Jump to content

Ειδικότητα στις ΗΠΑ


astypalaia2

Recommended Posts

Η πνευμονολογία είναι fellowship στο internal medicine. Κάνεις 3 χρόνια Internal medicine και 2 χρόνια pulmonary and critical care fellowship.

Είναι οι γιατροί που επανδρώνουν κυρίως τις ΜΕΘ, υπάρχει μέσα στο πρόγραμμά τους και επεμβατική πνευμονολογία (βρογχοσκοπήσεις), κάνουν όλα τα sleep tests και φυσικά έχουν και τους COPDers. Δεν είναι ανταγωνιστικό fellowship, έχει πολύ καλές απολαβές (ξεκινούν με $200,000/χρόνο) αλλά θεωρείται άσχημο από πλευράς lifestyle ακριβώς γιατί απασχολούνται κυρίως σε ΜΕΘ.

Εξετάσεις θα αναγκαστείς να δώσεις εκτός του USMLE step 3, τα Boards της παθολογίας στο 3ο έτος και τα boards της πνευμονολογίας στο 5ο. Μέσα στην ειδικότητα ανάλογα με το πρόγραμμα μπορεί να χρειαστεί να δώσεις δικά τους τεστ στα οποία κάνουν evaluation τους residents και τους fellows.

http://mdsalaries.blogspot.com/2006/01/pul...t-salaries.html

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • Απαντήσεις 2,5k
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Αυτό είναι από πμ και είναι και δική μου απορία προς τον Usmeds emconfused

Για να γινει το ματς προσμετρωνται οι βαθμοι των USMLE και τι αλλο;

Eφοσον προκειται για αριθμους πρεπει κι αυτο "το αλλο" να ειναι κατι στανταρ ενας αριθμος κι οχι συστατική, εμπειρια η ο,τιδηποτε αλλο

Οπότε;

Χμ...δεν υπάρχει ακριβής αλγόριθμος γι αυτό. Αλλά...θα σου πω τί γίνεται. Συνήθως η διαλογή γίνεται στους εξής πάκους

1. USMLE scores >85

2. Αμερικανοί vs ξένοι

3. Ξένοι που πέρασαν με την πρώτη τα USMLE

4. Ξένοι ECFGM certified (δλδ περασμένα τα USMLE) vs Ξένοι που δεν έχουν περάσει κάποιο κομμάτι των Step.

5. Ξένοι με clinical experience vs Ξένοι χωρίς clinical experience

Και αφού αυτή την διαλογή την κάνουν οι ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ μετά οι program directors κοιτάνε πχ τις αιτήσεις αμερικάνων με USMLE >85 και ξένων ECFMG certified με >85 και με clinical experience. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν μπορεί η αίτησή σου να πέσει στα σκουπίδια πριν καν ανοίξουν τις συστατικές επιστολές :) Και από εκεί και μετά έχουν άλλα κριτήρια για το ποιούς θα καλέσουν σε συνέντευξη.

Any help?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Για να γινει το ματς προσμετρωνται οι βαθμοι των USMLE και τι αλλο;

Eφοσον προκειται για αριθμους πρεπει κι αυτο "το αλλο" να ειναι κατι στανταρ ενας αριθμος κι οχι συστατική, εμπειρια η ο,τιδηποτε αλλο

Οπότε;

To match είναι ένας αλγόριθμος που συνδυάζει δύο λίστες:

emstar Την σειρά κατάταξης των υποψηφίων από το κάθε πρόγραμμα, μετά το πέρας των συνεντεύξεων.

emstar Την σειρά με την οποία προτιμά ο κάθε υποψήφιος τα διάφορα προγράμματα στα οποία έκανε την συνέντευξή του.

Με βάση αυτές τις λίστες, ο αλγόριθμος καθορίζει το που θα πάει ο κάθε υποψήφιος και γεμίζουν οι θέσεις.

Όσα προγράμματα και όσοι υποψήφιοι μετά το match παραμένουν χωρίς θέση μετέχουν στο scramble όπου οι υποψήφιοι στέλνουν σωρηδόν αιτήσεις στα προγράμματα με άδειες θέσεις.

Στην όλη διαδικασία επιλογής υποψηφίων υπάρχουν τέσσερεις φάσεις για το κάθε πρόγραμμα:

emstar Το αρχικό ξεσκαρτάρισμα των αιτήσεων. (Γίνεται από γραμματέα)

Τα κριτήρια επιλογής διαφέρουν από πρόγραμμα σε πρόγραμμα ανάλογα με την ζήτηση που έχουν.

Είναι σαν αυτά που περιγράφει παραπάνω η suave. Ορισμένα πετάνε στο καλάθι των αχρήστων όλες τις αιτήσεις από ξένους. Άλλες τις κοιτάνε αν έχουν scores >85-90. Άλλες κοιτάνε μονάχα αυτούς που έχουν κάνει κάτι στις ΗΠΑ.

Τα κριτήρια αυτά πολλές φορές τα γνωστοποιούν και άλλες όχι.

Συνήθως είναι απόλυτα και ξεπερνιούνται μονάχα με προσωπικό τηλεφώνημα από γνωστό ή αν έχει δουλέψει κανείς μαζί τους σε elective ή observership.

(Έχω δει αίτηση με 99 και 98 να πετιέται στα σκουπίδια επειδή το παιδί δεν είχε ακόμα πάρει το ECFMG Certificate :( )

emstar Η επιλογή όσων θα καλέσουν για συνέντευξη.

Συνήθως από το ξεσκαρτάρισμα επιλέγουν γύρω στις Ν*20 αιτήσεις (όπου Ν, ο αριθμός των θέσεων που έχουν), τις οποίες τις κοιτάει ο program director και διαλέγει ποιούς θα καλέσει ανάλογα με τα scores, το που έχουν τελειώσει, το αν χρειάζονται βίζα, το τι λένε οι συστατικές κοκ.

Εδώ τα κριτήρια είναι άκρως αντικειμενικά αφού στόχος του είναι να επιλέξει τους καλύτερους από όσους θα μπορούσε να διαλέξει.

emstar Οι συνεντεύξεις.

Το κάθε πρόγραμμα κοιτάει να κάνει περίπου Ν*10-15 συνεντεύξεις.

Στο στάδιο αυτό ο κάθε υποψήφιος είναι και πιθανός ειδικευόμενος.

Για να σε έχουν καλέσει σημαίνει πως ενδιαφέρονται και πως ξέρουν πως πρέπει να σου κάνουν και εσένα καλή εντύπωση γιατί θα σε έχουν καλέσει στα σίγουρα και άλλοι. Στόχος τους είναι να τους βάλεις όσο πιο ψηλά στην δική σου λίστα. Ο κάθε καθηγητής ή ειδικευόμενος που βλέπεις σου βάζει έναν «βαθμό». Σε ποιά σειρά θα σε κατέτασσε με βάση την αίτηση που έχει μπροστά του και το πώς τα πας στην συνέντευξη. (Στο πρώτο 25%, 50%, 75% της λίστας ή καθόλου).

Οι ερωτήσεις στην συνέντευξη είναι κυρίως γενικού ενδιαφέροντος. Γιατί διάλεξες την ειδικότητα, τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον, ποια είναι τα ενδιαφέροντα σου, πιο ήταν το πιο δύσκολο περιστατικό που είδες, τι έκανες στην έρευνά σου κοκ. Σπάνια θα σε ρωτήσουν κάτι ιατρικό.

emstar Η κατάταξη στην λίστα.

Συνήθως μαζεύονται ορισμένοι καθηγητές και ειδικευόμενοι και συζητάνε για τον κάθε υποψήφιο προσπαθώντας να τον βάλουν σε μία σειρά με βάση την συνολική του εικόνα. Τον τελικό λόγο τον έχει πάντα ο program director ή o chief. Προτιμούν να αφήσουν κάποιες θέσεις άδειες παρά να βάλουν κάποιον που δεν τους κάνει. Στο scramble έχουν το πάνω χέρι.

------------------------------------

Α!!! Και μια που είχε τόση επιτυχία το χρονοδιαγραμματάκι μου, το μεταφέρω εδώ για να είναι και εντός θέματος…

Είναι απολύτως εφικτό να αρχίσει κάποιος Έλληνας ειδικότητα στις ΗΠΑ στα 25-26 του, δηλαδή 2 χρόνια μετά το έκτο έτος.

