Jump to content

[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Silver City


Recommended Posts

"Silver City" emstar emstar emstar,5

Του Τζων Σέιλς

Με τους Κρις Κούπερ, Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Ντάνυ Ο' Μπράιεν, Κρις Κριστόφερσον, Θόρα Μπερτς, Τιμ Ροθ, Μιγκέλ Φερρέρ κ.α.

Όταν γυρίζοντας ένα σποτ στη λίμνη ανακαλύπτει ένα πτώμα μπροστά στην κάμερα, ο αφελής στα όρια της ηλιθιότητας υποψήφιος Κυβερνήτης Ντικ Πίλατζερ (Κούπερ) και ο πανούργος βοηθός του (Ντρέιφους) θα αναθέσουν σε εναν ιδιωτικό νετέκτιβ (Ο' Μπράιεν) να ανακαλύψει πιθανή σκευωρία. Η έρευνα όμως θα γυρίσει εναντίον εκείνου, αλλά και ενός "βρώμικου" μεγιστάνα, του Γουες Μπεντήν (Κριστόφερσον).

Ψάχνοντας για all-things-Sayles στο Άμαζον, βρήκα σε μια κριτική μια φράση που χαρακτηρίζει απόλυτα τον Σέιλς. Είναι, λέει, χαμαιλέων γιατί μπορεί να αλλάζει ύφος και είδος με θαυμαστή ευκολία. Από το νοσταλγικό ντεμπούτο του ("Return Of The Secaucus 7"), το σοσιαλιστικό γουέστερν "Matewan", το λυτρωτικό "Ψάρι του Πάθους", το υπαρξιακό δράμα "Limbo", το μυστηριώδες "Μοναχικό Αστέρι" και τόσα άλλα μέχρι το περσινό "Silver City", καμιά μα καμιά ταινια του δε μοιάζει με την άλλη, τουλάχιστον όσον αφορά την πλοκή. Γιατί όπως κάθε γνήσιος auteur, ο Σέιλς ξέρει να βάζει τη σφραγίδα του.

Πολιτικό θρίλερ με δόσεις σάτιρας και οικολογικού προβληματισμού, εν μέρει κατηγορητήριο στον τωρινό πλανητάρχη, αφού ο χαρακτήρας του Κούπερ, κραυγαλέο φερέφωνο και ανίκανος να σχηματίσει από μόνος του μια λογική πρόταση, θυμίζει σε πολλά τον (υ)ιό Μπους. Ευσταθεί βέβαια και ως αλληγορία: τα κρίματά μας, πολιτικά και μη, θα βγουν κάποια στιγμή στην επιφάνεια, ανελέητα και χωρίς προειδοποίηση.

Οι ταινίες του Σέιλς δεν κορυφώνονται ποτέ, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το αμερικάνικο σινεμά μας έχει συνηθίσει. Αυτό είναι αρετή και κατάρα ταυτόχρονα: από τη μια ανοίγει το δρόμο για έναν απέριττο και βαθιά ανθρώπινο ρεαλισμό, από την άλλη η έλλειψη ενός συναισθηματικού κρεσέντου κάνει το θεατή να νιώθει ότι η ταινία είναι ημιτελής. Σ' αυτό συμβάλλει και η προσπάθεια του Σέιλς να συμπυκνώσει πολλές ιδέες μαζί, οι οποίες τελικά καταλήγουν στην πλειονότητά τους ανεκμετάλλευτες. Σπανίως βλέπουμε "στρωτή" από αυτήν την άποψη ταινία του Σέιλς (όπως π.χ. τα "Matewan", "Men With Guns") και το "Silver City" δεν είναι μια από αυτές.

Κοφτεροί διάλογοι, ίντριγκα, χιούμορ, οικολογική συνείδηση και ικανοποιητικές ερμηνείες σε ένα επίκαιρο, άκρατα πολιτικό και ξεκάθαρο ως προς την τοποθέτησή του φιλμ, το οποίο δυστυχώς απέχει από το να είναι από τα καλύτερα του κατά γενική ομολογία σημαντικότερου εκπροσώπου του indie cinema.

Κυκλοφορεί με τον απαράδεκτο ελληνικό τίτλο: "Ψηφίστε Πίλαγκερ Δαγκωτό".

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.