ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ

[notbad]

χαχαχαχαχα απόλυτα σωστό! Αλλά αν δεν μάθεις παθολογία με Ελισάφ κι αν δεν εκτιμάς το μάθημα και την επαφή με τον Σοφικίτη έλα να μας το πεις

Ας επέμβει κάποιος Mod και θα τα πάει στην Ιατρική Ιωαννίνων με τον τίτλο γιαννωτοκουβέντες

[Medicus Chirurgus]

Όχι άλλο...

Έχω ακούσει...

Ρε Νιεβσκυ, με τόση ντομάτα που ρίχνεις τον τελευταίο καιρό θα έχεις κάνει τρελή προπόνηση. Συνιστώ δύο λύσεις: ή παίρνεις μέρος την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου στον παραδοσιακό ντοματοπόλεμο της Bunol στην Ισπανία* ή κάνεις μια γύρα γεμιστά (λαδερά παρακαλώ) και καλείς όλους απ'το board για γεύμα στο Αγρίνιο...

*

Κοίτα σίγουρα το UOI δεν είναι φημισμένο, δεν έχει κλείσει καν 50 χρόνια λειτουργίας.

Γι'αυτό μη το συγκρίνεις ούτε γι'αστείο με το ΕΚΠΑ ή το ΑΠΘ. Ιδιαίτερα αν δε γίνει η εθνική αξιολόγηση.

Αλλά τουλάχιστον κάποιες κλινικές και κάποιοι καθηγητές κάνουν και πολύ καλή εκπαιδευτική δουλειά και στο μέτρο των δυνατοτήτων τους και καλή ερευνητική δουλειά. Ο Ελισσάφ και η κλινική του όπως και 2 3 άλλα ονόματα είναι ακριβώς αυτό. Ψάξε και στο PubMed και θα το βρεις. Επίσης δεν ξέρω πολλούς διδακτορικούς να δημοσιεύουν στο Lancet (μεταξύ μας κανέναν δεν ξέρω).Τέλος πάντων το θέμα έχει όντως ξεφύγει.

Ρε δε σου είπα πως δεν υπάρχουν άτομα που δεν κάνουν καλή δουλειά. Απλά σου είπα, όπως πολύ σωστά είπε (surprise!) ο Alfonso, πως υπάρχουν πολλοί απατεώνες ανάμεσα στους καλούς. Και ιδιαίτερα οι διδακτορικές είναι μια πονεμένη ιστορία.

Ο καθένας που θέλει να κάνει διδακτορικό μπορεί να το κυνηγήσει και να κυνηγήσει μια διατριβή όπου και θα κάνει σοβαρή δουλειά και θα βγάλει καλά άρθρα.Η ερευνητική δουλειά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Αν θέλει μόνο τον τίτλο...τί να πω επιλογές είναι αυτές.

Δυστυχώς ο καθένας που λες είναι σχεδόν πάντας κανένας. Όταν βλέπεις τους άλλους γύρω σου να σε προσπερνάν αγανακτείς, σου έρχεται κι εσένα να κλέψεις. Γι'αυτό δεν θα κάνω με τίποτα τη ΔΔ στην Ελλάδα. Εκτός αν κάνω δύο.

[Medicus Chirurgus]

Εγώ απλά γράφω αυτό που ισχύει εδώ στην Ιταλία...

Το διδακτορικό είναι μόνο έρευνας (αποδεδειγμένης και πρωτότυπης) και έχει αξία μόνο για ακαδημαϊκή καριέρα.

Το διδακτορικό γίνεται με υποτροφία (όχι συμβόλαιο εργασίας).

Οι θέσεις είναι καθορισμένες από πριν, το ίδιο και το αντικείμενο της έρευνας.

Το διδακτορικό εξαρτάται αποκλειστικά από το Πανεπιστήμιο και τον καθηγητής της έδρας που δίνει τον τίτλο.

Αν οι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από τις θέσεις, γίνονται εξετάσεις... κοινώς αποφασίζει ο καθηγητής ποιόν θα πάρει.

Συνήθως είναι:

* συγγενής του καθηγητή

* άτομο που ο καθηγητής έχει διαλέξει για δεξί του χέρι ή διάδοχο

* άτομο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την έρευνα (και ικανότητες)

* άτομο που τελείωσε την ειδικότητα και θέλει να παραμείνει στον ίδιο χώρο

* άτομο στο οποίο ο καθηγητής (για διάφορους λόγους) θέλει να προσφέρει δουλειά

* πολλές φορές είναι συνδιασμός των πάνω

Το διδακτορικό έχει μιά ελάχιστη και μιά μέγιστη διάρκεια (νομίζω 3 και 5 χρόνια αντίστοιχα, μα δεν είμαι σίγουρος).

Τελειώνοντας το διδακτορικό δεν έχει κανείς δικαίωμα να αυτοαποκαλείται "καθηγητής", μα έχει δικαίωμα να ζητήσει εργασία στο Πανεπιστήμιο, στο διδακτικό προσωπικό.

Αν και αυτά που έγραψες είναι όλα πολύ σωστά ioan, έχω να πω πως παραδόξως τα Dottorati di Ricerca (PhD) στην Ιταλία είναι απ'τα πιο σωστά δομημένα ακαδημαϊκά προγράμματα που μπορούν να προσφέρουν τα ιταλικά πανεπιστήμια και μάλιστα απ'τη στιγμή που δεν είναι πλέον* conditio sine qua non για ακαδημαϊκή καριέρα, φροντίζουν να τα κρατάν σε υψηλό επίπεδο.

Επίσης να προσθέσω πως η διάρθρωσή τους (αλλά και η δυσκολία τους) έχει πολύ «αγγλοαμερικανικά» κριτήρια και νομίζω θα αποδώσουν καρπούς στο σύστημα σε κάποια χρόνια. Προσωπικά σ'αυτά των Νευροεπιστημών που έχω δει στο La Sapienza είναι όλοι οι υποψήφιοι διδάκτορες πολύ αξιόλογα άτομα.

