[θέατρο] Εγκλήματα κι εγκλήματα

[tik-tak]

«Εγκλήματα κι εγκλήματα» του Αυγ.Στρίντμπεργκ

θέατρο Προσκήνιο

Φανταστικό Θρίλερ του Αυγούστου Στρίντμπεργκ

Σκηνοθ.: Γ. Σαχίνης. Από την ομάδα Όχι Παίζουμε.

Παίζουν: Κ. Καραμπέτη, Μ. Χατζησάββας, Κ. Φαλελάκης, Β. Λάρδη, Χ. Μοντέϊρο, Β. Ταγκούλη.

Σκην.- κοστ.: Γ. Σκουρλέτης.

Μουσ.: Κ. Δαλακούρας. Χορογρ.: Ειρ. Αλεξίου Φωτ.: Χρ. Θανάσουλα.

Διάρκεια 135'

θέατρο  ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Καπνοκοπτηρίου 8 και Στουρνάρη, 2108252242-3

Βραδ: Τρ., Πέμ., Παρ., Σάβ. 9.15 μ.μ., Τετ., Κυρ. 8 μ.μ.

εισιτήρια: € 21, φοιτ.: € 15.

υπόθεση:

Ένας θεατρικός συγγραφέας , που διατηρεί δεσμό με μια φιλήσυχη γυναίκα, με

την οποία έχει και μια μικρή κόρη, στην πρεμιέρα του έργού του, συναντά τη γυναίκα –πειρασμό.

Μια γυναίκα – πειρασμό ή  μια γυναίκα που φέρνει τον πειρασμό;

Το «αμάρτημα» διαπράττεται, η τιμωρία επέρχεται....πάλι φταίει η Εύα;

την παράσταση αυτή την ειδαμε εδώ και πολύ καιρό...η θύμησή της , όμως, είναι

βαθύτατα χαραγμένη στις θεατρικές μου μνήμες , κυρίως για την αμηχανία που

μου προκάλεσε.

Βίωσα (όχι μόνο εγώ, αλλά και η παρέα μου... και οι πίσω μας και οι  διπλανοί μας-....χιχιχι)

αμηχανία και δυσκολία προσέγγισης .

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε

«Μα, πού το πάει;».

Η σκηνοθεσία είχε προσδωσει στο έργο αρκετά επιτηδευμένα στοιχεία.

Υπηρχαν , βεβαίως, και κάποια ευρήματα που ήταν ωραία και ευφυή.

Αλλά η γενική μου αίσθηση είναι οτι επικράτησε η επιτήδευση κι ο «απλοϊκός»

συμβολισμός και μια αγωνία να παρουσιαστεί «κάτι νεο και πρωτοποριακό»...

Το πλαίσιο της δράσης είναι ονειρικο/ εφιαλτικό/σουρρεαλιστικό...

Στη σκηνή υπάρχει μια τεράστια λευκή φάλαινα.Πάνω και μέσα σε αυτην

εκτυλίσσεται το έργο.

(καλα λέει ο ονειροκρίτης οτι το ψάρι στα όνειρα είναι λαχτάρα...χιχιχι)

Το κυρίαρχο χρώμα στα σκηνικά ,στα κουστούμια,στους φωτισμούς: το λευκό

( όπως στα όνειρα, όπου δεν υπάρχουν τα χρώματα)

Για να μπορέσω να παρακολουθήσω την παράσταση , επιστράτευσα την επιλεκτική εστίαση

της προσοχής μου στο κείμενο. Στο πρωτογενές υλικό.

Στις ιδέες, στις αναρωτησεις,στους προβληματισμούς, ...στην υπόθεση!

Μετά από το πρωτο μισάωρο , έπαψα να «κουράζομαι» με το να βρω απάντηση

στο «πού το πάει;» και ασχολήθηκα με το κείμενο και τις ερμηνείες αυτά καθεαυτά ...

για να βρω την υγειά μου η θεάτρια....χιιχ....

Τόση προσπάθεια να προσεγγιστεί το έργο με το «διαφορετικό» ....μα τόση!...

και είναι κρίμα , που τελικά , έπρεπε (εγώ)  να «κρατηθώ» από το παλιο/κλασικό/δοκιμασμένο

κέιμενο για να περισώσω την αντιληψή μου από τη σύγχυση...

Γέλιο έφερε η σκηνή του νέγρου επιθεωρητή σε στυλ στρίπερ.

Για τους ηθοποιούς πίστευσα οτι ήθελαν να «πειραματιστούν» λόγω βαρεμάρας ή λόγω

«υποκριτικών ανησυχιών».

Το πείραμα πέτυχε;

Κατά τη γνώμη μου, όχι...

Περισσότερο προβαλλόταν η αγωνία να προταθεί η «νεα» σκηνοθετική ματιά...

Το κείμενο κατήντησε πια απλή αφορμή...

θυμάμαι τη φρέσκια-μοντέρνα προσέγγιση του «Αρχιμάστορα Σόλνες» από τον Κιμούλη , προσέγγιση

που δεν με έκανε διόλου να αναρωτηθώ για την εποχή, να μην προβληματιστώ για τη «μοντερνοποίηση»,τον εκσυγχρονισμό....τότε η απόδοση και το κείμενο πήγαινε χεράκι-χεράκι...

Το μόνο που θα αναγνώριζα στην παράσταση είναι το τόλμημα να προταθεί καθολικά

διαφορετική προσέγγιση...

Αν είστε τολμηροί θεατες , σας προτείνω να το δείτε.

Αν τα γούστα σας είναι κλασσικά, τότε όχι!

2,5 /5