Περί προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού χώρου

[iceman]

http://www.kathimerini.gr/771970/article/epikairothta/politikh/stelexh-ths-drashs-odeyoyn- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --potami

Στελέχη της Δράσης οδεύουν στο «Ποτάμι»

Ενα μάλλον αναμενόμενο σύμμαχο βρίσκει το «Ποτάμι» ενόψει του συνεδρίου του. Η Κ.Ε. της Δράσης που συνεδρίασε το Σάββατο μπορεί μεν να μην προχώρησε σε αυτοδιάλυση, όπως πολλοί θα ανέμεναν, αλλά σημαίνοντα μέλη της προανήγγειλαν την αποχώρησή τους «φωτογραφίζοντας» τη μετεγγραφή τους στο «Ποτάμι».

Με πρώτη την ίδια την αντιπρόεδρο της Δράσης κ. Αντιγόνη Λυμπεράκη, που ήταν και η επικεφαλής του κοινού ευρωψηφοδελτίου με τη ΔΗΞΑΝ. Στην παρέμβασή της, αφού χαρακτήρισε τη νέα εκλογική συντριβή «μη περιστασιακή, αλλά επιβεβαιωτική ενός δομικού προβλήματος», τόνισε ότι «η Δράση έκλεισε ως πολιτικό κόμμα έναν κύκλο» και εξέφρασε την ελπίδα της τα μέλη της να μη διστάσουν το τόλμημα που επιθυμεί ένα μεγάλο μέρος πολιτών: να συγχρωτισθούν πολιτικά με όσους εκφράζουν τούτη την ώρα τον χώρο του μεταρρυθμιστικού κέντρου και να τους ενισχύσουν με τις φιλελεύθερες ιδέες τους. Και καθώς η ίδια διέβλεψε ότι ο πρόεδρος της Δράσης Θόδ. Σκυλακάκης δεν ήταν έτοιμος να εισηγηθεί κάτι ανάλογο, ανακοίνωσε την παραίτησή της από την αντιπροεδρία, επιβεβαιώνοντας την πληροφορία ότι έχει ήδη αποδεχθεί την πρόταση να μετέχει στο συνέδριο του «Ποταμιού».

Κατά πληροφορίες, τη μάλλον αυτονόητη επιλογή της κ. Λυμπεράκη είναι θέμα χρόνου να ανακοινώσουν και άλλα μέλη της Κ.Ε., ακολουθώντας βέβαια τους ψηφοφόρους της Δράσης. Ως εκ τούτου, είναι πολιτικώς παράδοξο ότι ενώ και ο κ. Σκυλακάκης παραδέχθηκε πως το κόμμα δεν θα ξανακατέβει αυτόνομα σε εθνικές εκλογές, αποκλείοντας όμως και μια συνεργασία με τη Ν.Δ., προανήγγειλε χθες νέο συνέδριο της Δράσης για τον Σεπτέμβριο, υιοθετώντας το «πρότυπο» της ΔΗΜΑΡ...

[Αρσινόη]

#HLyrikiMas: The unifying power of art | Myron Michailidis | TEDxAcademy

http://www.youtube.com/watch?v=D8KKAP9fWNs&feature=youtu.be

http://www.kathimerini.gr/788602/opinion/epikairothta/politikh/ierarxhsh- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --epivraveysh

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ιεράρχηση και επιβράβευση

18.10.2014

Η ιεράρχηση δεν ήταν ποτέ στο φόρτε μας. Και αν σκεφτεί κανείς το τοπίο του πολιτισμού, ως πλατφόρμα που θέτει θεμέλια στην κοινωνία και δημιουργεί άξονες πλουτοπαραγωγικούς και παιδευτικούς, τότε σηκώνει τα χέρια ψηλά. Κανένα στοιχείο έκπληξης, δηλαδή. Αλλά η κατάσταση είναι ορισμένη. Δεν είμαστε στο 1981 ούτε στο 2008. Καλπάζουμε προς το 2020, αλλά ξέπνοοι και άσφαιροι. Γι’ αυτό καλό είναι να δούμε τι έχουμε, τι αξίζει να ξεχωρίσουμε, να επενδύσουμε, να επιβραβεύσουμε.

Στον χώρο της κλασικής μουσικής και της όπερας, ένα τοπίο που εκσυγχρονίστηκε και μεταρρυθμίστηκε σε διάστημα πέντε ετών, έχουμε όχι μόνο τις δύο Κρατικές Ορχήστρες, με νέους, πλέον, διευθυντές που επιχειρούν με ελάχιστα χρήματα, αλλά και την Καμεράτα, που στο διάστημα αυτό επέτυχε με ψίχουλα να κερδίσει διεθνή εκτίμηση. Διόλου αυτονόητα όλα αυτά.

Και τι να πει κανείς για τη Λυρική Σκηνή, στο κατώφλι πλέον της νέας της έδρας, που την καθιστά διεθνή συνομιλήτρια αξιώσεων (τουλάχιστον σε επίπεδο ευκαιριών και υποδομών); Η Λυρική Σκηνή, με συναίσθηση του χαρακτηρισμού «Εθνική», υπό τη διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη, μηδένισε το χρέος των 17 εκατομμυρίων που είχε την περίοδο 2010-11 και μείωσε το προσωπικό από 720 σε 350 άτομα. Ας μη ζητάει, λοιπόν, η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και «άλλες μειώσεις», αλλά να ξεχωρίσει τα 3-4 σχήματα και οργανισμούς που εκπαιδεύουν την κοινωνία και εκπροσωπούν την Ελλάδα σε ένα πολύ σκληρό στίβο και ας πει επιτέλους και ένα μπράβο. Βραβεία ήθους έχει σκεφτεί κανείς για όλους εκείνους που σε δημόσιες θέσεις, υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, επιτελούν έργο; Ας αξιολογηθούν. Και όταν λέμε δύσκολες συνθήκες δεν αναφερόμαστε μόνο στα στενά οικονομικά δεδομένα, αλλά, κυρίως, στις παγιωμένες, σκληρές, δογματικές νοοτροπίες που από μέσα, σαν βαρίδια, κρατούν σε ομηρία, πολλές φορές, τις νέες ιδέες. Αυτά είναι φυσικά επακόλουθα και επιφαινόμενα μιας μακράς περιόδου νάρκης και κρατισμού στις ορχήστρες και στη Λυρική, όταν την ειδησεογραφία κατηύθυναν τα σωματεία και όχι η διεύθυνση. Αυτά ευτυχώς έχουν παρέλθει, αλλά όχι χωρίς μόχθο, όχι χωρίς απώλειες και, πιθανώς, αδικίες. Αλλά το μέλλον μάς καλεί. Και μαζί με ένα στοιχειώδες όραμα, ας δούμε ξανά τι αξίζει να προστατεύσουμε και να επιβραβεύσουμε.

