[Θέατρο] «Βασιλιάς Ληρ»

[tik-tak]

“Βασιλιάς Ληρ”

Εθνικό Θέατρο- Ρεξ (Πανεπιστημίου)

Παίζουν: Δ.Καταλειφός, Μ.Ναυπλιώτου, Μ.Κεχαγιόγλου, Β.Χαραλαμπόπουλος, Θ.Ευθυμιάδης κ.α.

Φοιτητικό εισιτήριο: 10Ε

πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα , με φωτογραφίες απο την παράσταση, σχόλια πάνω στο κείμενο και ένα CD με τη μουσική της παράστασης.

Υπόθεση: ο γέρο βασιλιάς Ληρ προκειμένου να απαλλαχθεί απο το άγχος της διοίκησης για να αφιερωθεί απερίσπαστος σε διασκεδάσεις αποφασίζει να μοιράσει το βασιλειό του στις 3 κόρες του. Η μοιρασιά θα γίνει με βάση την απάντηση που θα λάβει απο τις κόρες του στο ερώτημα πόσο τον αγαπούν . Οι δυο μεγαλύτερες κόρες γνωρίζοντας τη “φιλαυτία” του τον κολακεύουν , σε αντίθεση με τη μικρότερη που εκφράζει με παρρησία την αποψή της, άποψη που δεν αρέσει στο βασιλιά. Ο βασιλιάς εξοργίζεται και την αποκληρώνει. Ο Ληρ απογυμνωμένος απο την εξουσία διασκεδάζει φιλοξενούμενος πότε στη μια κόρη και πότε στην άλλη. Αυτες, όμως,τον βρισκουν φορτικό και προσπαθούν σιγα-σιγά να τον θέσουν στο περιθώριο, να τον ξεφορτωθούν. Αρχίζουν να τυφλώνονται απο την εξουσία και να γινονται αδίστακτες για χάρη του πόθου τους για τον ίδιο άντρα. Λησμονούν τις ηθικές αξίες , το σεβασμό προς τον πατέρα, την αδελφική αγάπη. Το αντικείμενο του πόθου τους ειναι ένας νεαρός άντρας, πολύ φιλόδοξος,ασύδοτος , που μεγαλώνοντας με το στίγμα του νοθου γιου , προδίδει και πατά επί πτωμάτων.

Ειναι μια τραγωδία .... “πληθωρική”!

Ειναι γεμάτη τραγικά γεγονότα, αίμα, πόνο και δάκρυα. Σαν να ειναι 5 αρχαίες ελληνικές τραγωδίες σε μία, χωρίς μαλιστα τον “απο μηχανής Θεό” , χωρίς την κάθαρση.

Γοητεύτηκα απο τις ερμηνείες. Ο Δ.Καταλειφός ήταν εκπληκτικός!!!Η Ναυπλιώτου για άλλη μια φορά....κερδίζει τις εντυπώσεις με τη φινέτσα της....

Τα σκηνικά ήταν λιτά, αφαιρετικά, μοντέρνα. Κατά τη γνώμη μου, δεν αναδεικνύουν την παράσταση.

Η πληθωρικότητα στο θέμα του έργου και στις ερμηνείες και η τοποθέτηση της δράσης σε παλαιότερη εποχή έρχονται σε αντίθεση με το λιτό και μοντέρνο σκηνικο. Μου φάνηκαν παράταιρα , σαν να μην έδενε το ένα μεσα στο άλλο.

Για μενα, δεν ταίριαζε ένα τόσο πληθωρικό θέμα/εργο σε ένα τοσο “φτωχό” και μοντέρνο σκηνικο.Θα ήταν χίλιες φορές καλύτερο ένα “κλασικό” ανέβασμα.

3 / 5

[pastel]

3 / 5 Βάζω και εγώ.

Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών ήταν πολύ καλές και αν και δεν είμαι ειδική, η μετάφραση του έργου στα Ελληνικά ήταν πολύ κατανοητή και άρτια .

Όντως, ότι το σκηνικό ήταν τελείως άκυρο, ήταν!! Για να καταλάβετε ήταν όλο κι όλο ένα γκρι νάιλον σεντόνι που ανεβοκατέβαινε! Όταν ήταν ψηλά το σεντόνι, το κουνούσαν λίγο, και αυτό, αν έχεις μπόλικη φαντασία, σημαίνει την καταιγίδα… Όταν το νάιλον κατέβαινε κάτω στη γη, μετατρέπονταν σε τσαντίρι! Λίγο πιο ψηλά είσαι και καλά μέσα στο τσαντίρι! Ούτε ένα τόσο δα επιπλάκι, ούτε ένα ανάκλιντρο δεν υπήρχε στο παλάτι για να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο του κορμάκι ο τραγικός Βασιλιάς?

