Γιατί με βασανίζει τόσο να βρω ειδικότητα;

[Blazer]

Από την πρώτη στιγμή (δεύτερο πτυχίο αυτό) που μπήκα στην ιατρική προσπαθώ να βρω τι ειδικότητα θέλω να κάνω. Έχω απορρίψει πολλές ειδικότητες εύκολα. Αλλά και από αυτές που μου αρέσουν τα πράγματα φαίνονται δύσκολα.

Σκέφτομαι δύο ειδικότητες, την Γενική Ιατρική και την Αιματολογία. Η Αιματολογία μου αρέσει πιο πολύ γιατί η παθολογία του αίματος με ιντριγκάρει, θα μου άρεσε να ασχοληθώ με λευχαιμίες και δυσπλαστικά (αλλά όχι με αιμοδοσία). Ακούω όμως τα χειρότερα. Ότι δεν έχει περιστατικά, ότι μόνο στο ΕΣΥ έχεις ελπίδα αλλά και στο ΕΣΥ δεν παίρνουν αιματολόγους. Από την άλλη η ΓΙ όλοι την περιφρονούν, δεν ξέρω γιατί. Λέω σε συμφοιτητές μου ότι μου αρέσει και γελάνε μπροστά μου (όχι να μου κάνουν bullying δεν εννοώ αυτό, αλλά ότι το θεωρούν σαν ειδικότητα της κακιάς ώρα).

Θα πω και κάτι για τις χειρουργικές γιατί με βοηθάει η ανωνυμία του μέσου. Φοβάμαι τις χειρουργικές. Είδα ένα χειρουργείο αφαίρεσης μεγάλου όγκου και όπως ήταν τα σπλάγχνα έξω λέω δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό που βλέπω. Δεν "φοβάμαι" το αίμα ή το θέαμα. Απλά δεν νιώθω ικανός να το κάνω. Έχω ένα φόβο να κάνω επεμβατικά πράγματα. Όμως στο τέλος τα καταφέρνω. Αίμα έτρεμε η ψυχή μου, τώρα μου αρέσει και ειλικρινά είμαι πολύ καλό σε αυτό. Το ίδιο και στα αρτηριακά, δεν φοβάμαι, με εμπιστεύομαι και το κάνω σωστά. Για να το πω πιο απλά, δεν ξέρω αν απλά πρέπει να "μάθω να κολυμπάω" και ξεπεράσω το φόβο του να χειρουργώ ή να πω δεν είναι για μένα. Νιώθω σαν να μαι δειλός και να αποδέχομαι την δειλία μου.

[DrKatsikis]

Για αλλη μια φορα, σου απαντω (κι εδω) συναδελφε.

Δεν ειναι περιεργοι οι προβληματισμοι σου. Το καθε αλλο! Κι εμενα, καθως ειμαστε σε παρομοια κατασταση, με βασανιζουν αυτα τα ερωτηματα.

Και δεν το βρισκω περιεργο, ακριβως λογω του... υποβαθρου. Ειναι αδυνατον βασικα να μην σκεφτεσαι, ολο και πιο εντονα, το "μετα", καθως προχωρουν τα χρονια. Φαινομενικα, δεν υπαρχει η πολυτελεια του χρονου και μια λαθος αποφαση φανταζει εξαιρετικα ζημιογονα.

Μεταξυ μας, δεν εχω γνωρισει κατατακτηριο ειδικα, που να μην ασχολειται πυρετωδως με το ζητημα. Εχεις δει κι ενα-δυο πραγματα στο εργασιακο ζητημα παραπανω απο τους συμφοιτητες μας, κι ετσι αν και πρωιμα, εχεις μια πιο πληρεστερη εικονα της βαρυτητας του (πραγμα το οποιο, επακολουθα, γεννα περαιτερω προβληματισμους και σκεψεις...).

 

Να σε παω ομως ενα βημα πισω για να το δουμε πιο ψυχραιμα.

Εισαι στους "τυχερους" που εχουν βρει τον δρομο που θελουν να ακολουθησουν. Χωρις να θελω να προβαλω καποιο ελιτισμο, δεν διανοεισαι ποσος κοσμος δεν το βρισκει ποτε και πορευεται στη ζωη ετσι. Κι οχι μονο αυτο, καταφερες κι εκανες το ονειρο σου πραγματικοτητα παλευοντας πραγματικα με τερατα κι εναντια σε ολες τις πιθανοτητες (οποιος εχει περασει τη δοκιμασια αυτη καταλαβαινει τι εννοω), ουτε επελεξες τον ευκολο δρομο π.χ. Βουλγαρια.

Απαντηση τωρα για ειδικοτητα που αναφερεσαι συγκριμενα δεν σου εδωσα, αλλα συνεχισε να προβληματιζεσαι. Μονο υγιη σκεψη δειχνει.

 

[Blazer]

34 minutes ago, DrKatsikis said:

Για αλλη μια φορα, σου απαντω (κι εδω) συναδελφε.

Δεν ειναι περιεργοι οι προβληματισμοι σου. Το καθε αλλο! Κι εμενα, καθως ειμαστε σε παρομοια κατασταση, με βασανιζουν αυτα τα ερωτηματα.