[Αρσινόη]

http://www.foreignaffairs.com/articles/142196/pavlos-eleftheriadis/misrule-of-the-few

Misrule of the Few

How the Oligarchs Ruined Greece


By Pavlos Eleftheriadis

Just a few years ago, Greece came perilously close to defaulting on its debts and exiting the eurozone. Today, thanks to the largest sovereign bailout in history, the country’s economy is showing new signs of life. In exchange for promises that Athens would enact aggressive austerity measures, the so-called troika -- the European Central Bank, the European Commission, and the International Monetary Fund -- provided tens of billions of dollars in emergency loans. From the perspective of many global investors and European officials, those policies have paid off. Excluding a one-off expenditure to recapitalize its banks, Greece’s budget shortfall totaled roughly two percent last year, down from nearly 16 percent in 2009. Last year, the country ran a current account surplus for the first time in over three decades. And this past April, Greece returned to the international debt markets it had been locked out of for four years, issuing $4 billion in five-year government bonds at a relatively low yield -- only 4.95 percent. (Demand exceeded $26 billion.) In August, Moody’s Investors Service upgraded the country’s credit rating by two notches.

Yet the recent comeback masks deep structural problems. To tidy its books, Athens levied crippling taxes on the middle class and made sharp cuts to government salaries, pensions, and health-care coverage. While ordinary citizens suffered under the weight of austerity, the government stalled on meaningful reforms: the Greek economy remains one of the least open in Europe and consequently one of the least competitive. It is also one of the most unequal.

Greece has failed to address such problems because the country’s elites have a vested interest in keeping things as they are. Since the early 1990s, a handful of wealthy families -- an oligarchy in all but name -- has dominated Greek politics. These elites have preserved their positions through control of the media and through old-fashioned favoritism, sharing the spoils of power with the country’s politicians. Greek legislators, in turn, have held on to power by rewarding a small number of professional associations and public-sector unions that support the status quo. Even as European lenders have put the country’s finances under a microscope, this arrangement has held.

The fundamental problem facing Greece is not economic growth but political inequality. To the benefit of a favored few, cumbersome regulations and dysfunctional institutions remain largely unchanged, even as the country’s infrastructure crumbles, poverty increases, and corruption persists. Greek society also faces new dangers. Overall unemployment stands at 27 percent, and youth unemployment exceeds 50 percent, providing an ideal recruiting ground for extremist groups on both the left and the right. Meanwhile, the oligarchs are still profiting at the expense of the country -- and the rest of Europe.

The fundamental problem facing Greece is not slow economic growth but political inequality.

THIS IS GREECE

Among the many economic crises that have troubled the eurozone, Greece’s meltdown stands out. It came about not because banks overextended themselves, as was the case elsewhere, but because the government of Prime Minister Kostas Karamanlis, whose New Democracy party held power from 2004 to 2009, lost control of public finances. In 2003, just before Karamanlis took power, Greece’s debt-to-GDP ratio stood at roughly 97 percent. At the end of his tenure, the figure had ballooned to nearly 130 percent. Ironically, Karamanlis had campaigned as a reformer, promising to shrink the civil service, open up the economy, and clean up politics. Once in office, however, he bowed to special interests. Over the course of his five years in power, Karamanlis appointed an estimated 150,000 new civil servants, pushing the total number of public-sector employees past one million people, or 21 percent of the active work force. During roughly the same period, public health expenditures jumped from just over five percent of GDP to around seven percent; public spending on pensions grew from 11.8 percent of GDP to 13.0 percent. The economic boom following the 2004 Olympics in Athens helped Karamanlis narrowly win reelection in 2007. But in his last two years in power, struggling with a majority of only two seats, he falsified economic performance data in a desperate attempt to win a snap general election. His party lost in a landslide.

Karamanlis acted not so much out of recklessness as weakness. Three structural forces, all the result of long-term trends in Greek politics, limited his room to maneuver. The first was the civil service, which was incapable of carrying out any sort of reform project. Its decline had begun in the 1980s, when political parties took on increased responsibility for staffing the government. In theory, the shift was meant to counteract the bureaucracy’s conservative bent, a product of the Greek Civil War of 1946–49. But political interference soon became a permanent feature of central administration, with ministers appointing cronies almost at will. Within a decade, the civil service had doubled in size.

In 1994, a reformist minister named Anastasios Peponis managed to pass legislation introducing an examination-based hiring system, but the process was widely ignored. Over the next ten years, Parliament amended the law 43 times. Public-sector unions continued to determine promotions and transfers and almost always blocked disciplinary proceedings against their members, even for serious crimes. Ministers with little incentive to think about the needs of their departments beyond the next election cycle became even more powerful. Highly qualified civil servants rarely rose to positions of influence. Morale collapsed.

Then there was Parliament. Simply put, Karamanlis had little control over his party. Due to the structure of the Greek electoral system, most politicians campaign in multimember constituencies and often run against members of their own party. By the time Karamanlis took office, competition had grown fierce in the country’s three largest and fastest-growing cities -- Athens, Piraeus, and Thessaloniki -- which together account for 96 of the legislature’s 300 seats. In this contentious environment, television exposure and private money became especially crucial to electoral success. And with access to wealthy donors and media elites, politicians from these urban constituencies could become national players without having to rely on party machines. Many owed their election to influential oligarchs; others, to professional associations or trade unions. Karamanlis’ supposed allies in Parliament therefore had few incentives to act on his agenda.

The biggest barrier to Karamanlis’ reforms, however, was opposition from the media. Most Greeks get their news from television, and eight private channels, all controlled by well-known businesspeople, share over 90 percent of the market. Some of the owners, such as Yiannis Alafouzos, who founded the Skai media group, are shipping magnates whose businesses rely little on state contracts and licenses. But most have their hands in a broad array of businesses that depend heavily on government patronage. Vardis Vardinoyannis, a lead investor in Greece’s largest television station, Mega, controls two petroleum companies, Motor Oil Hellas and Vegas Oil & Gas, in addition to holding a significant stake in Greece’s biggest bank, Piraeus. Other Mega shareholders include George Bobolas, whose gold-mining operation relies on government licenses and whose construction company built facilities for the 2004 Olympics, and Stavros Psycharis, whose business interests range from printing to real estate to tourism.

Mega, like nearly all of Greece’s television stations and newspapers, has long operated at a loss. But as a leaked U.S. diplomatic cable from 2006 explained, the owners don’t care. They keep the stations afloat “primarily to exercise political and economic influence” -- to ensure, in other words, that they continue to profit from the government. That’s why the country’s 11 million citizens have so many television channels and newspapers to choose from -- Bobolas and Psycharis each own newspapers, as well -- and why independent journalists have so few outlets for their work.

