sjjggst

Οκ δεν επιμένω, ο καθένας έχει εξάλλου διαφορετικά κριτήρια όταν επιλέγει τους ανθρώπους που θα δουλέψουν στην ομάδα του.

Ισχύει πως δεν αναγράφεται πλέον η ακριβής αιτιολογία απαλλαγής από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις. Επίσης όμως ισχύει πως στον ιδιωτικό τομέα ο 65χρονος κλινικάρχης δεν θα ενθουσιαστεί όταν το διαβάσει και πολύ πιθανόν να επιμείνει να μάθει το λόγο πριν αποφασίσει αν θα σε προσλάβει. Ισως παρανομο αλλα οπωσδηποτε λογικό, το ίδιο θα έκανες κι εσύ στη θέση του.

Εντάξει, οι Έλληνες μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να λειτουργούμε με πολύ συγκεκριμένους κανόνες σε αυτό το θεμα που δεν ισχύουν σε άλλες χώρες, πχ, με το λεγόμενο τρελόχαρτο από το στρατό οι άρρενες δεν μπορούσαν να διεκδικήσουν θέση στο δημόσιο, χρειάζεται εκ νέου ψυχιατρική εκτίμηση για να διοριστείς σε οποιαδήποτε βαθμίδα ως υγειονομικός ή εκπαιδευτικός κλπ. Όσο να είναι έχει δημιουργηθεί φοβερό ταμπού γύρω από αυτές τις παθήσεις.

Γούστα είναι αυτά. Προσωπικά όταν αναγκάζομαι να συναντήσω ασθενή ο οποίος στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα το παθολογικό ή κάτι για να διερεύνησω ή να θεραπεύσω, αλλά επί 45 λεπτά μου περιγράφει τα ψυχοσωματικά του συμπτώματα, μου έρχεται να πηδηξω από το παράθυρο. Ευτυχως οι Σουηδοι το παίρνουν κάπως καλύτερα όταν τους στέλνεις στον ψυχολόγο ή στον ψυχίατρο, οι Έλληνες πείθονται δυσκολότερα.

Εγώ τυχαίνει να έχω καθημερινή επαφή και με τις δύο ειδικότητες, σε περιστατικά που απαιτείται η συνεργασία διαφόρων ειδικότητες. Και στο δικό μου το μυαλό πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές ειδικότητες. Η νεύρο είναι κλασική κλινική ειδικότητα όπως πχ η ενδοκρινολογια. Η ψυχ είναι κάτι τελείως διαφορετικό κσι δεν μοιάζει με καμιά άλλη ιατρική ειδικότητα. Προσωπικά ψηφίζω νευρολογία και με τα δύο χέρια.

Αυτό ακριβώς ισχύει και στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα με τον τερατωδη ιδιωτικό τομέα υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη για το τί κάνει και ποιον βλέπει η κάθε ειδικότητα.

Όπως τα γράφεις είναι, εμείς κάναμε τότε ένα 6μηνο Νευροχειρουργική και ένα 6μηνο Πλαστική Χειρουργική, στη θεωρία. Τώρα όμως έχει αλλάξει η διάταξη (επιτέλους) κι έχει μπει ένα 6μηνο Παιδο-Ωρλ που είναι σημαντικό κομμάτι και δεν πρέπει να χαθεί για κανένα λόγο (προσωπική μου άποψη). Ειδικά στην Αθήνα όπου όποιος κάνει ειδικότητα σε νοσοκομείο Ενηλίκων και δεν έχει τύχει να περάσει καθόλου από κάποιο Παίδων έχει φοβερό πρόβλημα στη συνέχεια με τα παιδιατρικά περιστατικά της ειδικότητάς του σαν ειδικός. Προφανώς και στις άλλες ειδικότητες υπάρχουν σημαντικά 6μηνα που πρέπει να γίνουν κανον

Να συμπληρώσω επίσης εδώ κάτι άλλο σημαντικό που μόλις θυμήθηκα. Στο έγγραφο με το "επίσημο αίτημα" ανέφερε αναλυτικά, σχολαστικά και διεξοδικά το σε ποια Κλινική θα κάνει εφημερίες ο ειδικευόμενος κατά τη διάρκεια της 6μηνης άσκησης και το ποιος θα τον πληρώνει σε αυτό το 6μηνο. Τα παραπάνω με κάνουν να πιστεύω πως τα έγγραφα αυτά οι δυο Κλινικές (μητρική Κλινική και Κλινική 6μηνης φιλοξενίας) τα κατέθεταν επίσης στις Διοικήσεις των νοσοκομείων προς έγκριση. Θα ήταν εντελώς άτοπο να μετακινηθείς ως ειδικευόμενος ιατρός για 6 μήνες σε άλλη Κλινική / άλλο Νοσοκομείο, να δουλεύεις και να εφημερ

