Jump to content

Αναμονή Χειρουργική Ειδικότητα Ανταγωνισμός Συνθήκες εργασίας


Recommended Posts

Θα ήθελα τη βοήθειά σας! Πόση είναι η αναμονή για γενική χειρουργική ειδικότητα στην Αθήνα? Πού είναι καλύτερα?

υπαρχει ανταγωνισμός μεταξύ των ειδικευόμενων? Είναι αλήθεια ότι δουλεύεις ατέλειωτες ώρες? Υπάρχει καθόλου ελεύθερος χρόνος? Οι ειδικευόμενοι μπορούν να χειρουργήσουν?

Είναι κάποιος που το έχει μετανιώσει?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Αναμονή αναλόγως του νοσοκομείου.. γενικά η ΓΧ σα νοσοκομειακή και "μη καλή" ειδικότητα όσον αφορά το lifestyle της δεν έχει τεράστια αναμονη.. Αθήνα αναλόγως το νοσοκομείο είναι από μήνες μέχρι 3ετια συνήθως, αναλογως και με το νοσοκομείο η αναμονή.

Για τα υπόλοιπα που ρωτάς.. η χειρουργική είναι από τη φύση της ένας ανταγωνιστικός χώρος σε ολα τα επαγγελματικά στάδια.. στις ειδικότητας για να εκπαιδευτεις και μετά για να έχεις κινηση και χειρουργεια. και ο λόγος ειναι οτι υπάρχει μια "πίτα" που καθε φορά πρέπει να μοιραστεί.

Ελεύθερος χρόνος στην Ελλάδα είμαστε.. σίγουρα υπάρχει.. απλά στη ΓΧ μη θεωρήσεις δεδομένα ρεπό κλπ.. επίσης ακόμη και στην ειδικότητα μπορεί να χρειαστεί να πας στο νοσοκομείο στο άκυρο κάποιο απόγευμα πχ για να βοηθήσεις σε χειρουργείο (σαν 1ος βοηθος θα το θες, σαν 2ος οχι και τόσο!). Για μετα την ειδικότητα δε συζητάμε, αν κάνεις βαρειά χειρουργική (έντερο και πάνω όχι επιφανειακές επεμβάσεις τύπου μαστός θυρεοειδης) σίγουρα κάποια στιγμή θα τρέχεις για ασθενη που θα κανει επιπλοκή και θα πρέπει να τον βάλεις βραδιατικα, σίγουρα θα σου τύχει γαστρορραγία απο παθολόγους που θα σε φέρει απ το σπίτι και σίγουρα θα σου κάτσει χολη της ΜΕΘ που θα σου χαλάσει το ΣΚ! Αλλα παρόλα αυτά η καθημερινότητα σαν ειδικευμένος είναι ανεκτή. Απλά ότι και να πάρεις σε αντάλλαγμα (είτε υλικά ειτε ηθικά) αυτο που δινεις εσυ (ωρες απ τη ζωή σου, άγχος κλπ) ειναι πάντα πολυ περισσότερο.

Αν χειρουργουν οι ειδικευόμενοι.. στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος είναι προέκταση του ειδικού.. τυπικά δε μπορεί να κάνει ΤΙΠΟΤΑ χωρίς παρουσία ειδικου. Για το ελληνικό νομικό σύστημα είναι αμφίβολη και η έννοια της εκπαίδευσης στη χειρουργική (ξέρω υπόθεση ασθενούς που ετυχε επιπλοκή και κυνηγούσε το χειρουργό γιατι εμαθε οτι στη αρχη ειχε δωθει εκπαιδευτικό το χειρουργείο στον ειδικευόμενο). Αν το συνδυάσεις αυτό με το γεγονός οτι το 95% των Ελλήνων ΓΧ δεν έχει καθόλου εκπαιδευτική νοοτροπία και το ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος σε επίπεδο κλινικων οσον αφορά την χειρουργική εκπαίδευση καταλήγουμε σε τραγικές καταστάσεις τύπου νεοι χειρουργοί να τελειώνουν την ειδικότητα και να αγχώνονται να βάλουν ένα σκουλήκι.. και κάπως έτσι διαιωνίζεται όλο αυτό.

Επί του πρακτέου: κάνε χειρουργική αν σ αρέσει πραγματικά αυτό που θα κάνεις, γιατί έχει πολύ απογοήτευση, ειδικά στα πρώτα βήματα. Αν αποφασίσεις να το κάνεις κανε έρευνα αγοράς για το που θα κάνεις ειδικότητα.. υπάρχει αυτό το 5% των κλινικών και των χειρουργών που όντως γίνεται δουλειά εκπαιδευτικα (στο εγχειρητικο κομμάτι εννοώ).. και τέλος μια προσωπική άποψη (υποκειμενική ισως ως ΕΣΥτης), μακριά απ τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία.. ναι μεν θα φύγεις με paper διδακτορικα κλπ που θα σε βοηθήσουν για διορισμό οταν έρθει η ώρα, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα πανεπιστημιακά είναι ακόμη χειρότερα οσον αφορά την χειρουργική εκπαίδευση (πελάτες καθηγηταδων κλπ).

Αυτα.-

 

 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

7 ώρες πριν, johnkal said:

Αναμονή αναλόγως του νοσοκομείου.. γενικά η ΓΧ σα νοσοκομειακή και "μη καλή" ειδικότητα όσον αφορά το lifestyle της δεν έχει τεράστια αναμονη.. Αθήνα αναλόγως το νοσοκομείο είναι από μήνες μέχρι 3ετια συνήθως, αναλογως και με το νοσοκομείο η αναμονή.

Για τα υπόλοιπα που ρωτάς.. η χειρουργική είναι από τη φύση της ένας ανταγωνιστικός χώρος σε ολα τα επαγγελματικά στάδια.. στις ειδικότητας για να εκπαιδευτεις και μετά για να έχεις κινηση και χειρουργεια. και ο λόγος ειναι οτι υπάρχει μια "πίτα" που καθε φορά πρέπει να μοιραστεί.

Ελεύθερος χρόνος στην Ελλάδα είμαστε.. σίγουρα υπάρχει.. απλά στη ΓΧ μη θεωρήσεις δεδομένα ρεπό κλπ.. επίσης ακόμη και στην ειδικότητα μπορεί να χρειαστεί να πας στο νοσοκομείο στο άκυρο κάποιο απόγευμα πχ για να βοηθήσεις σε χειρουργείο (σαν 1ος βοηθος θα το θες, σαν 2ος οχι και τόσο!). Για μετα την ειδικότητα δε συζητάμε, αν κάνεις βαρειά χειρουργική (έντερο και πάνω όχι επιφανειακές επεμβάσεις τύπου μαστός θυρεοειδης) σίγουρα κάποια στιγμή θα τρέχεις για ασθενη που θα κανει επιπλοκή και θα πρέπει να τον βάλεις βραδιατικα, σίγουρα θα σου τύχει γαστρορραγία απο παθολόγους που θα σε φέρει απ το σπίτι και σίγουρα θα σου κάτσει χολη της ΜΕΘ που θα σου χαλάσει το ΣΚ! Αλλα παρόλα αυτά η καθημερινότητα σαν ειδικευμένος είναι ανεκτή. Απλά ότι και να πάρεις σε αντάλλαγμα (είτε υλικά ειτε ηθικά) αυτο που δινεις εσυ (ωρες απ τη ζωή σου, άγχος κλπ) ειναι πάντα πολυ περισσότερο.

