[θέατρο] Στους Dada θα άρεσε μια νύχτα σαν κι αυτή

[tik-tak]

Στους Dada θα άρεσε μια νύχτα σαν κι αυτή

Performance

Σκηνοθ.: Δ. Τσιάμης. Από την Oμάδα Per-Theater-Formance.

Σκην.: Π. Καπάλας, Per Theater Formance.

Διάρκεια 70' ,χωρίς διάλειμμα

ΘΥΡΑ ΤΕΧΝΗΣ

Σαρρή 14, Ψυρρή, 2103314422

(στο 1ο όροφο πολυκατοικίας ,τροποποιημένο μεγάλο δωμάτιο, με καρέκλες και τραπεζάκια για τους θεατές  , στο πίσω μέρος του μπαράκι)

Βραδ: Πέμ., Παρ., Σάβ., Κυρ. 9.30 μ.μ.

εισιτήρια: 15, φοιτ.: 12. με ποτό

Μέχρι 30/3

Η performance είναι το αποτέλεσμα της «συνάντησης» της ομάδας με το παράλογο, μυστικό και παράδοξo

πνεύμα του dada. Ένα δρώμενο που διαπραγματεύεται τα προσφιλή στους ντανταϊστές θέματα «ταυτότητα»

και «χάος» στη σημερινή εποχή.

Yπόθεση:

μια προσπαθούν ομάδα πνεύμα στο εισαγάγει κινήματος νέων Νταντά καλλιτεχνικού μεσοπολέμου

του εκπροσώπων σκετσάκια ποιηματα από εμπνευσμένα κείμενα μας του.

(μετάφραση από τα Ντανταϊστικά στα σύγχρονα ...λελογισμένα νεοελληνικά:

μια ομάδα νεων ηθοποιών προσπαθεί να μας εισαγάγει στο πνεύμα του

Νταντά , καλλιτεχνικού κινήματος του μεσοπολέμου , με σκετσάκια εμπνευσμένα από

ποίηματα και κείμενα εκπροσώπων του )

Ο Ντανταϊσμός ή Νταντά (Dada) είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στις εικαστικές τέχνες καθώς και στη λογοτεχνία (κυρίως στην ποίηση), το θέατρο και την γραφιστική. Μεταξύ άλλων, το κίνημα ήταν και μια διαμαρτυρία ενάντια στη βαρβαρότητα του πολέμου και αυτού που οι Ντανταϊστές πίστευαν ότι ήταν μια καταπιεστική διανοητική αγκύλωση, τόσο στην τέχνη όσο και στην καθημερινότητα. Ο Ντανταϊσμός χαρακτηρίζεται από εσκεμμένο παραλογισμό και απόρριψη των κυρίαρχων ιδανικών της τέχνης. Επηρέασε μεταγενέστερα κινήματα, συμπεριλαμβανομένου του σουρρεαλισμού.

μανιφέστο Ντανταϊσμού: http://www.english.upenn.edu/~jenglish/English104/tzara.html

Μια παραστάση χωρίς λογική συνέχεια, χωρίς γραμμικό άξονα ανάπτυξης, δεν υπακούει σε τίποτα, παρά μόνο στις επιταγές του παραλόγου, στην ανάδειξη του υποσυνείδητου και  στην κατάρριψη τοy  "ευρέως  αποδεκτού" , που έχει θεωρεί και ως το μόνο λογικό και νόμιμο...

Αν χρησιμοποιούσα την ατάκα από τη χήρα Μήτσι του Λαζόπουλου:

-Παράλογο;;;;

....εδώ όχι μόνο θα  απαντούσαν ,

αλλά   και θα σας βομβάρδιζαν με καταρράκτη επιχειρημάτων....

Άρα, παράλογο!!!!

είναι παράλογο  και είναι (είμαι) καλά!!!

Θέαμα που με ξάφνιασε...Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο...

Αν περιμένεις να χρησιμοποιήσεις τη λογική σου για να το κατανοήσεις, έχασες...!!!

