[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ (Closer)

[bromptonista]

Η υπόθεση της ταινίας (που βασίζεται σε ένα θεατρικό έργο του Πάτρικ Μπάρμπερ που δεν είχαμε την τύχη να δούμε δυστυχώς), όχι και τόσο απλή.

Ο 32χρονος Νταν (Jude Law), άσημος δημοσιογράφος, αν και συζεί με την 25χρονη 'Αλις (Natalie Portman), πρώην στριπτιζέζ, πολιορκεί ερωτικά την 'Αννα (Julia Roberts), μια 38χρονη φωτογράφο, η οποία είναι παντρεμένη με τον συνομήλικό της Λάρι (Clive Owen), έναν γιατρό με macho αντιλήψεις για το γυναικείο φύλο και καθόλου αδιάφορο ως προς τα κάλλη της 'Αλις. (Αθηνόραμα)

Η ταινία είναι ένα ΕΠΟΣ. Ο σκηνοθέτης, μέσα στη λίγη ώρα που κρατά, συμπυκνώνει τα 4 χρόνια σχέσης των 4 χαρακτήρων και συγγράφει μια ανεπανάληπτη πραγματεία για τις ερωτικές σχέσεις. Φυσιολογικά θα αρκούσε να σας πω ότι ΠΡΕΠΕΙ να πάτε να τη δείτε γιατί ο ένας χαρακτήρας είναι γιατρός (δυστυχώς δερματολόγος), τον παίζει ο "Βασιλιάς Αρθούρος" Clive Owen και χαράζει πρότυπα για το επάγγελμα.

Όμως ΟΧΙ. Πρέπει να δείτε την ταινία για ένα σωρό λόγους παραπάνω. Για τη Νάταλι, το κοριτσάκι από το Λεόν που μεγάλωσε και έγινε αντικείμενο του πόθου. Για τις πρόστυχες και ρεαλιστικές ερωτικές συνομιλίες που θυμίζουν (εκτός από λιμάνι) ταινίες όπως το Crash. Για τα ηθικά (!!!) διδάγματα, τη διαρκή επιβεβαίωση της λαϊκής σοφίας που αμείλικτη ρίχνει τη σκιά της πάνω στην ταινία:

1) Αν είσαι ο Jude Law, όλες σου κάθονται μετά το πρώτο βλέμμα

2) Αν είσαι γιατρός, πάλι όλες σου κάθονται, απλά χρειάζεται λίγη προσπάθεια παραπάνω

3) Όλες οι γυναίκες είναι πουτ*ΤΟΥΤ!*

4) Ό,τι και να γίνει, στο τέλος ο γιατρός θα βρεθεί στο κρεβάτι και αντί να σπρώχνει θα διαβάζει

5) Άμα είσαι κερατάς (και δε σ' έχουν πάρει τηλέφωνο), βγάλε το σκασμό ρε παιδί μου και απόλαυσε αυτό που έχεις...

Κατακλείδα: είναι τα πιο ευχάριστα 102' που μπορείτε να περάσετε σε αίθουσα κινηματογράφου αυτήν την περίοδο.

empopcorn empopcorn /5, γιατί είναι ίσως η καλύτερη που έχω δει φέτος, κι έχω δει πολλές...

[karpa]

Βρε Σαράντο μου, είδα την ταινία στο Ster, η αιθουσούλα μικρή ήταν, λίγο κόσμο είχε, γίναμε όλη μια παρέα. Το γέλιο που ρίξαμε σε αυτό το έργο, δεν το είχαμε ρίξει ούτε στην καλύτερη κωμωδία. Δεν υπήρχε άνθρωπος μέσα στον κιν/φο που να του άρεσε η ταινία. Και κρίμα που έπαιζε κι η Roberts που είναι η αδυναμία μου και καλή ηθοποιός...

