Σπουδές Ιατρικής στα 25

[Vas7]

Καλησπέρα παιδιά..πάντα στο μυαλό μου υπήρχε η ιατρική αλλα φοβόμουν να παω καθώς με φοβηζαν τα χρόνια που πρέπει να κανεις..έφτασα στα 25 και σκέφτομαι να κάνω το μεγάλο βήμα στην Ιταλία και να σπουδάσω εκεί...θα ήθελα να μου πείτε την γνωμη σας αν ειμαι πολλή μεγάλος για σπουδές στην ιατρική καθώς θα τελειώσω στα 30-31,αν κάποιος που έχει σπουδάσει στην Ιταλία γνωρίζει αν βγαίνει σε 6 χρόνια η σχολή με εντατικό διάβασμα και φυσικά τι γίνεται με της αναμονές..ενδιαφέρομαι για ορθοπεδικός και θα ήθελα να μου πείτε να υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα που θα μπορούσα να κάνω ειδικότητα χωρίς καθυστέρηση χωρίς να χρειάζεται να την κάνω στο εξωτερικό..ευχαριστω!

[asutzodoc]

Το αν είσαι μεγάλος ή όχι είναι καθαρά δικό σου θέμα. Ως φοιτητής, είχα συμφοιτητές που σπούδαζαν Ιατρική έχοντας βγάλει και άλλη σχολή, οπότε το λιγότερο που μπορούσαν να ξεκινάνε την Ιατρική ήταν 23-24 ετών. Γι' αυτούς προφανώς δεν ήταν μια απαγορευτική ηλικία για να ξεκινήσουν την Ιατρική, για άλλους μπορεί να είναι. Το θέμα είναι τι backround υπάρχει (σχέση, γονείς, χρήματα κτλ). Αυτό που πρέπει να έχεις σίγουρα υπόψιν σου είναι ότι ναι μεν στα 3 πρώτα χρόνια τα εργαστήρια δε θα είναι τόσο πολλά οπότε θα μπορείς να εργάζεσαι αν το θέλεις, τα 3 τελευταία όμως υπάρχουν κλινικές, στο 6ο μάλιστα πολύ εντατικές και είναι δύσκολο έως αδύνατο να εργάζεσαι αυτά τα χρόνια, οπότε πρέπει να κάνεις τα κουμάντα σου για τότε. Η σχολή σε 6 χρόνια βγαίνει και μάλιστα η πλειοψηφία των φοιτητών την περατώνουν στα κανονικά έτη σπουδών. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η σχολή είναι εύκολη, απλώς το επίπεδο των φοιτητών ιατρικής είναι πολύ υψηλό και το διάβασμα έχει γίνει δεύτερη φύση μας.

Τώρα, όσον αφορά την Ορθοπεδική και την αναμονή, κανείς δεν μπορεί να πει σίγουρα τι θα ισχύει όταν θα τελειώσεις εσύ τη σχολή. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι τι ισχύει σήμερα. Και σήμερα αν είσαι διατεθειμένος να πας όπου έχει μικρότερη αναμονή και να αλλάξεις πόλεις, μπορείς να κάνεις ειδικότητα χωρίς αναμονή. Απαιτείται 1 χρόνος γενικής χειρουργικής και 4 χρόνια ορθοπεδικής. Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σε βοήθησα.

[sjjggst]

Age is just a number. Κυνήγα αυτό που αγαπάς. Αν το αγαπάς αληθινά, θα βρεις τρόπο και χρόνο να αφοσιωθείς και να επιτυχείς.

[Vas7]

Το αν είσαι μεγάλος ή όχι είναι καθαρά δικό σου θέμα. Ως φοιτητής, είχα συμφοιτητές που σπούδαζαν Ιατρική έχοντας βγάλει και άλλη σχολή, οπότε το λιγότερο που μπορούσαν να ξεκινάνε την Ιατρική ήταν 23-24 ετών. Γι' αυτούς προφανώς δεν ήταν μια απαγορευτική ηλικία για να ξεκινήσουν την Ιατρική, για άλλους μπορεί να είναι. Το θέμα είναι τι backround υπάρχει (σχέση, γονείς, χρήματα κτλ). Αυτό που πρέπει να έχεις σίγουρα υπόψιν σου είναι ότι ναι μεν στα 3 πρώτα χρόνια τα εργαστήρια δε θα είναι τόσο πολλά οπότε θα μπορείς να εργάζεσαι αν το θέλεις, τα 3 τελευταία όμως υπάρχουν κλινικές, στο 6ο μάλιστα πολύ εντατικές και είναι δύσκολο έως αδύνατο να εργάζεσαι αυτά τα χρόνια, οπότε πρέπει να κάνεις τα κουμάντα σου για τότε. Η σχολή σε 6 χρόνια βγαίνει και μάλιστα η πλειοψηφία των φοιτητών την περατώνουν στα κανονικά έτη σπουδών. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η σχολή είναι εύκολη, απλώς το επίπεδο των φοιτητών ιατρικής είναι πολύ υψηλό και το διάβασμα έχει γίνει δεύτερη φύση μας.

Τώρα, όσον αφορά την Ορθοπεδική και την αναμονή, κανείς δεν μπορεί να πει σίγουρα τι θα ισχύει όταν θα τελειώσεις εσύ τη σχολή. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι τι ισχύει σήμερα. Και σήμερα αν είσαι διατεθειμένος να πας όπου έχει μικρότερη αναμονή και να αλλάξεις πόλεις, μπορείς να κάνεις ειδικότητα χωρίς αναμονή. Απαιτείται 1 χρόνος γενικής χειρουργικής και 4 χρόνια ορθοπεδικής. Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σε βοήθησα.

