[θέατρο] Το Γαλα

[Ήρα]

υπαρχουν παραστασεις αριστουργηματα.όπως Το Γαλα.

οσα κι αν γραψω , θα ειναι ελάχιστα μπροστα στα συναισθηματα και σκέψεις , τον προβληματισμο και τη συγκινηση που σου δημιουργει το εργο.

το κειμενο του Βασιλη Κατσικονουρη , που ηδη εχει στις επιτυχιες του ενα κρατικο βραβειο θεατρου και ενα βραβειο του ιδρυματος Ωναση , ομως εγινε ευρυτερα γνωστος με Το Γαλα που πρωτη φορα ανεβηκε περσι , κατεβηκε στο τελος της θεατρικης σεζον με ανοιχτες λιστες αναμονης και φετος συνεχιζει για δευτερη χρονια στη Νεα Σκηνη του Εθνικου , στο θεατρο Χωρα.

κειμενο λιτο , καμια αποπειρα φιλολογικων /ποιητικων ωραιοποιησεων και βερμπαλισμων,κειμενο σκληρο , αληθινο μια ρεαλιστικοτατη καταγραφη των προβληματων των μεταναστων , των κοινωνικων στερεοτυπων, του στιγματος για το οτιδηποτε διαφορετικο , κειμενο επικαιρο , αλλοτε βιαιο , οι ηρωες αυτοσαρκαζονται ,επιλεγουν , παραδινονται,αγωνιουν να ενσωματωθουν στο ¨ελληνικο τους ονειρο¨ , σιωπουν , ¨κραυγαζουν ¨ , εκλιπαρουν να αγαπηθουν.

Η Ρηνα, μεταναστρια απο τη Ρωσια , εχει εγκατασταθει στην πατριδα του ανδρα της , την Ελλαδα, παρεα με τους δυο γιους της.

Τον Αντωνη που ¨σφιγγει τα δοντια , κουλουριαζεται (και η λεξη κουβαλαει την τραγικοτητα του Αντωνη ) γυρω απο κατι σκληρο μεσα του , εκεινο το πραμα σαν σιδερο .¨

Και τον σαλο Λευτερη που αρνειται να προσαρμοστει ,αρνειται να θεραπευτει με τα χαπια του ψυχιαρου ,χανεται στις παιδικες του αναμνησεις , ρωταει αν τον αγαπανε ή αν ντρεπονται για αυτον, ψαχνει τον Θεο σε μια αγκαλια στο τερμα ενοςγηπεδου . Ενας Λευτερης λυπημενος ,ποτέ ολοκληρος, ένα υπολοιπο απο ό,τι απεμεινε μετα το ξεσκισμα της αξιοπρεπειας του απο τους καθωσπρεπει εγκληματιες με τα λευκα κολλαρα.Ενας Λευτερης που χαστουκιζει την δηθεν ανθρωπια μας και ανωτεροτητα, καθολου επικινδυνος για εμας . εμεις ομως επικινδυνοι για αυτον.

Η Ρηνα , μια Μανα Κουραγιο του Μπρεχτ, , ηρωιδα τηςκαθημερινοτητας , ποναει και ομως κανει τον πονο της γελιο , θυμαται και καταδικαζει τις ομορφες αναμνησεις σε ηθελημενη ληθη για να πεισει τους γιους της για αυτο που θεωρει οτι θα τους οδηγησει στην καλη ζωη .

Το εργο , σαν κειμενο, δινει δυνατοτητα για αναγνωσεις σε πολλα επιπεδα.Ενας κοινωνιολογος , θα μιλαγε για την αναγκη των ξενων μεταναστων να γινουν ενα , να ενσωματωθουν . Ενας ψυχιατρος ,θα εκανε λογο για την διαφορετικοτητα του Λευτερη και για το στιγμα που κουβαλαμε σαν κοινωνια απεναντι στους ψυχικα ασθενεις .Μια πιο τρυφερη αναγνωση , μια μητρικη αναγνωση, θα στεκοτανε στη σχεση μανας -παιδιων , θα θεωρουσε το εργο μια υψιστη αναπαραγωγη του μητρικου φιλτρου , της θυσιας .

