[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Θα Χυθεί Αίμα

[tokalopaidi1]

Σκηνοθεσία: ΠΟΛ ΤΟΜΑΣ AΝΤΕΡΣΟΝ

Πρωταγωνιστούν: ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΪ - ΛΙΟΥIΣ, ΠΟΛ ΝΤΑΝΟ, ΣΙΑΡΑΝ ΧΙΝΤΣ, ΚΕΒΙΝ O’ ΚΟΝΝΟΡ, ΝΤΙΛΟΝ ΦΡΙΖΙΕΡ

Κατηγορία: Περιπέτεια

Διάρκεια: 158'

Επίσημος Τίτλος: THERE WILL BE BLOOD

Βαθμολογία: 4 ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ Τ ΑΞΙΖΕΙ ΟΛΑ

Υπόθεση:

Η ώρα της απληστίας… Η ώρα της εκδίκησης…

Το There Will Be Blood είναι μία επική ταινία για την οικογένεια, την πίστη, την εξουσία και το πετρέλαιο, η οποία διαδραματίζεται στην Καλιφόρνια στο γύρισμα του αιώνα, την περίοδο της πετρελαϊκής άνθησης. Η ιστορία περιγράφει την άνοδο του Ντάνιελ Πλέινβιου (Ντάνιελ Ντέι - Λιούις), ο οποίος από αδέκαρος μεταλλωρύχος που μεγαλώνει μόνος του το γιο του, μετατρέπεται σε μεγιστάνας του πετρελαίου.

[Remy Fincher]

"There Will Be Blood"

Του Πωλ Τόμας Άντερσον

Με τους Ντάνιελ Ντέι Λούις, Πωλ Ντάνο, Ντίλον Φρίζιερ, Κέβιν Ο' Κόννορ, Σίαραν Χιντς, Ντέηβιντ Γουίλις κ.α.

Όταν ο άπορος μεταλλωρύχος και πατέρας ενός νεογέννητου παιδιού Ντάνιελ Πλέινβιου (Λούις) ανακαλύπτει ότι το χρυσωρυχείο του κρύβει στα έγκατά του έναν ακόμη πιο πολύτιμο, μαύρο θησαυρό, επιστρατεύει το επιχειρηματικό του δαιμόνιο και δεν αργεί να αποκτήσει στρέμματα εκτάσεων με πετρελαιοπηγές, άφθονο χρήμα, επιρροή και εξουσία, ιδιαίτερα στη μικρή αγροτική κωμόπολη Λιτλ Μπόστον της Καλιφόρνια, όπου θα εγκαταστήσει την έδρα της αυτοκρατορίας του. Εκεί θα συναντήσει εμπόδια στο δρόμο του: τα στοιχεία της φύσης, αντίπαλες καθιερωμένες εταιρίες πετρελαίου, γεωργούς που προβάλλουν αντίσταση στη μαζική αγορά της γης τους και το νεαρό θαυματοποιό/ ιερέα ονόματι Ίλαϊ Σάντεϋ (Πωλ Ντάνο) που κάτω από ένα πράο, θρησκευόμενο προσωπείο κρύβει μια δική του εντελώς υστερόβουλη ατζέντα...

Υποθέτω πως ακόμη και τότε, στις ανεξάρτητες ημέρες του "Hard Eight", το σινεμά του Πωλ Τόμας Άντερσον είχε κάτι το επικό, όχι τόσο στην εικονογραφία του, αλλά στην ιδιαιτερότητά του να μετατρέπει τις ιστορίες και των πιο ασήμαντων, "μικρών" ανθρώπων σε πραγματικές saga. Πίσω από τις "βρώμικες", μα αληθινά τρυφερές "Ξέφρενες Νύχτες", την αξεπέραστα λυτρωτική "Μανόλια" και το τεκνικολόρ ρομαντικό παραμυθάκι "Punch-Drunk Love" ένας αληθινός μαέστρος της παλιάς σχολής ασφυκτιούσε μέσα στα στενάχωρα όρια των υπέροχων πλην low budget δημιουργημάτων του. Ώσπου το σοσιαλιστικό μυθιστόρημα "Oil!" του Άπτον Σινκλέρ του προσέφερε το δραματουργικό καμβά που πάντα αναζητούσε. Και πάνω σ' αυτόν ζωγράφισε ένα αριστούργημα.