Το αν είσαι μεγάλος ή όχι είναι καθαρά δικό σου θέμα. Ως φοιτητής, είχα συμφοιτητές που σπούδαζαν Ιατρική έχοντας βγάλει και άλλη σχολή, οπότε το λιγότερο που μπορούσαν να ξεκινάνε την Ιατρική ήταν 23-24 ετών. Γι' αυτούς προφανώς δεν ήταν μια απαγορευτική ηλικία για να ξεκινήσουν την Ιατρική, για άλλους μπορεί να είναι. Το θέμα είναι τι backround υπάρχει (σχέση, γονείς, χρήματα κτλ). Αυτό που πρέπει να έχεις σίγουρα υπόψιν σου είναι ότι ναι μεν στα 3 πρώτα χρόνια τα εργαστήρια δε θα είναι τόσο πολλά οπότε θα μπορείς να εργάζεσαι αν το θέλεις, τα 3 τελευταία όμως υπάρχουν κλινικές, στο 6ο μάλιστα πολύ εντατικές και είναι δύσκολο έως αδύνατο να εργάζεσαι αυτά τα χρόνια, οπότε πρέπει να κάνεις τα κουμάντα σου για τότε. Η σχολή σε 6 χρόνια βγαίνει και μάλιστα η πλειοψηφία των φοιτητών την περατώνουν στα κανονικά έτη σπουδών. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η σχολή είναι εύκολη, απλώς το επίπεδο των φοιτητών ιατρικής είναι πολύ υψηλό και το διάβασμα έχει γίνει δεύτερη φύση μας.

Τώρα, όσον αφορά την Ορθοπεδική και την αναμονή, κανείς δεν μπορεί να πει σίγουρα τι θα ισχύει όταν θα τελειώσεις εσύ τη σχολή. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι τι ισχύει σήμερα. Και σήμερα αν είσαι διατεθειμένος να πας όπου έχει μικρότερη αναμονή και να αλλάξεις πόλεις, μπορείς να κάνεις ειδικότητα χωρίς αναμονή. Απαιτείται 1 χρόνος γενικής χειρουργικής και 4 χρόνια ορθοπεδικής. Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να σε βοήθησα.

. Εχω και τον χρόνο και τα χρήματα οπότε θα μπορώ να φύγω και να αφοσιωθω αποκλειστικά σε σπουδές...εχεις σπουδάσει σε Ιταλία; Καθώς εχω ακούσει ότι η σχολή κάτω απο τα 8 χρόνια όσο και να διαβάζεις δεν βγαίνει...ευχαριστω

[SleepWalker]

φιλε, σε αυτα τα τοπικ υπαρχει παντα καποιος που θα σε παροτρύνει, με επιχειρηματα του τυπου "κυνήγησε το όνειρο σου", "και ο μεγάλος Παπαζάχος στα 30 του σπουδασε" κλπ. και κάποιος που θα σου πει την αλήθεια. Αυτόν τον άχαρο ρόλο τον παίζω συνήθως εγώ (γιατί πρέπει κάποιος να σας προσγειώνει).

Εγω εχω πάντα την άποψη ότι για να μην το έχεις κάνει μέχρι τα 25 μάλλον δεν το ήθελες αρκετά. Εχεις χάσει το τρένο τωρα.

Η λογική να πας στην Ιταλία να αγοράσεις ένα πτυχίο δε σημαίνει ότι θα σε κάνει και γιατρό, ισως πτυχιουχο ιατρικής όχι όμως γιατρό. Τώρα αν εχεις ελπίδες να επιβιώσεις στην Ελλάδα βγαινοντας στα 40σου σα γιατρος στην αγορά εργασίας; Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας έχουν όλοι ελπίδες. Δε μετράει τι ξέρεις, αλλά ΠΟΙΟΝ ξέρεις.

Σίγουρα θα έχεις άλλα ταλέντα, προσπάθησε να τα ανακαλύψεις. Ευτυχώς ή δυστυχώς ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΓΙΑΤΡΟΙ. Εδω εμείς που την ξεκινήσαμε με πάθος στα 18 χωρίς καθυστερήσεις και την έχουμε σιχαθεί, πόσο μάλλον κάποιος που δεν είχε κανένα ενδιαφέρον μεχρι τα 25 του.

Συμπερασματικά η ιατρική έχει πολύ περισσότερα να χάσει από το αν γίνεις γιατρός, παρά να κερδίσει (ή αν θες παρά να μη γίνεις γιατρός). Και συ το ίδιο.

[alex_!]

Μου φαίνεται τόσο μα τόσο περίεργο που οι περισσότεροι φοιτητές Ιατρικής αποθαρρύνουν τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Όλοι τους λένε πόσο απογοητευτικά είναι τα πράγματα κλπ, κλπ.. Φαντάζομαι όμως ότι σίγουρα είχαν τη δυνατότητα να αλλάξουν την επαγγελματική τους πορεία. Δε τους ''εγκλώβισε'' κανείς σε αυτή την καριέρα! Σίγουρα θα μπορούσαν για παράδειγμα να κάνουν 10% (με τα άπειρα μόρια που είχαν πετύχει στις πανελλήνιες για να καταφέρουν να μπουν στη σχολή της επιλογής τους) και να μπουν σε οποιαδήποτε άλλη σχολή, ή να επιλέξουν κάτι (λίγο ή εντελώς) διαφορετικό όταν την τελείωσαν. Από αυτά βέβαια πιστεύω ότι δεν κάνουν ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο..! Δεν μπορώ να ξέρω τί είναι αυτό που οδηγεί ορισμένους φοιτητές Ιατρικής να τη σιχαθούν, αλλά φαντάζομαι αν τους ρωτήσεις θα σου πουν τα προβλήματα στον επαγγελματικό τους χώρο, οι αναμονές, κ.ά. Κάθε κλάδος έχει πάντως τα προβλήματά του!