Και δεν το βρισκω περιεργο, ακριβως λογω του... υποβαθρου. Ειναι αδυνατον βασικα να μην σκεφτεσαι, ολο και πιο εντονα, το "μετα", καθως προχωρουν τα χρονια. Φαινομενικα, δεν υπαρχει η πολυτελεια του χρονου και μια λαθος αποφαση φανταζει εξαιρετικα ζημιογονα.

Μεταξυ μας, δεν εχω γνωρισει κατατακτηριο ειδικα, που να μην ασχολειται πυρετωδως με το ζητημα. Εχεις δει κι ενα-δυο πραγματα στο εργασιακο ζητημα παραπανω απο τους συμφοιτητες μας, κι ετσι αν και πρωιμα, εχεις μια πιο πληρεστερη εικονα της βαρυτητας του (πραγμα το οποιο, επακολουθα, γεννα περαιτερω προβληματισμους και σκεψεις...).

 

Να σε παω ομως ενα βημα πισω για να το δουμε πιο ψυχραιμα.

Εισαι στους "τυχερους" που εχουν βρει τον δρομο που θελουν να ακολουθησουν. Χωρις να θελω να προβαλω καποιο ελιτισμο, δεν διανοεισαι ποσος κοσμος δεν το βρισκει ποτε και πορευεται στη ζωη ετσι. Κι οχι μονο αυτο, καταφερες κι εκανες το ονειρο σου πραγματικοτητα παλευοντας πραγματικα με τερατα κι εναντια σε ολες τις πιθανοτητες (οποιος εχει περασει τη δοκιμασια αυτη καταλαβαινει τι εννοω), ουτε επελεξες τον ευκολο δρομο π.χ. Βουλγαρια.

Απαντηση τωρα για ειδικοτητα που αναφερεσαι συγκριμενα δεν σου εδωσα, αλλα συνεχισε να προβληματιζεσαι. Μονο υγιη σκεψη δειχνει.

 

Αρχικά ευχαριστώ για την απάντηση

Να ξεκινήσω από το τέλος προς την αρχή. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να μουν 18, δεν θα δινα πανελλήνιες. Ήμουν πάντα καλός και επιμελής μαθητής, αλλά το σχεδόν 20 δεν μπορώ να το πιάσω μεξέρω. Θα έκανα αντί για φροντιστήριο, ιταλικά και θα σπούδαζα εκεί ιατρική. Ήταν όνειρο ζωής, δεν ήθελα να περάσω την ζωή μου χωρίς να το κυνηγήσω και νιώθω πολύ τυχερός που το έπιασα. Νιώθω διαρκώς τυχερός που γνώρισα αυτή τη χαρά και δεν θα γκρινιάξω ποτέ για την επιλογή μου, το έκανα με πλήρη συνείδηση, κολυμπώντας ενάντια στο ρέμα όπως λες.

Έχω γνωρίσει κόσμο που χάνεται σε άσχετα, περιμένει αγροτικά, κάνει τον γιατρό βάρδιας και σκέφτεται τι ειδικότητα θα κάνει και τρελαίνομαι που χάνουν έτσι απλά χρόνια. Βρίσκω επίσης τραγική αυτή την "ποινή" ώστε αν αλλάξεις ειδικότητα για ένα διάστημα να μην πληρώνεσαι αν δεν είναι στο ίδιο αντικείμενο λες και σε εκδικούνται.

Ο καθένας έχει τα κίνητρά του. Δεν είμαι λιγούρης να θέλω να βγάλω λεφτά και όλα να στρέφονται γύρω από αυτό. Θέλω να βγάλω λεφτά επειδή σε αυτό που θα κάνω θα είμαι πολύ καλός, όχι επειδή αυτό που θα κάνω μαζεύει ασθενείς (δερματολογία πχ). Οπότε με αυτή την έννοια έχω αποκλείσει πολλές ειδικότητες αλλά ακόμα δεν είιμαι έτοιμος για το τι θα διαλέξω.

[DrKatsikis]

Ακραιο σεναριο, αλλα μεταξυ σοβαρου κι αστειου, σου δινεται η δυνατοτητα να τα κανεις και τα 2:

Γενικη Ιατρικη --> Μονιμοποιηση --> Υπεραριθμος στην Αιματολογια ως αγονη ειδικοτητα (+ Μισθος απο τη βασική σου θεση + εφημεριες)

Νομιζω οτι σε εχει πιασει μια ηττοπαθεια. Τι παει να πει φοβασαι τα χειρουργικα; Εαν δεν εισαι εντελως αδεξιος, δεν πιστευω οτι ειναι κατι που δεν μαθαινεται. Απο οσα εχουμε διαβασει εδω μεσα βεβαια, ειναι επισης ζητημα του κατα ποσο θα κανεις τη σωστη επιλογη μερους αλλα και τυχης, ωστε να βρεθει καποιος που θα σε εκπαιδευσει!

Κι εσυ ο ιδιος το λες πιο πανω, οτι το διαπιστωσες στην αιμοληψια, αλλα τελικα το ξεπερασες το αγχος σου κι εγινες καλος σε αυτο.

