[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ]Τα Παιδιά Της Χορωδίας,

[tsouknidaki]

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κριστόφ Μπαρατιέ είναι μία διαχρονική ιστορία για την παιδική ηλικία: η απόγνωση και η σκληρή προσπάθεια, τα τρυφερά μυστικά και οι ξεκαρδιστικές φάρσες, όπως τα ζει μια ατίθαση ομάδα παιδιών που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν αμείλικτο κόσμο γεμάτο κανονισμούς, περιορισμούς και τιμωρία.

Στην ταινία παρελαύνουν εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά, με την ενίσχυση - πίσω από τις κάμερες - μιας αγγελικής παιδικής χορωδίας υπό τις οδηγίες του Μπρουνό Κουλέ (Πορφυρά Ποτάμια, Ιμαλάια, Μικρόκοσμος).

Υπόθεση:

1948. Ο Κλεμέντ Ματιέ (Ζεράρ Γινιό), ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Εκεί, μένει έκπληκτος από τη σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ρουτίνας και κυρίως, από τις ακραίες και αναποτελεσματικές μεθόδους που μέχρι τώρα εφάρμοζε ο διευθυντής Ρασίν (Φρανσουά Μπερλάν). Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, διδάσκοντας στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής, αλλάζοντας έτσι τις ζωές τους για πάντα…

Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους…

Μόνο που κάποιος έπρεπε να τους το μάθει.

Ένα σημείωμα…

"Οι εικόνες που σχετίζονται με την παιδική μας ηλικία, με τα αρχέγονα συναισθήματά μας, μάς είναι οικείες.

Αργότερα στο χρόνο, μέσω των αναμνήσεων από τις εμπειρίες μας όταν μαθαίναμε τη ζωή, η καθολική σημασία των εικόνων αυτών αποκτά νόημα - τίποτα δεν ήταν τόσο αθώο τελικά.

Εφήμερες χαρές και απαρηγόρητα δάκρυα - τα πάντα περνάνε, όμως τίποτα δε σβήνεται.

Και αν μία μουσική νότα, ένα τραγούδι, μία μελωδία τυχαίνει να συνδέεται με αυτές τις μακρινές εικόνες, η σφραγίδα τους είναι σίγουρα πιο έντονη.

Αυτό είναι που βρήκα τόσο συγκινητικό στο σενάριο του Κριστόφ Μπαρατιέ. «Les Choristes». Ένα αυστηρό οικοτροφείο, απείθαρχα παιδιά, μία χορωδία που τα φέρνει κοντά το ένα στο άλλο - όλα συνεισφέρουν σε κάτι που είναι μία έξοχη αναπαράσταση της παιδικής ηλικίας σαν σύμβολο."

-Ζακ Περίν, παραγωγός και πρωταγωνιστής

/5

ειδικά αν σας αρέσουν οι γαλλικές ταινίες και η μουσική!!!

[Sovereign]

(www.athinorama.gr)

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Κριστόφ Μπαρατιέ, με τους: Ζεράρ Ζινιό, Φρανσουά Μπερλεάν, Ζακ Περέν

Το 1948 ο Ματιέ, ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε επαρχιακό σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Παρά τις αντιρρήσεις του αυταρχικού διευθυντή, οργανώνει μια χορωδία και μέσα από τη μουσική προσπαθεί να αναμορφώσει τις ψυχές των ατίθασων μαθητών. Μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Υποοψήφια για Όσκαρ τραγουδιού και ξενόγλωσσης ταινίας.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Πρόκειται ασφαλώς για το Amelie της χρονιάς. Και οι ομοιότητες είναι αρκετές: είναι γαλλικό, είναι πάνγλυκο (προσοχή στους διαβητικούς), είναι αισιόδοξο και έχει υπέροχη μουσική. Εκεί που η ηρωίδα του Ζενέ χρησιμοποιεί τη φαντασία, ο Ματιέ, νεοδιορισθείς επιστάτης, χρησιμοποιεί τη μουσική. Και κάνει θαύματα, αγγίζοντας την παιδική ψυχή με την ευαισθησία που της αρμόζει, όπως ακριβώς και η ταινία.

Η μουσική είναι εξαίσια και αποτελεί όχι απλά χαλί ή συμπλήρωμα, αλλά πρωταγωνιστή της ταινίας.

Ο γαλλικός κινηματογράφος ξαναχτύπησε με ένα έργο ξεχωριστής τρυφερότητας και ευαισθησίας, που μιλά στο παιδί που κρύβεται μέσα στον οποιονδήποτε. Κι αν δεν είναι όσο πρωτότυπη ήταν η αγαπημένη μου Amelie, σίγουρα ξεχωρίζει με άνεση μέσα στον φετινό συρφετό, παρέα με το ισπανικό αριστούργημα "Η θάλασσα μέσα μου".

[tsouknidaki]

προς Mods:αν μπορείτε ενώστε το topic αυτό με του Sov

[Sovereign]

Χίλια συγγνώμη, δεν είχα δει ότι έχεις κάνει ήδη κριτική.. Από 7 Φεβρουαρίου ρε θηρίο;

[tsouknidaki]

εεε ναι!!!!Κέρδισα μια διπλή πρόσκληση από το Μελωδία Η αδυναμία μου στις γαλλικές ταινίες και το πανέμορφο τραγούδι που έπαιζε συχνά στο ράδιο, μου κίνησαν την περιέργεια.

Δείτε τη, χάνετε!!!