Πιό νωρις είναι ανέφικτο, εκτός και αν έχει γερό βυσμα να περνάει τα μαθήματα ή αδιαφορεί πλήρως για τους βαθμούς ή έχει IQ > 160

Τι θα πρέπει να κάνει;

emstar Να χρωστάει ένα, το πολύ δύο μικρά και ασήμαντα μαθήματα κάθε έτος τα οποία καμία σχέση δεν θα έχουν με τα USMLE (ξέρω εγώ, πες καμία ιατρική φυσική ή ιστορία της ιατρικής)

emstar Να διαβάζει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ περίπου 2-3 ώρες από ένα καλό αγγλικό βιβλίο τα μαθήματα του έτους του. (5-6 μήνες το έτος)

Τις υπόλοιπες του ώρες να κάνει ότι και οι άλλοι γύρω του (διασκέδαση, τσιλιμπούρδισμα, χαζολόγημα). :)

emstar Γύρω στον ένα μήνα πριν από κάθε εξεταστική (τρείς ανά έτος) να το γυρνάει στο Ελληνικό, επικεντρώνοντας στα SOS που κυκλοφορούν για το κάθε μάθημα. Αν έχει κάνει καλή δουλειά από το αγγλικό βιβλίο σε ορισμένα μαθήματα θα πάρει και βαθμό. (3-4 μήνες το έτος)

emstar Να κάνει καλές διακοπές για 2-3 μήνες το έτος. Να ξεσκίζεται στην κραιπάλη... :lol:

emstar Να ξεχάσει αυτές τις διακοπές το καλοκαίρι που θα δώσει το step1 (τέταρτο ή πέμπτο έτος) και να πάει απλά κάπου για 2-3 εβδομάδες να ξεσκάσει.

emstar Να ξεχάσει αυτές τις διακοπές το καλοκαίρι που θα κάνει τα electives (πέμπτο ή έκτο έτος) – έξω θα είναι, διακοπές κάνει. :P

emstar Να δώσει ότι μαθήματα χρωστάει μέχρι τον Δεκέμβριο και να πάρει πτυχίο «στην ώρα του»

emstar Να δώσει το step2CK και step2CS μέχρι τον Απρίλιο-Ιούνιο του «έβδομου» έτους.

emstar Να κάνει τις αιτήσεις του και τις συνεντεύξεις του και να αρχίσει ειδικότητα τον επόμενο Ιούλιο (δηλ. στο «όγδοο» έτος, στην ίδια ηλικία με τα Αμερικανάκια).

emstar Να την αράξει καλά τους 12 μήνες αυτού του έτους και να γελάει με όσους πανικοβάλλονται για το τι θα κάνουν στο μέλλον. <_<

ΣΗΜ. Πριν την εφαρμογή του Step2CS μπορούσε κανείς να ξεκινήσει ειδικότητα τον Ιούλιο του «έβδομου» έτους δίνοντας Step2 το καλοκαίρι του έκτου και παίρνοντας πτυχίο στην εξεταστική του Σεπτέμβριου. Αυτό πραγματικά ήθελε τρελό τρέξιμο. :lol:

Τροποποιήθηκε από usmeds
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Hi guys!Μια ερωτηση θα ηθελα να κανω σχετικα με τον περιορισμο NYSED για τα clinical clerkships σε λιγοτερο απο 12 εβδομαδες(που αναφερθηκε προηγουμενως).Αν καποιος κανει >12 εβδ. και δεν φαινεται στην αναλυτικη της σχολης,για το N.Y. license μπορει να μην δηλωσει κανενα elective (η electives 12 εβδ.) και στο ERAS να τα δηλωσει ολα χωρις προβλημα? K κατι αλλο...12 εβδομαδες εννοει 84 ημερες? emsos

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 1 month later...

Γεια σε όλους!!Μόλις σήμερα έμαθα το score μου για το Step 1 και κόντεψα να πέσω από την καρέκλα : 253/99.Είμαι 6ετής και το έδωσα στις 31 Ιουλίου, αλλά σήμερα κατάφερα να δω τα αποτελέσματά μου και αυτό γιατί η γραμματεία της σχολής είχε αργήσει να στείλει το verification status letter στην Ecfmg υπηρεσία.Γι αυτό να επισημάνω ( γιατί εγώ δεν το ήξερα και πέθανα στην αγωνία) σε όποιον το δώσει στο μέλλον, να επικοινωνήσει με τη γραμματεία του Προέδρου περίπου μία βδομάδα μετά την έναρξη της περιόδου που θα έχει δηλώσει για το test (π.χ εγώ είχα δηλώσει το 3μηνο Μάιο με Ιούλιο) και να τους ρωτήσει αν έχουν λάβει το συγκεκριμμένο γράμμα.Αν ναι, πείτε τους να το στείλουν για να λάβετε τα αποτελέσματά σας μέσα σε 3 βδομάδες.Το δικό μου score report date ήταν 20 Αυγούστου, αλλά επειδή η Ecfmg έλαβε το γράμμα την 1 του Οκτώβρη, τα αποτελέσαμτά μου ανακοινώθηκαν σήμερα στο OASIS.Καλή επιτυχία σε όποιον το δώσει στο μέλλον!!!!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Για να δούμε 2-3 πραγματάκια για το match.

Τα προγράμματα για να κάνεις αίτηση απαιτούν:

1.USMLE transcript.Είναι ο βαθμός στα USMLE που αφήνεις να δουν τα προγράμματα πληρώνοντας 40$.

2.Medical School Transcript.Είναι ουσιαστικά η αναλυτική βαθμολογία με τις ώρες παρακολούθησης.Το ίδιο χαρτί στέλνει η σχολή για να εγγραφείς στο ECFMG και να δώσεις τα τεστ.Ομως για να κάνεις αίτηση για τα προγράμματα πρέπει να στείλεις πρόσφατο Medical School Transcript στην ERAS.(όχι στο OASIS που έχει στείλει η σχολή).Δηλαδή θέλουν πρόσφατο Medical School Transcript.

3.MSPE(medical student performance evaluation).Είναι το παλιό Dean's letter.Αυτό έχει τυπική μορφή που κάνεις download από το site της ERAS.Πρέπει να υπογραφτεί από τον κοσμήτωρα της σχολής.Περιλαμβάνει εκτίμηση της επίδοσης στο προκλινικό και κλινικό τμήμα της εκπαίδευσης και είναι στη διακριτική ευχέρεια του κοσμήτωρα τι θα γράψει.(βασικά μην παραξενευτείτε αν σε ελληνική ιατρική σχολή δε γράψουν τίποτα γιατί ''δε σας ξέρουν''.Ετσι προωθούν τους φοιτητές τους που ''δεν ξέρουν''.)Το MSPE έχει αξία και τα προγράμματα μπορούν να το δουν μόνο μετά τις 15 Οκτωβρίου.Πρέπει όμως να έχει σταλεί μέχρι τον Αύγουστο για να γίνουν οι αιτήσεις.

4.LORs(letters of recommendation).Μπορούν να σταλούν σε σφραγισμένο φάκελλο(έτσι ώστε να μην ξέρεις τι γράφουνε,έτσι τα στέλνουν οι αμερικανοί φοιτητές) είτε να τα έχεις δει προηγουμένως(πρακτικά αυτό συμβαίνει με τα LORs των ξένων).Τα LORs έχουν ένα στάνταρ περιεχόμενο που τονίζει ορισμένα χαρακτηριστικά όπως commitment,integrity κτλ.Πολύ χρήσιμα είναι τα US LORs.(αν μπορείτε να βρείτε Ελληνα Prof. στην Αμερική).Εννοείται οτι τα βύσματα έχουν LORs,MSPE τέλεια,δε χρειάζεται να ψάξουν για αυτά.

5.Photo.Πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που λέει το site της ERAS.

Συνεπώς τα documents που πρέπει να σταλούν(μέχρι την 1 Αυγούστου και θα εξηγήσουμε γιατί) είναι

1.MSPE

2.Medical School Transcript.

3.LORs(τουλάχιστον 3,τόσα ζητάνε τα προγράμματα).

4.Photo(την κάνεις upload και θέλει μία μέρα για να γίνει download από την ΕRAS).

Παραδόξως έτσι μαζεμένα δεν τα λένε οι Αμερικανοί στην ERAS.

Ολα τα documents πρέπει να συνοδεύονται από το έντυπο DSF(document submission form),για δε τα LORs πρέπει να υπάρχει και το Request for Letter of Recommendation που επισυνάπτεται.

Τα άλλα που καταθέτεις είναι η αίτηση και το personal statement.Θα δούμε στη συνέχεια για το personal statement.Αυτά πρέπει να έχουν συμπληρωθεί μέχρι την 1 Σεπτεμβρίου.Στο ERAS γράφεσαι από την 1 Ιουλίου οπότε ζητάς το token request.Στέλνεις τα documents τα οποία σκανάρονται με καθυστέρηση 2-3 εδομάδων από την ERAS.Για να μπορέσεις δηλαδή να κάνεις αιτήσεις την 1 Σεπτεμβρίου πρέπει τα documents να έχουν σταλεί μέχρι την 1 Αυγούστου ώστε να έχουν προλάβει να σκαναριστούν από την ERAS.Μπορείς φυσικά να στέλνεις καινούργια documents μετά.