Δεν είμαι από αυτούς που θα σου πουν ''κυνήγα το όνειρο σου'' ! Πιστεύω όμως πως κάποιος λόγος θα υπάρχει που στην ηλικία των 25 το σκέφτεσαι ακόμα. Κάπως θα έχεις βολέψει τη ζωή σου, αλλά παρ' όλα αυτά σκέφτεσαι να φέρεις τα πάνω κάτω και να ξαναγυρίσεις στα βιβλία, παρατώντας το αντικείμενο με το οποίο ασχολήθηκες από τα 18 σου έως τώρα. Σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ πέρασα αυτή τη φάση! Είμαι 23, τελείωσα τη σχολή της Βιολογίας και αυτή την εβδομάδα έδωσα κατατακτήριες για την Ιατρική. Και αν θες να ξέρεις, ήταν πολύς ο κόσμος που έδωσε..! Και ήταν και αρκετοί μεγάλοι άνθρωποι (>40 χρονών)..! Δε ξέρω τα κίνητρα του καθενός όμως τόσοι άνθρωποι το πάλεψαν και άρα σίγουρα δεν πιστεύουν ότι έχασαν το τρένο!!

Επομένως,η άποψη μου είναι ότι εάν σε ενδιαφέρει πραγματικά, προχώρα!

[asutzodoc]

Φίλε εγώ προσπάθησα να σου παρουσιάσω την κατάσταση αντικειμενικά, χωρίς να ωραιοποιώ ούτε να εμφανίζω πιο άσχημη την κατάσταση από ότι είναι. Στην Ελλάδα σπούδασα, Ιταλία δεν ξέρω τι παίζει. Στην Ελλάδα πάντως ισχύει ότι η μεγάλη πλειοψηφία τελειώνει στα 6 χρόνια και επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν είναι λόγω ευκολίας της σχολής, αλλά λόγω επιμέλειας των φοιτητών ιατρικής. Απλώς να αναφέρω ενδεικτικά, ότι η Ιατρική Θεσσαλονίκης βαθμολογείται με 360 ECTS, ανάλογα θα είναι πιστεύω και τα ECTS και για τις άλλες ιατρικές σχολές, περισσότερα από κάθε άλλη σχολή στην Ελλάδα (τα ECTS απεικονίζουν την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει ένας φοιτητής για να περατώσει τις σπουδές του). Τώρα ο λόγος που κάνει τους φοιτητές ιατρικής να σιχαθούν τη σχολή τους, πιστεύω είναι ο παρωχημένος τρόπος διδασκαλίας της. Άτομα που έγραψαν σε μαθηματικά και φυσική 19 και 20, δηλαδή άτομα που πως να το κάνουμε, τους κόβει λίγο παραπάνω, αναγκάζονται σε έναν ατελείωτο κύκλο παπαγαλίας, γιατί αυτό απαιτούν οι καθηγητάρες μας, καθώς βαριούνται να καθίσουν να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόγραμμα σπουδών και τη διδασκαλία της ιατρικής. Για το αν μπορείς να ξεκινήσεις την ιατρική στα 25 σου, σου έγραψα παραπάνω τι προϋποθέτει αυτό. Αφού έχεις αυτές τις προϋποθέσεις ξεκίνα την. Απλώς να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι είναι απλώς μια ακόμα δουλειά. Μην την θεοποιείς, ούτε άγιος γίνεσαι εξασκώντας την, ούτε θα σου φιλάνε όλοι το χέρι επειδή είσαι γιατρός. Δεν αξίζει δηλαδή να βάλεις στην άκρη όλη σου τη ζωή απλώς για να γίνεις γιατρός. Αυτά ήθελα να σου πω. Και καλή αρχή στο νεο δρόμο που από ότι φαίνεται θα διαλέξεις για τη ζωή σου!

[Holly]

Καλησπέρα παιδιά..πάντα στο μυαλό μου υπήρχε η ιατρική αλλα φοβόμουν να παω καθώς με φοβηζαν τα χρόνια που πρέπει να κανεις..έφτασα στα 25 και σκέφτομαι να κάνω το μεγάλο βήμα στην Ιταλία και να σπουδάσω εκεί...θα ήθελα να μου πείτε την γνωμη σας αν ειμαι πολλή μεγάλος για σπουδές στην ιατρική καθώς θα τελειώσω στα 30-31,αν κάποιος που έχει σπουδάσει στην Ιταλία γνωρίζει αν βγαίνει σε 6 χρόνια η σχολή με εντατικό διάβασμα και φυσικά τι γίνεται με της αναμονές..ενδιαφέρομαι για ορθοπεδικός και θα ήθελα να μου πείτε να υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα που θα μπορούσα να κάνω ειδικότητα χωρίς καθυστέρηση χωρίς να χρειάζεται να την κάνω στο εξωτερικό..ευχαριστω!

"δειγμα" επιθυμιας ειναι ερωτησεις τυπου

-Πώς πανε στην Ιταλια για γιατρός;; Πειτε καποιος!