Αν χειρουργουν οι ειδικευόμενοι.. στην Ελλάδα ο ειδικευόμενος είναι προέκταση του ειδικού.. τυπικά δε μπορεί να κάνει ΤΙΠΟΤΑ χωρίς παρουσία ειδικου. Για το ελληνικό νομικό σύστημα είναι αμφίβολη και η έννοια της εκπαίδευσης στη χειρουργική (ξέρω υπόθεση ασθενούς που ετυχε επιπλοκή και κυνηγούσε το χειρουργό γιατι εμαθε οτι στη αρχη ειχε δωθει εκπαιδευτικό το χειρουργείο στον ειδικευόμενο). Αν το συνδυάσεις αυτό με το γεγονός οτι το 95% των Ελλήνων ΓΧ δεν έχει καθόλου εκπαιδευτική νοοτροπία και το ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος σε επίπεδο κλινικων οσον αφορά την χειρουργική εκπαίδευση καταλήγουμε σε τραγικές καταστάσεις τύπου νεοι χειρουργοί να τελειώνουν την ειδικότητα και να αγχώνονται να βάλουν ένα σκουλήκι.. και κάπως έτσι διαιωνίζεται όλο αυτό.

Επί του πρακτέου: κάνε χειρουργική αν σ αρέσει πραγματικά αυτό που θα κάνεις, γιατί έχει πολύ απογοήτευση, ειδικά στα πρώτα βήματα. Αν αποφασίσεις να το κάνεις κανε έρευνα αγοράς για το που θα κάνεις ειδικότητα.. υπάρχει αυτό το 5% των κλινικών και των χειρουργών που όντως γίνεται δουλειά εκπαιδευτικα (στο εγχειρητικο κομμάτι εννοώ).. και τέλος μια προσωπική άποψη (υποκειμενική ισως ως ΕΣΥτης), μακριά απ τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία.. ναι μεν θα φύγεις με paper διδακτορικα κλπ που θα σε βοηθήσουν για διορισμό οταν έρθει η ώρα, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα πανεπιστημιακά είναι ακόμη χειρότερα οσον αφορά την χειρουργική εκπαίδευση (πελάτες καθηγηταδων κλπ).

Αυτα.-

Πραγματικά σε ευχαριστώ παρά πολύ για το χρόνο σου και τις πολύτιμες πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι η χειρουργική σαν ειδικότητα με είχε κερδίσει από πολύ νωρίς. Και ως φοιτητής μπήκα σε κάποια χειρουργεία και ενθουσιάστηκα. Όμως έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι χειρουργοί καθηγητές δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε σαν φοιτητές. Κάποιοι την έχουν ψωνίσει πολύ, άλλοι συμπεριφέρονται πολύ άσχημα στους ασθενείς και άλλοι απλά αδιαφορούν. Οι περισσότεροι ειδικευόμενοι δείχνουν απλά να βαριούνται και να περνάνε το χρόνο τους. Είχε τύχει να με χειρουργήσει ένα καθηγητής μου για ένα θέμα που είχα και επειδή τον είχα πολύ ως πρότυπο στις αρχές μετά απογοητεύτηκα γιατί κατά τη διάρκεια ούτε στα τηλέφωνα απαντούσε ούτε το όνομά μου θυμόταν. Πάντως προσωπικά θα ήθελα να νοιάζομαι για όλους τους ασθενείς, να βρίσκω χρόνο για όλους, να συζητάω μαζί τους τις ανησυχίες τους και να παίρνω ολοκληρωμένο ιστορικό πράγμα που όπως πρόσεξα δεν γίνεται ποτέ. Δυστυχώς είναι όπως τα λες. Στα πανεπιστημιακά κοιτάνε να γράψουν papers και στο τέλος ένας νέος χειρουργός με 200 δημοσιεύσεις και και και ξεχνάει τα βασικά και τον πρωταρχικό του στόχο και δεν επεί κεντρώνεται πλέον στον ασθενή αλλά στο βιογραφικό.

Αυτα!

7 ώρες πριν, johnkal said:

 

 

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Πραγματικά σε ευχαριστώ παρά πολύ για το χρόνο σου και τις πολύτιμες πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι η χειρουργική σαν ειδικότητα με είχε κερδίσει από πολύ νωρίς. Και ως φοιτητής μπήκα σε κάποια χειρουργεία και ενθουσιάστηκα. Όμως έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι χειρουργοί καθηγητές δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε σαν φοιτητές. Κάποιοι την έχουν ψωνίσει πολύ, άλλοι συμπεριφέρονται πολύ άσχημα στους ασθενείς και άλλοι απλά αδιαφορούν. Οι περισσότεροι ειδικευόμενοι δείχνουν απλά να βαριούνται και να περνάνε το χρόνο τους. Είχε τύχει να με χειρουργήσει ένα καθηγητής μου για ένα θέμα που είχα και επειδή τον είχα πολύ ως πρότυπο στις αρχές μετά απογοητεύτηκα γιατί κατά τη διάρκεια ούτε στα τηλέφωνα απαντούσε ούτε το όνομά μου θυμόταν. Πάντως προσωπικά θα ήθελα να νοιάζομαι για όλους τους ασθενείς, να βρίσκω χρόνο για όλους, να συζητάω μαζί τους τις ανησυχίες τους και να παίρνω ολοκληρωμένο ιστορικό πράγμα που όπως πρόσεξα δεν γίνεται ποτέ. Δυστυχώς είναι όπως τα λες. Στα πανεπιστημιακά κοιτάνε να γράψουν papers και στο τέλος ένας νέος χειρουργός με 200 δημοσιεύσεις και και και ξεχνάει τα βασικά και τον πρωταρχικό του στόχο και δεν επεί κεντρώνεται πλέον στον ασθενή αλλά στο βιογραφικό.

Αυτα!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

11 ώρες πριν, johnkal said:

και τέλος μια προσωπική άποψη (υποκειμενική ισως ως ΕΣΥτης), μακριά απ τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία

Από προσωπικής εμπειρίας σε πανεπιστημιακό, συμφωνώ 100%. Είναι χάσιμο χρόνου. Στις κλινικές ΕΣΥ έχω ακούσει οτι τουλάχιστον κάτι βασικό θα το δώσουν.

@desert21 Ίδια ακριβώς εικόνα είχα και εγώ εκ των έσω σαν ειδικευόμενη χειρουργικής. Μάλιστα το κακό είχε φτάσει στο σημείο όπου η τυπικότητα, η lege artis ιατρική, η τεκμηριωμένη λήψη αποφάσεων είχε γίνει κατακριτέα, για να μην θίγεται ο εγωισμός κάποιων συγκεκριμένων ειδικών.

