tik-tak Δημοσιεύτηκε 19 Ιουνίου 2003 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Ιουνίου 2003 Έτυχε αυτό το καλοκαιρι να βρεθείτε σε κάποιο ανοιχτό θέατρο, γήπεδο, παραλία ή συναυλιακο χώρο και να απολαύσετε μια πολιτιστική εκδήλωση για την οποία θα θέλατε να μιλήσετε ; Έτυχε να ζήσετε …θερινές νύχτες μαγείας παρακολουθώντας ψυχαγωγικά δρώμενα; Ας μοιραστούμε εδώ τις εντυπώσεις μας από την …πολιτιστική μας τσάρκα ! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 Σαϊνοπούλειο θέατρο, λίγο έξω από τη Σπάρτη στα τέλη Ιουλίου: ένα μικρό θέατρο μέσα σε κτήμα με λιόδεντρα. Πίσω από τη σκηνή υψώνεται ο Ταΰγετος, ενώ θαυμασμό προκαλεί η εικόνα του φωτισμένου Μυστρά. Μοιάζει σαν να κύλησε το φεγγάρι και να πιάστηκε στα δίχτυα των σκοτεινών ορεινών όγκων . Η παράσταση που παρακολούθησα ήταν η «Εκάβη» από το αμφιθέατρο του Ευαγγελάτου. Η ιστορία εν συντομία έχει ως εξής: Η Εκάβη , μετά την πτώση της Τροίας, βρίσκεται ως σκλάβα πια στη Θράκη μαζί με την κόρη της και τις άλλες Τρωάδες. Παρηγοριά και δύναμη της δίνει μόνο το γεγονός ότι ο μικρότερος γιος της βρίσκεται υπό την προστασία ενός φίλου του Πριάμου, του βασιλιά της Θράκης. Άλλα , όμως , η μοίρα κελεύει , καθώς οι Αχαιοί για να εξευμενίσουν το πνεύμα του Αχιλλέα θυσιάζουν την κόρη της , ενώ ο γιος της βρίσκεται τελικά πνιγμένος. Τον δολοφόνησε ο φίλος του πατέρα του για να σφετεριστεί τα πλούτη που τον συνόδευαν . Η Εκάβη , τραγική μάνα πια, ζητά την εκδίκηση για την προδοσία της πατρικής φιλίας. Και την παίρνει! Τυφλώνει το βασιλιά της Θράκης και τα σφαγιάζει τα δυο του παιδιά. Έπαιζαν η Δέσποινα Μπεμπεδελη , η Λήδα Τασοπουλου κ.α.( τα ονόματα των άλλων ηθοποιών μου διαφεύγουν, αν και έπαιξαν ωραία ) Αυτή που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και μου προκάλεσε δέος ήταν η κ. Μπεμπεδελη (Εκάβη). Το σώμα της και η φωνή της ήταν αξιοθαύμαστα εργαλεία στην ερμηνεία της: όταν η Εκάβη θρηνούσε , χτυπημένη από τη μοίρα, η φωνή της ήταν αδύναμη, πληγωμένη , σαν να έβγαινε μέσα από μια άδεια ψυχή, ενώ το σώμα της μαζευόταν, συρρικνωνόταν και «βούλιαζε » στη γη . Αντιθέτως, όταν επιζητούσε την εκδίκηση, όλα μεταλλάχτηκαν. Η φωνή της έγινε στεντόρεια, η ανάσα δυνατή και το σώμα απλωνόταν και υψωνόταν. Ήταν, πράγματι, συγκλονιστική η ερμηνεία της! Όχι και τόσο καλή εντύπωση μου έκανε η Λήδα Τασοπουλου ερμηνεύοντας την κόρη. Μιλούσε πολύ ρητορικά, σχεδόν υπεροπτικά , με μια εκφορά του λόγου περίεργη ( σαν αυτή που έχουν στις κωμωδίες όταν θέλουν να σατιρίσουν τους τραγικούς ηθοποιούς ). Αφού έφτασα στο σημείο να σκεφτώ ότι ήταν καλύτερα που θυσιάστηκε κατά την αρχή του έργου, γιατί με αυτόν τον τρόπο ερμηνείας δεν θα άντεχα για πολύ . Μια βραδιά όμορφη και απολαυστική , σε ένα πολύ συμπαθητικό θεατράκι με μια καλή παράσταση, που πέτυχε το σκοπό της , να άγει δηλαδή την ψυχή… Και για να…μην ξεχνιόμαστε! Οι νύχτες του Σεπτεμβρίου μας περιμένουν! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
bromptonista Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 Βρέθηκα στο Λυκαβηττό για να παρακολουθήσω το tango να χορεύεται υπό τον ήχο μουσικής flamengo ή κάτι τέτοιο... pas mal, pas mal. Και πέτυχα και συμφοιτητή που είχε, κλασικά, φέρει την κοπέλα του για να το παίξει Ιταλός γόης!!! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
samwise Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 30 Αυγούστου 2003 "Αγγέλα Παπάζογλου: Τα χαϊρια μας εδώ" Όπου το βρείτε να παίζεται (η επόμενη παράσταση στον Λυκαβητο το Σεπτέμβρη, αν θυμάμαι καλά), μην το χάσετε. Η Άννα Βαγενά δίνει μαθήματα ανθρωπιάς κι ευαισθησίας πρακτικά μόνη της πάνω στη σκηνή, σε ένα σπαρακτικό και καυστικό συνάμα μονόλογο, που ανατρέχει στα τελευταία 90 χρόνια ελληνικής ιστορίας, από την χρυσή εποχή της Σμύρνης και την σφαγή της Μικρασίας, στην Κατοχή, τον Εμφύλιο. Βέβαια, το κείμενο που έχει είναι αριστουργηματικό, αληθινό και χειροπιαστό σαν ανθρώπινη σάρκα, το νιώθεις κάθε του λέξη να ανασαίνει, να πάλλεται στον αέρα και να σε αγγίζει σαν άνθρωπος. Δεν είναι όμως η παράσταση για διασκέδαση. Είναι για ανάταση ψυχής. Ισως βγείτε βουρκωμένοι από το θέατρο, αλλά τα δάκρυα αυτά είναι σχεδόν λυτρωτικά. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
doctor-x Δημοσιεύτηκε 31 Αυγούστου 2003 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 31 Αυγούστου 2003 Νύχτα 12/8,αυγουστιάτικη πανσέληνος,Χαλκιδική. Η Καλλιόπη Βέττα να άδει "φεγγαροτράγουδα",η παρέα πάνω στην αμμουδιά του Αρμενιστή,το φεγγάρι να μας λούζει,sleeping bags,τεκίλα,ρούμι,η φωτιά να καίει,το γέλιο άφθονο,όλος ο κόσμος πάνω στο κύμα,μοναδικές στιγμές χαλάρωσης,ομορφιάς,ευφορίας... Καλοκαιράκι ήταν και πέρασε,αλλά τέτοιες στιγμές μένουν. Καλό χειμώνα ( ; ) σε όλους,καλά διαβάσματα,καλές επιτυχίες...του χρόνου πάλι! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2003 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2003 Απόψε (14/9) στο ανοιχτό θέατρο του Βύρωνα , μέσα στην αγκαλιά των βραχωδών όγκων « διδάχτηκε» το κύκνειο δράμα του Σοφοκλή «Οιδίπους επί Κολωνώ ». Σ΄αυτό το έργο παρατηρούμε την πορεία του Οιδίποδα προς τη συμφιλίωση με τους θεούς , προς τη γαλήνη , την αγαλλίαση και την ηθική ανύψωσή του. Ήταν μια παράσταση που απαιτούσε σημαντικές ερμηνείες . Και, κατά την ταπεινή μου γνώμη , τις είχε! Ο Γ. Βόγλης (Οιδίπους) παρουσίασε έναν πεισματάρη γέροντα , που είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν κουβαλά πια τη μιαρότητα και ότι οι θεοί ήταν έτοιμοι να του προσφέρουν την ανακούφιση. Ήταν ένας γέροντας που ένιωθε άσβεστο μίσος για τους γιους του, που τον έδιωξαν από τη Θήβα, ενώ παράλληλα έδειχνε απέραντη αγάπη και φροντίδα στις δυο του κόρες , Αντιγόνη (Δ. Χατουπη) και Ισμήνη (Κ. Γέρου ). Η Αντιγόνη είναι μια γυναίκα υπερήφανη , που το μόνο για το οποίο αγωνιά και ελπίζει είναι η έλευση ενός καλού τέλους, ενός τέλους ικανού να φέρει την ανακούφιση από τα βάσανα και την ομόνοια . Τη Δ. Χατούπη δεν την είχα παρακολουθήσει αρκετά στην πορεία της ως ηθοποιού. Εδώ με εντυπωσίασε πραγματικά! Αυτό που άρεσε περισσότερο ήταν ότι είχε στεντόρεια φωνή , που έμοιαζε σαν έβγαινε αβίαστα αγκαλιάζοντας όλο το θέατρο ( κάτι που μερικές στιγμές αδυνατούσε στους άλλους συμπρωταγωνιστές ). Άξιος πολλών –πολλών συγχαρητηρίων ήταν ο χορός!!! Αποτελείτο από 4 κορυφαίους και 12 μέλη. Η κίνησή του και τα ‘μελωδικά’ ήταν αξιοθαύμαστα!! Από τους πιο ωραίους χορούς που έχω δει…Στην άκρη της σκηνής ,καθ΄ όλην τη διάρκεια του έργου, καθόταν ένας άντρας που συνόδευε τη ροή του έργου με τις μελωδίες του φλάουτου του. Εντυπωσιακή συν τοις άλλοις είναι και η στιγμή του θανάτου του Οιδίποδα : ο Οιδίπους , συνοδευόμενος από το Θησέα και τις δυο του κόρες , μετά το κάλεσμα των θεών , προχωρά προς τον τόπο όπου επρόκειτο να αφήσει την τελευταία του πνοή. Οι ηθοποιοί απομακρύνονται από τη σκηνή και προχωρούν πέρα στο βάθος , στο νταμάρι , « κάτω από τη σκιά των βράχων »! Ξάφνου, φθάνοντας στα ριζά των βράχων, πετάγεται καπνός και έντονο φως, που « αρπάζουν » το γέροντα. Γιατί ο Οιδίπους δεν πέθανε , όπως γίνεται με τους απλούς θνητούς , « έφυγε » με τρόπο μυστηριώδη και θαυμαστό , αφού ήταν να γίνει πνεύμα και προστάτης της Αθήνας… Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 12 Ιουλίου 2004 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιουλίου 2004 Την Κυριακή 11/7/04 , στο θέατρο Βράχων του δήμου Βύρωνα, στο μικρό αυτό ξύλινο θέατρο μέσα στην πέτρινη αγκαλιά , ανέβηκε η τραγωδία του Ευριπίδη «Τρωάδες». (Πριν από καιρό διάβασα, νομίζω , σε εφημερίδα ότι η παράσταση αυτή έκανε τη φετινή πρεμιέρα της στην ίδια την Τροία . Υποθέτω πως θα ήταν μια ξεχωριστή παράσταση: να αγγίζουν οι ηθοποιοί το ίδιο το χώμα για το οποίο το κείμενο του Ευριπίδη τους έβαζε να θρηνούν… ) Λίγα λόγια για το μύθο: Η Εκάβη έχοντας ζήσει την άλωση της πόλης της και τους θανάτους των γιων της και του αντρός της , φθάνει στο έσχατο σημείο της μαύρης μοίρας της , όταν πληροφορείται ότι κληρώθηκε για σκλάβα στον Οδυσσέα, στον Έλληνα που μισεί περισσότερο απ’ όλους. Όμως, τα δεινά της περνούν το όριο της συμφοράς , όταν μαθαίνει ποια τύχη περιμένει τους εναπομείναντες συγγενείς της: τη θυσία της κόρης της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα, την αρπαγή της άλλης της κόρης, Κασσάνδρας, ιερής παρθένας στο ναό του Φοίβου, από τον ερωτοχτυπημένο Αγαμέμνονα, την κλήρωση της νύφης της , Ανδρομάχης ,για σύζυγο του Νεοπτόλεμου και …και …τη θανάτωση του εγγονού της από τους Αχαιούς. Τον Αστυάνακτα, το νήπιο αυτό , οι Έλληνες γιατί το φοβήθηκαν και κατέφυγαν στο γκρέμισμά του από τα τείχη;; Με αυτή τους την πράξη εκμηδένισαν τους πολύχρονους κόπους τους, απαξίωσαν την ίδια τους τη νίκη επί της Τροίας… Η τραγωδία του Ευριπίδη «Τρωάδες» δεν έχει αρκετή δράση . Είναι κάτι περισσότερο σαν καταγγελία, κάτι περισσότερο σαν μοιρολόι: Καταγγελία εναντίον των Ελλήνων που επέδειξαν μεγάλη υβρι , έπαρση και αλαζονεία μη σεβόμενοι όχι μόνο τα ταφικά έθιμα , αλλά τους ναούς και τα τεμένη. Και μοιρολόι , γιατί το ένα δεινό ερχόταν μετά το άλλο εξαναγκάζοντας την Εκάβη και τις λοιπές Τρωαδίτισσες σε ένα αδιάλειπτο θρήνο για την απώλεια, για την καταστροφή, για το δυσοίωνο μέλλον τους. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση φθάνοντάς με μάλιστα στα όρια της συγκίνησης είναι ότι ορισμένοι στίχοι είχαν τόση δύναμη , που γεννούσαν στο νου αυτόματα σκέψεις αναφοράς στη σύγχρονη πραγματικότητα (πχ. Ιράκ ) Πώς θα ένιωθαν , άραγε, οι θεατές της τραγωδίας όταν πρωτοδιδάχθηκε στην αρχαία Αθήνα;; …Να βλέπουν ένα έργο που συνεχώς κατηγορεί τους Έλληνες για την αλαζονεία τους , για την καταστρατήγηση των ηθικών φραγμών ,για την καταστροφή που πίσω τους άφησαν;; Από τις ερμηνείες αυτή που ξεχώρισα ήταν της Τάνιας Τρύπη στο ρόλο της Ανδρομάχης, μιας γυναίκας που νομίζει ότι τα δεινά της σταματούν στο χαμό του αγαπημένου της άνδρα . Όμως , η μοίρα άλλα της όρισε: οι Αχαιοί αρπάζουν τη μόνη παρηγοριά της, τη μόνη πηγή δύναμης και κουράγιου , το μικρό της γιο, για να τον θανατώσουν. Τραγική φιγούρα η Ανδρομάχη και η Τάνια Τρύπη , νομίζω, κατάφερε να το μεταδώσει πολύ καλά. Η Πέγκυ Τρικαλιώτη ως Κασσάνδρα είχε μια δύναμη στην σκηνική της παρουσία. Μια δύναμη που έρχεται σε αντίθεση με το μικροκαμωμένο σώμα της . Μια δύναμη που ξεπετάγεται , όμως, με πάθος από τα μάτια της και τα χέρια της…Ο θρήνος της Κασσάνδρας (διανθισμένος με προφητείες ) διέφερε από εκείνον που οι Εκάβη και οι λοιπές Τρωαδίτισσες είχαν ήδη ξεκινήσει. Ήταν ένας θρήνος που παρέπαιε ανάμεσα στην υστερία, στην παραφορά και στην απάθεια. Θα μπορούσα γενικά να πω ότι το έργο δεν με κέρδισε τόσο με τις ερμηνείες του (σε πολλά σημεία μου θύμιζε… παίξιμο σε ευχάριστη πρόζα ) όσο με τη δύναμη του κειμένου του. Η προσέγγιση που του έγινε (ερμηνευτικά, σκηνοθετικά ) δεν κατάφερε να με κάνει να νιώσω το ρίγος… Εξαιρούνται , ίσως, ο ρόλος της Ανδρομάχης (Τάνια Τρύπη )και τμήματα από τους ρόλους των υπολοίπων ( Βαγενά, Λιγνάδης, Τρικαλιώτη ) και κυρίως η τελευταία σκηνή , όπου οι Τρωάδες βλέπουν τους Αχαιούς να καταστρέφουν ολοσχερώς την Τροία βάζοντας φωτιά λίγο πριν σαλπάρουν τα καράβια τους. « μην