[ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ] Μusic and Lyrics

[Ήρα]

και ο Χιου Γκραντ βεβαιως τη δικη του

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Μαρκ Λόρενς, με τους: Χιου Γκραντ, Ντρου Μπάριμορ, Χέιλι Μπένετ

Ένας ξεχασμένος ποπ σταρ των '80s πρέπει να γράψει σε μια μέρα ένα επιτυχημένο τραγούδι για τη νεαρή βασίλισσα της ποπ Κόρα Κόρμαν, προκειμένου να ξανανέβει δυναμικά στα τσαρτ. Πιστεύει ότι θα τα καταφέρει μόνο με τη βοήθεια της κοπέλας που φροντίζει τα φυτά του, που δείχνει να έχει στιχουργικό ταλέντο.(απο Αθηνοραμα)

μια πολυ ευχαριστη , χαρουμενη κομεντι , κατι αναλαφρο για ενα διωρο χωρις προβληματισμους και φιλοσοφικοσυμπερασματα.

για το ειδος της πολυ καλη , οχι τοσο απο ρομαντικη αποψη ,εννοωντας οτι η ερωτικη ιστορια μεταξυ Γκραντ και Μπαριμορ ειναι αρκετα προβλεψιμη .Η ταινια ειναι γεματη με την μουσικη του 80 , τραγουδακια ευκολα και ικανα να σε παρασυρουν σε αυτην την αναλαφρη αισθηση και μελωδια τους.Να προσθεσω και τις πολλες αστεις ατακες που κανουν την ταινια ακομη πιο διασκεδαστικη.Και τα κουφα κουρεματα που παρελαυνουν στα βιντεοκλιπ του αλλοτε σταρ Χιου Γκραντ , με τις αστειες υποθεσεις να ντυνουν με εικονα τα στιχακια των τραγουδιων , πραγμα που σημερα μπορει να φαινεται σαν ''παρακμιακο '',σαν kitcherella party στο club 22 ,αλλα ειναι πιστη αντιγραφη των σουξε εκεινης της δεκαετιας.

απεγνωσμενα ψαχνοντας κατι το βαθυτερο στην ταινια, καταληξαμε οτι ο δημιουργος ηθελε να σατυρισει την εμπορευματοποιηση της σημερινης μουσικης βιομηχανιας , πως με περιτυλιγμα οτιδηποτε , προκλητικο σεξυ ή φιλοσοφικομπουρδολογια , αυτο που κινει τα νηματα ειναι το ποσο θα πουλησει ενας καλλιτεχνης , ποσα λεφτα θα φερει στο ταμειο της δισκογραφικης .σαν ο σκηνοθετης να αναπολει το παρελθον ,παλια χρειαζοταν ενας στιχουργος και ενας συνθετης , αντε και ενας ατζεντης για τα μεγαλα κεφαλια , σημερα χρειαζεται ο γυμναστης , ο image maker, ο πνευματιστης κτλ για να φτιαχτει ο σταρ.

το μεγαλο ατου της ταινιας ,ειναι ο Γκραντ , ο οποιος σε καθε επομενη ταινια του μου φαινεται και ομορφοτερος η μαλλον πιο σωστα γοητευτικοτερος .ειναι ο καταλληλος ανθρωπος για κομεντι , σε αυτην την ταινια αφηνεται πιο πολυ και περα απο τον αυτοσαρκαστικο και λιγο ντροπαλο τροπο με τον οποιο παντα παιζει , χορευει μεταξυ καταπληκτικα και αστεια .διαβαζα σε μια συνεντευξη του οτι φυσει ντροπαλος , χρειαστηκε παρα πολυ χρονο και απειρες προβες για να αφεθει στον ρυθμο , καθως δηλωνει ''αρρυθμος" .

μια φραση που μου αρεσε στην ταινια , ειναι οτι ''σε ενα τραγουδι η μελωδια ειναι σαν το πρωτο κοιταγμα ,σαν το πρωτο σεξ σε ενα ζευγαρι ,οι στιχοι ειναι η βαθυτερη τους γνωριμια , η γνωση του ενος για την ιστορια του αλλου.''

ευχαριστη , αναλαφρη , χαλαρωτικη, παιχνιδιαρικη , αστεια ταινια .