Και οχι ερωτησεις τυπου"

-Μηπως ειμαι μεγαλος;

-Με εντατικό διαβασμα βγαινει;

Η πρώτη περιπτωση δειχνει δυνατό χαρακτηρα (...οσο γινεται δλδ να φανει κατι τετοιο απο ενα γραπτό) και η δευτερη περιπτωση εναν πιο αδυναμο. Λες και οι ήδη γιατροί ειναι τπτ ψυχολογοι ή τπτ φωστηρες να διαβαζουν τη γυαλινη σφαιρα.

Κανε οτι θες.

Για Ιταλία πάς πρώτα Ιταλία να δώσεις ΚΑΙ εξετασεις εισαγωγης, αυτό θυμάμαι.

Αντε! Και ξεμπλόκαρε λίγο αδερφέ... αλλοι μπηκαν Ιατρική (Αθηνας) απο το Νηπιαγωγών και τελειωσαν τη σχολή στα 35. Λιγο πριν κάνουν το δευτερο παιδί.

[sjjggst]

Δίδυμα δεν έχει αυτή? Μονορούφι τα έκανε και τα δυο. Τη γλωσσοφάγαμε την κοπελιά και μετά μας βρήκαν στη σειρά Άντα, Γεωργία του Κύκνου και οσονούπω και Περιστέρα. Δαγκωτό από τις παραπάνω ψηφίζω τη λαίδη Ντι της Ελλάδας. Είχε class και η μοναδική που μπήκε στον κόπο να κάνει κάτι χρήσιμο (για πάρτη της).

Στο θέμα μας τώρα, οι γιατροί είναι μια ιδιότυπη φάρα. Ούτε καπάτσοι άνθρωποι είναι, ούτε του πεζοδρομίου και της πιάτσας, ούτε του ρίσκου. Στην πραγματικότητα, εκτός από τη δουλειά τους, δεν ξέρουν (και δεν τολμάνε) να κάνουν απολύτως τίποτε άλλο, ακόμα κι αν βλέπουν πως δεν τους βγαίνει. Καθόλου ευέλικτοι άνθρωποι, γενικά. Βασικότατο πρόβλημα του κλάδου μας.

[kopritis]

Η Ιατρική είναι απωθημένο για μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων. Η κοινωνική καταξίωση, το "γιατρέ μου" και τα σχετικά κάνουν πολλούς να λιώνουν.

Στο νοσοκομείο που εργάζομαι αρκετές νοσηλεύτριες έχουν γίνει ή προσπαθούν να γίνουν "γιατρέσσες"...

Το θέμα μας δεν είναι το αν πρέπει να σπουδάσει κάποιος. Κατ' εμέ και στα 50 σου αν γουστάρεις, δώσε, πέρνα και σπούδασε Ιατρική. Αφού ΤΟ ΓΟΥΣΤΆΡΕΙΣ.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί συνήθως ΔΕΝ το κάνουν γιατί το γουστάρουν ή επειδή έχουν φτιαχτεί (οικονομικά) κι θέλουν να σπουδάσουν Ιατρική από κ@υλα, αλλά γιατί θέλουν να ικανοποιήσουν τα διάφορα συμπλέγματά τους και έχουν και την απαίτηση μάλιστα να πλουτίσουν απ' αυτό.

Ετσι δημιουργείται ο ιατρικός πληθωρισμός και έρχονται οι μεγάλες απογοητεύσεις, όταν σε σχετικά μεγάλη ηλικία αντιμετωπίζουν αναμονές και ανεργία.

Στο δια ταύτα, στα 6 χρόνια ελάχιστοι τελείωσαν στην Ιταλία, υπολόγιζε περίπου 8 χρόνια, 1 χρόνο αγροτικό (ξαναέγινε υποχρεωτικό) και κατόπιν Ειδικότητα (η Ορθοπαιδική δεν έχει ουσιαστικά αναμονή αυτή την στιγμή).

Αποκαρδιωτικό ; Όχι, αν έχεις τα κουράγια και το γουστάρεις πραγματικά.

Σίγουρα όμως είναι μια πολύ δύσκολη και "τεθλιμμένη" οδός...

[Elpi]

Δίδυμα δεν έχει αυτή? Μονορούφι τα έκανε και τα δυο. Τη γλωσσοφάγαμε την κοπελιά και μετά μας βρήκαν στη σειρά Άντα, Γεωργία του Κύκνου και οσονούπω και Περιστέρα. Δαγκωτό από τις παραπάνω ψηφίζω τη λαίδη Ντι της Ελλάδας. Είχε class και η μοναδική που μπήκε στον κόπο να κάνει κάτι χρήσιμο (για πάρτη της).

Στο θέμα μας τώρα, οι γιατροί είναι μια ιδιότυπη φάρα. Ούτε καπάτσοι άνθρωποι είναι, ούτε του πεζοδρομίου και της πιάτσας, ούτε του ρίσκου. Στην πραγματικότητα, εκτός από τη δουλειά τους, δεν ξέρουν (και δεν τολμάνε) να κάνουν απολύτως τίποτε άλλο, ακόμα κι αν βλέπουν πως δεν τους βγαίνει. Καθόλου ευέλικτοι άνθρωποι, γενικά. Βασικότατο πρόβλημα του κλάδου μας.

Όλο λάθος γιατρούς πας και γνωρίζεις κι εσύ

[Holly]

Δίδυμα δεν έχει αυτή? Μονορούφι τα έκανε και τα δυο. Τη γλωσσοφάγαμε την κοπελιά και μετά μας βρήκαν στη σειρά Άντα, Γεωργία του Κύκνου και οσονούπω και Περιστέρα. Δαγκωτό από τις παραπάνω ψηφίζω τη λαίδη Ντι της Ελλάδας. Είχε class και η μοναδική που μπήκε στον κόπο να κάνει κάτι χρήσιμο (για πάρτη της).

