Συλλέκτες ατάκας…

[tik-tak]

Συλλέκτες ατάκας…..

από θεατρικά έργα.

Ατάκες από τα θεατρικά έργα που είδαμε….

μπορεί να «αποκρυπτογραφούν μεγάλο μέρος της ενέργειας του έργου» ή απλώς να κερδίζουν μια θέση στη μνήμη μας…

[tik-tak]

απο την παράσταση: Ο τελευταίος επισκεπτης(περίοδος 2004-05)

«όλα είναι μνήμη….όλα είναι μνήμη….

εκτός από τη στιγμή του παρόντος ,

που και αυτήν για να την καταλάβεις γίνεται μνήμη….»

« ο θάνατος είναι μία στιγμή….η ζωή είναι τόοοοσες πολλές στιγμές!»

«όλοι οι αμείλικτοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι ειλικρινείς»

« αισθάνομαι κουρασμένη ….σαν το άλογο που έχει πάρει μέρος σε πολλές κούρσες»

-----------------------

απο την παράσταση: ο Ξεριζωμός (περίοδος 2003-04)

λεει ο ιρλανδος δάσκαλος στον άγγλο κατακτητή:

« ...εμείς αναζητούμε τις ρίζες της γλώσσας μας (=κέλτικη) στη λατινική και στα αρχαία ελληνικά, γιατί αισθανόμαστε πιο κοντά σε αυτούς τους πολιτισμούς ,στη λεκάνη της Μεσογείου, περνώντας πάνω απο το μικρό νησάκι σας...»

-------------------

απο την παράσταση: Εκάβη (καλοκαίρι 2004)

« μην μακαρίζεις ποτέ την τύχη των δυνατών προτού πεθάνουν…»

[tik-tak]

Από τη θεατρική παράσταση «Τα ξανάλεμε!» του Λ.Λαζόπουλου (2003)

«…εμένα το βλέμμα μου δεν είχε πια την ορμή, αυτό το πάθος, αυτό το «θα τα κάνω όλα, εδώ είμαι!»…είχε μια κούραση, μια απελπισία…. έβλεπα παρελθόν, πολύ παρελθόν.»

«πήγαινα κι έκαιγα τα μερμήγκια με μια λαμπάδα….ένας μικρός Χίτλερ, Μυρμυγκοχιτλερ…. κι είχα κι ένα καθρέφτη για να με βλέπω.

Τα λυπόμουν, έλεγα γιατί το κάνω αυτό;

Μετά τα κήδευα ένα- ένα. Με τιμές , που είναι και ψιλοδουλειά ,μην νομίζεις…..

αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σταματήσω , όπως αυτό που σε πιάνει με τα πατατάκια….»

«ήμουν σε ένα νησί , είχαμε πάει σε ένα μαγαζάκι , γκρεμός από κάτω και βλέπαμε το φεγγάρι…λέγαμε κάτι λόγια : ‘‘ωραίο το φεγγάρι! …γαμώ τα φεγγάρια!….γάμησέ τα είναι το φεγγάρι απόψε…σαν μισό καρπούζι…σαν μισό πεπόνι….σαν φαρδιά μπανάνα…σαν κομμένο νύχι….’’

Εεεε! δεν είναι λόγια για το φεγγάρι αυτά, κόντεψα να σιχαθώ το φεγγάρι εκείνη τη νύχτα….»

«να το πω ανοιχτά….ο θεός σίγουρα την έβδομη μέρα με έφτιαξε…πτώμα από την κούραση, δεν έδινε πολύ μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες, τα βασικά: χεριά, πόδια ,μύτη…όπως, όπως!»

«Ένας ψαράς στο νησί μου λεει : «έτσι είσαι, γιατί προσπαθείς να πιάσεις ψάρια και το δίχτυ σου είναι μπερδεμένο. Ξεμπέρδεψε το ! Η ζωή δίνει ένα δίχτυ και μια θάλασσα!»

