[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Άγρυπνος

[Remy Fincher]

"The Machinist" του Μπραντ Άντερσον emstar ,5

Mε τους Κρίστιαν Μπέιλ, Τζένιφερ Τζέισον Λι κ.α.

Ο Τρέβορ, εργάτης σε τόρνο (Μπέιλ), καταδιώκεται από μια (άγνωστη σε όλους) φιγούρα, τον Άιβαν, εξαιτίας του οποίου ο πρώτος προκαλεί ένα ατύχημα σε ένα συνάδελφό του. Για να πάρει εκδίκηση, θα εξαπολύσει ένα κυνηγητό για να το βρει, βάζοντας τα με θεούς και δαίμονες...

Βγαίνοντας από το σινεμά έτρεμα ολόκληρος. Ναι, o "Άγρυπνος" ήταν από τις τρομακτικότερες κινηματογραφικές μου εμπειρίες. Στο δρόμο όμως για το σπίτι και, τώρα, στο φως της ημέρας, τα 5 αστεράκια έγιναν 4,5, 4 και τελικά 3,5. And here's why....

Ακόμα και από τους τίτλους της αρχής, ο θεατής εισάγεται σε έναν τρομερό εφιάλτη: η όψη του σκελετωμένου Μπέιλ βουτηγμένου στο αίμα, το πτώμα που με κόπο κυλάει προς την προκυμαία, η κάφτρα του τσιγάρου του να καθρεφτίζεται πάνω στην αντανάκλαση των φώτων της πόλης. Βρίσκει τον εαυτό του παγιδευμένο σε ένα σχεδόν λυντσιανό σύμπαν, όπου η ώρα δε φαίνεται να αλλάζει, τα πρόσωπα είναι γνώριμα και ξένα μαζί και ο ήρωας οδέυει σταδιακά στο στόμα της τρέλας.

Ο Μπραντ Άντερσον καταπιάνεται και πάλι με το ίδιο θέμα, την κάθοδο προς την παράνοια, όπως και στο ανατριχιαστικό "Session 9". Μόνο που στο τελευταίο, το χαρτί της ανατροπής έπιασε. Διότι, βλέπετε, στο The Machinist, οποιοσδήποτε που έχει δει τη "Λάμψη" ή έστω το "Fight Club", καταλαβαίνει αμέσως ότι η σκευωρία που υφαίνεται σταδιακά γύρω από τον, εκπληκτικό στο ρόλο του Τρέβορ, Μπέιλ, δεν είναι παρά αποκύημα του μυαλού του. Επομένως, το αίνιγμα της ταινίας δεν είναι "ποιός είναι ο Άιβαν", αλλά "γιατί υπάρχει αυτός", πράγμα που ο θεατής θα διαπιστώσει στο καταλλήλως καθαρτήριο φινάλε.

Δεν είναι λοιπόν το μυστήριο, τόσο, της ταινίας που σε καθηλώνει, όσο η ατμόσφαιρα που δημιουργείται σ'αυτήν, με την εξόχως "νουάρ" σκηνοθετική προσέγγιση του Άντερσον, τη θεσπέσια ψυχρή, σκοτεινή και υποβλητική φωτογραφία και με τη μουσική να μην υστερεί σε τίποτα από τα σκορ του Σορ για τη "Σιωπή των Αμνών", του Νιούτον Χάουαρντ για τις ταινίες του Σιάμαλαν, του Αμεναμπάρ για τους "'Αλλους". Από το καστ, ξεχωρίζει ο Μπέιλ, ο οποίος όχι μόνο έσπασε κάθε ρεκόρ σε χάσιμο κιλών, αλλά δίνει σάρκα και οστά σε ένα χαρακτήρα τόσο απαιτητικό, όσο και ο Μπέιτμαν του Amrican Psycho. Τον κατατάσσω στους χαμένους των φετινών Όσκαρ, μαζί με τους Κάρεϋ και Νίσον.

Ο "Άγρυπνος" μοιάζει με ένα ανίερο πάντρεμα του "Π", του "Μεμέντο" και της "Λάμψης". Με λίγα λόγια, κάτι που αξίζει την προσοχή σας.

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Ακουσα πως ο πρωταγωνιστης εχασε 30 κιλα για το ρολο.Μονο και που τον ειδα τρομαξα!!! Το αντιπαλο δεος του super size me!!!