Υπήρχαν σκηνές, στις οποίες υποτίθεται ότι έπρεπε να κορυφωθεί το συναίσθημα (πχ. εκεί που ρώταγε ο γιατρός τι κάνει με τον άλλον στο σεξ, τον αποτυχημένο τον Τζουντ Λο) και ρίξαμε τόσο γέλιο, απο το γυμνάσιο είχαμε να γελάσουμε τόσο!

Ακόμα κι αν η σκηνή έπρεπε να σε κάνει να γελάσεις, ούτε καν αυτό δεν ήταν καθαρό.

Δε ξέρω, ή η ταινια ήταν φόλα ή εγώ δεν είμαι σε θέση να καταλάβω τα υψηλά νοήματα

[bromptonista]

Σ' εμάς ήταν σχεδόν γεμάτη η αίθουσα στο Village. Η ταινία ήταν δραματική κωμωδία - δεν μπορείς να τη δεις αλλιώς! Και μόνο το τσατ Νταν-Λάρι και μετά η προσέγγιση Λάρι-Άννας στο ενυδρείο ήταν όλα τα λεφτά!

Η ταινία πάντως έχει διχάσει το κοινό. Μόνο στο Αθηνόραμα να δεις τις κριτικές, οι μισοί την αποθεώνουν και οι άλλοι μισοί τη θάβουν. Ξέρουμε όμως όλοι ότι αυτοί που τη θάβουν είναι για να πουν "εγώ μωράκι μου δεν είμαι έτσι, εγώ σ' αγαπάω..."

[Vanos]

Αρκετά καλές ερμηνείες και καλή σκηνοθεσία, ωστόσο σεναριακά είναι από τις χειρότερες ταινίες που είδα φέτος...

[karpa]

Ξέρουμε όμως όλοι ότι αυτοί που τη θάβουν είναι για να πουν "εγώ μωράκι μου δεν είμαι έτσι, εγώ σ' αγαπάω..."

←

Ααααααα, εγώ και τη θάβω και είμαι κι έτσι!!

[Ήρα]

άλλο αγάπη , άλλο έρωτας , ξεκινάς με τον έρωτα ,μακάρι στην πορεία να ντυθεί με αγάπη , αν όχι σήκω φύγε ,ατιμία να μένεις επειδή νίωθεις ότι δε μπορεί ο άλλος να ζήσει χωρίς εσένα , τον υποτιμάς , υποτιμάς ότι σε τράβηξε αρχικά κοντά του , τα πρώτα βλέμματα , ατιμία απέναντι σε σένα ,ατιμία απέναντι στην ίδια την αγάπη

έρωτας , σπίθα που αρκεί για να πάρει φωτιά ό,τι νόμιζες πως σε έδενε με μια αυταπάτη, έρχεται και τινάζει στον αερα όλα σου τα πρέπει ,

λεει η προδομένη Ναταλι κάποια στιγμή ότι υπάρχει ένα σημειο στο οποιο λες ή αντιστέκομαι ή παραδίνομαι ,ειλικρινά αν όμως φτασεις σε αυτό το σημείο με 'εναν τρίτο μήπως ήδη έχει χαθει η μαγεία για τον συντροφό σου , μήπως δεν έχει τόσο σημασία η απάντηση αν θα είναι ναι ή όχι ?...

ανατρίχιασα από τον τρόπο που ξέρει να χειρίζεται ένας άνδρας κάποιον άλλον άνδρα , ξέρει πως να του διαλύσει τις αυταπάτες του , κατά περίεργο τρόπο φαίνεται πως για τους ανδρες το σεξ ειναι λάφυρο μια αγκαλια που δίνεις σε κάποιον καπηλεύεται και χρησιμοποιείται και με έναν ιδιαίτερο τρόπο νιώθεις ότι αν αυτη την αγκαλια την εκμηστηρευτεις , αυτος που αγαπάς θα νίωσει προδομένος ...κάτι που για σένα είναι οικειότητα και ενδιαφέρον μεταφράζεται από τον πρώην νίκη και τρόπος να έχει μόνο δικό του ένα κομμάτι σου και απο τον συντροφό σου αυτό είναι που τον τρελαινει , τι κι αν δε χαθηκε τίποτε από την μαγεια του έρωτα , πάραξενοι άνδρες ...κρίνουν τα συναισθήματα σε έναν αγώνα μεταξύ τους , πιθανόν δείγμα και αυτο του ποιος είναι δυνατότερος..., όπως σε για αγέλη λιονταριων...