Ο χειρουργικός τομέας στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικά αμόρφωτος, ανάλγητος και διεφθαρμένος. Είδα και τα "πρωτοπαλίκαρα" και τους "προστατευόμενους" των πανεπιστημιακών να αποφοιτούν από την ειδικότητα χωρίς να έχουν κάνει ένα χειρουργείο, και ως νέοι ειδικοί να παρακαλούν τους καθηγητάδες τους για μια σκωληκοειδεκτομή, να ζουν με ψίχουλα έχοντας χάσει 10 χρόνια απο τη ζωή τους να φιλάνε κατουρημένες ποδιές και στο τέλος οι ευκαιρίες να δίνονται σε "άλλους", γνωστούς άγνωστους γόνους των κατάλληλων δυναστειών, σε ερωμένες/ερωμένους, σε άτομα "της κατάλληλης παράταξης"... και έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου.

Από συναδέλφους ειδικευόμενους χειρουργικής που έφυγαν προς πόλεις Βρετανίας και Κωνσταντινούπολη (!) , σε σχέση με την Ελλάδα η ειδικότητα της χειρουργικής είναι η μέρα με τη νύχτα. Εκεί σε πιέζουν να μάθεις να χειρουργείς, εδώ σου δένουν τα πόδια και τα χέρια, να μην μάθεις, να μην φανείς, να μην πράξεις, για να μην σπάσει το ολιγοπώλιο... 

Θα ακούσεις πολύ το κλαψούρισμα "Είμαστε πολλοί οι χειρουργοί!1!!". 

Αν ένας χειρουργός ξέρει να κάνει μόνο κήλες και χολές, ναι , είναι πολλοί αυτοί που ξέρουν τα βασικά, όπως επίσης και πολλοί αυτοί που έχουν υποτιθέμενες "εξειδικεύσεις" αλλά επι του πρακτέου ξέρουν να κάνουν μόνο μια Lichtenstein και μια λαπ χολοκυστεκτομή...

Εδώ οι χειρουργικές τεχνικές και τα πρωτόκολλα νοσηλείας που χρησιμοποιούνται είναι απο το 1960-1985-1990, αναλόγως το πόσο παλαιολιθικά ξεκίνησε η παρακμή της κλινικής. 

Μπορείς να τα παρακάμψεις όλα αυτά αν βγες εξωτερικό, μάθεις νέες τεχνικές, αν εξειδικευτείς εκεί σε κάτι που σε ενδιαφέρει. Αν με το καλό αποφασίσεις να επιστρέψεις Ελλάδα, θα δεις οτι ο "ανταγωνισμός" θα φάει τη σκόνη σου.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

2 ώρες πριν, VoxVeritas said:

Από προσωπικής εμπειρίας σε πανεπιστημιακό, συμφωνώ 100%. Είναι χάσιμο χρόνου. Στις κλινικές ΕΣΥ έχω ακούσει οτι τουλάχιστον κάτι βασικό θα το δώσουν.

@desert21 Ίδια ακριβώς εικόνα είχα και εγώ εκ των έσω σαν ειδικευόμενη χειρουργικής. Μάλιστα το κακό είχε φτάσει στο σημείο όπου η τυπικότητα, η lege artis ιατρική, η τεκμηριωμένη λήψη αποφάσεων είχε γίνει κατακριτέα, για να μην θίγεται ο εγωισμός κάποιων συγκεκριμένων ειδικών.

Ο χειρουργικός τομέας στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικά αμόρφωτος, ανάλγητος και διεφθαρμένος. Είδα και τα "πρωτοπαλίκαρα" και τους "προστατευόμενους" των πανεπιστημιακών να αποφοιτούν από την ειδικότητα χωρίς να έχουν κάνει ένα χειρουργείο, και ως νέοι ειδικοί να παρακαλούν τους καθηγητάδες τους για μια σκωληκοειδεκτομή, να ζουν με ψίχουλα έχοντας χάσει 10 χρόνια απο τη ζωή τους να φιλάνε κατουρημένες ποδιές και στο τέλος οι ευκαιρίες να δίνονται σε "άλλους", γνωστούς άγνωστους γόνους των κατάλληλων δυναστειών, σε ερωμένες/ερωμένους, σε άτομα "της κατάλληλης παράταξης"... και έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου.

Από συναδέλφους ειδικευόμενους χειρουργικής που έφυγαν προς πόλεις Βρετανίας και Κωνσταντινούπολη (!) , σε σχέση με την Ελλάδα η ειδικότητα της χειρουργικής είναι η μέρα με τη νύχτα. Εκεί σε πιέζουν να μάθεις να χειρουργείς, εδώ σου δένουν τα πόδια και τα χέρια, να μην μάθεις, να μην φανείς, να μην πράξεις, για να μην σπάσει το ολιγοπώλιο... 

Θα ακούσεις πολύ το κλαψούρισμα "Είμαστε πολλοί οι χειρουργοί!1!!". 

Αν ένας χειρουργός ξέρει να κάνει μόνο κήλες και χολές, ναι , είναι πολλοί αυτοί που ξέρουν τα βασικά, όπως επίσης και πολλοί αυτοί που έχουν υποτιθέμενες "εξειδικεύσεις" αλλά επι του πρακτέου ξέρουν να κάνουν μόνο μια Lichtenstein και μια λαπ χολοκυστεκτομή...

Εδώ οι χειρουργικές τεχνικές και τα πρωτόκολλα νοσηλείας που χρησιμοποιούνται είναι απο το 1960-1985-1990, αναλόγως το πόσο παλαιολιθικά ξεκίνησε η παρακμή της κλινικής. 

Μπορείς να τα παρακάμψεις όλα αυτά αν βγες εξωτερικό, μάθεις νέες τεχνικές, αν εξειδικευτείς εκεί σε κάτι που σε ενδιαφέρει. Αν με το καλό αποφασίσεις να επιστρέψεις Ελλάδα, θα δεις οτι ο "ανταγωνισμός" θα φάει τη σκόνη σου.

ποια η άποψη σου για ολοκλήρωση ειδικότητας Ελλάδα και να βγεις έξω για μετεκπαίδευση, ένα διετές fellowship και ποσο εφικτο ειναι?

επιπλεον ισχυει οτι ο συνδιασμος διετιας στην επαρχία πριν ξεκινήσεις σε κάποιο μεγάλο νοσοκομείο θα σου δώσει ευκαιρία για χειρουργεία αλλά όταν πας στο μεγάλο νοσοκομείο έστω και με 2ετια στη πλάτη θα σε αντιμετωπίζουν ως ειδικευόμενου πρώτου έτους? 

έχει κάποιος πληροφορίες για χειρουργική στη Γερμανία? γιατί από όσο ακούω δεξιά και αριστερά και εκεί ισχύει το σύστημα μεγαλοκαθηγητή που δεν δίνει χειρουργεία σε ειδικευόμενο. αληθεύει?  