*(δες περισσότερα σχετικά με το DPR n117, της 23 Μαρτίου 2000 που άλλαξε τα κριτήρια εκλογής/προαγωγής καθηγητικού προσωπικού στη Μακαρονία και έχει το DdR ως ένα ακόμα συν, και όχι αποκλειστικό προσόν)

[notbad]

Τελικά αυτό το La Sapienza τα έχει όλα και συμφέρει τσ τσ τσ

(prof Μην τσιμπήσεις και αρχίσεις πάααλι)

[Sovereign]

Δεν έχω να συμπληρώσω κάτι ιδιαίτερο στο θέμα, απλά ότι συμφωνώ με τον Prof ότι δεν είναι κακό να ακούγεται και η άλλη άποψη σχετικά με τα ελληνικά διδακτορικά. Συνοψίζοντας την άποψή μου, αξίζει μόνο αν γίνεται κάπου σοβαρά και όχι απλά για να γίνει γεμίζοντας χρόνο.

Dr. με τη βωμολοχία δίπλα στον τίτλο, δεν έχω ξαναακούσει κάποιον να χαρακτηρίζει "πασάλειμμα" την ΔΔ ταυτόχρονα με ειδικότητα. Απλά μην το πεις ρε συ έξω από τα σύνορα, μπορεί και να γελάνε.

Αυτά και ρε παιδιά μην ξεφεύγουμε σε ΚΑΘΕ μα ΚΑΘΕ θέμα σε προσωπικές αντιπαραθέσεις. Κόφτε το ρε σεις κάποια στιγμή. Έτσι, για αλλαγή. Φχαστώωωωω

[bromptonista]

Συγγνώμη, αλλά του Σοφικίτη οι διαλέξεις είναι το όνειρο κάθε φοιτητή. Σου δίνει λεπτομέρειες για τον οργασμό κάθε έμβιου όντου και τις συνοδεύει και με αυτοσχέδια χορογραφία. Όσο για τις εξελίξεις του Ελισάφ... αυτή τη στιγμή που γράφει έχει ένα από τα περίφημα συνέδριά του που συνοδεύονται από τραγούδι του ιδίου (ελπίζω να έχετε πάρει το cd) και μπορώ να σου πω από τώρα τι θα περιέχει η κάθε διαφάνεια. Long live Becel!!!

(Αυτό το post κι αν ήταν άσχετο από το θέμα...)

Αν είχατε γνωρίσει και την κόρη του κ. Σοφικίτη θα τον είχατε σε ΑΚΟΜΗ μεγαλύτερη εκτίμηση. Έπος...

Για τα Ph.D τώρα, που αποτελούν και το θέμα μας. Εφόσον υπάρχει η Ιατρική Ιστορία, ως μάθημα, ως έδρα και ως επιστημονικός κλάδος, προφανώς πρέπει να δίνει διατριβές και ίσως και μεταπτυχιακά για να τη διδάσκει κάποιος. Εξάλλου, υπάρχει και Τμήμα Ιστορίας σε όλα τα σοβαρά Πανεπιστήμια στον κόσμο, ίσως και στο La Sapienza, και δε βρέθηκε ποτέ κανείς να πει ότι οι διατριβές του δεν είναι καλές γιατί δε σφάζονται ποντικάκια. αφού κάναμε τις ντομάτες μόδα.

Προφανώς, κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με τη θεωρία, άλλος με την πράξη και άλλος και με τα δύο. Η έρευνα είναι ενιαία, και σε κάθε τομέα έχει τη σημασία της. Και μια αναδρομική μελέτη πχ μπορεί να έχει ελάχιστη δουλειά ως "πειραματικό" σκέλος, αλλά μέχρι να βρεθεί η σωστή υπόθεση και να γίνει η θεωρητική κατασκευή μπορεί το διδακτορικό να χρειαστεί πολύ περισσότερο κόπο από πχ τη μέτρηση 10 παραμέτρων στο αίμα των αρουραίων Βενεζουέλας μετά το προκλητό με υπερσεξουαλικότητα έμφραγμα.

Θέλω να πιστεύω ότι και το διδακτορικό του οποίου φιλοξενούμε το Link στην πρώτη σελίδα δεν είναι απλά μια ανάλυση του ερωτηματολογίου, αλλά μια βαθύτερη και συστηματικότερη εξέταση του θέματος της σεξουαλικής επιθετικότητας που -και ας με διορθώσει κάποιος σχετικότερος με το θέμα- είναι μάλλον αδικημένο από άποψης θεωρητικής ανάλυσης παρά την πολύ μεγάλη σημασία του εν γένει. Ο αυξανόμενος αριθμός των βιασμών και της σεξουαλικής "βίας" γενικότερα, το πολύ μικρό ποσοστό καταγγελιών και καταδικασμένων, οι διάφορες γραμμές και κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης που έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια έχουν κατ' εμέ πολύ μεγαλύτερη πρακτική σημασία από την αναλογία νευρομεταβιβαστών στον εγκέφαλο ενός ποντικιού ή τα διάφορα ισομερή ιντερλευκινών στη φλεγμονή του τοιχώματος των αγγείων. Το στοίχημα προφανώς για την κοπέλα είναι να εξηγήσει εύλογα, με τη σχετική βιβλιογραφία και με συγκριτική μελέτη πληθυσμών, την έξαρση (αν υφίσταται όντως αυτή) αυτών των φαινομένων τα τελευταία χρόνια και να μας πείσει ότι τα λεφτά μας ως φορολογούμενων που πάνε σε κέντρα υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας κλπ κλπ κλπ δενπάνε στο βρόντο, αλλά έχουν κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα...

[usmeds]

Dr. με τη βωμολοχία δίπλα στον τίτλο, δεν έχω ξαναακούσει κάποιον να χαρακτηρίζει "πασάλειμμα" την ΔΔ ταυτόχρονα με ειδικότητα. Απλά μην το πεις ρε συ έξω από τα σύνορα, μπορεί και να γελάνε.

Με τι ακριβώς θα γελάνε;

Με το χαρακτηρισμό πασάλειμμα ή με το γεγονός πως κάποιος κάνει διατριβή στην ειδικότητα;

O Δρ. Βωμολοχία έχει δίκιο.

Τουλάχιστον στα εδώ σύνορα όταν δουλεύεις 80 ώρες την εβδομάδα δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνεις τίποτα άλλο. Και αν το δει κανείς λογικά το πράγμα δεν θα έπρεπε να θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω, εκτός και αν κυνηγάς την πανεπιστημιακή καριέρα.

Τότε όμως η έρευνα ή το PhD γίνεται είτε μετά την ειδικότητα είτε στην μέση της, αυξάνοντας όμως τον συνολικό χρόνο ειδίκευσης.

