[Θέατρο] Βιομαγεία

[Ήρα]

Η παράσταση είναι στην πειραματική σκηνή και επομένως είναι εξ ορισμού πρωτοποριακή , χωρίς όμως να καταφεύγει σε μοντερνοπεριεργα τεχνασματα για να σε κερδίσει.

Βιομαγεια λοιπόν ή πως η πραγματικότητα που ζει ο καθένας μπορεί να γίνει όνειρο ή πως το όνειρο ζει μέσα στην πραγματικότητα ή πως σημασία έχει ο τρόπος για το καθετι που βιωνουμε , από την πρώη σκέψη της ημέρας μέχρι πώς θα πλησιασουμε κάποιον , πώς θα ερωτευτούμε ...

Παιζουν μόνο δύο ηθοποιοι , κατα τη γνώμη μου ταλαντούχοι και οι δύο ,κάτω από τη σκηνοθετική επίβλεψη του Δημητρη Λιγνάδη(και εδώ να ανοίξω μια παρενθεσουλα για αυτόν τον άνθρωπο , που πέρα από το εξαιρετικό ταλέντο του σε κωμικους και τραγικούς ρόλους , πέρα από το ότι και μόνο που τον κοιτάζεις εκπέμπει μια ευγένεια ψυχής και μια ευαισθησία , με αυτη την σκηνοθετική του άποψη έδειξε ότι είναι και ένας δημιουργικός σκηνοθέτης , ευέλικτος στο κείμενο που παραλαμβάνει , παρεμβατικός ώστε να το προσαρμόσει στα δεδομένα της παράστασης χωρίς όμως να το ευνουχίζει και καθόλου ''έντεχνος '', όχι βέβαια με την έννοια του ποιοτικού αλλά με την ταμπελίστικη έννοια ότι οι έντεχνοι είναι και άνθρωποι χωρίς χιούμορ κτλ και εδώ είναι ώρα να κλείσει η παρένθεση για τον Δημητρη Λιγναδη γιατι το κείμενο θα γίνει Λιγναδη ζούμε για να σε παρακολουθούμε)

Η Βιομαγεία παίζεται για δεύτερη χρονιά στο φουαγιέ του κεντρικού κτιριου του Εθνικού , σε αυτό το παλιο κτίριο στην Αγιου Κωνσταντινου που νιώθεις ότι κουβαλαει μέσα στους διαδρομους του ένα μεγαλο μέρος της ελληνικής θεατροιστορίας.Η παρασταση διαρκεί μόνο μια ώρα και το κοινό σχεδόν συμμετέχει αφού τα καθίσματα απότελουν μέρος του σκηνικού , ένα όμορφο παλιο μπαρ . Το κείμενο της Μαριαννας Καλμπαρη είναι σε μοντέρνα γλώσσα , όχι φτηνα εύπεπτη, καθώς εκεί που περιμένεις να ακουσεις μια ακόμη αστεια ατάκα τσουπ έρχεται μια αλήθεια ζωής δοσμένη με γλυκό τροπο.

Η βιομαγισσα Μαυρεα (μια αεικίνητη , γεμάτη νεύρο , όμορφη ηθοποιος )παρέχει στον βαριεστημένο Χαρτοδιπλωμένο μια μικρή διέξοδο προς το ονειρο , για λίγο όμως γιατι όπως λέει πρέπει ο καθενας μας μόνος του να ανακαλύψει τον τρόπο να ονειρεύται μέσα στην πραγματικότητα που ζει (και πάλι ανακαλύπτεις ότι οι άνθρωποι φαίνευται να αναπτύσσουν αντιευτυχικά αντισώματα , σαν να θέλουν να έχουν μόνιμα κάτι να γκρινιάζουν , σαν η πολύ ευτυχία να τους κάθεται βαρια...)

Το μόνο αρνητικό αυτής της πανέμορφης βραδιας ήταν ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα για την παράσταση με το κείμενο ...σνιφ σνιφ...

Α και τελείωνοντας να πω ότι ένα νέο ταλέντο ανακάλυφθηκε στο Εθνικό Θέτρο εκείνη την βραδια , πλέον οι άνδρικοί ρόλοι βρήκαν τον εκφραστή τους...