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

9 ώρες πριν, desert21 said:

 

Πραγματικά σε ευχαριστώ παρά πολύ για το χρόνο σου και τις πολύτιμες πληροφορίες. Η αλήθεια είναι ότι η χειρουργική σαν ειδικότητα με είχε κερδίσει από πολύ νωρίς. Και ως φοιτητής μπήκα σε κάποια χειρουργεία και ενθουσιάστηκα. Όμως έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι χειρουργοί καθηγητές δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε σαν φοιτητές. Κάποιοι την έχουν ψωνίσει πολύ, άλλοι συμπεριφέρονται πολύ άσχημα στους ασθενείς και άλλοι απλά αδιαφορούν. Οι περισσότεροι ειδικευόμενοι δείχνουν απλά να βαριούνται και να περνάνε το χρόνο τους. Είχε τύχει να με χειρουργήσει ένα καθηγητής μου για ένα θέμα που είχα και επειδή τον είχα πολύ ως πρότυπο στις αρχές μετά απογοητεύτηκα γιατί κατά τη διάρκεια ούτε στα τηλέφωνα απαντούσε ούτε το όνομά μου θυμόταν. Πάντως προσωπικά θα ήθελα να νοιάζομαι για όλους τους ασθενείς, να βρίσκω χρόνο για όλους, να συζητάω μαζί τους τις ανησυχίες τους και να παίρνω ολοκληρωμένο ιστορικό πράγμα που όπως πρόσεξα δεν γίνεται ποτέ. Δυστυχώς είναι όπως τα λες. Στα πανεπιστημιακά κοιτάνε να γράψουν papers και στο τέλος ένας νέος χειρουργός με 200 δημοσιεύσεις και και και ξεχνάει τα βασικά και τον πρωταρχικό του στόχο και δεν επεί κεντρώνεται πλέον στον ασθενή αλλά στο βιογραφικό.

Αυτα!

You' re welcome. Κοίτα για να λέμε και του στραβού το δίκιο η χειρουργική είναι πολύ focused στο μοτίβο πρόβλημα        ->λύση.. οπότε ναι θα το δεις στην πορεία αν τελικά πας οτι και εσύ ακόμη θα πάψεις να κάνεις τόσο focus στα πέριξ θέματα και θα εστιαζεις στο χειρουργικό.. υπό μια έννοια κακό αλλά σου είπα για μένα το χειρότερο είναι ο χειρουργός να χάνει το δάσος (χειρουργικό πρόβλημα) βλέποντας το δέντρο (ιστορικό και συννοσηρότητες). Και το λέω αυτό γιατί έχω δει να γίνονται τραγικά πράγματα πχ ασθενείς να πεθαίνουν από αιμορραγία πεπτικού επειδή ο εκτιμησας χειρουργός θεωρεί το περιστατικό lost case λογω ηλικίας και συννοσηρότητων για να το βάλει χειρουργείο.

Αυτό κολλάει και με την απάντηση της συναδέλφου.. όντως ποσοτικά για τα δεδομένα της Ελλάδας ειμαστε πολλοί οι χειρουργοί.. ποιοτικά τι γίνεται όμως..? Ρητορικό το ερώτημα..

Για το εξωτερικό δεν είπα τίποτα γιατί η ερώτηση αφορούσε χειρουργική στην Αθήνα.. αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Δεν εχω άμεση γνώση του θέματος γιατί εγώ τελείωσα ειδικότητα Ελλάδα και (μέχρι στιγμής) δεν έχει χρειαστεί να φύγω έξω. Στο κομμάτι της ειδικότητας το εξωτερικό δες το σαν επένδυση.. θέλει dedication και γενικά είναι δύσκολο να ολοκληρωσεις ειδικότητα εξω (προσωπικά πχ εγω ξέρω μονο 2 συναδελφους που να το έχουν κάνει). Θα μείνεις αρκετά χρόνια εκεί και το πιθανότερο ειναι όταν τελειώσεις να μη θες να γυρίσεις στην Ελλαδιτσα, αφού θα εχεις γαλουχηθεί σε ένα σύστημα προηγμένο.

Δημοφιλέστερη και κλασσικη επιλογή ειναι ειδικότητα Ελλάδα και μετά εξω 1-2-5 χρόνια για να γράψεις χιλιόμετρα εγχειρητικα και να κάνεις και advanced πραγματα. Απλά για μένα και πάλι θα πρέπει να έχεις μεριμνήσει ωστε να εχεις κάνει ειδικότητα κάπου που να γίνεται εστω κατι minimum εκπαιδευτικά.. το απλά να τελειώσεις ειδικότητα χρονικά και μετά να πας έξω, πέραν του ότι κανει κρα ή απειρία σε καποιον που θα σε δει, σου αφήνει και απωθημένα και ανασφάλειες στο χειρουργείο (μη εκπαιδευτική νοοτροπία, υπερβολικό άγχος και φοβο μη κανεις καμιά ματσακωνια) που όσο και να εκπαιδεύτεις μετά, αν στα μικράτα σου σου έχουν γίνει βίωμα, δύσκολα θα τα αποβάλλεις αργότερα. 

Τέλος πάντων σταματαω γιατί φλυαρω πλεον!

 

Τροποποιήθηκε από johnkal
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Καλησπέρα κι από εμένα!!!

Όντως πολύ ωραία ανάλυση του ζητήματος από τον @johnkal.

Τέτοια ποστς αποτελούν διαμάντια, για όσους ενδιαφέρονται για insight για χειρουργικές κ όχι μόνο ειδικότητες, που δεν τα πολυ-καταλαβαίνεις σε μικρά έτη.

Παίρνοντας αφορμή λοιπόν, να συνεχίσω το ερώτημα, για το εάν αξίζει για ΓΧ(και έπειτα από ψάξιμο φυσικά) σε μη-πανεπιστημιακή κλινική και μάλιστα στην επαρχία.

Από τα λίγα που έχω δει μέχρι τώρα στις κλινικές της σχολής μου (ΑΠΘ), πολύ περισσότερη όρεξη να σου δείξουν κάποια πράγματα έχουν οι ΕΣΥτες που έτυχαν να μας κάνουν μάθημα, παρά τα μέλη ΔΕΠ.

Συγκεκριμένα, ενδιαφερόμουν να κάνω τη μισή ειδικότητα στην πόλη μου (Άρτα - έτσι κι αλλιώς δεν δίνει πλήρη χρόνο) κ τα υπόλοιπα 3 στα Γιάννενα (είτε στο πανεπιστημιακό είτε στο άλλο).

Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι να μπορώ να σταθώ αξιοπρεπώς σε επεμβάσεις που αφορούν το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μιας τοπικής κοινωνίας (σκουλήκια, κήλες,, στομίες, κολεκτομές σταθεροποίηση βαρέως πάσχοντος) - τα υπόλοιπα εάν ποτέ έρθουν καλοδεχούμενα προφανώς, προς το παρόν όμως κοιτάμε για μια αξιοπρεπή επαγγελματική πορεία και διαβίωση σε αυτό που μας αρέσει...

Όποτε.... κάτι τέτοιο είναι doable, με δική σου επί το πλείστον ενασχόληση με το αντικείμενο;

*Σημείωση, δεν με ενδιαφέρει ακαδημαϊκή καριέρα πέρα από όποιο μεταπτυχιακό/διδακτορικό προκύψει, γι'αυτό έχει μπει ήδη πλώρη για κυνήγι θέσης στο ΕΣΥ... Άλλη πονεμένη ιστορία το εργασιακό 😛

Τροποποιήθηκε από DrKatsikis
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

2 ώρες πριν, and923 said:

ποια η άποψη σου για ολοκλήρωση ειδικότητας Ελλάδα και να βγεις έξω για μετεκπαίδευση, ένα διετές fellowship και ποσο εφικτο ειναι?