Μόνο στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να λέει πως κάνει δύο σοβαρά πράγματα, ταυτόχρονα, (χωρις να προσθέτει χρόνια σε αυτό που κάνει) και να μην γελάει κανείς...

[Sovereign]

Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στην Αμερική, οπότε μιλούσα με τα δεδομένα Αγγλίας, όπου το PhD ξεκινά ΕΝΩ είσαι ειδικευόμενος και έχεις εμφανίσει σαφή κλίση προς συγκεκριμένο αντικείμενο- και πιο συγκεκριμένα συνήθως στο στάδιο SpR. Για ένα διάστημα ασχολείσαι μόνο με έρευνα (για να μην ξεχνάμε ότι η έρευνα είναι ο σκοπός, όχι αυτοσκοπός η ΔΔ) και παρόλα αυτά θεωρείσαι ειδικευόμενος. Με ένα τέτοιο πρότυπο στο μυαλό ή με αυτό του usmeds, πιστεύω αναδεικνύεται το πασάλειμμα των ΔΔ κατά τη διάρκεια των πολύχρονων αναμονών. Αν το θέσουμε και διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν αναμονές πότε θα το κάνατε το διδακτορικό? Κατά τη διάρκεια ή μετά.

[Medicus Chirurgus]

Εφόσον υπάρχει η Ιατρική Ιστορία, ως μάθημα, ως έδρα και ως επιστημονικός κλάδος, προφανώς πρέπει να δίνει διατριβές και ίσως και μεταπτυχιακά για να τη διδάσκει κάποιος. Εξάλλου, υπάρχει και Τμήμα Ιστορίας σε όλα τα σοβαρά Πανεπιστήμια στον κόσμο, ίσως και στο La Sapienza, και δε βρέθηκε ποτέ κανείς να πει ότι οι διατριβές του δεν είναι καλές γιατί δε σφάζονται ποντικάκια. αφού κάναμε τις ντομάτες μόδα.

Στο Department της Ιατρικής Ιστορίας διδάσκουν ιστορικοί, όχι ιατροί. Κατάλαβες τη διαφορά; Αν ο υποψήφιος διδάκτορας είναι ιστορικός τότε πάω πάσο, αλλά όταν βλέπω γιατρούς να το παίζουν μέγα-επιστήμονες με θέμα ΔΔ «Ο Ιπποκράτης κι οι γυναίκες» (λέμε τώρα) βγάζω φλύκταινες.

Όσο για το σφάξιμο ποντικιών, πάνε δες τα PhD σε σοβαρά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πλέον καλά-καλά σε κλινικό κλάδο δε δίνουν σε οργανωμένα προγράμματα (που ακολουθούν το «αμερικάνικο σύστημα»). Πάνε δες τα προγράμματα σε κάποιο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ: όλα διάρκειας 3-5 χρόνια σε αντικείμενα βαρβάτα με υποχρεωτικά μαθήματα, lab rotations, σεμινάρια, και γράψιμο.

Πρόσεξε, δε λέω πως το «γερμανικό» σύστημα που ακολουθούμε εμείς στην Ελλάδα είναι λάθος. Θα ήταν αστείο να το έλεγα μιας που οι Γερμανοί είναι η 3η χώρα σε ιατροβιολογική έρευνα και μέσα στις 5 πρώτες σε επιστημονική παραγωγικότητα. Δηλαδή το σύστημά τους λειτουργεί, αλλά σπανιότατα θα δεις εργασίες με ηλίθια θέματα πάνω.

Προφανώς, κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με τη θεωρία, άλλος με την πράξη και άλλος και με τα δύο. Η έρευνα είναι ενιαία, και σε κάθε τομέα έχει τη σημασία της. Και μια αναδρομική μελέτη πχ μπορεί να έχει ελάχιστη δουλειά ως "πειραματικό" σκέλος, αλλά μέχρι να βρεθεί η σωστή υπόθεση και να γίνει η θεωρητική κατασκευή μπορεί το διδακτορικό να χρειαστεί πολύ περισσότερο κόπο από πχ τη μέτρηση 10 παραμέτρων στο αίμα των αρουραίων Βενεζουέλας μετά το προκλητό με υπερσεξουαλικότητα έμφραγμα.

Έχεις δίκιο. Αλλά ένα θέμα ΔΔ χωρίς πειραματικό μέρος στη σύγχρονη ιατρική είναι σαφώς πιο εύκολο. Θεωρητικά μοντέλα μπορείς να κάνεις κι απ'το σπίτι σου αν έχεις αρκετά υψηλό IQ και γνώσεις. Εργαστηριακές επαληθεύσεις όμως όχι. Κι επειδή ακριβώς το θέμα μας είναι η Ιατρική (μια πρακτική επιστήμη), θεωρητικές ΔΔ όπως θα περίμενες στα Μαθηματικά ή την Αστροφυσική είναι λίγο δύσκολο να βρεις. Προσωπικά δε μπορώ να σκεφτώ θέμα στον 21ο αιώνα που δεν έχει κλινικο-εργαστηριακό μέρος με αναλυτικές βιολογικές παραμέτρους και πειράματα.

Το ζήτημα είναι να βλέπουμε τί γίνεται και στο εξωτερικό για σύγκριση.

Θέλω να πιστεύω ότι και το διδακτορικό του οποίου φιλοξενούμε το Link στην πρώτη σελίδα δεν είναι απλά μια ανάλυση του ερωτηματολογίου, αλλά μια βαθύτερη και συστηματικότερη εξέταση του θέματος της σεξουαλικής επιθετικότητας που -και ας με διορθώσει κάποιος σχετικότερος με το θέμα- είναι μάλλον αδικημένο από άποψης θεωρητικής ανάλυσης παρά την πολύ μεγάλη σημασία του εν γένει. Ο αυξανόμενος αριθμός των βιασμών και της σεξουαλικής "βίας" γενικότερα, το πολύ μικρό ποσοστό καταγγελιών και καταδικασμένων, οι διάφορες γραμμές και κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης που έχουν ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια έχουν κατ' εμέ πολύ μεγαλύτερη πρακτική σημασία από την αναλογία νευρομεταβιβαστών στον εγκέφαλο ενός ποντικιού ή τα διάφορα ισομερή ιντερλευκινών στη φλεγμονή του τοιχώματος των αγγείων. Το στοίχημα προφανώς για την κοπέλα είναι να εξηγήσει εύλογα, με τη σχετική βιβλιογραφία και με συγκριτική μελέτη πληθυσμών, την έξαρση (αν υφίσταται όντως αυτή) αυτών των φαινομένων τα τελευταία χρόνια και να μας πείσει ότι τα λεφτά μας ως φορολογούμενων που πάνε σε κέντρα υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας κλπ κλπ κλπ δενπάνε στο βρόντο, αλλά έχουν κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα...