This state of affairs is relatively recent. Until the late 1980s, the government held a monopoly on all broadcasting. But the oligarchs never had to purchase their broadcasting licenses; they took them. In 1987, the political opposition launched a number of radio stations meant to challenge the state’s media monopoly. Wealthy families responded by setting up their own full-fledged television studios, and the government ended up handing them temporary television and radio licenses. Two decades later, nothing has changed. Athens has never allowed stations to compete fairly for channel frequencies or subjected them to basic regulations. Instead, Parliament renews the supposedly temporary licenses every few years, as it did most recently this past August.

The television stations do generate some revenue from advertising sales, often as a cover for payoffs made in exchange for friendly coverage. Greek banks, for example, spend lavishly on television spots and provide large loans to the country’s media conglomerates. In return, the media steer clear of them. When Reuters published damaging allegations in 2012 that Michalis Sallas, the chair of Piraeus Bank and a one-time socialist politician, had funneled sweetheart loans to his own family businesses, the Greek media printed Sallas’ response without revisiting the charges themselves. And this past August, most of the media downplayed reports that Greek prosecutors were investigating the former Piraeus Bank executive and former Bank of Greece governor Georgios Provopoulos.

PROFESSIONAL STANDARDS

Some 20 percent of Greek children live in extreme poverty.

Just as the oligarchs and their political allies use the media to avoid public scrutiny, so they rely on government regulations to retain control of the state. For the past three decades, two highly organized interest groups have profited the most under Greek law: first, elite professionals, such as lawyers, doctors, and engineers, and second, unionized employees of utilities owned wholly or partially by the state, such as the Public Power Corporation and the Hellenic Railways Organization. The memberships of such groups are not large. Greece has only about 40,000 lawyers, 60,000 doctors, and 87,000 engineers. Public-sector employees number around 600,000. Yet what these groups lack in numbers they more than make up for in organization. By leveraging their ability to drive voter turnout in key urban constituencies, the professionals and the unions have won extraordinary privileges. For example, many professional associations can set standard prices for basic services, a form of collusion that is illegal in many economies but not in Greece. They are also permitted to self-regulate. When accusations of malpractice arise, the associations themselves have the exclusive right to discipline their members. Moreover, special taxes fund their health-care and retirement accounts: since 1960, the pension fund for lawyers and judges has collected a stamp duty on all property transactions amounting to 1.3 percent of each sale price. And for decades, the doctors’ pension fund benefited from a 6.5 percent charge on the value of all drugs prescribed. Last year, Athens eliminated the charge at the troika’s request. But it has yet to dispense with any of the other taxes, which continue to redistribute millions of dollars from the poor to the wealthy.

Professionals, many of whom are self-employed, are also among the country’s leading tax evaders. In a pathbreaking study published in 2012, the economists Nikolaos Artavanis, Adair Morse, and Margarita Tsoutsoura used data from a large private bank to assess how much money Greek professionals hide. One of their most telling findings was that lawyers, on average, spend more than 100 percent of their declared incomes on mortgage payments alone.

The consequences have been few. In 2010, legislators proposed a bill that would have forced the government to audit professionals who reported annual incomes below roughly $30,000. But the measure failed, and in fact it never had a chance of passing: according to Artavanis, Morse, and Tsoutsoura, many members of Parliament would have likely faced audits themselves. At the time, 40 doctors, 28 educators, 43 engineers, 40 finance professionals, and 70 lawyers were serving in the legislature -- occupying 221 out of 300 total seats.

Employees of state-run enterprises have secured a parallel set of privileges, in large part due to their loyal support for the center-left Panhellenic Socialist Movement (PASOK). In return, the party helped abolish the use of competitive hiring exams in the 1980s and create thousands of new government jobs. PASOK also ensured that those who worked for state-run enterprises received more generous pensions than any other public-sector employees -- something that is still largely the case, despite recent cuts to government spending. In 1999, for instance, the Greek government made an open-ended promise to prevent cuts to the Public Power Corporation’s pension fund. In 2012, at the height of the financial crisis, this commitment amounted to over $800 million.

TALE OF TWO COUNTRIES

In any open society, the wealthy and the well-organized are bound to hold outsize sway. There is nothing inherently wrong with large businesses exercising influence given their large stake in the economy. Nor is there any reason that professionals shouldn’t earn high incomes commensurate with the demand for their services. But Greek institutions are too weak to hold such interests in check or to uphold even basic standards of law.

Greece’s accession to the European Union, in 1981, was supposed to improve things. EU membership, however, did not weaken traditional Greek hierarchies; it strengthened them. It was while the Greek economy was catching up to the rest of Europe -- providing the oligarchs with new sources of credit and cash -- that the country’s institutions began to break down. Greece now ranks near the bottom of European countries when it comes to social mobility and near the top of rankings measuring inequality -- a problem that Greek politicians and the media have almost entirely ignored. Even at the height of its spending before the crisis, Athens offered few benefits to the poor. Today, over 90 percent of the unemployed receive no government assistance whatsoever, some 20 percent of Greek children are estimated to live in extreme poverty, and millions of people lack health insurance. Moreover, after seven years of recession, none of the major political parties has proposed any serious reforms to the welfare state or to the health-care system in order to achieve universal coverage. They haven’t even expanded a pilot program to offer free lunches at public schools.

Greeks with nowhere to turn have begun to gravitate toward radical political movements. Golden Dawn, a neofascist party with an anti-immigrant and anti-European platform, seized on popular discontent to gain 18 seats in the 2012 parliamentary elections. In September 2013, Greek authorities arrested its founder, Nikos Michaloliakos, on charges of forming a criminal organization. Meanwhile, Syriza, an ascendant far-left coalition, wants to rip up Greece’s European bailout agreement, nationalize the country’s banks, and cut its ties to NATO.

By bailing out Greece without demanding fundamental reforms, the European Central Bank, the European Commission, and the International Monetary Fund have only strengthened the status quo. Even worse, the troika has lined the pockets of the very forces that brought about the economic collapse in the first place. And Greece is not an isolated case. European bailout funds have had a similar effect throughout the smaller economies of the eurozone, including Ireland, Spain, and Portugal. Leaders in these countries, too, have spent European funds to maximize their short-term political advantage; meanwhile, Brussels has proved incapable of combating cronyism and criminality. Now that European integration has brought the continent’s economies closer together than ever before, no member state can be indifferent to what happens in the others. Without addressing Greece’s deep inequalities, then, Europe will never fully find its way out of crisis.

[Αρσινόη]

[iceman]

Αθήνα, 14 Νοεμβρίου 2014

Το ΣτΕ υποχρεώνει το κράτος να αναπροσαρμόσει εντός 6 μηνών τις αντικειμενικές αξίες

Μετά από προσφυγή στελεχών, φίλων και του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη

Η σημερινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετά από προσφυγή που έγινε από στελέχη, φίλους και τον Πρόεδρο της Δράσης Θόδωρο Σκυλακάκη, με δικηγόρο τον Αντιπρόεδρο της Δράσης Τάσο Αβραντίνη, θα δώσει οικονομική ανακούφιση σε εκατομμύρια πολίτες που φορολογούνται με τρόπο παράλογο σε περιουσία που ουσιαστικά δεν έχουν. Αποτελεί ταυτόχρονα δικαίωση της επίμονης εκστρατείας της Δράσης για την παράλογη φορολογία των ακινήτων.