επιπλεον ισχυει οτι ο συνδιασμος διετιας στην επαρχία πριν ξεκινήσεις σε κάποιο μεγάλο νοσοκομείο θα σου δώσει ευκαιρία για χειρουργεία αλλά όταν πας στο μεγάλο νοσοκομείο έστω και με 2ετια στη πλάτη θα σε αντιμετωπίζουν ως ειδικευόμενου πρώτου έτους? 

έχει κάποιος πληροφορίες για χειρουργική στη Γερμανία? γιατί από όσο ακούω δεξιά και αριστερά και εκεί ισχύει το σύστημα μεγαλοκαθηγητή που δεν δίνει χειρουργεία σε ειδικευόμενο. αληθεύει?  

Έχω γνωστούς που έχουν πάει εξωτερικό μετά τον τίτλο της ειδικότητας, με μηδέν χειρουργεία από την Ελλάδα, και τους δέχθηκαν κανονικά. Ωστόσο μπήκαν σε θέση training. Και κάνουν χειρουργεία κανονικά, υπό επίβλεψη, ξεκινώντας από την αρχή, χωρίς όμως να είναι ειδικευόμενοι με την κλασσική έννοια. Στη Βρετανία γενικά πρέπει να διευκρινίσεις τι ξέρεις να κάνεις και τι όχι, διότι θα κληθείς να αποδώσεις αυτά που τάζεις με το "καλημέρα σας". 

Ο συνδυασμός ισχύει ότι σου δίνει σημαντική εμπειρία. Το αν θα σε αντιμετωπίσουν ως "πρωτοετή" δεν είναι πάγιο σε όλες τις κλινικές και εξαρτάται με το κατά πόσο μια κλινική λειτουργεί με κλίκες. Υπάρχουν όμως και κλινικές όπου για να θεωρηθείς "ένας από αυτούς" πρέπει να περάσεις hazing για κάποιους μήνες.

Σαφώς τον πρώτο μήνα θα έχεις αυστηρότερη επίβλεψη, για λόγους προσαρμογής. Αξίζει να σημειωθεί ότι πουθενά δεν αφήνουν τον ειδικευόμενο να χειρουργεί, να λύνει και να δένει από τον πρώτο μήνα. Μέχρι και στην Βρετανία, όποιος μπαίνει εμβόλιμα στο σύστημα (παραιτηθεί Ελλάδα και βρει θέση Βρετανία για να συνεχίσει) είναι 3 μήνες υπό επίβλεψη βοηθός και μετά του δίνουν χειρουργεία (εφόσον μπήκε σε έτος ST1+). Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι: στην Βρετανία δεν έχουν τόση άνεση να σε παραγκωνίσουν τελείως, πρέπει να σου δώσουν κάποιες ευκαιρίες πρώτα, πριν σε "απορρίψουν", διότι είναι υποχρεωμένοι να τεκμηριώνουν τέτοιες αποφάσεις, και υφίστανται συνέπειες για όλους. Programmes που ξεφεύγουν από τα guidelines του GMC ως προς την εκπαίδευση διακινδυνεύουν να χάσουν την άδεια να έχουν ειδικευόμενους εάν αποφασίσουν οι ειδικευόμενοι να τους καρφώσουν στα reviews (το ίδιο ισχύει και για τις κλινικές στις ΗΠΑ, οι οποίοι ελέγχονται από τα guidelines του ACGME). Οπότε στη Βρετανία είναι κάπως πιο τυπικοί με αυτά (στις ΗΠΑ εξαρτάται).

Στην Ελλάδα το σύστημα εκπαίδευσης των κλινικών δεν ελέγχεται, και ούτε η κλινική ούτε οι ειδικοί υφίστανται κυρώσεις για αθέμιτες διδακτικές πρακτικές, οπότε ένας ειδικευόμενος μπορεί ανετότατα να παραγκωνιστεί για όλο το υπόλοιπο της ειδικότητάς τους με την δικαιολογία "είσαι ο πιο μικρός ειδικευόμενος" (και σε πιο ξεδιάντροπες κλινικές θα ακούσεις και την δικαιολογία "είσαι γυναίκα/γκέι/άλλης παράταξης/άσχημος/ξένος"), meanwhile θα δίνουν χρόνους χειρουργείου μέχρι και σε φοιτητές...

 

Όσον αφορά την Γερμανία, το έχω διαβάσει και εγώ αυτό που λες, αλλά δεν το έχω διασταυρώσει ακόμα με γνωστούς στη Γερμανία (μόλις ξεκίνησαν). Αυτό που ξέρω εκ πείρας είναι ότι θα δεχθείς πολύ πιο ανθρώπινη μεταχείριση αν πας "συστημένος" από χειρουργό που είναι γνωστός ή μαθητής ή παλιός συνάδελφος του διευθυντή της εκεί κλινικής, είτε είσαι απόφοιτος γερμανικής ιατρικής είτε οποιασδήποτε ιατρικής...και γενικά αυτή η γνωριμία θα σου δώσει πιο πολλές ευκαιρίες από το να πας yolo.

 

@DrKatsikis Επιβεβαιώνω για την κατάσταση στις χειρουργικές του ΑΠΘ. Έχουν ξεφύγει πολύ.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

23 λεπτά πριν, DrKatsikis said:

Καλησπέρα κι από εμένα!!!

Όντως πολύ ωραία ανάλυση του ζητήματος από τον @johnkal.

Τέτοια ποστς αποτελούν διαμάντια, για όσους ενδιαφέρονται για insight για χειρουργικές κ όχι μόνο ειδικότητες, που δεν τα πολυ-καταλαβαίνεις σε μικρά έτη.

Παίρνοντας αφορμή λοιπόν, να συνεχίσω το ερώτημα, για το εάν αξίζει για ΓΧ(και έπειτα από ψάξιμο φυσικά) σε μη-πανεπιστημιακή κλινική και μάλιστα στην επαρχία.

Από τα λίγα που έχω δει μέχρι τώρα στις κλινικές της σχολής μου (ΑΠΘ), πολύ περισσότερη όρεξη να σου δείξουν κάποια πράγματα έχουν οι ΕΣΥτες που έτυχαν να μας κάνουν μάθημα, παρά τα μέλη ΔΕΠ.

Συγκεκριμένα, ενδιαφερόμουν να κάνω τη μισή ειδικότητα στην πόλη μου (Άρτα - έτσι κι αλλιώς δεν δίνει πλήρη χρόνο) κ τα υπόλοιπα 3 στα Γιάννενα (είτε στο πανεπιστημιακό είτε στο άλλο).

Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι να μπορώ να σταθώ αξιοπρεπώς σε επεμβάσεις που αφορούν το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μιας τοπικής κοινωνίας (σκουλήκια, κήλες,, στομίες, κολεκτομές σταθεροποίηση βαρέως πάσχοντος) - τα υπόλοιπα εάν ποτέ έρθουν καλοδεχούμενα προφανώς, προς το παρόν όμως κοιτάμε για μια αξιοπρεπή επαγγελματική πορεία και διαβίωση σε αυτό που μας αρέσει...