[Ήρα]

Μαμά θυμάσαι που έπαιρνες το λωφορειο?Είσαι μέσα στο λεωφορείο , σκας απο τη ζέστη, μυρίζει υδρωτίλα , ο θόρυβος σου παίρνει τα αυτιά ,σε στριμώχνουν και αυτο που θες περισσότερο από όλα στον κοσμο είναι να κατέβεις .Και ο μόνος λόγος που δεν κατεβαίνεις είναι γιατί η στάση σου είναι πενήντα τετράγωνα πιο κάτω.Λοιπόν, εγώ μπορώ να κατέβω και τώρα αν θέλω , γιατι ακομα και αν εμενα στο λεωφορείο άλλα πενήντα χρόνια και κατέβαινα τότε , θα ταν ακριβώς η ίδια στάση που μπορώ να κατέβω και τώρα.Όποτε θελήσω μπορώ να κατέβω. Μόλις πω <<αρκετά πια ,αυτή είναι η στάση μου>>.

από το Καληνύχτα μητέρα της Μάρσα Νόρμαν

ένα έργο τόσο δυνατό και γεματο με απογυμνώσεις ,σταδιακά εξαφανίζεται κάθε σχέση με το θέατρο και νομίζεις ότι είσαι στο σαλόνι δυο γυναικών,

μητέρας και κόρης,που για πρώτη φορά αποφασίζουν να μιλήσουν με ειλικρίνεια...

θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για αυτό το έργο, θυμάμαι ότι έπαιζαν η Μπεμπεδέλη και η Υψηλάντη , από μόνες τους αποτελούσαν "εγγύηση"

αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας τόσο πεζός όρος όταν μιλάμε για θέατρο...

θα μπορούσα να γράψω όλο το κείμενο , κάθε φράση ένα άγγιγμα ψυχής ,ξεδίπλωμα που σε ταρακουναει , σε καθηλώνει ,συμπάσχεις και ταυτόχρονα λυτρώνεσαι...

το είχα δει πριν χρόνια , αν το ξαναπετύχεται καπου μην το χάσετε!

υγ-το πιο όμορφο θέμα στο φορουμ!τικ-τακτούλα

[tik-tak]

από την παράσταση «οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας» (περίοδος 2004)

« χαμογελούν τα χέρια;

..ναι, τα χέρια χαμογελούν…χαμογελούν όταν χαιρετούν, όταν αγγίζουν, όταν χαϊδεύουν, όταν σφίγγουν…»

«οι άντρες είναι σαν τα πληγωμένα ελάφια: Δεν μπορούν να πετάξουν!!…»

http://www.greekmeds.gr/forum/index.php?showtopic=2870&st=0

[Basiliki]

«οι άντρες είναι σαν τα πληγωμένα ελάφια: Δεν μπορούν να πετάξουν!!…»

Ενώ πριν πηδούσαν ανέμελοι από κλαδί σε κλαδί...

[tik-tak]

απο την επιθεώρηση "Πού πάει αυτό το λεωφορείο;" (περίδος 2004-05)

"-εμεις είμαστε του " Η' " !

- τι εννοείς ;

- Ή το ένα ΄Η το άλλο ...όχι και το ένα και το άλλο....Ή θα φάμε Ή θα ζεσταθούμε...Ή θα βγούμε αυτο Σαββατοκυριακο Ή το επόμενο....οχι και αυτο και το άλλο...."

η παράσταση ειναι γεμάτη απολαυστικές ατάκες....δεν γράφω αλλες ,επειδη παίζεται αυτην περίοδο και δεν θέλω να στερήσω την....εκπληξη απο αυτούς που πρόκειται να την δουν....οψόμεθα!

[tik-tak]

«Τη σήμερον ημέρα το να γελάς είναι αντίσταση!»

«ψάχνω τις πατημασιές μου….δεν τις βρίσκω…τόσα χρόνια θα ποδοπατήθηκαν!…πού είναι οι πατημασιές μου….πέρασα; έζησα;…»

« - Τι, γελάς;…μη γελάς σου λεω!….

- Βέβαια , γελάω….τι να κλαιω;…για γέλια είμαστε!

- όχι, για κλάματα είμαστε….

- Τι γέλια και τι κλάματα ;….και τα δύο δάκρυα φέρνουν….»

