[θεατρο]-Δάφνης και Χλοη

[Ήρα]

Διασκευή του ομώνυμου δραματικού ειδυλλίου του Λόγγου με θέμα τον έρωτα. Η παράσταση καταφέρνει να προκαλέσει το γέλιο και τη συγκίνηση, την εναργή σκέψη και την έμφυτη ανάγκη για λίγη... μωρία, αναδίνοντας ένα φρέσκο αέρα αισιοδοξίας τόσο για το μέλλον των ανθρώπινων σχέσεων όσο και του θεάτρου.(απο Αθηνοραμα)

Tι να σας πρωτοπώ για την παράσταση αυτήν? Κάθε φορά που ακούω τη μουσική από το cd και την ξαναθυμάμαι , την αγαπώ πιο πολύ!3 εβδομάδες μετά την παρακολούθηση , και ακόμη έχω τις πιο τρυφερές αναμνήσεις .

Ας αρχίσω με το θέατρο Πορεία ,Τρικόρφων 3-5 και 3ης Σεπτεμβρίου 69, Πλ. Βικτωρίας, 2108210991. Ζεστός χώρος για φουαγιέ , η σκηνή στο κέντρο και γύρω γύρω οι θέσεις έτσι ώστε όλοι οι θεατές να βλέπουν και να βιώνουν την ίδια μαγεία ,τουλάχιστον από άποψη θέας. Σεβασμός στον θεατη,ευγε!

Να συνεχίσω με την μουσικη!!Απο τον Λιθουανο Βialobzeskis , αλλοτε παιχνιδιαρικη και χαρουμενη , αλλοτε μελαγχολικη με κλακετες σαν πορτογαλεζικα φαντος , τζαζ ακουσματα αλλα και ορχηστρικοι ηχοι , ατμοσφαιρική ,σχεδόν σαν κινηματογραφική μουσική! Πολύπλευρος μουσικοσυνθέτης , το cd διατίθεται με 2 ευρώ.

4 σύγχρονα ζευγάρια , με τα μέλη τους αντιμέτωπα και όχι μαζί , μονοτονες ζωες και διασκεδασεις ,μιαν επαναληψη ,μια ρουτινα προδιεγεγραμμενου βιου και ανυπαρκτων εκπληξεων ,φοβισμένοι , σχεδόν τρομαγμένοι άνθρωποι , κλειστοί στο καβούκι του εαυτού τους , συναντιούνται σε ένα ξενοδοχείο με έναν παράξενο ξενοδόχο. Αρχικά αμήχανα βλέμματα και άλλοτε έτοιμα για αλληλοσπαραγμό ,ματιες διχως ερωτα και ….το παραμύθι αρχινά! Δάφνης και Χλόη , ένα αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα ,μια τρυφερή και αθωα αγάπη .Και γύρω της επιδρομές ληστών ,απαγωγές από πειρατικά καράβια, αγελάδες σωτηρες με ταραχώδη μμμμουουου αντεκδικήσεις από αντεραστές ,αποπλανήσεις και η πρώτη φορά ,τολμηρά τζιτζίκια που τρυπώνουν σε ανοιχτά φορέματα ,ένας έρωτας που ρίχνει βελάκια και στους θεατές .Και σιγά σιγά οι 8 ξαναγίνονται παιδιά , και αθώοι και απαλλαγμένοι από τα σύγχρονα φορτία του φοβάμαι και πρέπει και ο παράξενος ξενοδόχος μας αποχαιρετά με την δική του μοναξιά μελαγχολικά και όμως ανάλαφρα.

Η ιστορια εξελισσεται παραλληλα σε δυο επιπεδα ,το πρωτο αυτο του παραμυθιου και το δευτερο αυτο των ζωων των 8 συντροφων.Καθε ηθοποιος ουσιαστικα παιζει διπλο ρολο ,εναν που αποτελει στιγμιαιο συστατικο του μυθου Δαφνης και Χλοη και εναν απο τους ρολους των 8.Καθως η αγαπη θριαμβευει στον μυθο ,ετσι σε εναν παραλληλο χρονο ,τα 4 ζευγαρια ξαναερωτευονται ,ξαναβρισκουν την ευκολια και την ευλογια του σε χρειαζομαι , σε θελω , σε αγαπω.

