φτιάξε το δικό σου πλάνο,φτιάξε τη δική σου σκηνή...

[tik-tak]

Φτιάξε το δικό σου πλάνο,φτιάξε τη δική σου σκηνή...

από το επίπεδο λευκό πανί στην ...επίπεδη οθόνη του υπολογιστή σου (λες να γίνει και αντίστροφα

Γίνεσαι για λίγο σκηνοθέτης ,

έχεις ό,τι θα χρειαστείς από έμψυχο και άψυχο υλικό...

το μόνο που περιμένουμε είναι η έμπνευσή σου για να ....φτιάξεις το δικό σου πλάνο ή σκήνη!!!

[tik-tak]

-έτοιμοι;

-Μοτέρ

- Κλακέτα....σκήνη 3 / πλάνο 5 / λήψη 1η και..... "πάμε!"

τέλη 19ου αι...Νύχτα...στους άδειους δρόμους της Αθήνας.Ένας ψηλόλιγνος μεσήλικας κύριος κρατώντας ημίψηλο και

μπαστούνι στα χέρια του...περπατά με σκυμμένους   ώμους  προσέχοντας να μη σκονιστούν πολύ τα παπούτσιά του.

Αυτοί οι χωματόδρομοι της Αθήνας δεν είναι και πολύ φιλικοί στα ...φράγκικα πατούμενα.Ακούει κάποιες φωνές.Ταράζεται.

Χώνεται για να κρυφτεί στην 1η είσοδο που συναντά. Ευτυχώς, είναι ένας μεθυσμένος που τρεκλίζει κρατώντας ενα

μισοάδειο μπουκάλι ρετσίνας. Ανακούφιση.Σίγουρα, δεν τον πρόσεξε. Βγαίνει ξανά στο δρόμο. Συνεχίζει το

προσεκτικό περπατημά του. Στρίβει στο στενό.

 

Cut!

[tik-tak]

Η σκηνή

(Μ.Σαχτούρης)

Η σκηνή

Απάνω στο τραπέζι είχανε στήσει

ένα κεφάλι από πηλό

τους τοίχους τους είχαν στολίσει

με λουλούδια

απάνω στο κρεβάτι είχανε κόψει από χαρτί

δυο σώματα ερωτικά

στο πάτωμα τριγύριζαν φίδια

και πεταλούδες

ένας μεγάλος σκύλος φύλαγε

στη γωνιά

Σπάγγοι διασχίζαν το δωμάτιο απ' όλες

τις πλευρές

δε θά 'ταν φρόνιμο κανείς

να τους τραβήξει

ένας από τους σπόγγους έσπρωχνε τα σώματα

στον έρωτα

Η δυστυχία απ' έξω

έγδερνε τις πόρτες

[sweet_revenge]

Ελα στις θεσεις σας ολοι, σβηστε τα κινητα. Φωτα.... Παμε!

Δεν παμε πουθενα! Μακιγιεεεεερ, σκουπισε τον ιδρωτα απο το κουτελο του αχρηστου, δε βλεπεις πως γυαλιζει; Ε ρε διαολε, καλα λεει ο παραγωγος, πεταμενα λεφτα ειστε ολοι σας.

(Μεσα απο τα δοντια) ναι, ναι, ας μην ειχες μπαρμπα διευθυνων στο Μεγκα και σου ελεγα εγω, οχι μετωπο δε θα σκουπιζες, ουτε το πατωμα. Ρεμαλι...

Και εσυ ρε αχρηστε, πώς ιδρωνεις ετσι; Το εσπρωχνες το ασανσερ για να ανεβει; Που σιχτηρ σας βρηκα ολους, τσουρμο καθυστερημενα. Ελα, τελειωνε σου λεω. 3-2-1

ΑΞΙΟΝ (οχι εστι, δραση, κινηση, "παμε" ρε παιδι μου)

Ο τυπος περπαταει στους διαδρομους του νοσοκομειου. Γκρο πλαν στο προσωπο: Στην πραγματικοτητα ειναι μεγαλυτερος απ' οσο δειχνει αλλα αισθανεται μεγαλυτερος απ' οσο ειναι. Και αν δεν καταλαβαινεις ευκολα τι σημαινει αυτο, φαντασου να πρεπει να το αποδοσεις στην ταινια. Δυσκολη η ζωη του σκηνοθετη....

Η θεση του στο νοσοκομειο ανοιξε πιο γρηγορα απ' οσο περιμενε, και βιαζεται να δει που θα δουλεψει (και με ποιον). Εκφραση ανυπομονησιας στο προσωπο. Κοιταει νευρικα γυρω του. Γιατι δε βρισκει το γαμημενο το γραφειο των ιατρων; Ρωταει εναν νεαρο γιατρο, φαινομενικα τριμηνιτη αγροτικο, που περναει φουριοζος με τα βιοχημικα στα χερια. Ο νεαρος απανταει, λιγο τσαντισμενος απο την οικειοτητα του πρωταγωνιστη μας. Ο δικος μας το αντιλαμβανεται και με ενα ευγενικο χαμογελο ευχαριστει τον συναδελφο του προσπαθωντας να ανατρεψει την αρνητικη εντυπωση που δημιουργησε και την οποια υποσχεται χαμηλοφωνα στον εαυτο του να αναζωπυρωσει αν πετυχει τον τουπεδιαρη τριμηνιτη ακομα μεσα οταν αρχισει την ειδικοτητα. "Θα σε πηξω ρε νεο, εβαλες μια ιατρικη μπλουζα και την ειδες καπως" μονολογει, ξεροντας οτι δεν θα το κανει ποτε. Εχει την κλασσικη φατσα του μαλακα που οσο και να τον εχουν τρεξει δεν θα τρεξει ποτε κανεναν για καψωνι, και αυτο δε χρειαζεται να εισαι και ο Σπιλμπεργκ για να το αποδωσεις στο γυαλι.

Επιτελους βρισκει το γραφειο. Απ' εξω ειναι οι συγγενεις ενος ασθενη που βριζουν τους γιατρους. Απο μεσα ομως; Αγωνια, σασπενς, μουσικη υποκρουση που φτανει σε κρεσεντο, ζουμ στα ματια του πρωταγωνιστη οπως στα παλια γουεστερνς. Γυρναει το πομολο αποφασιστικα και μπαινει....

...συνεχιζεται (ισως)