Γι'αυτό το θέμα δεν θέλω ούτε να πω τίποτα παραπάνω.

(τα έχωσα στο GL)

Δεν θα σε αντικρούσω, απλά θα σε παρακαλέσω- με το χέρι στην καρδιά- να μου πεις αν πραγματικά πιστεύεις ότι ΕΣΥ (για να μην πω εγώ) δε μπορείς να κάνεις μια τέτοια εργασία μέσα σε 2 μήνες. Αν πραγματικά πιστεύεις ότι 36 μήνες (το υποχρεωτικό κατώτατο χρονικό όριο μιας ΔΔ βάσει νόμου) η κοπέλα θα ασχολείται με την ανάλυση ερωτηματολογίων και το brainstorming της συλλογής των πορισμάτων...

Εγώ την παραπάνω εργασία στο ΕΣΦΙΕ θα ντρεπόμουν να την παρουσιάσω, κάθε άλλο μπροστά σε 7μελή επιτροπή για το rigorosum...

Τουλάχιστον στα εδώ σύνορα όταν δουλεύεις 80 ώρες την εβδομάδα δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνεις τίποτα άλλο. Και αν το δει κανείς λογικά το πράγμα δεν θα έπρεπε να θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω, εκτός και αν κυνηγάς την πανεπιστημιακή καριέρα.

Στις ΗΠΑ το σύστημα του PhD είναι πάρα πολύ θεσμοθετημένο, με μαθήματα και τέτοια. Στην ΕΕ ακολουθούμε περισσότερο το βρετανικό μοντέλο. Επίσης στις ΗΠΑ οι Ιατροί σε μεγάλο ποσοστό πλέον παίρνουν τα PhD τους μέσα από τα 6ετή dual MD/PhD προγράμματα. Δηλαδή έχουν θεσμοθετήσει τα Medical Scientist Training Programs (MSTP) γι'αυτούς που ενδιαφέρονται για translational medicine (bed-and-benchside).

Μιας που στις ΗΠΑ η Ιατρική είναι ήδη professional graduate school, το MD είναι ήδη μεγάλος τίτλος και δε χρειάζεσαι απαραίτητα το PhD για την καριέρα σου.

Τότε όμως η έρευνα ή το PhD γίνεται είτε μετά την ειδικότητα είτε στην μέση της, αυξάνοντας όμως τον συνολικό χρόνο ειδίκευσης.

Μόνο στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να λέει πως κάνει δύο σοβαρά πράγματα, ταυτόχρονα, (χωρις να προσθέτει χρόνια σε αυτό που κάνει) και να μην γελάει κανείς...

Ο Sovereign έχει- και πάλι- δίκιο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, και μην πεις ότι δεν έχει ακαδημαϊκή παράδοση η Βρετανία, τα PhD είναι 3ετή full-time και ως 5ετή part-time. Ένα Graduate Prospectus μεγάλου πανεπιστημίου ν'ανοίξεις (πχ UCL) θα το δεις.

Επίσης οι Βρετανοί έχουν και το MD ως διδακτορικό για κλινικά αντικείμενα (μιας που οι απόφοιτοι είναι Bachelorάδες) που είναι 2ετής έρευνα παράλληλα με την ειδικότητα/κλινικό έργο.

Οι παρεξηγήσεις στην Ελλάδα πηγάζουν απ'το γεγονός ότι μπερδεύουμε τα συστήματά μας. Στην Ελλάδα έχουμε το ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ σύστημα, Doktorarbeit γίνεται σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα. Το πρόβλημα είναι ότι δε χρησιμοποιούμε τα αυστηρά γερμανικά στάνταρ για το ποιός παίρνει θέμα και πως το διαχειρίζεται. Ακόμα και το γεγονός ότι οι ΔΔ δεν κοστίζουν τίποτα στο πανεπιστήμιο/κράτος (ουσιαστικά είσαι άμισθος) βοηθάει στη διαιώνιση αυτής της άθλιας κατάστασης να τα δίνουμε λες και είναι χαρτομάντιλα.

[Dr.Fuck]

μισο λεπτο ρε παιδια για να καταλαβω, εμεις μιλαμε για το τι γινεται στην αγγλια ή τι γινεται στην ελλαδα?Γιατι αν μιλαμε για αγγλια τοτε ναι κανουν παραλληλα τις δραστηριοτητες αυτες. Επειδη ομως ζουμε στην ελλαδα και πολλοι απο εμας κανουν ειδικοτητα ή διδακτορικο στην ελλαδα εγω για αυτα μιλαω. Οταν κανεις διδακτορικό εδώ ο καθηγητής σε θέλει φουλ τιμε εκτος αν εγω εχω πεσει σε ζωα. Ειδικά αν κανεις εργαστηριακό που τρεχουν πειραματα ξεκινουν τα προβληματα. Πλεον προσπαθούν να περασουν μια νεα νοοτροπια και μαλιστα οταν εγω παρουσιασα το πρωτοκολλο για να εγκριθει απο την 3μελη με ρωτησανε κατα ποσο θα αφοσοιωθω ή αν εχω σκοπο να τρεχω να κανω και αγροτικό παραλληλα. Ειναι λοιπον δυνατον να κανεις ειδικοτητα πχ αγ.ολγα και να τρεχεις μετα το απογευμα να κανεις διδακτορικο στο λαικο ή στο παν/μιο?Ειναι δυνατον να το δεχτει ο καθηγητης?εκει αν θελει γερο δοντι!!Εδω απλα μεταπτυχιακο κανεις απογευμα και αυτοι που εργαζονται τα πρωινα (δεν μιλαω μονο για ιατρους) βρισκουν μεγαλες δυσκολιες. Και δηλαδη συγκρινουμε ενα φουλτιμε διδακτορικό με ενα που πηγαινω και δουλευω τα απογευματα αν δεν εχω εφημερια?Συγκριτικα και βεβαια θα το πω πασαλλειμα εκτος αν ειναι τα ιδια και τα δυο ή στην πρωτη περιπτωση το βγαζω σε 4-5 χρονια στην δευτερη 8-9.Αν δεν υπηρχαν οι λιστες αναμονης θα το καναμε αργοτερα οπως γινοταν τοσα χρονια.Στην σειρα μου ειναι ενα παιδι που τελειωνει ειδικοτητα και παραλληλα κανει και διδακτορικο. ΕΙναι παρα πολυ πισω συγκριτικα με τους αλλους, ειναι 34 χρονων και κινδυνευει να χασει την προθεσμια. Και υπ'οψιν κανει ειδικοτητα και διδακτορικο στον ιδιο καθηγητη, πραγμα οχι και τοσο ευκολα εφικτο!Υπογραφη ο δοκτωρ με την βωμολοχια διπλα...