Ωστόσο αξίζει να πάει κανείς αν του αρέσει η Τραγωδία αυτή και για να απολαύσει τις ερμηνείες. Ο καλύτερος στο ρόλο του νομίζω ότι είναι ο Χαραλαμπόπουλος. Μόνο και μόνο για αυτόν αξίζει να πάει κανείς να τη δει αυτή την παράσταση.

[Doctor_7]

Κι εγώ του βάζω το πολύ 3/5...δεν ξέρω αν φταίει το ότι δε με ενθουσιάζει και πολύ ο Σαίξπηρ...Το έργο ήταν πάαααρα πολύ μεγάλο σε διάρκεια...ίσως να ξεπερνούσε και τις 2 ώρες...για μένα ο καλύτερος στην ερμηνεία του ήταν μακράν ο Καταλειφός...τον οποίον φυσικά και δε γνώριζα πριν το έργο...Ο Χαραλαμπόπουλος κάνει αυτό που κάνει σε κάθε έργο...τπτ περισσότερο...Τα σκηνικά σαφώς και ήταν ανύπαρκτα...πολύ αφαιρετικά γενικά και τα κοστούμια...ένα 3αράκι λοιπόν κι από εμένα...

Υ.Γ. Μαρία Ναυπλιώτου...

Υ.Γ2. Σε καμια δεκαριά μέρες θα πάω στις Δούλες...για να δούμε...έχουμε κλείσει ένα μήνα πρίν...

[Born]

Βασιλιάς Ληρ

[Ήρα]

ισως επειδη ηταν το πρωτο θεατρικο εργο μετα απο πολυ καιρο , εφυγα με συναισθημα οτι ειχα παρακολουθησει κατι ομορφο.

μου θυμισε εντονα αρχαια ελληνικη τραγωδια με την υβρη να διαπραττεται αλλα η Νεμεσις να τιμωρει οχι μονο θυτες αλλα και αθωα θυματα(μου κακοεπεσε ο θανατος της μικρης θυγατερας ), απλα ειναι σαν να παρακολουθεις αρχαια τραγωδια στο πιο μεγαλοπρεπες της , οντως η χρονικη διαρκεια του εργου ειναι μεγαλη και πιθανον μας κρατησε αμειωτο το ενδιαφερον το γεγονός οτι δεν γνωριζαμε καθολου την υπόθεση.

-πώς η μωρια των ''γηρατειων " τυφλωνει καποιον?και νομιζω οτι τα γηρατεια ειναι ενα κατασκευασμα του Σαιξπηρ για να παρουσιασει την μωρια που που κουβαλαει μια υπαρξη εγωκεντρικη καπως δικαιολογημενη και εξωραισμενη , που εμαθε να χαιδευει τα αυτια της με κολακειες , που η αληθεια στα ματια της καταδικαζεται σαν ελλειψη αγαπης,πώς τελικα κπαοιος μπορει να γινει ο ιδιος θυμα αυτης του της αναγκης για λογια κολακευτικα?ομως η "θεια δικη" παραμονευει για ολους , ενοχους και συνενοχους και ο βασιλιας Ληρ πριν προλαβει να γευτει για πολυ τη θεραπευτικη δυναμη της συγχωρεσης και της αδολης αγαπης , χανει ο,τι πιοτερο αγαπα και τη ζωη του , χαμενος μεσα στην τρελα .

τα σκηνικα λιτα , εαν καποιος μαλιστα εχει δει την κινηματογραφικη μεταφορα του βασιλια Ληρ , τοτε του κανει ακομη πιο ασχημη εντυπωση η απουσια μεγαλοπρεπων σκηνικων και κοστουμιων εποχης.θυμαμαι σε μια αλλη παρασταση του Εθνικου-''Την Τρελη του Σαγιω "-που επισης το εργο ηταν μεγαλο σε διαρκεια , η παρουσια των χρωματιστων σκηνικων , μεγαλοπρεπων , ολοκληρων κτισματων και δωματιων στην σκηνη , βοηθουσαν να κρατηθει ο θεατης σε εγρηγορση γιατι δεχοταν πιο πολλα ερεθισματα εκτος απο το ομορφο κειμενο , ομως σκεφτομαι πως η απουσια των σκηνικων στο εργο του Ληρ αναδεικνυει το κειμενο ως το μοναδικο λογο προσηλωσης.πάντως ειναι αληθεια , οτι τουλαχιστον για το Εθνικο , που αρεσκεται σε πλουσιες παραγωγες , ηταν παραξενη η σκηνογραφικη άποψη.