και εκεί που όλα δείχνουν να έχουν φτιάξει ,μια στιγμή αρκεί για να ξαναχαθει ό έρωτας ...αν υπήρξε βέβαια μετά ξανά... δύσκολη κατάκτηση ξανά η εμπιστοσύνη όταν χαθεί ...

άλλο αγάπη , άλλο έρωτας , άλλο πόθος , άλλο εξάρτηση αρρωστημένη ...απο τα πιο μεγαλα κατορθώματα είναι να καταφέρεις να τα διακρίνεις ...

με άγγιξε πολύ μια φράση που λεει ο νέος σύντροφος για τον πρώην στην Ρομπερτς -δεν αντέχεις να τον κάνεις να σε μισήσει ...γιατι να τελείωσει με μίσος κατι?γιατι πρέπει για να ξεπεράσεις κάτι που έζησες να το κατακρεουργήσεις με αισθήματα απέχθειας?βέβαια ο καθένας υποτίθεται ότι είναι σίγουρος για αυτά που νιώθει και δεν κρύβεται πάνω από όλα από τον εαυτό του ..

τι είναι αυτό που το λένε αγάπη?πριν μέρες ένας ευαίσθητος φίλος μου , από αυτούς που στα μάτια των macho ανδρών θα φάνταζε περίεργος , ίσως και γκευ , μου έλεγε ότι αυτο που τον θλίβει πιοτερο είναι ότι χαθηκε η ποιηση στην αγάπη , αντιμετωπίζεται και αυτη πλεον σαν μετοχη που εξαργυρώνεται σε κρεβατια και χοντροδηλωσεις του τύπου πιπινια και μανάρια , στην καλύτερη περίπτωση υπάρχει για να μη βγάινουμε μόνοι μας τα βράδια και ευτυχως ,για να αντέχουμε και να μην τρελαθούμε νιώθοντας την αλήθεια ,αυτο το βαφτιζουμε αγάπη ...

προσωπική υπόθεση η αγάπη ...προσωπική υπόθεση κι ο έρωτας ...ο καθένας χειρίζεται αυτό που δυνητικά όλοι έχουμε την μαγική ικανότητα να νιώσουμε όπως θέλει και όπως αντέχει γιατι θέλει κότσια να αγάπησεις κάποιον ...

θεωρώ ότι θα με έπειθαν περισσότερο οι ηθοποιοι αν τους βοηθούσε το σενάριο , όπως θα μ αρεσε να έβλεπα πιο πολύ τα συναισθηματα των πρωταγωνιστών , κάπου ήταν επίπεδη η προσέγγιση , όντως γέλιο σε πολλές σκηνές , όντως δικαιωση η τελευταια σκηνη με την μικρή Ναταλι να φευγει , αφηνοντας πίσω της το παρελθον , βλέποντας τα συναισθήματα τα δικά της πάνω από όλα κατάματα , κάνοντας μια νέα αρχή... :

είναι ζωογόνο να είσαι ερωτευμένος , είναι μαγεια να είσαι ερωτευμένος και να αγαπάς ... (το ίδιο πρόσωπο - , είναι το χιούμορ σου... )

[Doctor_7]

Νταξ...έλεος δλδ...ούτε το Μπεν χούρ να ήταν...γελάγανε και τα ποπ κόρν ρε παιδιά...

[NIKITA]

Μια πολύ καλή ταινία. "Ερωτική ιστορία δωματίου", αρκετά ρεαλιστική θα έλεγα. Παρουσιάζει μια άλλη οπτική γωνία των σχέσεων.

