματιοφορείς έχουν παντού την τάση να φυτρώνουν απότομα εκεί που δεν τους σπέρνουν, έτσι και οι γιατρίνες (κατά κύριο λόγο) που βλέπουν τον κύριο Λαζαρέσκου έχουν μια τάση να ασχολούνται περισσότερο με τον εαυτό τους (στο πιο μπρουτάλ "από πού θα τον αρπάξει ο ... τους") παρά με το φουκαρά τον παππού, που μετά από δυόμιση ώρες ταινίας βρίσκεται ακόμα σε ένα κρεβάτι αχειρούργητος με ξυρισμένα τα μαλλιά. Ρεαλιστικό; Σίγουρα. Ενδιαφέρον; Τι μας τα λες που τα ζούμε καθημερινά...

Σ' αυτήν την ταινία αυθεντικής βαριάς κουλτούρας που συναγωνίζεται επάξια το δικό μας Αγγελόπουλο, μπορώ να βάλω με χαρακτηριστική άνεση 4 ποπκορνάκια για dvd σε ένα απόγευμα εφημερίας. Μην προσπαθήσετε να τη δείτε μετά τις 1 το βράδι όπως εγώ, θα την κόψετε σε δόσεις (υπερβολικά μακρόσυρτο αυτό το πήγαινε-έλα, υπερβολικά κουραστικός ο ρεαλισμός του "τι είπες; δεν άκουσα...").

empopcorn empopcorn /5

[bromptonista]

Α, και μην ξεχνάμε ότι από αβλεψία (ασφαλώς!) ξέχασα να επισημάνω άλλη μια πρωταγωνίστρια της ταινίας, της οποίας η ερμηνεία είναι υπεράνω πάσης κριτικής. Κυρίες και κύριοι, η Monica Barladeanu (Monica Dean - http://www.imdb.com/name/nm1715144/) από το http://www.monicabarladeanu.ro

Είναι νομίζω αναμενόμενο το ότι κάνει διεθνή καριέρα (έχει παίξει και στο Lost). Στην Οδύσσεια του κου Λαζαρέσκου παίζει τη Mariana.

[zubrowka]

Άλλη μια ρουμάνικη ταινία που με συγκλόνισε, αν και όχι τόσο όσο το "4 Luni, 3 Saptamani Si 2 Zile". Ήταν πολύ ρεαλιστική ταινία και για λίγο καιρό όποια άλλη ταινία έβλεπα μου φαονότανε ψεύτικη και "υπερβολική". Ακόμα και τώρα θυμάμαι τις σκηνές της σαν να πρόκειται για πραγματικές αναμνήσεις.

[bromptonista]

Προσθέτω ότι η Μόνικα έκανε ένα σύντομο πέρασμα και από το Nip/Tuck, παίζοντας την κέφτρα οργάνων!!! http://www.imdb.com/title/tt0863902/

[anastasiostheodoridis]