Στην απόφαση αναφέρεται συγκεκριμένα ότι:

Με την απόφαση της ολομέλειας του Συμβούλιου της Επικρατείας Νο 1055/2014 το ΣτΕ:

«Διαπιστώνει ότι η Διοίκηση έχει παραλείψει παρανόμως να προβεί στην επιβαλλομένη από το άρθρο 41.1 του Νόμου 1249 του 1982 έκδοση αποφάσεως αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών της χώρας.

Αναβάλει την έκδοση οριστικής αποφάσεως και τάσσει στη Διοίκηση εξάμηνη προθεσμία από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης προκειμένου να προβεί στην άνω οφειλόμενη ενέργεια»

Ο Πρόεδρος της Δράσης Θόδωρος Σκυλακάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Αποδεικνύεται ότι για να βοηθήσεις ουσιαστικά τους πολίτες δεν χρειάζονται φωνασκίες και λαϊκισμός. Χρειάζεται σοβαρή δουλειά, τεκμηρίωση, επιχειρήματα και επιμονή. Αυτά έκανε η Δράση και με τα ελάχιστα μέσα και την περιορισμένη κάλυψη που είχε, πέτυχε σήμερα μια μεγάλη νίκη για την οποία είμαι υπερήφανος. Αν οι πολίτες μας δώσουν περισσότερη δύναμη, θα κάνουμε πολύ περισσότερα για αυτούς.»

[iceman]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6223&title=%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF%20%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8C,%20%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%B5%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85

Πανεπιστήμιο ανοικτό, ελεύθερο και λειτουργικό το μήνυμα της επετείου

Οι κομματικές οργανώσεις δεν έχουν θέση στο Πανεπιστήμιο

Το 1973 στο Πολυτεχνείο, νέοι άνθρωποι αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία, στο Πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Το μήνυμα και η επιδίωξή τους προσβάλλονται βάναυσα, όταν φοιτητικές παρατάξεις και κόμματα προσπαθούν σήμερα να επιβάλλουν στο Πανεπιστήμιο ολοκληρωτικές, οπισθοδρομικές αντιλήψεις και ανελεύθερες πρακτικές.

Κάθε πιθανή συσχέτιση ή αντιστοίχηση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όσων συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στα Πανεπιστήμια, συνιστά ανεπίτρεπτη, "εργαλειακή" χρήση και ανιστόρητη καπηλεία της ιστορίας, με αποκλειστικό σκοπό την επίτευξη εφήμερων μικροκομματικών κερδών. Επιπλέον, η μόρφωση, που αποτέλεσε ένα από τα κεντρικά προτάγματα της πάνδημης φοιτητικής κινητοποίησης του 1973, αποτελεί ύψιστο αγαθό που καλλιεργείται και προάγεται μόνο μέσα από την ελευθερία της ακαδημαϊκής έρευνας και την απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών. Χωρίς την ύπαρξη αυτών των προϋποθέσεων, το Πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε έναν ακόμη γραφειοκρατικό μηχανισμό κομματοκρατίας και μετριοκρατίας, πράγμα που κανείς προοδευτικός άνθρωπος δεν επιθυμεί.

Η Δράση, επιθυμώντας να εκφράζει την αγωνία των ελεύθερων, χειραφετημένων, μετριοπαθών πολιτών, υπογραμμίζει με την ευκαιρία της σημερινής επετείου την ανάγκη να διασφαλίσουμε ένα Πανεπιστήμιο ανοικτό, ακομμάτιστο, ελεύθερο και λειτουργικό. Δηλώνει παρούσα με όλες της τις δυνάμεις σε κάθε προσπάθεια που κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση, και που θα συμβάλει τελικά στην δημιουργία μίας ανοικτής και πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας.

[iceman]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6261&title=%CE%97%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%89%CF%81%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Δράση για τις πρόωρες εκλογές

Η αδυναμία της βουλής να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας οδηγεί την χώρα στην περιπέτεια των πρόωρων εκλογών. Εκλογές που, παρά τις πολύ αρνητικές παρενέργειες στην οικονομία, μπορούν, αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να κάνει την έκπληξη, να δώσουν μία νέα διέξοδο για την χώρα.

Η Δράση θα επιδιώξει να συμμετάσχει στις εκλογές, για να προβάλει τις τέσσερις βασικές στρατηγικές για την ανόρθωση της Ελλάδας:

- Την υπεράσπιση με κάθε μέσο της θέσης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
- Την μείωση των κρατικών δαπανών, της γραφειοκρατίας και τον διαρκή πόλεμο στο πελατειακό κράτος, προκειμένου να μειωθούν οι φόροι που έχουν οδηγήσει την οικονομία στην ασφυξία,
- Την κατάργηση των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τις ομάδες προνομιούχων (π.χ. πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, φόροι υπέρ τρίτων κ.λπ.) και τον εξορθολογισμό του κοινωνικού κράτους υπέρ όσων έχουν πραγματική ανάγκη στήριξης,
- Την ανακατανομή των διαθέσιμων κοινωνικών πόρων υπέρ των νέων γενεών μέσα από την ενεργοποίηση νέων επενδύσεων.

Η Δράση θα στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις οποιαδήποτε νέα κυβερνητική συνεργασία και συμμαχία θα υπερασπιστεί και θα υπηρετήσει αυτές τις προτεραιότητες.

Καλούμε τους πολίτες να βοηθήσουν για να μπει επιτέλους στη Βουλή μια φιλοευρωπαϊκή φωνή που έχει ως προτεραιότητα τη στήριξη των ανθρώπων που θέλουν να εργαστούν και να δημιουργήσουν. Πρέπει η χώρα να στηριχθεί στις δικές της δυνάμεις για να ονειρευτεί ένα νέο μέλλον.

[iceman]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6262&title=%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εκλογική υποστήριξη του Ποταμιού από τη Δράση

Κοινή συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 5/1 στις 17.30 στη Στοά του Βιβλίου

Μετά από εισήγηση του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη, η Διοικούσα Επιτροπή της Δράσης, εκτιμώντας την κρίσιμη σημερινή συγκυρία της χώρας και το διακύβευμα των επερχόμενων έκτακτων εκλογών, αποφάσισε η Δράση να έλθει σε συμφωνία για την εκλογική υποστήριξη του «Ποταμιού». Το «Ποτάμι» είναι χώρος προγραμματικά και πολιτικά συγγενής στις βασικές του θέσεις και στην συνολική του στάση, καθώς, όπως και η Δράση από την ίδρυσή της, έχει ως συστατική του αποστολή, με πολίτες από διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές, να προωθήσει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να αποκτήσει προοπτική ανάπτυξης και να κατορθώσει να συμπλεύσει με τις υπόλοιπες χώρες μέλη της Ε.Ε. στην πορεία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ταυτόχρονα, έχουμε και οι δύο πολιτικοί οργανισμοί ορίσει ως καθήκον να απαλλάξουμε την χώρα από το σάπιο πελατειακό σύστημα που ευθύνεται για την πρωτοφανή κρίση, θεσμική, κοινωνική και οικονομική που βιώνει η Ελλάδα.