Εθνικο Θεατρο Αγ. Κων/νου 22, 210-5223242

Βραδ.: Δευτ., Τρ., Σάβ. 10 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ. Μεταμεσ.: Παρ. 24.00. € 15,00, φοιτ.:€ 10,00.

[KonstantinosMD]

Μία εκπληκτική παράσταση!

Ο χώρος και τα σκηνικά σε προδιαθέτουν εξαρχής για κάτι εξαιρετικό! Η αρχή είναι λίγο περίεργη και ίσως οδηγήσουν κάποιους σε περίεργα σχόλια για το υπόλοιπο, αλλά γρήγορα θα καταλάβεις τί γίνεται και η ιστορία θα ξεκινήσει κανονικά.

Αφορά περισσότερο την νεολαία, τους νέους που βαριούνται γρήγορα, που όταν όλα τους πάνε καλά ξαφνικά δεν θέλουν άλλο, που ονειρεύονται πράγματα που τελικά ίσως να μην είναι αυτά που θέλουν. Αφορά τις φοβίες μας, τα όνειρά μας, την συμπεριφορά μας, την γκρίνια και χαρά μας....

Αφορά τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και τον γενικότερο τρόπο ζωής μας.

Φαντασία (μαγεία) και πραγματικότητα μπλέκονται ευχάριστα και ευδιάκριτα για να δημιουργήσουν μία παράσταση που θα προβληματίσει αλλά και τελικά θα ευχαριστήσει και διασκεδάσει!

Σίγουρα ένα πέρα από μια ευχάριστη ώρα! Θα σας αρέσει πολύ!

[tik-tak]

βιομαγεία^2 ....μια συμπαθητική παράσταση, που εκπέμπει σουρεαλιστική...φρεσκάδα.

Ειχα ξεχάσει το κείμενο της Ήρας για το χώρο (post# 1), οπότε μόλις έφτασα...έπαθα ένα μικρό σοκ.Στο παλιό φουαγιέ του Εθνικού Θεάτρου, οι θεατές κάθονται σε τραπεζάκια με μικρά φωτιστικά γύρω από ένα κεντρικό τραπέζι...αμέσως, υποψιάσθηκα (και με έζωσαν τα φίδια... ) οτι στην παράσταση αυτή η συμμετοχή του κοινού θα έπαιζε ρόλο...οι ηθοποιοί παίζουν με το κοινό, περνώντας το βλέμμα τους σε κάθε ενα θεατή και απευθυνόμενοι σχεδόν σε όλους (σε μένα να δώσω το CD πίσω στον ηχολήπτη και να ζητήσω το τραγούδι Νο5, σε ένα άλλο παιδί να "δείξει" στον ηθοποιό πώς να πεί σωστά τη φράση κοκ).

Τα υλικά ειναι απλά και με όχημα την υποκριτική των 2 ηθοποιών αρχίζει να εξελίσσεται ένα πείραμα - ένα θεατρικό παιχνίδι διάρκειας 1 ώρας και ένος τετάρτου ("-έχω χρόνο;....-λίγο ακόμη...").Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το κείμενο στο συνολό του αριστουργηματικό, όμως αναδεικνυόταν απο το σχεδόν....καρτουνίστικo παίξιμο των ηθοποιών και απο την ευρηματική σκηνοθεσία. Η ατμόσφαιρα γινόταν μαγευτική, ονειρική,παραμυθιακή με τις εναλλαγές φωτός και σκοταδιού, με τους καπνούς και την μπιτάτη μουσική...

Ένα πείραμα, ένα θεατρικό παιχνίδι ή ....ένα παιχνίδι αντιλήψεων;;

Η σκέψη μας είναι η αρχή των πραξεών μας, η αρχή της διάθεσής μας , η βάση της κοσμοθεωρίας μας;;;

Η παράσταση αυτό ίσως υποδεικνύει....οτι καλο ειναι να ρίχνουμε μια "βιομαγική" ματιά στά πάντα γύρω μας....γιατί ο χρόνος περνάει, η ζωή έχει φθορα και αξίζει να κοιτάμε κάποια πράγματα με τα βιομαγικά μάτια , ακόμη και αν αυτά δεν οδηγούν πουθένα στην πραγματικότητα, ακόμη και αν αυτά ξεστρατίζουν απο τα ονειρά μας...Τουλάχιστον τα ζούμε , τους δίνουμε σημασία ,δεν "βαριόμαστε" και δεν τα περνάμε στο....fast forward.

