[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Bubble

[Remy Fincher]

"Bubble" emstar

Του Στήβεν Σόντερμπεργκ

Με τους Ντέμπι Ντεμπράινερ, Ντάστιν Άσλεϋ, Μίστυ Γουίλκινς, Ντέκερ Μούντυ, Κ. Σμιθ κ.α.

Στην άχρωμη κωμόπολη της Δυτικής Βιρτζίνια, η ζωή της Μάρθα (Ντεμπράινερ) είναι μεροδούλι- μεροφάι. Τη μονότονη δουλειά της στο τοπικό εργοστάσιο κούκλων διαδέχεται η φροντίδα για τον ανήμπορο, υπερήλικο πατέρα της. Μόνη χαρά της ο φίλος και συνεργάτης της Κάιλ (Άσλεϋ). Μεταξύ τους θα μπει η Ρόουζ, μια νεαρή υπάλληλος που φλερτάρει μαζί του...

Η "νέα εμπειρία του Στήβεν Σόντερμπεργκ"(ΤΜ) προβλήθηκε ταυτόχρονα στις αίθουσες και σε καλωδιακή, ενώ λίγες μόνο μέρες μετά κυκλοφόρησε το DVD. Ήταν η πρώτη απόπειρα ενός νέου, πειραματικού συστήματος, το οποίο θα έφερνε, υποτίθεται, την επανάσταση στη διανομή ταινιών. Η επανάσταση δεν ήρθε, διότι, όπως ήταν απόλυτα εύλογο και φυσικό, οι αιθουσάρχες δε δέχτηκαν να προβάλλουν την ταινία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων...

Η ηρωίδα αυτής της ιστορίας είναι ένα σχεδόν σπαρακτικά αξιολύπητο πλάσμα. Εγκλωβισμένη σε μια αδιέξοδη καθημερινότητα μιας μουντής, θλιβερής πόλης, αναγκασμένη να φροντίζει επί χρόνια τον σχεδόν παράλυτο πατέρα της, να εκτελεί μηχανικά την ίδια μονότονη κίνηση σε μια δουλειά που-οποία ειρωνεία- παράγει μονότονα, πανομοιότυπα προϊόντα και να προσμένει την ημέρα που, όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, θα μπορέσει και αυτή να δει μια ηλιόλουστη παραλία. Παρηγοριά της ο κάμποσα χρόνια μικρότερος Κάιλ, τον οποίο θεωρεί τον καλύτερό της φίλο, κι ας εισπράττει την κεκαλυμμένη από το παγερό χαμόγελο αδιαφορία του. Όταν η "καινούρια" μπει ανάμεσά τους, η Μάρθα θα δει τη φιλία και την... ενδεχόμενη ερωτική της σχέση με τον Κάιλ να διακυβεύεται. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει για να τις προστατεύσει;

Αυτό στο οποίο απέτυχε πριν από 4 χρόνια με το σπονδυλωτό, star-studded "Full Frontal", το πετυχαίνει τώρα με το λιτότατο, επίσης γυρισμένο σε DV "Bubble": έναν άκρατο ρεαλισμό, με τον οποίο αποτυπώνει στο πανί το χρονικό μιας καταπιεσμένης, σχεδόν βασανιστικής ζωής με φόντο μια από τις πιο απελπιστικά white trash γειτονιές της Αμερικής. Ως whodunnit είναι ατυχές, διότι στερείται του απαραίτητου μυστηρίου, ενώ είναι απορίας άξιο γιατί υπάρχει σεναριογράφος στα credits: οι διάλογοι είναι λες και βγήκαν από ριάλιτι, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού κατόπιν σκηνοθετικών υποδείξεων. Ωστόσο, υποθέτω, το τελευταίο είναι μέρος της γοητείας του "Bubble": αν δε σου έλεγαν ότι είναι ταινία, θα νόμιζες ότι πρόκειται για την κινηματογράφηση μιας πραγματικής ιστορίας εγκλήματος: μιας ιστορίας αληθινής και ανθρώπινης, ίσως όμως γι'αυτό λίγο βαρετής και υποτονικής για το σελιλόιντ...