[Guest fay_]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6262&title=%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BE%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%8D%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εκλογική υποστήριξη του Ποταμιού από τη Δράση

Κοινή συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 5/1 στις 17.30 στη Στοά του Βιβλίου

Μετά από εισήγηση του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη, η Διοικούσα Επιτροπή της Δράσης, εκτιμώντας την κρίσιμη σημερινή συγκυρία της χώρας και το διακύβευμα των επερχόμενων έκτακτων εκλογών, αποφάσισε η Δράση να έλθει σε συμφωνία για την εκλογική υποστήριξη του «Ποταμιού». Το «Ποτάμι» είναι χώρος προγραμματικά και πολιτικά συγγενής στις βασικές του θέσεις και στην συνολική του στάση, καθώς, όπως και η Δράση από την ίδρυσή της, έχει ως συστατική του αποστολή, με πολίτες από διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές, να προωθήσει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να αποκτήσει προοπτική ανάπτυξης και να κατορθώσει να συμπλεύσει με τις υπόλοιπες χώρες μέλη της Ε.Ε. στην πορεία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ταυτόχρονα, έχουμε και οι δύο πολιτικοί οργανισμοί ορίσει ως καθήκον να απαλλάξουμε την χώρα από το σάπιο πελατειακό σύστημα που ευθύνεται για την πρωτοφανή κρίση, θεσμική, κοινωνική και οικονομική που βιώνει η Ελλάδα.

ο,τι ναναι!θα φύγει κόσμος που ήθελε ΔΡΑΣΗ εξαιτίας του Θεοδωράκη και άλλο ένα γκρουπ εξαιτίας του σκηνικού με Βαλλιανάτο.

[iceman]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6283&title=%CE%9C%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%B5%20%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA.%20%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μην επιλέξετε λάθος σύμμαχο και λάθος πολιτική κ. Τσίπρα

Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, έχει πάρει το μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης στην οικονομική ιστορία από την Ευρώπη και αποβλέπει στην Ευρώπη για να μπορέσει να βγει από την εφιαλτική κρίση στην οποία την οδήγησε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Όπως δείχνουν και οι σημερινές δηλώσεις Σουλτς, αποτελεί ακραία αφροσύνη να δίδεται διεθνώς η εικόνα φιλοπουτινικής στροφής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Το ίδιο επικίνδυνη είναι η επιλογή στη θέση του υπουργού Εξωτερικών ενός προσώπου με αντιευρωπαϊκή πολιτική αντίληψη και η συνεργασία με ένα καθαρόαιμα αντιευρωπαϊκό κόμμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Χρυσή Αυγή ήταν το πρώτο κόμμα που χθες δημόσια επιδοκίμασε τη στάση του κ.Κοτζιά.

Η Ευρώπη δεν διαπραγματεύεται με τη λογική της καλύβας του Χότζα, για να σου δώσει περισσότερα αν δημιουργείς περισσότερα προβλήματα. Όσο για την οικονομική πλευρά, αν ο κ. Τσίπρας περιμένει υποτιμημένα ρούβλια ας θυμηθεί τι συνέβη με την Κύπρο, όταν ακόμα η Ρωσία δεν είχε βυθιστεί στην κρίση και από ποιόν τελικά έλαβαν βοήθεια οι Κύπριοι. Κι ας μην ξεχνά ποτέ ότι πάγια θέση της εξωτερικής μας πολιτικής είναι η τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Αν η Ελλάδα στηρίζει ένα καθεστώς, που με στρατιωτικά μέσα και παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο προσάρτησε ένα τμήμα μιας αδύναμης γειτονικής χώρας, βλάπτει και τον Κυπριακό ελληνισμό, αλλά και τα συμφέροντά της χώρας στο Αιγαίο.

[iceman]

http://www.kathimerini.gr/803325/opinion/epikairothta/politikh/ ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --aristos- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --mporw- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --alla3w

«Είμαι άριστος, αλλά μπορώ να αλλάξω»

Ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς -βαθιά πολιτικό ον- με τις πρώτες αποφάσεις του δείχνει δυστυχώς να κλείνει το μάτι στις συντεχνίες της εκπαίδευσης.

........................................

Ποια, λοιπόν, ήταν μεταξύ των πρώτων αποφάσεων του κ. Μπαλτά; Η κατάργηση των εξετάσεων για την εισαγωγή στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ), και ουσιαστικά η κατάργηση των ΠΠΣ με το επιχείρημα ότι η αριστεία θα καταλήξει ρετσινιά τόσο για τα παιδιά που θα εισαχθούν (επειδή αρίστευσαν στα 12 θα πάθουν ψύχωση ότι πρέπει πάντα να αριστεύουν!) όσο και για εκείνα που δεν τα κατάφεραν (το στίγμα της αποτυχίας θα τους συνοδεύει για όλη τη ζωή). Παράλληλα, ο κ. Μπαλτάς θέτει στο τραπέζι του διαλόγου το πλαίσιο λειτουργίας των ΠΠΣ επειδή, λέει, δεν μπορεί να συνυπάρξουν σε έναν σχολικό οργανισμό τα στοιχεία της πρωτοτυπίας και του πειραματισμού...

Τι πάει, λοιπόν, να καταργήσει ο κ. Μπαλτάς; Σήμερα στα 60 ΠΠΣ που λειτουργούν σε όλη τη χώρα διδάσκουν συνολικά 1.150 εκπαιδευτικοί, οι οποίοι αξιολογούνται για να καταλάβουν μία θέση στο σχολείο, αξιολογούνται κατά τη διάρκεια της 5ετούς θητείας τους, αξιολογούνται και στην περίπτωση που επιθυμούν να την ανανεώσουν. Οι 1.150 αυτοί εκπαιδευτικοί έχουν υψηλά μορφωτικά προσόντα, εφαρμόζουν νέες παιδαγωγικές μεθόδους, βρίσκονται στην υπηρεσία τους από τις 8 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα δουλεύοντας με τα ίδια χρήματα όπως στα υπόλοιπα σχολεία και επιλέγονται για να στελεχώσουν τα ΠΠΣ χωρίς τις παρεμβολές των συνδικαλιστών.