μακαρίζεις ποτέ την τύχη των δυνατών προτού πεθάνουν…» Εκάβη Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tsouknidaki Δημοσιεύτηκε 18 Ιουλίου 2004 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Ιουλίου 2004 Πάτρα, Αρχαίο Ωδείο Η νύχτα της Ταράντα Μουσικές από τον Τάραντα και τα ελληνόφωνα χωριά της κάτω Ιταλίας. Μια μουσική πανδαισία, με τουλάχιστο 20 μουσικούς και τραγουδιστές επί σκηνής και με τον θρυλικό Stewart Copeland. Η ένταση των ήχων ήταν απίστευτη, σε διαπερνούσε. Ο ρυθμός έκανε όλο το ακροατήριο να θέλει να τον ακολουθήσει και οι μουσικοί έδωσαν ρέστα. Το υπεθέαμα αυτό λαμβάνει΄χώρα κάθε χρόνο στο Salento, όπου ,σε 50.000 ακροατήριο ακούγονται τραγούδια ,που σύμφωνα με την παράδοση, οι κάτοικοι τραγουδάγανε σε όσους βρίσκονταν σε κώμα από τσίμπημα ταραντούλας , μιας και μόνο έτσι μπορούσαν να τους συνεφέρουν. Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να περιγράψω συναισθήματα από τότε. Ξέρω όμως πως δε θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα... menamenamo se vuoi veni Questa e l'ora nimma sci Menamenamo ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Φύσηξε ο Βαρδάρης στην Αθήνα…. Απόψε ( 22/9/04) στο θέατρο βράχων, στα πλαίσια του 18ου φεστιβάλ Υμηττού , συντελέστηκαν τα …παπαζογλαίικα μυστήρια. Οι μύστες της πρωτευούσης ήρθαν στο ετήσιο ραντεβού με τον αρχιερέα –καρντάση Νίκο Παπάζογλου. Η συναυλία ήταν απολαυστική!! Ο θεσσαλονικιός ερμηνευτής διάνθισε τη συναυλία του όχι μόνο με τραγούδια από τους κοσμαγάπητους δίσκους του, των οποίων οι στίχοι χόρευαν όλην την ώρα στα χείλια των ακροατών ,αλλά και με παραδοσιακά και νησιώτικα , τα οποία παρέσυραν πολλούς θεατές να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στον καρσιλαμά, στο γρήγορο μπάλο και στη σούστα…. Αστεία στιγμή , που συνεισέφερε και αυτή με τη σειρά της στο ήδη εύφορο κλίμα , ήταν τότε που ο Παπάζογλου ετοιμαζόταν να πει τον «Αύγουστο». Δεν συγχρονίστηκαν καλά τα όργανα και ο τραγουδιστής άφησε μόνο την πρώτη λέξη να ξεφύγει/ τραγουδηθεί από τα χείλη του «-Μα…» και σταμάτησε απότομα….οι θεατές όμως ανταποκρίθηκαν επάξια και συνέχισαν το τραγούδι λέγοντας όλη την πρώτη στροφή αφήνοντας έναν Παπάζογλου να το απολαμβάνει χαμογελαστός. «- Μα γιατί το τραγούδι να’ναι λυπητερό , μεμιάς θαρρείς και από την καρδιά μου ξέκοψε, κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά , ανέβηκε ως τα χείλη μου και με έπνιξε, φυλάξου για το τέλος θα μου πεις…» . Τότε χαριτολογώντας ο Παπάζογλου ζήτησε να συντονιστούμε, να το πάμε από την αρχή. Και εκεί που ήταν πάλι έτοιμος να πετάξει την πρώτη λέξη, ο κιθαρίστας του έκανε πλάκα και το έπαιξε λάθος αφήνοντας τον να ξεστομίσει ένα «-μααααα-ααα-α» πολύ αστείο!! Υγ: και σε αυτήν τη συναυλία συνάντησα και χαιρέτησα την άγνωστη κοπέλα , που συναντώ τα τελευταία 3 χρόνια σε αυτές τις συναυλίες στην Αθήνα….και φέτος για να μην σπάσω τη γοητεία αυτής της τυχαίας/ προκαθορισμένης συνάντησης δεν ρώτησα το όνομά της…ίσως του χρόνου… Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Roadrunner Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 πριν δύο χρόνια τον είχα απολάυσει το κάστρο της Πάτρας... μία απο τις αγαπημένες μου συναυλίες.. αυτή και ο Αλκίνοος στο αρχαίο ωδείο... και έλεγα οτι μόνο εγώ ακούω Παπάζογλου Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2004 και έλεγα οτι μόνο εγώ ακούω Παπάζογλου ← μην το λες αυτό!! αμα έβλεπες απόψε τι κόσμο ειχε και τι κέφι έγινε!!! ο Παπάζογλου ειναι ο αγαπημένος μου...εδώ και 8 χρόνια πάω στις συναυλίες του ...ειναι κάτι σαν.... τάμα....χι,χι Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 19 Ιουλίου 2006 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Ιουλίου 2006 από το 19ο φεστιβαλ Βράχων Βύρωνα (καλοκαίρι 2006)... νύχτες μαγικές με: - "Μαρία Πενταγιώτισσα" του Μποστ - "Πέρσες" του Αισχύλου από το Εθνικό Θέατρο "Μαρία Πενταγιώτισσα" του Μπόστ από το θέατρο Διαδρομή σκηνοθεσία: Κ.Τσιάνου πρωταγωνιστής: Π.Φιλιππίδης πρόκειται για παρωδία της ιστορίας της Μαρίας Πενταγιώτισσας. Ειναι ένα πολύ διασκεδαστικό έργο και αυτό οφειλεται τόσο στις ερμηνείες (απολαυστικός ο Φιλιππίδης, πληθωρικότατος) όσο και στο ιδιο το κείμενο,που αποδεινύεται -και με τη βοήθεια της διασκευής/προσαρμογής στην τρέχουσα πραγματικότητα- ευφυές!! Ενω "εξιστορεί" την ιστορία της Μαρίας σε αρκετά σημεία του λειτουργεί ως επιθεώρηση, γνήσια,καλή επιθεώρηση! Όπου το πετύχετε , να το δείτε! ======================== -"Πέρσες" του Αισχύλου σκηνοθεσία :Λ.Κονιόρδου πρωταγωνιστούν:Λ.Κονιόρδου,Χρ.Λούλης κα Παρακολουθώντας αυτην την παράσταση ,δεν μπορω να μην πω οτι αισθάνθηκα δεος...Αν και το εργο,ως κείμενο, με κούρασε μετά απο ένα σημείο , καθώς ήταν εξιστόρηση των πολεμικών συμβάντων, των ζημίων και των απωλειών από τους ελληνοπερσικούς πολέμους , με υπέβαλε το όλο κλίμα όπως αυτό διαμορφώθηκε απο την κινησιολογία του χορού, τη μουσική και τα κουστούμια.... ο Χορός (άλλοτε γέροντες της πόλης και άλλοτε οι διασωθέντες στρατιώτες-η αλλαγή γινόταν επι σκηνής) ήταν αξιόλογος:τα κουστούμια ήταν υπέροχα , μάλιστα συμμετείχαν στο..ηχητικό μέρος της παράστασης , η κίνηση ήταν διαρκής , κάποτε με σπασμωδικές κινήσεις που μετεδιδαν την ένταση και δημιουργούσαν ένα ωραίο θέαμα σαν σύνολο.... Η Λ.Κονιορδου επιβλητική...και όσο την θυμάμαι απο περυσι ως ανάλαφρη,τσαχπίνα Λυσιστράτη...φέτος στο ρολο της μάνας του Ξέρξη ....βαρύθυμη,γίηνη και συνάμα θεϊκή... Με εξέπληξε...θετικά...ο Χρ.