[notbad]

Πάντως εγώ ξέρω πολλούς διδακτορικούς που είναι ειδικευόμενοι. Στην κλινική Παθολογίας στα Γιάννενα πολλοί ειδικευόμενοι έκαναν και την διατριβή τους στον Ελισσάφ. Βέβαια εκεί το νοσοκομείο είναι δίπλα στο Παν/μιο. Μια πόρτα άλλαζαν.

Αλλά κι εδώ στην Αθήνα το ξέρω ότι υπάρχουν. Βέβαια τρέχουν ως ομοφυλόφιλοι κι όντως τώρα θα αλλάξει πάρα πολύ το σύστημα, τείνουν να το κάνουν full time κι όχι μόνο...ο κος Κρεατσάς από 2006 προτείνει πολλές αλλαγές.

χμ...τί άλλο ήθελα να πω...ααα ναι! Χίλιες φορές, ένα εκατομμύριο φορές πειράματα και πρωτόκολλα παρά ένα review (μιλάμε για review, με στατιστικές αναλύσεις, με επεξεργασία όλης της βιβλιογραφίας της τελευταίας δεκαετίας για παράδειγμα, μετα-αναλύσεις και όλα αυτά τα επιδημιολογικά). Είναι απείρως περισσότερη δουλειά και (προσωπικά για μένα) πολύ πιο ανιαρή.

[Medicus Chirurgus]

Αν δε βάλουν μισθό (έστω ως υποτροφία) για τη Διδακτορική Διατριβή μην περιμένετε ν'αλλάξει η νοοτροπία. Και δε μου φαίνεται καμιά τρελή απαίτηση. Και στο εξωτερικό στην πληρώνουν τη διδακτορική στις περισσότερες περιπτώσεις.

Έστω ένα χαρτζιλίκι: 400-600 Ευρώ το μήνα ρε παιδί μου. Απλά για να μας ξεγελάν. Καλά πραγματικά περιμένουν όταν είσαι 26-30 χρονών να ζεις αμισθί και να δουλεύεις full-time; Μα ποιοί καραγκιόζηδες κάνουν εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα;

[black coffee]

Μα ποιοί καραγκιόζηδες κάνουν εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα;

Οι συνάδελφοι τών Ιταλών αντιστοίχων.

[Medicus Chirurgus]

Σωστός.

Αλλά στην Ιταλία ΟΛΟΙ οι διδακτορικοί παίρνουν υποτροφία (borsa di studio για το PhD. Κατά κανόνα οι μισοί από τα ίδια τα funds του προγράμματος και οι άλλοι μισοί από εξωτερικές πηγές.

[TrippinOn]

χμ...τί άλλο ήθελα να πω...ααα ναι! Χίλιες φορές, ένα εκατομμύριο φορές πειράματα και πρωτόκολλα παρά ένα review (μιλάμε για review, με στατιστικές αναλύσεις, με επεξεργασία όλης της βιβλιογραφίας της τελευταίας δεκαετίας για παράδειγμα, μετα-αναλύσεις και όλα αυτά τα επιδημιολογικά). Είναι απείρως περισσότερη δουλειά και (προσωπικά για μένα) πολύ πιο ανιαρή.

Ετσι ειναι, δεν υπαρχει αμφιβολια...Θα θελα να σας διηγηθω το δικο μου δραμα που αφορα βεβαια τη πτυχιακη μου εργασια. Ημουνα απο το Μαρτιο στα αρχεια του νοσοκομειου και εγραφα στο access ενα σωρο δεδομενα για 350 καρτελες ασθενων...Προσπαθωντας να αποκρυπτογραφησω απο τα ορνιθοσκαλισματα του καθενος για να βγαλω οσα περισσοτερα στοιχεια γινεται για τον καθε ασθενη....Το τελειο ηταν το καλοκαιρι που ανοιγε το αρχειο 2-4μ.μ. μεσα στη καψα!!! Τελικα μετα απο πολυ ιδρωτα, τσαντιλα και παραπονο που αλλους φοιτητες τους βοηθουσαν οι ειδικευομενοι τους ενω εμενα με απεφευγε ο παπαρας οπως μπορουσε, τελειωσα τις *&(^*μενες τις καρτελες...Ηταν μεσα ιουνιου, παω ολο χαρα στη καθηγητρια να της πω οτι τελειωσα την ερευνα και μου σκαει το μυστικο...''Ξερεις, μου λεει, η ερευνα που εκανες θα πρεπει να δημοσιευτει τον οκτωβρη μαζι με ενα αλλο παιδι που θα κανει κατι παραπλησιο''. ''Εχεις προβλημα να παρεις πτυχιο τον οκτωβρη αντι για τωρα?''...........Ναι, γαμω τη τρελλα μου ειχα προβλημα να παρω πτυχιο τον οκτωβρη για μια κωλοδημοσιευση(τσαντιστηκα πολυ ασχημα)...Ετσι, λοιπον, εκανα μια πτυχιακη που περιειχε δεδομενα βιβλιογραφιας και reviews μεγαλων στατιστικων και φυσικα δεν πηρα το βαθμο που θα επαιρνα ετσι και η εργασια περιειχε την ερευνα που ΕΓΩ εκανα! Ο αλλος βεβαια που θα παρει πτυχιο σε λιγες μερες θα εχει μεσα την ΔΙΚΙΑ μου ερευνα....Σουρεαλιστικο σκηνικο ετσι???

[Medicus Chirurgus]

Καθόλου.

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

[notbad]

Δεν έπρεπε να τα δώσεις. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσες να το αποφύγεις αλλά τόση δουλειά δεν έπρεπε να την παραδώσεις έτσι. Τουλάχιστον να αναφέρεσαι κι εσύ στο άρθρο.

