Ταινιοκριτική-Αγάπα με αν τολμάς

[Ήρα]

έτσι και αλλιώς μιιλάμε για γαλλικό κινηματογράφο ,οπότε δεν περιμένω κάτι λιγότερο από το πολύ καλό (συγγνώμη για την έλλειψη αμεροληψίας αλλά είναι πάθος!)

αγάπα με αν τολμάς .όλα ξεκινουν σαν ένα παιχνίδι .ένα παιχνίδι τόλμης ,ένα παιχνίδι ποιος θα είναι πιο ακραίος αλλά και ένα παιχνίδι ικανό να μετουσιώσει τον πόνο ενός παιδιού που χάνει τη μαμά του σε χαμόγελο.

ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή πληγώνει. εκεί που πρέπει να ειπωθουν αλήθειες.εκεί που βλέπεις αν τολμας να αγαπήσεις .τολμάς?

και αν δεν τολμήσεις?τότε περιμένεις δέκα χρόνια με μια ζωή νεκρή ,χωρίς το παιχνίδι ,χωρίς το παιδί που έχεις μέσα σου.

περιμένεις και πληρώνεις.

το τέλος πικρό.τι θα γινόταν αν έδεινες όλα εκείνα τα φιλιά τότε που μπορούσες ,τότε που είχες την επιλογή ?θα ήσουν γεροντάκι αγκαλιά με την ψυχή σου ,αγκαλιά με ότι αγαπάς.

αλλά δεν είσαι.γιατί δεν έχεις επιλογή τώρα.ή μαλλον έχεις.να γίνεις τσιμέντο αγκαλιά με αυτή που λαχταράς.

ταινία γλυκόπικρη.μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι.σα σοκολάτα υγείας-γλυκιά στο πρώτο δάγκωμα ,πικρή στη συνέχεια.αλλά τόσο όμορφα σερβιρισμένη που ξεχνάς την πίκρα του επιλόγου και σου μένει το παραμυθι.

όσοι λάτρεψαν το Amelie θα λατρέψουν και αυτό.

αγάπη αληθινή-τελικά φταίμε, άλλα νιώθουμε και άλλα λέμε.άλλα φοβόμαστε και άλλα ρίχνουμε στην πυρά.

αγάπη αληθινή-μόνο στην καταστροφή οδηγεί? αγάπη αληθινή σημαινει αγάπη παντοτινή .όσα δέκα χρόνια και αν περάσουν είναι πάντα εκεί.

δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν αληθινά (και αυτό ορίζεται μόνο μεταξύ τους με έναν τρόπο που οι άλλοι μπορεί να μην καταλαβαίνουν )πάντα θα αγαπιούνται.

μην τη χάσετε.τρυφερή και κοφτερή μαζί.ακόμη και αν δε μιλήσει η ταινία στην ψυχή σας , θα γεμίσετε γαλλικό παραμύθι.είναι και αυτή η γλώσσα που σε κάνει να θες χαθείς στους δρόμους της.

[leukiblouza]

Λυπαμαι που το λεω αλλα η ταινια δεν με ξετρελανε.

Σιγουρα ειναι πολυ ωραιο το κεντρικο μηνυμα, και εχει μερικες πολυ γλυκες στιγμες, καπου κατι δεν μου πηγε.

Δεν με συνεπηρε οπως το Αμελι

Παρολα αυτα για να ειμαι δικαιος ειναι μιλια μπροστα απο ρομαντικες κομεντι τυπου Χολυγουντ(βεβαια δεν ειναι ακριβως κομεντι) δινει μια πιο ευρωπαικη διασταση του ερωτα και νομιζω οτι αυτος ο ευρωπαικος ρομαντισμος και ισως λυρισμος ειναι αυτος που κανει τοσο αγαπητες αυτες τις ταινιες στο ελληνικο κοινο.

Οσοι εχουν δει την Αμελι δεν μπορει να μην χαμογελασαν στη θεα του πρωτοχρονιατικου Καρουσελ στο Συνταγμα.

7/10

[Gilraen]

Από τις ωραιότερες ταινίες που είδα φέτος....

Πράγματι, γλυκόπικρη, αλλά αυτό είναι που την κάνει να είναι αληθινή.

Ο έρωτας ποτέ (μα ποτέ!) δεν είναι μόνο γλυκός. Πάντα έχει μέσα του όλα εκείνα τα "αν", τα "μπορεί", τα "δεν μπορεί" που τον κάνουν λίγο πιο πικρό -και γι' αυτό και λίγο πιο νόστιμο!

Τελικά όλα είναι ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι τόλμης! Για να κερδίσεις ακόμα και το μικρότερο πραγματάκι πρέπει να τολμήσεις να προσπαθήσεις...

Και πού ξέρεις? Μπορεί η ανταμοιβή να είναι απλώς ένα μικρό μεταλλικό κουτί -αλλά μπορεί να είναι και πολύ περισσότερα... κάτι σαν τον απόλυτο έρωτα ας πουμε!

Cap ou pas cap?

[Doctor_7]

Κι εμένα μου άρεσε αρκετά...ήταν ίσως η μοναδική ταινία που έχω δει, η οποία κατάφερε τη στιγμή που γέλαγα με την καρδιά μου να "πετάει" το επόμενο καρέ και να είναι τόοοοσο λυπητερό που να σε κάνει να παγώνεις το χαμόγελό σου... ...ο ορισμός του κλαυσίγελου...ζεστή ταινιούλα...