απο την παράσταση "Βασικά με λεν...Θανάση" του Γ.Αρμένη (2005)

[Remy Fincher]

Από το "Μπαμπά Μην Ξαναπεθάνεις Παρασεκυή"

-"Πως είσαι έτσι, μωρή; Λες κι έκανες μετωπική με την ντουλάπα του Φλωρινιώτη..."

-"Μη φέρνεις πάντα την καταστροφή."

"Ε, τι να φέρω, την άνοιξη;"

-"Εμένα θα μου πει κανένας γιατί έχω πάλι ένα πιστόλι στον κρόταφο;"

[tik-tak]

"...το βράδυ είμαστε αμνοί, την ημέρα λύκοι..."

"....πρέπει να γίνουμε μωβ, μωβ ως το κόκκαλο..."

"....το νόμιμον ειναι το ηθικόν..."

"...έγινε μια εκτέλεση ...μούρλια!"

"...άλλο απλοί γονείς και άλλο γονείς με ιδιοκτησία..."

απο την παράσταση 'Μωβ Κωμωδία' (2005)

[tik-tak]

"....όταν χόρευε ένας άντρας δεν μίλαγε κανείς απ'τους πελάτες ...μόνο βλέπανε. Θέλανε ζεϊμπέκικα για να μην τους κόβει το ρυθμό ούτε ο τραγουδιστής. Τα ζεϊμπέκικα δεν είχανε λόγια. Χορευανε τα παλικάρια ολομόναχα,χωρίς λόγια.Τ' ήτανε; θεοι να θέλουνε ψαλμουδιές; Άμα χορέυανε τα παλικάρια ήτανε πιο πάνω απο θεοί!..."

"...μην πεθαίνετε βρε!

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους εκδικηθούμε. Μην πεθαίνετε!..."

" όσοι πάνε στη Σμύρνη κι έρχονται , μου λένε πως το άγαλμα του Κεμάλ , το χέρι του, κατα την Ελλάδα δείχνει , το Αιγαίο.Αυτός καλά κάνει.

Εμείς όμως τι δείχνομε; Θέλεις να σου πω; Να σου πω. Εμεις χορταίνουμε τον πατριωτισμό μας με το που οι μισοι Έλληνες κυνηγάνε τσ' άλλοι μισοί. Χορταίνομε τον πατριωτισμό μας που οι μισοι Ελληνες γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι και τυραννάνε τσ' άλλοι μισοι. Χορταίνομε που οι μισοί βασιλικοί κι άλλοι μισοι βενιζελικοι...Και πού να μείνει καιρός για να σκεφτούνε την Ελλάδα και τίποτ' άλλο..."

"πάλι Ρωμιά, πάλι Σμυρνιά , παλί Αγγελική Παπάζογλου.

Κι όταν ξαναπεθάνω , ξαναβάλτε μου πικροδάφνη στο στόμα.

Για το ινάτι που ' μουνα Ρωμιά

για το ινάτι που' μουνα Σμυρνιά!..."

απο την παράσταση "Αγγέλα Παπάζογλου" (2005)

[tik-tak]

"...έψαξα σε ένα ιατρικό λεξικό να βρω τις λέξεις "Θεός","αγάπη","φιλία","πίστη" και δεν τις βρήκα...Και έτσι κατάλαβα οτι αυτά δεν ειναι αρρώστιες!..."

"...η λύση στη ζωή ειναι να την ζεις!..."

απο την παράσταση "Οσκαρ"

[Martell]

"...έψαξα σε ένα ιατρικό λεξικό να βρω τις λέξεις  "Θεός","αγάπη","φιλία","πίστη" και δεν τις βρήκα...Και έτσι κατάλαβα οτι αυτά δεν ειναι αρρώστιες!..."

←

Μήπως δεν είναι ούτε θεραπείες;

[tik-tak]

" και πριν φύγω απο αυτόν τον κόσμο , θα ήθελα να βρω ξανά λιγη από την αξιοπρέπεια...τη γαλήνη που είχα κάποτε..."

" ασχήμια....δεν θέλω να είμαι άλλο έτσι...θελω να πάω σπίτι μου...θέλω να πάω σπίτι μου....θέλω!..."

