[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Ανθρωποκτονία

[John Doe]

Ανθρωποκτονία

DRABET

Δανία

Σκηνοθεσία: Περ Φλι

Με τους: Γιέσπερ Κρίστενσεν, Μπεάτε Μπίλε, Περνίλα Όγκουστ

Διάρκεια: 100'

Ένας αστυνομικός σκοτώνεται από μια ομάδα ακτιβιστών, όταν οι τελευταίοι συλλαμβάνονται να βανδαλίζουν μια εταιρεία παραγωγής πολεμικού υλικού. Το γεγονός αυτό θα αλλάξει δραματικά τη ζωή του Κάρστεν, ενός 50χρονου καθηγητή, αριστερών πεποιθήσεων, που διατηρεί παράνομη σχέση με την Πιλ, την ακτιβίστρια που ευθύνεται για την εν ψυχρώ δολοφονία.

Ο σκηνοθέτης παίρνει ως αφετηρία το παραπάνω θέμα και παρασύρει το θεατή σε ένα παιχνίδι μεταμόρφωσης. Ο Κάρστεν, περνώντας την κρίση των 50 something, θα προσπαθήσει να φτιάξει ξανά τη ζωή του πάνω σε "σωστές" βάσεις. Η ιδεολογία της Πιλ θα δοκιμαστεί, ενώ η γυναίκα του αστυνόμου θα αναλάβει να αποκαλύψει τον θύτη. Οι ζωές των ηρώων μπερδεύονται, αποσυντονίζονται. Μοιάζουν να κάνουν μια βουτιά στα βαθιά χωρίς να έχουν πάρει ανάσα, παρασύροντας μαζί τους όλους όσους τους περιβάλλουν.

Η Ανθρωποκτονία είναι μια ολοκληρωμένη ταινία. Μακριά από τις επιρροές του Δόγματος και του Φον Τριέρ, παρουσιάζει μια πολιτική πράξη από όλες τις οπτικές γωνίες. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μας αποδείξει πως ο φανατισμός δεν αργεί να έρθει όταν είμαστε υποστηρικτές της μιας ή της άλλης παράταξης. Αν υπήρχε μια πρόταση που να συνοψίζει το βαθύτερο νόημα της ταινίας, θα ήταν η εξής: "Στη θεωρία, όλα φαντάζουν σωστά και δίκαια, στην πράξη όμως κάποιες εφαρμογές μας, πονάνε!".

Η Ανθρωποκτονία είναι μια ταινία που σε προκαλεί να σκεφτείς, να θέσεις τα πιστεύω σου σε αμφισβήτηση. Είναι μια "ήσυχη" ταινία που μέσα της κρύβει τη δύναμη και την οργή μιας ατομικής βόμβας. Με άλλα λόγια, είναι μια ταινία που κακώς πέρασε απαρατήρητη. Παίζεται ακόμη σε κάποια θερινά. Τη συστήνω σε όλους όσους επιθυμούν ένα ανήσυχο βράδυ!