Ο Βασιλης Χαραλαμποπουλος μου άρεσε πολυ ,αν ο ηθοποιος καταξιωνεται με τα κριτηρια του θεατροκοσμου αναλογα με τις συνεργασιες του με μεγαλα ονοματα και την συμμετοχη σε μεγαλες παραστασεις , θεωρω οτι με αυτην παρασταση αναδεικνυει περα της αποδεδειγμενης κωμικης του φλεβας μια παραξενη τρυφεροτητα , μια αναλαφρη αισθηση που ντυνει τα κωμικοτραγικα που εκστομιζει.Μου αρεσε και ο Ευθυμιαδης , μαλιστα ομολογω με εξεπληξε ευχαριστα . Η Ναυπλιωτου ομορφη και συναμα ψυχρη , αποστειρωμενη συναισθηματικα , οπως οριζε ο ρολος της . Ο Καταλειφος εξαιρετικος-πρωτη φορα τον ειδα , ισορροπει μεταξυ τρελου και γνωστικου τραγικου χωρις να γινεται ουτε μια στιγμη καρικατουρα.Και να τελειωσω με τον Λαζαρο Γεωργακοπουλο , που με εντυπωσιασε οσο και ο Καταλειφος.

σιγουρα μπορει καποιος να επιλεξει πιο ενδιαφερουσα , πιο μικρη αρα πιθανον λιγοτερο βαρετη, πιο πολυσια παρασταση στην φετινη θεατρικη Αθηνα.

θεωρω ομως οτι ειναι μια καλη γνωριμια με τα κειμενα του Σαιξπηρ , μαλιστα με πολυ αρτιες ερμηνειες!

στα συν η μουσικη για το εργο , που δινεται μαζι με το προγραμμα το οποιο ειναι οπως παντα ολοκληρος οδηγος για τους θεατροφιλους!

[Αφροδίτη]

Το είδα την Κυριακή και μου φάνηκε πολύ καλό. Είναι πολύ δυνατή η υπόθεση και το έργο είναι γεμάτο ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ο θεατής συμμετέχει στο δράμα και στις ανατροπές. Συμφωνώ με τα άλλα παιδιά που γράψαν στην ενότητα ότι το σκηνικό ήταν πολύ αφαιρετικό. Αυτό φάνηκε ιδίως στην καταιγίδα, που έχει ρόλο -κλειδί στην υπόθεση, μια και απογυμνώνει το βασιλιά, τον καθιστά έρμαιο των φαινομένων και συμβαδίζει με την ψυχολογική του κατάρρευση και την επερχόμενη τρέλα του. Έχει συμβολικό ρόλο. Αυτό δεν μπόρεσε ν αποδοθεί με τα σκηνικά, ωστόσο δεν έχω ξαναδεί το έργο στο θέατρο για να ξέρω αν κάποιος άλλος σκηνοθέτης με τις περιορισμένες δυντότητες του θεάτρου, το χει αποδώσει καλύτερα. Ίσως να ισχύει αυτό που διάβασα στο πρόγραμμα του έργου, ότι μπορεί να αποδοθεί πολύ καλύτερα στο σινεμά. Ειρήσθω εν παρόδω, το πρόγραμμα είναι καλό και αξίζει να το αγοράσετε.

Τώρα αυτό που άξιζε περισσότερο απ όλα στην παράσταση είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Πραγματικά εκπληκτικές. Τον Καταλειφό τον έχω ξαναδεί στο θέατρο και ξέρω τι βεληνεκούς είναι. Αυτός ήταν κι ο λόγος που πήγα να δω την παράσταση. Τον παρακολουθώ κάθε χρόνο. Η μεγάλη έκπληξη για μένα ήταν ο Χαραλαμπόπουλος στο ρόλο του Τρελού. ήταν πάρα πολύ καλός. Επίσης μου άρεσε πολύ ο Ιερώνυμος Καλετσάνος στο ρόλο του Έντμοντ, του νόθου γιου. Εκπληκτική είναι και η μουσική της παράστασης. Το CD δίνεται μαζί με το πρόγραμμα και την ξανάκουσα σπίτι. Βαθμολογώ με 3.5/5. (Δε βάζω 4, λόγω της πολύ μεγάλης διάρκειας, που κάνει το θεατή να κουράζεται και μειώνει μια κατά τα άλλα πολύ καλή παράσταση).