[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Χωρίς Ίχνη

[Remy Fincher]

"Gone Baby Gone"

Του Μπεν Άφλεκ

Με τους Κέισυ Άφλεκ, Εντ Χάρις, Μόργκαν Φρίμαν, Μισέλ Μόναχαν, Τάιτους Γουέλιβερ, Έιμυ Ράιαν, Έιμυ Μάντιγκαν κ.α.

Ένα υποβαθμισμένο προάστιο της Βοστώνης συγκλονίζεται από την απαγωγή ενός μικρού κοριτσιού. Εν μέσω εξονυχιστικών ερευνών της αστυνομίας, αγανάκτησης των περιοίκων και υστερικού πανηγυριού των μίντια, οι συγγενείς του (Μάντιγκαν, Γουέλιβερ) θα προσλάβουν ένα ζευγάρι ιδιωτικών ντετέκτιβ (Άφλεκ, Μόναχαν) να εντοπίσει και να φέρει πίσω σώο και αβλαβές το παιδί, αλλά και να ανακαλύψει αν κρύβεται κάποια σχέση ανάμεσα στην εξαφάνισή του και τις δοσοληψίες που είχε η αλκοολική, ναρκομανής και μικροκακοποιός μητέρα του (Ράιαν) με τους τοπικούς βαρώνους ναρκωτικών...

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ντένις Λιχέιν

Πολλοί σινεφίλ διερωτήθηκαν κατά καιρούς για τις υποκριτικές δυνατότητες του Μπεν Άφλεκ, ενώ δεν ήταν λίγοι και αυτοί που αμφισβήτησαν το βαθμό και την ωφέλεια της συμμετοχής του στο βραβευμένο με Όσκαρ σενάριο του "Good Will Hunting" (ίσως θυμάστε τη σχετική παρωδία στο "Family Guy"). Παρά τα παραπτώματα στα οποία έχει υποπέσει σαν ηθοποιός - και δεν είναι λίγα- με το one-two punch του περσινού "Hollywoodland" (όπου τιμήθηκε με το βραβείο ερμηνείας στη Μόστρα) και κυρίως του φετινού σκηνοθετικού του ντεμπούτου, ο Άφλεκ επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο αυτή τη φορά όχι ως ζεν πρεμιέ, αλλά ως ένας πολλά υποσχόμενος δημιουργός.

Πίσω από την κάμερα λοιπόν, επιδέξια, ώριμα, χωρίς στυλιστικές φιοριτούρες ούτε όμως και εικαστική μιζέρια, αφηγείται μια ιστορία σκοτεινή, απρόβλεπτη στην εξέλιξή της, μηδενιστική στην οπτική της για την κοινωνία και αυτούς που την απαρτίζουν, απαισιοδοξη μπροστά στο ενδεχόμενο σωτηρίας, λύτρωσης, πόσο μάλλον ευτυχίας. Ο κεντρικός ήρωας, παρά το νεαρό της ηλικίας του και τις αμφιβολίες που αυτό προκαλεί για τις ικανότητές του, είναι καπάτσος, καταφερτζής, καλά μυημένος στον υπόκοσμο και γνώστης των άγραφων κανόνων που το διέπουν. Η βαθιά αίσθηση του καθήκοντος θα το φέρει αντιμέτωπο με ένα ηθικό δίλημμα, όπου το συναίσθημα συμπράττει με τη μακιαβέλλικη λογική εναντίον της προσήλωσης στους νόμους και όσα δημιουργήθηκαν για να πρεσβεύουν, να προστατεύουν, να εξασφαλίζουν¨ όπου το "σωστό" και το "λάθος" δεν ορίζονται χωρίς καταστροφικές συνέπειες είτε έτσι, είτε αλλιώς. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.

Θαυμάσιος ο Κέισυ Άφλεκ (ασύγκριτα καλύτερος πάντως ως "δειλός" Ρόμπερτ Φορντ στο πανέμορφο γουέστερν- ποίημα του Άντριου Ντόμινικ) πλαισιωμένος από ένα αξιόλογο καστ. Πειστικότατη η πρωτοεμφανιζόμενη Έιμυ Ράιαν στο ρόλο της ανεύθυνης, "αμαρτωλής" μητέρας που έχει αποσπάσει υποψηφιότητα για Όσκαρ και κάθε βραβείο ένωσης κριτικών από την ανατολική έως τη δυτική ακτή.

Σκληρό, μελαγχολικό, υποβλητικό στην ατμόσφαιρά του, αφήνοντας τίποτα παραπάνω από ψίχουλα ελπίδας στο φινάλε, το φιλμ του Άφλεκ είναι μεν αξιόλογο, όχι ακριβώς κατάλληλο δε για ψυχαγωγική εξόρμηση στις αίθουσες. Βέβαια, όποιος περιμένει happy end από το "Χωρίς Ίχνη", πήγαινε γυρεύοντας: it's gone, baby. Gone.