Λούλης. Δεν τον είχα ποτε παρακολουθήσει και ομολογώ πως κέρδισε τις εντυπώσεις μου ως ηττημένος αλλά προσπαθων να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια Ξέρξης... Πολυ εντυπωσιακό θέαμα/εύρημα αυτό της εμφάνισης του νεκρού Δαρείου, θεού πιά, που ανυψώνεται σαν ένα απόκοσμο πλάσμα.... Στην τραγωδία αυτή γίνεται αναφορά στις πολεμικές μηχανές Ελλήνων και Περσών, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, στις διαφορές νοοτροπίας μεταξύ των δυο λαών/στρατών...εξυμνείται η υπεροχή, ο πλούτος των Περσών , για να φανεί στη συνέχεια πιο εντυπωσιακή η νίκη, η ευφυία , η αξία των Ελλήνων... (τόσα χρόνια, τόσες τάξεις με αρχαια ελληνική ιστορία και πρωτη φορά μου ..."παραδόθηκε" τόσο όμορφα το μάθημα....αφού έπιασα και τον εαυτό μου να αισθάνεται υπερηφάνεια για την εξυπνη στρατηγική των ελλήνων μπροστα στο πανίσχυρο στρατό των Περσών....χιχιχιχι....φανταστείτε πώς θα αισθάνθηκε το πρωτο κοινό της τραγωδίας αυτής, το αρχαίο ελληνικό....) Και αυτην την παράσταση την συνιστώ ( κυρίως για την απόδοση του κειμένου) ----------------------- αντίθετα, βαρέθηκα πολύ -και σχεδόν ήθελα να φυγω απο τη μέση της παράστασης - απο το εργο "Μια Νύχτα με τον Σαίξπηρ" από το Θέατρο Προσκήνιο σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη και με τους Καρυοφιλιά Καραμπέτη, Πέμη Ζούνη, Στέλιος Μαϊνας, Χρύσα Ρώπα δυστυχώς,όσο και να μου αρέσουν οι ηθοποιοι , η παράσταση δεν μου προσέφερε...νύχτα μαγική.Ήθελα , αντίθετα, να την κάνω με τη μαγική μου σκούπα....ήταν μια συρραφή των ερωτικών στιγμών από έργα του Σαιξπηρ, τα οποία έδεναν μεταξύ τους δυο παιχνιδιαρικα ξωτικά.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 7 Σεπτεμβρίου 2006 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Σεπτεμβρίου 2006 στις 6/9/06, στο Ηρώδειο, ναι....ήταν μια νυχτα μαγική, μια νύχτα συγκλονιστικά μαγική.... το Ηρώδειο υποδέχθηκε στην πέτρινη αγκάλη του το δράμα του Ευριπίδη, Ιφιγένεια η εν Ταύροις, απο το ΚΘΒΕ με πρωταγωνιστές την Μ.Ναπλιώτου,τον Ν.Ψαρρά, κορυφαίες χορού τις πολύ καλλίφωνες Ξ.Καραθανάση και Κ.Γιαμαλή και σκηνοθέτη τον Μηχαηλίδη. Το εργο ως κείμενο ειναι πολύ αξιόλογο, εχει δράση που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και περιέχει ατακες και ρήσεις ίδια διαμαντάκια. (Προσωπικά με εντυπωσιάσαν ,γιατι εκτός του οτι εβγαζαν ακρατη αλήθεια, δεν μπορούσα να μην αναλογίζομαι το πρωτο κοινό, το κοινό στο οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε η τραγωδία, αυτό που άκουγε φράσεις αμφισβήτησης των Θεών τους....) Η τραγωδία αυτή καταλαμβάνεται απο την τραγική ειρωνεία...τελικά , πολύ εντυπωσιακό αυτό το τέχνασμα, πράγματι διατηρει αμείωτη την προσοχή του κοινού, επιτείνει την αγωνία του και τον κάνει σιωπηλό συμμέτοχο στη ροή της ιστορίας... Τα σκηνικά και τα κουστούμια....τι να πώ....ήταν εκπληκτικά..."ζήλεψα" την σύλληψη της ιδεας, την επινόηση τους....ενα πανί αιματοβαμμένο όλη η σκηνή , με πτυχές που χρησίμευαν άλλοτε σαν στατικό στοιχείο του μέρους και άλλοτε σαν προέκταση του χορού και των τραγικών ηρώων....υήρχε και χρήση της μάσκας... η μουσική....ισάξια πρωταγωνίστρια!Στοιχεία απο ποντιακή μουσική, μανιάτικα μοιρολόγια και νησιώτικά τραγούδια συνεισεφεραν στην παράσταση.Τι ωραιά φωνη που έχει η Ξ.Καραθανάση! Η Μ.Ναυπλιώτου....απλά....συγκλονιστικήηηηηηη!!!! Τι ωραία που απέδωσε το ρόλο της!!! (ετσι κι αλλιώς ειμαι θετικά διακείμενη,αλλά αυτό μου έδειξε και δώρισε με την ερμηνεία της χθες μου επιβεβαίωσε αυτό που νιώθω για αυτήν και μου επέτρεψε για αλλη μια φορά να διατυμπανίζω το θαυμασμο μου για κείνη χωρίς να φοβάμαι να με χαρακτηρίσουν οι φίλοι μου ...υπερβολικά υποκειμενική... ...χιχιχι....αχ!τι ωραίαααα!!) Η παράσταση αυτή ειναι μια απο τις καλύτερες 5-να πώ;- παραστάσεις που έχω δει και ....θα δω...χιχιχι... Τα λόγια που γράφω, τα λόγια που θά θελα να γράψω, οι σκέψεις που έκανα και οι εντυπώσεις που μου έμειναν δεν επαρκούν για τον ενθουσιασμό που μου γεννήθηκε απο αυτην την παράσταση... Αν μαθετε οτι κάπου κοντά σας θα παιχθεί, μην την χάσετε.....θαααα χάσετε!! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 26 Σεπτεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 26 Σεπτεμβρίου 2007 εχω να καταγγειλω οτι φέτος δεν έζησα νύχτα μαγική....με συναυλία του Ν.Παπάζογλού!!!! γκρρρρ..... ----------------- νύχτα μαγική , χωρίς να το περιμένω , βίωσα στην συναυλία Ιωαννίδη- Μάλαμα στο θέατρο Βράχων στις 10/9/07....ήταν μια αποκάλυψη για μένα η σύμπραξή τους επι σκηνής....μια μαγική ατμόσφαιρα.... ήταν απολαυστικοί!!! Πρωτόγνωρη αίσθηση για μένα....δίσκους τους δεν έχω πάρει ούτε τους έχω ξαναδεί σε ζωντανή εμφάνισή τους (πλην του Ιωαννίδη χωρίς οργανα, μονο κιθάρα)...ό,τι γνωρίζω για αυτούς είναι από τα τραγούδιά τους που παίζονται στο ραδιόφωνο... μπήκα και στη διαδικασία να ξαναπάω σε συναυλία τους ,αλλά δεν μου κάθησαν οι ημερομηνίες... Τελευταία συναυλία τους: 3/10 /07 στο Κατράκειο εισιτήρια προπωλούνται στα Μετρόπολις ************************* άλλη μια νύχτα μαγική πέρασα βλέποντας την "Ανδρομάχη" του Ρακίνα από το Εθνικό θέατρο στις 19/9/07 στο θεατρο Βράχων... μια παράσταση με δύναμη , με νεωτεριστική ματιά αλλά και με κλασικές ερμηνείες!!! παράσταση που τόσο με τη μουσική της,τα σκηνικά , τους φωτισμούς όσο και με τις ερμηνείες (Φωτοπούλου, Καραθάνος, Λούλης ,20μελης χορός αντρων , που ήτανντυμένοι σαν ΜΑΤ κρατώντας προβολείς ...) και τη σκηνοθετική ματιά και διασκευή με υπόβαλε και με έκανε να αισθανθώ τυχερή που τελικά πήγα (παρά την βαρεμάρα που με είχε πιασει τότε) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2008 «X Σκηνής - Αυτά που κάψαν το σανίδι» μουσική παράσταση επιμέλεια:Σταμάτης Κραουνάκης. [....