Τα προγράμματα χρησιμοποιούν κάποια κριτήρια για το φιλτράρισμα των αιτήσεων.(δηλαδή απορρίπτουν τις αιτήσεις που δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια a priori χωρίς να κοιτάξουν τίποτε άλλο).Τα κριτήρια αυτά είναι:

1.Scores.Μπορεί να απορρίπτουν όσους έχουν κάτω από 80.Αλλα ζητούν μίνιμουμ 85.Αλλα ανταγωνιστικά ζητούν 90.Ουσιαστικά τα IMG friendly είναι τα προγράμματα που ζητούν μεγάλα scores γιατί οι AMGs που σπούδασαν εκτός ΗΠΑ έχουν συνήθως μικρά σκορ.(Ουσιαστικά ο ανταγωνισμός για τις θέσεις είναι μεταξύ IMGs και AMGs που σπούδασαν εκτός ΗΠΑ αφού οι Αμερικανοί που σπούδασαν ΗΠΑ έχουν βασιλική οδό,τουτέστιν όλοι βρίσκουν θέση ειδικότητας(στη χειρότερη περίπτωση στην τρίτη-τέταρτη προτίμηση) ανεξάρτητα από σκορ.

2.Ετη από χρόνο αποφοίτησης.Πολλά προγράμματα δε δέχονται αιτήσεις εάν ο αιτών έχει πάνω από 2 χρόνια από τότε που πήρε πτυχίο.Αλλα βάζουν όριο τα 5 χρόνια.

3.USCE.Πολλά προγράμματα απαιτούν ένα μίνιμουμ κλινικής εμπειρίας στις ΗΠΑ(συνήθως 6 μήνες ή ένα χρόνο μίνιμουμ) για να λάβουν υπ'όψη κάποιον υποψήφιο.USCE(US clinical experience που μπορεί να είναι externship,το καλύτερο,observership κτλ).Αν κάποιος έχει μπάρμπα και είναι γενικώς βυσματωμένο,θα βρει σίγουρα θέση για USCE.Αλλιώς θέλει γενικώς ψάξιμο,πολλές αιτήσεις κτλ.

4.Visa status.Πολλά προγράμματα απλώς απορρίπτουν όποιον δεν είναι american citizen ή green card beholder κτλ.

Το ερώτημα είναι πώς θα ξέρει ο υποψήφιος ποια προγράμματα θα εξετάσουν την αίτησή του βάσει των προσόντων του,.Δε συμφέρει να στείλει αιτήσεις σε προγράμματα που δεν τον δέχονται καθότι η κάθε αίτηση μετά τις πρώτες 25 κοστίζει 25$ οπότε ουσαιστικά είναι πεταμένα λεφτά να στείλει αιτήσεις σε προγράμματα που δεν πληρεί τις προυποθέσεις.

Η μία λύση είναι να μπει στο FREIDA online και να κοιτάξει όλα τα προγράμματα και τις προυποθέσεις τους.Η άλλη λύση είναι η εγγραφή σε προγράμματα όπως το IMG interactive,τα οποία επί πληρωμή(60$ για κάθε ειδικότητα) του λένε σε ποια προγράμματα μπορεί να δηλώσει.

Θα δούμε μετά πώς γίνεται το ξεσκαρτάρισμα των αιτήσεων και ποια πολιτική έχουν οι program directors όταν επιλέγουν πίσω από κλειστές πόρτες.

Τροποποιήθηκε από sperrgebiet
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ειναι σωστο οτι δεν χρειαζεται πλεον{σε σχεση με πριν 5-6 χρονια}να αποδειξεις την

επαρκεια ξενης γλωσσας με TOELF ή καποιο αλλο πτυχιο για να μπορεις να παρεις το ECFMG certification?ή μηπως κανω λαθος?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Για να δούμε 2-3 πραγματάκια για το match.

Θα δούμε μετά πώς γίνεται το ξεσκαρτάρισμα των αιτήσεων και ποια πολιτική έχουν οι program directors όταν επιλέγουν πίσω από κλειστές πόρτες.

Thank you so much kensei.

But,before we march on,could you be kind enough to share with us your Clinical Skills experience,since no Greek IMG has done this so far?That is,exam center-which town,cases and so on...

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Aυτό που του ζητάς συνιστά violation of terms για το CS. Γι'αυτό και σε fora του εξωτερικού δεν ανακοινώνουν έστω και ανώνυμα τα cases σε κάθε κέντρο. Ακόμα και face to face διστάζω να ρωτήσω για cases γιατί είναι τόσο αυστηροί που αν εσύ πχ είσαι παλαβός και πας και τον "καρφώσεις" αυτόν που σου είπε τα cases δεν ξεμπλέκει κανείς. Και κανείς δεν το ρισκάρει.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

There are times that I try so hard to be polite...

Have I by mistake turned off a certain pop-up blocker?

Would it be just possible for one time the person I quoted to reply and say ''pm me''..? no attorney implicated or so?

and to help you on what other candidates deploy just visit h***://usmleforum.com/files/forum/2008/3/258607.php

I would be amazed to see any Greek sharing any tips anywhere,unless money or showing-off is the case...

Τροποποιήθηκε από Сергей
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Καλά...

1. Πολλά παιδιά έχουν γράψει αυτές τις 59 σελίδες χωρίς όφελος. Και δεν είναι μόνο για τα USMLE αλλά για κ-ά-θ-ε βήμα πώς να κάνεις ειδικότητα στις ΗΠΑ

2. Το φόρουμ στο οποίο αναφέρεσαι είναι εξειδικευμένο για τα USMLE. Και φυσικά έχει κέρδος από τις διαφημίσεις

3. Δεν υπάρχει περίπτωση να πεις κάτι καλοπροαίρετα και να μην βρεθεί κάποιος να στην πει...είναι ίδιον των Ελλήνων...αυτό είναι αλήθεια. Προσπάθησες να είσαι και ευγενικός...φαντάσου να μην προσπαθούσες.

Τροποποιήθηκε από suave
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Τι λέτε ρε παιδιά?

α) αρκετοί από αθήνα έχουν δώσει clinical skills με επιτυχία. Αρκετοί κατεβαίνουν στο match φέτος.

β) Δεν υπάρχει θέμα violation etc στα forum. Τα cases είναι κλασσικά αυτά που γράφει το first aid άντε και to usmleworld. Άρα δεν υπάρχει λόγος να τα περιγράψει κάποιος. Απλά καθημερινά περιστατικά είναι. Αυτό που μετράει είναι να έχεις διαβάσει πολύ καλά το first aid και να ξέρεις καλά αγγλικά.

Τίποτα περισσότερο. Σε όποια πόλη και να πας το ίδιο είναι.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

1. & 2. The very first post is an advertisement ''Πωλούνται cd'' and the distractors in those 59 pages outnumber by far anyone who tried to write anything usefull

3. Oh yes.. ''Imagine all the people''

goodbye for now and still waiting Sperrgebiet for an addreply.

Τροποποιήθηκε από Сергей
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 weeks later...

Αγαπητοί φίλοι,

Μπορώ να σας δώσω τις εξής πληροφορίες και συμβουλές, που εάν μου τις είχε δώσει κάποιος όταν τελείωνα ιατρική, τώρα θα ήταν τα πράγματα αλλιώς (όχι ότι τώρα είναι άσχημα, απλά θα ήταν πιο σύντομα). Γι'αυτό, ως προσφορά στους νεότερους, δίνω αυτό που έμαθα με κόπο ώστε να τους αποτρέψω από άσκοπο χάσιμο χρόνου και ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΞΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ.

Γνωρίζω καλά και μιλάω υπεύθυνα γιατί: Έχω τελειώσει ιατρική εκτός Ελλάδος σε ανεπτυγμένη χώρα της Δυτικής Ευρώπης 2002. Έχω διαλέξει να κάνω ορθοπαιδική και με είχαν δεχθεί στην Αγγλία για να αρχίσω 2 χρόνια SHO. Δε δέχτηκα (ευτυχώς), γιατί ή διάρκεια της ειδικότητας ήταν στην καλύτερη 8 χρόνια και στη χειρότερη 10-11 τότε. Τελοσπάντων, κάθησα και έχασα το χρόνο μου στην Ελλάδα με ανούσια/περιττά πράγματα (αγροτικό/στρατός, κλπ). Μετά, πήγα στην Αμερική για 2 χρόνια όπου έκανα μεταξύ άλλων έρευνα και δημοσίευσα (μεταξύ άλλων πολλών), περίπου 40 papers στο pubmed. Επίσης, εδωσα και τα USMLE και πήρα 99. Τώρα θα αρχίσω Ορθοπαιδική στην Αμερική σε ένα από τα καλύτερα προγράμματα. Αυτό θα μπορούσα να το έχω κάνει γλιτώνοντας 3 χρόνια τουλάχιστον ασκόπων πραγμάτων όπως στρατός, αγροτικό, κλπ. Γι’αυτό δώστε βάση.

Για ειδικότητα στην Αμερική: = Η ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΗ ΛΥΣΗ (Όπως θα φανεί παρακάτω, σίγουρα για τις παθολογικές ειδικότητες, ίσως και για κάποιες από τις χειρουργικές)!

Επειδή υπάρχει τεράστια διαφορά όσο αφορά το ΕΙΔΟΣ της ειδικότητας σε σχέση με τα προσόντα που χρειάζονται, θα μιλήσω για χειρουργικές vs παθολογικές ειδικότητες.