Ο Νικος Μαστορακης , ο σκηνοθετης , νομιζω οτι ακροβατησε εντεχνα σε ολα τις αναγνωσεις του εργου , διχως υπερβολες .Ενα σκηνικο βαρυφορτωμενο , χαωδες , σκοτεινο , ιδιο σε ολη τη διαρκεια της παραστασης , ταιριαστο με τις ψυχολογικες συγκρουσεις των ηρωων , τον πονο τους,Ευρηματικη και η ιδεα να μην αποχωρουν καθολη τη διαρκεια της παραστασης οι ηθοποιοι , ακομη και στις σκηνες που ηταν αποντες , και ετσι ακους τις ανειπωτες σκεψεις τους ,φανταστικους διαλογους .

Η Μανια Παπαδημητριου , μαχητικη και πονεμενη , τρυφερη και δυναμικη , ετοιμορροπη ,συγκλονιστικη .Ο μονολογος της απο τις πιο δυνατες στιγμες του εργου , μια μανα που οταν κλεινει στην αγκαλια της τον Λευτερη τον νιωθει ολοκληρο.

Ο Κωνσταντινος Παπαχρονης σε εναν δυσκολο ρολο , ανετα θα μπορουσε να καταντησει καρικατουρα γιατι το να αποδωσεις εναν σχιζοφρενη χωρις να γινεις σπασμωδικος ή υπερβολικος ,αλλα με αληθοφανεια και σεβασμο , ειναι εξαιρετικα πολυπλοκο.Νομιζω οτι βοηθιεται και απο το παρουσιαστικο του , εχει κατι ¨ονειροπαρμενο, ψυχεδελικο¨ , κατασπρος σαν τις διαφανεις σκεψεις του Λευτερη.Αλλοτε βιαιος , αλλοτε τρομαγμενος ,σε ανατριχιαζει.

Ο Λαγουτης πειθει με την σκληραδα της φωνης του , τις αποφασιστικες , βεβαιες κινησεις και το αρρενωπο της παρουσιας του για Αντωνης που καλειται να αντεξει και ταυτοχρονα αποκαλυπτει με ευαισθησια ,στο μονολογο του ρολου του , την αλλη πλευρα ,αυτην που φοβαται το σ αγαπω , αυτην που εχει μια μονιμη σκια , ¨ενα σακατιλικι ¨.

Τηλεφωνικες κρατησεις δεν γινονται , αγοραστε εισητηρια αρκετες ημερες πριν την ημερα που σας ενδιαφερει , καθως καθε βραδυ το θεατρο ειναι φουλ.Αν εχετε δυνατοτητα , προτιμηστε τις πρωτες 5 σειρες , γιατι το να παρακολουθεις τις εκφρασεις στα προσωπα των ηθοποιων ειναι σπουδη πανω στα ανθρωπινα συναισθηματα.Μην αργησετε , αυστηρα η παρασταση ξεκινα 9.Το φοιτητικο εχει 10 ευρω .

Οι θεατες μενουν τοσο εντυπωσιασμενοι μαλλον , που αξιζει να αναφερω οτι το βιβλιο με το κειμενο του Κατσικονουρη ,εκδοσεις Κεδρος , εξαντληθηκε 2 φορες απο την Πολιτεια!

Νομιζω οτι τα πιο ομορφα και ευστοχα λογια για την παρασταση , τα διαβασα απο τον ιδιο τον συγραφεα , οπως αυτα γραφονται στο προγραμμα.¨Το γαλα στα ρωσικα λεγεται μαλακο.Για αυτην ακριβως την αισθηση θελει να μιλησει το εργο.Την αισθηση που εχει κανεις οτι ολα μεα του μαλακωνουν και ζεσταινονται . Οταν σταματαει πια να κλαιει και να ποναει.Οταν δεχεται την τροφη του . Οταν αγαπιεται...¨

[tik-tak]

η παρασταση βαινει προς το τελος της.

Στη Νεα Σκηνη του Εθνικου , στο θεατρο Χωρα,ως το τελος του Γενάρη.

Εισιτηρια υπάρχουν για τις Τρίτες,Τετάρτες και Πέμπτες  του Γενάρη και συγκεκριμένα για τις 9,10,11,16,17,18,23,24,25 /1/07

Προσβαση με τα Μ.Μ.Μ.:

 με τα λεωφορεία 608 , 054 :σταση Καλουτά,

 με τα τρόλλεϋ 3,11,13 : στην επόμενη της στασης Καλουτά, μετα το περίπτερο δεξιά

[tik-tak]

¨Το γαλα στα ρωσικα λεγεται μαλακο. Ετσι , περίεργα,μια άλλη ελληνική λέξη σπαρμένη μέσα σε μιαμ άλλη γλώσσα δίνει εκέι, στο ξένο χωραφι, πολυ πιο άμεσα και πιο ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ' ό,τι η αντίσοιχη που το οναματίζει στα ελληνικά.Για αυτην ακριβως την αισθηση θελει να μιλησει το εργο.Την αισθηση που εχει κανεις οτι ολα μεα του μαλακωνουν και ζεσταινονται . Οταν σταματαει πια να κλαιει και να ποναει.Οταν δεχεται την τροφη του . Οταν αγαπιεται...¨

«....αααααχχχχχχ!....»