Μην το αφησεις να σε καταβαλει κατι τετοιο. Προσπαθησε, εαν ειναο δυνατον, να συμμετεχεις σε καποια επεμβατικη διαδικασια πχ ραμματακι στα πλαισια της Χειρουργικης διπλα σε καποιον ειδικευομενο σε εφημεριες, μονος σου, ωστε να εξασκηθεις στα βασικα, να μην τα εχεις εκεινη την ωρα να τα μαθεις και να σε αγχωνουν παραπανω.

Εαν το κανεις και δεν σου βγει, σεβαστη επιλογη να διαλεξεις κατι αλλο, αλλα απο τι στιγμη που σε ιντριγκαρει, ξεπερασε το αγχος δου σε πρωτη φαση, δοκιμασε το, κι επελεξε με πιο καθαρο μυαλο!!!

[mihiatrik]

Τι διαβάζω… Λοιπόν, get a life you two… Ξεκολλήστε, εξακολουθείτε να σκέφτεστε σαν φοιτητές. Και συγχωρείστε με προκαταβολικά που θα προσανατολίσω τη συζήτηση στο αντρικό γένος, προφανώς τα αντίστοιχα ισχύουν και για το θηλυκό (αλλά και για το ουδέτερο, για όσους/ες δεν έχουν διαλέξει ακόμα, ας είμαστε και μέσα στη μόδα των καιρών πάνω σε αυτά που λέμε…), αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσετε, όλοι οι νεότεροι, ότι η ειδικότητα είναι σαν τη γυναίκα: δεν την επιλέγεις απλά, την ερωτεύεσαι και εάν σε ερωτευτεί και αυτή, τότε την παντρεύεσαι εφ’ όρου ζωής (διαζύγιο επιτρέπεται, νομίζω μόνο μία φορά, εάν δεν κάνω λάθος, στην περίπτωση αλλαγής ειδικότητας).

Και πέραν των συνοικεσίων, γιατί συμβαίνουν και αυτά (π.χ. κανονισμένος "γάμος" με το ιατρείο του μπαμπά, ή της μαμάς, ή του βύσματος, κ.τ.λ.), στον έρωτα και στο γάμο δεν υπάρχουν γιατί και λογική… Σίγουρα, όλοι φροντίζουν να κοιτάνε πάντα πρώτα κάποιες βασικές προδιαγραφές (στήθος, γλουτούς, προσωπάκι, προσωπικότητα, και δεν θα ξεφύγω παραπάνω γιατί θα με πούνε και σεξιστή, παρόλο που είπαμε και στην αρχή, προφανώς, όσοι θέλετε βάλτε τα αντίστοιχα που σας ενδιαφέρουν και από την πλευρά της γυναίκας για τον άντρα …), όμως πλειοψηφικά λειτουργεί το συναίσθημα και σπάνια σκέφτεσαι το πώς και το μετά. Αρέσει, δεν αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και φυσικά, για να δέσει και το γλυκό, ρόλο πολύ, πάντα, παίζει και η τύχη.

Η συμβουλή, λοιπόν, που δίνω, στους νεότερους που προσπαθούν να διαλέξουν ειδικότητα, είναι ερωτευτείτε πρώτα κάτι που αισθάνεστε ότι σας τραβάει να κάνετε, έχοντας κατά νου ότι θα κουμπώσετε μαζί του για την υπόλοιπη ζωή σας. Ό,τι επαγγελματική αποκατάσταση και να σκέφτεστε από τώρα, να ξέρετε ότι ο γάμος είναι μία πορεία ζωής. Εάν δεν σας αρέσει και εάν δεν αρέσετε σε αυτό που θα κάνετε, τότε θα την πάθετε όπως οι παντρεμένοι χωρίς έρωτα: θα είστε δυστυχισμένοι για μια ζωή. Διαζύγιο πάντα θα δικαιούστε, αλλά καλό είναι να μην φτάσετε σε αυτό το σημείο. Φιλικά και συγγνώμη για τον τρόπο που διατυπώνω την άποψή μου πάνω στο ζήτημα, αλλά πιστεύω ότι αυτό περιγράφει καλύτερα και πιο σκληρά την πραγματική διάσταση του θέματος.

Τροποποιήθηκε 5 Νοεμβρίου 2022 από mihiatrik
Προσθήκη πληροφοριών

[DrKatsikis]

 

@mihiatrik Δεν ειμαστε και τιποτα παρεξηγησιαριδες θελω να πιστευω, αντιθετα (χαμο)γελασα ιδιαιτερα με την παρομοιωση που εκανες  Καθε συμβουλη ευπροσδεκτη!

Τι να πω, αν ειναι ετσι ας απολαυσω τα τελευταια μου χρονια πριν την κουλουρα..!😎

Τροποποιήθηκε 5 Νοεμβρίου 2022 από DrKatsikis

[Blazer]

11 hours ago, DrKatsikis said:

Ακραιο σεναριο, αλλα μεταξυ σοβαρου κι αστειου, σου δινεται η δυνατοτητα να τα κανεις και τα 2:

Γενικη Ιατρικη --> Μονιμοποιηση --> Υπεραριθμος στην Αιματολογια ως αγονη ειδικοτητα (+ Μισθος απο τη βασική σου θεση + εφημεριες)

Νομιζω οτι σε εχει πιασει μια ηττοπαθεια. Τι παει να πει φοβασαι τα χειρουργικα; Εαν δεν εισαι εντελως αδεξιος, δεν πιστευω οτι ειναι κατι που δεν μαθαινεται. Απο οσα εχουμε διαβασει εδω μεσα βεβαια, ειναι επισης ζητημα του κατα ποσο θα κανεις τη σωστη επιλογη μερους αλλα και τυχης, ωστε να βρεθει καποιος που θα σε εκπαιδευσει!