"περίμενα πολλή ώρα αυτή τη στιγμή. Απλώς να πάω στο Μπαουντιφουλ.Εικοσι χρόνια είμαι εγκλωβισμένη μέσα σε ένα διαμέρισμα , μέσα στους δρόμους μιας πόλης , χαμένη και θλιμμένη...και καθώς περνάνε τα χρόνια και όπου να ' ναι θα ερθει και η δική μου ωρα, εχω δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου να δω το σπίτι μου πριν πεθάνω..."

από την παράσταση "ταξίδι στο Μπαούντιφουλ" , θέατρο Βασιλάκου, 2005-2006

[tik-tak]

"...κρυβόμαστε πίσω από τους ήχους που ονομάζουμε λέξεις..."

"...αυτός ούτε στον παράδεισο δεν θα ήταν ευχαριστημενος, εκτός αν τον καλούσε ο Θεός και είχε γρίπη..."

"...έχασα τα πάντα στη ζωή,γιατί φοβήθηκα να τα υπερασπιστώ..."

"..ο φόβος να αντιμετωπίσουμε τις δυσάρεστες συνέπειες δημιουργεί δολοφόνους ή αυτόχειρες..."

" δεν μπορούσε να ξεφύγει απο τις αναμνήσεις....ετσι είναι, η μνήμη είναι γεμάτη με καθρεφτάκια..."

από την παράσταση "παράξενο ιντερμέτζο", 2005-2006

[tik-tak]

διάλογος μεταξύ του Σατανά και του Θεου ( Γιαχβε) :

Γ: - είμαι χάλια....έχω κατάθλιψη!

Σ:- τι έχεις ;;;;;

Γ: - κατάθλιψη!...πριν απο 6 μήνες έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο ...που το έγραψε κάποιος Νίτσε ...

Σ:-και;;;

Γ:- και λέει οτι δεν υπάρχω!

Σ: -ε, και τον πιστεύεις ;;;

Γ: - εεχμμμ.....έχει επιχειρήματα!

από την παράσταση "Εκεί,εκεί στην κόλαση" , 2005-2006

[Ήρα]

Ειπανε καποτε σε ενα παιδι πόσο υπεφερε ενα άλλο κι εκεινο πήγε παραμερα και αγκαλιασε τον αερα.

Πετερ Χαντκε

απο το θεατρικο εργο-Αγκαλια , Δεκεμβρης 2006.

[tik-tak]

«όταν γερνας και γίνεσαι αγενής, νομίζουν ολοι πώς εχεις ξεμωραθεί.

Δεν καταλαβαίνουν οτι αυτό που βγαίνει απο μέσα σου ειναι...οργή!»

" Μαργκαρετ:μητέρα,  ο Κεν κι εγώ πήραμε την αποφασή μας . Δεν θέλουμε οικογένεια,παιδάκια και τέτοια!

Ντορις:μάλιστα...και πώς εισαι τόσο σίγουρη οτι μπορείς να πας εναντια στη μητέρα φύση;

Μ: Υπάρχουν τρόποι να προφυλαχθείς, εχω ενημερωθεί...

Ντ:δεν κατάλαβες.Εγω μιλώ για τη λαχτάρα , Μαργκαρετ.Τη λαχτάρα να νιώσεις αυτά τα μικρά χεράκια γυρω απο το λαιμό σου...

Μ: μικρά χεράκια....Αυτό ακριβώς ειναι που δεν θέλω!Η γενιά μου εχει ανάγκη απο άλλα πράγματα, μητέρα!

Ντ: Ωραια! ευχομαι,λοιπόν, σε σένα και τη γενιά σου να βρείτε αυτά τα "άλλα πράγματα"

Μ:Θέλετε να τακτοποιηθώ όπως πρέπει , ε; Να μπω κι εγώ στο αλμπουμ με τις οικογενειάκες φωτογραφίες, να με δέιχνετε στους γειτονες και να χαίρεστε...Ε, όχι , μητέρα !Εγω θα είμαι αλλιώς! Η θέση της γυναίκας άλλαξε, το μέλλον μας ανήκει!

Ντ: χα!

Μ: με θεωρείτε εγωίστρια...

