tik-tak Δημοσιεύτηκε 3 Δεκεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Δεκεμβρίου 2007 ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ Δραματοποιημένο Μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι Σκηνοθ.: Γ. Καλατζόπουλος. Διασκευή: Τ. Προύσαλης. Παίζουν: Τ. Προύσαλης, Μ. Δραγάτσης, Σ. Ντέμκα, Μ. Κωνσταντινίδου. Σκην.-κοστ. Κ. Πανωρίδης. Διάρκεια 80'--10λεπτο διάλειμμα φοιτητικό εισιτηριο: 12ευρώ πρόγραμμα:3 ευρώ πολύ προσεγμένο με αναλύσεις , σημειώματα , φωτογραφίες ΕΣΩΘΕΑΤΡΟ Ακταίου 3, Θησείο, 2103410224 Βραδ: Πέμ., Παρ., Σαβ. 9.30 μ.μ., Κυρ. 8.30 μ.μ. (βρίσκεται κοντά στο σταθμό ΗΣΑΠ Θησείο, από την έξοδο που το τρένο έρχεται από Πειραιά, προχωράμε στο πεζόδρομο που πάει παράλληλα στις γραμμές του τρένου (με κατευθυνση προς Πειραια), το θέατρο βρίσκεται σε ένα κάθετο δρομο , μετά το εκκλησάκι του Αγ.Αθανασίου) είναι μικρό θεατράκι ,υπόγειο νεοκλασσικού κτηρίου και έχει τη ζεστασιά σπιτιού. Τα καθίσματα είναι σε 4άδες-5άδες ,διατεταγμένα ετσι ώστε να σχηματίζεται με τη σκηνή ένα "γάμμα". Υπάρχουν και λίγες θέσεις σχεδόν πάνω στη σκηνή. Καλύτερα να κάνετε τηλεφωνική κράτηση θέσεων , γιατί τα καθίσματα είναι γύρω στα 50 και γεμίζουν. υπόθεση: πρόκειται για θεατρική διασκευή του αστυνομικού μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι. Ο πρωην φοιτητής Νομικής και πάμπτωχος Ρασκόλνικωφ διαπράττει έγκλημα: σκοτώνει την τοκογλύφο γριά.Για αυτόν δεν είναι απλό έγκλημα ή μάλλον δεν είναι έγκλημα απλού άνθρωπου, αλλά έγκλημα εξαιρετικού ανθρώπου!!! Αρα είναι "μη-έγκλημα", αφού ετσι απαλλάσσεται ο κόσμος από έναν κακό άνθρωπο και θα μπορούσαν να βοηθηθούν τόσοι και τόσοι νεοι...Ο ανακριτής Πορφύρης Πέτροβιτς καταφέρνει τελικά να εκμαιεύσει την ομολογία του Ρασκόλνικοφ. Σε αυτό,εκτός από την εξαιρετική τεχνική ανάκρισης του Πέτροβιτς, συμβάλλει και η Σόνια, η "αγία αμαρτωλή", κόρη του αλκοολικού Μαρμελάντωφ,που πουλά το κορμί της για ένα κομμάτι ψωμί για την οικογένειά της. Σε αυτην ο Ρασκόλνικωφ συναντά τον έρωτα, τη συνείδηση,το δρομο της κάθαρσης, το θεό... (Δεν είμαι τύπος που ψάχνει τα "ιδιαίτερα " θεατράκια για να εμπλουτίσει τις θεατρικές του εμπειρίες. Παρ'όλα αυτά , είναι ένα ενδιαφέρον θεατράκι και χάρηκα που το έμαθα. Τα βηματά μας εκεί -μόνο κοριτσίστική παρεα- τα οδήγησαν η επιθυμία μου να δω -μετα τον Ηλίθιο του Εθνικού Θεάτρου- κι άλλα έργα του Ντοστογιεφσκι στο θέατρο, αλλά πρωτίστως το ποδόσφαιρο της Κυριακής, που είχε απορροφήσει για τα καλά μερικούς-μερικούς...χιχιχι..). το έργο διαρκεί 80 λεπτά, εχει επικεντρωθεί η θεατρική διασκευή στους συλλογισμούς του Ρασκόλνικωφ,στην ανάκριση και στις συνευρέσεις με τη Σόνια...Οι ηθοποιοί που παίζουν είναι 4, οι δυο γυναίκες κάνουν διπλούς ρόλους.Προσωπικά, μου φάνηκε λίγο,μικρό το έργο,αλλά ας μη ζητώ πολλά... Υπάρχει λιτότητα στα σκηνικά , αλλά η μουσική, οι φωτισμοί και η σκηνοθεσία καταφέρνουν να προσφέρουν μια πλούσια ατμόσφαιρα. Το εργό αποδιδόταν με γρηγορη εναλλαγή αυτούσιων σκηνών, ετσι ώστε σε κάθε νεα σκηνή να έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά στη ροή της ιστορίας.