Η ταινία ήταν πάνω από 102 λεπτά,όπως διάβασα παντού. Ελπίζω τα 3 λεπτά που έχασες να μην ήταν βασικά.

[Athena]

Εμένα μου φάνηκε παράξενη ταινία. Ο συμπυκνωμένος χρόνος ίσως αλλοιώνει το συναίσθημα που έχει η κάθε σχέση - δεν προλαβαίνεις να δεις αν υπήρξε ποτέ αληθινό πάθος ή έρωτας ή κάτι άλλο ανάμεσα σε οποιοδήποτε ζευγάρι. Από την άλλη, ίσως μια τέτοια "κλινική", παρουσίαση των σχέσεων είναι ένας τρόπος να δούμε πόσο έχει χαθεί η ουσία στον έρωτα και στην αγάπη και πόσο το έχουμε πια αποδεχτεί, τόσο που σχεδόν έχουμε πάψει πια να την αναζητούμε.

[doctor-x]

Συμφωνώ με τον 40

"Όλες οι γυναίκες είναι "

[bromptonista]

Σημειώνω επίσης ότι όταν γράφτηκε το 1997 το θεατρικό έργο, η σκηνή όπου ο άντρας παρίστανε τη γυναίκα στο ίντερνετ ήταν τόσο πρωτοποριακή για την εποχή της που συζητιόταν για βδομάδες!

Τη σήμερον ημέρα την περάσαμε στο ντούκου, αφού έχουμε δει τα πάντα και μερικά ακόμα... Η εξέλιξη των ειδών!

[Azrai]

Απο καιρο ηθελα να γραψω για την συγκεκριμενη ταινια, αλλα δεν εβρισκα χρονο. Εν πολλοις με εχει καλυψει η Ηρα (Ηρα μου, την εκτιμηση μου την ειχες, αλλα τωρα πια δεκαπλασιαστηκε!)

Πιστευω οτι η ταινια δεν ειναι ρεαλιστικη, οπως ειπε η νικιτα (ο νικιτα? δεν ξερω). Δεν νομιζω οτι οι ανθρωποι ειναι ετσι. Δεν νομιζω οτι ο κοσμος εχει μια τοσο ευτελη αποψη για την αγαπη. Η ταινια υποτιθεται οτι μιλαει για την αγαπη, αλλα τελικα μιλαει για τεσσερις χυδαιες διαστρευλωσεις των συναισθηματων...

Ο γιατρος ειναι σεξομανης. Οι γυναικες δεν ειναι τιποτε παρα αντικειμενα για την ικανοποιηση των σεξουαλικων ορεξεων του. Δεν γνωριζει τι ειναι η αγαπη, παρα μονο το σεξ. Κατα βαση ειναι ενας μιζερος μοναχικος ανθρωπος, που δεν καταφερε να τον αγγιξει κανενας ποτε, δεν αφησε να τον αγγιξουν, δεν θελησε...

Η πορτμαν ειναι οπως ειπωθηκε, βασικα πορνη... λεει ψεματα για τα παντα. Εξαρταται απο την αγαπη, αλλα την βλεπει σαν εναν αγωνα επιβιωσης, ενα παιχνιδι. Δεν αισθανεται τιποτε πραγματικα και ζει σε ενα ψεμα που η ιδια κατασκευαζει... Δεν γνωριζει καν ποια ειναι στην πραγματικοτητα και εκμεταλλευεται τους αντρες. Προτιμα να παρατησει καποιον, απλα και μονο για να μην πληγωθει ο εγωισμος της, αλλα χωραει ο εγωισμος στην αγαπη και στο συναισθημα?