Στη νέα παράσταση του Σταμάτη «X Σκηνής - Αυτά που κάψαν το σανίδι» το βαριετέ, η αττική κωμωδία, η επιθεώρηση και το σύγχρονο θέατρο αναβιώνουν μέσα από νοσταλγικά τραγούδια με νέες ενορχηστρώσεις και τρομερές παρλάτες της Λ. Νικολακοπούλου Συμμετέχουν η ομάδα Σπείρα Σπείρα και μια μεγάλη ομάδα ηθοποιών και τραγουδιστών: Γρ. Βαλτινός, Μ. Βούρτση, Λ. Λαζόπουλος, Μ. Κοντού, 'Αν. Καλουτά, Σπ. Βρανά, Ζ. Σαπουντζάκη, 'Αν. Παναγιωτοπούλου, Γ. Μαρίνος, Μ. Τανάγρη, Δ. Μπάσης κ.ά. ΗΡΩΔΕΙΟ Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου, 2103232771 2103235582. Στις 9 μ.μ. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί....] από το αθηνόραμα. αλλά...αλλά...υπάρχει μια μικρηηηηηη πιθανότητα να βρείτε κοντά στα ταμεία του Ηρωδείου ανθρώπους που θέλουν να ακυρώσουν τα δικά τους. Γέμισα με ενθουσιασμό από τη χθεσινή βραδιά.....με μέθυσαν τα τραγούδια από το ελληνικό θεατρικό σανίδι ,με μέθυσε η μουσική και ο ρυθμός της , με μέθυσαν οι όμορφες ερμηνείες των ηθοποιών, με μέθυσαν οι ωραίες βιντεοπροβολές στις πέτρες του Ηρωδείου...παρόλα αυτά, βγήκα αρνητική στο αλκοτεστ που έκανε εχθές μεγάλο μπλοκο της τροχαίας στην παραλιακή....what a night!... Ειμαι ενθουσιασμένη και μαγεμένη. Ημουν κι εγώ εκεί.... Με άλλους 5000 ανθρώπους! Το Ηρωδειο κατάμεστο...δεν το έχω ξαναδεί έτσι....είναι η πρωτη φορά που είδα ανθρωπους να κάθονται στις πέτρες γυρω-γυρω ή όρθιοι ,πάνω από τα τελευταία εδώλια... Όσοι έχετε εισιτήρια για απόψε (για το άνω διάζωμα) να πάτε νωρίς, ακόμη και πριν τις 8:30 για να πιάσετε καλές θέσεις , να αποφύγετε και την πιθανότητα να καθίσετε όρθιοι ή πάνω στις πέτρες. (μα πώς στο καλό, έγινε αυτό;;; έκοψαν περ/ρα εισιτήρια ή είναι λαθραίοι θεατές;;....χιχιχ....) Δεν μπορώ να περιγράψω τη σχέση μου με τον Κραουνάκη.Γενικά, θα έλεγα οτι δεν τον παρακολουθώ...παράξενο, όμως, διαπιστώνω κατά καιρούς οτι τα τραγούδιά του τα ξέρω και σε παραστάσεις του με τη σπέιρα-σπείρα έχω πάει και σε θεατρικές παραστάσεις με τη μουσική σφραγίδα του εχω περάσει ωραία...Αν με ρωτούσαν για αυτόν, το μόνο που θα έλεγα είναι οτι δεν είμαι φανατική, δεν τον παρακολουθώ,οι φίλοι μου με τραβούν και βρίσκομαι στις παραστάσεις του για χάρη της παρέας –λίγο γκρινιάζοντας πριν και σχεδόν αλλάζοντας γνώμη μετά. Τον εκτίμησα μπορώ να πώ σαν έμαθα οτι όντας φοιτητής ήταν ιδρυτής της παράταξης Μ.Υ.Γ.Α. (κάτι μαρξιστικής –υπαρξιακής κτλ κτλ )...αυτό ίσως να ήταν και το μόνο συνειδητό μου «κλικ!» για τον Κραουνάκη , τα άλλα ήταν από σπόντα.... Ε,λοιπόν, και σε αυτήν την παράσταση, ενω ήμουν αυτή που πήγε να πάρει τα εισιτήριά μας εδώ και ένα μήνα , που ήμουν αυτή που έκανε παζάρια για να έρθει (« αν δεν έχει εισιτηρια για τη Μασκαράτα, τότε μόνο θα έρθω μαζί σας στον Κραουνάκη» ...και τελικά δεν είχε εισιτήρια για τη Μασκαράτα ....) , που δεν έκανα καν τον κόπο να μάθω όχι μόνο περι τίνος πρόκειται , μα ούτε και τον τίτλο δεν ενδιαφάρθηκα να μαθω , που όλο αυτό το διάστημα νόμιζα οτι θα ήταν μια συναυλία με τραγούδια του Κραουνάκη ερμηνευμένα από φίλους του ηθοποιούς.... ε...ναι,λοιπόν, το παραδέχομαο...εγώ είμαι αυτή που χάρηκα πολύ που τελικά ήμουν κι εγώ εκεί....που ήμουν τυχερή που πείστηκα/πιεστηκα από τη Δ. να έρθω... την ευχαριστώ πολύυυυ! Ηταν ένα μουσικό ταξίδι στο χρόνο , στο θεατρική ιστορία , ιστορία συνδεδεμένη άρρηκτα με την πολιτική , τις κοινωνικές αλλαγές και την εκάστοτε επικρατούσα αισθητική.... Γρήγορη η δομή της παράστασης σαν νεράκι γάργαρο που ρεει στην κοίτη των αναμνήσεων. Ειναι μια αναθεώρηση. Τραγούδια από την οπερέτα, το βαριετέ, την επιθεώρηση,το πολιτικό θέατρο, το σύγχρονο θέατρο, την αττική κωμωδία ερμηνευμένα από ηθοποιούς και τραγουδιστές της παλαίας , μέσης και νεώτερης γενιάς: Κ.Μπαλανίκα,Ζ.Σαπουτζάκη,Μ.Κοντού, Α. Παναγιωτοπούλου, Δ.Μπάσης, Γ.Χαρούλης, Γρ.Βαλτινός , Μ.Βούρτση, Γ.Μαρίνος, Α.Καλουτά,Σπ. Βρανά, Λ.Λαζόπουλος κτλ κτλ... Η πορεία ήταν γραμμική. Η αρχή από την Αθήνα του 1900 και έφτανε ως τα τώρα... Ο καθένάς τους έβγαινε και έλεγε από 2-3 τραγούδια , πλαισιωμένος από σολίστες μουσικούς και τη Σπείρα-Σπείρα. Στέκονταν οι περ/ροι ξυπόλυτοι σε ένα φωτεινό διάδρομο μπροστά από την κεντρική θύρα της σκηνής και ερμηνεύαν χαρακτηριστικά θεατρικά τραγούδια...Στο πλάι , ο Κραουνάκης στο πιάνο με την Ελ.Ουζουνίδου να είναι οι αφηγητές , οι ξεναγοί μας σ’ αυτό το γλυκό χαρούμενο γάργαρο ταξίδι στο χρόνο, στο θέατρο ,στην Ελλάδα! Ξαφνιάστηκα...κάποια τραγούδια ,που όλος ο κόσμος ξέρει και τραγουδά, δεν είναι «προϊόντα» της δισκογραφίας. Ήταν γραμμένα για θεατρικές παραστάσεις και κατάφεραν να ξεφύγουν από το σανίδι και να πρωταγωνιστήσουν στα χείλη μας... Το «Γελαστό παιδί», «Χάρτινο το φεγγαράκι», «Βίρα τις άγκυρες», «Το τραμ το τελευταίο» , «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», « Δόξα τω θεώ» και πολλά άλλα ... Πολλά τα όμορφα και ευρηματικά και έξυπνα σημεία της παράστασης, όπως για παράδειγμα οι βιντεοπροβολές ή ο τρόπος που οδηγηθήκαμε στην παρουσίαση της Σπ.Βρανά (αξιοπρεπής,σεβαστικός) ή το κλείσιμο. Α!Να φροντίσετε να «απαιτήσετε» να σας δώσουν το φυλλάδιο με το πρόγραμμα των τραγουδιών. Ηταν τσιγκούνηδες: Εδιναν ένα σε κάθε παρέα...Βοηθά στο να ενημερώνεστε για τη χρονιά , την παράσταση και τους συντελεστές του κάθε τραγουδιού. ‘Ολοι οι ηθοποιοί ήταν καταπληκτικοί. Η έναρξη με τον Χρ.Στεργιογλού απολαυστική! Τραγούδια από την οπερέτα...Αθηνα 1910 Τι γλυκύτητα, τι χιούμορ... Μετά η.... σαγηνευτική Μπαλανίκα! Ειναι η «νέα γυναίκα, που θα καπνίζει, που θα ψηφίζει, που αξίζει για δέκα και για άντρα δεν δίνει παρά».... Άλα! Όλα σπάστα!