Αυτο δεν δημιουργεί κενά στη δράση, αντίθετα προχωρά με στυλ κινηματογράφου το έργο, αφού στο τέλος κάθε σκηνής σβήνουν τα φωτα και μεσολαβεί κάποιος χρόνος μεχρι την επόμενη. Η ερμηνεία του Μ.Δραγάτση (Ρασκόλνικωφ) είναι εξαιρετική! Οι στάσεις του σώματος του,οι χρωματισμοί της φωνής του, τα βλέμματά του κατάφεραν να μας ζωντανέψουν το Ρασκόλνικωφ. Πολύ καλός! (αν πώ οτι μου θύμιζε λίγο Κιμούλη στα νιάτα του,είμαι οφ τόπικ;...χιχιχι...) Η ερμηνεία του Τ.Προύσαλη σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητική. Με ξένισαν κάτι παράξενες κινήσεις ,σαν μανιερισμοί, που έκανε κατά στιγμές στο παίξιμό του... Ως Μαρμελάντωφ πολύ καλός! Η ερμηνεία της Σ. Ντέμκα (στο ρόλο της Σόνιας) μου φάνηκε σε αρκετά σημεία "υπερβολική" και σαν βεβιασμένη , τόσο που προσωπικά μου διαταραζε ό,τι είχε επιτευχθεί με το παίξιμο των συμπρωταγωνιστών της. Εξαίρεση αποτελούσαν οι στιγμές μονολόγων της,που εκεί έβγαζε μια εσωτερικότητα. Επίσης, υπάρχαν και στιγμές που δεν μου άρεσε ως Αλιόνα, πάλι για την υπερβολή ... Τόση υπερβολή, που μου γινόταν άμεσα φανερό οτι βλέπω "θεατρο"...Δεν με συνέπαιρνε με το παίξιμό της,με καθήλωνε στο κάθισμά μου,σε αντίθεση με την ερμηνεία του πρωταγωνιστή, που σε ταξίδευε σε εκείνο το υπόγειο , στην Πετρούπολη. η Μαρία Κωνσταντινίδου είναι πολύ καλή ως αφηγήτρια και ως Λιζαβέτα. Είναι μια ενδιαφέρουσα παράσταση σε γενικές γραμμές. Στα θετικά της στοιχεία είναι το κείμενο , η σκηνοθεσία και η ερμηνεία του πρωταγωνιστή. (Προσωπικά, δεν με συνεπήρε τόσο όσο θα ήθελα...υψηλές προσδοκίες μετα την παράσταση του εθνικού;;...χμχχμ...πάντως, χάρηκα που είδα την ερμηνεία και "γνώρισα" θεατρικά το Μ.Δραγάτση.) το κοινό πολύ νεανικό,οι περ/ροι φοιτητές. Μεταξύ των θεατών και η Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους,τυφλή , βουλετης επικρατείας . Θα την πρότεινα σε όσους θέλουν να δουν ένα κλασικό κείμενο ,που έχει έντονο το αστυνομικό και ψυχογραφικό στοιχείο , μια γρήγορη παράσταση με αξιόλογη ερμηνεία του πρωταγωνιστή , σε ένα ωραία περίεργο θεατράκι κοντά στο Θησείο , με σχετικά καλη τιμή εισιτηρίου. 2,5-3 / 5 Ρασκόλνικωφ:σημαίνει διχασμένος Ο Ντοστογιεφκσι σε ένα γράμμά του εγραφε τα εξής, όταν είχε συλλάβει την ιδέα του μυθιστορήματος: "...και τότε μετα το φόνο της γριας ξεδιπλώνεται η ψυχολογική ανέλιξη του εγκήματος. Αλυτα ερωτήματα ορθώνονται μπρος στο δολοφόνο ,ανυποψίαστα και απρόβλεπτα αισθήματα τυραννούν την καρδιά του.Αναγκασμένος να ενωθεί με τους ανθρώπους , ακομα και στην κόλαση του κάτεργου.Μόλις κάνει το έγκλημα ,αρχίζει να τον τυραννά η αίσθηση πως χωρίστηκε κι απομονώθηκε από την ανθρώπινη κοινότητα..." Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Dr Lecter Δημοσιεύτηκε 3 Δεκεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Δεκεμβρίου 2007 Πολυ καλο ακουγεται. Αληθεια στη σκηνη που σκοτωνει τη γρια δειχνει καθολου αιματα? Θυμαμαι το βιβλιο που ελεγε οτι ειχε γεμισει το δωματιο, οι τοιχοι τα παντα αιματα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ATXX Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Δεν θα συμφωνήσω για την ερμηνεία του Δραγάτση. Φάνηκε λίγος για έναν τέτοιο ρόλο. Ο Ρασκόλνικοφ αποπειράται να αποδείξει στον εαυτό του ότι μπορεί και δια της πράξεως να σταθεί υψηλότερα από την καταθλιπτική μετριότητα.Αφήνει ανοικτό το δικαίωμα στο έγκλημα-σε κάποιες περιπτώσεις- για τους "εξαιρετικούς"¨και το διαπράττει σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά του.Τόσο πριν την διάπραξη όσο και μετά, ο Ρασκόλνικοφ βρίσκεται σε μια σύγχυση, σε μια οριακή ψυχική κατάσταση που δεν του επιτρέπει να θεωρήσει τίποτα ως δεδομένο και βέβαιο.Το έγκλημα που διαπράττει, όχι μόνο δεν ισχυροποιεί την όποια προηγούμενη θέση του αλλά ενισχύει τον αναβρασμό και την ανασφάλεια της σχέσης του με το περιβάλλον.Η αμφιταλάντευση ανάμεσα επιθυμίας για επιτυχία ζωής των λίγων και τήρησης της ηθικής των πολλών τον βασανίζει.Ούτε για μια στιγμή δεν ηρεμεί μπροστά σε αυτό το δίλημμα, πόσω μάλλον που βλέπει τον εαυτό του να καταρρέει υπό το βάρος μιας τέτοιας σύγκρουσης και να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο.Είναι ευφυής και ιδιαίτερα ευαίσθητος, ιδιότητες που του επιτρέπουν να επεξεργάζεται και τις μικρότερες λεπτομέρειες, τις λεπτότερες αποχρώσεις τόσο στη σχέση του με τον κόσμο και τον εαυτό του όσο και σε πρακτικά θέματα , όπως πχ στους ελιγμούς του ανακριτή τους οποίους τόσο καλά αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς ο Ρασκόλνικοφ της παράστασης εμφανίζεται μονότονος, επιφανειακός, μηχανιστικός.Προσπαθεί να εκβιάσει την συγκίνηση με ένα διαρκώς απορημένο ύφος και με την μιμική ενός ανθρώπου μέσης ευφυιας και μέσου ψυχικού βάθους.Ο Ρασκόλνικοφ δεν είναι ούτε βλάκας ούτε απορημένος.Απεγνωσμένος, εν μέρει παραιτημένος, από υπαρξιακής σκοπιάς τρομαγμένος, ναι. Ο Δραγάτσης υψώνει κάποιες φορές τον τόνο της φωνής όπως επίσης και δακρύζει.Όμως όλα αυτά δείχνουν να είναι τυποποιημένα.Η φωνή ξαφνικά βγαίνει υγιέστατη και κάπως θυμωμένη, διόλου ραγισμένη.Το δάκρυ τρέχει για να τρέξει.Η τραγικότητα του ήρωα δεν αποδίδεται και ο συνδυασμός αυτού με τις σημαντικές υπόλοιπες αδυναμίες της παράστασης(αναφέρθηκαν κάποιες στην ανωτέρω κριτική) όχι μόνο δεν επιτρέπει στον θεατή την ουσιαστική ψυχική επικοινωνία αλλά ενοχλεί και προβληματίζει για την τύχη τόσο μεγάλων έργων όταν οι ελάχιστες-για αυτά- προυποθέσεις δεν πληρούνται... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 ίσως ,αυτό να οφείλεται στην "αποσπασματικότητα" της θεατρικής διασκευής, που από τις 600+ σελίδες του μυθιστορήματος στάθηκε σε λίγες ,ωστε να αποδοθεί η ραχοκοκαλιά, η αρχή-μεση-τέλος.Αυτό φάνηκε από τη διαδοχή των σκηνών , που η καθεμία ήταν σαν να είναι ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες με την πρόθεση να προχωρά πολύ μπροστά και γρήγορα τη δράση. Ο Ρασκόλνικωφ , επομένως,δεν ήταν ένας πλήρης ,αλλά δείγμα Ρασκόλνικωφ,ένα τμήμα από το όλον ....