Α. ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ

1. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΣΕ ΔΕΧΤΟΥΝ. Το 53.7% των ειδικευομένων στην παθολογία είναι ξένοι (= FMG = Foreign Medical Graduates)

Απόδειξη: http://www0.ama-assn.org/vapp/freida/spcst...238,140,00.html

Στο 53.7% αυτό, συμπεριλαμβάνονται όλες οι εθνικότητες και σίγουρα τα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι καλύτερα από αυτά του Πακιστάν ή της Ινδίας… Οι Έλληνες υπερτερούν!

Γιατί συμβαίνει αυτό? Γιατί δεν πάνε οι Αμερικάνοι στην παθολογία και ψάχνουν ανθρώπους με την καραμπίνα για να κάνουν ειδικότητα? Η απάντηση είναι απλή. Ο αμιγώς παθολόγος βγάζει περίπου το ¼ απ’ό,τι ο χειρουργός. Ο παθολόγος που έχει κάνει και fellowship πχ ενδοκρινολογία, κλπ, βγάζει περίπου τα μισά χρήματα στην Αμερική, απ’ό,τι ο χειρουργός.

Πχ. Internal medicine: 100-200,000$/year; orthopaedic surgery: 600,000-800,000$/year.

2. USMLE: Τα scores που απαιτούνται, είναι πολύ χαμηλά συνήθως. Π.χ., μπορεί κανείς να βρει θέση σε καλή κλινική, με 80 στο step 1 σε κλινικές όπως η Mayo, κλπ…

3. Δεν χρειάζεται έρευνα προηγουμένως.

4. Η ειδικότητα (residency) της παθολογίας διαρκεί 3 (τρία) χρόνια στην Αμερική και μετά ο υποψήφιος που θέλει να κάνει μία από τις υποειδικότητες της παθολογίας (fellowships) – π.χ. καρδιολογία, υποβάλλει αιτήσεις. Όμως, στα ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ! Ειλικρινά, με βάση τα παραπάνω, για αυτούς που ψάχνουν παθολογικές ειδικότητες το βρίσκω τελείως παράλογο να περιμένουν στην Ελλάδα τόσα χρόνια (ακόμα και εάν κάνουν αγροτικό, κλπ…). Επίσης παράλογο κατά τη γνώμη μου είναι και αυτό που κάνουν ορισμένοι: Π.χ. πάνε στη Σουηδία, κάνουν στα γεράματα 1 χρόνο Σουηδικά (= άχρηστη γλώσσα) για να πάνε σε ένα χωριό που δεν το ξέρει ούτε η μάνα του για να αρχίσουν ειδικότητα και ο «Θεός βοηθός». Δεν είναι πιο έξυπνο να διαβάσει κανείς τα USMLE αντί να μαθαίνει π.χ. Σουηδικά και να πάει στην Αμερική όπου θα τελειώσει στα 3 χρόνια μόνο? Και μετά θα μου πείτε, ότι δεν αναγνωρίζονται μόνο 3 χρόνια στην Ελλάδα! Θα δυσαρεστούσε κάποιον να κάτσει άλλα 2 χρόνια στην Αμερική και να βγάλει 1 εκατ. $ και μετά να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα αναγνωρισμένος παθολόγος? Προτιμά κανείς καλύτερα να είναι στη Σουηδία για 6 και πλέον χρόνια και να γυρίσει κατόπιν άφραγκος στην Ελλάδα για να αρχίσει από το μηδέν? Θα ήθελα πολύ να ακούσω κάποιον με σοβαρό αντίλογο.

5. Όσο για τα fellowships, όπως πάντοτε, κάποια είναι ανταγωνιστικότερα άλλων (π.χ. cardiology = competitive vs geriatrics = non-competitive). Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά το όνομα του προγράμματος της παθολογίας μετράει πολύ ως προς το εάν θα βρει κανείς μετά ανταγωνιστικό fellowship.

Τα παραπάνω ισχύουν και για τις υπόλοιπες ΜΗ-ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ειδικότητες, και ιδιαίτερα για την παιδιατρική, την νευρολογία, κ.α…

Σημείωση: Μπορείτε να δείτε το ποσοστό των ξένων που παίρνει η κάθε ειδικότητα στο εξής site:

http://www0.ama-assn.org/vapp/freida/spcindx/0,,TR,00.html

Από αυτό και μόνο θα καταλάβετε γιατί στην παθολογία το ποσοστό των ξένων ειδικευομένων αγγίζει το 54%, ενώ π.χ. στην ορθοπαιδική μόλις το 2.3%!

Β. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ

Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Το επεμβατικό κοστίζει και οι γιατροί πληρώνονται αδρά στην Αμερική. Ένας Ν/Χ μπορεί να βγάζει 1 με 1.5 εκατ. $ το χρόνο!

Για τους ίδιους λόγους που η παθολογικές (μη-επεμβατικές) ειδικότητες έχουν πολλούς ξένους γιατί δεν πάνε οι Αμερικάνοι, οι χειρουργικές έχουν πολύ λίγους συγκριτικά ξένους, αλλά και πάλι εξαρτάται από την ειδικότητα. Ενδεικτικά: Ορθοπαιδική = 2.3%, Γενική Χειρ/κή = 22%, ΩΡΛ = 3.3%, Plastic Surgery = 6.9%, Urology = 4.1%.

Πρέπει κανείς να «μπει στη θέση» των Αμερικανικών νοσοκομείων και να αντιληφθεί ότι από τη στιγμή που υπάρχει υπερπληθώρα αρίστων Αμερικανών υποψηφίων για τις θέσεις των χειρουργικών ειδικοτήτων, δεν συντρέχει κανένας λόγος να γίνει δεκτός ένας ξένος προερχόμενος από ένα ξένο σύστημα. Γι’αυτό, ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποιο πρόγραμμα θα δεχτεί έναν ξένο είναι να τον γνωρίζει καλά και να πιστεύει ότι είναι πολύ ανώτερης κλάσης από την αφρόκρεμα των φοιτητών αμερικανικών ιατρικών σχολών που κάνει αιτήσεις για αυτές τις θέσεις.

Άρα, τι χρειάζεται ένας ξένος για να κάνει χειρουργική ειδικότητα στην Αμερική? Χρόνο για να αποκτήσει προσόντα. Συγκεκριμένα:

1. TOP USMLE SCORES >90, θα έλεγα πάνω από 95 για να είμαι ειλικρινής. Οι αμερικανοί υποψήφιοι με χαμηλότερα scores ούτε που το διανοούνται να κάνουν αίτηση σε χειρουργικό πρόγραμμα. Γιατί λοιπόν να ελπίζει ένας ξένος?

2. 1 με 2 χρόνια Έρευνα στην Αμερική σε ένα καλό μέρος που θα τους εξασφαλίσει 1) Καλό βιογραφικό και 2) Συστατικές επιστολές από ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ.

Σημ.: Για τις χειρουργικές ειδικότητες, οι επιστολές από μη-Αμερικανούς είναι άχρηστες, εκτός και εάν αυτός που γράφει την επιστολή είναι ο Γιακούμπ, και ο υποψήφιος απευθύνεται σε πρόγραμμα καρδιοχειρουργικής.

Στο τέλος δηλαδή, ο πολύ καλός ξένος, με όπλο το βιογραφικό και τις συστατικές, υπερτερεί και μπορεί να υπερνικήσει το σύστημα. Το έχω κάνει εγώ, και ξέρω και άλλους ξένους (μη-έλληνες) που το έχουν κάνει.

Συνοψίζοντας: Η Αμερική είναι η καλύτερη περίπτωση για κάποιον που θέλει να κάνει παθολογική ειδικότητα, παιδιατρική, νευρολογία, ψυχιατρική, κλπ… Κάποιος που θέλει να κάνει χειρουργική ειδικότητα πρέπει να αποδείξει ότι το αξίζει και αυτό είναι δύσκολο, αρά άπτεται πλέον στις δυνατότητες του καθενός.

Εάν ακόμη και ένας μόνο νέος συνάδελφος «βολοδέρνει» λιγότερο μεταξύ μετρίων η ακόμη και ακατάλληλων λύσεων, όπως έκανα και εγώ κάποτε, τότε είμαι πολύ ευτυχής γιατί αυτό το post έχει πετύχει τον σκοπό του.

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Συνάδελφε ortho usa,

Το ποστ σου είναι πράγματι εύστοχο και πάρα πολύ χρήσιμο.

Να κάνω απλώς μια παρατήρηση:

Η categorical παθολογία φαίνεται εύκολη γιατί υπάρχει πληθώρα προγραμμάτων άρα κάποιος με weak application μπορεί να βρεί θέση. όμως για "καλά" προγράμματα ο ανταγωνισμός μεταξύ των ξένων είναι μεγάλος και σίγουρα είναι πιο δύσκολα από ψυχιατρική, παιδιατρική, FM και πιο εύκολα από γενική χειρουργική. Για να βρει κάποιος IMG σε καλό πρόγραμμα χρειάζονται

-υψηλά scores ίσως πάνω από 95 (κάποιοι λένε ότι αυτό είναι cut-off point για τους ξένους)

-research & uslors or usce & uslors. Γίνεται όμως και χωρίς αυτά αν έχει κάποιος υψηλά scores και

είναι fresh graduate.