Η σκηνοθετική άποψη μας έρχεται από την Λιθουανία ,Grauziuis, έπαιξε όπως λέει με το θέατρο της φαντασίας , στο οποίο οι ηθοποιοί είναι πιότερο εμπρηστές της φαντασίας , λιγότερο ερμηνευτές ,με τους τονισμούς , τις λέξεις , τις χειρονομίες προκαλούν τις συναισθηματικές εικόνες , τα σύμβολα και τις μεταφορές. ''Αφήστε στην είσοδο σοβαροφάνεια , θα γελάσετε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα σας προβληματίσει το έργο. Το ταξίδι αρχίζει με συνοδηγό την παιδικότητα , την αισιοδοξία την ελαφράδα του χιούμορ όταν αυτό ντύνει τις πιο δυσβάστακτες αλήθειες ,την αγνότητα .Φεύγεις χαρούμενος , ήρεμος σα να σε χάιδεψε απαλό χάδι ,να σε μέθυσε ευτυχία ερχομένη υπόγεια από συναίσθημα αναπαυόμενο στα λιγότερο φωτισμένα ντουλαπάκια .Μιαν εναλλαγή του τυμπάνου του έρωτα ,ήχος οξύς με εκκωφαντική ένταση ,με την αποδοχή της αγάπης , αυτής της κυρίας που μένει αφού ημερέψει η θάλασσα για να ανακαλύψει τον θησαυρό του βυθού. Βουβαίνεται η αρχική , η απαστράπτουσα ,η οργασμικη , η φασαριόζικη βαβούρα του έρωτα και ξεπροβάλλει η πληρότητα σαν κλάμα λύτρωσης σε αγκαλιά πάντα ανοικτή.Είναι η δύναμη του παραμυθιού της παράστασης να σου απλώνει έναν ολόκληρο πίνακα με συναισθήματα ομορφιάς στα ποδιά σου.

Οι 8 ηθοποιοί έχουν καλή επαφή , χημεία μεταξύ τους ,ξεχώρισα την Πολυξένη Ακλιδη ,σπιρτόζα και συναισθηματική ,φανταστική στο λεγόμενο σωματικό θέατρο, τον Δημοσθένη Λιακοπουλο , ,εξαίσια ειρωνικός στην macho εικόνα ,και τον Μαυροματακη ,αστείος αλλά όχι γελοίος , αεικίνητος , καταπληκτικός σαν περφορμερ. Αλλά και ο τηλεοπτικός Λεωνίδας του 10’ κήρυγμα ,πολύ καλός. Ο Ταρλοου έχει μικρό ρόλο ,ουσιαστικά σαν συντονιστής , καθοδηγητής του παραμυθιού.

Τα κοστούμια των 8 σύγχρονες φορεσιές , όπως ταιριάζει σε καθωσπρέπει παρουσίες και το κοστούμι του Ταρλοου κόκκινο να λούζεται με φως , όπως ταιριάζει σε έναν ξεναγό σε ταξίδι αναψυχής.

Μικρή ένσταση η κάπως μεγάλη διάρκεια του έργου , μιλάμε για θέατρο , ο θεατής κουράζεται πιο εύκολα σε σχέση με κινηματογράφο ,πιθανόν κάποιες πράξεις θα μπορούσαν να κρατήσουν λιγότερο , χωρίς να χαθεί η μαγεία της παράστασης.

Τελική αισθηση?Σας μεταφέρω τα λόγια του σκηνοθετη’’Ακομα και στη σημερινή εποχή η ιστορία του Δάφνη και της Χλόης συναρπάζει με την αισιοδοξία της και την αγνότητα των αισθημάτων της .Υπάρχει μια πίστη στην πιθανότητα του θαύματος που προκαλεί έκπληξη και η κατάσταση του έρωτα θεωρείται το μεγαλύτερο θαύμα από όλα.'' ''ένα δώρο στον Έρωτα , στις Νύμφες και στον Πάνα , ένα απόκτημα για να τέρψει όλη την ανθρωπότητα …που θα αναδέψει τη μνήμη όσων ερωτευτήκαν και θα δώσει οδηγίες σε κείνους που δεν ερωτευτήκαν .Στα σίγουρα κανένας δεν ξέφυγε από τον ερωτά , ούτε πρόκειται , όσο υπάρχει ομορφιά που τα ματιά μπορούν και την βλέπουν’’ Λογγος Μην το χάσετε αυτό το δώρο.

Υγ-Θυμάσαι ενα φιλι διχως γνωση κι ουτε πειρα μα ικανο να βαλει φωτια στα σωθικα? 15-2-2007.

[kouustas]

Ηρα που τα ειδες όλ αυτά κορίτσι μου ?

Μπράβο.

Κι εγω είδα το έργο ..και βαρέθηκα, η ομορφιά εδω είναι στα μάτια αυτού που βλέπει, μπράβο.

Παιδιά, παίζει και να βαρεθείτε.

Ανθρώπινη περιέργεια, αν δεν εισαι κρυτικός θεάτρου, πόσο χρονών εισαι? και ποιά άλλη παράσταση σου άρεσε?, γιατί νομίζω πως μεγάλωσα και έχασα σε ευαισθησία, είμαι περίεργος, ευχαριστώ.