Όποτε.... κάτι τέτοιο είναι doable, με δική σου επί το πλείστον ενασχόληση με το αντικείμενο;

*Σημείωση, δεν με ενδιαφέρει ακαδημαϊκή καριέρα πέρα από όποιο μεταπτυχιακό/διδακτορικό προκύψει, γι'αυτό έχει μπει ήδη πλώρη για κυνήγι θέσης στο ΕΣΥ... Άλλη πονεμένη ιστορία το εργασιακό 😛

Χμ άλλο μεγάλο κεφάλαιο η χειρουργική στην επαρχία.. έχω δουλέψει μετά την ειδικότητα σε επαρχιακό νοσοκομείο και έχω να σου πω τα εξής:

Ας ξεκινήσουμε απ τα μπέισικς: χειρουργική σε επαρχιακό νοσοκομείο=πολυυυυ ΤΕΠ, και σε ζορικες συνθήκες (λέγε με εφημερια τομέα, εφημερία χωρίς ειδικό μέσα σε πολλές περιπτώσεις). Γενικά στα επαρχιακά παίζει η φάση πέσε-κολύμπα. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι.. απ τη μία είναι επικίνδυνο, απ την άλλη θέλοντας και μη μαθαίνεις με το ζόρι να πατάς στα πόδια σου (και ας μην κανεις την τέλεια ιατρική).

Αντίθετα στα μεγάλα νοσοκομεία στις πόλεις έχεις συνήθως καποιον μεγαλύτερο ειδικευόμενο να ρωτήσεις και να συνεργαστείς αν τύχει κάτι. Επίσης στις πόλεις που έχει περισσότερα του ενός νοσοκομεία αυτά εφημερεύουν πιο εκ περιτροπής με αποτέλεσμα να μην έχεις τόση έκθεση σε επειγοντα, αρα λιγο καλύτερη ποιότητα ζωης.

Όσον αφορά την εκπαίδευση είπαμε Ελλάδα είναι και παντού θέλει έρευνα αγοράς! Το σύστημα είναι τελείως προσωποκεντρικό - ανάλογα με τον διευθυντή της κλινικής και τους επιμελητές μπορεί να δεις από κλινικές που δεν εκπαιδεύουν καθόλου, όπως είναι και ο κανόνας, μέχρι πολύ καλές εκπαιδευτικές κλινικές, τόσο σε περιφερειακα νοσοκομεία οσο και σε μεγάλα.

Σε γενικές γραμμές στα μικρά νοσοκομεία της περιφέρειας έχει λιγότερους ειδικευόμενους που έχουν μικρή διαφορά στα έτη της ειδικότητας μεταξύ τους.. άρα δεν έχουν τόσο μεγάλη προτεραιότητα οι πιο παλιοί στα χειρουργεία σε σχέση με τους πιο νέους. Αντίθετα στα μεγάλα νοσοκομεία που έχουν αρκετούς ειδικευόμενους συνήθως παίζει πολύ έντονα η ιεραρχία και εκπαιδεύονται κατά προτεραιότητα οι πιο μεγάλοι.

Ο συνδυασμός που πρότεινες να ξεκινήσεις από περιφερειακό και μετά να πας σε μεγάλο είναι καλή ιδέα θα έλεγα απλά επειδή όταν αλλάξεις σου νοσοκομείο στο καινούργιο που θα πας θα θέλουν να σε δούνε κανένα εξάμηνο θα έλεγα όχι τρία χρόνια αλλά λίγο λιγότερα π.χ. δυόμιση.

Από κει και πέρα ξαναλεω.. έρευνα αγοράς.. φορας την ποδια σου, πας στην κλινική, στην εφημερία, και χωνεσαι και σε κανα χειρουργειο αμα μπορείς.. οπότε βλέπεις.. πως χειρουργούν; Ο ειδικός κάθεται απο δεξιά και προχωράει το χ/ο δίνοντας (ή οχι) χρονους ή απ τ'αριστερα καθοδήγοντας τον ειδικευόμενο; Ότι και ν ακους να λένε άμα δε δεις μη πιστεύεις τίποτα.. δυστυχώς στη χειρουργική η παπατζα παει σύννεφο!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Διαβάζω αυτά που γράφετε και έχω μείνει άλαλος από την παρακμή που επικρατεί. Δεν ξέρω τι είναι πιο κατάπτυστο οι "γόνοι" ή το είισαι γκει δεν θα χειρουργήσεις; Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουν γίνει τέτοια πράγματα και την ίδια στιγμή δεν έγινε καταγγελία. Τέτοια άτομα δεν θα έπρεπε να βρουν που να κρυφτούν αν έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Έχω βαρεθεί να ακούω για το έργο της Χ κλινικής και ο διευθυντής ιερό τέρας να είναι σκέτο τέρας. Θα έπρεπε η τόση βρωμιά να φύγει από τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια. Ως φοιτητής απλά έχω κουραστεί με πολλά. Από το ότι η παθολογία έιναι γεροντολογία όπου με τις υπερσύγχρονες τεχνικές αντί να πεθάνουν σπίτι τους πεθαίνουν αργά και βασανιστικά, με πολλές φορές αγενείς νοσηλεύτριες μέχρι τις χειρουργικές κλινικές που το να μην ξέρεις φυσιολογία είναι προτέρημα και που απλά κόβεις σαν χασάπης, βλέποντας σπλάχνα και όχι ασθενείς

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

20 λεπτά πριν, Sharp said:

Διαβάζω αυτά που γράφετε και έχω μείνει άλαλος από την παρακμή που επικρατεί. Δεν ξέρω τι είναι πιο κατάπτυστο οι "γόνοι" ή το είισαι γκει δεν θα χειρουργήσεις; Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουν γίνει τέτοια πράγματα και την ίδια στιγμή δεν έγινε καταγγελία. Τέτοια άτομα δεν θα έπρεπε να βρουν που να κρυφτούν αν έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Έχω βαρεθεί να ακούω για το έργο της Χ κλινικής και ο διευθυντής ιερό τέρας να είναι σκέτο τέρας. Θα έπρεπε η τόση βρωμιά να φύγει από τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια. Ως φοιτητής απλά έχω κουραστεί με πολλά. Από το ότι η παθολογία έιναι γεροντολογία όπου με τις υπερσύγχρονες τεχνικές αντί να πεθάνουν σπίτι τους πεθαίνουν αργά και βασανιστικά, με πολλές φορές αγενείς νοσηλεύτριες μέχρι τις χειρουργικές κλινικές που το να μην ξέρεις φυσιολογία είναι προτέρημα και που απλά κόβεις σαν χασάπης, βλέποντας σπλάχνα και όχι ασθενείς

Αυτό και αν είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ συζήτηση.. απλά αν είναι να γίνει θέλει άλλο θέμα γιατί θα βγούμε εκτός εδω.. πάντως τα πράγματα σε όλους τους τομείς που θίξαμε μέχρι τώρα αλλάζουν.. και στα εκπαιδευτικά που λέγαμε πριν (πολυυυ σιγααα) αλλά και σ αυτά που θίγεις εδώ.. θα βρεις παρά πολλές χειρουργικες κλινικές που το μισό και περισσότερο ιατρικο προσωπικό ειναι θηλυκου φυλου και κάνουν ακριβώς τα ίδια με τους άντρες συνάδελφους τους.. το ίδιο ισχύει για γκέι άτομα (εχω υποψιν μου συναδελφους αυτου του προσανατολισμού).. απλά κάποιες αλλαγες που στις δυτικές χωρες εγιναν πριν 40 χρόνια, σ εμας γίνονται τωρα.. στην τελική σ έναν χώρο που τελικά η δουλειά σου κρίνεται απ τα αποτελέσματα σου, δεν έχει σημασία αν εισαι άρρεν, θήλυ, ασπρος γκρι πρασινος η οτιδήποτε άλλο.. στο τέλος της ημέρας κρινεσαι για το πόσο καλος είσαι στη δουλειά σου.. και αυτό δυστυχώς έχει και τη σκοτεινή του πλευρά, γιατί θα βρεις ανθρώπους.. ασταθείς και προβληματικους να το πω.. που όμως είναι καλοί στη δουλειά τους (και ας έχουν χάλια συμπεριφορά) αλλά το σύστημα τους χρειάζεται (ιδίως οταν άτομα που να είναι αποδοτικά σε αυτό που κάνουν σπανίζουν).