αυτός ο αναστεναγμός- ξελάφρωμα της μάνας (ή απλώς ξέφυγε από την ηθοποιό Μάνια Παπαδημητρίου στο τέλος της παράστασης απελευθέρωσε και το δικό μας αναστεναγμό...αναστεναγμό ανακούφισης απο μια παράσταση που παρακολουθήσαμε σφίγγοντας τα δόντια και νιώθοντας έντονες δαγκωματιές στην καρδιά....

η παράσταση «Το Γάλα» ήταν συγκλονιστική!!

Η θεατρική άποψη της Ηρας ειναι άξια εμπιστοσύνης και για μια ακόμη φορά μας οδήγησε σε ένα έργο που άξιζε να μην το χάσουμε!

Το κείμενο ήταν πολύ δυνατό, πυκνό, πολυδιάστατο....υποστηρίζε τους ηθοποιούς και οι ηθοποιοί το υποστήριξαν με τη σειρά τους στο έπακρο.

Στο μυαλό μου έρχονταν οι πρωτοι στιχοι του ποιήματος Σατραπεία του Καφάφη:

«Τι συμφορά ,ενώ είσαι καμωμένος

Για τα ωραία και μεγάλα έργα

Η άδική σου η τύχη

Ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται.»

Η μάνα , με τον καημό να ενταχθούν πληρως τα παιδιά της στην ελληνική κοινωνία , να επικυριαρχήσει η ελληνική πλευρά τους , κινείται από ενοχές, από τύψεις , θα μπορούσα να πώ οτι μοιράζει μια ενοχική αγάπη...

Η αγάπη της δεν μου φάνηκε καθάρια...ειχε , βεβαιως, την άπλετη προστατευτικότητα προς τον άρρωστο γιο, που κάποτε-κάποτε όμως και αυτή ξεπερνούσε τα ορθά/συνετά όρια και τότε η μητέρα υποτάσσονταν στις «άπρεπες» διεκδικήσεις του γιου ή /και ενθάρρυνε τις εσφαλμένες πεποιθήσεις του....Αλλοτε , πάλι, δεν δίσταζε να εκμεταλλευτεί , να συντηρήσει τις ψευδαισθήσεις του Λευτέρη προκειμένου αυτός να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του και να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις της.

Ο Λευτέρης : στην εφηβεία ;στα όρια παιδικής ηλικίας και ανδρωσης ; με σχιζοφρένεια; συναισθηματική ανωριμότητα; καθήλωση στη μη αγχώδη παιδική ηλικία;

ένα απο όλα αυτά ή όλα αυτά μαζί;

Μεγάλωσε κάτω απο τη σκιά της ιστορίας οτι δεν ήπιε μητρικό γάλα ....Η έλλειψη αυτή ήταν η πραγματική αιτία της αδυναμίας του χαρακτήρά του ή ήταν το άλλοθι για τις συμπεριφορές ολων;

Μεγάλωσε ακούγοντας συνεχώς αυτην την ιστορία που πήγαζε απο τις ενοχές της μάνας του και δεν σταμάτησε ποτέ να διεκδικεί όχι μόνο την ολοκληρωτική αφοσιώσή της αλλά το ιδιο το γάλα απο το στήθος της μάνας....Κάποτε σαν να απολάμβανε την ταμπέλα «τρελός» και φαινόταν σαν να περιέπαιζε τους άλλους ανθρώπους φέρνοντας τους στα όριά τους, στα όρια της ανοχής τους, της υπομονής τους, της καλοσύνης τους ή του φόβου τους και κάποτε σαν να συνθλιβόταν και καταρρακωνόταν....

Ο άλλος γιος , ο Αντώνης, ο τυχερός , ο δυνατός, αυτός που ήπιε μητρικό γάλα, λαχταρούσε να «λευτερωθεί»,αλλά πάντοτε ένας «Λευτέρης» μέσα του δεν τον άφηνε....ήθελε να είχε φτερά ,αλλα πάνω του είχαν δεθεί σαν βαριδια η καταγωγή του, η μάνα του, ο αδερφός του.