Η ντανταϊστική "λογική" σε αφοπλίζει και σε αφήνει να παρακολουθείς ,

εσύ  ενάς μικρός, μίζερος , υποκριτής  θεατής, που θα πεθάνεις!

Αισθάνθηκα παράξενα κατά την παρακολουθησή του, γιατί μου ήταν πρωτόγνωρο.

Ό,τι ήξερα από DADA , ήταν μέσα από τα σχολικά κείμενα , το δικό μου μικρό ψάξιμο

και τους Tiger Lillies.

  Οι ηθοποιοι- 2 αγόρια και 2 κορίτσια- ήταν πολύ καλοί σε αυτό....αυτό...το...το....που κάνανε!

Φαινόταν το μεράκι και το ταλέντο τους και γιατί όχι; η πολλή προσπάθεια και δουλειά που

καταβάλανε για να ...διαλύσουν , για να κατακερματίσουν, για να αμελήσουν τα επιμελημένα...

Τα κείμενα ήταν μπερδεμένα και άλογα. Αποσπάσματα από ποιήματα, περισταστικά από

τη ζωή των Ντανταϊστών, αποσπάσματα από θεατρικά τους έργα. Υπήρχαν και πρωτότυπα

σκετσάκια για τη συγχρονη ζωή των νεοελληνων.

Αξιοποιήθηκαν αρκετά στοιχεία από το κίνημα,σαν κι αυτα που έκαναν στα χρόνια του Μεσοπολέμου, 

όπως ο θόρυβος, η ασυνέχεια νοημάτων, η διάσπαση εννοιων , η προσβολή /ασέβεια προς τους θεατές (φτύσιμο,χειρονομίες, θα πεθάνεις κοκ)

Μες στο γενικότερο  μπερδεγούεϊ , υπήρχαν  αξιοπρόσεκτα σημεία,

όπως το σκετσάκι της έναρξης με τις μπερδεμένες φωνές και τα ανοιγοκλειόμενα

στόματα, το σκετσάκι με τη διακήρυξη για τη φτώχεια και τις μπανάνες,η καθιέρωση

νέου ελληνικού ήρωα στο βράχο της Ακρόπολης, η σκηνή της λήξης με τα τσιγάρα, 

και ο ντανταϊστικός εθνικός ύμνος....Από τα κόκκαλα των ελλήνων Ντανταϊστων βγαλμένη...

Το κοινό ήταν πολύ νεανικό,κυρίως φοιτητές, ή παιδιά από θεατρικές σχολές και ηθοποιοί.

Η παράσταση αυτή είναι καλή για όσους θέλουν να δουν τι ήταν το Νταντά...

Προσωπικά, με "βοηθησε" να οπτικοποιήσω όσα διάβαζα για το Νταντά.

Πιστεύω οτι είναι μια σχετικά καλή εισαγωγή για το κίνημα.

Θα πρότεινα την παράσταση αυτή μόνο σε όσους θα ήθελαν να δούν κάτι από Νταντά,

σε όσους θέλουν να πάρουν μια μυρωδιά από αυτό το καλλιτεχνικό κίνημα, που επηρέασε

πολύ τη σύγχρονη τέχνη απελευθερώνοντας την έκφραση.

Αν σας αρέσουν οι Tiger Lillies (που κι αυτοί χρησιμοποιούν στοιχεία από Νταντά) , μπορείτε

να πάτε, δεν θα εχετε (μεγάλο) πρόβλημα.

Αν ειστε κλασικοί θεατές θεάτρου , τότε όχι !,

γιατί υπάρχει η πιθανότητα να αισθανθείτε περίεργα

και τότε θα αναρωτιέστε πώς εσείς ένας υγιής και λογικός θεατής βρεθήκατε εκεί και

καταλήξατε   να "υπομένετε" αυτό το θέαμα...

3/ 5

Boomboom, boomboom, boomboom!!!