Αν κάποιος ζητούσε να του συνοψίσουν το "Θα Χυθεί Αίμα" με μια και μόνο φράση, μια ταιριαστή θα ήταν "η ταραγμένη, σταδιακή όσο και αναπόφευκτη κάθοδος ενός ανθρώπου σε μια φρικαλέα προσωπική κόλαση". Άλλος θα μιλούσε για την απώλεια, τη θυσία, το ξεπούλημα της ψυχής για μερικές σταγόνες πετρέλαιο (ΟΚ, κάτι παραπάνω από μερικές σταγόνες πετρέλαιο). Ωστόσο όταν έχεις να κάνεις με ένα πρόσωπο δαιμονικό όσο λίγα στην ιστορία του σελιλόιντ, αναρωτιέσαι κατά πόσο ο Ντάνιελ Πλέινβιου ΕΙΧΕ ψυχή για να τη χάσει, να τη θυσιάσει, να την ξεπουλήσει. Μια περσόνα που είναι εντελώς larger than life- γιατί ποση ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΚΙΑ μπορεί να χωρέσει σε ένα ζωντανό ον; Οποιοδήποτε ψήγμα αγάπης, γενναιοδωρίας, αίσθησης δικαιοσύνης, υπομονής, κατανόησης και αν διέθετε, τελικά δίνει τη θέση του σε βασανιστική καχυποψία, ανεξέλεγκτο θυμό, σαδισμό, απληστία, δίψα για αυτοδικία και αίμα. Όταν το δείτε να στέκεται νύχτα μπροστά σε ένα φλεγόμενο πύργο λουσμένος στο πετρέλαιο και το κόκκινο φως της πυρκαγιάς, που λαμπυρίζει στα πράσινα μάτια του και να γελά μανιακά στην ανακάλυψη ότι κάτω από τα πόδια του βρίσκεται μια "θάλασσα από μαύρο χρυσάφι", θα σας περάσει σίγουρα από το μυαλό ότι ο κεντρικός ήρωας του "Θα Χυθεί Αίμα" ειναι ο Σατανάς αυτοπροσώπως.

Ό,τι έχετε ακούσει για τον Ντάνιελ Ντέι Λούις είναι αλήθεια. Μια ερμηνεία που επάξια συγκρίνεται με τις καλύτερες επιδόσεις οποιουδήποτε ζωντανού ή αποθανόντος ιερού τέρατος. Ο Ντάνιελ Πλέινβιου άνετα χωρά στο πάνθεον που αναπαύονται ο Άττικους Φιντς, ο Τζωρτζ Μπέιλυ, η Σκάρλετ Ο' Χάρα, η Νόρμα Ντέσμοντ, ο Βίτο Κορλεόνε, ο Δρ. Στρέιντζλοβ, ο Ράνταλ ΜακΜέρφυ, ο Τζέικ Λα Μότα, ο Τράβις Μπικλ, ο Χάνιμπαλ Λέκτερ. Γεμάτος "θύελλα και ορμή" ο Λούις απλώς επιβάλλεται κατά κράτος και ισοπεδώνει ερμηνευτικά όποιον βρεθεί στο διάβα του, ακόμη και τον εξαιρετικό νεαρό Πολ Ντάνο που στο ρόλο του γλοιώδους, φιλάργυρου, τσαρλατάνου ιεροκύρηκα παραδίδει ένα ενίοτε εκρηκτικό κοκτέιλ τρέλας, μνησικακίας και δουλικότητας.

Πώς καταλαβαίνεις ότι παρακολουθείς ένα αριστούργημα; Ένας από τους τρόπους, όταν νοερά παγώνεις κάθε πλάνο και συνειδητοποιείς την ευφυία, τη δεξιοτεχνία, τη ΣΟΦΙΑ που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του. Όταν κάθε κάδρο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας πίνακας που θα θαύμαζες σε ένα μουσείο. Το "Θα Χυθεί Αίμα" είναι 227.520 αποχαυνωτικά εξαίσιοι πίνακες. Σε μια χρονιά παράδεισο για τον τομέα της κιν/κης φωτογραφίας με το Ρότζερ Ντίκινς να κόβει ανάσες με τη διαμαντένια, ονειρική άγρια Δύση "Τζέσσε Τζέημς" αλλά και τη σκονισμένη παρακμή του "Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους", είναι ο Ρόμπερτ Έλσγουιτ ο τρίτος (μετά τον Άντερσον και του Λούις) πρωτεργάτης της επιτυχίας της ταινίας. Τα κάδρα του μοιάζουν πραγματικά να είναι όχι φωτογραφημένα με κάμερα, φώτα, ανακλαστήρες και φίλτρα, αλλά σμιλεμένα με καλέμι και σφυρί. Εικαστικά το "Θα Χυθεί Αίμα" δεν αγγίζει απλώς την τελειότητα, αλλά χορεύει ζεϊμπέκικο πάνω της.