Η ρομπερτς δεν ξερει τι θελει. Δεν εχει ιδεα τι σημαινει πιστη και αφοσιωση, φοβαται την δεσμευση και τελικα, αν και παντρεμενη ειναι διαρκως μονη και διαρκως ψαχνει να βρει αυτο το κατι, που ποτε ομως δεν θα την ικανοποιησει. Ειναι τραγικο που μια γυναικα στη μεση της ζωης της, δεν ξερει τι ειναι αυτο που θα γεμισει το κενο μεσα της.

Ο τζουντ λο, ειναι κτητικος και εγωιστης. Οταν τον ρωταει ο ταξιτζης αν η γυναικαι ειναι "δικη του" απανταει ναι. Δεν θελει να την χωρισει και δεν θελει να της πει την αληθεια, αλλα δεν λεει την αληθεια και στον εαυτο του. Απλα θελει να εχει μια γυναικα διπλα του, πασει θυσια και θα κανει ο,τι πιο ποταπο για να μην μεινει μονος του. Θελει και τις δυο και τις θελει μονο για τον ευατο του... σαν περιουσια, σαν κατακτηση, σαν λαφυρο...

Ολοι ειναι ψευτες και υποκριτες. Κανεις ποτε δεν λεει την αληθεια, πολλες φορες δεν την παραδεχονται στον ιδιο τον εαυτο τους. Κανεις δεν αισθανεται, ολοι απλα θελουν να ειναι "νικητες" σε εναν αγωνα που προσωπικα δεν μπορω να κατανοησω...

Δεν πιστευω οτι ο κοσμος ειναι ετσι. Δεν ειμαι τοσο κυνικος, οχι ακομα τουλαχιστον.

Ηταν ενδιαφερουσα ταινια, καλη για κουβεντα, αλλα δεν μου αρεσε σαν εκφραση τεχνης. Δεν ειναι ετσι ο κοσμος και δεν ειναι ετσι η αγαπη.

[NIKITA]

Η Nikita είπε ότι είναι ρεαλιστική γιατί δυστυχώς είναι μάρτυρας τέτοιων ιστοριών και δυστυχώς πιο κυνική από εσένα. Πάντως συμφωνεί με την ανάλυση των χαρακτήρων που δίνεις και ελπίζει πως δεν μοιάζει με τους πρωταγωνιστές της ταινίας.

[Sovereign]

Συμφωνώ ότι ο ρεαλισμός δε λείπει από την ταινία, όμως από την άλλη ο ρεαλισμός δεν είναι μια τόσο αντικειμενική έννοια. Ο ρεαλισμός του Azrai και της Ήρας, ας πούμε, ίσως διαφέρει από αυτόν της NIKITA ή τον δικό μου. Οι χαρακτήρες είναι ίσως ακραίοι, όμως ακραίοι χαρακτήρες υπάρχουν.

Το δικό μου συμπέρασμα πάντως από την ταινία είναι ότι ο στόχος είναι ηθικοπλαστικός και κατηχητικός. Η τελική γεύση "όλα είναι σκατά, όλοι είμαστε υποκριτές, δεν υπάρχει αγάπη", μέσα στην υπερβολή της, στοχεύει έμμεσα στον τονισμό των αξιών της πίστης, της αφοσίωσης, της ειλικρινούς αγάπης.

Δε νομίζω, με λίγα λόγια, ότι βγήκε κανείς από την αίθουσα θαυμάζοντας χαρακτήρες όπως του Τζουντ Λο. Αντιθέτως, οι περισσότεροι στοιχιματίζουν για το ποιος ήταν ο πιο κακομοίρης.

Γέλια πάντως στην αίθουσα δεν αντελήφθην, πλην κάποιων σημείων που οι διάλογοι ήταν πραγματικά γουστόζικοι. Ας πούμε η σεκάνς του στριπτιζάδικου και η άλλη του ιατρείου είναι πραγματικά σεναριακά επιτεύγματα και υπονοούνται περισσότερα από όσα λέγονται.

[NIKITA]

στοχεύει έμμεσα στον τονισμό των αξιών της πίστης, της αφοσίωσης, της ειλικρινούς αγάπης.