Κι εσυ ο ιδιος το λες πιο πανω, οτι το διαπιστωσες στην αιμοληψια, αλλα τελικα το ξεπερασες το αγχος σου κι εγινες καλος σε αυτο.

Μην το αφησεις να σε καταβαλει κατι τετοιο. Προσπαθησε, εαν ειναο δυνατον, να συμμετεχεις σε καποια επεμβατικη διαδικασια πχ ραμματακι στα πλαισια της Χειρουργικης διπλα σε καποιον ειδικευομενο σε εφημεριες, μονος σου, ωστε να εξασκηθεις στα βασικα, να μην τα εχεις εκεινη την ωρα να τα μαθεις και να σε αγχωνουν παραπανω.

Εαν το κανεις και δεν σου βγει, σεβαστη επιλογη να διαλεξεις κατι αλλο, αλλα απο τι στιγμη που σε ιντριγκαρει, ξεπερασε το αγχος δου σε πρωτη φαση, δοκιμασε το, κι επελεξε με πιο καθαρο μυαλο!!!

Είναι όντως ακραίο! Οι άγονες ειδικότητες μπορούν να πάρουν υπεράριθμους; (Σε περίπτωση που κάνω αιματολογία το σκεφτομαι όχι να κάνω και τα δύο :P)

 

Δεν ξέρω αν είναι ηττοπάθεια ή ρεαλισμός. Έχω κάνει ραμματάκια δύο φορές, κολύμπησε το πράγμα αλλά ούτε η αιμοληψία ούτε το ράμμα σε δέρμα μπορούν απαραίιτητα να σε προϊδεάσουν. Φοβάμαι ότι μια μέρα θα μου πουν δεν κάνεις για αυτό γιατί ήρθες στην χειρουργική. Πάντως αυτό που λες ισχύει, στην αιμοληψία έχω μια αυτοπεποίθηση και ενώ θεωρώ πως είναι κάτι απλό υπάρχει άπειρος κόσμος που δεν μπορεί να πάρει αίμα και δεν καταλαβαίνω γιατί. Όταν πήρα αρτηριακό δεν πήρα τις πρώτες δύο φορές, αλλά δεν αγχώθηκα απλά λέω "δεν το χω βρει ακόμα" και όντως το βρήκα. Αλλά επειδή όπως είπα την φοβόμουν την χειρουργική δεν τις σκέφτηκα ποτέ σοβαρά σαν ειδικότητες. Ίσως πάρω χειρουργική ειδικότητα σαν τρίμηνο επιλογής που έχουμε.

 

11 hours ago, mihiatrik said:

Τι διαβάζω… Λοιπόν, get a life you two… Ξεκολλήστε, εξακολουθείτε να σκέφτεστε σαν φοιτητές. Και συγχωρείστε με προκαταβολικά που θα προσανατολίσω τη συζήτηση στο αντρικό γένος, προφανώς τα αντίστοιχα ισχύουν και για το θηλυκό (αλλά και για το ουδέτερο, για όσους/ες δεν έχουν διαλέξει ακόμα, ας είμαστε και μέσα στη μόδα των καιρών πάνω σε αυτά που λέμε…), αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσετε, όλοι οι νεότεροι, ότι η ειδικότητα είναι σαν τη γυναίκα: δεν την επιλέγεις απλά, την ερωτεύεσαι και εάν σε ερωτευτεί και αυτή, τότε την παντρεύεσαι εφ’ όρου ζωής (διαζύγιο επιτρέπεται, νομίζω μόνο μία φορά, εάν δεν κάνω λάθος, στην περίπτωση αλλαγής ειδικότητας).

Και πέραν των συνοικεσίων, γιατί συμβαίνουν και αυτά (π.χ. κανονισμένος "γάμος" με το ιατρείο του μπαμπά, ή της μαμάς, ή του βύσματος, κ.τ.λ.), στον έρωτα και στο γάμο δεν υπάρχουν γιατί και λογική… Σίγουρα, όλοι φροντίζουν να κοιτάνε πάντα πρώτα κάποιες βασικές προδιαγραφές (στήθος, γλουτούς, προσωπάκι, προσωπικότητα, και δεν θα ξεφύγω παραπάνω γιατί θα με πούνε και σεξιστή, παρόλο που είπαμε και στην αρχή, προφανώς, όσοι θέλετε βάλτε τα αντίστοιχα που σας ενδιαφέρουν και από την πλευρά της γυναίκας για τον άντρα …), όμως πλειοψηφικά λειτουργεί το συναίσθημα και σπάνια σκέφτεσαι το πώς και το μετά. Αρέσει, δεν αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και φυσικά, για να δέσει και το γλυκό, ρόλο πολύ, πάντα, παίζει και η τύχη.