Έρχεται η βασίλισσα της νύχτας , η Ζωζώ....μας κέρασε κάτι από αυτό που χάριζε για χρόνια στο θέατρο και στις πίστες....σκέρτσο, μπριο, σαγηνευτική τσαχπινιά... Η Μ.Κοντού παιδούλα –σχεδόν στα δεκατρία- σε αυτό το όμορφο φούξια φόρεμα, που ταιριάζει με τη μαυρη φορντ , μοντέλο του ’23... Μετά από το «Ηθοποιός» με τη φωνή του Χορν βγαίνει ο Γ.Μαρίνος και ερμηνεύει τραγούδια από την «πορνογραφία» του Χατζιδάκι και τραγούδια ειδικά γραμμένα για τις παραστάσεις του στη θρυλική Μέδουσα. Και ένα άρωμα Μελίνας. Γρ.Βαλτίνος ...έβαλε τα άσπρα του και μας έφερε τη δωρικότητα του Μικη Θεοδωράκη... Από τη « Γειτονιά των Αγγέλων» στην Τζενη του Τσίρκου... Η φωνή της Καρέζη και ηχητικό απόσπασμα από το «Μεγάλο μας Τσίρκο»... Τι συγκινητικό!Εδώ ο Μπάσης λέει το τραγούδι που ερμήνευε τότε ο Ξυλούρης Γιάννης Χαρούλης και Μάνος Κατρακης και Καζαντζάκης συναντήθηκαν στο Ηρώδειο μια βραδιά του Ιούνη. Μάρθα Φριντζήλα : βου λε βου αβεκ μουα...μα τι κωμικό/σαγηνευτικό μπρίο! Σόνια Θεοδωρίδου , η οπερετική πινελιά της βραδιάς....ερμηνεύοντας με πάθος τραγούδια του Λόρκα Μ.Βούρστη,σαν από ασπρόμαυρη ταινία...Ερμηνεύει τραγούδια από την παράσταση «Όμηρος» ,που είναι τελικά τα τραγούδια εκείνα που λέγαμε στις σχολικές εκδηλώσεις για τη 17η Νοεμβρη. Άννα Παναγιωτοπούλου:Δεν είπε απλά τραγούδια -είπε ολόκληρα επιθεωρησιακά νούμερα!!! "Θέλω να τα ξέρω όλαααα....Ποιός άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα,ε ; ...Ε;....Ε;..." Μελινά Τανάγρη παίζοντας με το Σταμάτη και βουτώντας για μαργαριτάρι.... Λάκης Λαζόπουλος ...μα τι να πώ και τι να πώ!.... Τραγούδια από τη «Λυσιστράτη» που ανέβασαν πριν 20 και κάτι χρόνια με τον Κραουνάκη ....Αλλάζοντας κάτι στους στίχους , τα προσάρμοσε στο σήμερα.... εγινε της επιθεώρησης! Όμορφος ο τρόπος που μεσω ενός τραγουδιου που αναφερόταν στον παλιο ελληνικό κινηματογράφο παρέδωσε το μικρόφωνο στη Σπ.Βρανά. Σπ.Βρανα: εγινε της Σπεράτζας.Όλο το Ηρώδειο τραγουδούσε μαζί της το τραμ το τελευταίο Α! και το Μετρό Παρ και Σάββατο λήγει στις 2πμ . Η παράσταση στο Ηρώδειο τελείωνει στη 1πμ...προλαβαίνετε.....το τελευταίιιιιοοοο....ντραγκα –ντρουν... Και να σου βγαίνει η Άννα Καλουτά και επιστρατεύει κάθε νεότητα όλων αυτών των 70 χρόνων στο σανίδι για να μας ερμηνεύσει το «ευζωνάκι» , το νούμερο που την κατατρέχει από τα 10της χρόνια... Δεν συγκρατείται, δεν επιστρατεύει τη συντηρητική φειδώ του γήρατος και αρχίζει να κινείται στους ρυθμούς της μουσικής ....να η ζωντάνια, να το μπρίο! Ξεχάσμαμε κάποια; Μπά....και η Μελίνα, και η Λαμπέτη, και η Κοτοπούλη και η Παξινού , η Βλαχοπούλου και...και... λείπει η Αλίκη;;; Μα όχι!! έρχεται και χορεύει το συρτάκι της....μαζί με το κοινό, όλους τους συντελεστές της παραστασης και την Αννα Καλουτά , που ακόμη και καθήμενη σε καρέκλα, δεν έπαυε να κουνά τα ποδαράκια της στον τρελό ρυθμό.... Κλείσιμο παράστασης...τέλος βραδιάς....ο ήχος της λατέρνας... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 24 Ιουλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Ιουλίου 2008 λυπαμαι που δεν προλαβαινω τωρα να γραψω μια μεγαλη κριτικη , οπως της αξιζει ,-ελπιζω μετα απο μερες να καταφερω να της αποδωσω πολλα πολλα ευσημα -να πω εστω οτι ηταν υπεροχα στην χθεσινη συναυλια της Νανας Μουσχουρη στο Ηρωδειο. η δικη μας Νανα .αντιο Νανα. να γραψω μια φρασουλα που περα απο τα τραγουδια της με σκλαβωσε-¨ ο Νικος Γκατσος μου ειπε παντα στην ζωη μου να ψαχνω τον ηλιο και το φεγγαρι-τον ηλιο για την αληθεια και το φεγγαρι για να ονειρευομαι.ετσι πορευομαι.¨ καλη τυχη. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
anastasiostheodoridis Δημοσιεύτηκε 24 Ιουλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Ιουλίου 2008 Μέσα σε ντελίριο χειροκροτημάτων η Νάνα Μούσχουρη έριξε αυλαία στην πενηντάχρονη πορεία της στο τραγούδι, με μία μαγευτική συναυλία, το βράδυ της Τετάρτης, στο Ηρώδειο. Το κοινό αποθέωσε τη διεθνώς καταξιωμένη ερμηνεύτρια, όταν εκείνη υποκλίθηκε μπροστά του για τελευταία φορά. Συγκινημένη και ευχαριστώντας όσους πήγαν να τη χαιρετήσουν η Νάνα Μούσχουρη δήλωσε για την απόφασή της να εγκαταλείψει τη σκηνή: «Τίποτα δε διαρκεί για πάντα και έτσι θεώρησα ότι ήρθε για μένα ο καιρός να εγκαταλείψω τη σκηνή, όπου έζησα τόσα χρόνια». Οι παραστάσεις της Τετάρτης (23/7) και της Πέμπτης (24/7) στο Ηρώδειο έκλεισαν την τετραετή περιοδεία της ελληνίδας τραγουδίστριας σε όλον τον κόσμο, με συναυλίες σε περισσότερες από 95 πόλεις. Ανάμεσα στις κατάμεστες κερκίδες του Ηρωδείου βρέθηκαν και τίμησαν την Νάνα Μούσχουρη ο πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, με τη σύζυγό του, Νατάσα, υπουργοί και βουλευτές όλων των κομμάτων, εκπρόσωποι του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, καθώς και οι δήμαρχοι του Βερολίνου, του Παρισιού και του Λουξεμβούργου. «Είμαι πραγματικά ευγνώμων για ό,τι μου έχει συμβεί και δε θα μπορούσα να φύγω, χωρίς να πω “αντίο” στο κοινό, που επί χρόνια με υποστήριξε» δήλωσε η κ. Μούσχουρη, που στα 73 της χρόνια σχεδιάζει να ασχοληθεί με το φιλανθρωπικά έργα αλλά και να αφιερώσει χρόνο στην οικογένειά της. cosmo.gr Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 29 Αυγούστου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Αυγούστου 2008 "Oρέστης" του Ευριπίδη φεστιβαλ Ηλιούπολης, 27/8/08 ----> νομίζω οτι ακολουθούν τις επόμενες ημέρες μια παράσταση στην Πάτρα , δυο στην Αθήνα και τελειώνει με 2 εβδομάδες παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη (αφού είναι από το ΚΘΒΕ) μετάφραση:Γ.Χειμωνάς σκηνοθεσία : Σ.Ουνκόβσκι πρωταγωνιστούν: Λ.Φωτοπούλου, Λ.Γεωργακόπουλος,Ν.