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ξεκιναω το ποστ με δυο βασικες επισημανσεις..

1)Ειμαι Γενικος χειρουργος με ειδικοτητα σε μεγαλο νοσοκομειο της Αθηνας

2)Δεν εχω διαβασει καμια απαντηση παραπανω.

Η γενικη χειρουργικη αλλα και καθε ειδικοτητα που βασιζεται σε πρακτικη εκπαιδευση στο Ελλαδισταν

ειναι ενας παραγοντας 1)τυχαιοτητας-καταλληλης στιγμης,2)δυνατοτητων δικων σου και 3)εξωτερικων παραγοντων..

 

Κομπρα τι θες να πεις;; θα ρωτησεις..

1)τυχαιοτητα καταλληλη στιγμη

 

Ολα ξεκινανε απο το οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ προαπαιτουμενο προγραμμα εκπαιδευσης..

Αυτο οδηγει σε τεραστιες ανομοιογενειες στην εκπαιδευση ακομα και αναμεσα σε νοσοκομεια που εχουν αποσταση 5 λεπτων μεταξυ τους.

Εξαρτασαι αποκλειστικα απο τους εκαστοτε χειρουργους που υπαρχουν εκεινη τη στιγμη που εσυ διοριζεσαι..

Χαρακτηριστικο παραδειγμα η κλινικη μου που ηταν απ τις καλυτερες ΕΣΥ της Αθηνας,πλεον 2 βασικοι φυγανε συνταξη με οτι αυτο συνεπαγεται..

 

2)δικες σου δυνατοτητες

εδω μπαινουν παραγοντες που ελεγχεις(το διαβασμα σου,το effort σου κλπ)

και παραγοντες που δεν ελεγχεις(η αντιληψη σου στο πεδιο,τα χερια σου,ο χαρακτηρας σου)

Ναι τα πραγματα ειναι ανταγωνιστικα πολυ,ναι υπαρχει αλητεια,ναι ετοιμασου για σκηνικα..

3)εξωτερικοι παραγοντες

 

εδω ερχονται πραγματα που δεν ελεγχεις,πχ βυσματα,διαπροσωπικες σχεσεις,κοβιντ κλπ..

 

Γενικα σαν κανονα εχε οτι θα δηλωσεις μεγαλο νοσοκομειο για πληρη που σου εξασφαλιζει τουλαχιστον work load επαρκες

για να μαθεις τα χειρουργεια τυπου damage control,δηλαδη τα της εφημεριας...

Μην κανεις τη μαλακια να κανεις 2-3 χρονια επαρχια,θα γυρισεις αθηνα και θα σε βλεπουν κανενα χρονο σαν πρωτοετη...

 

Ευαγγελισμος-Γεννηματα-Ιποκρατειο-Λαικο-Αρεταιειο-Αγιος Σαββας ειναι οι 6 επιλογες σου..

Καθε μια εχει αλλα συν αλλα πλην...αν θες παραπανω στειλε πμ..

 

Τροποποιήθηκε από la_cobra
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

11 ώρες πριν, la_cobra said:

Ευαγγελισμος-Γεννηματα-Ιποκρατειο-Λαικο-Αρεταιειο-Αγιος Σαββας ειναι οι 6 επιλογες σου..

 

Για να υπάρχει μια αντίληψη του τι παίζει αναλογικα σε θεμα εκπαιδευσης από τις 14 (αν το υπολογίζω σωστά) χειρουργικές κλινικές που έχει στα νοσοκομεία που είπε ο συνάδελφος, πραγματικά εκπαιδευτικές είναι 3-4.. και μιλάμε για τα θεωρητικά όντως καλύτερα νοσοκομεία..

Τροποποιήθηκε από johnkal
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 1 month later...

υπάρχει κάποιος με πληροφορίες-εμπειρια για το ποια νοσοκομεία επαρχίας ή και σε αλλά αστικά κέντρα είναι εκπαιδευτικά για μερικό κομμάτι γενικής χειρουργικής ?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 3 months later...
On 6/3/2022 at 8:21 ΠΜ, la_cobra said:

Ξεκιναω το ποστ με δυο βασικες επισημανσεις..

1)Ειμαι Γενικος χειρουργος με ειδικοτητα σε μεγαλο νοσοκομειο της Αθηνας

2)Δεν εχω διαβασει καμια απαντηση παραπανω.

Η γενικη χειρουργικη αλλα και καθε ειδικοτητα που βασιζεται σε πρακτικη εκπαιδευση στο Ελλαδισταν

ειναι ενας παραγοντας 1)τυχαιοτητας-καταλληλης στιγμης,2)δυνατοτητων δικων σου και 3)εξωτερικων παραγοντων..

 

Κομπρα τι θες να πεις;; θα ρωτησεις..

1)τυχαιοτητα καταλληλη στιγμη

 

Ολα ξεκινανε απο το οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ προαπαιτουμενο προγραμμα εκπαιδευσης..

Αυτο οδηγει σε τεραστιες ανομοιογενειες στην εκπαιδευση ακομα και αναμεσα σε νοσοκομεια που εχουν αποσταση 5 λεπτων μεταξυ τους.

Εξαρτασαι αποκλειστικα απο τους εκαστοτε χειρουργους που υπαρχουν εκεινη τη στιγμη που εσυ διοριζεσαι..

Χαρακτηριστικο παραδειγμα η κλινικη μου που ηταν απ τις καλυτερες ΕΣΥ της Αθηνας,πλεον 2 βασικοι φυγανε συνταξη με οτι αυτο συνεπαγεται..

 

2)δικες σου δυνατοτητες

εδω μπαινουν παραγοντες που ελεγχεις(το διαβασμα σου,το effort σου κλπ)

και παραγοντες που δεν ελεγχεις(η αντιληψη σου στο πεδιο,τα χερια σου,ο χαρακτηρας σου)

Ναι τα πραγματα ειναι ανταγωνιστικα πολυ,ναι υπαρχει αλητεια,ναι ετοιμασου για σκηνικα..

3)εξωτερικοι παραγοντες

 

εδω ερχονται πραγματα που δεν ελεγχεις,πχ βυσματα,διαπροσωπικες σχεσεις,κοβιντ κλπ..

 

Γενικα σαν κανονα εχε οτι θα δηλωσεις μεγαλο νοσοκομειο για πληρη που σου εξασφαλιζει τουλαχιστον work load επαρκες

για να μαθεις τα χειρουργεια τυπου damage control,δηλαδη τα της εφημεριας...