Η συμβουλή, λοιπόν, που δίνω, στους νεότερους που προσπαθούν να διαλέξουν ειδικότητα, είναι ερωτευτείτε πρώτα κάτι που αισθάνεστε ότι σας τραβάει να κάνετε, έχοντας κατά νου ότι θα κουμπώσετε μαζί του για την υπόλοιπη ζωή σας. Ό,τι επαγγελματική αποκατάσταση και να σκέφτεστε από τώρα, να ξέρετε ότι ο γάμος είναι μία πορεία ζωής. Εάν δεν σας αρέσει και εάν δεν αρέσετε σε αυτό που θα κάνετε, τότε θα την πάθετε όπως οι παντρεμένοι χωρίς έρωτα: θα είστε δυστυχισμένοι για μια ζωή. Διαζύγιο πάντα θα δικαιούστε, αλλά καλό είναι να μην φτάσετε σε αυτό το σημείο. Φιλικά και συγγνώμη για τον τρόπο που διατυπώνω την άποψή μου πάνω στο ζήτημα, αλλά πιστεύω ότι αυτό περιγράφει καλύτερα και πιο σκληρά την πραγματική διάσταση του θέματος.

Κανένα πρόβλημα να την προσανατολίσεις στο αντρικό γένος (απότι καταλαβαίνω και οι 3 άντρες είμαστε ούτως ή άλλως). Έχω ένα μικρό πρόβλημα με την προσέγγιση όμως. Είμαι στο αντρικό γένος όπως λες και όχι στο ουδέτερο και μου αρέσει επίσης το αντρικό γένος. Οπότε αν κάνω την αναλογία θα έπρεπε να σκεφτώ την ειδικότητα σαν γκόμενο.

Για το κομμάτι του να ερωτευτείς την ειδικότητα σε πιστεύω. Προσπαθούσα να βρω μια κατεύθυνση στην πρώτη μου σχολή (χημ μηχ) και να "γουστάρω" φουλ. Όντως μου άρεσε αλλά δεν ήταν έρωτας. Είχα βρεθεί για κάποιο μικρό διάστημα σε νοσοκομείο στην διπλωματική μου και μια φορά χρειάστηκε να πάρω κάτι από τα επείγοντα και επειδή ήξερα μια νοσηλεύτρια μου εξήγησε κάποια πράγματα. Εκείνη τη μέρα έγινε μέσα μου ένα κλικ, λέω ώπα εδώ είσαι. Και κάπως έτσι μπήκα στην ιατρική.

Συμφωνώ επίσης πως την παντρεύεσαι για όλη σου τη ζωή (εκτός αν πιστεύεις στην μετενσάρκωση) οπότε μπορεί να με κυνηγάει και στην επόμενη (ή να με στοιχειώση στην κόλαση με τα malpractice μου :P). Το είχα και το έχω και με την προηγούμενη σχολή, όπου έλεγα πως και δικηγόρος να γινόμουν που λέει ο λόγος όλη αυτή η γνώση που απέκτησα για την χημεία άλλαξε την ερμηνεία του κόσμου όπως στην είχα στο μυαλό μου και η χημεία υπάρχει παντού. Κατά αντιστοιχία και στην ιατρική δεν μπορώ να πιστέψω πως αν είσαι πχ καρδιολόγος και άνεργος να είσαι ή να κάνεις κάτι άλλο αν δεις κάτι να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου δεν θα τρέξεις.

Επειδή λοιπόν έχω αυτό το σκεπτικό του έρωτα όντως θέλω να βρω μια ειδικότητα που να ανταποκρίνεται. Η αιματολογία είναι μέσα σε αυτές. Όπως και με τράβηξε η επείγουσα από το λίγο που είδα και λέω ότι αν γίνω ΓΙ και δω ότι δεν με ικανοποιεί θα προσπαθούσα και προς επειγοντολογία. Προφανώς μου αρέσει και η παθολογία γιατί η αιματολογία είναι κλάδος της, απλά θέλω κάτι πιο εστιασμένο και η αιματολογία με ιντριγκάρει οπότε αιματολογία δεν θα την σκεφτόμουν. Στην ΓΙ μου αρέσει γτ σκέφτομαι πως είναι πολύ ενδιαφέρον να είσαι ο πρώτος που θα έρθει σε επαφή ο ασθενής.

Με γειώνει όλοι να μου μιλάνε για λεφτά. Σίγουρα τα λεφτά τα χρειαζόμαστε. Δεν θέλω να ξεπουληθώ όμως. Να το παίζω γκόμενος στο insta του ιατρείου μου και μαλακίες. Δεν μαρέσει να ασχολούμαι με ματαιόδοξους ανθρώπους που είχαν φαντασίωση να κάνουν αλεξανδρίτη σε άλλους για να μαζεύουν 100σταρικά. Θέλω την ιατρική όπως την σκεφτόμουν όταν μπήκα στην σχολή. Να βοηθάω κάποιον που κινδυνεύει να πεθάνει αν δεν τον βοηθήσω. Απαραίτητη και η δερματολογία και η μικροβιολογία και η ψυχιατρική και και και.. απλά δεν θα μαι εγώ αυτός που θα κάνει αυτά τα απαραίτητα.

[AngelosNt]

6 hours ago, Blazer said:

Να βοηθάω κάποιον που κινδυνεύει να πεθάνει αν δεν τον βοηθήσω. Απαραίτητη και η δερματολογία και η μικροβιολογία και η ψυχιατρική και και και.. απλά δεν θα μαι εγώ αυτός που θα κάνει αυτά τα απαραίτητα.