Καλά προγράμματα είναι (συνήθως όχι πάντα) αυτά

-που είναι πανεπιστημιακά

-που είναι university affiliated αλλά έχουν fellowships και ειδικά ανταγωνιστικά (cardio & GI αφού αυτά θέλουν οι περισσότεροι)

όλα αυτά βέβαια είναι σχετικά. Απλώς ισχύουν στις περισσότερες περιπτώσεις.

Άρα για παθολογία: βαθμοί στο >95 + rotation στο 6ο έτος σε κάνουν πολύ καλό υποψήφιο.

Όσο όμως περνάνε τα χρόνια όλο και περισσότεροι παίρνουν 99 (ξέρω ήδη αρκετούς στην ελλάδα) και έχουν rotations άρα και ο ανταγωνισμός μεγαλώνει.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Πιστεύω πως ότι έγραψε ο ortho usa ισχύει, απλά να επισημάνουμε ότι κάποιος που μέσα σε 2 χρόνια έβγαλε 40 papers ΚΑΙ έγραψε 99 είναι way above average, way above exceptional και δεν είναι κάτι που γίνεται χωρίς ΑΠΕΙΡΟ κόπο και από τον οποιοδήποτε. Οπότε είναι φυσικό να τον κρατήσει κάποιος στο πρόγραμμά του και μάλιστα ορθοπαιδική που είναι φοβερά ανταγωνιστική.

Επίσης τα πράγματα για Γ/Χ και γυναικολογία δεν είναι τόσο ανταγωνιστικά...τα 90άρια είναι καλά, σε φέρνουν μπροστά σε πολλά προγράμματα αλλά μπορείς να πας και χωρίς αυτά (αμερικανοί κάνουν με 80αρια για Γ/Χ, απλά δεν πάνε Γ/Χ λόγω ωραρίου που είναι 80 ώρες και πολύ κουραστικό, επίσης ξεκινούν με 250-300,000 κάτι που ξεκινάει και ένας ογκολόγος για παράδειγμα που δεν έχει σκιστεί και 7 χρόνια στην δουλειά :) )

Τροποποιήθηκε από suave
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Αγαπητοί φίλοι,

Συμφωνώ γενικά με τα παραπάνω posts των συναδέλφων. Ο πρωτεύων σκοπός του post μου ήταν να φανεί ότι τουλάχιστον για τις παθολογικές ειδικότητες, η λύση της Αμερικής έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από κάποιες άλλες επιλογές. Ο δευτερεύων σκοπός είναι να "ρίξει λίγο φως" και στις χειρουργικές ειδικότητες.

A. Για τις παθολογικές ειδικότητες, συμφωνώ ότι κανείς πρέπει να είναι όσο ανταγωνιστικός όσο μπορεί, άλλωστε αυτό δεν ισχύει για όλα στη ζωή? Το θέμα όμως είναι το εξής:

1) Αυτοί που θα κάνουν >90 στο step 1, θα βρούν σχεδόν σίγουρα θέση σε καλό πρόγραμμα παθολογίας και θα είναι τελειωμένοι σε 3 χρόνια. Μετά μπορούν να κάνουν υποειδικότητα (fellowship). Τι θα πει καλό πρόγραμμα? Καλό ορίζεται ως το πρόγραμμα που μπαίνεις στο site του και βλέπεις ότι οι απόφοιτοί του βρίσκουν καλά και ανταγωνιστικά fellowships μετέπειτα. Για να κάνει ένας μέσος συνάδελφος 90+ στο step 1, θέλει κατά τη γνώμη μου, με το κατάλληλο υλικό περίπου 6 μήνες full-time διαβάσματος. Θέλει απλά διάβασμα, και ειλικρινά σας μιλάω, ότι ο «καθένας» εάν το βάλει στόχο μπορεί να το επιτύχει. Δεν είναι τόσο δύσκολο. Νομίζω ότι η φήμη του USMLE το κάνει να φαίνεται πολύ δυσκολότερο από ό,τι πραγματικά είναι. Το δίνουν ΟΛΟΙ οι Αμερικανοί, και έχοντας ζήσει μαζί τους δεν πιστεύω ότι είναι πιο έξυπνοι από εμάς. Ίσα-ίσα, εμείς οι Έλληνες που έχουμε συνηθίσει στο «μπάχαλο», και σε τόσο αντίξοες συνθήκες, εάν μας δοθούν οι ευκαιρίες και ένα σωστό σύστημα, μπορούμε να διαπρέψουμε. Αντίστοιχα, εάν ο Αμερικανός που είναι συνηθισμένος «στα πούπουλα», έρθει στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να επιζήσει από την αντιξοότητα.

2) Ακόμη και να κάνει κανείς <90 (80-89) στο step 1, πάλι υπάρχουν πολλά προγράμματα καλά που μπορεί να πάει. Υπάρχει μία λίστα που ονομάζεται: “FMG Friendly Hospitals”, και όπως θα διαπιστώσετε, σε πολλά ονομαστά προγράμματα (π.χ. Rush-Presbyterian-St. Luke's Medical Center, Northwestern University, Duke University, Baylor College of Medicine, Mayo Clinic, κλπ..), τα scores που ζητούν είναι χαμηλά. Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι έγκυρο αυτό, αλλά σίγουρα υπάρχει τάση να παίρνουν πολύ εύκολα στην παθολογία ξένους, και σε καλά προγράμματα. Κατεβάστε τη λίστα εδώ: http://usmlestep.com/FMG_Friendly_Hospitals.xls

3) Με βάση τα παραπάνω, αξίζει κανείς πιστεύω να αφιερώσει 6 μήνες για να διαβάσει το USMLE STEP 1, αντί π.χ. να χάσει το χρόνο του με στρατούς, αγροτικά, όπως έκανε ο γράφων. Και σίγουρα είναι καλύτερο από το να κάτσει 1 χρόνο να μάθει μία ξένη γλώσσα "στα γεράματα", για να καταλήξει (σίγουρα) σε ένα χωριό της Σουηδίας ή της Γερμανίας, κλπ, όπου θα είναι ο «τελευταίος τροχός της αμάξης», βλέπε και το προηγούμενο post μου.

4) Για παθολογία στην Αμερική, δεν είμαι σίγουρος εάν χρειάζονται περισσότερα προσόντα από ένα score >90. Π.χ. έχω 2 φίλους που πήραν 99, χωρίς electives,χωρίς εμπειρία στην Αμερική, χωρίς έρευνα, και μόνο με το score, έχουν εώς τώρα ήδη λάβει 6 interviews για παθολογία σε top προγράμματα (π.χ. Yale) και σίγουρα θα πάρουν πολλά περισσότερα σύντομα γιατί ακόμη τα περισσότερα προγράμματα δεν έχουν δώσει ακόμη το μεγαλύτερο μέρος των interviews (γιατί δεν έχουν λήξει οι διορίες των αιτήσεων). Θα πει κανείς: «Μα καλά, τι μας το λες, αφού είχαν 99!». Συμφωνώ, και άρα το συμπέρασμα είναι ότι περισσότερο από όλα κανείς πρέπει να δώσει βαρύτητα πρωτίστως στο να πάρει ένα καλό score στο step 1 και μετά εάν του επιτρέπει ο χρόνος του να ασχοληθεί με electives, έρευνα, κλπ.. Και αυτό είπαμε, γίνεται με σύστημα και σκληρή δουλειά, δεν χρειάζεται να είναι κανείς Einstein!

B. Για τις χειρουργικές ειδικότητες:

1) Πιστεύω ότι εάν κάποιος κάνει πολύ καλό score, (>95), τότε καλό θα ήταν να κάνει αιτήσεις ούτως ή άλλως = δεν έχει να χάσει τίποτα. Όμως παράλληλα να προσανατολίζεται για να πάει να κάνει έρευνα σε ένα πρόγραμμα στην Αμερική, ώστε στην περίπτωση που δεν τον δεχθούν με την πρώτη (= το πιο πιθανό κατά τη γνώμη μου), να αποκτήσει προσόντα (= έρευνα και letters of recommendation από Αμερικανούς), ώστε να ξαναπροσπαθήσει το συντομότερο την επόμενη χρονιά. Θεωρώ πολύ δύσκολο κάποιος ξένος με scores 95+, 5-6 papers και letters από Αμερικανούς να μην καταφέρει κάποια στιγμή να βρει θέση. Η πλειονότητα των Αμερικανών φοιτητών που κάνουν match σε χειρουργικές ειδικότητες δεν έχει βιογραφικό, και τα letters of recommendation που έχουν είναι από ανθρώπους που τους γνωρίζουν σχετικά λίγο. Ο ξένος που έχει και καλά scores, papers και letters από ανθρώπους στους οποίους έχει δουλέψει για πάνω από 1 χρόνο, υπερτερεί σε αυτή την περίπτωση. Με λίγα λόγια, γίνεται κανείς να κάνει χειρουργική ειδικότητα εάν πραγματικά το θέλει, αρκεί να αποφασίσει ότι θα του πάρει λίγο περισσότερο χρόνο.