Ντ: Νομίζεις οτι εγώ ήθελα παιδί;"

από την παράσταση "Σκοτώνουμε τη μαμα;", θέατρο Αργώ, 2007

[Ήρα]

Τζακι: Γιατι τη λες Μαργκαρετ τη μαμα μου?

Ντορις: Γιατι ειναι το κοριτσακι μου.

Τ: Δεν ειναι κοριτσακι...

Ν: Για μενα που τη γεννησα ειναι. Και θα ειναι.Παντα.Οσο κι αν μεγαλωσει.

Τ: Αφου ...ειναι η μαμα μου!

Ν: Κι εγω ειμαι η μαμα της.

-----------------

Μαργκαρετ: Σςςςς...Κοιμησου μωρο μου...κοιμησου...Ειδες κακο ονειρο αγαπη μου?Μη φοβασαι.Η μαμα ειναι εδω.Η μαμα ειναι παντα εδω...

Απο το εργο-Σκοτωνουμε τη μαμα?

[tik-tak]

«ο καλός δεν μένει για πολύ καλός,

αν η καλοσύνη του δεν ειναι χρήσιμη...»

«να γεμίζεις ευτυχία τον καθένα,

ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό...αυτό ειναι το καλό!»

"θεοι: Τι να κάνουμε; Μήπως να αλλάξουμε τον κόσμο;

άνθρωποι και θεοί μαζί: -Οχι, ωραία ειναι και έτσι!»

απο την παράσταση : Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουαν

θέατρο Σφενδόνη ,2007

[tik-tak]

από το έργο "Μάνα Κουράγιο", Εθνικό 2007:

"στρατολόγος: λοχία,διακρίνω ένα ατίθασο πνευμα σε αυτό το θηλυκό!Στο στρατόπεδο χρειαζόμαστε πειθαρχία.

Μάνα Κουράγιο: μπααα....Εγώ νόμιζα οτι χρειάζεστε λουκάνικα."

" Μάνα Κουράγιο:αν ακούσεις τα μεγάλα κεφάλια ,θα σου πουν οτι κάνουν τον πόλεμο από καθαρή ευλάβεια ,για το καλό και το άγιο...Αν όμως δώσεις λίγη προσοχή

, βλέπεις οτι δεν είναι τόσο χαζοί και τον κάνουν για το κέρδος.Αλλιώς, οι μικροί άνθρωποι σαν και μένα δεν θα 'μπαίναν με τίποτα στο χορό..."

"Μάνα Κουράγιο:ποιος είναι ο ηττημένος;

Γιατί οι νίκες και οι ήττες των μεγάλων εκεί ψηλα και των μικρών στα χαμηλα δεν ταιριάζουν πάντα, κάθε άλλο![...]Γενικά, μπορουμε να πούμε οτι εμείς οι

απλοί άνθρωποι πληρώνουμε το ίδιο ακριβά νίκες και ήττες.Το καλύτερο για μας είναι να μην κάνει βήμα η πολιτική..."

"γραφιάς: ο κύριος ίλαρχος έρχεται αμέσως .Καθίστε όλοι.

Μάνα Κουράγιο: [...]Έννοιά σου και μας ξέρουν καλά αυτοί, ξέρουν να μας φέρνουν στα νερά τους.Μας λένε καθίστε!- και καθόμαστε.

Καθιστός , όμως, δεν σηκώνεις κεφάλι.[...]Το θάρρος μας ήταν το πρωτο που ξεπουλήσαμε σ'αυτούς.Γιατί να τολμήσω να σηκώσω κεφάλι,θα κάνω

ζημιά στη δουλειά μου"

"Μάνα Κουράγιο: [...]με δυο λόγια , αυτός (ενν.στρατηγό, αυτοκράτορα) ξεθεώνεται για να έρθει μετά το πράγμα και να σκαλώσει στο λαό , που θέλει μόνο τη

μπύρα του και λίγη παρεούλα, κανένα αλλο ιδανικό.Τα πιο σπουδαία σχέδια πήγαν χαμένα εξαιτίας της μιζέριας αυτών που έπρεπε να εκτελέσουν,γιατί βλέπεις οι αυτοκράτορες