Στην Αγγλία στα PhD όχι μόνο δεν σε πληρώνουν, αλλά πληρώνεις και δίδακτρα. Μάλιστα αν πάτε σε κάποιο site θα δείτε ότι κάθε 2η σειρά λέει 'αν δεν τα έχετε μην έρθετε' δηλαδή πληρώνεις το μισό ποσό στην αρχή και μέχρι το τέλος του πρώτου χρόνου το υπόλοιπο, και αυτό αφορά μόνο τα δίδακτρα και όχι στέγη-τροφή κλπ.

Για υποτροφίες στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά, με πρώτο το ΙΚΥ που όμως έχει κάθε χρόνο συγκεκριμένα θέματα για υποτροφία και δίνει χρήματα όσο είναι τα κατώτερα δίδακτρα ενός αγγλικού πανεπιστημίου. Αλλά για υποτροφίες υπάρχουν πολλά ιδρύματα που δίνουν. Νομίζω υπάρχει μια κεντρική υπηρεσία που έχει όλες τις υποτροφίες μαζεμένες.

[Medicus Chirurgus]

Στην Αγγλία στα PhD όχι μόνο δεν σε πληρώνουν, αλλά πληρώνεις και δίδακτρα. Μάλιστα αν πάτε σε κάποιο site θα δείτε ότι κάθε 2η σειρά λέει 'αν δεν τα έχετε μην έρθετε' δηλαδή πληρώνεις το μισό ποσό στην αρχή και μέχρι το τέλος του πρώτου χρόνου το υπόλοιπο, και αυτό αφορά μόνο τα δίδακτρα και όχι στέγη-τροφή κλπ.

Είναι εικονικά. Σχεδόν όλοι παίρνουν υποτροφία που καλύπτει τα δίδακτρα του PhD και αφήνει και χαρτζιλίκι. Μην ανησυχείς.

[usmeds]

Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στην Αμερική, οπότε μιλούσα με τα δεδομένα Αγγλίας, όπου το PhD ξεκινά ΕΝΩ είσαι ειδικευόμενος και έχεις εμφανίσει σαφή κλίση προς συγκεκριμένο αντικείμενο- και πιο συγκεκριμένα συνήθως στο στάδιο SpR. Για ένα διάστημα ασχολείσαι μόνο με έρευνα (για να μην ξεχνάμε ότι η έρευνα είναι ο σκοπός, όχι αυτοσκοπός η ΔΔ) και παρόλα αυτά θεωρείσαι ειδικευόμενος. Με ένα τέτοιο πρότυπο στο μυαλό ή με αυτό του usmeds, πιστεύω αναδεικνύεται το πασάλειμμα των ΔΔ κατά τη διάρκεια των πολύχρονων αναμονών. Αν το θέσουμε και διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν αναμονές πότε θα το κάνατε το διδακτορικό? Κατά τη διάρκεια ή μετά.

Φαντάσθηκα πως μάλλον το ΗΒ είχες στον νού σου όπου οι ειδικότητες διαρκούν κατά κανόνα 2-3 χρόνια παραπάνω από ότι στις ΗΠΑ. Και ίσως εκεί να γίνονται και τα δύο ταυτόχρονα.

Στην Ελλάδα όμως μια ΔΔ κατά την διάρκεια της ειδίκευσης μου φαίνεται περισσότερο για «πασάλειμμα» παρά για οτιδήποτε άλλο. Στην αναμονή πάλι δεν έχεις το κλινικό υπόβαθρο να πεις πως κάνεις σοβαρή δουλειά. Πάντως από το να κάθεσαι όλα αυτά τα χρόνια ίσως να έχει νόημα να ασχοληθείς με μια «ΔΔ» ελπίζοντας σε κάποια δημοσίευση σε αξιόλογο περιοδικό και στην αυταπάτη πως ίσως να έχεις ελπίδες για πανεπιστημιακή καριέρα, κάποτε, στο μέλλον (χωρίς μέσο; )

Συμπέρασμα: Δύσκολα θα βρεις ΔΔ στην Ελλάδα που μπορεί να σταθεί αντικειμενικά ως PhD στο εξωτερικό.

Τώρα το τι βάζεις στην καρτούλα σου, κανείς δεν θα το ελέγξει...

[notbad]

Στην Ελλάδα όμως μια ΔΔ κατά την διάρκεια της ειδίκευσης μου φαίνεται περισσότερο για «πασάλειμμα» παρά για οτιδήποτε άλλο. Στην αναμονή πάλι δεν έχεις το κλινικό υπόβαθρο να πεις πως κάνεις σοβαρή δουλειά.

Ποιο είναι το κλινικό υπόβαθρο για μια εργασία τύπου 'Extensive co-localization and heteromultimer formation of the vanilloid receptor-like protein TRPV2 and the capsaicin receptor TRPV1 in the adult rat cerebral cortex';

Αλλά και κλινική μελέτη να θέλει να κάνει κάποιος μιλάμε για γιατρούς, όχι για φοιτητές. Και δεν ξέρω από πότε ο μη ειδικευμένος γιατρός είναι λιγότερο γιατρός από τον ειδικευμένο στο να γράφει και να συμπληρώνει πρωτόκολλα σχετικά με το πόσοι ασθενείς με αυξημένη ομοκυστεΐνη θα παρουσιάσουν διαταραχή κάθαρσης κρεατινίνης μέσα στον χρόνο (παρακαλώ το τελευταίο είναι brainstorming μην το δω τίτλο διατριβής! )

Πόσο πασάλειμμα μπορείς να κάνεις εξαρτάται από το τόσο θα σε αφήσει ο υπεύθυνος να το κάνεις. Αλλά συνήθως, συνήθως ΔΕΝ γίνεται. Θέλει και δική σου δουλειά.

Για το PhD συμφωνώ.