Εχεις σκεφτει καθολου και την αναισθησιολογια? Σκεφτεσαι σχεδον με τον ιδιο τροπο οπως εγω και εχω καταληξει σε αυτη (6οετης ειμαι ακομα...εχω καιρο να ξαναλλαξω γνωμη 😝) αφου ειναι μια ειδικοτητα που παιρνεις την ικανοποιηση on the spot οταν επεμβαινεις σε εναν αιμοδυναμικα ασταθη ασθενη. Βεβαια το τραυμα και η εντατικη ειναι ενα κομματι της ειδικοτητας αλλα ακομα και σε ενα χειρουργειο τα πραγματα μπορει να πανε πολυ στραβα πολυ γρηγορα και θα εισαι εσυ αυτος που θα πρεπει να τον σταθεροποιησει. Επισης το οτι εισαι ψυχραιμος στα αρτηριακα/φλεβοκαθετηρες κλπ ειναι μεγαλο plus😉.

[Blazer]

20 minutes ago, AngelosNt said:

Εχεις σκεφτει καθολου και την αναισθησιολογια? Σκεφτεσαι σχεδον με τον ιδιο τροπο οπως εγω και εχω καταληξει σε αυτη (6οετης ειμαι ακομα...εχω καιρο να ξαναλλαξω γνωμη 😝) αφου ειναι μια ειδικοτητα που παιρνεις την ικανοποιηση on the spot οταν επεμβαινεις σε εναν αιμοδυναμικα ασταθη ασθενη. Βεβαια το τραυμα και η εντατικη ειναι ενα κομματι της ειδικοτητας αλλα ακομα και σε ενα χειρουργειο τα πραγματα μπορει να πανε πολυ στραβα πολυ γρηγορα και θα εισαι εσυ αυτος που θα πρεπει να τον σταθεροποιησει. Επισης το οτι εισαι ψυχραιμος στα αρτηριακα/φλεβοκαθετηρες κλπ ειναι μεγαλο plus😉.

Δεν υπάρχει ειδικότητα που να μην έχω σκεφτεί, δεν κάνω πλάκα μια μια τις έχω κοιτάξει όλες. Θεωρώ ότι έχει κάτι μαγικό σαν ειδικότητα. Το κακό της είναι το υπερβολικό άγχος, ότι δεν έχει αναγνώρισει και ότι δεν έχεις δικούς σου ασθενή, δεν θεραπεύεις. Εκτός αν το πας στο κομμάτι της εντατικολογίας και της επείγουσας. Όσο έχω δει μου άρεσε και θα την έβλεπα θετικά.

[Kyveli]

Αρχικά θα προτεινω ψυχραιμία...έχω βιώσει παρομοια συναισθήματα με τα δικά σου όταν τελείωνα την σχολή, πολλοί έμοιαζαν να ξέρουν ακριβώς τι ειδικοτητα και που θέλουν να την κάνουν ενώ εγώ ήμουν εντελώς πελαγομενη. Την ειδικότητα την παντρεύεται όντως ωστόσο δεν είναι το μοναδικό πράγμα που θα καθορίσει την επαγγελματική επιτυχία και την προσωπικη σου ευτυχία. Επισης στην πράξη έχω δει πολλούς που αλλάζουν ειδικότητα (εμου συμπεριλαμβανομένου) , βέβαια συνήθως αυτό συνοδεύεται με κόστος και οικονομικό και συναισθηματικο.

Τώρα η γενική ιατρική είναι πολύ πονεμένη ιστορία. Εγώ που την κάνω αυτή τι στιγμή είναι άπειρες φορές που σκέφτομαι να κάνω κάτι άλλο όταν βλέπω από πόσο λούμπεν γιατρούς (από άποψη γνώσεων και νοοτροπίας) περιβάλλεται - αυτό ιδιως θα το ζήσεις στα 3μηνα ΚΥ. Βέβαια από την άλλη πλευρά αν είσαι καλός ξεχωρίζεις πολύ πιο εύκολα όπου και να βρεθείς, πρακτικά στα ΚΥ θα δεις ότι ο κόσμος σε εκτιμά και σε έχει ανάγκη και μπορείς να βοηθήσεις πολύ κόσμο. Επισης από αποκατάσταση έχει σίγουρα άμεση απορρόφηση σε δημόσιο (έχουν έρθει 2 γι που μόλις τελείωσαν στο νοσοκομείο σε θέση ιατρού ΤΕΠ) και ιδιωτικό (ρίξε μια ματιά σε αγγελίες εργασίας κάποιου ιατρικου συλλόγου παντού ζητούν παθολόγο η γεν ιατρό) Στο νοσοκομείο σε κοιτούν σαν περαστικό όπου και να περάσεις ειδικοί και ειδικευομένοι μόνο η παθολογική που θα κάνεις 10 μήνες θα σε αναζητεί να κάνεις καμία εφημερια (που εγώ συνεχίζω κ κάνω για να κρατιέμαι σε μια εγρήγορση). Εμένα αυτό που με δυσκολεύει πιο πολύ είναι ότι έχω συναντήσει ελάχιστους γι που να θαυμάζω για τις γνώσεις τους και επίσης ότι δεν έχεις καμία καθοδήγηση, το σταβοκοιταγμα όταν λέω την ειδικότητα μου κάπως το έχω ξεπεράσει αν ο άλλος είναι κομπλεξικός ότι ειδικότητα κάνεις θα βρει τρόπο να σε υποτιμήσει. 