από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα , κρέμονται από τους στρατιώτες τους και το λαό,σωστά;"

"ιεροκύρηκας: θα ελεγα πως η ειρήνη υπάρχει και στον πόλεμο.Γιατί ο πόλεμος ικανοποιεί όλες τις ανάγκες ,ακόμα και την ανάγκη για ειρήνη, αυτό το'χουν προβλέψει

,ειδάλλως δε θα μπορούσε να σταθεί[...]ο πόλεμος βρίσκει πάντα διέξοδο,τι λέμε τώρα.Γιατί, λοιπόν, να σταματήσει;"

'Μάνα Κουράγιο: Αυτός ειναι ο πόλεμος!Ωραία μηχανή για να βγάζεις λεφτά!"

[Ήρα]

-τελικα τι εμαθες απο την ζωη σου?

-οτι σε αυτη τη ζωη τελικα το μονο που αξιζει ειναι να αγαπς , τιποτε αλλο δε μενει .ολα ειναι εφημερα , μονο η αγαπη ειναι αιωνια.Δουλειες , αγωνιες , εξαρτησεις ,φοβιες , τιποτε δε μενει , στο τελος μονο η αγαπη εχει σημασια. Νομιζω οτι η ζωη δε θα επρεπε να λεγεται ζωη , αλλα αγαπη. -Θοδωρης Αθεριδης

...κι ενω ολοι λενε οτι φοβουνται τι θα πουν οι αλλοι ,στην ουσια φοβουνται οι ιδιοι να τα αντιμετωπισουν.γιατι για να αντιμετωπισεις τον ευατο σου , σημαινει οτι θα πρεπει να εργαστεις σκληρα , να πληρωσεις το τιμημα για να μπορεσεις να ελευθερωθεις.το να φτιαξεις μια ζωη συμφωνη με τους αλλους ειναι πολυ πιο ευκολο απο το να φτιαξεις μια ζωη συμφωνη με τον εαυτο σου .απο την ευκολια ομως σπανιως κερδιζεις κατι αξιολογο. -Ελισαβετ Κωνσταντινιδου

...ο θεος ειναι ο χρονος , ποτε δε σταματησε και ποτε δεν αρχισε , υπηρχεπριν απο εμας και θα υπαρχει και υστερα απο εμας.καθε δευτερολεπτο που περναει , ο θεος ειναι εδω .ειμαι μαζι του τωρα και τον νιωθω .με βοηθαει να ξεφυγω.δε μπορω να του υποσχεθω σπουδαια πραγματα γιατι μπορω να ξεχαστω .οσο ομως τον νιωθω ,του υποσχομαι. -Αντωνης Λουδαρος

απο το προγραμμα της παραστασης Συνεβη κι οποιος θελει το πιστευει με μικρες συνεντευξεις των συντελεστων.

[tik-tak]

από την παράσταση Τζον Γαβριηλ Μπορκμαν (θέατρο Αλμα ,2007)

Γκουνχιλντ: -«φαινεται πως η δική σου καρδιά είναι μεγάλη...»

Έλλα: -« ίσως, η στέρηση να κάνει την καρδιά προθυμη να δίνει...»

----

Έλλα: -«...ερχόμασταν εδώ και βλέπαμε μακριά...»

Τζον Γαβριήλ: «...μακριά ως τα όνειρά μας...»

[tik-tak]

από την παράσταση "Κατερίνα Ισμαϊλοβα - Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ" (2007)

Κατερίνα:- Εντάξει, και πόσο ζυγίζω εγώ;

Σεργκέι:-  Εξήντα κιλά.Πολύ περίεργο.

Κατερ:-  Τι είναι περίεργο;

Σ:-  Είναι περίεργο που ζυγίζεις εξήντα κιλά,Κατερίνα Λβόβνα.Ξέρεις τι λέω εγώ; Μια

     γυναίκα σαν κι εσένα θα' πρεπε να την κουβαλάει όλη μέρα ένας άντρας στην

      αγκαλιά του.Και δεν θα τον κούραζες ποτέ, ίσα- ίσα που θα του άρεσε να σε κουβαλάει.

[..]