Στο θέμα μας τώρα, οι γιατροί είναι μια ιδιότυπη φάρα. Ούτε καπάτσοι άνθρωποι είναι, ούτε του πεζοδρομίου και της πιάτσας, ούτε του ρίσκου. Στην πραγματικότητα, εκτός από τη δουλειά τους, δεν ξέρουν (και δεν τολμάνε) να κάνουν απολύτως τίποτε άλλο, ακόμα κι αν βλέπουν πως δεν τους βγαίνει. Καθόλου ευέλικτοι άνθρωποι, γενικά. Βασικότατο πρόβλημα του κλάδου μας.

H Δαιδη Ντι ηταν αξιοπρεπεστατη και στις εφημεριες και στη συμμετοχη στην κλινική, παρακαλώ.

Χαμηλό προφιλ , ευγενεστατη και όχι λουφαδορος. Τώρα ικανότητα και δεξιότητες μη με ρωτησεις.

Την ειχα ειδικευόμενη , σαν φοιτητρια(για αυτό και δεν "κρινω") :-D

(Βεβαια, στον φιλο παραπανω αλλη γυναικα ειχα στο μυαλό μου αλλά μιας κ μου θυμισες τα νιατα μου..)

[mariadm]

Αγαπητέ Vas7 αν πραγματικά είναι το να γίνεις γιατρός όνειρο ζωής σου κι όπως λες έχεις και την οικονομική δυνατότητα,ναι να το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Ηλικιακά δεν είναι πολύ αργά, υπάρχουν φοιτητές που παίρνουν πτυχίο στα 8-10 χρόνια.. Θα σου παραθέσω την προσωπική μου εμπειρία. Όνειρο μου ήταν να γίνω γιατρός από μικρό παιδί.Όχι για το κοινωνικό status και το χρήμα αλλά για να "θεραπευω" τον ανθρώπινο πόνο,όπου μπορώ.Δυστυχώς έχασα την ιατρική για 90 μόρια και πέρασα Μοριακή Βιολογία.Την τελείωσα κάνοντας κι ένα χρόνο έρευνα αμισθί και μόλις πήρα πτυχίο

έδωσα κατατακτήριες και πέρασα στην ιατρική Ιωαννίνων χωρίς καμία βοήθεια.Οικονομικά ήμουν αρκετά δύσκολα και παράλληλα δούλευα τα πρώτα χρόνια.Δε το μετάνιωσα ποτέ.Είχα μάθει ήδη να διαβάζω και ζούσα το όνειρο μου,μια συνειδητή και ωριμη επιλογή μου.Δύσκολα είναι,χρειάζεται θυσίες και υπομονή.Για να γίνεις γιατρός όμως χρειάζεται να το αγαπάς και να ' σαι εργατικός και μεθοδικός, όχι διάνοια.Ένας άνθρωπος στα 25 συνήθως ξέρει τι θέλει,είναι χορτασμενος από την φοιτητική ζωή,τα 'χει ζήσει ήδη μια φορά αυτά.Τελείωσα στα 6 χρόνια με πολλές γνώσεις,περισσότερη αγάπη για τον άνθρωπο και με το χαμόγελο.Συνάντησα πολλές δυσκολίες αλλά δεν παραπονεθηκα γιατί κάθε μέρα εκτιμώ ότι η ζωή μου έδωσε μια 2η ευκαιρία.Την Ιατρική δεν την σιχάθηκα , παντού συνάντησα έστω κι έναν εκπαιδευτή πρόθυμο να σε βοηθήσει να μάθεις.Σιχάθηκα όμως την άσκηση της ιατρικής από πολλούς συναδέλφους,που ξέχασαν για ποιον λόγο επέλεξαν να γίνουν γιατροί,έβαλαν μπροστά το κέρδος και ξέχασαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Σιχάθηκα την αλαζονεία πολλών αρίστων συμφοιτητών που κυνηγούσαν το 10στο με το δικανο,για να είναι αυτοί οι πρώτοι και να μη μάθει κάποιος άλλος περισσότερα.Αυτά είναι τα δύσκολα του επαγγέλματος.Να καταφέρεις να παραμείνεις ο άνθρωπος που ήσουν πριν γίνεις γιατρός και να αγαπήσεις αυτό το επάγγελμα.Καλή τύχη σου εύχομαι.

[SleepWalker]

Την Ιατρική δεν την σιχάθηκα , παντού συνάντησα έστω κι έναν εκπαιδευτή πρόθυμο να σε βοηθήσει να μάθεις.Σιχάθηκα όμως την άσκηση της ιατρικής από πολλούς συναδέλφους,που ξέχασαν για ποιον λόγο επέλεξαν να γίνουν γιατροί,έβαλαν μπροστά το κέρδος και ξέχασαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Σιχάθηκα την αλαζονεία πολλών αρίστων συμφοιτητών που κυνηγούσαν το 10στο με το δικανο,για να είναι αυτοί οι πρώτοι και να μη μάθει κάποιος άλλος περισσότερα.

Εγώ αγάπησα (περισσότερο) τη γνώση, και σιχάθηκα τελείως τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο εκείνο που πάει στα επείγοντα για να παίξει με τις υπηρεσίες υγείας, τα νεύρα και την υπομονή των γιατρών, συμπεριφερόμενος με αθλιότητα, μια αθλιότητα η οποία είναι εδραιωμένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας. Και ειναι πολλοί αυτοί.

[Guest waterdoc]

Ενω στο εξωτερικο ο κοσμος ειναι κυριλε,ε?