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι θέλουν να γίνουν πανεπιστημιακοί και να μπλέξουν με ένα κύκλωμα που μου θυμίζει μαφία, μασωνία, εκκλησία στα ανώτερα κλιμάκιά της κλπ. Μεγαλύτερους αλήτες από μερικούς 'φωτισμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους΄ και μάλιστα γιατρούς (που υποτίθεται έχουν και μια ανθρωπιστική αποστολή) δεν έχω συναντήσει. Τέλος πάντων ο καθένας ότι νομίζει μπορεί να κάνει. Αλλά μόνο με μια διατριβή στην Ελλάδα μόνο ένας γιος γνωστής καθηγήτριας έγινε πανεπιστημιακός. (έλα που δεν καταλάβατε )

[Medicus Chirurgus]

Ποιο είναι το κλινικό υπόβαθρο για μια εργασία τύπου 'Extensive co-localization and heteromultimer formation of the vanilloid receptor-like protein TRPV2 and the capsaicin receptor TRPV1 in the adult rat cerebral cortex';

Δεν υπάρχει κλινικό υπόβαθρο. Την παραπάνω εργασία κατά κανόνα την κάνει βιολόγος έξω, ή γιατρός που έχει extensive εμπειρία (ή Master) πάνω σε εργαστηριακές μεθόδους με ζωικά πρότυπα.

πόσοι ασθενείς με αυξημένη ομοκυστεΐνη θα παρουσιάσουν διαταραχή κάθαρσης κρεατινίνης μέσα στον χρόνο (παρακαλώ το τελευταίο είναι brainstorming μην το δω τίτλο διατριβής!)

http://care.diabetesjournals.org/cgi/conte...ract/24/10/1805

Άργησες...

(έστω και μερικώς)

Για το PhD συμφωνώ.

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι θέλουν να γίνουν πανεπιστημιακοί και να μπλέξουν με ένα κύκλωμα που μου θυμίζει μαφία, μασωνία, εκκλησία στα ανώτερα κλιμάκιά της κλπ. Μεγαλύτερους αλήτες από μερικούς 'φωτισμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους΄ και μάλιστα γιατρούς (που υποτίθεται έχουν και μια ανθρωπιστική αποστολή) δεν έχω συναντήσει. Τέλος πάντων ο καθένας ότι νομίζει μπορεί να κάνει. Αλλά μόνο με μια διατριβή στην Ελλάδα μόνο ένας γιος γνωστής καθηγήτριας έγινε πανεπιστημιακός. (έλα που δεν καταλάβατε )

Ακριβώς! Σωστότατα όλα τα παραπάνω.

[Ptca]

Σίγουρα το part-time διδακτορικό είναι απαράδεκτο να τελειώνει στα 3-3.5 χρόνια όπως στην Ελλάδα .Αν ήταν 5-6 ας ήταν και part time.

*[και επειδή νομίζω οτι κάπου διαβασα 1 παρεξηγημένη ερμηνεία αυτού που πολύ σωστά είπε ο sover.ο Spr που κάνει PhD είναι full-time ερευνητής απλά έχει νούμερο και παίρνει μισθό SPr [και του κόβουν και 1 χρόνο από την κλινική εκπαίδευση]]

Προβλήματα όμως έχει και το σύστημα και στην Βρετανία και λίγα και στις ΗΠΑ.

Στην Βρετανία οι σοβαροί άνθρωποι ήδη βλέπουν οτι το PhD κινδυνεύει να γίνει ‘στολίδι’ στο CV για το number και τίποτε άλλο. Άσχετοι από βασική έρευνα γιατροί μπαίνουν σε εργαστήρια για 3 χρόνια ,χρειάζονται εκπαίδευση και παίρνουν μισθούς ιατρών-όχι ερευνητών- και στο τέλος παίρνουν το νουμεράκι τους και πάνε να κάνουν τους consultants χωρίς να ξαναδούν εργαστήριο στα μάτια τους.

Είναι ώρα να αναγνωριστεί κάτι

Οι βιολόγοι, βιοχημικοί κλπ. είναι καλύτεροι και οπωσδήποτε φτηνότεροι ερευνητές από τους ιατρούς .

Άρα και με τα διδακτορικά της Ελλάδας, που δεν γίνονται σοβαρά, υπάρχει πρόβλημα και με τα διδακτορικά της Βρετανίας που γίνονται σοβαρά αλλά με όχι πάντα με, και συνήθως χωρίς, σοβαρές ερευνητικές φιλοδοξίες υπάρχει πρόβλημα.

Το PhD για εμένα πρέπει να είναι basic science και πρέπει να είναι για τους ιατρούς που έχουν απολύτως αποφασίσει να το γυρίσουν σε βασικοί ερευνητές.

Η σύγχρονη ακαδημαϊκή καριέρα είναι πάνω από 80% έρευνα , η κλινκή πράξη δεν είναι προταιρεότητα.Το ότι εσύ πέρασες 3 χρόνια σφάζοντας ποντίκια δεν βοηθάει το ασθενή στον οποίον καλείσαι να κάνεις πχ. 1 επέμβαση. Βοηθάει βέβαια στην επιστημονική σου κατάρτιση και την ακαδημαϊκή σου ωρίμανση, αλλά για να είναι αυτό cost effective προϋποθέτει ότι συνεχίζεις στην έρευνα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΡ ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ[ΣΕ ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ] στις περισσότερες ειδικότητες [τώρα, στην Παθάν γίνεται]

Τα PhD έπρεπε να είναι 4-5 χρόνια full-time βασική έρευνα όπως στις ΗΠΑ .Και η απουσία του δεν θα έπρεπε να μπλοκάρει την καριέρα εκείνων που θέλουν να γίνουν κλινικοί ακαδημαϊκοί.

Οι κλινικοί ανώτεροι τίτλοι {τύπου αγγλικού MD ή αμερικανικών fellowships} έπρεπε κατά την άποψη μου να μετράνε περισσότερο για τις κλινικές ακαδημαϊκές θέσεις. Προσωπικά, δεν αισθάνομαι άνετα να ξέρω ότι επικεφαλής την χειρουργικής ή της καρδιολογίας ή της γαστρεντερολογίας κ.α. σε 1 Παν.Κλινική είναι ποντικολόγοι που βλέπουν ερασιτεχνικά ασθενείς. Όπως είπα για νεύρο,ή για ενδοκρινό ή για παθάν κ.α.δεν με πειράζει ,αν και θεωρώ ότι πιθανότατα τρώνε τις θέσεις και το funding καλύτερων και φτηνότερων βιολόγων {με την εξαίρεση της παθάν, όπου όντως οι ιατροί πλεονεκτούν σημαντικά}.