2) Επίσης, έχει συμβεί κάποιος να είναι πολύ παραγωγικός στην έρευνα σε ένα χειρουργικό (καλό) πρόγραμμα (=15 papers σε 18 μήνες) και να του πουν: «δώσε απλά τα USMLE και εμείς εδώ είμαστε». Τα έδωσε, πήρε ίσα-ίσα τη βάση και τον δέχτηκαν στο πρόγραμμα που ήταν. Σίγουρα κατά τη γνώμη μου δεν είχε πιθανότητα σε άλλο πρόγραμμα, αλλά σίγουρα δεν του «κακόπεσε». Και άλλωστε, δεν έχει καμία διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα, με αυτόν που πήρε 99.

3) Δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι αυτός που κάνει έρευνα σε ένα πρόγραμμα για 1 χρόνο, το πρόγραμμα έχει διαμορφωμένη άποψη για το χαρακτήρα του και τον θεωρεί ως “low risk candidate” = «σίγουρη λύση». Δεν είναι κάποιος που περνάει απλά για 1 μήνα (elective), ή για 1 μέρα (interview) και δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για το ποιον προσλαμβάνει για τα επόμενα χρόνια. Θα φανεί ίσως παράδοξο, αλλά όσο άγχος έχει ο υποψήφιος, άλλο τόσο (και ίσως και περισσότερο) έχει το πρόγραμμα. Ένας κακός ειδικευόμενος μπορεί να ζημιώσει σημαντικά το πρόγραμμα. Είναι μεγάλη ευθύνη η επιλογή υποψηφίων, και εάν ποντάρει κανείς σε ένα «άλογο» που γνωρίζει καλά, «έχει το κεφάλι του ήσυχο». Γι’αυτό και τα letters of recommendation δεν αξίζουν όταν προέρχονται από αγνώστους. Αυτά όλα τα γνωρίζω από «πρώτο χέρι», γιατί στα 2 χρόνια που ήμουν Αμερική έχω δει πολλά αφ'ενός γιατί ήμουν παρών στη διαδικασία, αφ'ετέρου επίσης γιατί έχω στενή φιλία με έναν Αμερικανό program director χειρουργικής με τον οποίο μιλάμε πολύ ανοιχτά.

4) Τέλος, για αυτούς που θέλουν να κάνουν έρευνα, τους συμβουλεύω να πάνε εάν μπορούν σε μέρη που δεν υπάρχουν Έλληνες attending σε θέσεις-κλειδιά. Αυτό γιατί θα είναι πολύ δύσκολο ο Έλληνας να πάρει Έλληνα. Είπαμε ότι η επιλογή ειδικευομένων είναι ένα “risky business”, και ο Έλληνας δεν θα το διακινδυνεύσει, γιατί εάν στο τέλος ο υποψήφιος δεν βγει καλός όλοι θα πουν: «Τον πήρε γιατί ήταν Έλληνας!», πράγμα το οποίο θα στιγματίσει τη φήμη του και θα θεωρηθεί ως “politically incorrect”. Γιατί λοιπόν ο άλλος να κινδυνεύσει για χάρη μας? Όταν ήμουν στην Αμερική, είχα επισκεφτεί ένα πρόγραμμα που ο chairman ήταν καθαρός Αμερικανός (Ελληνικής καταγωγής), και είχε προσλάβει εδώ και χρόνια έναν Έλληνα από Ελλάδα. Όταν τους επισκέφτηκα για 3 μέρες, στα πρώτα 5 λεπτά, κάποιοι μου είπαν «με νόημα»: «Εκεί που είσαι, ο chairman είναι ‘Ελληνας?». Προφανώς εννοούσαν δηλαδή, ότι με είχαν πάρει χαριστικά. Αυτό και μόνο δείχνει την προκατάληψή τους, γι’αυτό προσοχή!

Εύχομαι "Καλή Επιτυχία" σε όλους!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

1) Αυτοί που θα κάνουν >90 στο step 1, θα βρούν σχεδόν σίγουρα θέση σε καλό πρόγραμμα παθολογίας και θα είναι τελειωμένοι σε 3 χρόνια. Μετά μπορούν να κάνουν υποειδικότητα (fellowship).

...

2) Ακόμη και να κάνει κανείς <90 (80-89) στο step 1, πάλι υπάρχουν πολλά προγράμματα καλά που μπορεί να πάει.

συμφωνούμε απόλυτα

Δεν ξέρω κατά ποσο "κορυφαία" προγράμματα δέχονται scores 80-90, αλλα σίγουρα πολλά καλά προγράμματα, university-affiliated, community, δέχονται ανετότατα. Γενικά νομίζω ότι USA είναι μια αριστη επιλογή career-wise και training-wise...δεν ξέρω κατά ποσο είναι καλή επιλογή time-wise αν κάποιος δεν το ξεκινήσει το όλο θέμα νωρίς (μέσα η αμέσως μετά την σχολη). Ποια η γνώμη σας; θα λέγατε σε ένα τριαντάχρονο να τα παρατήσει όλα και να διαβάσει ένα χρόνο για steps κι άλλο ένα χρόνο αιτήσεις; Προσωπικά μάλλον θα τον αποθάρρυνα. 2 χρονια είναι 2 χρονια (αφήνω τον κόπο και τα έξοδα)...αν μπορεί να καλύψει αυτό το κενό με μέτριας ποιότητας εκπαίδευση που όμως αναγνωρίζεται σαν ειδικότητα = δυο χρονια πιο νωρίς ειδικός...Αλλα περιμένω απαντήσεις και από άλλους πιο μεγάλους και πιο έμπειρους :D

επίσης...είναι βέβαιο ότι θα με 90aria θα βρεθεί θέση σε IM αλλα είναι επίσης βέβαιο ότι χωρίς rotation σε USA θα είμαστε οι χειρότεροι interns ever. Την πρώτη μέρα στην κλινική μονο τα ακρωνύμια που θα ακούει κάποιος και το να ψάχνει charts (σαν μικρές εγκυκλοπαίδειες), είναι αρκετά για να αισθανθεί εξωγήινος. Αφήνω το πως να γραφει orders, να καλεί consults, να παρουσιάζει κλπ. Θέλει μια εξοικείωση με το σύστημα οποτε εκτος από την "τυπικουρα" "USCE" (us clinical experience σήλια :P) ΟΥΣΙΑΣΤΙΚA χρειάζεται να μπει μέσα σε μια κλινική για να μπορεί να λειτουργήσει στο σύστημα.

ΥΓ Βρε "λεφκαντερακο" (είδες τι γλυκό παιδί είμαι) γράψε για την χειρουργική γιατί εδώ πέφτει πολύ τρομοκρατία...μονο 99 παίρνουν και οι άλλοι αυτοκτονήστε να πούμε :P:D

Τροποποιήθηκε από suave
Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Και νόμιζα ότι είχα καλύψει τα νώτα μου...αυτό το κορίτσι...:D

γράφω orders= δίνω διαταγές στην νοσηλεύτρια να κουνήσει τον ποπό της να πάει να βάλει κάνα φάρμακο, και διαφορους παρατρεχάμενους (από speech therapist μέχρι pulmonary therapist) να απασχολούν τον ασθενή για να μη βαριέται στο νοσοκομείο μέχρι την άλλη μέρα που θα τον δει ο γιατρός για...2 λεπτά max :P

καλώ consults=παίρνω τηλέφωνο και ταλαιπωρώ τον fellow, 30something που τελειωσε γενική ειδικότητα και τώρα εξειδικεύεται και με βρίζει από μέσα του που τον πήρα τηλέφωνο κι εγώ τον βρίζω από μέσα μου που θα έρθει να δει τον ασθενή...αύριο...αλλα και οι δυο είμαστε χαρούμενοι στο τηλέφωνο και λέμε για τον poor Mr Reeze, που έχει κάνει όλη την κόκα του κόσμου και τώρα έχει όλες τις ανεπάρκειες που φαντάζεσαι...και πρέπει να παρελάσουν πνευμονολόγοι, καρδιολόγοι, νεφρολόγοι για να πουν ότι έχει ανεπάρκεια και να μας πουν την γνώμη τους. Και όλα αυτά τα γραφεις κιόλας...σε 3 αντίτυπα και τα λες και στο τηλέφωνο και τα γραφεις και στο PC και τα ξαναλές στον attending...σε δουλειά να να βρισκόμαστε ρε αδερφέ :D

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Για κάθε ασθενή στο γιου-ες ξοδεύει ο πρωτοετής κανά σαρανταλεπτάκι. Αλλά όχι για να τον εξετάσει. Να κατεβάσει από το PC τα εργαστηριακά να τα ελέγξει, να ψάξει κανά πεντάλεπτο πού βόσκει το chart (φάκελος ασθενούς), να πάει στο PC πάλι να κοιτάξει τί έχουν γράψει οι σύμβουλοι (consult) που πέρασαν από χθες το πρωί, να γράψει σε 3 αντίτυπα όλα τα σημερινά εργαστηριακά, το list of problems, assessment and plan δλδ τί έχουμε, τί έκανε σήμερα ο ασθενής και τί θα κάνουμε το επόμενο, να πάει να κοιτάξει τον ασθενή, τα vital signs, να μιλήσει να εξετάσει τον ασθενή, να πάει πίσω να γράψει την φυσική εξέταση συνοπτικά στα 3 αντίτυπα :P και να βάλει orders (συνήθως orders μετά που τον έχεις δει και με τον επιμελητή εκτός αν είσαι τόσο σίγουρος για το order ότι δεν θα στο αλλάξουν οι ανώτεροί σου).