Τα χουμε δει τα βοδια ποσο αθλιοι ειναι στη συμπεριφορα οταν ερχονται στη χωρα μας για διακοπες η οταν πηγαινουμε εμεις στη δικη τους που κοιταζουν τον ελληνα με μισο ματι.

Δεν αναφερομαι σε ολους τους ευρωπαιους οπως θελω να πιστευω οτι ουτε εσυ αναφερεσαι σε ολους τους ελληνες.

Παντως οποιος σιχαθηκε τελειως τον ανθρωπο,ας αλλαξει επαγγελμα.Κανεις δεν τον εμποδιζει.

Μπορει να κανει κατι παρεμφερες,πχ να γινει κτηνιατρος.Τα ζωα δεν προκειται να φερουν αντιρρηση,ουτε να παιξουν με τα νευρα σου η την υπομονη σου.

[Spartacus]

Δίδυμα δεν έχει αυτή? Μονορούφι τα έκανε και τα δυο. Τη γλωσσοφάγαμε την κοπελιά και μετά μας βρήκαν στη σειρά Άντα, Γεωργία του Κύκνου και οσονούπω και Περιστέρα. Δαγκωτό από τις παραπάνω ψηφίζω τη λαίδη Ντι της Ελλάδας. Είχε class και η μοναδική που μπήκε στον κόπο να κάνει κάτι χρήσιμο (για πάρτη της).

Στο θέμα μας τώρα, οι γιατροί είναι μια ιδιότυπη φάρα. Ούτε καπάτσοι άνθρωποι είναι, ούτε του πεζοδρομίου και της πιάτσας, ούτε του ρίσκου. Στην πραγματικότητα, εκτός από τη δουλειά τους, δεν ξέρουν (και δεν τολμάνε) να κάνουν απολύτως τίποτε άλλο, ακόμα κι αν βλέπουν πως δεν τους βγαίνει. Καθόλου ευέλικτοι άνθρωποι, γενικά. Βασικότατο πρόβλημα του κλάδου μας.

H Δαιδη Ντι ηταν αξιοπρεπεστατη και στις εφημεριες και στη συμμετοχη στην κλινική, παρακαλώ.

Χαμηλό προφιλ , ευγενεστατη και όχι λουφαδορος. Τώρα ικανότητα και δεξιότητες μη με ρωτησεις.

Την ειχα ειδικευόμενη , σαν φοιτητρια(για αυτό και δεν "κρινω") :-D

(Βεβαια, στον φιλο παραπανω αλλη γυναικα ειχα στο μυαλό μου αλλά μιας κ μου θυμισες τα νιατα μου..)

Ώπα....

Η Ιατρός, κατατάχθηκε με εξετάσεις ΄΄αδιάβλητες΄΄, ουσα σύζυγος του κυρίου που άνοιξε τους ασκούς των προσλήψεων όταν έπρεπε αργότερα να κάνει ειδικότητα η εν λόγω κυρία. Παρουσίες δεν παίρνονταν όταν έλειπε στα κλινικά μαθήματα (συχνά πυκνά), και η μετριότητά της δεν επιβεβαιώνονταν απο την προνομιακή βαθμολόγησή της από τους ΄΄προφέσορες΄΄ . Της απονεμήθηκε διδακτορικό Ιατρικής πριν καν πάρει πτυχίο (έγινε σε καμία άλλη χώρα αυτό?...).

Ούτε επί Φρειδερίκης δεν γίνονταν αυτά. Αλλά σανό δεν χορταίνουμε να τρώμε σε αυτήν την δύσμοιρη χώρα. Τουλάχιστον έχουμε την γιατράρα και σώζεται η παρτίδα!

[kraftwerk1979]

Όσος μεγαλύτερος τόσο πιο κατασταλαγμένος και συνειδητοποιημένος λειτουργός. Όσο αναπνέουμε έχουμε δικαίωμα στη γνώση.

[ph_bp]

Καλησπέρα φίλοι μου. Είμαι 25 χρονών, μένω στο Ηράκλειο Κρήτης και φοιτούσα για αρκετά χρόνια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Ρέθυμνο από όπου δεν κατάφερα να πάρω πτυχίο καθώς η σχολή δεν με ενδιέφερε καθόλου. Πέρυσι συνειδητοποίησα ότι το όνειρό μου είναι να σπουδάσω ιατρική και μάλιστα σε ελληνικό πανεπιστήμιο κατά προτίμηση στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (δεν υπάρχουν χρήματα για έξω). Αποφοίτησα το 2010 από τη θεωρητική κατεύθυνση επομένως ουδεμία σχέση έχω με φυσικές χημείες κλπ. Θέληση όμως για διάβασμα και αγάπη για το επάγγελμα που θέλω να κάνω υπάρχει. Έχω ρωτήσει σε πολλά φροντιστήρια και μου έχουν πει ότι είναι απίστευτα δύσκολο να μάθω από το μηδέν αυτά τα μαθήματα που ποτέ δεν διάβασα κατά τα σχολικά μου χρόνια. Φυσικά δεν είναι πλήρως ακατόρθωτο, αλλά θα ήταν ''θαύμα'' να τα κατάφερνα μέχρι τις επόμενες πανελλήνιες το 2018. Σε 2 χρόνια δηλαδή στις πανελλήνιες του 2019 λένε ότι είναι σίγουρα πιο πραγματοποιήσιμο. Τι λέτε εσείς οι γιατροί ή οι φοιτητές ιατρικής ; Ποια είναι η άποψή σας ; Εννοείται πως αν ξεκινήσω μαθήματα θα κάνω ιδιαίτερα και δεν θα μπω σε τμήμα. Γνωρίζω πως οι περισσότεροι ίσως πείτε ότι αν ήταν όντως το όνειρό μου θα το ήξερα απ το σχολείο. Δεν είναι έτσι. Στο σχολείο ήμουν ένα τελείως διαφορετικό άτομο που δεν διάβαζε και το τελευταίο πράγμα που το ενδιέφερε ήταν η επαγγελματική του αποκατάσταση. Δυστυχώς. Είχα όμως αρκετό μυαλό για να γράψω καλό βαθμό παρ'όλο που δεν ασχολιόμουν. Τώρα είμαι πολύ διαφορετική. Είναι σαν να ξεκινάω τη ζωή μου απ το 0. Τι που είμαι 25 ; Καλύτερα σε μεγάλη ηλικία να κάνεις αυτό που θες, παρά να ζεις μια ζωή με απωθημένα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τη βοήθειά σας. Κάθε άποψη είναι σεβαστή.