χιχιχ... Για αυτό τον αποσπασματικό "Ρασκόλνικωφ" μου άρεσε η ερμηνεία του Δραγάτση, που σε γενικές γραμμές ήταν καλύτερος από τους υπόλοιπους και λιγότερο υπερβολικός (για την παράσταση της 2/12)...εκτός αν είχε ανέβει τόσο το επίπεδο της "υπερβολής" , που αυτός φάνταζε πιο ήπιος , πιο "αληθινός"... ότι μου δημιουργήθηκε η αναρώτηση πώς θα ήταν με άλλο θίασο, ναι μου δημιουργήθηκε , και θα ήθελα στο μέλλον να το δω με άλλους ηθοποιούς και διασκευή....χιχιχι.... για τα αιματα: η σκηνή του φόνου έγινε στο σκοτάδι με ρυθμικό αναβόσβημα κόκκινου φωτός , που έκανε τις κινήσεις να φαίνονται οτι γίνονται αργά. δεν ενθουσιάστηκα από αυτην την παράσταση τόσο ώστε να πείσω,να "σπρωξω" ανθρώπους να πανε να την δουνε και να μην την χάσουνε,αλλά και δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη για το αν θα μπορούσα να εκφράσω αποψη αποτροπής, γιατι όπως και να 'χει εχει τη γερή βάση ενός δυνατού κειμένου με σε γενικές γραμμες καλές τις κυριες ερμηνείες... (γιαυτό και το "βαθμολόγησα" με 2,5-3/5 ) Αυτό που με βεβαιότητα σχεδόν θα συστηνα είναι ο "Ηλίθιος " από το Εθνικό , (εχω δει μόνο το πρωτο μέρος,αλλά αισθάνθηκα ικανοποίηση) -------------------- το Εγκλημα και Τιμωρία στο ελληνικό Θέατρο: 1890: 4 χρόνια μόλις από την εκδοσή του ανέβηκε από το Γ.Βογιατζή 1934: από το θίασο Κοτοπούλη 1955: με Λαμπέτη,Χόρν,Καλλέργη 1965: με 33μελή θίασο του Αλ.Αλεξανδράκη 1989: με τον Κιμούλη στο Αμόρε 1999: με τον Λ.Γεωργακόπουλο,Γ.Κέντρο,Μ.Παπαδημητρίου στο Αμόρε 2002: με Γ.Βούρο,Π.Χαϊκάλη. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ATXX Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Πάντως, είδαμε ακριβώς την ίδια παράσταση (2/12). Το κείμενο είναι μια γερή βάση, όπως λες, και αυτό σώζει κάπως το έργο. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 4 Δεκεμβρίου 2007 χααχαχαχ....αλήθεια;;;.... μα καλά πώς βρέθηκες σε αυτην την παρασταση σε αυτό το απομονωμένο θεατράκι;;;;.... εγώ καθαρά από τύχη λόγω ποδοσφαίρου συνδυάζοντας την επιθυμία για Ντοστογιεφσκι και τα "πολλά-πολλά" αστεράκια στο Αθηνόραμα...χιχιχι.... (2η φορά που την πατάω, δεν ξαναεμπιστεύομαι το Αθηνόραμα αν οι κριτικές δεν ξεπερνούν τις 150...χιχιχι...) πού καθόσουν;;.... καθόμουν από την πλευρά του "Γ" που ξεκινούσε από την είσοδο....χιχιχι.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ATXX Δημοσιεύτηκε 5 Δεκεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Δεκεμβρίου 2007 Με παρακίνησε ένας φίλος με τον οποίο συζητούσαμε για τα βιβλία του Ντοστογιέφσκι.Σπάνια πηγαίνω θέατρο, ούτως ή άλλως. Καθόμουν προς τον τοίχο, στα αριστερά όπως κοιτάς την σκηνή ,τρίτη-τέταρτη σειρά.Το "Γ" που λες, αν κατάλαβα καλά, ήταν δεξιά. Διάβασα αρκετές από τις απόψεις στο αθηνόραμα, σχεδόν όλες εγκωμιαστικές!... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.