Ο Άντερσον δήλωσε ότι παραγκώνισε την πολιτική διάσταση του (όπως φαίνεται αρκετά διαφορετικού) πρωτότυπου για να προτάξει πάνω από όλα την ιστορία. Διάσπαρτες αναφορές για τη γέννηση και την επικράτηση του καπιταλισμού στην Αμερική, αλλά και τη στενή του σχέση με την Εκκλησία εντοπίζονται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας με απόγειο το καθηλωτικό, φρενήρες, απολαυστικά παρανοϊκό φινάλε. Ακόμη και με την απο-πολιτικοποίησή του ωστόσο, ιδωμένο και ως μια άκρως σκοτεινή, διεστραμμένη βερσιόν του κλασσικού "Γίγαντα", το "Θα Χυθεί Αίμα" στέκεται πανάξια ως ένα σύγχρονο έπος, από αυτά που το Χόλλυγουντ ήξερε καλά να μας προσφέρει στον κολοφώνα του και λίγο μετέπειτα.

Ο Τζον Φορντ θα ήταν περήφανος.

[Doctor_7]

Το να πω ότι η ταινία είναι επική είναι περιττό.

Εύχομαι αυτός ο μεγάλος ερμηνευτής Ντάνιελ Ντέι Λούις να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί θετικά στον κινηματογράφο και τα επόμενα χρόνια και να μην καταλήξει καρικατούρα του παλιού του εαυτού όπως ο Πατσίνο, ο ντεΝίρο και τόσοι άλλοι.

Ειδικά αυτή η σκηνή που είναι πνιγμένος στο πετρέλαιο είναι μοναδική.

Να το δείτε!

[tokalopaidi1]

ντοκτορ 7 , νομιζω οτι η σκηνη στο τελος με τον ΙΛΑΙ , ειναι ολα τα λεφτα.

[Sovereign]

Δε μου άρεσε γιατί δεν με άγγιξε. Είδα όμορφη σκηνοθεσία και μια εκπληκτική ερμηνεία (με παραπάνω από ένα δανεικά στοιχεία από τον Bill the Butcher του gangs of new york), αλλά οι περισσότεροι χαρακτήρες ήταν καρικατούρες-βγαλμένοι από μυθιστόρημα επιπέδου Λούκυ Λουκ. Στις τοπ κωμικές ερμηνείες της χρονιάς συγκαταλέγονται αυτές του Ιλάι και του δήθεν αδερφού. Η μουσική, για την οποία επίσης έχουν ακουστεί ύμνοι, ήταν από ενοχλητική έως αντιαισθητική σε σημεία. Βιολιά και ταμπούρλα με μπάκραουντ την έρημο είναι σαν να κάνεις μια ταινία για τον υπαρκτό σοσιαλισμό και να παίζει το σκορ του The Rock. Το σκορ να μπαίνει σε εντελώς άσχετα σημεία και να σε τσιτώνει σε σκηνές αδιάφορες όσο το να τρέχεις γύρω γύρω σε μια βραχονησίδα επί 3 μέρες.

Έκανα μεγάλες προσπάθειες να πείσω τον εαυτό μου να παρακολουθήσει με προσοχή τα τεκταινόμενα- όταν τελείωσε η ταινία συνέχισα να απορώ τι στο διάολο από όλο αυτό θα έπρεπε να έχω βρει αριστούργημα- ή έστω να με αγγίξει στο ελάχιστο βρε αδερφέ. Εάν το όλο θέμα είναι το πόσο διαφθείρει και αλλοτριώνει η εξουσία, then well doh, we've seen it before.

Λυπάμαι πολύ, μα δεν μπορώ να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες γιατί δεν βρίσκω κανένα βάθος σε αυτή την ταινία.

[lostinterest]

Συγγνώμη κιόλας, αλλά η ταινία δε μου άρεσε καθόλου. Πάρα πολύ αργή και χωρίς ιδιαίτερη πλοκή.

Ερώτηση: Υπάρχει κάποιος που κατάλαβε το τέλος. Γιατί ή τελειωσε πολύ απότομα ή εγώ είμαι κινηματογραφικά βλαξ και δεν έπιασα το νόημα.