[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Eros

[ni-me]

Πρόκειται για τρεις ταινίες μικρού μήκους από τρεις πολύ γνωστούς σκηνοθέτες .

1η (Antonioni) Μέτρια.Το μόνο που θυμίζει τον παλιό καλό Αντονιόνι είναι η ασυναρτησία.Βέβαια πρέπει να παραδεχτώ ότι το τελευταίο πλάνο είναι πολύ έξυπνο.Οι προσθήκες στο κλασικό ύφος του Αντονιόνι στοιχείων Tinto Brass είναι πολύ καλή ιδέα(μόνο που είναι πολύ αργά και για τους δύο).

2η (Σόντεμπεργκ) Καλογυρισμένη (όπως αναμενόταν) και αρκετά ενδιαφέρουσα,αλλά μόλις τελειώσει το ξέχασες.

3η (Wong Kar Wai) Είναι σαφώς η καλύτερη (όπως αναμενόταν).Το γνώριμο πια εκλεπτυσμένο στυλ του σκηνοθέτη,με σενάριο αυτή τη φορά.Σηκώνει όλη την ταινία πάνω του.

(Οι ηρωίδες του Kar Wai είναι γοητευτικές μεν,ξένες προς το δυτικό πρότυπο ομορφίας δε.Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν έκανε ταινίες με γυναίκες στα δυτικά πρότυπα.Ίσως μια τέτοια ταινία να ήταν η καλύτερη του τρυφό.)

[Remy Fincher]

"Eros" emstar

Των Μικελάντζελο Αντονιόνι, Στήβεν Σόντερμπεργκ, Γουόνγκ Καρ-Βάι

Με τους Κρίστοφερ Μπάχολτζ, Ρεγγίνα Νέμνι, Λουίζα Ρανιέρι (1ο) Άλαν Άρκιν, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ. (2ο),

Γκονγκ Λι, Τσανγκ Τσεν (3ο).

Σπονδυλωτό δράμα με τρία ξεχωριστά κεφάλαια σκηνοθετημένα από τους τρεις δημιουργούς. Στην πρώτη ("Το Επικίνδυνο Νήμα Των Πραγμάτων"- Αντονιόνι) ένα ζευγάρι σε τέλμα ξαναβρίσκει το πάθος στο πρόσωπο και το κορμί μιας φλογερής γειτόνισσας. Στη δεύτερη ("Ισορροπία"- Σόντερμπεργκ) ένας αγχωμένος διαφημιστής αφηγείται στον ψυχαναλυτή του το επαναλαμβανόμενο όνειρο/ φαντασίωση μιας μυστηριώδους γυναίκας, ενώ αυτός παρακολουθεί με κυάλια τη δική του. Στην τρίτη και τελευταία ("Το Χέρι" - Καρ Βάι) ένας νεαρός ράφτης παθιάζεται με μια κακομαθημένη και απαιτητική πόρνη πολυτελείας και πελάτισσα του ραφείου που δουλεύει...

"Το Επικίνδυνο Νήμα Των Πραγμάτων"

Μοιάζει με softcore πορνό σκηνοθετημένο από το Θεόδωρο Αγγελόπουλο. Αργόσυρτα πλάνα, καμία αίσθηση/ προσπάθεια οικονομίας στην αφήγηση, διάλογοι που ισορροπούν ανάμεσα στην (κακή) ποίηση και τη γελοιότητα και άφθονο γυμνό για να μπανίζει ο 90χρονος auteur. Και εμείς μαζί του- γι' αυτό το μοναδικό αστεράκι.

"Ισορροπία" emstar

Έξυπνη, στυλίστικη και αστεία η ιστορία του Σόντερμπεργκ, κάτι σαν ο-Γούντυ-Άλεν-συναντά-τον-Ντέηβιντ-Λυντς. Ωστόσο είναι λίγο προβλέψιμη και αρκετά έως πολύ εγκεφαλική. Για μια ταινία (Έρως) που επιχειρεί να ανατάμει το πάθος και την ερωτική χημεία, τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο κεφάλαιο τα στερούνται αμφότερα.

"Το Χέρι" emstar emstar

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα το πω, ειδικά όταν εμπλέκεται και το ίνδαλμα που λέγεται Σόντερμπεργκ, αλλά είναι ο Κορεάτης που εξελίσσει και τελικά απογειώνει την ταινία. Αφηγείται μια ιστορία ενηλικίωσης που στιγματίζεται από έναν ανίκητο, μαζοχιστικό σχεδόν πόθο. Έναν πόθο που καταπιέζεται αφόρητα, βασανιστικά, καθώς μεγαλώνει συνεχώς στο ρεύμα του χρόνου. Έναν πόθο που τελικά θα κατευναστεί από την πιο εξευτελιστική πράξη ("το χέρι", anyone?) συνάμα όμως και πράξη μέγιστης αγάπης και ευγνωμοσύνης και που -οποία τραγωδία- θα αποτελέσει την αρχή και το φινάλε μαζί.

Ο μόνος τρόπος να απολαύσετε τον "Έρωτα" (διότι, όπως αποδεικνύεται, μπορείτε) είναι να παραλείψετε την ντροπιαστικά ανιαρή πρώτη πράξη του Αντονιόνι και να αρχίσετε να παρακολουθείτε από το 30ο λεπτό και μετά. Δόξα τω Θεώ, το DVD γι'αυτό υπάρχει.