Αυτό είναι που με έκανε να δώ την ταινία και δεύτερη φορά κάτι που δεν έχω ξανακάνει. "Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη", το συμπέρασμα. Από τις ωραιότερες για μένα και όχι αναγνωρισμένες (όπως το υπέροχο Dogville).

[KonstantinosMD]

μετά από αρκετές εβδομάδες περισυλλογής γύρω από τα βαθύτερα νοήματα της ταινίας συνεχίζω να μην έχω καταλάβει και πολλά πράγματα.

ούτε μπόρεσα να ταυτιστώ με κάποιον ήρωα, ούτε να λυπηθώ ή να χαρώ για κάποιον ή έστω να τσαντιστώ.

το ουδέτερο του ουδέτερου Ω ΟΥΔΕΤΕΡΟΠΕΝΙΑ....

βλέπω έχει πέσει πολύ ανάλυση για κάτι που δεν ξέρω τελικά αν χρειάζεται ανάλυση ή τελικά ίσως εγώ είμαι πολύ πιο αγνός για να καταλάβω τέτοιες ηθοπλασίες και ζαχαροπλασίες

δεν μου πέρασε απολύτως τίποτα και περισσότερο τελικά για ντοκιμαντέρ μου φάνηκε για κάτι που και να μη το έβλεπα πάλι θα κοιμόμουν ήρεμος το βράδυ παρά για ο,τιδήποτε άλλο...

κοίταζα την ταινία αποσβολωμένος περιμένοντας αυτό το κάτι πέρα από τα γέλια που κατά καιρούς μου προσέφερε, αλλά τελικά βγήκα περισσότερο χαμένος έξω του στυλ "τελικά τί θέλει να πει ο ποιητής;"

σε μένα ατύχησε, δεν είπε τίποτα ακόμη και μετά από τόσο καιρό.

στην τελική, μάλλον το βρήκα πιο απλό και ίσως και επίπεδο από το ring 2 .... δεν μπορώ να το εξηγήσω περισσότερο....

/5 γιατί από ότι φαίνεται σε άλλους μάλλον έχει κάτι να πει! (για μένα 2/5)

[Ήρα]

αλλά το πληκρολόγιο μου προκαλείται απροκάλυπτα...

...τελικά ίσως εγώ είμαι πολύ πιο αγνός για να καταλάβω τέτοιες ηθοπλασίες και ζαχαροπλασίες 

Αυτο φταίει MD, είσαι πολύ αγνός ,εκτος της αγνότητας βεβαιως βεβαιως κάπου θα φταιει και αυτο το τεραστιότατο ποπκορν που είχες μπροστά σου που σε εμπόδιζε να δεις την οθόνη...

στο έχω πει ότι κατα βάθος σε συμπαθώ ε?

[Remy Fincher]

"Closer" emstar ,5

Του Μάικ Νίκολς

Με τους Τζουντ Λο, Τζούλια Ρόμπερτς, Νάταλι Πόρτμαν, Κλάιβ Όουεν

Η ερωτική ιστορία του Ντάνιελ (Λο) και της Άλις (;!) (Πόρτμαν), της Άννα (Ρόμπερτς) και του Λάρι (Όουεν), της Άννα και του Ντάνιελ, της Άλις και του Λάρι...

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη "Γνωριμία της Σάρκας", ο Νίκολς επανέρχεται στο θέμα των δυσλειτουργικών σχέσεων με τούτη τη "μαύρη" ρομαντική κομεντί. Και όπως τότε είχε στο πλευρό του τους Νίκολσον, Γκαρφάνκελ, Μπέργκεν και Μορένο, έτσι και τώρα διευθύνει ένα- το λιγότερο- εντυπωσιακό ensemble cast που εξυπηρετεί στο έπακρο την ενσάρκωση τόσο δύσκολων και απαιτητικών χαρακτήρων.