[Aris8]

Kαλημέρα, καταρχάς μπράβο σου που έχεις πάρει μια τέτοια απόφαση καθώς το να σπουδάσεις ιατρική δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα, όντως είναι αρκετά δύσκολο να μπορέσεις να μάθεις χημεία-φυσική από το μηδέν, βιολογία σε λιγότερο βαθμό καθώς είναι πιο θεωρητικό μάθημα (πάντα σε σύγκριση με τα άλλα 2). Δεν ξέρω κατά πόσο θα είσαι έτοιμη σε 2 χρόνια (μου φαίνονται λίγα για εσένα) να ανταπεξέλθεις σε αυτές τις απαιτητικές εξετάσεις, γνωρίζοντας ότι οι θέσεις είναι λίγες ! Επίσης αν το σκεφτείς οτι θα αρχίσεις στα 27 (αν τα καταφέρεις το 2019) την Ιατρική μέχρι να την τελειώσεις  (6 χρόνια, αγροτικό, αναμονή, ειδικότητα ) πάει πολύ ! Αλλά αυτό είναι κάτι προσωπικό και αν εσύ δεν έχεις πρόβλημα όλα καλά , στο είπα για να ξέρεις οτι έχεις μεγάλη διαδρομή μπροστά σου !

Αν είναι αυτό που πραγματικά αγαπάς αξίζει να προσπαθήσεις !!!

[ΤρελοΓιαΤρώς]

17 ώρες πριν, ph_bp said:

Καλησπέρα φίλοι μου. Είμαι 25 χρονών, μένω στο Ηράκλειο Κρήτης και φοιτούσα για αρκετά χρόνια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Ρέθυμνο από όπου δεν κατάφερα να πάρω πτυχίο καθώς η σχολή δεν με ενδιέφερε καθόλου. Πέρυσι συνειδητοποίησα ότι το όνειρό μου είναι να σπουδάσω ιατρική και μάλιστα σε ελληνικό πανεπιστήμιο κατά προτίμηση στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (δεν υπάρχουν χρήματα για έξω). Αποφοίτησα το 2010 από τη θεωρητική κατεύθυνση επομένως ουδεμία σχέση έχω με φυσικές χημείες κλπ. Θέληση όμως για διάβασμα και αγάπη για το επάγγελμα που θέλω να κάνω υπάρχει. Έχω ρωτήσει σε πολλά φροντιστήρια και μου έχουν πει ότι είναι απίστευτα δύσκολο να μάθω από το μηδέν αυτά τα μαθήματα που ποτέ δεν διάβασα κατά τα σχολικά μου χρόνια. Φυσικά δεν είναι πλήρως ακατόρθωτο, αλλά θα ήταν ''θαύμα'' να τα κατάφερνα μέχρι τις επόμενες πανελλήνιες το 2018. Σε 2 χρόνια δηλαδή στις πανελλήνιες του 2019 λένε ότι είναι σίγουρα πιο πραγματοποιήσιμο. Τι λέτε εσείς οι γιατροί ή οι φοιτητές ιατρικής ; Ποια είναι η άποψή σας ; Εννοείται πως αν ξεκινήσω μαθήματα θα κάνω ιδιαίτερα και δεν θα μπω σε τμήμα. Γνωρίζω πως οι περισσότεροι ίσως πείτε ότι αν ήταν όντως το όνειρό μου θα το ήξερα απ το σχολείο. Δεν είναι έτσι. Στο σχολείο ήμουν ένα τελείως διαφορετικό άτομο που δεν διάβαζε και το τελευταίο πράγμα που το ενδιέφερε ήταν η επαγγελματική του αποκατάσταση. Δυστυχώς. Είχα όμως αρκετό μυαλό για να γράψω καλό βαθμό παρ'όλο που δεν ασχολιόμουν. Τώρα είμαι πολύ διαφορετική. Είναι σαν να ξεκινάω τη ζωή μου απ το 0. Τι που είμαι 25 ; Καλύτερα σε μεγάλη ηλικία να κάνεις αυτό που θες, παρά να ζεις μια ζωή με απωθημένα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τη βοήθειά σας. Κάθε άποψη είναι σεβαστή.

Το πρακτικό κομματι της υποθεσης ποιο ειναι? Θα χρειαστεί να κάνεις κάποια έτη πάλι στο σχολείο σε άλλη κατεύθυνση ή μπορείς να δώσεις απευθείας?

Επίσης (σε περιπτωση που εισαι κοντα σε αποφοιτηση στην πρωτη σχολη) έχεις σκεφτεί να τελειώσεις και να ασχοληθεις "στην περιφερεια" της ιατρικης μεσω καποιου μεταπτυχιακου? 