Την ίδια στιγμή, παρότι τα πρώτα χρόνια υπήρξαν αντιδράσεις γονέων κατά των εξετάσεων εισαγωγής, τώρα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι οικογένειες ψηφίζουν υπέρ της αξιοκρατίας των εξετάσεων και όχι της τυχαιότητας της κλήρωσης. Για το τρέχον σχολικό έτος 2014-2015, συνολικά 13.017 παιδιά διεκδίκησαν μία από τις 3.350 θέσεις των 60 Πρότυπων Πειραματικών Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας, κατά 30% περισσότερα από το 2013, όταν συνολικά υπεβλήθησαν 9.997 αιτήσεις. Μάλιστα, στα ΠΠΣ της Αθήνας περί το 20% των μαθητών είναι παιδιά μεταναστών.

...........................

[Guest fay_]

http://www.kathimerini.gr/803325/opinion/epikairothta/politikh/ ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --aristos- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --mporw- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --alla3w

ο υπουργός αρχίζει λάθος,διότι αναλύει το συγκεκριμένο θέμα σε δίπολο....όπου χρησιμοποιείται δίπολο είναι σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγηθούμε σε απλοϊκό εαν όχι σε λάθος συμπέρασμα...και δεν είναι έτσι,ούτε το συγκεκριμένο θέμα ούτε η ίδια η ζωή...

η όποια ρετσινιά ακολούθησε κάποιον που πετυχε/απέτυχε σε ΠΠΣ-και το λέω ως άτομο που έχει φοιτήσει σε συγκεκριμένο σχολείο-σίγουρα δεν προήλθε από τις εξετάσεις.

εμένα πιο πολύ βέβαια με παραξένεψε που δεν έκανε γενικότερη αναφορά στην παραπαιδεία...

[iceman]

http://www.drassi.gr/index.php?id=6322&title=%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%9E%CE%A4%CE%95%20%CE%A4%CE%9F%20%CE%95%CE%99%CE%94%CE%A9%CE%9B%CE%9F,%20%CE%9F%CE%A7%CE%99%20%CE%A4%CE%9F%CE%9D%20%CE%9A%CE%91%CE%98%CE%A1%CE%95%CE%A6%CE%A4%CE%97

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει στον διαγωνισμό αξιολόγησης της ποιότητας της εκπαίδευσης PISA του ΟΟΣΑ

Την ώρα που ο πρωθυπουργός μαζί με τον υπουργό οικονομικών βρίσκονται στο Παρίσι προκειμένου να ζητήσουν τεχνογνωσία από τον ΟΟΣΑ, στην Αθήνα η ΟΛΜΕ καλεί το Υπουργείο να αποσύρει τη χώρα μας από το διεθνή διαγωνισμό PISA, που οργανώνει ο ΟΟΣΑ και ο οποίος αξιολογεί το επίπεδο ικανοτήτων των 15χρονων μαθητών από εβδομήντα διαφορετικές χώρες στα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες και τη Μητρική Γλώσσα.

Το Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο δεν κλείνει το θέμα, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι διάκειται θετικά στις εκκλήσεις της ΟΛΜΕ.

Γιατί όμως ΟΛΜΕ και Υπουργείο κινούνται σε μια τέτοια κατεύθυνση;
......................................

.....................................

Σύμφωνα με δημοσιεύματα το Υπουργείο αιτιολογεί τη στάση του επειδή αδυνατεί να βρει τα €15.000 που χρειάζονται για την αμοιβή των διορθωτών. Πρόκειται για αστεία δικαιολογία, μάλιστα όταν εξαγγέλλονται χιλιάδες προσλήψεις και ανασύσταση οργανισμών, με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Το Υπουργείο οφείλει να βρει το σχετικό κονδύλι.

ΟΛΜΕ και Υπουργείο Παιδείας θέλουν να καταργήσουν τον καθρέπτη επειδή δεν τους αρέσει το είδωλο. Ας αλλάξουν το είδωλο, όχι τον καθρέπτη.

[iceman]

http://www.kathimerini.gr/806502/opinion/epikairothta/politikh/ ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --8igoyn- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --forodiaitoi

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ*

Να θιγούν οι φοροδίαιτοι

Η πραγματικότητα, με τη βοήθεια των δανειστών της Ελλάδας, έφερε την κυβέρνηση στο γνωστό μονοπάτι των συνεχών διαπραγματεύσεων, στις οποίες επιδιώκει:

• Να μη θιγούν οι πελάτες του κόμματος. Να μη θιγούν δηλαδή όσοι τρέφονται και συντηρούνται με τους φόρους (θα τους ονομάζω εφεξής «οι φοροδίαιτοι») τους οποίους πληρώνουν όσοι ακόμη εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.
• Την εξασφάλιση κάποιας οικονομικής ενίσχυσης από τους εταίρους μας.

Οι διαπραγματευτικές επιδιώξεις της σημερινής κυβέρνησης δεν διαφέρουν από εκείνες της προηγούμενης. Το στυλ έχει αλλάξει και η ένταση, αλλά το αφήγημα παραμένει το ίδιο.
Επιδιώκοντας να μη θίξουν τους φοροδίαιτους οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά οδήγησαν την Ελλάδα σε ύφεση και ανεργία. Επιδιώκοντας το ίδιο ο κ. Τσίπρας θα οδηγήσει και αυτός την Ελλάδα σε ύφεση και ανεργία. Πιο γρήγορα, όμως, λόγω αυξημένης έντασης.
Το τι πρέπει να γίνει πολλοί το έχουν πει. Δεν βρέθηκε όμως κανείς να το κάνει. Διότι, όπως σωστά είπε ο κ. Γιουνκέρ: «Ολοι ξέρουν τι πρέπει να γίνει, αλλά δεν ξέρουν πώς θα επανεκλεγούν αν το κάνουν». Οσες φορές προθυμοποιήθηκα να το κάνω εγώ (παλαιότερα με τους Ταύρους και πιο πρόσφατα με τη Δράση) αποκρούστηκα με πολλούς επαίνους από τον ελληνικό λαό.
ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξαν να αντιμετωπίσουν την κρίση τραβώντας μια χοντρή κόκκινη γραμμή: «Δεν θα γίνουν απολύσεις, δεν θα θίξουμε τους φοροδίαιτους». Πιστεύω ακράδαντα ότι η κρίση δεν θα αντιμετωπιστεί αν δεν θιγούν οι φοροδίαιτοι. «Κάτι τέτοια λες και μόλις 1% σε ψηφίζει!». Πράγματι. Το 99%, όμως, που δεν με ψήφισε, σφάλλει. Απόδειξη η ύφεση και η ανεργία.

