Jump to content

[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Λέμονι Σνίκετ


Recommended Posts

"A Series Of Unfortunate Events" emstar emstar emstar emstar

Του Μπραντ Σίλμπερλινγκ

Με τους Τζιμ Κάρεϋ, Έμιλυ Μπράουνινγκ, Λίαμ Άικεν, Κάρα Χόφμαν, Μέρυλ Στριπ, Τίμοθυ Σπολ, Λούις Γκάσμαν, Σέντρικ Δι Εντερτέινερ και ο Τζουντ Λο.

Μετά το θάνατο των γονιών τους σε μια μυστηριώδη πυρκαγιά, τα αδέλφια Μποντλέρ, η εφευρετική Βάιολετ, ο βιβλιοφάγος Κλάους και η μικρή Σάνυ, βρίσκονται στο έλεος του Κόμη Όλαφ, ενός αδίστακτου (και ατάλαντου) ηθοποιού-θείου που αποβλέπει στο να τους "κληρονομήσει", αλλά και στους υπόλοιπους ανεκδιήγητους συγγενείς που αναλαμβάνουν την κηδεμονία τους...

Από τους ευφυέστατους τίτλους, θα ακούσετε τη φωνή του αφηγητή Τζουντ Λο να σας προειδοποιεί¨η ταινία που θα ακολουθήσει, δε θα είναι το τυπικό σας παιδικό feature. Θα σας προετοιμάσει για ένα θέαμα ασυνήθιστα σκοτεινό για το είδος του και γι' αυτό πρωτότυπο και εξαιρετικά ελκυστικό.

Βασισμένο σε μια σειρά παιδικών/εφηβικών βιβλίων που έγιναν μπεστ σέλερ στην Αμερική, αλλά και σε όλο τον κόσμο η ταινία είναι ένα πανέμορφο γοτθικό παραμύθι, ενίοτε τρομακτικό και αρκετά βίαιο, αλλά όχι αποκρουστικό και ακατάλληλο για μικρές ηλικίες. Μην έχοντας διαβάσει τη σειρά, δεν μπορώ να σας πω κατά πόσο μένει πιστή ή όχι στο πρωτότυπο, αλλά από καλλιτεχνικής πλευράς η ταινία είναι άρτια με Α, οπλισμένη με φωτογραφία που κόβει την ανάσα, μακιγιάζ και κουστούμια που δικαίως βραβεύτηκαν με Όσκαρ, μουσική του πάντοτε λυρικού Τόμας Νιούμαν και έναν ταλαντούχο αν μη τι άλλο "μίμο" στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Κάρεϋ, βεβαίως, προσπαθεί να κάνει την ταινία one man show και η παραγωγή σίγουρα προώθησε την ταινία σ'αυτήν την κατεύθυνση, αλλά οι μικροί πρωταγωνιστές της είναι αυτοί που εντυπωσιάζουν με την ερμηνευτική τους ωριμότητα. Σε δεύτερους ρόλους θα βρείτε έξοχους καρατερίστες (Γκάσμαν, Σπολ, Κόνραν) και σπουδαίους ηθοποιούς που εδώ φαίνεται να το καταδιασκεδάζουν (Στριπ, Χόφμαν).

Πρέπει να προσθέσω, ότι είναι από τις λίγες παιδικές ταινίες εκεί έξω που πραγματικά έχουν κάτι διαφορετικό να πουν πέρα από τα συνήθη "φιλία, αγάπη, οικογένεια, μπλα, μπλα, μπλα..."¨θαρρείς ο Σνίκετ (κατά κόσμον Ντάνιελ Χάντλερ)

είδε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και για αυτό έπλασε έναν κόσμο σκληρό και αφιλόξενο, με ενήλικες που κυμαίνονται από αφελείς έως μισότρελοι και παρανοϊκοί, που πάνω από όλα δε δίνουν ποτέ σημασία στα λεγόμενα και τις σκέψεις των παιδιών (εξαιρετικό σημείο ταύτισης του μικρού θεατή με τους ήρωες). Στο τέλος επέρχεται ο θρίαμβος, αλλά χωρίς μαγικό ραβδί ή υπερδυνάμεις, αλλά με εξυπνάδα, θάρρος και αυταπάρνηση. Κουράγιο, εστω και αν το σερί των "ατυχών γεγονότων" συνεχίζεται...