Δραγούμη, Αλ.Συσσοβίτης Η τραγωδία αυτή του Ευριπίδη δεν είναι πολύ γνωστή στο θεατρικό κοινό. Πρωτη παράσταση το 1956 και από τότε εχει ανέβει 14 φορές. υπόθεση:Ο μητροκτόνος Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα, καταβεβλημένοι,απογοητευμένοι, οργισμένοι, αντιμετωπίζουν το μένος του παππού τους Τυνδάρεω και του λαού των Αργείων.Ο Τυνδάρεω, ενώ θεωρεί δίκαιο το θάνατο της άπιστης κόρης του Κλυταιμνήστρας , θεωρεί αδικο τον Ορέστη που τον διέπραξε , καθώς έτσι διετέλεσε υβρι. Δεν τους συγχωρεί και προσπαθεί να επιβάλλει τη θανατική καταδίκη τους. Ο Ορέστης και η Ηλέκτρα ελπίζουν στη βοήθεια του θείου τους Μενέλαου. Ο Μενέλαος, ενώ αρχικά είχε δείξει οτι θα τους βοηθούσε, οπισθοχωρεί μπροστά στο μένος του Τυνδάρεω και δειλιάζει. Τα αδέλφια Ορέστης και Ηλέκτρα μαζί με τον Πυλάδη καταφεύγουν σε νεο σχέδιο για να εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους: να σκοτώσουν την Ελένη και να κρατήσουν ως όμηρη την κόρη της , Ερμιόνη , για να εκβιάσουν το Μενέλαο.Τα σχέδια αλλάζουν με την παρέμβαση του απο μηχανής θεού, του Φοιβου. Τα σχέδια ματα-ξανα-αλλάζουν με την παρέμβαση του σκηνοθέτη και προστίθεται νεο τέλος... Στην παράσταση αυτή με εντυπωσίασαν πρωτίστως το κείμενο του Ευριπίδη! Αυτός είναι και ο λόγος που με κάνει να αναφερθώ εδώ σ'αυτήν την ενότητα. Ενα κείμενο με δράση και συνεχείς ανατροπές, αλλά πολύ περισσότερο με φράσεις γεμάτες δύναμη και σοφία. Ενα κείμενο που έθετε τον άνθρωπο πρωταγωνιστή , ο οποίος αμφισβητεί τη σοφία ορθή των Θεών , που τολμά να κρίνει τους χρησμούς , που παρόλο που έχει αποδεκτεί τη θνητότητά του και την "ασημαντοτητά" έναντι των θεών δεν σταματά να διεκδικεί την ποιότητα στη ζωή του, να απαιτεί τον πρωτο ρόλο στη μοίρα του και να πεισμώνει. Είχα συνεχώς στο νού μου το πώς θα τα άκουγε αυτά το πρωτο-πρωτο κοινό...!!! Σε γενικές γραμμές είναι μια καλή παράσταση, τις όποιες μου "ενστάσεις" τις νικούσε η ερμηνεία της Λ.Φωτοπούλου και του Λ.Γεωργακόπουλου. Όποτε η παράσταση σκηνοθετικά-σκηνογραφικά-ηχητικά κάπως "ξεφευγε" , αυτοί με το παίξιμό τους, που ήταν σταθερό,πιστό στο ύφος τραγωδίας , επανεστίαζαν την προσοχή μας στο κείμενο. Η φωνή τους και ο ρυθμός τους ήταν πολυ καλά και έδωσαν μια αξιοπροσεκτη διάσταση στην ερμηνεία τους. (Η Ν.Δραγούμη δεν με εντυπωσίασε --ήθελα να την ξαναδώ να μπορέσω να σχηματίσω άποψη, γιατί τις 3 φορες που την εχω δει στο θέατρο δεν με έχει ικανοποιήσει.Έπαιζε σαν να διάβαζε αργά και με προσοχή-αγωνία το κείμενο . Ο Αλ.Συσσοβίτης δεν ήταν κακός...έπαιζε "Συσσοβίτικα" και εδώ ίσως να ταίριαζε...δημιουργησε έναν Πυλάδη ενθουσιώδη, παρορμητικό,υπεροπτικό...) θα μπορούσα να χωρίσω την παράσταση σε επιμέρους μέρη ως προς την προσεγγιση: Στα πρωτα 2/3 της κυριαρχούσαν η δραματουργική δράση , το κείμενο , οι ερμηνείες της Φωτοπούλου και του Γεωργακόπουλου (παρά τις παράξενες καμια φορά στάσεις του σώματος της πρωτης)... Τα όποια παράξενα (ισως μονάχα για μενα) στοιχεία όπως τα βήματα του χορού , τα ηχητικα εφε , που παραπέμπαν σε συγχρονους ήχους καλύπτονταν κάτω από τις ερμηνείες και το κείμενο αυτό καθεαυτό. Στο τελευταίο 1/3 ήταν σαν να δίνεται η αόρατη προσταγή: εδώ γελάστε!!. Σχεδόν σε κάθε τραγωδία υπάρχει το γκροτέσκο στοιχείο, που ελαφρωνει το κλίμα...Προσωπικά,πιστεύω οτι ίσως δόθηκε λίγη παραπάνω δόση...μα , και ο βοσκός και ο Φρύγας και ο Ορεστης και η Ηλέκρα;;; ...όλοι αποκτούν μια πιο ελαφρή διάσταση, διάσταση παρωδίας...Το κοινό αρχίζει και γελά ή να εκβιαζεται να γελά από αυτά που ξαφνικά, χωρίς προειδποίση, αρχίζει να βλέπει...Αποκορύφωμα ο απο μηχανής Θεος ή μάλλον καλύτερα ο απο -μικροφωνου - Θεος , ένας Θεος μεταξύ μπουζοκόβιου και νονού της νύχτας:Ο Φοιβος. Για μένα ,που έβλεπα για πρωτη φορά τον Ορέστη, όλο αυτό το γκροτέσκο στοιχείο μου φάνηκε λίγο υπερβολικό και δεν συντονιζόταν με το προηγούμενο μέρος... Επί του ευριπίδειου τέλους , προστέθηκε ένα νέο τέλος:Δεν το αναφέρω εδώ για να μην σας το χαλάσω... Δεν μπορώ να το κρίνω , γιατί ίσως αυτο να ήταν και η συνεισφορά του σκηνοθέτη σε αυτή τη σύγχρονή "διδαχή" του έργου...Ισως να θέλει να εκφράσει τη βαρεμάρα του στα "θεία Happy ends" και να κάνει μια αναφορά στο πώς μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να ....τα χαλάσει όλα από το μενος του. "τον τρόμο που όλοι έχουμε μέσα μας.Καμωμένος κι αυτός από ψυχή, για καμιά ψυχή δεν είναι ξένος!" "Οι Ελληνες αγαπούν τις φήμες και όχι την Αλήθεια.Αλλάζεις λοιπόν τη φήμη σου , Ορέστη, από τη φήμη ενός γιου που έσφαξε τη μάνα του σε φήμη του ήρωα , που τιμωρησε την Ελένη , τη γυναίκα που αιματοκύλησε την Ελλάδα..." "Τι δούλος κι άρχοντας μου λες; Που είμαι άνθρωπος , αυτό δεν φτάνει για να ζήσω; Ετσι μονάχα για το φως. Να βλέπω καθε μέρα να χαράζει και να λεώ:Χαραξε λοιπόν και σήμερα , υπάρχει ακόμα στον κόσμο φως.Δεν είναι λίγο.Δεν είναι λίγο!" "'Ολα τα αντέχει ο άνθρωπος .Θεοί, μην μας λυπάστε! Στείλτε μας περισσότερο κακό.Πιο αβάσταχτο , δώστε μας , πόνο!Ρημάξτε μας με πιο μεγάλες συμφορές.Αντέχουμε ακόμα! Ζούμε!!!" "Δεν ξέρω τι ειναι θεός.Ξέρω όμως οτι όλοι γι'αυτόν δουλεύουμε. Όποιος - ό,τι και να είναι..." "Αγαπάω! Δεν έχεις όφελος όταν αγαπάς.Χρωστάς!" "Οι θεοί έχουν ένα κακό φυσικό: Αργούν!" Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2008 "Ελένη" του Ευριπίδη 14/9/08 φεστιβαλ Παπάγου σκηνοθ.: Θ. Αθερίδης. Παίζουν: Θ. Αθερίδης, Σμ. Καρύδη, Γ. Βούρος, Γ. Καπουτζίδης, Αν. Νάτσιος, Γ. Κορμανός, Θ. Αλευράς, Ν. Κοτσοβού. Μετάφρ.: Μ. Κωτσάκη. Σκην.