Για την ηλικία δεν υπάρχει θέμα, υπάρχουν εδω και ανθρωποι που ξεκίνησαν ιατρική στα 29 και την τελειωσαν στα 37 

[inele]

19 ώρες πριν, ph_bp said:

Καλησπέρα φίλοι μου. Είμαι 25 χρονών, μένω στο Ηράκλειο Κρήτης και φοιτούσα για αρκετά χρόνια στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Ρέθυμνο από όπου δεν κατάφερα να πάρω πτυχίο καθώς η σχολή δεν με ενδιέφερε καθόλου. Πέρυσι συνειδητοποίησα ότι το όνειρό μου είναι να σπουδάσω ιατρική και μάλιστα σε ελληνικό πανεπιστήμιο κατά προτίμηση στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (δεν υπάρχουν χρήματα για έξω). Αποφοίτησα το 2010 από τη θεωρητική κατεύθυνση επομένως ουδεμία σχέση έχω με φυσικές χημείες κλπ. Θέληση όμως για διάβασμα και αγάπη για το επάγγελμα που θέλω να κάνω υπάρχει. Έχω ρωτήσει σε πολλά φροντιστήρια και μου έχουν πει ότι είναι απίστευτα δύσκολο να μάθω από το μηδέν αυτά τα μαθήματα που ποτέ δεν διάβασα κατά τα σχολικά μου χρόνια. Φυσικά δεν είναι πλήρως ακατόρθωτο, αλλά θα ήταν ''θαύμα'' να τα κατάφερνα μέχρι τις επόμενες πανελλήνιες το 2018. Σε 2 χρόνια δηλαδή στις πανελλήνιες του 2019 λένε ότι είναι σίγουρα πιο πραγματοποιήσιμο. Τι λέτε εσείς οι γιατροί ή οι φοιτητές ιατρικής ; Ποια είναι η άποψή σας ; Εννοείται πως αν ξεκινήσω μαθήματα θα κάνω ιδιαίτερα και δεν θα μπω σε τμήμα. Γνωρίζω πως οι περισσότεροι ίσως πείτε ότι αν ήταν όντως το όνειρό μου θα το ήξερα απ το σχολείο. Δεν είναι έτσι. Στο σχολείο ήμουν ένα τελείως διαφορετικό άτομο που δεν διάβαζε και το τελευταίο πράγμα που το ενδιέφερε ήταν η επαγγελματική του αποκατάσταση. Δυστυχώς. Είχα όμως αρκετό μυαλό για να γράψω καλό βαθμό παρ'όλο που δεν ασχολιόμουν. Τώρα είμαι πολύ διαφορετική. Είναι σαν να ξεκινάω τη ζωή μου απ το 0. Τι που είμαι 25 ; Καλύτερα σε μεγάλη ηλικία να κάνεις αυτό που θες, παρά να ζεις μια ζωή με απωθημένα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τη βοήθειά σας. Κάθε άποψη είναι σεβαστή.

Μόνο όσοι ασχολήθηκαν με χημεία, βιολογία, φυσική στα χρόνια που μεσολάβησαν από την 1η φορά που έδωσαν πανελλαδικές έχουν κάποιο πλεονέκτημα.. οι υπόλοιποι,ακόμα και στη θετική κατεύθυνση να ήταν, δεν θυμούνται τίποτα. Άρα δε θα έχεις πρόβλημα. Επίσης, με συστηματικό διάβασμα και βοήθεια, μπορεις να δώσεις και την επόμενη χρονιά. Αφού σε ενδιαφέρει πρέπει να το προσπαθήσεις. Επίσης πάρα πολλα άτομα ξεκινάνε τις σπουδές τους στην Ιατρική σε ηλικία μεγαλύτερη των 18.. 

[ph_bp]

5 ώρες πριν, Ρήτρα_5 said:

Το πρακτικό κομματι της υποθεσης ποιο ειναι? Θα χρειαστεί να κάνεις κάποια έτη πάλι στο σχολείο σε άλλη κατεύθυνση ή μπορείς να δώσεις απευθείας?

Επίσης (σε περιπτωση που εισαι κοντα σε αποφοιτηση στην πρωτη σχολη) έχεις σκεφτεί να τελειώσεις και να ασχοληθεις "στην περιφερεια" της ιατρικης μεσω καποιου μεταπτυχιακου? 

Για την ηλικία δεν υπάρχει θέμα, υπάρχουν εδω και ανθρωποι που ξεκίνησαν ιατρική στα 29 και την τελειωσαν στα 37 

Ευχαριστώ για την απάντηση καταρχάς. Δεν χρειάζεται να πάω ξανά σχολείο, αρκεί να δώσω κανονικά πανελλήνιες μαζί με τα άλλα παιδιά. 4 μαθήματα είναι : Χημεία , Βιολογία , Έκθεση, Φυσική. 

[ΤρελοΓιαΤρώς]

20 ώρες πριν, ph_bp said:

Ευχαριστώ για την απάντηση καταρχάς. Δεν χρειάζεται να πάω ξανά σχολείο, αρκεί να δώσω κανονικά πανελλήνιες μαζί με τα άλλα παιδιά. 4 μαθήματα είναι : Χημεία , Βιολογία , Έκθεση, Φυσική. 

Νομίζω οτι έτσι ειναι εφικτό...

Είναι προτιμότερο να μετανιώνει κανεις για ενα βημα που έκανε παρά για ένα που δεν τόλμησε...

Επομένως φυσικα και αξιζει να το προσπαθησεις.

Καλη επιτυχία!!!