Κ:- Μα δεν είναι το σώμα που βαραίνει .Το σώμα μας δεν ζυγίζει τίποτα.

    Η δύναμή μας είναι που βαραίνει, όχι το σώμα μας.Κι εγώ είμαι πολύ

     δυνατή.

Κατερίνα: - Τότε γιατί με φιλάς έτσι; 'Ετσι φιλάνε μόνο οι παντρεμένοι .Μόνο

               που ξεσκονίζουν ο ένας τα χείλη του άλλου. Φίλα με ετσι που να πέσουν όλα

               τα λουλούδια της μηλιάς.

[Mixalopoulosdoc]

Από τη Μήδεια του Ευριπίδη, μετάφραση Παντελή Πρεβελάκη

Χορ. Ταλαίπωρε! Δεν ξέρεις που έχει φτάσει

η συφορά σου, Ιάσονα. Τα λόγια

ετούτα, αλλιώς, δε θάχες ξεστομίσει.

Ιασ. Τί τρέχει; Πάει και μένα να χαλάσει;

Χορ. Πεθάναν τα παιδιά από χέρι μάνας.

Ιασ. Ωιμέ! Τί λες; Με αφάνισες, γυναίκα!

Χορ. Κάνε σα να μη ζούνε τα παιδιά σου.

Ιασ. Μα που τα σκότωσε; Στο σπίτι ή απέξω;

Χορ. Άνοιξ' την πόρτα: θα τα δεις σφαγμένα.

Ιασ. Ξεμανταλώστε γρήγορα την πόρτα,

δούλοι! και ρίχτε κάτω τις αμπάρες,

για να δω τη διπλή συφορά, κείνους

πού πέθαναν, κι αυτήν πού θα παιδέψω.

Κανείς δεν αποκρίνεται. Ο Ιάσονας ρίχνεται

στην πόρτα και την ταρακουνά. Τότε,

πάνω από το σπίτι, μέσα σ' ένα άρμα, πού

το σέρνουν φτερωτοί δράκοντες (φίδια)

παρουσιάζεται η Μήδεια, έχοντας μπροστά

της τα δυό πτώματα.

Μηδ. Τί τις κουνάς και θες να τις γκρεμίσεις

τις πόρτες; Τους νεκρούς ζητάς κ' εμένα

που τάπραξα; Τον κόπο σου μη χάνεις!

Αν γυρεύεις εμένα, πες τί θέλεις,

τι με χέρι ποτέ δε θα με αγγίξεις.

Αμάξι τέτοιο ο Ήλιος σε μας δίνει,

ο κύρης του γονιού μου, προμαχώνα

απ' των εχτρών το χέρι.

Ιασ. Φριχτό τέρας!

Μες σ' όλες τις γυναίκες πιο οχτρεμένη

απ' τους θεούς, και μένα, κι απ' το γένος

ολάκερο του ανθρώπου! Τα παιδιά σου

απ' το σπαθί τα πέρασες, κι ας τάχες

γεννήσει, και ξεκλήρισες εμένα.

...///....

Ιασ. Ώ, που να σ' αφανίσει η Ερινύα

των παιδιών σου και η Δίκη η τιμωρήτρα!

Μηδ. Και ποιός θεός ή δαίμονας θ' ακούσει

τον ξενοπλάνο κι ορκοπάτη εσένα;

Ιασ. Αλί σου, σιχαμένη παιδοφόνισσα!

Μηδ. Στο σπίτι σου άι να θάψεις την κυρά σου.

Ιασ. Πηγαίνω, μα χωρίς τα δυο παιδιά μου.

Μηδ. Και που είσαι ακόμα! Στάσου να γεράσεις.

Ιασ. Ώ πολυαγαπημένα εσείς παιδιά μου...

Μηδ. Απ' τη μάνα τους δα, κι όχι από σένα.

. Γι' αυτό τα σφάζεις;

Μηδ. Για να κάψω εσένα.

Ιασ. Αλί μου ο δύστυχος! Τα χείλη πού 'ναι

των τέκνων τα γλυκά να τα φιλήσω;

Μηδ. Τώρα τα κράζεις και χαρές τους κάνεις,

μα τότε μου τα ξεκούμπιζες...