Γιατί δνε ξεκινάς με μια παθολογία που ξεκινάς άμεσα όπου θέλεις πλέον σχεδόν δηλώνοντας ειδικό κομμάτι αιματολογιας (που όπως περιγράφεις φαίνεται να σου αρέσει σαν αντικείμενο) και αν αλλάξεις γνώμη στο χρόνο πας γενική ( 1 χρόνος νμζ είναι αρκετός για να καταλαβεις) η παθολογία . Στη θεωρία πολλά μπορεί να μας αρέσουν πρέπει στην πράξη να δεις τι σου ταιριάζει. 

 

[AngelosNt]

2 hours ago, Blazer said:

Δεν υπάρχει ειδικότητα που να μην έχω σκεφτεί, δεν κάνω πλάκα μια μια τις έχω κοιτάξει όλες. Θεωρώ ότι έχει κάτι μαγικό σαν ειδικότητα. Το κακό της είναι το υπερβολικό άγχος, ότι δεν έχει αναγνώρισει και ότι δεν έχεις δικούς σου ασθενή, δεν θεραπεύεις. Εκτός αν το πας στο κομμάτι της εντατικολογίας και της επείγουσας. Όσο έχω δει μου άρεσε και θα την έβλεπα θετικά.

Αν αυτα τα αρνητικα ειναι σημαντικα για σενα δεκτο.Ολες εχουν θετικα/αρνητικα... Αν η αιματολογια ή η ΓΙ σε εξιταρουν επιστημονικα αλλα και στον τροπο ζωης τοτε παιρνεις μια αποφαση για μια απο αυτες και το παλευεις. Ειμαι και εγω απο τους ρομαντικους που πιστευουν οτι αν σου αρεσει αυτο που κανεις θα τα καταφερεις. Ειτε αυτο ειναι στο ΕΣΥ ειτε στον ιδιωτικο τομεα ειτε στο εξωτερικο. Και βγαλε απο το μυαλο σου οτι αν δεν την βρεις με την πρωτη θα καταστραφεις... Δε θα αρρωστησουμε και για αυτο... Χαλαρα και που ξερεις στην πορεια μπορει να κολλησεις.

[Blazer]

On 11/6/2022 at 8:42 PM, Kyveli said:

Αρχικά θα προτεινω ψυχραιμία...έχω βιώσει παρομοια συναισθήματα με τα δικά σου όταν τελείωνα την σχολή, πολλοί έμοιαζαν να ξέρουν ακριβώς τι ειδικοτητα και που θέλουν να την κάνουν ενώ εγώ ήμουν εντελώς πελαγομενη. Την ειδικότητα την παντρεύεται όντως ωστόσο δεν είναι το μοναδικό πράγμα που θα καθορίσει την επαγγελματική επιτυχία και την προσωπικη σου ευτυχία. Επισης στην πράξη έχω δει πολλούς που αλλάζουν ειδικότητα (εμου συμπεριλαμβανομένου) , βέβαια συνήθως αυτό συνοδεύεται με κόστος και οικονομικό και συναισθηματικο.

Τώρα η γενική ιατρική είναι πολύ πονεμένη ιστορία. Εγώ που την κάνω αυτή τι στιγμή είναι άπειρες φορές που σκέφτομαι να κάνω κάτι άλλο όταν βλέπω από πόσο λούμπεν γιατρούς (από άποψη γνώσεων και νοοτροπίας) περιβάλλεται - αυτό ιδιως θα το ζήσεις στα 3μηνα ΚΥ. Βέβαια από την άλλη πλευρά αν είσαι καλός ξεχωρίζεις πολύ πιο εύκολα όπου και να βρεθείς, πρακτικά στα ΚΥ θα δεις ότι ο κόσμος σε εκτιμά και σε έχει ανάγκη και μπορείς να βοηθήσεις πολύ κόσμο. Επισης από αποκατάσταση έχει σίγουρα άμεση απορρόφηση σε δημόσιο (έχουν έρθει 2 γι που μόλις τελείωσαν στο νοσοκομείο σε θέση ιατρού ΤΕΠ) και ιδιωτικό (ρίξε μια ματιά σε αγγελίες εργασίας κάποιου ιατρικου συλλόγου παντού ζητούν παθολόγο η γεν ιατρό) Στο νοσοκομείο σε κοιτούν σαν περαστικό όπου και να περάσεις ειδικοί και ειδικευομένοι μόνο η παθολογική που θα κάνεις 10 μήνες θα σε αναζητεί να κάνεις καμία εφημερια (που εγώ συνεχίζω κ κάνω για να κρατιέμαι σε μια εγρήγορση). Εμένα αυτό που με δυσκολεύει πιο πολύ είναι ότι έχω συναντήσει ελάχιστους γι που να θαυμάζω για τις γνώσεις τους και επίσης ότι δεν έχεις καμία καθοδήγηση, το σταβοκοιταγμα όταν λέω την ειδικότητα μου κάπως το έχω ξεπεράσει αν ο άλλος είναι κομπλεξικός ότι ειδικότητα κάνεις θα βρει τρόπο να σε υποτιμήσει. 

