agomahodas Δημοσιεύτηκε 11 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 11 Ιανουαρίου 2008 4 Μήνες, 3 Εβδομάδες Και 2 Μέρες 4 Luni, 3 Saptamani Si 2 Zile 2007 emstar emstar emstar emstar 9/10 Η πρώτη γεύση που σου αφήνει το σινεμά του Μουνγκίου είναι αυτό της καθαρότητας. Ενα σινεμά τόσο ανεπιτήδευτο, ακριβώς επειδή είναι τόσο σοφά μελετημένο που είναι σχεδόν αδύνατον να του έχει ξεφύγει οτιδήποτε: είτε αυτό είναι ένα βλέμμα που σημαίνει περισσότερα από έναν καλογραμμένο διάλογο είτε μία γωνία λήψης που δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι άλλη. Ενα σινεμά που απεκδύεται την πανταχού παρούσα φόρμα του- βασισμένη σε μία κάμερα που αρνείται να κινηθεί και μονοπλάνα που αρνούνται να κρύψουν οτιδήποτε διαδραματίζεται μέσα στο οπτικό τους πεδίο- για να αποκαλύψει με συνέπεια το σαφώς πιο σημαντικό περιεχόμενο του. Ενα σινεμά τόσο κλασικό που καταλήγει εκτός από αυθεντικά μοντέρνο να είναι και αναγκαίο. Καίριο και ακριβές, το βλέμμα του Μουνγκίου παρακολουθεί τη συγκλονιστική περιπέτεια δύο κοριτσιών που πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους, την κρατική αναλγησία και το βίαιο πέρασμα στην εφηβεία παίζοντας με όλους τους κανόνες του σασπένς που θα επέβαλλε κάθε σπουδή πάνω στο θρίλερ. Ξεκινώντας από την προετοιμασία του «εγκλήματος» και ολοκληρώνοντας τη διαδρομή του μέχρι την «τιμωρία» ο Μουνγκίου αφηγείται τελικά το τέλος του «σοβιετικού ονείρου» σαν να είναι αυτό το οριστικό τέλος της αθωότητας για όποιον το πίστεψε έστω και για μία στιγμή. ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ (ΣΙΝΕΜΑ) ένα φιλμ στο οποίο η εικόνα αποτελεί σενάριο, μια ωμή αφήγηση της πραγματικότητας που χτυπά αδυσώπητα χωρίς να αφήνει χρόνο για διάλογο και συμβιβασμούς. Στην αρχή μοιάζει αργή, άμορφη και διαδικαστική αλλά σταδιακά σε φέρνει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Με εντυπωσίασε η απουσία λυγμών, σπαραγμών κτλ -συνηθισμένος ίσως από άλλα είδη σινεμά. Είναι από τις ταινίες που αξίζει σίγουρα να δει κανείς. αυτό που δε θα καταλάβω με τις γυναίκες είναι πως ενώ είναι έτοιμες να κάνουν τους πιο οδυνηρούς συμβιβασμούς κολλάνε και υπερβάλλουν σε θέματα δευτερεύοντα και ανούσια Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sovereign Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Πανέμορφο. Ρεαλιστικό. Ουσιαστικό. Αρκετοί διατυπώνουν την άποψη ότι το σινεμά πρέπει να μας κάνει να ξεφεύγουμε από τη μιζέρια της πραγματικότητας. Ότι δεν εξυπηρετεί τίποτα αν είναι μια απλή απεικόνισή της. Ο δημιουργός του ρουμάνικου αυτού αριστουργήματος όχι μόνο δεν μιλάει απλά για την πραγματικότητα, αλλά καταπιάνεται με μια απλή, ανθρώπινη ιστορία στα χειρότερα χρόνια της δικτατορίας του Τσαουσέσκου. 2 χρόνια πριν πέσει ο Ρουμάνος δικτάτορας και 21 χρόνια αφότου απαγόρευσε την αντισύλληψη και τις εκτρώσεις, ώστε να αυξηθεί ο ρουμάνικος πληθυσμός. Με φυσικό αποτέλεσμα βέβαια οι πολυμελείς οικογένειες να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η ταινία δεν είναι όμως αυστηρά ένα πολιτικό σχόλιο, παρότι οι έμμεσοι νυγμοί είναι παντού. Εστιάζει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων κάτω από τη συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση, με ένα μάτι μετριοπαθές, απόλυτα ρεαλιστικό και μινιμαλιστικό. Και βέβαια η Anamaria Marinca δίνει την ερμηνεία της χρονιάς. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
lilpapaki Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Θα συμφωνησω απολυτα και με τους δυο σας . Πολυ ομορφη ταινια Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Kαι κατι παυσεις Αγγελοπουλικες... ειδικα η σκηνη με το σοι του γαμπρου ηταν τελειως ακυρη... Τελικα εμεινα με την απορια:ειχε περιοδο η ξανθουλα τελικα η οχι??? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sovereign Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Ειδικά η σκηνή με την οικογένεια του γαμπρού ήταν καταπληκτική και απίστευτα φυσική. Η οπτική γωνία, κάμερα σταθερή, στο ύψος του τραπεζιού, εστίαση στην πρωταγωνίστρια και το προσωπικό της δράμα, κλασικό (και απίστευτα φυσικά παιγμένο) οικογενειακό μπουρ-μπουρ, η αστική πραγματικότητα-θύτης (και πιθανότατα φιλική με το καθεστώς Τσαουσέσκου) να έρχεται σε αντίθεση με το θύμα, το τηλέφωνο στο βάθος να χτυπάει... Πολύ πολύ όμορφη σκηνή. Οι "παύσεις" που λες ήταν για μένα το κορυφαίο κομμάτι της ταινίας. Σιωπές που ανεβάζουν την ένταση περισσότερο από το πιο δυνατό ουρλιαχτό. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Καλα κανω και βλεπω Allien Vs Predator... Οκ,και γω σου λεω πως εχεις γκομενα,και μενει εγκυος καταλαθος...και προσπαθεις με τα χιλια ζορια να την πεισεις να κανει εκτρωση...αν κανεις το λαθος και την πας στην ταινια αυτη μετα απο 9 μηνες θα σαι ενας ευτυχισμενος μ@λ@κ@ς πατερας.. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Καλα κανω και βλεπω Allien Vs Predator... Οκ,και γω σου λεω πως εχεις γκομενα,και μενει εγκυος καταλαθος...και προσπαθεις με τα χιλια ζορια να την πεισεις να κανει εκτρωση...αν κανεις το λαθος και την πας στην ταινια αυτη μετα απο 9 μηνες θα σαι ενας ευτυχισμενος μ@λ@κ@ς πατερας.. η γυναικα δεν ειναι πραγμα για να εξαναγκαζεται να πετσοκοβει το σωμα της επειδη ο συντροφος της δεν εχει τα κοτσια και το θαρρος να σταθει διπλα σ' εκεινη και στο παιδι. το αν θα κανει ή οχι εκτρωση ειναι καθαρα δικη της αποφαση. γτ στην τελικη ο,τι κι αν επιλεξει η ιδια θα σηκωσει το βαρος αυτης της επιλογης. κανεις δεν εξαναγκαζει εναν αντρα να γινει πατερας εαν δεν το θελει. μοναχα η αξιοπρεπεια και η αγαπη για αυτο το πλασμα που θα γεννηθει και θα φερει κατι κι απο εκεινον. δεν χρειαζεται μια ταινια για να μαθεις οτι εκεινο μεσα σου ειναι ενα πλασματακι κι οχι 5 κυτταρα. βεβαια, η καθε γυναικα εχει το δικαιωμα να διαχειριστει το κορμι και τη ζωη της οπως η ιδια θελει. εμεις ως κοινωνια θα πρεπει να τη στηριξουμε σε οποια αποφαση κι αν καταληξει. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sovereign Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Μπορείς όμως να της μιλήσεις για τη Ρουμανία του Τσαουσέσκου στο ενδιάμεσο Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αρσινόη Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Ιανουαρίου 2008 Πανέμορφο. Ρεαλιστικό. Ουσιαστικό. Αρκετοί διατυπώνουν την άποψη ότι το σινεμά πρέπει να μας κάνει να ξεφεύγουμε από τη μιζέρια της πραγματικότητας. Ότι δεν εξυπηρετεί τίποτα αν είναι μια απλή απεικόνισή της. Ο δημιουργός του ρουμάνικου αυτού αριστουργήματος όχι μόνο δεν μιλάει απλά για την πραγματικότητα, αλλά καταπιάνεται με μια απλή, ανθρώπινη ιστορία στα χειρότερα χρόνια της δικτατορίας του Τσαουσέσκου. 2 χρόνια πριν πέσει ο Ρουμάνος δικτάτορας και 21 χρόνια αφότου απαγόρευσε την αντισύλληψη και τις εκτρώσεις, ώστε να αυξηθεί ο ρουμάνικος πληθυσμός. Με φυσικό αποτέλεσμα βέβαια οι πολυμελείς οικογένειες να ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η ταινία δεν είναι όμως αυστηρά ένα πολιτικό σχόλιο, παρότι οι έμμεσοι νυγμοί είναι παντού. Εστιάζει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων κάτω από τη συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση, με ένα μάτι μετριοπαθές, απόλυτα ρεαλιστικό και μινιμαλιστικό. Και βέβαια η Anamaria Marinca δίνει την ερμηνεία της χρονιάς. σοβ αυτη η κριτικη δικη σου ειναι?? πολυ ινδαλμα θοδωρη κουτσογιανοπουλο παρακολουθεις μου φαινεται μμμμμμμμμουααααααχαχχα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
zubrowka Δημοσιεύτηκε 29 Μαρτίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Μαρτίου 2011 Ειδικά η σκηνή με την οικογένεια του γαμπρού ήταν καταπληκτική και απίστευτα φυσική. Η οπτική γωνία, κάμερα σταθερή, στο ύψος του τραπεζιού, εστίαση στην πρωταγωνίστρια και το προσωπικό της δράμα, κλασικό (και απίστευτα φυσικά παιγμένο) οικογενειακό μπουρ-μπουρ, η αστική πραγματικότητα-θύτης (και πιθανότατα φιλική με το καθεστώς Τσαουσέσκου) να έρχεται σε αντίθεση με το θύμα, το τηλέφωνο στο βάθος να χτυπάει... Πολύ πολύ όμορφη σκηνή. Οι "παύσεις" που λες ήταν για μένα το κορυφαίο κομμάτι της ταινίας. Σιωπές που ανεβάζουν την ένταση περισσότερο από το πιο δυνατό ουρλιαχτό. Συμφωνώ απόλυτα, σ'αυτή τη σκηνή είχε αρχίσει να χτυπά η καρδιά μου, ειδικά όταν ακούστηκε το τηλέφωνο. Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.