[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Η καταρα του χρυσου λουλουδιου

[Ήρα]

Κινεζική ταινία σε σκηνοθεσία Ζανγκ Γιμού , με τους: Γιουν-Φατ Τσάου, Γκονγκ Λι, Τσου Τζέι

Κατά τη διακυβέρνηση της νεότερης δυναστείας των Τανγκ στην Κίνα του 10ου αιώνα, ο αυτοκράτορας επιστρέφει στο παλάτι για την γιορτή των χρυσανθέμων. Γνωρίζει όμως τον δεσμό της άρρωστης αυτοκράτειρας με τον πρώτο του γιο (από άλλο γάμο), ενώ εκείνη αρχίζει να δυσανασχετεί με το φάρμακό της. (απο Αθηνοραμα)

ιντριγκες διαδοχης , ερωτες απελπισμενοι , αιμομιξιες , πολλαπλοι θανατοι , χρυσα κοστουμια, μια πανεμορφοτατη Γκονγκ Λι , ατελειωτα χρυσανθεμολιβαδια , οι ωρες του πιθηκου , κινεζικη ομοιοπαθητικοιατρικη, χλιδη , χιλιαδες κομπαρσοι.

η ταινια μου αρεσε πολυ , ειναι αυτο που λεμε μια χορταστικη ταινια καθως τα εχει ολα.

ο αυτοκρατορας ,καλο κουμασι του λογου του , πρωτα καταστρεφει την πρωτη γυναικα που υποτιθεται οτι αγαπησε ,και μετα στρεφεται και εναντιον της αυτοκρατειρας , η οποια εχει ερωτευθει τον πρωτοτοκο γιο του (απο την πρωτη του σχεση).Μια αιμομικτικη σχεση στο παλατι δημιουργειται μεταξυ του πρωτου γιου και της αδελφης του , ο δευτερος γιος τασσεται υπερ της αυτοκρατειρας και εξεγειρεται εναντιον του πατερα του , ο τριτος γιος νιωθει παραμελημενος και βαζει και αυτος το χερι του στο λουτρο αιματος που ακολουθει.

προσωπικα απογοητευτηκα που ο παλιοαυτοκρατορας φαινεται να ''νικαει''στο τελος ,σαν να μην τιμωρειται για οσα κακα εσπειρε , σαν να μην ηρθε η Νεμεσις και θυμηθηκα τα κινεζικα παραμυθια που εβλεπα μικρη και τελειωναν ολα λυπητερα με τον καλο να πεθαινει ή να γινεται δεντρο στην ακρη της θαλασσας και ποτέ δεν ελεγαν κι εζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα.

σεναριο με ανατροπες και η ιστορια σαν αρχαια ελληνικη τραγωδια για να διαπιστωσεις οτι τα ερωτηματα περι εξουσιας , ερωτα ,οικογενειας ειναι πανανθρωπινα και διαχρονικα .

αυτο ομως που πιο πολυ με μαγεψε , ειναι η φωτογραφια , σκηνογραφια , το γυρω γυρω δηλαδη απο την ιστορια. Μαχες , χρυσανθεμα , απιστευτος πλουτος στα αυτοκρατορικα ανακτορα , ομορφα , ζωντανα χρωματα , καθε αλλο παρα μουντη η ατμοσφαιρα. Εντυπωσιακα σκηνικα και κοστουμια ,ακριβη παραγωγη που ομως παρα τα χολιγουντιανα νουμερα της δεν υστερει σε αυτην μυστηριωδη ομορφια που λεμε Ανατολη. Κινεζικα τελετουργικα σε πληρη απαρτια και μαλιστα με αυτην τους τη σχολαστικοτητα που διακατεχει τους Κινεζους.

Να τελειωσω με την πανεμορφη Γκονγκ Λι,η οποια περα απο την αδιαμφισβητη εξαισια εξωτερικη της εμφανιση , θεωρω οτι ειναι και ταλαντουχα ηθοποιος, χειρονομιες και βλεμματα που αξιζουν οσο δεκα ατακες , κατορθωνει να μεταδωσει αριστα την τρικυμια , τον πονο , την εκδικητικη δυναμη της ,ακομη και την απαρχη της τρελας μεσα στο μυαλο της.Αψογη!

μια ταινια γεματη εντυπωσιακες εικονες , σαν σκηνη μου αρεσε η εικονα της μαχης που βλεπεις ενα ολοκληρο λιβαδι με χρυσανθεμα , κατακιτρινα στο ζωντανο χρωμα ενος χαρουμενου ηλιου να βαφονται στο κοκκινο του αιματος , τοσο γρηγορα οσο η ζωη απεχει απο το θανατο , μια σταλια.

θα την συνιστουσα οχι τοσο για τον προβληματισμο που γενναει , οσο για την επιτυχημενη μετακομιση μας για δυο ωρες σε πανεμορφα χρωματα και εξαισιες εικονες μιας χωρας μακρινης ,επιβλητικης και μυστηριας .