Φυσικά δεν είναι δύσκολο...θέλει να μάθεις το σύστημα γιατί πχ PT/OT eval ή VS q4h ή Fentanyl rpn που ΠΡΕΠΕΙ να τα γράψεις και να τα διαβάσεις την πρώτη μέρα που θα δεις ασθενείς, αν δεν τα ξέρεις...θα υπάρχει πρόβλημα. Ένας μήνας φτάνει αλλά μου φαίνεται απολύτως απαραίτητο

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Αγαπητέ φίλε Suave,

Σε ευχαριστώ για το post σου, απλά θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις:

1. Ως προς την πρώτη σου παρατήρηση, "για τον 30χρονο": Είμαι 32 χρονών (κλεισμένα το Σεπτέμβρη), μόλις έδωσα το Step 1 και πήρα 99. Διάβασα περίπου 7 μήνες, και π.χ. πριν από αυτό, η τελευταία φορά που είχα ξαναδεί τον Κύκλο του Krebs ήταν το 1996! Στα 29 μου, μετά από Στρατό/Αγροτικό κλπ, πήγα στην Αμερική και δούλεψα 2 χρόνια έμμισθα για έρευνα σε πολύ δυνατό πρόγραμμα ορθοπαιδικής, και ΜΕΤΑ ασχολήθηκα με το USMLE. Εάν γνώριζα αυτά που γνωρίζω τώρα πριν από 6 χρόνια που τελείωσα ιατρική, τώρα θα είχα γλιτώσει τουλάχιστον 3 χρόνια από τη ζωή μου. Όπως άλλωστε έχει γίνει με συναδέλφους που συμβούλεψα να πάνε στην Αμερική άμεσα, χωρίς να χάσουν άσκοπα χρόνο όπως εγώ. Επίσης, δεν είναι 2 χρόνια από τη στιγμή που κανείς αρχίζει να διαβάζει για τα steps μέχρι να αρχίσει ειδικότητα αλλά ίσως λίγο παραπάνω ίσως από 1 χρόνο:

Το δικό μου χρονοδιάγραμμα είναι το εξής (full time):

Μάρτιος - Σεπτέμβριος: διάβασμα step 1 (από το ΜΗΔΕΝ)

Αύγουστος: Step 2CS (=15 μέρες διάβασμα) -- το 99% των αμερικανών και πάνω από το 85% των ξένων το περνάει με την πρώτη προσπάθεια

Σεπτέμβριος: αιτήσεις στα προγράμματα

Σεπτέμβριος - Ιανουάριος: διάβασμα step 2 (έχοντας δώσει το step 1 και έχοντας πάει καλά, το step 2 είναι σαφέστατα πολύ πιο εύκολο -- όποιος έχει ασχοληθεί το γνωρίζει. Και στο κάτω-κάτω, εάν το πρόγραμμα σε έχει επιλέξει ήδη, χρειάζεσαι μόνο "pass" ~ 182/75!)

Δεκέμβριος (εμβόλιμα): interviews

Ιανουάριος: step 2 exam

Μάρτιος: match results

1η Ιουλίου: έναρξη ειδικότητας

Το χρονοδιάγραμμα αυτό "βγαίνει", καθώς για να σου δώσει κανείς interview χρειάζεται ΜΟΝΟ το step 1. Οι program directors είναι "conditioned" ώστε να κοιτούν το step 1 και όχι το step 2. Εάν πχ έχει πάει κανείς καλά στο step 1 (90+), δεν χρειάζεται να ρισκάρει να δώσει το step 2 πριν τα interviews.

Συμφωνώ ότι δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να κάτσει κανείς να διαβάσει πάλι βιοχημεία, μικροβιολογία, κλπ στα 30 του. Απαιτείται κόπος και επιμονή. Αυτό όμως είναι θέμα κινήτρων, και πιστεύω ότι οι αναμονές στην Ελλάδα, καθώς και οι επιλογές εκτός από USA (όπως Σουηδία πχ) δεν είναι απολύτως ενδεδειγμένες. Και αυτό προσπαθούμε να εμφυσήσουμε στην κουβέντα μας εδώ, παραθέτοντας με εμπειρίες και προφανείς αποδείξεις ότι η λύση της Αμερικής διαθέτει πολλά πλεονεκτήματα έναντι των υπολοίπων χωρών, είτε το σκεφτεί κανείς χρονικά, είτε ως επίπεδο εκπαίδευσης, είτε ως ευκολία προσβάσιμης γλώσσας (αλήθεια, είναι πιο έξυπνο ο 30άρης να αρχίσει να μαθαίνει Σουηδικά, Γαλλικά, ή Γερμανικά αντί να δώσει τα steps?). Επίσης, να μην λησμονούμε ότι σε αυτές τις χώρες πηγαίνει κανείς "στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα", καθώς αν υποθέσουμε ότι έχει μάθει καλά τη γλώσσα σε ένα χρόνο, πηγαίνει σε ένα σύστημα που "τον πετάει" σε ένα χωριουδάκι πχ. στη Σουηδία χωρίς να ξέρει που, πότε και πώς θα ειδικευτεί. Στην περίπτωση της Αμερικής, κάνει κανείς αιτήσεις σε πολλά προγράμματα, και ξέρει ότι σε 3 χρόνια θα είναι παθολόγος, ή σε 5 χρόνια χειρουργός, κλπ. Η εκπαίδευσή του είναι ομοιογενής, σε ένα μέρος, και έχει αρχή, μέση και τέλος.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:

(Θα διαφωνήσω με τον φίλο Suave για την "ποιότητα της εκπαίδευσης". Η ποιότητα της εκπαίδευσης είναι πολύ σημαντικό θέμα, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις χειρουργικές ειδικότητες. Εάν το πρόβλημα μας είναι το να βγει ειδικευμένος κανείς γρηγορότερα, υπάρχει δρόμος πολύ εύκολος και γρήγορος για κάποιον που θέλει να θυσιάσει την ποιότητα της εκπαίδευσης του: Ας πάρουμε κάποιον που θέλει να γίνει χειρουργός ουρολόγος: Βάζει χαρτιά για χειρουργική στην Ελλάδα, πηγαίνει στην Αγγλία αμέσως, κάνει για 2-3 χρόνια τον SHO χειρουργικής, τα αναγνωρίζει στην Ελλάδα, κάνει άλλα 3 χρόνια τον SHO ουρολογίας, τα αναγνωρίζει στην Ελλάδα, δίνει τις εξετάσεις ειδικότητας στην Ελλάδα και αναγωρίζεται ως ουρολόγος. Χωρίς βέβαια να έχει στην ουσία χειρουργήσει ποτέ του, αλλά όντας πάντοτε "ο τελευταίος τροχός της αμάξης".

Και γιια να αποφύγω τον κίνδυνο παρεξήγησης, στην Ελλάδα η ποιότητα της εκπαίδευσης, η ιατρική κατάρτιση και η χειρουργική ικανότητα είναι ΑΣΧΕΤΗ με το κατά πόσο "καλός" γιατρός θεωρείται κανείς και το κατά πόσο θα βγάλει χρήματα στην ΕΛΛΑΔΑ (το τονίζω). Αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς κάποια στιγμή όταν θα έχει ξεπεράσει "τη νοοτροπία του φοιτητή" (και αρκετών ίσως ειδικευομένων) που πιστεύουν ότι αυτός που είναι ικανότερος ιατρικά είναι και "ο καλύτερος". Οπότε είναι θέμα προσωπικής επιλογής, και ζούμε σε μία ελεύθερη χώρα.)

2. Ως προς τη δεύτερη παρατήρηση για τις συντομογραφίες (abbreviations) και το rotation στην Αμερική: Παντού υπάρχει το θέμα της προσαρμογής, και φυσικά κάποια μικρή περίοδος στην αρχή χρειάζεται για κάποιον ξένο. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι "ο χειρότερος intern". Ο ξένος δεν είναι χαζός και μετά δεν έχει πρόβλημα στο ιατρικό κομμάτι, ενώ αντίστοιχα ένας Αμερικανός μπορεί να έχει. Όπως σε όλα τα θέματα, "practice makes perfect". "Εξωγήινος" αισθάνεται κανείς στην αρχή ούτως ή άλλως και μπορεί και σε κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια της ειδικότητας -- τουλάχιστον εγώ και αρκετοί άλλοι φίλοι μου το αισθανθήκαμε. Είσαι πχ στο χειρουργείο, λέει κάποιος ένα αστείο, γελάνε όλοι, και ο ξένος δεν καταλαβαίνει τίποτα και αποξενώνεται ακόμη περισσότερο. Εξετάζεις κάποιον ασθενή και δεν καταλαβαίνεις μερικές φορές τι λέει και τον ρωτάς ίσως κάποιες φορές παραπάνω. Αυτά είναι αναμενόμενα. Η κουλτούρα, οι αξίες και ο τρόπος ζωής είναι τόσο διαφορετικά από την Ελλάδα και όσοι έχουν την εμπειρία νομίζω πώς με αντιλαμβάνονται. Φυσικά είναι καλό κανείς να κερδίσει το χρόνο της προσαρμογής, οπότε από τη στιγμή που τελειώνει με τις υποχρεώσεις των steps (Φεβρουάριο με βάση το παραπάνω χρονοδιάγραμμα μέχρι Ιούλιο που αρχίζει επίσημα ειδικότητα), μπορεί να πάει ως observer για να εξασκηθεί για 1-2 μήνες, οπότε αυτό αντιμετωπίζει το πρόβλημα που προανέφερε ο Suave.