Παρά την αφέλεια του φινάλε και το δανεισμό-ενίοτε- από το μελαγχολικό κόσμο του Τιμ Μπάρτον, το "Μια Σειρά Από Ατυχή Γεγονότα" έχει περισσότερη ομορφιά, ευφυία και βάθος από οποιοδήποτε "Χάρυ Πότερ". Bring on the sequel!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 4 weeks later...

Για να ειμαι ειλικρινης,δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα...Ειχε μια εφευρετικοτητα η πλοκη,δε λεω,αλλα κατα τ'αλλα παρα ηταν παραμυθακι.Πολυ απλο τελος,και σιγουρα οχι αυτο που λεμε ανατρεπτικο.Α,για να ειμαστε ακριβεις...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τελος.Εννοω για την λυση του μυστηριου.Σε ολο το εργο,πλεκεται,πλεκεται,πλεκεται μια δομη,πολυ μυστηριωδης και περιμενει και ο θεατης να δει καμμια τρομερη δολοπλοκια και εν τελει ειναι απλο μεχρι ξενερωσιας.Και βασικα δεν καταλαβαινεις και τον λογο.Διοτι ειναι αυτο που σου λεει απ'την αρχη,δηλαδη ο Ολαφ θελει να παρει την περιουσια και τιποτα αλλο.That's it!!!Δεν υπαρχει κατι αλλο,δεν εχει καποια εκπληξη.Οσο για τα εφφε και τον τροπο σκεψεως των παιδιων,μου θυμησε λιγο Χαρυ ποττερ...Βολντεμορ ο Κομης Ολαφ,και Ρον,Ερμιονη και Χαρυ τα τρια παιδια.Και οσο το σκεπτομαι τοσο πειθομαι για αυτο τον παραλληλισμο,αφου και στα δυο εργα η λυσεις ερχονται κατα 'παραμυθενιο'τροπο!!!Βεβαιως,κατι που αλλαζει ειναι η αισθητικη.Ο λεμονης ειναι πιο σκοτεινος,αλλα οχι και γκοθικ,μη το σκοτωσουμε τελειως.

Κατα προσωπικη μου αποψη ολες οι ερμηνειες ηταν καλες,χωρις κατι που να ξεχωριζει δραματικα ομως.Αυτο που ξεχωριζε κατα την αποψη μου ηταν τα σκηνικα και τα κοστουμια(αφου δεν υπηρχε πλοκη,εβαλαν αρκετα απο αυτα για να ικανοποιησουν τα ματια του θεατη) και η μουσικη εν τελει που ηταν καλοδιαλεγμενη.

Περιμενα κατι πιο ενθουσιαστικο,αλλα κατα τ'αλλα ηταν γλυκουλι.

3,5/5

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ειλικρινά δεν ξέρω πότε βγήκε στους κινηματογράφους αλλά έτυχε να το δω το Πάσχα μέσα στο αεροπλάνο των Ολυμπιακών Αερογραμμών για New York.Αν εξαιρέσεις ότι το έπαιξαν γύρω στις 4 φορές(μέχρι αηδίας) μπορώ να πώ ότι με βοήθησε πολυ στο να κοιμηθώ emnystaemsleep1 και να μην καταλάβω τίποτα. Ομολογώ πως μην έχοντας διαβάσει το story και το cast δυσκολεύτηκα να καταλάβω ότι έπαιζε ο Jim Carrey έτσι που τον είχαν βάψει,ας είναι κάλα η χαρακτηριστική του φωνούλα.Παράξενη ταινία με μια δόση μαυρίλας που προσωπικά δεν μου φτιάχνει τη διάθεση. Anyway περι ορέξεως ουδής λόγος!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.