Μην κανεις τη μαλακια να κανεις 2-3 χρονια επαρχια,θα γυρισεις αθηνα και θα σε βλεπουν κανενα χρονο σαν πρωτοετη...

 

Ευαγγελισμος-Γεννηματα-Ιποκρατειο-Λαικο-Αρεταιειο-Αγιος Σαββας ειναι οι 6 επιλογες σου..

Καθε μια εχει αλλα συν αλλα πλην...αν θες παραπανω στειλε πμ..

 

Για ΓΧ ποιο νοσοκομειο θα προτεινατε στην Αθήνα δεδομενου οτι με ενδιαφερει η τραυματολογία? Σε ποιό θα εβλεπε καποιος τα περισσότερα περιστατικα/τροχαια και επειγοντα?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Γενικά είναι λάθος σε επίπεδο ειδικότητας να λες "μου αρέσει το τάδε, που να παω". Η σωστή αντιμετώπιση είναι "που έχει την πιο πλήρη χειρουργική εκπαίδευση?". 

Επίσης να σου πω ότι το τραύμα στο εγχείρητικο του κομμάτι, αν και δεν είναι τεχνικά παραπάνω δύσκολο απ'οτι η υπόλοιπη Γενικη Χειρουργική, επειδη είναι χάλια/ασταθεις οι ασθενείς, δεν ειναι αντικείμενο που θα εκπαίδευτεις ιδιαιτερως τεχνικα σε επίπεδο ειδικότητας γιατι δε προσφερεται γι αυτό.

Για να ΔΕΙΣ τροχαία και τραυμα στο ΤΕΠ απλά κανε ειδικότητα σε νοσοκομείο που εχει ΤΕΠ 😉. Εννοώ όχι κατι κλειστα νοσοκομεία τύπου Αρεταίειο Αγ. Σάββα Μεταξά. Απο κει και πέρα και τα 4 μεγάλα τις Αθηνας (Ευαγγελισμός, Γεννηματάς, Λαϊκό, Ερυθρός) και του Πειραιά (Νίκαια σίγουρα, Αττικο και Τζάνειο) δέχονται τραύμα οπότε σίγουρα θα δεις.

Αν όντως συνεχίζει να σ ενδιαφέρει σαν αντικείμενο φρόντισε να κάνεις ειδικότητα σε κάποιο μέρος που να έχει καλή και πλήρη εκπαίδευση (ιδίως στο τεχνικό/εγχειρητικο κομμάτι) και συνδύασε το με συμμετοχή σε course τύπου DSTC προς το τελείωμα της ειδικότητας (έτσι ώστε να έχεις αναπτύξει τα τεχνικά skills που χρειάζονται και να τα προσαρμοσεις στις ιδιαιτερότητες του τραυματος).

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 1 month later...

Έχει πάρει το αυτί μου καλά λόγια για ΝΙΜΤΣ.. απο κει και πέρα επειδή τα στρατιωτικά είναι κατά μέσο όρο μικρότερα νοσοκομεία χωρίς επείγοντα, δε θα το έκανα ετσι ελαφρά τη καρδία.. πηγαίνε κόψε κίνηση να δεις τι παίζει.. τι περιστατικα βάζουν και αν παίζει εγχειρητικη εκπαίδευση, το τελευταίο ιδανικά θέλει να σ αφήσουν να μπεις observer στο χειρουργείο για να το δεις - ή να έχεις ΠΟΛΥ δικο σου άνθρωπο εκεί που δε σου λέει μουφες.. γενικά για ένα σημαντικό θέμα όπως το που θα κάνεις ειδικότητα φρόντισε να επιβεβαιώσεις τα πράγματα πριν δηλώσεις.. καλη αρχή.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ουτε καν.. λίστα δηλώνεις κανονικά όπως στα μη στρατιωτικά νοσοκομεία.. στο στρατό οι πολίτες ειδικευομενοι εμπίπτουν στην κατηγορία που τη λένε ΣΕΙΔ, συμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Είσαι κανονικά ειδικευομενος οπως θα σουν σ ενα νοσοκομείο του ΕΣΥ, με τη διαφορά ότι δεν έχει το χαμό που υπάρχει στα κρατικά νοσοκομεία. Γυρω σου θα χεις ειδικευομενους στρατιωτικους με τους οποίους έχετε πανω κατω τα ιδια δικαιώματα, με τη διαφορά οτι εσυ θα πληρώνεσαι εφημεριες (αυτοι οχι νομιζω) και δε θα χεις τα θέματα της αυστηρης ιεραρχίας των στρατιωτικών. Σχετικά κυριλέ φάση δηλ. Απλά το catch είναι ότι επειδή αυτά τα νοσοκομεία είναι λίγο πολυτέλεια κατασταση (σε σχέση με τα ΕΣΥτικα) και δεν έχουν γενικη εφημερία χαμό, πρώτον δε θα χεις μεγάλη έκθεση σε βαριά περιστατικά και τραυμα, και δεύτερον επειδή τα περιστατικά της εφημερίας συνήθως είναι τα πρώτα που προσφέρονται για εγχειρητικη εκπαίδευση, δε ξέρω τι αντίκτυπο έχει αυτό στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

9 hours ago, johnkal said:

Ουτε καν.. λίστα δηλώνεις κανονικά όπως στα μη στρατιωτικά νοσοκομεία.. στο στρατό οι πολίτες ειδικευομενοι εμπίπτουν στην κατηγορία που τη λένε ΣΕΙΔ, συμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Είσαι κανονικά ειδικευομενος οπως θα σουν σ ενα νοσοκομείο του ΕΣΥ, με τη διαφορά ότι δεν έχει το χαμό που υπάρχει στα κρατικά νοσοκομεία. Γυρω σου θα χεις ειδικευομενους στρατιωτικους με τους οποίους έχετε πανω κατω τα ιδια δικαιώματα, με τη διαφορά οτι εσυ θα πληρώνεσαι εφημεριες (αυτοι οχι νομιζω) και δε θα χεις τα θέματα της αυστηρης ιεραρχίας των στρατιωτικών. Σχετικά κυριλέ φάση δηλ. Απλά το catch είναι ότι επειδή αυτά τα νοσοκομεία είναι λίγο πολυτέλεια κατασταση (σε σχέση με τα ΕΣΥτικα) και δεν έχουν γενικη εφημερία χαμό, πρώτον δε θα χεις μεγάλη έκθεση σε βαριά περιστατικά και τραυμα, και δεύτερον επειδή τα περιστατικά της εφημερίας συνήθως είναι τα πρώτα που προσφέρονται για εγχειρητικη εκπαίδευση, δε ξέρω τι αντίκτυπο έχει αυτό στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Και εγώ πίστευα ότι δεν μπορούν οι πολίτες σε στρατιωτικά. Για ΓΙ και αναισθησιολογία θεωρείς αξίζει στρατιωτικό; Για τα μειονεκτήματα της χειρουργικής λόγω του επείγοντος το καταλαβαίνω (θα αφορά και την αναισθησιολογία). Για ΓΙ όμως; Σκέφτομαι θα έχεις πιο νέους ασθενείς και κάπως με καλύτερη υγεία (λογικά δεν θα έχεις πολλούς φαντάρους και στρατιωτικούς +απόστρατους).

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντησε σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.