Προσωπικά έκανα τα δύο υποχρεωτικά εκ του τότε νόμου 6μηνα rotations της δικής μου ειδικότητας πριν 7-8 χρόνια, οπότε τα δικά μου νέα δεν είναι πολύ φρέσκα, αλλά μπορεί να ισχύουν ακόμα. Τότε λοιπόν τα rotations εκπληρώνονταν κατόπιν συμφωνίας των Διευθυντών των Κλινικών και μάλιστα μεταξύ διαφορετικών νοσοκομείων, σε περίπτωση που το νοσοκομείο στο οποίο υπηρετούσες δεν διέθετε την αντίστοιχη ειδικότητα. Για το τυπικό του πράγματος, η Κλινική έστελνε ένα επίσημο έγγραφο στην άλλη Κλινική που έλεγε περίπου "Παρακαλούμε να δεχτείτε τον ειδικευόμενό μας ΧΥ για την εξάμηνη άσκηση στην .... τ

Κατά τα άλλα, όταν κάποιες μέρες "λείπουν" από το πρόγραμμα πολλές εφημερίες ειδικών και δεν υπάρχει άλλη λύση ενδέχεται να αποφασίσει η Διοίκηση να εφημερευσει Τομέας, παθολογικός και χειρουργικός, και οι εφημερεύοντες να αντιμετωπίζουν ΟΛΑ τα περιστατικά του Τομέα ανεξαρτήτως ειδικότητας. Δραματική λύση αλλά συμβαίνει. Σε ειδικότητες που καλυπτονται δύσκολα από τον Τομέα και υπάρχει περίπτωση πολύς κόσμος να πάει φυλακή, πχ Παιδιατρική, συνήθως κάποιος ειδικός είναι ατυπα stand by τηλεφωνικά για βοήθεια και οδηγίες, αλλά το όνομά του δεν εμφανίζεται στο πρόγραμμα. Ανωμαλία, αλλά επίσης συμβα

Κάθε Κλινική στέλνει με υπογραφή του Διευθυντή της το μηνιαίο πρόγραμμα εφημεριών που θεωρείται "ασφαλές", ότι κι αν σημαίνει αυτό. Ο Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας και εν συνεχεία ο Διοικητής του Ιδρύματος εγκρίνουν ο καθένας τους ενυπόγραφα πως όντως το πρόγραμμα είναι επαρκές, ασφαλές και όχι υπερβολικό και το προωθούν στην ΥΠΕ. Σε αντίθετη περίπτωση το ξαναστέλνουν πίσω στην κλινική για διορθώσεις και εκ νέου κατάθεση προς έγκριση. Πρόσθετες παρεμβάσεις από τους ιατρούς ειδικευόμενοι ή ειδικούς σε προγράμματα που έχουν κατατεθεί και εγκριθεί ως ασφαλή δεν μπορούν να γίνουν και δεν έχουν και

Εντελώς συμπτωματικά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο που δουλεύω (ένα από τα 7 Πανεπιστημιακά που υπάρχουν συνολικά στη χώρα) ξεκίνησε πριν λίγες μέρες ειδικότητα Γαστρεντερολογίας κάποιο πατριωτάκι από τα Γιάννενα που τελείωσε τη σχολή στο ΑΠΘ. Έκανε Σουηδικά στην Ελλάδα τα δυο τελευταία χρόνια, ίσως σε σχετικά χαλαρό ρυθμό, έφτασε σε επίπεδο C1, ήλθε πριν λίγους μήνες για interview και τώρα ξεκινάει ή μάλλον ξεκίνησε 1η Σεπτεμβρίου. Να σημειωθεί πως οι εξετάσεις για το πτυχίο TISUS που είναι αντίστοιχο ή και ίσως πιο αξιόπιστο και χρήσιμο από το C1, μπορούν να δοθούν πλέον και στην Αθήνα

Δεν μπαίνω στον κόπο να ρωτήσω για ποιο λόγο θέλεις να κάνεις την παραπάνω διαδρομή. Εδώ είναι όσα γνωρίζει επί του θέματος το ΚΕ.Σ.Υ: file:///C:/Users/user/Downloads/%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%A5%CE%9A%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A5.Y.%20%CE%95%CE%99%CE%94%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%A9%CE%9D.pdf Κι εδώ όσα γνωρίζει αυτή τη στιγμή το GMC πως θα ισχύουν για τους γιατρούς που κινούνται από και προς το Ηνωμένο Βασίλειο από 1η Ιανουαρίου 2021: https://www.gmc-uk.org/news/news-archive/brexit---information-for-doctors

Αυτό που έκαναν οι κοπέλες ήθελε πραγματικά πολλά κιλά "καρύδια" που δυστυχώς σπανίζουν στις μέρες μας διεθνώς.

Δυστυχώς τέλεια κατάσταση δεν υπάρχει πουθενά. Όλα τα νοσοκομεία έχουν τα σύν και τα πλην τους. Η επιλογή εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το τι επιδιώκει κανείς να κάνει μετά την ειδικότητα. Στα δύο πανεπιστημιακά συναντά κανείς ολόκληρη τη γκάμα της ΩΡΛ ειδικότητας και βλέπει ακόμα και τα πιο δύσκολα περιστατικά που μπορεί να τύχουν, περιστατικά που οι υπολοποι συναδελφοι δεν θα συναντήσουν ίσως και ποτέ κατα τη διάρκεια της ιατρικής τους καριέρας. Επίσης, τα ακαδημαικά ερεθίσματα που θα πάρει κάποιος είναι ιδιαίτερα σημαντικά, με την εννοια πως αυτές οι κλινικές ειναι ιδιαίτερα δραστήριες