Γιατί δνε ξεκινάς με μια παθολογία που ξεκινάς άμεσα όπου θέλεις πλέον σχεδόν δηλώνοντας ειδικό κομμάτι αιματολογιας (που όπως περιγράφεις φαίνεται να σου αρέσει σαν αντικείμενο) και αν αλλάξεις γνώμη στο χρόνο πας γενική ( 1 χρόνος νμζ είναι αρκετός για να καταλαβεις) η παθολογία . Στη θεωρία πολλά μπορεί να μας αρέσουν πρέπει στην πράξη να δεις τι σου ταιριάζει. 

 

Οι περισσότεροι στν ομάδα μου δεν φαίνεται να ξέρουν, κάθε φορά που ρωτάνε οι καθηγητές ελάχιστοι δίνουν απάντηση ξεκάθαρη θέλω αυτό. Για την ΓΙ ακούω από παντού ότι η εκπαίδευση είναι κακή. Θα μου πεις για όλα δεν το λένε λίγο πολύ; Φοβάμαι ότι για την ΓΙ ισχύει λίγο περισσότερο. Μου αρέσει η ιδέα της επειγοντολογίας από ΓΙ πάντως. Επίσης θεωρώ στα θετικά της ότι δεν έχει αγροτικό και έχει καλή αποκατάσταση. Κοιτώντας όμως το ΦΕΚ με την εκπαίδευση μου φαίνεται ότι δίνει τραγικά πολύ χρόνο στα ΚΥ γεγονός που κόβει χρόνο από άλλα κομμάτια ειδίκευσης. Έστω ότι δούλευα σε ένα νοσοκομείο ως ΓΙ. Θα είχα δικούς μου ασθενείς; Αφού λίγο πολύ όλες οι ειδικότητες υπάρχουν, για τον γενικό τι μένει; Ο ΣΔ δεν θα πάει στον ενδοκρινολόγο; Η καρδιακή ανεπάρκεια και το έμφραγμα δεν πάνε στον καρδιολόγο; Το ΑΕΕ δεν πάει στον νευρολόγο; Δηλαδή σε "εμένα τον ΓΙ" τι μένει;

Για την παθολογία δίνεις μια καλή ιδέα. Απλά δεν με ενδιαφέρει σαν ειδικότητα. Τουλάχιστον όχι αν είναι όπως την είδα. Υπερήλικες ασθενείς (κυρίως γυναίκες μάλλον οι άντρες έχουν πεθάνει σε αυτή την ηλικία) που πόναγαν, που ήταν οριακά σε επαφή με το περιβάλλον που είχαν 100 προβλήματα υγείας με καμία ελπίδα ουσιαστικής θεραπείας, απλά σύμπλευσης με τα νοσήματα. Έχω μεγάλη ανάγκη να νιώσω ότι θεραπεύω κάποιον. Μόνο ηλικιωμένοι χρειάζονται γιατρό; Αυτό το πράγμα είδα στην παθολογία. Ανθρώπους να πονάνε να στριφογυρίζουν στα κρεβάτια τους. Μια ματαιότητα κάπως.

Στην καρδιολογία, που για κάποιο λόγοτην απέρριπτα (τώρα δεν είμαι αρνητικός) είδα ασθενείς που είχαν ζωή μέσα τους. Που εκεί που κάθονταν έπαθαν έμφραγμα πήγαν στο νοσοκομείο και σώθηκαν. Που έχουν ζωή μέσα τους, που έχεις στα χέρια σου έναν ασθενή που έχει τόσα να ζήσει και να προσφέρει. Δεν θέλω να είμαι σαν οίκος ευγηρίας.

On 11/6/2022 at 9:22 PM, AngelosNt said:

Αν αυτα τα αρνητικα ειναι σημαντικα για σενα δεκτο.Ολες εχουν θετικα/αρνητικα... Αν η αιματολογια ή η ΓΙ σε εξιταρουν επιστημονικα αλλα και στον τροπο ζωης τοτε παιρνεις μια αποφαση για μια απο αυτες και το παλευεις. Ειμαι και εγω απο τους ρομαντικους που πιστευουν οτι αν σου αρεσει αυτο που κανεις θα τα καταφερεις. Ειτε αυτο ειναι στο ΕΣΥ ειτε στον ιδιωτικο τομεα ειτε στο εξωτερικο. Και βγαλε απο το μυαλο σου οτι αν δεν την βρεις με την πρωτη θα καταστραφεις... Δε θα αρρωστησουμε και για αυτο... Χαλαρα και που ξερεις στην πορεια μπορει να κολλησεις.

Κοίτα το άγχος το κουβαλάω μέσα μου. Και δερματολόγος να ήμουν θα έβρισκα τρόπο να αγχωθώ. Η αναισθησιολογία ήταν από τις ειδικότητες που είδα και είπα αυτό θέλω. Την ΓΙ δεν την έχω γνωρίσει, μαρέσει η ολιστική της προσέγγιση, δεν θέλω να βλέπω μόνο μάτια ή μόνο καρδιά ή μόνο οστά. Θέλω συνολικά τον ασθενή και για αυτό με τραβάει σαν ιδέα.