Πώς θα θιγούν οι φοροδίαιτοι;
• Με την άμεση κατάργηση κάθε περιττής κρατικής δαπάνης. Παράδειγμα: να μην ανοίξει τώρα η ΕΡΤ. Να συμπληρωθούν τα ανά τη χώρα κενά στο ΕΣΥ με ιατρούς και στα σχολεία με δάσκαλους και να απολυθούν όσοι περισσεύουν (περισσεύουν πολλοί).
• Με την κατάργηση των χαριστικών πρόωρων συντάξεων.
• Με την κατάργηση όλων των υπέρ τρίτων φόρων που αφαιρούν πόρους από πολλούς για χάρη λίγων. Οι φόροι υπέρ τρίτων αποδίδουν περίπου όσα ο ΕΝΦΙΑ και στην πλειονότητά τους ευνοούν τις συντάξεις προνομιούχων τάξεων.
• Με την άμεση καθιέρωση της συστηματικής αξιολόγησης των φοροδίαιτων (δημοσίων υπάλληλων και υπαλλήλων ΔΕΚΟ) και την απομάκρυνση όσων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις απασχόλησής τους. Διότι οι φόροι είναι ιεροί και οι φοροδίαιτοι πρέπει να δικαιολογούν συνεχώς τους φόρους που καταναλίσκουν.

Η κατάργηση των περιττών κρατικών δαπανών θα διευκολύνει την ανάπτυξη. Διότι οι περιττοί φοροδίαιτοι, για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, δημιουργούν εμπόδια και περιπλοκές σε εκείνους που πληρώνουν, επιχειρούν και πληρώνουν φόρους.
Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγή και εξαγωγές. Χρειάζεται επενδύσεις. Ο,τι διευκολύνει την παραγωγή και τις εξαγωγές είναι καλό. Ο,τι τις εμποδίζει, κακό.
Η καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ στις εξαγωγές είναι κακό. Να επιστρέφεται ο ΦΠΑ αμέσως. Ο έλεγχος μετά. Να καταργηθούν όλες οι κρατικές άδειες για εγκατάσταση σε βιομηχανική περιοχή. Να υπάρχει μία άδεια για το σύνολο της βιομηχανικής περιοχής και όχι επιμέρους άδειες για κάθε επιχείρηση. Τα δίκτυα (ηλεκτρικό, νερό, αποχέτευση, τηλεφωνία) να συνδέονται με τη βιομηχανική περιοχή και όχι με κάθε επιχείρηση χωριστά. Παραχώρηση μεγάλων καλλιεργήσιμων εκτάσεων του Δημοσίου για την ανάπτυξη εξαγωγικών καλλιεργειών. Παραχώρηση εκτάσεων του Δημοσίου για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, π.χ. Μακρόνησος. Προτεραιότητα σε ιδιωτικοποιήσεις υποδομών (αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηροδρομικό δίκτυο, ενέργεια), διότι διευκολύνουν τις εξαγωγές και τον τουρισμό. Προτεραιότητα σε ΣΔΙΤ στα τουριστικά νησιά για νερό, αποχέτευση, ενέργεια και λιμάνια.

Το ασφαλιστικό είναι σε αδιέξοδο. Οι συντάξεις είναι χαμηλές και οι εισφορές τόσο μεγάλες, ώστε να εξοντώνουν τη νόμιμη επιχειρηματική δράση. Πρότεινα μια σύνταξη (πληρωμένη από τον προϋπολογισμό) για όλους στα 67 ύψους 700 ευρώ τον μήνα με μηδέν εισφορές. Οποιος θέλει καλύτερη σύνταξη, θα πρέπει να φροντίσει γι’ αυτήν μόνος του. Να την πάρει όποτε θέλει και όπως θέλει, με δική του όμως επιλογή και ευθύνη. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Να μελετηθεί, αλλά μέσα σε 12 μήνες να έχουν ληφθεί αποφάσεις. Αν καταργηθούν οι εργοδοτικές εισφορές, θα ακολουθήσει τεράστιο άλμα ανταγωνιστικότητας και εξαγωγών.
Οι δήμοι πρέπει να χρηματοδοτούνται από τους δημότες που απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους. Η πηγή των πόρων της Αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι οι δημότες (οι άμεσα ωφελούμενοι) και όχι όλοι οι φορολογούμενοι με διαμεσολάβηση του κράτους (ή του κόμματος). Ετσι, οι οικονομικά ανεύθυνοι δήμοι θα γίνουν υπόλογοι στους δημότες και άρα υπεύθυνοι. Από την ώρα που οι δήμοι θα είναι υπεύθυνοι για τη χρηματοδότησή τους, θα καταβάλλουν προσπάθειες να προσελκύσουν επενδύσεις που αυξάνουν τα έσοδά τους και μειώνουν την επιβάρυνση των δημοτών. Για παράδειγμα, ανεμογεννήτριες. Στα νησιά του Αιγαίου οι ανεμογεννήτριες μπορούν να καλύψουν όλες τις δαπάνες του δήμου και να μηδενίσουν τα ανταποδοτικά τέλη των δημοτών. Επειδή το κράτος θα απαλλαγεί από τη δαπάνη για τους δήμους μπορεί να καταργήσει ολοσχερώς τον ΕΝΦΙΑ (που αποδίδει όσα δίνει το κράτος στους δήμους).
Για να συνέλθουμε από την κρίση πρέπει να φύγουμε από την πεπατημένη, από όσα κάναμε μέχρι σήμερα. Χρειαζόμαστε άλλο αφήγημα. Σκεφτείτε τις αντιδράσεις αν, αντί για φανταχτερά πουκάμισα, κόκκινες ρίγες και δημιουργικά αμφίσημες προτάσεις, παρουσιάζαμε ένα πρόγραμμα σαν αυτό που σας περιέγραψα.

[iceman]

http://www.efsyn.gr/arthro/ ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --metarrythmisi- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --panepistimio

Ποια μεταρρύθμιση για το Πανεπιστήμιο;

[iceman]

03/09/2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Δράση στηρίζει το Ποτάμι στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου

Με απόφαση της Κεντρικής της Επιτροπής που ελήφθη με ευρεία πλειοψηφία (82,8%) η Δράση αποφάσισε να στηρίξει το Ποτάμι στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, όπως ακριβώς και στις εκλογές του Ιανουαρίου, ενθαρρύνοντας να μετέχουν στα ψηφοδέλτιά του και νέοι υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων και συμβολικά ο Πρόεδρος της Δράσης Θόδωρος Σκυλακάκης. Ταυτόχρονα και τα άλλα στελέχη της Δράσης –πλην των υποψηφίων- θα ενταχθούν ενεργά και θα συμμετάσχουν στην εκλογική προσπάθεια του Ποταμιού.