Η αρρώστια του αδερφού του ,Λευτέρη ,του είχε στερήσει την αγάπη και την προσοχή της μανας του....βλέποντας την κατάσταση στην οποία ζούσαν , δεν ήθελε να διεκδικήσει αυτήν την αγάπη.Αφησε το μερίδιο που του αναλογούσε στον αδερφό του.Η μητέρά του του ειχε αποδώσει γονεϊκό ρόλο και έτσι, ούτε σαν παιδί μπροστά στη μάνα του μπορούσε να φερθεί αλλά και ούτε και να φερθεί αδερφικά απέναντι στον αδερφό του...ειχε προκύψει μια ενδιάμεση κατάσταση : ενας αδερφικός γονιός ή ενας γονεϊκος αδερφός ...κανένα απο τα δυο, όμως, δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί και να λειτουργήσει αποδοτικά και αρμονικά ....Ο Αντώνης κρυβόταν πίσω απο το ρόλο που του έδωσαν, αυτού του δυνατού , του «φυσιολογικού», αυτού του οποίου η ζωή ειναι μπροστά και είχε αφεθεί να υποκύψει στις προσδοκίες των άλλων....

"Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

( η μέρα που αφέθηκες και ενδίδεις )"

Σαν να είχε δώσει εξαρχής η μάνα – χωρις να το εχει επιτουτου επιδιώξει , ασυναίσθητα - διακριτούς ρόλους με αντίστοιχες απαιτήσεις και προσδοκίες σε καθένα απο τα παιδιά της (Αντωνης: δυνατός ,άτρωτος –Λευτέρης: αδύναμος, άτυχος ) και τελικά μέσα απο ένα φαύλο κύκλο (φτωχεια , χηρεία, μετανάστευση,...) βρέθηκαν τα παιδιά να εξυπηρετούν την «κατανομή» αυτων των ρόλων , και η μάνα με τη σειρά της συνεχώς να υποδουλώνεται σε αυτη τη μοίρα και ... μοιρα-σιά ρόλων .

Μάνα: Αντώνη μου, τι φαγητό θέλεις να σου φτιάξω;

Αντώνης: μπιφτέκια...φτιάξε μπιφτέκια

Λευτέρης: εγω θέλω τη ρώσικη σούπα!

Μ: ααα...ναι,ναι...θα φτιαξω σούπα....

Α: (χαμηλόφωνα) μπιφτέκια ;

Λ: σουπα...δεν θα περνά πάντα το δικό σου

-------------------------

Μάνα: «Δοξα τω Θεώ! Εισαι ζωντανός!»

Λευτέρης: «Όχι ,σε αυτην τη ζωή....εδώ είμαι ένα υπόλοιπο»

-------------------------

---->>διόρθωση:

Προσβαση με τα Μ.Μ.Μ.:

με τα λεωφορεία 608 , 054 :σταση Καλουτά,

με τα τρόλλεϋ 3,11,13 : στασης Καλουτά, στο στενό πριν το S/M ΑΒ Βασιλόπουλο.

Αμοργού 20 η διέυθυνση του θεάτρου

[tik-tak]

2007-2008

θα ανέβει στο θέατρο Μεταξουργείο

με πρωταγωνίστρια την Άννα Βαγενά

[Είσαι αισιόδοξος? Όχι]

εξαιρετικό έργο...το διαβασα σε βιβλίο γιατί όταν πήγα να το δω τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί μέχρι το τέλος των παραστάσεων.Πραγματικά συγκινήθηκα,ανατρίχιασα, μπορώ να πω.Αυτή τη φορά δεν το χάνω με τίποτα!

[tik-tak]

μεταφέρθηκε σε άλλο,μεγαλύτερο,  θέατρο λόγω αυξημένης προσέλευσης θεατών

ΤΟ ΓΑΛΑ

Κοινωνικό του Βασίλη Κατσικονούρη

Σκηνοθ.: 'Α. Βαγενά. Παίζουν: 'Α. Βαγενά, Αλ. Μπαλαμώτης, Στ. Κοσμίδης, Α. Κόκκινου. Σκην.: Γ. Βάμβουρας (πάνω σε μια ιδέα της 'Α. Βαγενά). Διάρκεια 120'

ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Προφήτη Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός, 2103467735

Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ., Κυρ. 7 μ.μ. Βραδ: Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ. 9 μ.μ.

€ 25 (Σάβ.), € 22 (Τετ., Πέμ., Παρ., Κυρ.), φοιτ.: € 15.

Διάρκεια: 120'.