To πρόβλημα μου με τις ΗΠΑ είναι διαφορετικό και πολύ λιγότερο σημαντικό αλλά στην ίδια λογική

Δεν είμαι σίγουρος ότι το intercalated degree έχει νόημα πλέον σήμερα δεδομένο ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν ,αν έχουν στόχο να συνεχίσουν και την εργαστηριακή και την κλινική τους ιδιότητα με σοβαρότητα, να πάνε μόνο σε συγκεκριμένες ειδικότητες.

Ε ας δίνανε σε όσους MDs το αποφασίζουν την δυνατότητα να κάνουν 1 πιο σύντομο PhD μετά [3-4χρόνια] ώστε αθροιστικά να είναι το ίδιο [7-8 χρόνια MD+PhD]

Bottom line however, είναι ότι αυτό το οποίο γίνεται σε Ελλάδα και σε μεγάλο βαθμό στην Βρετανία [PhD για το CV] είναι ανόητο και δημιουργεί προβλήματα.

[Medicus Chirurgus]

Οι βιολόγοι, βιοχημικοί κλπ. είναι καλύτεροι και οπωσδήποτε φτηνότεροι ερευνητές από τους ιατρούς .

Σωστότατο!

Το PhD για εμένα πρέπει να είναι basic science και πρέπει να είναι για τους ιατρούς που έχουν απολύτως αποφασίσει να το γυρίσουν σε βασικοί ερευνητές.

Ακριβώς! Αν και σ'αυτό το σημείο πρέπει να πω πως υπάρχει ένα πρόβλημα. Το ελληνικό σύστημα του νόμου 1268/82 (και οι μεταρρυθμίσεις) προϋποθέτουν στην Ελλάδα τη διδακτορική διατριβή (που δεν είναι απαραίτητα PhD!!!) για μια θέση, ακόμα και στις κλινικές ειδικότητες.

Οι Γερμανοί για παράδειγμα, δίνουν παντού Doktorarbeit αλλά ονομάζουν PhD (στην Ιατρική) μόνο αυτά των βασικών επιστημών με οργανωμένα μαθήματα, εργαστήρια, διάρκεια, κλπ.

Τα PhD έπρεπε να είναι 4-5 χρόνια full-time βασική έρευνα όπως στις ΗΠΑ .Και η απουσία του δεν θα έπρεπε να μπλοκάρει την καριέρα εκείνων που θέλουν να γίνουν κλινικοί ακαδημαϊκοί.

Αυτό προϋποθέτει όμως αλλαγή στον πανεπιστημιακό νόμο της Ελλάδας για τους λόγους που έγραψα παραπάνω. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να μη ο νόμος όπως στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να έχουμε την παραγωγικότητα της Γερμανίας (!!) και να μην ονομάζουμε PhD κάθε εργασία του κώλου με ερωτηματολόγια για... σεξουαλική επιθετικότητα!

Οι κλινικοί ανώτεροι τίτλοι {τύπου αγγλικού MD ή αμερικανικών fellowships} έπρεπε κατά την άποψη μου να μετράνε περισσότερο για τις κλινικές ακαδημαϊκές θέσεις. Προσωπικά, δεν αισθάνομαι άνετα να ξέρω ότι επικεφαλής την χειρουργικής ή της καρδιολογίας ή της γαστρεντερολογίας κ.α. σε 1 Παν.Κλινική είναι ποντικολόγοι που βλέπουν ερασιτεχνικά ασθενείς. Όπως είπα για νεύρο,ή για ενδοκρινό ή για παθάν κ.α.δεν με πειράζει ,αν και θεωρώ ότι πιθανότατα τρώνε τις θέσεις και το funding καλύτερων και φτηνότερων βιολόγων {με την εξαίρεση της παθάν, όπου όντως οι ιατροί πλεονεκτούν σημαντικά}.

To πρόβλημα μου με τις ΗΠΑ είναι διαφορετικό και πολύ λιγότερο σημαντικό αλλά στην ίδια λογική

Δεν είμαι σίγουρος ότι το intercalated degree έχει νόημα πλέον σήμερα δεδομένο ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν ,αν έχουν στόχο να συνεχίσουν και την εργαστηριακή και την κλινική τους ιδιότητα με σοβαρότητα, να πάνε μόνο σε συγκεκριμένες ειδικότητες.

Ε ας δίνανε σε όσους MDs το αποφασίζουν την δυνατότητα να κάνουν 1 πιο σύντομο PhD μετά [3-4χρόνια] ώστε αθροιστικά να είναι το ίδιο [7-8 χρόνια MD+PhD]

Bottom line however, είναι ότι αυτό το οποίο γίνεται σε Ελλάδα και σε μεγάλο βαθμό στην Βρετανία [PhD για το CV] είναι ανόητο και δημιουργεί προβλήματα.

Σωστός σωστός σωστός.

Παιδιά το post του Πι-τι-σι-έι είναι κατά τη γνώμη μου η κατακλείδα όλων αυτών που είπαμε ως τώρα. Διαβάστε το!

[CHDOKOS]

Δεν είναι πάντα έτσι όπως στα λέτε... Πηγαίνεται να δείτε με τι κόπο γίνεται μία σωστή διδακτορική διατριβή στα εργαστήρια στις Ιατρικές Σχολές στην Ελλάδα.. Που δεν έχει χρήμα καθόλου... τπτ ουτε επιχορήγηση και μου λέτε για το αν θα είναι επικεφαλής κάποιος ποντικολόγος...

Επίσης να ξερετε ότι οτι και αν είσαι κλινικός, εργαστηριακός πρέπει η διδακτορική σου διατριβή να έχει καλό θέμα και βαρβάτο. Στο Η.Β πληρώνουν καλά γιαυτό εχουν και υποδομή.....

Εμ πως θα γίνει γιατί να ξέρετε στο εξωτερικό ΠΑΝΤΑ πληρώνουν για οτιδήποτε....

[usmeds]

Λαμπρές εξαιρέσεις υπάρχουν παντού και κάποιος που θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά μπορεί μετά από πολύ κόπο να την κάνει και στην Ελλάδα.

Το ερώτημα, όπως είπε και ο ptca, είναι γιατί αυτήν την στιγμή όλοι τρέχουν να κάνουν διδακτορικά χωρίς αντίκρισμα με μοναδικό στόχο να πλουτίσουν το CV τους;

Γιατί θα πρέπει η κλινική ακαδημαϊκή καριέρα στην Ευρώπη να συνοδεύεται από μια έρευνα που την κάνει καλύτερα ένας βιολόγος;