-κοστ.: Μ. Παντελιδάκης. Μουσ.: Γ. Χριστοδούλου. στην αφίσα της παράστασης κάτω από τον τίτλο υπάρχει το ερώτημα: " τραγωδία ή κωμωδία;" Η τραγωδία του Ευριπίδη μετατρέπεται σε μια ευχάριστη,διασκεδαστική κωμωδία. Η μετατροπή αυτή γίνεται με σεβασμό. Εχει χιούμορ, το γέλιο προκαλείται από εξυπνα τεχνάσματα και επινοήσεις. Οι ηθοποιοι παίζουν ωραία, η μουσική πολύ καλή. Δεν ξέρω αν εχει κι άλλες παραστάσεις, αν θέλετε, πάντως,να περάσετε ευχάριστα βλέποντας τραγωδοκωμωδία , η παράσταση αυτή είναι μια καλή πρόταση. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Mixalopoulosdoc Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Σεπτεμβρίου 2008 Tik-Tak είδα κι εγώ τον Ορέστη,και επειδή είμαι χρόνια fan των 2 πρωταγωνιστών - Φωτοπούλου και Γεωργακόπουλο, θα συμφωνήσω με κάτι που έχει ειπωθεί σε πολλές κριτικές γιαυτην την παράσταση- ότι η ιδέα του σκηνοθέτη να παραστήσουν τόσο ρεαλιστικά τους ψυχασθενείς τους αδίκησε. Η μεν Ηλέκτρα έκανε σαν σπαστική, ο δε Ορέστης πολύ extreme. Το παίξιμο της Ελένης χαρακτηρίστηκε από πολλούς πολύ τηλεοπτικό . Εμένα προσωπικά μου άρεσε ο Φρύγας υπηρέτης που υποδύθηκε η Παπαθεμελή, αν και έδωσε πολύ κωμική διάσταση. Όσο για το φινάλε νομίζω ήταν αντικειμενικά ακραίο, γενικότερα νομίζω έχουν δίκιο κάποιοι κριτικοί που υποστηρίζουν ότι σε κλασικά έργα δεν ταιριάζουν οι μεταμοντέρνες παρουσιάσεις. Βέβαια η εντύπωση και το σοκ που άφησε ο Ορέστης με τις καινοτομίες του σκηνοθέτη επισκίαστηκε τις επόμενες βδομάδες από τον πανικό που έγινε με τις καινοτομίες του Ανατόλυ Βασιλιεφ, είδα την Κονιόρδου ως Μήδεια στις 16/8 , και αν και την προγούμενη είχε γίνει μεγαλύτερος πανικός, και πάλι έγινε της τρελής στην Επίδαυρο. Θεατές έφευγαν κατά τη διάρκεια της παραστασης, ενώ έπεφτε τρελό γιουχάρισμα, ενώ παράλληλα αγανακτισμένοι θεατές που ήθελαν να παρακολουθήσουν διαμαρτύρονταν γιατί τους ενοχλούσαν οι αποδοκιμασιες των άλλων. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 17 Σεπτεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Σεπτεμβρίου 2008 ηταν μια βραδια προγραμματισμενη να γινει στο φωτεινο Ηρωδειο , κατω απο την πανσεληνο.. τελικα οι διοργανωτες δε τα εβαλαν με την βροχη και το ρεσιταλ μεταφερθηκε την επομενη μερα στο Μεγαρο Μουσικης Ρεσιταλ πιανου με τον Ivo Pogorelich , ενα αφιερωμα στην Μαρια Καλλας. ομολογω οτι παρα την παιδεια κλασικης μουσικης , δεν ειχα μεχρι στιγμης κυνηγησει ιδιαιτερα ρεσιταλ, μ αρεσουν πολυ οι συμφωνικες ορχηστρες , εκει νιωθω οτι η συμπραξη ολων των οργανων δημιουργει ενα αποτελεσμα αξιο να σε οδηγησει σε μουσικη μεθεξη , αλλα οταν μου ελεγαν για ενα μονο οργανο ,ανακαλυπτα δικαιολογιες . οταν ομως μιλαμε για πιανο αλλαζουν τα πραγματα, μπορει να μην ειμαι αντικειμενικη , αλλα θεωρω το πιανο τον βασιλια της μουσικης , απο εκει αρχιζουν ολα!! ο κυριος Ivo Pogorelich θεωρειται ενας απο τους πιο σημαντικους πιανιστες σημερα, ειναι Κροατης, 50 χρονων , και ''αυτο που τον καθιερωσε στο καλλιτεχνικο στερεωμα ηταν..το βραβειο που δεν πηρε.Το 1980 συμμετειχε στον Διεθνη Διαγωνισμο Chopin της Βαρσοβιας , οπου η αποφαση της κριτικης επιτροπης να τον αποκλεισουν ξεσηκωσε μια αγρια αντιπαραθεση που εστρεψε την προσοχη ολου του μουσικου κοσμου στον πιανιαστα". αυτο που μου εκανε εντυπωση στο μινι βιογραφικο του , ειναι και η φιλανθρωπικη του δραση , που οδηγησε την UNESCO να του απονειμει τον τιτλο του ''πρεσβευτη καλης θελησης''. σας μεταφερω απο το προγραμμα-καποτε εγραψαν για αυτον οτι'' επαιξε με τοση ακριβεια καθε νοτα , με τοσο συναισθημα και τοση εκφραστικοτητα που ηταν σα να ακουγες μια ολοκληρη ορχηστρα''. πραγματι δε νομιζω οτι υπαρχει καλυτερη προταση να περιγραφει αυτο ακριβως που λαβαμε απο τον εξαιρετικο αυτον πιανιστα! ακουγες την μουσικη και το σωμα του την ακολουθουσε, τιναζοταν στο forte , χαμηλωνε το σωμα του να κουρνιασει κοντα στο πιανο στο piano, αλλου ''τσιμπουσε'' τα πληκτρα κι αλλου τα χαιδευε , ενας μουσικος δοσμενος ψυχη και σωμα εκεινη την ωρα στα κομματια που εκτελουσε!! συχνα νομιζουμε οτι οι πιανιστες ειναι βαρετοι , λανθασμενα συνδεουμε την μουσικη τους με λιγο πριν τον υπνο νανουρισματα , αλλα καθολου ετσι δεν ειναι! ο κυριος Ivo ειναι απροβλεπτος , αλλου ηρεμος σαν ποταμακι και αλλου καταιγιδα στον ωκεανο . αυτο ειναι το ταλεντο του!!δεν εκτελει απλα τα κομματια των συνθετων που επιλεγει , τους δινει ζωη , τα ακους και σε ταξιδευει , επιτρεπει στο μυαλο σου να φυγει απο το εδω και τωρα ,και να δημιουργησει εικονες και χρωματα , αλλου ενα σκουρο μωβ που εχει κατι απο παραξενη , πριν την απειλη , σιωπη και αλλου ενας κατακοκκινος καμβας με πινελιες ενος πορτοκαλοκιτρινου ηλιου! μπορει τα εργα που ο μουσικος να επελεξε να ειχαν λυπητερο ακουσμα-Chopin , Sibelius -αλλα παρολα αυτα δε σε αφηνε να νιωσεις θλιψη. κακη στιγμη τα κινητα που δεν απενεργοποιηθηκαν και φανηκε οτι ενοχλησαν τον μουσικο η βραδια ηταν αφιερωμενη στην Μαρια Καλλας που εφυγε στις 16 Σεπτεμβριου του 1977. υγ-μη καλλιτεχνικο σχολιο-ο κυριος Ivo Pogorelich ειναι πολυ γοητευτικος ανδρας. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Είσαι αισιόδοξος? Όχι Δημοσιεύτηκε 17 Σεπτεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Σεπτεμβρίου 2008 Συναυλίες Σωκράτη Μάλαμα και Παπακωνσταντίνου-Σαββόπουλου δε σας λέω πού.Ήταν τέλεια πάντως! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
mad cow Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2008 ημουν και εγω στο καλλιμααρμαρο και θα ειμαι και αυριο μαλλον Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Σεπτεμβρίου 2008 τελικα ολοι ημασταν στο Καλλιμαρμαρο αλλα ηταν μαζι μας και ενας βροχερος καιρος Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.