Θα διαφωνήσω με την Ήρα και τον Αζράι που φαίνονται να είναι πολύ αυστηροί με τους ήρωες. Δεν είναι σεξομανείς, κυνικοί, άπιστοι, κτητικοί, εγωπαθείς, κι ας φέρονται έτσι: είναι άνθρωποι που αναζητούν απεγνωσμένα την οικειότητα, τη βαθιά επικοινωνία, την ψυχική ένωση. Αμφιταλαντεύονται, γιατί ως άνθρωποι είναι έρμαια των παθών και των ενστίκτων τους και όχι μόνο των ερωτικών, αλλά και του μίσους, της ζήλιας, της δίψας για εκδίκηση. Νιώθουν μια ακατανίκητη επιθυμία να πληγώσουν και να πληγωθούν, σα να σαμποτάρουν οι ίδιοι την ευτυχία τους. Γιατί;

Dan: Everybody wants to be happy.

Larry: Depressives don't. They want to be unhappy to confirm they're depressed. If they were happy they couldn't be depressed anymore. They'd have to go out into the world and live. Which can be depressing .

Είναι εντελώς αδικαιολόγητο το πώς το σενάριο του Πάτρικ Μάρμπερ δε βρέθηκε φέτος υποψήφιο στην κατηγορία του Διασκευασμένου, αφού οι διάλογοι είναι οξύτατοι, πρωτότυποι και σε πολλά σημεία εξαιρετικά αστείοι. Ειδικά όταν απαγγέλλονται από ένα τόσο ταλαντούχο καστ που εδώ δίνει τον καλύτερο εαυτό του (παντάξιες οι υποψηφιότητες για τους Πόρτμαν και Όουεν). Πίσω από την κάμερα, ο Νίκολς διηγείται την ιστορία με λιτότητα και αφηγηματική οικονομία (αν και προσωπικά τα φλας-φόργουωρντ κάπου με μπέρδευαν), αν σκεφτείς ότι εξελίσσεται στη διάρκεια τεσσάρων ετών. Ίσως βέβαια εδώ να έγκειται και το πρόβλημα του "Εξ Επαφής" μια και δε σου δίνει ποτέ να καταλάβεις τι ακριβώς "στράβωσε" στην κάθε σχέση, δείχνοντας ως αποκλειστικό κίνητρο της απιστίας την έλξη μεταξύ των ζευγαριών.

Αν όχι από τις καλύτερες, σίγουρα από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της χρονιάς. Να θυμηθώ να την προσθέσω στα τοπ τεν για ταινίες χωρισμού.

[Winmx]

Το'δα κι εγω το Σ/Κ ......επεσε κρυο κι ετσι επεσε σπιτακι .

Το πρωτο μερος του εργου σε καθηλωνει.......απο το 3ο ετος ομως κ μετα αρχισα να βαριεμαι ,να καταλαβαινω τι θα γινει.......

Τα φλας φοργαρντ αντιθετως μου αρεσαν πολυ......στο 1ο ψαχνομουνα λιγο να καταλαβω τι εγινε αλλα μετα ηταν ολα πιο ξεκαθαρα.Μη ξεχναμε οτι ειναι βασισμενο απο θεατρικο εργο κ ετσι διαλογοι κ σκηνες ειναι αναλογοι.

Τα αγγλικα μου ειναι πολυ σκουριασμενα (γαμω τους Ιταλους και τους μεταγλωτισμους τους ) ....πρεπει να κανω κανα ταξιδακι

Ο γιατρος ειναι γαματος ......θα μετακομισω Αγγλια λεμε

,5 /5

[Azrai]

Αυτό είναι που με έκανε να δώ την ταινία και δεύτερη φορά κάτι που δεν έχω ξανακάνει. "Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη", το συμπέρασμα. Από τις ωραιότερες για μένα και όχι αναγνωρισμένες (όπως το υπέροχο Dogville).

←

καλά είμαι άφωνος!!! Ακριβώς τον ίδιο στίχο είπα στους δύο φίλους μου βγαίνοντας από την αίθουσα!