[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] VISITOR Q

[ho·mun·cu·li]

Πλοκη:A father, who is a failed former television reporter tries to mount a documentary about violence and sex among youths. He proceeds to have sex with his daughter who is now a prostitute and films his son being humiliated and hit by classmates. "Q", a perfect stranger somehow gets involved and enter the bizzare family who's son beats his mom, who in turn is also a prostitute and a heroin addict...

Σκηνοθετης: Takashi Miike

Aπο που ν αρχισει κανεις για να μιλησει για αυτην την ταινια? Η πλοκη ξετιλιγεται θετοντας στον θεατη 3 ερωτησεις:

1) Εχεις κανει ποτε σεξ με τον πατερα σου?

2) Εχεις χτυπησει ποτε τη μητερα σου?

3) Σ εχουν χτυπησει ποτε στο κεφαλι?

Η συμαβατικη καθημερινοτητα θα απαντουσε σε ολα "οχι", αλλα στον ανεστραμμενο κοσμο του Μιικε η απαντηση ειναι "ναι". Μεσα απο τις τρεις αυτες σκηνες μας παρουσιαζονται οι βασικοι ηρωες, πρωταγωνιστες της ταινιας, ολοι μελη μιας οικογενειας πλην του αγνωστου, λακωνικου επισκεπτη Q. Η φθορα της οικογενειας δεν θα μπορουσε να παρασταθει πιο παιχνιδιαρικα κ πρωτοτυπα. Αντι του κλασσικου "πατερα που βιαζει την ανηλικη κορη", ειναι η κορη εκεινη που διεγειρει κ προσκαλει τον πατερα σεξουαλικα. Αντι "για τη μητερα που κακοποιει τον εφηβο γιο, με αποτελεσμα την καταληξη του στα ναρκωτικα", ειναι ο γιος εκεινος που κακοποιει βαναυσα τη μητερα κ την οδηγει στην πορνεια κ τα ναρκωτικα. Παραλληλα ο σκηνοθετης δειχνει με αναιδεια τη γλωσσα του σε ολους εκεινους που θα εκαναν τα παντα για λιγη δημοσιοτητα. Στο βωμο της τηλεθεασης θυσιαζονται συνειδησεις, συναισθηματα, η αξιοπρεπεια. Ολα μαζι πεταμενα στο πολυμιξερ με λιγη δοση χιουμορ κ αρκετη δοση σοκαριστικων σκηνων.

Ο Q ειναι ο καταλυτης της ιστοριας αφου η αφιξη του οχι μονο δεν διαλυει την οικογενεια, οπως υποστηριζει ο γιος, αλλα αντιθετα τη φερνει πιο κοντα. Οι γονεις ξαναγινονται γονεις κ υπερασπιζονται τον γιο τους προχωρωντας σ ενα αγριο εγκλημα που πολυ θελουμε να δουμε, η ασωτη κορη επιστρεφει κ ο γιος αλλαζει συμπεριφορα κ γινεται ενα φυσιολογικο παιδι. Ολο το χαος κ η αναρχια καταληγουν στην τελικη ποιητικη σκηνη, απο τις ομορφοτερες στην ιστορια του σινεμα.

Οι ταινιες του Μιικε ειναι χοντροκομμενες. Προκαλουν, αγγιζουν τον ερωτικο σαδομαζοχισμο. Ομως φτανουν να διεγειρουν τον θεατη, να τον κανουν να επαναστατει, να τον βαζουν μεσα στο πνευμα της ταινιας, να τον κανουν να πιστευει πως ολα αυτα ειναι αληθεια οσο εξωφρενικα και αν φαινονται-δεν ειναι τυχαιο πως το μικροφωνο "κατα λαθος" φαινεται δυο τρεις φορες. Η Shingicu Uchida (μητερα) επιλεχθηκε απο τον σκηνοθετη γιατι ειχε γεννησει προσφατα κ θα μπορουσε να lactate (δεν ξερω πως να το αποδωσω στα ελληνικα, "γαλατορροει" ισως)...Ισως καποιοι πουν οτι το ολο στορυ το χουμε ξαναδει (βλ. "Θεωρημα" του Παζολινι), αλλα αφενος δεν υπαρχει παρθενογεννεση στην τεχνη κ αφετερου η ολη αισθητικη ειναι εντελως διαφορετικη.

Δεν θα θελα να προδωσω τα μικρα, διεστραμμενα μυστικα της ταινιας, αξιζει παντως να τη δει καποιος υπο το πρισμα της διαβρωσης του θεσμου κ της ουσιας της οικογενειας με τη ματια ενος Γιαπωνεζου καλλιτεχνη!

[Clemence]

Ακούγεται πιο διεστραμμένο και από το ''La pianiste'' του Haneke ... ενδιαφέρον

[ho·mun·cu·li]

Καμια μα καμια σχεση

Ισως μονο με τα "Itchy the killer", "Audible" του ιδιου σκηνοθετη θα μπορουσε καποιος να το συγκρινει! Παρτο να το δεις αν σ αρεσουν ταινιες τετοιου ειδους-θα το κατευχαριστηθεις! Παρε μαζι κ καμια/κανεναν σιχασιαρη φιλο! Θα γελασεις πολυ! Περιμενω εντυπωσεις!

[Remy Fincher]

"Audible" ή "Audition";

[ho·mun·cu·li]

Audition