Η Δράση πιστεύει ότι η χώρα θα βγει από το σημερινό αδιέξοδο μόνο αν σχηματιστεί η ευρύτερη δυνατή κυβέρνηση συνεργασίας που θα εφαρμόσει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα πολύ πιο φιλόδοξο από την συμφωνία με την ΕΕ και θα στηρίζεται σε δύο άξονες που σταθερά από την ίδρυση της υποστηρίζει η Δράση:

Μείωση των φόρων και των δαπανών του κράτους για να αφεθεί χώρος στον ιδιωτικό τομέα για να δημιουργήσει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, και

Αποκομματικοποίηση και εκσυγχρονισμός του κράτους έτσι ώστε να μπορεί να προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες ξοδεύοντας λιγότερα χρήματα.

Χωρίς ισχυρή παρουσία γνήσιων μεταρρυθμιστών στην επόμενη Βουλή οι στόχοι αυτοί δεν πρόκειται να επιτευχθούν. Γι αυτό και στηρίζουμε το Ποτάμι. Γιατί μεταρρυθμίσεις χωρίς μεταρρυθμιστές δεν υπάρχουν.

Για τους λόγους αυτούς η Δράση θεωρεί την στήριξη αυτή όχι απλώς εκλογική αλλά και ευρύτερης στρατηγικής σημασίας για την επιτυχία του μεταρρυθμιστικού χώρου και επιδιώκει να έχει διάρκεια και μέλλον. Η στήριξη αυτή μπορεί να οδηγήσει και σε οργανική συμμετοχή της στο Ποτάμι, εφόσον αυτό αποφασιστεί από το Συνέδριό της Δράσης και υπάρχουν οι προς τούτο αναγκαίες προϋποθέσεις.

[guerilla]

Τσίπρας και Kim Jong Un,

δύο μεγάλοι αριστεροί μιλιταριστές ηγέτες

ή... με άλλα λόγια

πώς ο μιλιταρισμός γίνεται καλός όταν εσύ είσαι που ελέγχεις το κράτος και το στράτευμα

 

όσο πιο απολυταρχικό το καθεστώς, τόσο πιο επιβεβλημένος ο μιλιταρισμός, το παράδειγμα από τις χώρες του 'υπαρκτού σοσιαλισμού' με τη στρατοκρατία στην κοινωνία είναι δεδομένο

http://www.news.gr/politikh/esoterikh-politikh/article-wide/239882/tsipras-eksyghronismos- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --ethnikh-amyna-apo-ta.html

Για τους μισθούς στις Ένοπλες Δυνάμεις στην Υγεία

Απευθυνόμενος στα μέλη, στελέχη και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων της Υγείας, ο πρωθυπουργός έκανε ειδική αναφορά στα μισθολογικά, βαθμολογικά και άλλα ζητήματα που τους απασχολούν και υπογράμμισε: "Προχωράμε άμεσα στο επίδομα παραμεθορίου. στις πιστωτικές κάρτες. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι αυτό δεν αρκεί. Γνωρίζουμε και δεσμευόμαστε από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ξέρετε τις δυσκολίες, ξέρετε ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα στο άμεσο μέλλον αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι στις προτεραιότητές μας να γίνουν στο ορατό αόρατο μέλλον. Αποτελεί άλλωστε υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά και να εξασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για το προσωπικό που εγγυάται την ασφάλεια και τη θωράκιση την ασφάλεια-υγεία και την επιβίωση της πατρίδας μας".

ΝΟΤ

[iceman]

http://www.kathimerini.gr/842030/opinion/epikairothta/politikh/koinwnikos-fileley8erismos

 

Κοινωνικός φιλελευθερισμός

 

Μια κοινωνία συνταξιούχων ή υποψήφιων συνταξιούχων, μια κοινωνία που έχει αναγάγει σε στόχο ζωής την ημερομηνία που θα θεμελιώσει το ιερό δικαίωμα της σύνταξης, είναι λογικό να μην ταράζεται απ’ τα ζητήματα του κόσμου τούτου. Ο οποίος, σε πείσμα της ελληνικής ψυχής, συνεχίζει να γυρίζει. Στην Κρήτη δικάζεται ένας Γερμανός ιστορικός, ο οποίος τόλμησε να γράψει αυτό για το οποίο οι Κρητικοί υπερηφανεύονται εδώ και μερικές γενιές. Οτι δηλαδή αποδύθηκαν σε αγριότητες κατά των κατακτητών τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενας δημοφιλής και ταλαντούχος ηθοποιός, ο Μηνάς Χατζησάββας, άνθρωπος με σεμνή δημόσια παρουσία, πέθανε αλλά ο σύντροφός του δεινοπάθησε για να εκπληρώσει τις επιθυμίες του. Πρώτον, γιατί η πολιτεία δεν τον αναγνωρίζει ως σύντροφό του και, δεύτερον, γιατί στη χώρα μας ακόμη δεν είναι δυνατή η καύση των νεκρών.

Το Ποτάμι είναι το μόνο κόμμα της ελληνικής Βουλής που πήρε θέση γι’ αυτά τα ζητήματα. Οπως πήρε θέση και καταδίκασε την ΕΔΕ για το ερευνητικό έργο του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη, που ξεκίνησε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Οπως και για την παράλογη απόφαση του δικαστηρίου με θύμα τον εκδότη του περιοδικού Athens Review of Books. Το Ποτάμι είναι ένα μικρό κόμμα. Στις τελευταίες εκλογές συρρικνώθηκε. Το πιθανότερο είναι πως πλήρωσε το καλοκαιρινό του φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία του να διαμορφώσει πολιτική στα μεγάλα θέματα. Εχει όμως πολιτική για τα «μικρά» όπως αποδεικνύεται.

Η κοινωνία των συνταξιούχων δεν αντέχει τον φιλελευθερισμό. Η λέξη ήταν στην παρανομία μέχρι πριν από μερικά χρόνια και τώρα που νομιμοποιήθηκε, δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς. Η δε αριστερά, η οποία την εκφράζει, εμφανίζει όλα αυτά τα μέτρα ως «επαναστατικά», τα μπερδεύει με την εξάρτησή της από τον πιο πρωτόγονο κρατισμό και τα ακυρώνει. Η φιλελευθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας, ο εξευρωπαϊσμός της με άλλα λόγια, περνάει εκτός των άλλων μέσα και από αυτά. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι μία ακόμη οικονομική θεωρία. Είναι τρόπος θεώρησης του κόσμου.

Το πραγματικά καινούργιο στην πολιτική ζωή θα έρθει από τη στιγμή που θα αναδειχθεί σε πρωταγωνιστική δύναμη το φιλελεύθερο κέντρο. Εκεί τοποθετείται το Ποτάμι και εκεί τοποθετούνται και πολιτικοί όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εκεί βρίσκονται και όσοι, ασχέτως του τι ψηφίζουν, θέλουν να καθαρίσει η ελληνική κοινωνία από τα νεκρά κύτταρα με τα οποία καταπονούν τον οργανισμό της οι αρχαϊσμοί, αριστεροί τε και δεξιοί.