Οι ηθοποιοί ειναι πολύ καλοί. Δύο ειναι οι πρωταγωνιστές (η Μαυρέα και ο Χαριτοδιπλωμένος ) και γκεστ σταρ ο βούλγαρος φροντιστής "-Εϊ, Βασίληηηη!"

Η Μαυρέα με τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής της και με τις σχεδόν φρανκενσταϊνίστικες γκριμάτσες της ειναι απολαυστική (αν και κάποιες φορές, όταν μιλούσε γρηγορα σαν βιομάγισσα δεν γινόταν πλήρως κατανοητή). Ο "Γιάννης" εξίσου καλός.

Η σκηνή του fast forward ειναι καταπληκτική!!! Εμεινα με το στόμα ανοικτό!!

Επίσης, μου άρεσε η σκηνή που ο Γιάννης περιγράφει το τι νιώθει χρησιμοποιώντας τα μεσα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας! Πολύ γέλιο.

Εξίσου αστεία ειναι και η σκηνή κατα την οποία γίνεται...."σαμπτεξτ....σαμπτεακκστ....σαμπεμπτ...." ήτοι: άμεση αναφορά των σκέψεων που τρέχουν εκείνη την ώρα στο μυαλό.

Έφυγα με ευχάριστη διάθεση απο το θέατρο.

θα το βαθμολογούσα : 3.5-4/ 5.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

(ΚΕΝΟ ΣΚΕΨΗΣ-ΚΕΝΟ ΣKΕΨΗΣ-ΚΕΝΟ ΣΚΕΨΗΣ!)

.

.

.

.

.

.

.

.

λοιπόν, μετα απο αυτό το μικρό (; ) ΚΕΝΟ ΣΚΕΨΗΣ-ΚΕΝΟ ΣKΕΨΗΣ-ΚΕΝΟ ΣΚΕΨΗΣ , επανέρχομαι αναφέροντας οτι η παράσταση τελειώνει την Κυριακή των Βαϊων.(απομένουν δηλαδή λίγες παράστάσεις )[ Μέρες παραστάσεων: Τρίτη στις 10μμ, Παρασκευή μεταμεσονύκτια (24:00), Σάββατο στις 10μμ και Κυριακή στις 8μμ.

Το φοιτητικό εισιτήριο έχει 10€ ]

Όσοι θέλετε να πάτε, να φροντίσετε εγκαίρως για εισιτήρια, γιατί ο χώρος ειναι μικρός (το παλιό μπαρ του Εθνικού) και χωρά γύρω στα 30 άτομα.Η παράσταση διαρκεί 1:15'.

[tik-tak]

******Μαϊος 2006******

η συγγραφεας της "βιομαγείας" ,η Μ.Κάλμπαρη, έγραψε ενα νεο θεατρικό έργο με τον τίτλο "ιστορίες για γαμοφοβικούς" .

Το εργό παιζόταν στο θεατρο τέχνης Κουν και αυριο Κυριακή 28/5/06 ειναι η τελευταία παράσταση...πρόκειται για ενα εργο φρεσκο,σπιντατο με εξυπνες ατάκες και ...βιομαγικο τροπο ροής.Προσφέρει αφθονο γελιο , αλλα και αφορμες για σκεψη...

το εργο δεν αποτελεί προταση/θεραπεία για γαμοφοβικούς ,

αλλά.... δημιουργει γαμοφοβικούς!!....χιχιχι...

λοιπον, αν θελετε να δειτε αυτην την παράσταση ,εχετε υπόψιν σας οτι επειδή αυριο "κατεβαίνει" (και το θέατρο τότε ,συνήθως, γεμίζει απο γνωστούς και φίλους ) καλον ειναι να φροντισετε να κάνετε τηλεφων.κρατηση εισιτηρίων....

κριμα που δεν το ειδα νωρίτερα για να ειχα την ευκαιρία να το "διαφημίσω"....

-----------------------------------

[...πέντε μικρες ιστορίες με κοινο άξονα το όνειρο ή τον εφιάλτη του γάμου...]

θέατρο Τέχνης- Υπόγειο

Πεσμαζόγλου 5

τηλ: 210 3228706

εισιτ: 20Ε ,φοιτητικό: 15Ε

Κυριακή 9:15μμ