3. Για το "ΥΓ" του φίλου μας Suave, που παρεπιπτόντως έχει και πετυχημένο humor: Ζητώ συγγνώμη εάν άθελά μου τρόμαξα ορισμένους. Δεν είναι σκοπός μου να "τρομάξω" κανέναν με τα 99άρια, ούτε και να αυτοπροβληθώ. Έχω πολύ περισσότερα προσόντα από ένα "99 στα USMLE" και σίγουρα για μένα υπάρχουν και άλλοι τρόποι πολύ πιο αποτελεσματικοί εάν ο σκοπός μου είναι να κάνω (ανούσια και ηλίθια κατά τη γνώμη μου) "φιγούρα". Ο σκοπός μου είναι να βοηθήσω τους νεότερους να αποφύγουν τις κακοτοπιές που λόγω έλλειψης πληροφοριών αναγκάστηκα εγώ να αντιμετωπίσω και να χάσω χρόνο (άσχετα εάν το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό -- θα μπορούσα να το είχα καταφέρει νωρίτερα). Για να το πετύχω αυτό έπρεπε να δώσω κάποιες ελάχιστες πληροφορίες για τον εαυτό μου, ώστε να γνωρίζει ο αναγνώστης με ποια ιδιότητα μιλάω και γιατί λέω αυτά που λέω. Απλά έτυχε να πάρω 99, όπως και σε 2 άλλους φίλους μου που κάνουν αιτήσεις για παθολογία, καθώς και σε έναν άλλο φίλο μου που κάνει Ν/Χ τώρα πλεόν είναι PGY-3. Εμένα μου είπαν συγκεκριμένα ότι θα με πάρουν ούτως ή άλλως, απλά έπρεπε να περάσω τα USMLE ώστε να έχουν το δικαίωμα νομικά να με προσλάβουν (=άδεια ασκήσεως επαγγέλματος = "Licencing Examination"). Το 99 για μένα ήταν καλό μεν, αχρείαστο δε, γιατί δεν αλλάζει τίποτα στο τελικό αποτέλεσμα. With that being said, δεν σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν 99 πρέπει "να αυτοκτονήσουν". Κάθε άλλο. Πάνω από 90, είναι πολύ καλό score, και σχετικά εύκολο να το πετύχει κανείς εάν διαβάσει συγκεντρωμένα, συνεχόμενα για κάποιους μήνες και σωστά. Το 99, δεν σημαίνει 99% σωστές ερωτήσεις (percent), ούτε ότι κάποιος έχει γράψει καλύτερα απ'ότι το υπόλοιπο 99% των υποψηφίων (percentile). Το 99 είναι το "2-digit score" υποδηλώνει ένα απόλυτο score από μόνο του (και δεν υπάρχει 100, οπότε είναι το maximum στην "2-digit κλίμακα"). Αντιστοιχεί σε πάνω από 236 στην "3-digit κλίμακα". Δηλαδή, αυτός που πήρε 236 και αυτός που πήρε 256, έχουν αρκετά μεγάλη διαφορά, αλλά και οι 2 έχουν 99 στην "2-digit κλίμακα"! Παρεπιπτόντως, την ίδια διαφορά έχει αυτός που πήρε 236/99, με αυτόν που πήρε 216/87!! Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε: First Aid for the USMLE Step 1 2008, page 9, figure 2: Scoring Scales for the USMLE Step 1. Απλά, εμείς οι Έλληνες λαμβάνουμε υπ'όψιν συχνότερα την "2-digit κλίμακα", γιατί είμαστε συνηθισμένοι στα "διψήφια" (percents or percentiles) και όχι στα "τριψήφια". Τέλος, εάν θέλετε να δούμε συγκριτικά το ζήτημα, το 240, που αντιστοιχεί σε 99, είναι +1SD (Standard Deviation) πάνω από το μέσο όρο, που σημαίνει ότι ο υποψήφιος έχει γράψει καλύτερα από το 86.5% περίπου των υπόλοιπων υποψηφίων. Το "99" είναι αναμφισβήτητα πολύ καλό score, αλλά με βάση τα παραπάνω ελπίζω πλέονν να μην προκαλεί τόσο "δέος", όπως προκαλούσε και σε εμένα παλαιότερα.

Ελπίζω να συνέβαλλα να ξεκαθαριστεί κάπως το τοπίο για το φίλο μας τον Suave όπως και σίγουρα και για άλλους.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Να είσαι καλά για τις πληροφορίες που δίνεις, είναι πολύτιμες! Και η suave, και εσύ, και τα άλλα παιδιά, μας βοηθάτε πολύ για ένα δύσκολο θέμα.

Ήθελα να ρωτήσω, δεν θυμάμαι να έχει αναφερθεί ιδιαίτερα, για το επίπεδο της εκπαίδευσης - ένα "επαρχιακό" νοσοκομείο της Αμερικής, π.χ. στο Τέξας, συγκρινόμενο με ένα επαρχιακό νοσοκομείο της Σουηδίας, Γερμανίας, ( μιλάω για παθολογικές ειδικότητες), τί διαφορά στο επίπεδο εκπαίδευσης έχει? (μεγάλη -μικρή?) .

Διότι αναφέρεις OrthoUSA, ότι το σύστημα στις Ευρωπαϊκές χώρες "σε πετάει σε ένα χωριουδάκι" - το ίδιο πάνω κάτω δεν γίνεται και στην Αμερική ? (μιλάω για scores USMLE γύρω στα 90, που ανέφερες ότι χρειάζονται για την παθολογία)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Να είσαι καλά για τις πληροφορίες που δίνεις, είναι πολύτιμες! Και η suave, και εσύ, και τα άλλα παιδιά, μας βοηθάτε πολύ για ένα δύσκολο θέμα.

Ήθελα να ρωτήσω, δεν θυμάμαι να έχει αναφερθεί ιδιαίτερα, για το επίπεδο της εκπαίδευσης - ένα "επαρχιακό" νοσοκομείο της Αμερικής, π.χ. στο Τέξας, συγκρινόμενο με ένα επαρχιακό νοσοκομείο της Σουηδίας, Γερμανίας, ( μιλάω για παθολογικές ειδικότητες), τί διαφορά στο επίπεδο εκπαίδευσης έχει? (μεγάλη -μικρή?) .

Διότι αναφέρεις OrthoUSA, ότι το σύστημα στις Ευρωπαϊκές χώρες "σε πετάει σε ένα χωριουδάκι" - το ίδιο πάνω κάτω δεν γίνεται και στην Αμερική ? (μιλάω για scores USMLE γύρω στα 90, που ανέφερες ότι χρειάζονται για την παθολογία)

Φίλε μου, δεν μπορώ να μιλάω υπεύθυνα για πράγματα που δε γνωρίζω. Θα σου πω για αυτά που γνωρίζω. Η επιλογή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πχ. για κάποιον που δεν επιθυμεί να γίνει μόνο παθολόγος, αλλά να κάνει και Fellowship (μετά τα 3 χρόνια της παθολογίας), π.χ. να γίνει καρδιολόγος, ενδοκρινολόγος, κοκ, θα πρέπει να βρει ένα "καλό" νοσοκομείο. Το "καλό" νοσοκομείο στην Αμερική ορίζεται ως αυτό που κανείς μπαίνει στο site του και διαπιστώνει ότι οι απόφοιτοι του προγράμματος έχουν βρει καλά fellowships σε καλά νοσοκομεία μετά την παθολογία.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Επίσης, ορισμένα "επαρχιακά" νοσοκομεία είναι πολύ διασημότερα από αυτά που υπάρχουν σε μεγάλες πόλεις: Ενδεικτικά αναφέρω, Mayo Clinic (Rochester, MN), Duke (Durham, NC), κλπ... Αντίστοιχα, υπάρχουν πολλά προγράμματα σε Νέα Υόρκη που δεν είναι καλά. Ο "οδηγός" είναι είπαμε το πού πηγαίνουν οι απόφοιτοι μετά, και αυτό μπορεί κανείς εύκολα να το διαπιστώσει από την ιστοσελίδα του προγράμματος/νοσοκομείου.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντησε σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.